2019.11.21 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL4.4012.480.2019.2.NK
z 21 listopada 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 30 sierpnia 2019 r. (data wpływu 10 września 2019 r.), uzupełnionym pismem z dnia 13 listopada 2019 r. (data wpływu 19 listopada 2019 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie określenia, czy nieodpłatne przekazanie dokumentacji konserwatorskiej dotyczącej elewacji budynku (…) samorządowej instytucji kultury, (…) będącemu odrębnym podatnikiem VAT, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 10 września 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie określenia, czy nieodpłatne przekazanie dokumentacji konserwatorskiej dotyczącej elewacji budynku (…) samorządowej instytucji kultury, (…) będącemu odrębnym podatnikiem VAT, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług oraz wskazania, w przypadku stwierdzenia przez organ, że ww. czynność podlega opodatkowaniu podatkiem VAT, czy w związku z tym przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego z faktury otrzymanej w grudniu 2016 r. dokumentującej nabycie ww. dokumentacji konserwatorskiej, a jeśli tak – to czy w całości i w rozliczeniu za jaki okres rozliczeniowy przysługiwałoby prawo do odliczenia podatku naliczonego. Wniosek uzupełniono pismem z dnia 13 listopada 2019 r. (data wpływu 19 listopada 2019 r.) o informacje doprecyzowujące przedstawiony stan faktyczny oraz dowód wpłaty dodatkowej opłaty za wydanie interpretacji.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca – Miasto na prawach powiatu (dalej również jako: „Wnioskodawca”, „Gmina” lub „Miasto”) – jest czynnym podatnikiem VAT. Jak stanowi art. 92 ust. 2 ustawy z dnia 5 czerwca 1998 r. o samorządzie powiatowym (t. j. Dz. U. z 2019 r., poz. 511), miasto na prawach powiatu jest gminą wykonującą zadania powiatu na zasadach określonych w tej ustawie. Stosownie z kolei do przepisów ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (t. j. Dz. U. z 2019 r., poz. 506 ze zm.), gmina jest jednostką samorządu terytorialnego posiadającą osobowość prawną, wykonującą zadania publiczne we własnym imieniu i na własną odpowiedzialność (art. 2 ust. 1 i 2 ustawy o samorządzie gminnym). Realizuje ona swoje zadania własne, które polegają na zaspokajaniu zbiorowych potrzeb wspólnoty oraz zadania zlecone z zakresu administracji rządowej, jak również z zakresu organizacji przygotowań i przeprowadzenia wyborów powszechnych oraz referendów (art. 7 i 8 tej ustawy). Zgodnie z art. 7 ust. 1 pkt 1 ustawy o samorządzie gminnym, jednym z zadań własnych gminy jest gospodarka nieruchomościami.

Jedną z nieruchomości należących do Gminy jest budynek (…), który do 2015 r. pozostawał w trwałym zarządzie Zespołu Szkół będącego samorządową jednostką budżetową Gminy. Uchwałą Rady Miasta z dnia (…) dokonano przekształcenia tej Szkoły i przeniesiono jej siedzibę, a jednocześnie postanowiono, że nieruchomość (…) zostanie zagospodarowana przez Gminę na cele inne niż oświatowe. W 2016 r. Urząd Miasta podjął przygotowania do rozpoczęcia modernizacji i przystosowania ww. budynku na własne potrzeby, biorąc pod uwagę, że ww. budynek zostanie przeznaczony dla 3 komórek organizacyjnych tego Urzędu, tj.: Biura A Wydziału B i Wydziału C. Z uwagi na powyższe Urząd Miasta (reprezentowany przez Miejskiego Konserwatora Zabytków) zlecił na podstawie umowy z dnia (…) firmie D wykonanie dokumentacji konserwatorskiej dotyczącej elewacji (front i tył) ww. budynku (…). Na przedmiotową dokumentację składały się następujące opracowania:

program prac konserwatorskich;
inwentaryzacja rysunkowa wraz z opracowaniem projektu budowlanego elewacji frontowej i tylnej, planu BIOZ, specyfikacji technicznej wykonania i odbioru robót;
przedmiar i kosztorys inwestorski.

Po wykonaniu usług została wystawiona dla Gminy faktura VAT z dnia (…) na kwotę brutto (…) zł, w tym wartość netto (…) zł i VAT (…) zł (23%). Należność ta została uregulowana na rzecz firmy D ze środków ujętych w planie finansowym Urzędu Miasta na rok 2016, w klasyfikacji działu 921, rozdział 92120 § 4300. Wydatek został zaksięgowany na koncie 402 – Koszty poniesione z tytułu realizacji usług obcych. Nie został więc zakwalifikowany jako wydatek inwestycyjny. Co prawda w § 3 ust. 8 powyższej umowy uregulowano, że z chwilą dostarczenia ww. dokumentacji Wykonawca przenosi na Zamawiającego autorskie prawa majątkowe do utworu w zakresie korzystania i rozporządzania nimi w kraju i za granicą na określonych w umowie polach eksploatacji, jednak powyższe prawo nie zostało wprowadzone do ewidencji wartości niematerialnych i prawnych Urzędu Miasta.

Z faktury dokumentującej powyższą transakcję nie odliczono podatku VAT. Decyzja taka była wynikiem stwierdzenia, że skoro budynek ten miał być przeznaczony na potrzeby funkcjonowania 3 ww. komórek organizacyjnych tego Urzędu, a zakres działania tych komórek organizacyjnych nie miał związku z działalnością gospodarczą ww. Urzędu, toteż z tytułu zakupu towarów i usług dokonywanych dla potrzeb tych komórek nie przysługiwało Urzędowi Miasta prawo do odliczenia podatku VAT, w związku z tym – jak wyżej wskazano – w 2016 r. nie dokonano odliczenia VAT z tej faktury. Odliczenia z tej faktury nie dokonano też w latach następnych.

W 2018 r. zapadła decyzja o przekazaniu do użytkowania nieruchomości (…) na rzecz miejskiej instytucji kultury, (…) będącego odrębnym podatnikiem VAT. W związku z tym Zarządzeniem Prezydenta Miasta z dnia (…) ustanowiono odpłatne prawo użytkowania na okres 30 lat nieruchomości stanowiącej własność Miasta – miasta na prawach powiatu, położonej (…), na rzecz (…), a następnie została zawarta umowa użytkowania z dnia 6 listopada 2018 r. (akt notarialny (…)), z której wynika, że prawo użytkowania ustanowione zostało odpłatnie na okres 30 lat z przeznaczeniem na działalność kulturalną (…). Opłaty roczne z tytułu użytkowania przedmiotowej nieruchomości zostały ustalone w kwocie (…) zł plus podatek VAT (stawka 23%) w kwocie (…) zł. Na podstawie tej umowy zostały przez Gminę wystawione 2 faktury tj.:

faktura z dnia (…) na wartość brutto (…) zł, w tym wartość netto (…) zł plus VAT (…) zł,
faktura z dnia (…) na wartość brutto (…) zł, w tym wartość netto (…) zł plus VAT (…) zł.

Faktury te zostały uwzględnione przez Gminę w rozliczeniach w zakresie podatku od towarów i usług. Oznacza to, że ww. nieruchomość jest w istocie wykorzystywana przez Gminę do działalności gospodarczej, przez którą rozumie się również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

W 2019 r. (…) planowało rozpocząć prace przygotowawcze w celu realizacji zadania inwestycyjnego pn. „(…)” (etap 1). Wydział E Urzędu Miasta zabezpieczył w tym celu kwotę 2 mln zł i zawarł umowę dotacyjną na podjęcie przez (…) prac obejmujących remont zabytkowej elewacji oraz przygotowanie projektu budowlanego i wykonawczego, związanego z przebudową budynku.

W toku realizacji zadania (…) zwróciło się do Urzędu Miasta z wnioskiem o przekazanie dokumentacji konserwatorskiej wykonanej na zlecenie tego Urzędu (Biura Miejskiego Konserwatora Zabytków) w 2016 r. W konsekwencji tego w dniu (…) zostało podpisane Zarządzenie Prezydenta Miasta w sprawie nieodpłatnego przekazania dokumentacji konserwatorskiej dotyczącej elewacji budynku (…). Faktyczne użytkowanie ww. nieruchomości przez (…) zgodnie z umową zawartą z Gminą Miejską (a więc dla celów działalności kulturalnej) wymaga zaadaptowania tego budynku dla potrzeb własnej działalności, który to proces został rozpoczęty, jednak jego kontynuacja wymagała pozyskania przedmiotowych dokumentów opracowanych już uprzednio na zlecenie Wnioskodawcy.

Z uwagi na powyższe w dniu (…) zostało podpisane Zarządzenie Prezydenta Miasta (…) w sprawie nieodpłatnego przekazania dokumentacji konserwatorskiej dotyczącej elewacji budynku (…). Następnie Gmina Miejska, jako właściciel praw autorskich majątkowych do dokumentacji konserwatorskiej dotyczącej elewacji (front i tył) budynku (…) przekazała zatem ją na podstawie umowy darowizny na rzecz (…), wraz ze wszystkimi przysługującymi Gminie prawami dla potrzeb realizacji zadania inwestycyjnego.

Ponadto z pisma z dnia 13 listopada 2019 r. – stanowiącego uzupełnienie do wniosku – wynika, że zgodnie z przyjętą polityką rachunkowości ujętą w Zarządzeniu Prezydenta Miasta z dnia (…) w sprawie Zakładowego Planu Kont, a następnie kolejnymi zmianami do polityki rachunkowości na ewidencję wartości niematerialne i prawne przyjmuje się koncesje i licencje, w tym na oprogramowanie komputerowe oraz autorskie prawa majątkowe i inne prawa pokrewne.

Jednak nabycie przedmiotowej dokumentacji konserwatorskiej dotyczącej elewacji budynku (…) zostało zakwalifikowane jako opracowanie dokumentacji związanej z wykonaniem bieżącego remontu. Przedmiotowa dokumentacja miała służyć do wykonania ww. remontu na potrzeby działalności i Urzędu Miasta. Z tego względu prawa autorskie do ww. dokumentacji nie zostały zaewidencjonowane jako wartości niematerialne i prawne Urzędu Miasta. Ponadto w 2018 r. zapadła decyzja o przekazaniu nieruchomości (…) miejskiej instytucji kultury – (…) na podstawie umowy użytkowania.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

Czy nieodpłatne przekazanie dokumentacji konserwatorskiej dotyczącej elewacji budynku (…) samorządowej instytucji kultury, (…) będącemu odrębnym podatnikiem VAT, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług?
W przypadku stwierdzenia przez organ, że ww. czynność podlega opodatkowaniu podatkiem VAT, Gmina prosi o udzielenie odpowiedzi, czy w związku z tym przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego z faktury otrzymanej w grudniu 2016 r. dokumentującej nabycie ww. dokumentacji konserwatorskiej, a jeśli tak – to czy w całości i w rozliczeniu za jaki okres rozliczeniowy przysługiwałoby prawo do odliczenia podatku naliczonego?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad 1

Nieodpłatne przekazanie przedmiotowej dokumentacji konserwatorskiej przez Gminę Miejską na rzez (…), będącego odrębnym podatnikiem VAT, jest związane z działalnością gospodarczą Gminy, co powoduje, iż w świetle art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2018 r., poz. 2174 ze zm.), stanowi czynność niepodlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Ad 2

W przypadku stwierdzenia przez organ, że ww. czynność podlega opodatkowaniu podatkiem VAT, Gmina uważa, że nie przysługuje jej prawo do odliczenia podatku naliczonego, ani w całości ani częściowo.

Uzasadnienie stanowiska Gminy.

Wnioskodawca stoi na stanowisku, iż mimo że w przedmiotowym przypadku mamy do czynienia z przekazaniem dokumentacji konserwatorskiej na rzecz innego podmiotu, to jednak czynność ta nie może być kwalifikowana jako przekazanie towaru (albowiem nie jest to towar w rozumieniu art. 2 pkt 8 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług), a w konsekwencji nie mamy w tym przypadku do czynienia z dostawą towarów, o której mowa w art. 7 ustawy o VAT. Zatem czynność nieodpłatnego przekazania dokumentacji budowlanej winna być rozpoznana jako odsprzedaż efektów usługi, gdyż przedmiotowa dokumentacja została przygotowana w wyniku zlecenia jej opracowania podmiotowi trzeciemu. Poza tym należy zauważyć, że autor dokumentacji – jak wynika z powołanej w opisie stanu faktycznego umowy z dnia (…) – z chwilą jej wykonania przeniósł na Zamawiającego, tj. Urząd Miasta, autorskie prawa majątkowe do utworu w zakresie korzystania i rozporządzania nimi w kraju i za granicą na określonych w umowie polach eksploatacji. Również więc w przypadku zbywania przez podatnika VAT wszelkich praw, czynność ta stanowi usługę w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, który to przepis stanowi, że przez usługę rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 tej ustawy.

Przedmiotowe zagadnienie dotyczy nieodpłatnego przekazania ww. dokumentacji budowlanej, co oznacza, że należy ocenić tę czynność przez pryzmat art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy o VAT.

Zgodnie z art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy o VAT, za odpłatne świadczenie usług uznaje się również nieodpłatne świadczenie usług na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, oraz wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika.

Oznacza to więc, że:

tylko takie nieodpłatne świadczenie usług przez podatnika VAT, których wykonanie nie ma związku z jego działalnością gospodarczą, traktowane jest jako podlegające opodatkowaniu VAT,
w sytuacji, gdy nieodpłatne świadczenie usług jest związane z prowadzoną działalnością gospodarczą podatnika VAT – czynność ta nie podlega opodatkowaniu VAT.

Należy podkreślić związku z tym, iż przedmiotowy budynek generuje dla Gminy dochody z tytułu przekazania go do odpłatnego użytkowania przez (…), a dochody te zostały uwzględnione przez Gminę w rozliczeniach w zakresie podatku od towarów i usług. Oznacza to, że ww. nieruchomość służy Gminie do wykonywania działalności gospodarczej, przez którą rozumie się również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych, w sposób ciągły dla celów zarobkowych (art. 15 ust. 2 zdanie drugie ustawy o VAT).

Zauważenia wymaga, że skoro budynek, o którym mowa, stanowi własność Gminy, a przedmiotowa dokumentacja dotyczy wykonania prac konserwatorskich w ww. budynku w odniesieniu do jego elewacji (front i tył), to oczywistym jest, że właściciel nieruchomości jest zainteresowany tym, aby należąca do niego nieruchomość generująca dochody była w dobrym stanie użytkowym, co oznacza, że jeśli niezbędne jest przeprowadzenie prac konserwatorskich w odniesieniu do należącego do niego budynku to i w jego interesie jest, aby zostały one dokonane. W jego interesie również jest by prace te zostały przeprowadzone w oparciu o dokumentację sporządzoną na jego zlecenie, bo to oznacza, że zostaną zrealizowane zgodnie ze wskazanym przez niego zakresem prac niezbędnym do użytkowania budynku. Faktyczne użytkowanie ww. nieruchomości przez (…) zgodnie z umową zawartą z Gminą (a więc dla celów działalności kulturalnej) wymaga wprawdzie zaadaptowania tego budynku dla potrzeb własnej działalności, który to proces został rozpoczęty, jednak przekazana dokumentacja konserwatorska nie dotyczyła prac adaptacyjnych dla celów użytkowania tego budynku przez ww. podmiot, lecz niezbędnych prac konserwatorskich elewacji frontowej i tylnej tego budynku.

Oznacza to, że przekazanie przez Gminę na rzecz (…) dokumentacji konserwatorskiej dotyczącej ww. budynku winno być traktowane jako związane z działalnością gospodarczą Gminy.

Stwierdzenie to powoduje, że w świetle ww. art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy o VAT – należy przyjąć, że czynność ta nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Stanowisko to znajduje potwierdzenie np. w interpretacji indywidualnej Dyrektora KIS nr ITPP3/4512-459/15-2/BJ z dnia 11 lipca 2019 r., bądź nr IBPP2/443-834/14/WN z dnia 20 listopada 2014 r.

W odniesieniu do kwestii związanej z odliczeniem podatku naliczonego dotyczącego nabycia przedmiotowej dokumentacji konserwatorskiej, w ocenie Gminy, w 2016 r. nie przysługiwało nabywcy prawo do odliczenia podatku naliczonego związanego z nabyciem tej dokumentacji.

W świetle art. 86 ust. 1 ustawy o podatku VAT, prawo takie mogło być zrealizowane jedynie w zakresie towarów i usług służących sprzedaży opodatkowanej. Skoro zaś w momencie nabycia dokumentacji, o której mowa przewidywano, że budynek usytuowany (…) nie będzie w ogóle wykorzystywany do działalności gospodarczej – to nie powstało prawo do odliczenia podatku VAT związanego z jej nabyciem.

Mimo, że w 2018 r. zmieniło się przeznaczenie budynku, ponieważ oddano go w odpłatne użytkowanie, a więc od tego momentu jest on wykorzystywany do działalności gospodarczej Gminy, to również nie przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego. Wprawdzie z art. 91 ust. 7 ustawy o podatku VAT wynika, że przepisy ust. 1-6 tego artykułu (dotyczące korekty częściowego odliczenia podatku naliczonego oraz zakończenia korekty w przypadku zbycia towarów i usług w okresie korekty) stosuje się odpowiednio w przypadku, gdy podatnik miał prawo do obniżenia kwot podatku należnego o całą kwotę podatku naliczonego od wykorzystywanego przez siebie towaru lub usługi i dokonał takiego obniżenia, albo nie miał takiego prawa, a następnie zmieniło się prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tego towaru lub usługi, lecz w tym przypadku przepis ten nie ma zastosowania. Należy w związku z tym zauważyć, że z art. 91 ust. 4 w zw. z ust. 5 ustawy o podatku VAT wynika, że jeżeli w okresie korekty, o której mowa w art. 91 ust. 2 tej ustawy (tj. 5 lat lub w okresie 10 lat, w którym to czasie koryguje się podatek naliczony odliczony w sposób częściowy przy zastosowaniu wskaźników wstępnych), nastąpi sprzedaż towarów lub usług, o których mowa w ust. 2 (tj. zaliczonych do środków trwałych podatnika o wartości początkowej co najmniej 15.000 zł, lub nieruchomości), uważa się, że towary te lub usługi są nadal wykorzystywane na potrzeby czynności podlegających opodatkowaniu u tego podatnika, aż do końca okresu korekty. W takim przypadku powinna być dokonana korekta odliczenia jednorazowo w odniesieniu do całego pozostałego okresu korekty, której dokonuje się w deklaracji podatkowej za okres rozliczeniowy, w którym nastąpiła sprzedaż.

Zdaniem Gminy, w tym jednak przypadku zasady te nie mają zastosowania, gdyż przedmiotowe wydatki dotyczące nabycia dokumentacji konserwatorskiej zostały zakwalifikowane jako koszty poniesione z tytułu usług obcych (zaksięgowane na koncie 402), a nie jako środki trwałe (nakłady inwestycyjne). Tym samym okres korekty w takim przypadku wynosi rok (art. 91 ust. 7 w zw. z ust. 1), a zmiana przeznaczenia przedmiotowej dokumentacji nabytej w 2016 r. nastąpiła w 2018 r., a więc po upływie 2 lat.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary – na mocy art. 2 pkt 6 ustawy – rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Jak stanowi art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Z kolei, w myśl art. 7 ust. 2 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:

przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia;
wszelkie inne darowizny

jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych.

Natomiast przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 – w świetle art. 8 ust. 1 ustawy – rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Z analizy przywołanego art. 8 ust. 1 ustawy wynika, że przez usługę należy rozumieć każde świadczenie na rzecz danego podmiotu. Przy czym, do uznania czynności za usługę konieczne jest istnienie odbiorcy usługi. Tak więc usługą jest tylko takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument, odbiorca świadczenia odnoszący z niego korzyść. Usługa jest czynnością opodatkowaną – co do zasady – w sytuacji kiedy jest odpłatna. Związek pomiędzy otrzymywaną płatnością a świadczeniem na rzecz dokonującego płatności musi mieć charakter bezpośredni i na tyle wyraźny, aby można powiedzieć, że płatność następuje w zamian za to świadczenie. Odpłatny to taki, który wymaga zapłacenia, zwrotu kosztów, płatny. Pod pojęciem odpłatności rozumieć należy prawo podmiotu dokonującego dostawy towarów lub świadczącego usługę do żądania od nabywcy towaru, odbiorcy usługi lub osoby trzeciej zapłaty ceny lub ekwiwalentu (np. w postaci świadczenia wzajemnego).

Uwzględniając powyższe stwierdzić należy, że każde świadczenie niebędące dostawą towarów polegające na działaniu, zaniechaniu lub tolerowaniu czyjegoś zachowania stanowi, co do zasady, usługę w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. Niemniej jednak muszą być przy tym spełnione następujące warunki:

w następstwie zobowiązania, w wykonaniu którego usługa jest świadczona, druga strona (wierzyciel/nabywca) jest bezpośrednim beneficjentem świadczenia,
świadczonej usłudze odpowiada świadczenie wzajemne ze strony nabywcy (wynagrodzenie).

Należy podkreślić, że oba ww. warunki powinny być spełnione łącznie, aby świadczenie podlegało, jako usługa, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Ponadto, zgodnie z unormowaniami zawartymi w art. 8 ust. 2 ustawy, w pewnych, ściśle określonych przypadkach, również nieodpłatne świadczenie usług należy uznać za spełniające definicję odpłatnego świadczenia usług, które na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 podlega opodatkowaniu ww. podatkiem.

Jak wynika z art. 8 ust. 2 ustawy, za odpłatne świadczenie usług uznaje się również:

użycie towarów stanowiących część przedsiębiorstwa podatnika do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika, w tym w szczególności do celów osobistych podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych;
nieodpłatne świadczenie usług na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, oraz wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika.

Analizując treść powołanego art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy należy zauważyć, że dla ustalenia, czy konkretne nieodpłatne świadczenie usług podlega opodatkowaniu na mocy tego przepisu, istotne jest ustalenie celu takiego świadczenia. Jeżeli nieodpłatne świadczenie wpisywało się będzie w cel prowadzonej działalności gospodarczej, wtedy przesłanka uznania takiej nieodpłatnej czynności za odpłatne świadczenie usług, podlegające opodatkowaniu nie zostanie spełniona. Stwierdzenie takie uzależnione jednak jest od konkretnych okoliczności jakie w danej sprawie występują.

W związku z powyższym należy stwierdzić, że opodatkowaniu podlegają te nieodpłatne usługi, które nie mają związku z prowadzoną działalnością, a więc nie mają wpływu na przyszłe obroty przedsiębiorstwa, jego zyski, wizerunek, odbiór przez kontrahentów.

W konsekwencji należy stwierdzić, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania podlegają wszelkie transakcje, których przedmiotem jest odpłatna dostawa towarów lub odpłatne świadczenie usług (ewentualnie nieodpłatne zrównane z odpłatnym świadczeniem), jednak aby takie czynności podlegały opodatkowaniu muszą być one wykonywane przez podatników w rozumieniu ustawy i wykonywane w ramach działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

W myśl art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Należy nadmienić, że pojęcie podatnika obejmuje swym zakresem podmioty, które dokonują czynności podlegającej opodatkowaniu. Ustawodawca określił wskazane pojęcie na tyle szeroko, by w każdym przypadku profesjonalnej aktywności zawodowej, dokonywania czynności opodatkowanych podmiot mógł zostać uznany za podatnika w zakresie tych czynności. Działalność gospodarcza ma miejsce również wówczas, gdy nie przyniosła ona żadnych widocznych efektów (bez względu na cel lub rezultat takiej działalności). Charakterystyka ta pozwala na uznanie, że pojęcie podatnika na gruncie podatku od towarów i usług ma wymiar autonomiczny – niezależny od uregulowań innych aktów normatywnych regulujących stosunki prawnopodatkowe.

Ponadto należy zauważyć, że na mocy art. 15 ust. 6 ustawy, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Powyższy zapis jest odzwierciedleniem art. 13 obowiązującej od dnia 1 stycznia 2007 r. Dyrektywy 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347 z 11.12.2006, str. 1, z późn. zm.), zgodnie z którym krajowe, regionalne i lokalne organy władzy oraz inne podmioty prawa publicznego nie są uważane za podatników w związku z działalnością, którą podejmują lub transakcjami, których dokonują jako organy władzy publicznej, nawet jeśli pobierają należności, opłaty, składki lub płatności w związku z takimi działaniami lub transakcjami. Jednakże w przypadku, gdy podejmują one takie działania lub dokonują takich transakcji, są uważane za podatników w odniesieniu do tych działań, lub transakcji, gdyby wykluczenie ich z kategorii podatników prowadziło do znaczących zakłóceń konkurencji.

Jak wynika z powyższego, wyłączenie organów władzy publicznej z kategorii podatnika ma charakter wyłącznie podmiotowo-przedmiotowy.

W świetle wskazanych unormowań jednostki samorządu terytorialnego na gruncie podatku od towarów i usług występować mogą w dwoistym charakterze:

podmiotów niebędących podatnikami, gdy realizują zadania nałożone na nich odrębnymi przepisami prawa, oraz
podatników podatku od towarów i usług, gdy wykonują czynności na podstawie umów cywilnoprawnych.

Kryterium podziału stanowi charakter wykonywanych czynności: czynności o charakterze publicznoprawnym wyłączają te podmioty z kategorii podatników, natomiast czynności o charakterze cywilnoprawnym skutkują uznaniem tych podmiotów za podatników podatku od towarów i usług, a realizowane przez nie odpłatne dostawy towarów i świadczenie usług podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że jednostki samorządu terytorialnego są podatnikami podatku od towarów i usług jedynie w zakresie wszelkich czynności, które mają charakter cywilnoprawny, tzn. są przez nie realizowane na podstawie umów cywilnoprawnych. Będą to zatem wszystkie realizowane przez te jednostki (urzędy) czynności w sferze ich aktywności cywilnoprawnej, np. czynności sprzedaży, zamiany (nieruchomości i ruchomości), wynajmu, dzierżawy itp., umów prawa cywilnego (nazwanych i nienazwanych) – tylko w tym zakresie ich czynności mają charakter działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Stosownie do przepisu art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2019 r., poz. 506, z późn. zm.), gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność.

Natomiast zgodnie z art. 6 ust. 1 ww. ustawy, do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów.

Na mocy art. 7 ust. 1 pkt 1 cyt. ustawy, zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty należy do zadań własnych gminy. W szczególności zadania własne obejmują sprawy ładu przestrzennego, gospodarki nieruchomościami, ochrony środowiska i przyrody oraz gospodarki wodnej.

Na podstawie art. 9 ust. 1 powołanej ustawy, w celu wykonywania zadań gmina może tworzyć jednostki organizacyjne, a także zawierać umowy z innymi podmiotami, w tym z organizacjami pozarządowymi.

Z informacji zwartych we wniosku wynika, że Wnioskodawca – Miasto na prawach powiatu – jest czynnym podatnikiem VAT. Jak stanowi art. 92 ust. 2 ustawy z dnia 5 czerwca 1998 r. o samorządzie powiatowym, miasto na prawach powiatu jest gminą wykonującą zadania powiatu na zasadach określonych w tej ustawie. Stosownie z kolei do przepisów ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym, gmina jest jednostką samorządu terytorialnego posiadającą osobowość prawną, wykonującą zadania publiczne we własnym imieniu i na własną odpowiedzialność (art. 2 ust. 1 i 2 ustawy o samorządzie gminnym). Realizuje ona swoje zadania własne, które polegają na zaspokajaniu zbiorowych potrzeb wspólnoty oraz zadania zlecone z zakresu administracji rządowej, jak również z zakresu organizacji przygotowań i przeprowadzenia wyborów powszechnych oraz referendów (art. 7 i 8 tej ustawy). Zgodnie z art. 7 ust. 1 pkt 1 ustawy o samorządzie gminnym, jednym z zadań własnych gminy jest gospodarka nieruchomościami.

Jedną z nieruchomości należących do Gminy jest budynek (…), który do 2015 r. pozostawał w trwałym zarządzie Zespołu Szkół będącego samorządową jednostką budżetową Gminy. Uchwałą Rady Miasta z dnia (…) dokonano przekształcenia tej Szkoły i przeniesiono jej siedzibę, a jednocześnie postanowiono, że nieruchomość (…) zostanie zagospodarowana przez Gminę na cele inne niż oświatowe. W 2016 r. Urząd Miasta podjął przygotowania do rozpoczęcia modernizacji i przystosowania ww. budynku na własne potrzeby, biorąc pod uwagę, że ww. budynek zostanie przeznaczony dla 3 komórek organizacyjnych tego Urzędu, tj.: Biura A, Wydziału B i Wydziału C. Z uwagi na powyższe Urząd Miasta (reprezentowany przez Miejskiego Konserwatora Zabytków) zlecił na podstawie umowy z dnia (…) firmie D wykonanie dokumentacji konserwatorskiej dotyczącej elewacji (front i tył) ww. budynku (…). Na przedmiotową dokumentację składały się następujące opracowania:

program prac konserwatorskich;
inwentaryzacja rysunkowa wraz z opracowaniem projektu budowlanego elewacji frontowej i tylnej, planu BIOZ, specyfikacji technicznej wykonania i odbioru robót;
przedmiar i kosztorys inwestorski.

Po wykonaniu usług została wystawiona dla Gminy faktura VAT z dnia (…) na kwotę brutto (…) zł, w tym wartość netto (…) zł i VAT (…) zł (23%). Należność ta została uregulowana na rzecz firmy D ze środków ujętych w planie finansowym Urzędu Miasta na 2016 r., w klasyfikacji działu 921, rozdział 92120 § 4300. Wydatek został zaksięgowany na koncie 402 – Koszty poniesione z tytułu realizacji usług obcych. Nie został więc zakwalifikowany jako wydatek inwestycyjny. Co prawda w § 3 ust. 8 powyższej umowy uregulowano, że z chwilą dostarczenia ww. dokumentacji Wykonawca przenosi na Zamawiającego autorskie prawa majątkowe do utworu w zakresie korzystania i rozporządzania nimi w kraju i za granicą na określonych w umowie polach eksploatacji, jednak powyższe prawo nie zostało wprowadzone do ewidencji wartości niematerialnych i prawnych Urzędu Miasta.

Z faktury dokumentującej powyższą transakcję nie odliczono podatku VAT. Decyzja taka była wynikiem stwierdzenia, że skoro budynek ten miał być przeznaczony na potrzeby funkcjonowania 3 ww. komórek organizacyjnych tego Urzędu, a zakres działania tych komórek organizacyjnych nie miał związku z działalnością gospodarczą ww. Urzędu, toteż z tytułu zakupu towarów i usług dokonywanych dla potrzeb tych komórek nie przysługiwało Urzędowi Miasta prawo do odliczenia podatku VAT, w związku z tym – jak wyżej wskazano – w roku 2016 nie dokonano odliczenia VAT z tej faktury. Odliczenia z tej faktury nie dokonano też w latach następnych.

W 2018 r. zapadła decyzja o przekazaniu do użytkowania nieruchomości (…) na rzecz miejskiej instytucji kultury, (…) będącego odrębnym podatnikiem VAT. W związku z tym Zarządzeniem Prezydenta Miasta z dnia (…) ustanowiono odpłatne prawo użytkowania na okres 30 lat nieruchomości stanowiącej własność Miasta – miasta na prawach powiatu, na rzecz (…), a następnie została zawarta umowa użytkowania z dnia 6 listopada 2018 r., z której wynika, że prawo użytkowania ustanowione zostało odpłatnie na okres 30 lat z przeznaczeniem na działalność kulturalną (…). Opłaty roczne z tytułu użytkowania przedmiotowej nieruchomości zostały ustalone w kwocie (…) zł plus podatek VAT (stawka 23%) w kwocie (…) zł. Na podstawie tej umowy zostały przez Gminę wystawione 2 faktury tj.:

faktura z dnia (…) na wartość brutto (…) zł, w tym wartość netto (…) zł plus VAT (…) zł,
faktura z dnia (…) na wartość brutto (…) zł, w tym wartość netto (…) zł plus VAT (…) zł.

W 2019 r. (…) planowało rozpocząć prace przygotowawcze w celu realizacji zadania inwestycyjnego pn. „(…)” (etap 1). Wydział Urzędu Miasta zabezpieczył w tym celu kwotę 2 mln zł i zawarł umowę dotacyjną na podjęcie przez (…) prac obejmujących remont zabytkowej elewacji oraz przygotowanie projektu budowlanego i wykonawczego, związanego z przebudową budynku.

W toku realizacji zadania (…) zwróciło się do Urzędu Miasta X z wnioskiem o przekazanie dokumentacji konserwatorskiej wykonanej na zlecenie tego Urzędu (Biura Miejskiego Konserwatora Zabytków) w 2016 r. W konsekwencji tego w dniu (…) zostało podpisane Zarządzenie Prezydenta Miasta w sprawie nieodpłatnego przekazania dokumentacji konserwatorskiej dotyczącej elewacji budynku (…). Faktyczne użytkowanie ww. nieruchomości przez Y zgodnie z umową zawartą z Gminą Miejską (a więc dla celów działalności kulturalnej) wymaga zaadaptowania tego budynku dla potrzeb własnej działalności, który to proces został rozpoczęty, jednak jego kontynuacja wymagała pozyskania przedmiotowych dokumentów opracowanych już uprzednio na zlecenie Wnioskodawcy.

Z uwagi na powyższe w dniu (…) zostało podpisane Zarządzenie Prezydenta Miasta w sprawie nieodpłatnego przekazania dokumentacji konserwatorskiej dotyczącej elewacji budynku (…). Następnie Gmina Miejska, jako właściciel praw autorskich majątkowych do dokumentacji konserwatorskiej dotyczącej elewacji (front i tył) budynku (…) przekazała zatem ją na podstawie umowy darowizny na rzecz (…), wraz ze wszystkimi przysługującymi Gminie prawami dla potrzeb realizacji zadania inwestycyjnego.

Zgodnie z przyjętą polityką rachunkowości ujętą w Zarządzeniu Prezydenta Miasta z dnia (…) w sprawie Zakładowego Planu Kont, a następnie kolejnymi zmianami do polityki rachunkowości na ewidencję wartości niematerialne i prawne przyjmuje się koncesje i licencje, w tym na oprogramowanie komputerowe oraz autorskie prawa majątkowe i inne prawa pokrewne. Jednak nabycie przedmiotowej dokumentacji konserwatorskiej dotyczącej elewacji budynku (…) zostało zakwalifikowane jako opracowanie dokumentacji związanej z wykonaniem bieżącego remontu. Przedmiotowa dokumentacja miała służyć do wykonania ww. remontu na potrzeby działalności i Urzędu Miasta. Z tego względu prawa autorskie do ww. dokumentacji nie zostały zaewidencjonowane jako wartości niematerialne i prawne Urzędu Miasta. Ponadto w 2018 r. zapadła decyzja o przekazaniu nieruchomości (…) miejskiej instytucji kultury – (…) na podstawie umowy użytkowania.

Wątpliwości Wnioskodawcy w analizowanej sprawie w pierwszej kolejności dotyczą określenia, czy nieodpłatne przekazanie dokumentacji konserwatorskiej dotyczącej elewacji budynku (…) samorządowej instytucji kultury, będącemu odrębnym podatnikiem VAT, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Jak wskazano wyżej, dla ustalenia, czy konkretne nieodpłatne świadczenie usług podlega opodatkowaniu podatkiem VAT, istotne jest ustalenie celu takiego świadczenia. Jeżeli nieodpłatne świadczenie wpisywało się będzie w cel prowadzonej działalności gospodarczej, wtedy przesłanka uznania takiej nieodpłatnej czynności za odpłatne świadczenie usług, podlegające opodatkowaniu nie zostanie spełniona. Stwierdzenie takie uzależnione jednak jest od konkretnych okoliczności jakie w danej sprawie występują. Zatem, aby nieodpłatne świadczenie uznać za odpłatne świadczenie usług, a tym samym za podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT, musi być ono świadczone na cele inne niż działalność gospodarcza podatnika.

Jak wskazano we wniosku, przedmiotowy budynek generuje dla Gminy dochody z tytułu przekazania go do odpłatnego użytkowania przez (…), a dochody te zostały uwzględnione przez Gminę w rozliczeniach w zakresie podatku od towarów i usług. Oznacza to, że ww. nieruchomość służy Gminie do wykonywania działalności gospodarczej, przez którą rozumie się również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych, w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Oznacza to, że nieodpłatne przekazanie przez Gminę na rzecz (…) dokumentacji konserwatorskiej dotyczącej ww. budynku będzie odbywało się w związku z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością gospodarczą.

Tym samym w przedmiotowej sprawie brak jest podstaw do traktowania tego nieodpłatnego przekazania dokumentacji konserwatorskiej jako odpłatnego świadczenia usług. Zatem w niniejszej sprawie nie znajdzie zastosowania art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy i ww. świadczenie nie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Podsumowując, nieodpłatne przekazanie dokumentacji konserwatorskiej dotyczącej elewacji budynku (…)samorządowej instytucji kultury, (…) będącemu odrębnym podatnikiem VAT, nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 w zw. z art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy, ponieważ świadczenie to będzie odbywało się w związku z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością gospodarczą.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 1 jest prawidłowe.

Jednocześnie tutejszy organ informuje, że nie udziela się odpowiedzi na pytanie nr 2, ponieważ Wnioskodawca oczekiwał na nie odpowiedzi w przypadku stwierdzenia, że czynność nieodpłatnego przekazania dokumentacji konserwatorskiej podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Odnośnie powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnych należy zauważyć, że interpretacje przepisów prawa podatkowego wydawane są w indywidualnych sprawach podatników i niewątpliwie kształtują sytuację prawną tych podatników w sprawach będących przedmiotem rozstrzygnięć, lecz dotyczą konkretnych stanów faktycznych i nie mają mocy prawa powszechnie obowiązującego co oznacza, że należy je traktować indywidualnie.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin