INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 26 kwietnia 2011r. (data wpływu 12 maja 2011r.), uzupełnionym pismami z dnia 8 sierpnia 2011r. (data wpływu 8 sierpnia 2011r.) oraz z dnia 17 sierpnia 2011r. (data wpływu 23 sierpnia 2011r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia czy nieodpłatne świadczenie usług w zakresie sportu i rekreacji przez sekcje sportowe spełnia warunki wynikające z art. 8 ust. 2 ustawy o VAT i można je traktować jako nieodpłatne świadczenie usług do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 12 maja 2011r. został złożony ww. wniosek o dzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia czy nieodpłatne świadczenie usług w zakresie sportu i rekreacji przez sekcje sportowe spełnia warunki wynikające z art. 8 ust. 2 ustawy o VAT i można je traktować jako nieodpłatne świadczenie usług do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z dnia 8 sierpnia 2011r. (data wpływu 8 sierpnia 2011r.) oraz pismem z dnia 17 sierpnia 2011r. (data wpływu 23 sierpnia 2011r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z dnia 10 sierpnia 2011r. znak: IBPP2/443-573/11/UH.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący zaistniały stan faktyczny:

Miejski Ośrodek Sportu i Rekreacji jest jednostką budżetową utworzoną Uchwałą Rady Miasta i działa na podstawie:

• ustawy z dnia 27 sierpnia 2009r. o finansach publicznych
• statutu zatwierdzonego Uchwałą Rady Miasta z dnia 29 września 2004r. oraz innych przepisów szczególnych.
  
  

Na podstawie statutu do podstawowej działalności Ośrodka należy:

1. programowanie i realizacja usług w zakresie masowej kultury fizycznej, rekreacji, turystyki i sportu wypoczynkowego,
2. programowanie i wykonywanie usług hotelarsko gastronomicznych,
3. prowadzenie promocji i reklamy,
4. właściwa eksploatacja, konserwacja i rozbudowa bazy ośrodka,
5. pełnienie funkcji inwestora bezpośredniego przy realizacji inwestycji w zakresie budowy, remontów i rozbudowy dalszych obiektów i urządzeń sportowych,
6. prowadzenie innej działalności celem pozyskania środków finansowych.
   
   

Gospodarka finansowa Miejskiego Ośrodka Sportu i Rekreacji prowadzona jest na podstawie art. 11 ustawy o finansach publicznych.

Miejski Ośrodek Sportu i Rekreacji jest podatnikiem podatku od towarów i usług. W ramach swojej działalności prowadzi odpłatną sprzedaż za korzystanie z obiektów sportowych, usługi gastronomiczne, hotelarskie.

W ramach swojej działalności Wnioskodawca prowadzi także sekcje sportowe. Prowadzą one zajęcia sportowe z dziećmi i młodzieżą. Udział w zajęciach jest nieodpłatny.

W odpowiedzi na wezwanie tut. organu z dnia 10 sierpnia 2011r. Wnioskodawca przedłożył następujące uzupełnienie wniosku:

1. § 12 Statutu Miejskiego Ośrodka Sportu i Rekreacji mówi, że jedną z komórek organizacyjnych Ośrodka jest Dział sekcji sportowych. Natomiast z § 3 Statutu wynika, że do podstawowej działalności Ośrodka należy m.in. Programowanie i realizacja usług w zakresie masowej kultury fizycznej, rekreacji, turystyki i sporu wypoczynkowego. Ze statutu Ośrodka nie wynika obowiązek nieodpłatnego świadczenia usług w zakresie sportu i rekreacji.
2. Celem Ośrodka Sportu i Rekreacji jest prowadzenie działalności realizującej zadania własne Gminy w zakresie kultury fizycznej.
3. Nieodpłatny udział w zajęciach sportowych nie jest obwarowany szczególnymi warunkami.
   
   

Uzupełniając opis stanu faktycznego odnośnie nieodpłatnego świadczenia usług w zakresie rekreacji, Wnioskodawca wskazał, iż w ramach swojej działalności Wnioskodawca prowadzi także sekcje sportowe. Prowadzą one zajęcia sportowe i rekreacyjne z dziećmi i młodzieżą. Udział w zajęciach jest nieodpłatny.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy nieodpłatne świadczenie usług w zakresie sportu i rekreacji przez sekcje sportowe MOSiR-u spełnia warunki wynikające z art. 8 ust. 2 ustawy o VAT i można je traktować jako nieodpłatne świadczenie usług do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika...

Stanowisko Wnioskodawcy, zmodyfikowane ww. pismem z dnia 8 sierpnia 2011r.:

Nieodpłatne świadczenie usług przez sekcje sportowe Wnioskodawcy w zakresie sportu i rekreacji nie spełnia warunku wynikającego z art. 8 ust. 2 ustawy o VAT, ponieważ usługi te świadczone są w ramach działalności statutowej i związane są z prowadzeniem przedsiębiorstwa. Nie należy ich traktować jako nieodpłatne świadczenie usług do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zaistniałego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej również ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Towary i usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów i usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne (art. 5a ww. ustawy o VAT).

W myśl art. 7 ww. ustawy o VAT przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel /…/.

Natomiast stosownie do art. 2 pkt 6 ww. ustawy o VAT przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.
   
