2019.11.22 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL3-2.4011.364.2019.2.AK
z 22 listopada 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1, art. 14r ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku wspólnym z dnia 18 września 2019 r. (data wpływu 24 września 2019 r.), uzupełnionym pismem z dnia 5 listopada 2019 r. (data wpływu 13 listopada 2019 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania odpłatnego zbycia lokalu mieszkalnego – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 24 września 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek wspólny o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania odpłatnego zbycia lokalu mieszkalnego.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych określonych w art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, w związku z powyższym pismem z dnia 25 października 2019 r. nr 0112-KDIL3-2.4011.364.2019.1.AK wezwano Wnioskodawczynię do jego uzupełnienia w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Jednocześnie poinformowano Wnioskodawczynię, że stosownie do postanowień art. 139 § 4 w zw. z art. 14d § 1 Ordynacji podatkowej, okresu oczekiwania między wezwaniem przez organ a jego uzupełnieniem, nie wlicza się do trzymiesięcznego terminu przewidzianego na wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego.

Wezwanie wysłane w dniu 25 października 2019 r. zostało doręczone Zainteresowanej w dniu 4 listopada 2019 r., natomiast w dniu 13 listopada 2019 r. (data nadania 6 listopada 2019 r.) Wnioskodawczyni uzupełniła wniosek.

We wniosku złożonym przez:

Zainteresowaną będącą stroną postępowania:
panią J. G.;
Zainteresowanego niebędącego stroną postępowania:
pana K. G.

przedstawiono następujący stan faktyczny.

W dniu 22 grudnia 2000 r. pomiędzy Wnioskodawczynią, Zainteresowanym a Przedsiębiorstwem Produkcyjno-Budowlanym zawarta została umowa sprzedaży udziału wynoszącego 657/40.487 części w prawie użytkowania wieczystego działki gruntu położonej w (…) przy ul. (…). Nabycie prawa nastąpiło do majątku wspólnego małżeńskiego Wnioskodawczyni i Zainteresowanego.

W dniu 22 grudnia 2000 r. Wnioskodawczyni i Zainteresowany jako inwestorzy zawarli z Przedsiębiorstwem Produkcyjno-Budowlanym umowę o prowadzenie wspólnej inwestycji, polegającej na wybudowaniu na nieruchomości opisanej powyżej, budynku mieszkalnego. Na podstawie zawartej umowy Przedsiębiorstwo Produkcyjno-Budowlane, jako inwestor zastępczy zobowiązało się wybudować budynek mieszkalny składający się z (…) lokali mieszkalnych oraz (…) garaży w terminie do dnia 31 marca 2002 r. Wnioskodawczyni oraz Zainteresowany jako inwestorzy zobowiązali się zapłacić inwestorowi zastępczemu wynagrodzenie umowne, stanowiące część kwoty pobudowania przedmiotowego budynku, odpowiadającą udziałowi inwestorów w realizowaniu, przedmiotowej inwestycji. Wynagrodzenie należne inwestorowi zastępczemu zostało rozłożone na 6 rat, z czego każdorazowa wpłata dokumentowana była fakturą zaliczkową VAT.

Zgodnie z zawartą umową Wnioskodawczyni oraz Zainteresowany, będący współwłaścicielami w udziale wynoszącym 657/40.487 części nieruchomości, na której wybudowany miał zostać budynek mieszkalny, oświadczyli, że korzystać będą wyłącznie z jednego lokalu mieszkalnego, stanowiącego część wybudowanego budynku, wraz z przynależnym do tego lokalu garażem.

Inwestorzy do dnia 15 marca 2002 r. zapłacili na rzecz inwestora zastępczego całość należnego mu wynagrodzenia. W dniu 9 kwietnia 2002 r. lokal mieszkalny w wybudowanym budynku wraz z przynależnym do tego lokalu garażem na podstawie protokołu zdawczo-odbiorczego został oddany Wnioskodawczyni i Zainteresowanemu do użytkowania. Inwestor zastępczy przekazał klucze do mieszkania oraz pilot do garażu. Lokal ten po oddaniu do użytkowania był przedmiotem wynajmu prywatnego, stanowiącego majątek prywatny Wnioskodawczyni i Zainteresowanego. Lokal ten nigdy nie był wynajmowany w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej.

Aktem notarialnym z dnia 19 czerwca 2013 r. ustanowiono na rzecz Wnioskodawczyni i Zainteresowanego odrębną własność lokalu numer (…), położonego na parterze nowo wybudowanego budynku przy ul. (…), na prawach ustawowej wspólności majątkowej małżeńskiej.

