Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT2-1.4011.455.2019.3.DJD
z 18 listopada 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy – przedstawione we wniosku z dnia 18 września 2019 r. (data wpływu za pośrednictwem platformy ePUAP 19 września 2019 r., identyfikator poświadczenia przedłożenia UPP …), uzupełnionym pismem z dnia 29 października 2019 r. (data wpływu za pośrednictwem platformy ePUAP 29 października 2019 r., identyfikator poświadczenia przedłożenia UPP …), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży przedsiębiorstwa jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 19 września 2019 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych.

Następnie pismem z dnia 29 października 2019 r. (data wpływu za pośrednictwem platformy ePUAP 29 października 2019 r., identyfikator poświadczenia przedłożenia UPP ….), Wnioskodawca uzupełnił wniosek poprzez przesłanie pełnomocnictwa szczególnego.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca będący osobą fizyczną prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą (dalej: „Przedsiębiorstwo”) i podlega nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce. Wnioskodawca wybrał opodatkowanie dochodów z pozarolniczej działalności gospodarczej na zasadach przewidzianych w art. 30c ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2019 r., poz. 1387, z późn. zm., dalej: „UPDOF”). Działalnością prowadzoną przez Wnioskodawcę jest produkcja opakowań z tworzyw sztucznych.

Wnioskodawca podjął decyzję o sprzedaży Przedsiębiorstwa (dalej: „Transakcja”) kupującemu - Spółce z ograniczoną odpowiedzialnością (dalej: „Kupujący”). W skład Transakcji zbycia Przedsiębiorstwa będą wchodzić między innymi aktywa trwałe, aktywa obrotowe, należności oraz zobowiązania funkcjonalnie powiązane z tym Przedsiębiorstwem. Strony ustaliły bowiem, że Kupujący przejmie od Sprzedającego zobowiązania (długi) związane funkcjonalnie z prowadzeniem Przedsiębiorstwa, wykazane w bilansie Przedsiębiorstwa sporządzonym na dzień zawarcia umowy sprzedaży. W dniu sprzedaży Przedsiębiorstwa przez Wnioskodawcę nastąpi także przejęcie przez Kupującego wszystkich pracowników Przedsiębiorstwa Wnioskodawcy, na mocy art. 23⁽¹⁾ ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (Dz. U. z 2019 r., poz. 1040, z późn. zm.).

Strony Transakcji ustaliły, że Kupujący przejmie od Wnioskodawcy zobowiązania (długi) związane funkcjonalnie z prowadzeniem Przedsiębiorstwa, wykazane w bilansie Przedsiębiorstwa sporządzonym na dzień zawarcia umowy sprzedaży. Wnioskodawca podejmie wszelkie możliwe działania w celu uzyskania od wierzycieli oświadczenia o wyrażeniu zgody na zmianę dłużnika. W przypadku braku zgody danego wierzyciela na zmianę dłużnika, Kupujący będzie odpowiedzialny względem Wnioskodawcy za to, że wierzyciele Wnioskodawcy nie będą żądać zapłaty kwoty przejmowanych zobowiązań i zobowiązuje się zapłacić kwotę stanowiącą przejmowane zobowiązanie na rzecz tego wierzyciela.

Cena przedmiotu Transakcji (dalej: „Cena”) odpowiadać będzie warunkom rynkowym. Cena została ustalona na podstawie wyceny Przedsiębiorstwa. Wycena, a w konsekwencji także Cena, uwzględnia fakt, że w związku z Transakcją Kupujący przejmie również zobowiązania związane funkcjonalnie z prowadzoną w ramach Przedsiębiorstwa działalnością. Uwzględnienie faktu przejęcia zobowiązań w wycenie, a więc również w Cenie, zostało dokonane w sposób właściwy dla przyjętej metodologii wyceny.

Sprzedaż Przedsiębiorstwa przez Wnioskodawcę nastąpi w Transakcji pomiędzy podmiotami niepowiązanymi w rozumieniu UPDOF.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w opisanym zdarzeniu przyszłym przychodem podatkowym Wnioskodawcy będzie jedynie Cena należna Wnioskodawcy, a w szczególności, czy przychodem podatkowym Wnioskodawcy nie będzie wartość zobowiązań funkcjonalnie związanych z działalnością sprzedawanego Przedsiębiorstwa, które zostaną przejęte przez Kupującego?

Zdaniem Wnioskodawcy, w opisanym zdarzeniu przyszłym przychodem podatkowym Wnioskodawcy będzie jedynie Cena należna Wnioskodawcy, a w szczególności przychodem podatkowym Wnioskodawcy nie będzie wartość zobowiązań funkcjonalnie związanych z działalnością sprzedawanego Przedsiębiorstwa, które zostaną przejęte przez Kupującego.

Artykuł 55⁽¹⁾ ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2019 r., poz. 1145, z późn. zm.) stanowi o tym, co wchodzi w skład przedsiębiorstwa. Zgodnie z tym przepisem, do składników przedsiębiorstwa należą m.in. wierzytelności, jednak co do zasady nie należą zobowiązania. Tak więc, zbycie przedsiębiorstwa obejmuje, co do zasady, wyłącznie przeniesienie jego aktywów w związku z czym, długi związane z prowadzeniem działalności gospodarczej pozostają, co do zasady, przy zbywcy, który odpowiada za nie bez ograniczenia.

Nie oznacza to jednak, że przy zbyciu przedsiębiorstwa nie może dojść jednocześnie do przejęcia długu przez nabywcę. Podstawę prawną takiej czynności stanowi bowiem art. 519 ustawy Kodeks cywilny, który w § 1 wskazuje, że osoba trzecia może wstąpić na miejsce dłużnika, który zostaje z długu zwolniony (przejęcie długu).

Zgodnie natomiast z § 2 pkt 2 tego artykułu, przejęcie długu może nastąpić przez umowę między dłużnikiem a osobą trzecią za zgodą wierzyciela.

Taka też sytuacja wystąpi w odniesieniu do opisanego w niniejszym wniosku zdarzenia przyszłego, bowiem w wyniku dokonania transakcji sprzedaży Przedsiębiorstwa, na podstawie art. 519 § 2 pkt 2 ustawy Kodeks cywilny, Kupujący przejmie od Wnioskodawcy zobowiązania związane z działalnością prowadzoną w ramach zbywanego Przedsiębiorstwa, pod warunkiem wyrażenia niezbędnej zgody przez poszczególnych wierzycieli będących stroną danej umowy. Pomiędzy Wnioskodawcą a Kupującym dojdzie więc do zbycia Przedsiębiorstwa oraz przejęcia długu w postaci zobowiązań związanych z działalnością prowadzoną w ramach Przedsiębiorstwa, pod warunkiem wyrażenia niezbędnej zgody przez poszczególnych wierzycieli będących stroną danej umowy, o ile zgoda taka stosownie do przepisów prawa i właściwości danego stosunku prawnego będzie wymagana.

W odniesieniu do zobowiązań, które będą przejęte przez Kupującego - na gruncie prawa podatkowego - Wnioskodawca stoi na stanowisku, że w związku z Transakcją po stronie Wnioskodawcy nie dojdzie do powstania przychodu, na podstawie art. 14 ust. 2 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którym przychodem jest wartość umorzonych lub przedawnionych zobowiązań, z zastrzeżeniem ust. 3 pkt 6, w tym z tytułu zaciągniętych kredytów (pożyczek), z wyjątkiem umorzonych pożyczek z Funduszu Pracy, bowiem w ocenie Wnioskodawcy, nie można tutaj mówić o umorzeniu zobowiązań na gruncie podatkowym.

Art. 519 § 1 ustawy Kodeks cywilny stanowi, że osoba trzecia może wstąpić na miejsce dłużnika, który zostaje z długu zwolniony (przejęcie długu).

Podstawowym skutkiem przejęcia jest więc wstąpienie przejemcy w sytuację prawną dotychczasowego dłużnika. Sukcesja dotyczy całości stosunku zobowiązaniowego, w tym przenosi na niego odpowiedzialność za dług. Po przejęciu długu prawo wierzyciela do zaspokojenia swojego zobowiązania skierowane jest do majątku przejemcy. Oznacza to w szczególności, że wierzyciel nie może kierować swoich roszczeń w stosunku do dawnego dłużnika, a dłużnik nie jest zobowiązany do świadczenia.

Należy jednak podkreślić, że w tym wypadku wierzyciel absolutnie nie rezygnuje (całkowicie lub częściowo) ze ściągania swoich należności, a zatem w przypadku instytucji przejęcia długu, nie można mówić o jego umorzeniu w wyżej opisanym znaczeniu.

Zdaniem Wnioskodawcy, przesłanką powstania przychodu, o którym mowa w art. 14 ust. 2 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jest warunek „nieodpłatności” umorzenia zobowiązań (przejęcia długu). Jak bowiem wynika z analizy przepisów ww. ustawy, przychód podatkowy powstaje wówczas, gdy po stronie podatnika dochodzi do przysporzenia majątkowego o charakterze definitywnym. A zatem również i w takim podejściu nie można mówić o powstaniu przychodu, bowiem przejęcie przez Kupującego zobowiązań funkcjonalnie związanych ze zbywanym Przedsiębiorstwem, nie będzie mieć charakteru „nieodpłatnego”, gdyż odzwierciedlone to zostanie w Cenie. Jak bowiem wykazano w opisie zdarzenia przyszłego, przy kalkulacji Ceny, Wnioskodawca i Kupujący uwzględnili również fakt przejęcia zobowiązań funkcjonalnie związanych z działalnością Przedsiębiorstwa przez Kupującego.

Reasumując, w ocenie Wnioskodawcy, zbycie Przedsiębiorstwa wraz ze związanymi z nim funkcjonalnie zobowiązaniami nie doprowadzi do umorzenia tych zobowiązań. W konsekwencji, w takim przypadku nie powstanie przychód. W celu uniknięcia wątpliwości Wnioskodawca wskazuje również, że fakt przejęcia zobowiązań związanych funkcjonalnie z prowadzoną działalnością Przedsiębiorstwa nie będzie również skutkował powstaniem przychodu na podstawie żadnych innych regulacji podatkowych.

Podsumowując, w ocenie Wnioskodawcy, w związku ze sprzedażą Przedsiębiorstwa, Wnioskodawca powinien rozpoznać przychód podatkowy wyłącznie w wysokości Ceny Transakcji wyrażonej w umowie z Nabywcą, przy założeniu, że Cena ta nie będzie odbiegać bez uzasadnionej przyczyny od wartości rynkowej.

Wnioskodawca wskazuje, że zaprezentowane powyżej stanowisko zbieżne jest z jednolitą w tym zakresie linią interpretacyjną, np.:

• interpretacja indywidualna z dnia 25 kwietnia 2019 r., Nr 0114-KDIP3-1.4011.169.2019.1.MT, w której to Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej wskazał: „Na gruncie prawa podatkowego przysporzenie majątkowe podatnika związane z działalnością gospodarczą w postaci zwolnienia go z obowiązku spłaty zobowiązań, przy jednoczesnym ujęciu wartości zobowiązań w cenie sprzedaży zorganizowanej części przedsiębiorstwa nie skutkuje powstaniem przychodu z działalności gospodarczej, o którym mowa w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych, odpowiadającego wartości przejętego długu”,
  

• interpretacja indywidualna z dnia 3 lipca 2019 r., Nr 0115-KDIT3.4011.220.2019.2.MR, w której to Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej wskazał: „Mając na uwadze powyższe stwierdzić należy, że zbycie przedsiębiorstwa, będzie generować przychód ze źródła, jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy, w części ustalonej proporcjonalnie do określonego w umowie Spółki jawnej prawa Wnioskodawcy do udziału w zysku. Przy czym, gdy w cenie zbycia przedsiębiorstwa będą ujęte również wszelkie zobowiązania związane z prowadzoną działalnością Spółki jawnej, to w takim przypadku do przychodów z działalności gospodarczej należy zaliczyć tylko przychód w wysokości ceny uzyskanej ze sprzedaży przedsiębiorstwa”.
  
  

Dodatkowo, w odniesieniu do podatku dochodowego od osób prawnych, stanowisko Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej jest analogiczne do przedstawionego powyżej np.:

• interpretacja indywidualna z dnia 2 lipca 2018 r., Nr 0114-KDIP2-2.4010.193.2018.2.SO, w której wskazano: „W tym kontekście Wnioskodawca nie zostaje zwolniony ze zobowiązań, lecz zobowiązania są przedmiotem transakcji sprzedaży zorganizowanej części przedsiębiorstwa - zostają przeniesione na rzecz nabywcy, a tym samym zobowiązania nie ulegną umorzeniu, lecz nastąpi zmiana dłużnika. Podsumowując, w przedmiotowej sytuacji, wysokość zobowiązań będzie uwzględniona w cenie sprzedaży, a ustalona cena sprzedaży nie odbiega od ceny rynkowej. W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym (...) wartość przejętych przez nabywcę zobowiązań funkcjonalnie związanych ze sprzedawaną zorganizowaną częścią przedsiębiorstwa nie będzie stanowić odrębnego przychodu Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe”,
  

• interpretacja indywidualna z dnia 3 kwietnia 2018 r., Nr 0111-KDIB1-2.4010.5.2018.1.MM, w której to Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej potwierdził poniższe stanowisko podatnika: „Podsumowując, Wnioskodawca stoi na stanowisku, że w opisanym zdarzeniu przyszłym przychodem Spółki w związku z przeprowadzeniem Transakcji będzie wyłącznie kwota należna od Nabywcy tytułem ceny sprzedaży przedmiotu Transakcji, jaka zostanie określona w Umowie Przyrzeczonej, bez jej powiększania o kwotę równą wartości zobowiązań funkcjonalnie związanych z przenoszoną masą majątkową, które zostaną przejęte przez Nabywcę, a ponadto w wartości zobowiązań przejętych przez Nabywcę nie należy rozpoznawać jakiegokolwiek osobnego przychodu podatkowego dla Spółki, w tym w szczególności w oparciu o art. 12 ust. 1 pkt 3 lit. a) ustawy o CIT”.
  
  

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Ustawa z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2019 r., poz. 1387, z późn. zm.) nie przewiduje odrębnych uregulowań w zakresie sprzedaży przedsiębiorstwa, a zatem sprzedaż taką należy traktować jako sprzedaż poszczególnych składników majątku. Wobec tego, zastosowanie (co do zasady) znajdą przepisy ww. ustawy regulujące zagadnienia dotyczące odpłatnego zbycia poszczególnych składników majątkowych (zarówno materialnych, jak i niematerialnych), przeznaczonych do prowadzenia działalności gospodarczej. Wyjątek od powyższej zasady dotyczy wyłącznie tych składników przedsiębiorstwa, których zbycie generuje przychód zaliczany przez ustawę podatkową do innych niż działalność gospodarcza źródeł przychodów (np. przychód ze sprzedaży papierów wartościowych stanowi przychód z kapitałów pieniężnych, chyba że obrót papierami wartościowymi jest przedmiotem prowadzonej działalności gospodarczej).

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, źródłem przychodów jest pozarolnicza działalność gospodarcza.

Zasady ustalania przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej zostały określone w art. 14 ustawy, według którego za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Kwalifikując skutki opisanego we wniosku zdarzenia przyszłego na gruncie podatkowoprawnym, należy mieć na uwadze treść cytowanego wyżej przepisu art. 14 ust. 1 ww. ustawy, który zawiera ogólną definicję przychodu z pozarolniczej działalności gospodarczej oraz treść art. 14 ust. 2, w którym wymienione zostały przykładowe zdarzenia powodujące powstanie tego przychodu.

Stosownie do treści art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z odpłatnego zbycia składników majątku będących:

1. środkami trwałymi albo wartościami niematerialnymi i prawnymi, podlegającymi ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych,
2. składnikami majątku, o których mowa w art. 22d ust. 1, z wyłączeniem składników, których wartość początkowa ustalona zgodnie z art. 22g nie przekracza 1 500 zł,
3. składnikami majątku, które ze względu na przewidywany okres używania równy lub krótszy niż rok nie zostały zaliczone do środków trwałych albo wartości niematerialnych i prawnych,
4. składnikami majątku stanowiącymi spółdzielcze prawo do lokalu użytkowego lub udział w takim prawie, które zgodnie z art. 22n ust. 3 nie podlegają ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych

-wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą lub przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej, z zastrzeżeniem ust. 2c; przy określaniu wysokości przychodów przepisy ust. 1 i art. 19 stosuje się odpowiednio.

Przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8, jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Jeżeli jednak cena, bez uzasadnionej przyczyny, znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy w wysokości wartości rynkowej. Przepis art. 14 ust. 1 zdanie drugie stosuje się odpowiednio (art. 19 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Zgodnie z art. 14 ust. 2 pkt 7ca) ww. ustawy, przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z odpłatnego zbycia wierzytelności dotyczącej prowadzonej działalności gospodarczej, w tym w sposób określony w art. 17 ust. 1 pkt 9, w wysokości jej wartości wyrażonej w cenie określonej w umowie; w tym przypadku przepisy pkt 7b), 7c) i 7e) stosuje się odpowiednio.

Sprzedaż wierzytelności własnej dotyczącej prowadzonej działalności gospodarczej, traktować należy jako zdarzenie, które skutkuje powstaniem przychodu należnego z pozarolniczej działalności gospodarczej.

W myśl art. 14 ust. 2 pkt 6 ww. ustawy, przychodem z działalności gospodarczej jest wartość umorzonych lub przedawnionych zobowiązań, z zastrzeżeniem ust. 3 pkt 6, w tym z tytułu zaciągniętych kredytów (pożyczek), z wyjątkiem umorzonych pożyczek z Funduszu Pracy.

Zgodnie z art. 519 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2019 r. poz. 1145, z późn. zm.), osoba trzecia może wstąpić na miejsce dłużnika, który zostaje z długu zwolniony (przejęcie długu).

Z powołanego przepisu wynika, że osoba trzecia może wstąpić na miejsce dłużnika, który zostaje z długu zwolniony (przez przejęcie długu). Podstawowym skutkiem przejęcia jest wstąpienie przejemcy w sytuację prawną dotychczasowego dłużnika. Sukcesja dotyczy całości stosunku zobowiązaniowego, w tym przenosi na niego odpowiedzialność za dług. Po przejęciu długu prawo wierzyciela do zaspokojenia swojego zobowiązania skierowane jest do majątku przejemcy. Oznacza to w szczególności, że wierzyciel nie może kierować swoich roszczeń w stosunku do dawnego dłużnika, a dłużnik nie jest zobowiązany do świadczenia. Można zatem uznać, że z chwilą skutecznego przejęcia długu wcześniej istniejący stosunek zobowiązaniowy pomiędzy dotychczasowym dłużnikiem, a wierzycielem kończy swój byt prawny.

Konstrukcja przejęcia długu nie zakłada jednak wygaśnięcia lub umorzenia zobowiązania, lecz zmianę jednego z podmiotów tego istniejącego zobowiązania na inny podmiot. Zgodnie z doktryną i praktyką prawa cywilnego, w sytuacji, w której dochodzi do przejęcia długu, dług ten nie podlega umorzeniu, lecz zachowuje swoją dotychczasową tożsamość.

W omawianej sprawie, w odniesieniu do zbywanych zobowiązań, wchodzących w skład przedsiębiorstwa nie powstanie przychód z tytułu umorzenia zobowiązania, o którym mowa w art. 14 ust. 2 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Z przedstawionego zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą w zakresie produkcji opakowań z tworzyw sztucznych. Wnioskodawca podjął decyzję o sprzedaży Przedsiębiorstwa Spółce z ograniczoną odpowiedzialnością. W skład Transakcji zbycia Przedsiębiorstwa będą wchodzić między innymi aktywa trwałe, aktywa obrotowe, należności oraz zobowiązania funkcjonalnie powiązane z tym Przedsiębiorstwem. Strony ustaliły że Kupujący przejmie od sprzedającego zobowiązania (długi) związane funkcjonalnie z prowadzeniem Przedsiębiorstwa, wykazane w bilansie Przedsiębiorstwa sporządzonym na dzień zawarcia umowy sprzedaży. Ponadto, Wnioskodawca podejmie wszelkie możliwe działania w celu uzyskania od wierzycieli oświadczenia o wyrażeniu zgody na zmianę dłużnika. W przypadku braku zgody danego wierzyciela na zmianę dłużnika, Kupujący będzie odpowiedzialny względem Wnioskodawcy za to, że wierzyciele Wnioskodawcy nie będą żądać zapłaty kwoty przejmowanych zobowiązań i zobowiązuje się zapłacić kwotę stanowiącą przejmowane zobowiązanie na rzecz tego wierzyciela. Cena sprzedaży Przedsiębiorstwa została ustalona na podstawie jego wyceny i odpowiadać będzie warunkom rynkowym. W kalkulacji ceny sprzedaży Przedsiębiorstwa strony uwzględniły fakt przejęcia zobowiązań przez Kupującego.

Wskazać należy, że zbycie przedsiębiorstwa stanowi zbycie ogółu praw i obowiązków związanych z prowadzeniem przedsiębiorstwa, czyli nabywający wstępuje prawnie w wyodrębniony majątek swego poprzednika. Na wartość przejmowanych składników majątkowych mogą mieć wpływ przejęte długi funkcjonalnie związane z prowadzoną działalnością gospodarczą zbywcy. Chociaż ustawodawca nie konkretyzuje, jakie zobowiązania należy uznać za funkcjonalnie związane z działalnością gospodarczą zbywcy, w doktrynie przyjmuje się, że chodzi o wszystkie ekonomicznie uzasadnione zobowiązania, związane z działalnością gospodarczą zbywającego. Są to wszelkie długi, które wpływają na funkcjonowanie przedsiębiorstwa.

Jak już wspomniano na wstępie, ustawa podatkowa nie zawiera szczególnych przepisów dotyczących sprzedaży przedsiębiorstwa. Tym niemniej do przychodów ze sprzedaży przedsiębiorstwa zaliczana może być również wartość zobowiązań, które na mocy zawartej umowy przejmuje nabywca przedsiębiorstwa.

Jednocześnie zaznaczyć należy, że zbycie przedsiębiorstwa nie powoduje automatycznie przejścia zobowiązań przedsiębiorstwa na nabywcę. Nabywca przedsiębiorstwa jest odpowiedzialny za zobowiązania przedsiębiorstwa (do wartości nabytego przedsiębiorstwa) solidarnie ze zbywcą, chyba że w chwili nabycia, przy zachowaniu należytej staranności, o tych zobowiązaniach nie wiedział. Strony umowy sprzedaży przedsiębiorstwa, za zgodą wierzyciela, mogą albo w samej umowie sprzedaży, albo w odrębnej umowie przekazać zobowiązania zbywcy. Przejęcie zobowiązań powinno wpływać na określenie ceny za sprzedaż przedsiębiorstwa, która, co do zasady, powinna odpowiadać cenie rynkowej. Po stronie zbywcy należy rozpoznać przychód odpowiadający cenie określonej w umowie sprzedaży, jednakże jeżeli w cenie nie uwzględniono przejęcia zobowiązań - za dodatkowy przychód może zostać uznana również wartość zobowiązań handlowych i kredytów.

Mając na uwadze obowiązujące przepisów prawa podatkowego w świetle przedstawionego zdarzenia przyszłego, stwierdzić należy, że zbycie przedsiębiorstwa, będzie generować przychód ze źródła jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Przy czym, gdy w cenie zbycia przedsiębiorstwa będą ujęte również wszelkie zobowiązania związane z prowadzoną działalnością Wnioskodawcy, to w takim przypadku do przychodów z działalności gospodarczej należy zaliczyć tylko przychód w wysokości ceny uzyskanej ze sprzedaży przedsiębiorstwa. Tak uzyskany przez Wnioskodawcę dochód podlegać będzie opodatkowaniu na warunkach określonych w art. 30c ustawy.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Końcowo zaznaczyć należy, że tutejszy Organ wydając interpretację w trybie art. 14b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.), jest związany wyłącznie opisem zdarzenia przyszłego przedstawionym przez Wnioskodawcę i Jego stanowiskiem, tym samym Organ dokonał wyłącznie analizy okoliczności podanych we wniosku.

Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe będzie zgodne ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego, kontroli podatkowej lub postępowania kontrolnego organu kontroli celno-skarbowej. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku ww. postępowań okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne. Jeżeli przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe będzie się różniło od zdarzenia występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego zdarzenia.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji indywidualnej.

Zgodnie z art. 14na § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n ww. ustawy, nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 ustawy Ordynacja podatkowa).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.