   

W powyższym przepisie przyjęto zatem generalną zasadę, że usługami są wszelkie odpłatne świadczenia, niebędące dostawą towarów. Stąd też stwierdzić należy, iż definicja „świadczenia usług” ma charakter dopełniający definicję „dostawy towarów” i jest wyrazem realizacji zasady powszechności opodatkowania podatkiem od towarów i usług, transakcji wykonywanych przez podatników w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. Usługą jest także przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej.

Usługą jest świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemajacej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy. Nie ma więc znaczenia kto jest odbiorcą usługi. Mając na uwadze ogólne reguły konstrukcyjne systemu VAT wskazać należy na jedną istotną cechę usługi. Otóż usługą będzie takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument, odbiorca świadczenia odnoszący z niego korzyść. Powyższe oznacza, że świadczeniem usług podlegającym opodatkowaniu podatkiem VAT jest każde świadczenie odpłatne, które powoduje powstanie przysporzenia po stronie odbiorcy na skutek działania wykonawcy świadczenia.

Zgodnie z art. 8 ust. 2 ustawy o VAT, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 kwietnia 2011r., za odpłatne świadczenie usług uznaje się również:

1. użycie towarów stanowiących część przedsiębiorstwa podatnika do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika, w tym w szczególności do celów osobistych podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu tych towarów;
2. nieodpłatne świadczenie usług na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, oraz wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika.
   
   

Na gruncie ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług mamy do czynienia z sytuacjami, gdy nieodpłatne świadczenie usług zrównane jest z odpłatnym świadczeniem usług podlegającym opodatkowaniu tym podatkiem. Ma to miejsce w przypadku spełnienia określonych warunków (art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy o VAT). Z taką sytuacją mamy do czynienia, gdy nieodpłatne usługi świadczone są na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, oraz wszelkim innym nieodpłatnym świadczeniem usług do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika.

Z kolei, przez nieodpłatne usługi służące do celów działalności podatnika należy rozumieć takie, które są wykonywane bez wynagrodzenia, ale w związku z potrzebami prowadzonej działalności gospodarczej. Świadczenie ich ma dominujący charakter w stosunku do korzyści osiąganej w tym przypadku przez odbiorcę tych świadczeń.

Z treści wniosku wynika, iż Wnioskodawca jest podatnikiem podatku od towarów i usług. W ramach swojej działalności prowadzi odpłatną sprzedaż za korzystanie z obiektów sportowych, usługi gastronomiczne, hotelarskie.

W ramach tej działalności Wnioskodawca prowadzi także sekcje sportowe. Prowadzą one zajęcia sportowe i rekreacyjne z dziećmi i młodzieżą. Udział w zajęciach jest nieodpłatny.

Celem Ośrodka Sportu i Rekreacji jest prowadzenie działalności realizującej zadania własne Gminy w zakresie kultury fizycznej.

Na podstawie statutu zatwierdzonego uchwałą Rady Miasta do podstawowej działalności Wnioskodawcy należy:

1. programowanie i realizacja usług w zakresie masowej kultury fizycznej, rekreacji, turystyki i sportu wypoczynkowego (§ 3 Statutu),
2. programowanie i wykonywanie usług hotelarsko gastronomicznych,
3. prowadzenie promocji i reklamy,
4. właściwa eksploatacja, konserwacja i rozbudowa bazy ośrodka,
5. pełnienie funkcji inwestora bezpośredniego przy realizacji inwestycji w zakresie budowy, remontów i rozbudowy dalszych obiektów i urządzeń sportowych,
6. prowadzenie innej działalności celem pozyskania środków finansowych.
   
   

Ze statutu Ośrodka nie wynika obowiązek nieodpłatnego świadczenia usług w zakresie sportu i rekreacji.

Nieodpłatny udział w zajęciach sportowych nie jest obwarowany szczególnymi warunkami.

Zatem, Wnioskodawca jak twierdzi, w ramach prowadzonej działalności, realizującej zadania własne Gminy w zakresie kultury fizycznej, prowadzi nieodpłatne zajęcia sportowe i rekreacyjne z dziećmi i młodzieżą oraz jego podstawową działalnością jest m.in. programowanie i realizacja usług w zakresie masowej kultury fizycznej, rekreacji, turystyki i sportu wypoczynkowego.

Mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny oraz treść wskazanych wyżej przepisów należy stwierdzić, iż skoro nieodpłatne świadczenie usług przez sekcje sportowe Wnioskodawcy w zakresie sportu i rekreacji na rzecz dzieci i młodzieży świadczone są w ramach prowadzonej działalności statutowej, zatem należy uznać, że są związane z prowadzeniem przedsiębiorstwa Wnioskodawcy.

W tej sytuacji nieodpłatne świadczenie przedmiotowych usług nie może być uznane za odpłatne świadczenie usług, w rozumieniu art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy o VAT.

W konsekwencji powyższego stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Niniejsza interpretacja nie rozstrzyga kwestii czy nieodpłatne świadczenie usług przez sekcje sportowe Wnioskodawcy w zakresie sportu i rekreacji na rzecz dzieci i młodzieży podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, gdyż Wnioskodawca nie zadał pytania w tym zakresie.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.