W dniu 20 lutego 2018 r. Wnioskodawczyni i Zainteresowany dokonali sprzedaży opisanego wyżej lokalu wraz z przynależnym do niego pomieszczeniem oraz udziałami w nieruchomości wspólnej na rzecz osób fizycznych.

W uzupełnieniu wniosku Zainteresowana w odniesieniu do pytania 1 zawartego w wezwaniu wskazała, że w związku z ustanowieniem w 2013 r. odrębnej własności lokalu nr (…) udział przysługujący małżonkom po wyodrębnieniu ww. lokalu mieścił się w wielkości 657/40.487, czyli w takiej samej wielkości udziału, w jakiej przysługiwał małżonkom w momencie zawarcia umowy z inwestorem o prowadzenie wspólnej inwestycji.

Odpowiadając natomiast na pytanie 2 Zainteresowana wskazała, że obiekt budowlany, tj. budynek przy ulicy (…) został oddany do użytkowania w dniu 8 lipca 2002 r. na podstawie pozwolenia na użytkowanie (nr decyzji:).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w przedstawionym stanie faktycznym odpłatne zbycie lokalu mieszkalnego podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych?

Zdaniem Zainteresowanych, w przedstawionym stanie faktycznym odpłatne zbycie lokalu mieszkalnego nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. z 2019 r. poz. 1387) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji zaniechano poboru podatku.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych rozróżnia źródła przychodów oraz sposób opodatkowania dochodów z poszczególnych źródeł. Stosownie do przepisów tej ustawy odrębnym źródłem przychodów jest określone w art. 10 ust. 1 pkt 8 odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
prawa wieczystego użytkowania gruntów,
innych rzeczy

− jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a)-c) - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy - przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie, w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

W świetle powyższego, jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości lub ww. praw majątkowych następuje przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie i nie zostaje dokonane w wykonaniu działalności gospodarczej, stanowi źródło przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zatem dla określenia skutków podatkowych odpłatnego zbycia nieruchomości i ww. praw majątkowych istotne jest ustalenie daty ich nabycia lub wybudowania.

Z opisu stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawczyni oraz Zainteresowany w dniu 22 grudnia 2000 r. nabyli do majątku wspólnego udział wynoszący 657/40.487 części w prawie użytkowania wieczystego nieruchomości położonej w (…) przy ul. (…). Tego samego dnia Wnioskodawczyni oraz Zainteresowany (inwestorzy) będąc współwłaścicielami w ww. udziale części nieruchomości zawarli z Przedsiębiorstwem Budowlanym (inwestorem zastępczym) umowę o prowadzenie wspólnej inwestycji, polegającej na wybudowaniu na nieruchomości opisanej powyżej, budynku mieszkalnego, składającego się z (…) lokali mieszkalnych oraz (…) garaży.

Wynagrodzenie umowne, które uiścili na rzecz inwestora zastępczego stanowiło część kwoty pobudowania przedmiotowego budynku, odpowiadającą udziałowi inwestorów w realizowaniu wspólnej inwestycji. W dniu 9 kwietnia 2002 r. lokal mieszkalny w wybudowanym budynku wraz z przynależnym do tego lokalu garażem został oddany Wnioskodawczyni i Zainteresowanemu do użytkowania. Należy zatem uznać, że w tej dacie nastąpiło wybudowanie lokalu mieszkalnego.

Nabycie przez Wnioskodawczynię i Zainteresowanego prawa własności przedmiotowego lokalu mieszkalnego wraz z udziałem w nieruchomości wspólnej nastąpiło dopiero w 2013 roku. Z kolei sprzedaż przedmiotowego lokalu mieszkalnego miała miejsce w dniu 20 lutego 2018 r.

Najważniejsze kwestie przedmiotowej sprawy odnoszą się zatem do:

sposobu liczenia terminu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt tiret pierwsze ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,
przyjęcia, że pojęcie „wybudowanie” części budynku w rozumieniu tego przepisu odnosi się również do budowy lokalu.

W pierwszej kolejności należy zauważyć, że przepisy prawa podatkowego nie normują pojęcia „wybudowanie”, brak też w nich odesłań do definicji zawartych w innych ustawach. Konieczne staje się więc odwołanie się do słownikowego znaczenia słowa, w takim ujęciu oznacza ono wzniesienie budynku.

Zgodnie natomiast z przyjętym orzecznictwem sądów administracyjnych budynek zostaje wybudowany w momencie, gdy nadaje się do zamieszkania i jest to miarodajna data rozpoczęcia biegu 5-letniego terminu warunkującego powstanie przychodu. Jak wskazał Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy w wyroku z dnia 10 października 2006 roku (sygn. akt: I SA/Bd 490/06): „Okoliczność niesprecyzowania w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych znaczenia słowa „wybudowanie” nie uprawnia do odwołania się przy wykładni do przepisów prawa budowlanego, a w szczególności do instytucji pozwolenia na budowę bądź pozwolenia na użytkowanie budynku i przenoszenia ich na grunt ustawy podatkowej. Skoro ww. przepis zawiera potoczne słowa języka polskiego, to należy użyte w tym przepisie słowo „wybudowanie” tłumaczyć w myśl sensu, jaki nadaje temu słowu słownik języka polskiego, czyli „postawienie, wzniesienie domu”. Jeżeli słowu „wybudowanie” przypisać czas przeszły dokonany, to musi ono oznaczać budynek, który został wybudowany w takim stanie, iż nadaje się on do zamieszkania, natomiast czy będzie zamieszkany - stanowi odrębną kwestię (wyrok NSA z dnia 26 lutego 1999 r., sygn. akt I SA/Gd 352/97, Lex 36820; wyrok NSA z dnia 19 maja 2000 r., sygn. akt I SA/Lu 238/99, Lex 46996; wyrok NSA z dnia 6 grudnia 2000 r., sygn. akt 1301/99, Lex 53181)”.

Przyjmując powyższe rozumienie pojęcia „wybudowanie” stwierdzić należy, iż lokal mieszkalny stanowiący część budynku został wybudowany w 2002 roku, skoro w dniu 9 kwietnia 2002 roku, został Wnioskodawczyni i Zainteresowanemu oddany do użytkowania (nadawał się do zamieszkania).

Wnioskodawczyni i Zainteresowany w momencie wybudowania lokalu nie byli jeszcze jego właścicielami, ale okoliczność ta pozostaje bez znaczenia dla określenia początku biegu terminu. Norma prawna zawarta w art. 10 ust. 1 pkt 8 nie uzależnia go od posiadania tytułu własności wybudowanej nieruchomości - przyjęcie odmiennej wykładni wykraczałoby poza literalną treść przepisu.

Powyższe znajduje potwierdzenie również w orzecznictwie Naczelnego Sądu Administracyjnego, np. uzasadniając wyrok z dnia 20 września 1996 r. (sygn. akt SA/Gd 1766/95) NSA stwierdził: „Zwrot zawarty w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych „przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie” świadczy o tym, że ustawodawca stosując w tym zwrocie spójnik „lub” określił dwie równorzędne okoliczności od zaistnienia których uzależnił początek biegu pięcioletniego terminu, o którym wyżej mowa.

Skoro z gramatycznego brzmienia tego przepisu wynika, że „nabycie” i „wybudowanie”, to dwie niezależne przesłanki, to brak racjonalnych podstaw do możliwości ich wybiórczego stosowania przez organy podatkowe. Powyższe oznacza, że pięcioletni termin w przypadku wprowadzenia do obrotu obiektów stanowiących odrębną nieruchomość w rozumieniu przepisów kodeksu cywilnego w sytuacji, kiedy wybudowanie tych obiektów nastąpiło przed uzyskaniem do nich prawa własności przez podatnika rozpocznie bieg z końcem roku kalendarzowego, w którym nastąpiło wybudowanie tych obiektów”.

W tym stanie rzeczy przychód uzyskany przez Wnioskodawczynię i Zainteresowanego ze sprzedaży lokalu mieszkalnego dokonanej w 2018 r. wolny jest od opodatkowania z uwagi na to, że upłynął 5-letni okres, którego bieg rozpoczął się od daty wybudowania lokalu mieszkalnego - czyli od 2002 roku.

Reasumując, początek biegu okresu pięcioletniego, wyrażonego w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych powinien być liczony od momentu wybudowania i przekazania lokalu Wnioskodawczyni i Zainteresowanemu do zamieszkania, a nie jego wyodrębnienia i ustanowienia odrębnej własności wraz z udziałem w nieruchomości wspólnej.

Zatem odpłatne zbycie przez Wnioskodawczynię i Zainteresowanego przedmiotowego lokalu mieszkalnego nie będzie stanowić źródła przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W konsekwencji uzyskany z tej sprzedaży przychód nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, a Wnioskodawczyni ani Zainteresowany nie będą zobowiązani do zapłaty podatku dochodowego z ww. tytułu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2019 r., poz. 1387, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do treści art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
prawa wieczystego użytkowania gruntów,

Zatem odpłatne zbycie nieruchomości i ww. praw majątkowych nie rodzi na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych skutków podatkowych, jeżeli spełnione są łącznie dwa warunki:

nie następuje w wykonywaniu działalności gospodarczej (nie stanowi przedmiotu działalności gospodarczej) oraz
zostało dokonane po upływie pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło ich nabycie lub wybudowanie.

Wobec wyżej przywołanych regulacji ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w przypadku sprzedaży nieruchomości istotne znaczenie ma data nabycia nieruchomości oraz podstawa jej nabycia.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie reguluje kwestii własności nieruchomości oraz prawa wieczystego użytkowania gruntu w związku z czym należy odnieść się do przepisów prawa cywilnego.

Zgodnie z art. 46 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2019 r., poz. 1145, z późn. zm.) nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności.

W myśl natomiast art. 232 § 1 ww. Kodeksu grunty stanowiące własność Skarbu Państwa a położone w granicach administracyjnych miast oraz grunty Skarbu Państwa położone poza tymi granicami, lecz włączone do planu zagospodarowania przestrzennego miasta i przekazane do realizacji zadań jego gospodarki, a także grunty stanowiące własność jednostek samorządu terytorialnego lub ich związków, mogą być oddawane w użytkowanie wieczyste osobom fizycznym, i osobom prawnym.

Z kolei jak stanowi art. 235 § 1 tej ustawy budynki i inne urządzenia wzniesione na gruncie Skarbu Państwa lub gruncie należącym do jednostek samorządu terytorialnego bądź ich związków przez wieczystego użytkownika stanowią jego własność. To samo dotyczy budynków i innych urządzeń, które wieczysty użytkownik nabył zgodnie z właściwymi przepisami przy zawarciu umowy o oddanie gruntu w użytkowanie wieczyste. Z § 2 tego przepisu wynika natomiast, że przysługująca wieczystemu użytkownikowi własność budynków i urządzeń na użytkowanym gruncie jest prawem związanym z użytkowaniem wieczystym.

Z zacytowanych przepisów wynika, że co do zasady budynki posadowione na nieruchomościach stanowią ich część składową, przez co dzielą los prawny nieruchomości. Odmiennie należy natomiast traktować budynki wzniesione na gruntach oddanych w użytkowanie wieczyste. Traktowane one być bowiem powinny jako odrębne nieruchomości i chociaż ściśle związane z gruntem, stanowiące oddzielny przedmiot władania. Związek nieruchomości gruntowej z budynkową wyraża się natomiast wyłącznie w tym, że żadna z nich nie może stanowić samodzielnego przedmiotu obrotu prawnego.

W przypadku budowy budynku na gruncie oddanym w użytkowanie wieczyste, o zaistnieniu przesłanek do ustanowienia odrębnej własności samego budynku można mówić dopiero wówczas, gdy obiekt ten mógłby być wpisany do księgi wieczystej, jako przedmiot odrębnej własności. Stąd też obiekt wzniesiony do stanu surowego jak też budynek, którego budowa nie została zakończona nie stanowi nieruchomości, nie jest także innym rodzajem rzeczy. Budynek mieszkalny, którego budowa nie została zakończona stanowi jedynie nakłady na działkę budowlaną, w związku z tym jest on częścią składową działki.

Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie definiują pojęcia „wybudowanie”. Jednakże zauważyć należy, że w polskim systemie prawnym funkcjonuje termin „budowa”, który przez art. 3 pkt 6 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (t.j. Dz.U. z 2018, poz. 1202, z późn. zm.) definiowany jest jako „wykonywanie obiektu budowlanego w określonym miejscu, a także odbudowę, rozbudowę, nadbudowę obiektu budowlanego”. Faktu tego nie można zatem pomijać w toku dokonywanej interpretacji, ponieważ każdy system prawny winien być postrzegany jako pewna wzajemnie uzupełniająca się całość. Stąd też jeżeli jakieś pojęcie jest już w nim zdefiniowane, to definicja ta winna znajdować zastosowanie w innych gałęziach prawa, chyba że w konkretnym przypadku prawodawca zechce nadać mu jakieś inne, szczególne znaczenie (por. wyrok NSA z 16 września 2002 r., sygn. akt I SA/Ka 367/01 - niepubl.).

Uwzględniając powyższe z zakończeniem budowy mamy zaś do czynienia w sytuacji uzyskania pozwolenia na użytkowanie budynku mieszkalnego, bądź w razie braku obowiązku jego uzyskania – zawiadomienia o zakończeniu budowy takiego budynku – na zasadach określonych w art. 54 i art. 55 ustawy Prawo budowlane.

Z zaprezentowanego stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawczyni wraz z mężem w dniu 22 grudnia 2000 r. nabyła udział w prawie do użytkowania wieczystego gruntu, w związku z zawarciem z Przedsiębiorstwem Produkcyjno-Budowlanym umowy o prowadzenie wspólnej inwestycji związanej z budową budynku mieszkalnego. Zgodnie z ww. umową Wnioskodawczyni i jej mężowi jako współwłaścicielom udziału wynoszącego 657/40.487 części nieruchomości, na której miał być wybudowany budynek mieszkalny przysługiwało prawo do korzystania z jednego lokalu mieszkalnego, stanowiącego część budynku wraz z przynależnym do tego lokalu garażem. Małżonkowie do dnia 15 marca 2002 r. uregulowali całość należnego inwestorowi wynagrodzenia. W dniu 9 kwietnia 2002 r. Wnioskodawczyni i jej mężowi oddano na podstawie protokołu zdawczo-odbiorczego lokal mieszkalny wraz z przysługującym do tego lokalu garażem w celu użytkowania. Natomiast obiekt budowlany, w którym znajdował się lokal mieszkalny nr (…) oddany został do użytkowania w dniu 8 lipca 2002 r. Przedmiotowy lokal stanowiący majątek prywatny małżonków był przedmiotem wynajmu prywatnego. Na podstawie aktu notarialnego w dniu 19 czerwca 2013 r. ustanowiono odrębną własność lokalu na rzecz Wnioskodawczyni i jej męża, na zasadzie wspólności majątkowej małżeńskiej, a udział przysługujący małżonkom po ustanowieniu odrębnej własności lokalu nr (…) mieścił się w wielkości jaka przysługiwała małżonkom w momencie zawarcia umowy z inwestorem. W dniu 20 lutego 2018 r. małżonkowie dokonali sprzedaży przedmiotowego lokalu mieszkalnego wraz z przynależnym do tego lokalu pomieszczeniem oraz udziałami w nieruchomości wspólnej.

W analizowanej sprawie konieczne jest określenie momentu wybudowania budynku mieszkalnego na gruncie oddanym w użytkowanie wieczyste wraz z lokalem mieszkalnym dla którego w 2013 r. na rzecz Wnioskodawczyni i jej męża ustanowiono odrębną własność.

Biorąc powyższe pod uwagę stwierdzić należy, że ustanowienie odrębnej własności lokalu w 2013 r. było tylko zmianą formy własności, a nie nowym nabyciem w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zmiana ta dotyczyła formy prawnej faktycznego prawa do dysponowania lokalem. Ustanowienie odrębnej własności lokalu, nie wiązało się jednak z nabyciem tego lokalu.

Mając na uwadze powyżej cytowane przepisy prawa oraz przedstawiony we wniosku stan faktyczny zakończenie budowy nastąpiło z dniem 8 lipca 2002 r., tj. w momencie oddania obiektu budowlanego do użytkowania i z tą datą należy utożsamiać pojęcie wybudowania budynku na gruncie będącym w użytkowaniu wieczystym.

Zatem, pięcioletni termin, określony w treści art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, powinien być liczony od końca 2002 r. i upłynął z dniem 31 grudnia 2007 r.

W konsekwencji, sprzedaż w 2018 r. lokalu mieszkalnego nastąpiła po upływie pięciu lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło wybudowanie, tym samym sprzedaż ta nie stanowi źródła przychodu podlegającego opodatkowaniu, z uwagi na upływ pięcioletniego terminu o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy.

Podsumowując, mając na uwadze przywołane przepisy prawa oraz przedstawiony we wniosku stan faktyczny stwierdzić należy, że sprzedaż w 2018 r. udziału w prawie do użytkowania wieczystego gruntu oraz sprzedaż lokalu mieszkalnego nie będzie stanowiła źródła przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych z uwagi na fakt, że od końca roku kalendarzowego w którym dokonano nabycia ww. prawa oraz wybudowania budynku wraz z przedmiotowym lokalem upłynął pięcioletni okres, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Odnosząc się do powołanych przez Wnioskodawczynię we wniosku orzeczeń sądowych, wskazać należy, że stanowiska przyjęte w tych orzeczeniach nie mogą stanowić samodzielnej podstawy prawnej stanowiska tut. Organu. Powyższe wynika przede wszystkim z przeszkód natury formalnoprawnej. Zgodnie bowiem z art. 153 ustawy – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, ocena prawna i wskazania co do dalszego postępowania wyrażone w orzeczeniu sądu wiążą w sprawie ten sąd oraz organ, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania było przedmiotem zaskarżenia.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Zainteresowanemu będącemu stroną postępowania (art. 14r § 2 Ordynacji podatkowej) przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…) za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin