2019.11.25 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0115-KDIT1-1.4012.538.2019.3.MM
z 25 listopada 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 20 sierpnia 2019 r. (data wpływu), uzupełnionym w dniach 19 września i 3 października 2019 r. (daty wpływu), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

prawa do odliczenia podatku naliczonego zawartego w fakturach wystawionych przez Producenta Filmu – jest prawidłowe,
braku opodatkowania udziału w zysku – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 20 sierpnia 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek, uzupełniony w dniach 19 września i 3 października 2019 r., o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego zawartego w fakturach wystawionych przez Producenta Filmu oraz braku opodatkowania udziału w zysku.

We wniosku i jego uzupełnieniach przedstawiono następujące stany faktyczne.

W dniu (…) (…) Sp. z o.o. Sp. k. zawarła z producentem (…) S.C. jako koproducent umowę na wniesienie wkładu finansowego związanego z produkcją filmu fabularnego pt. „(…)”. Zgodnie z przedmiotową umową: Producent wraz z Koproducentem zobowiązuje się wyprodukować fabularny film kinowy. Producentem Filmu oraz Producentem Wykonawczym Filmu jest (…) S.C. Producent prowadzi produkcję i kontroluje wszystkie wydatki ponoszone ze środków finansowych własnych oraz otrzymanych od pozostałych podmiotów. Producent jest uprawniony do zawierania innych umów z koproducentami, przy czym umowy te nie mogą zmniejszać udziału Koproducenta w majątkowych prawach autorskich do Filmu. Przysługujące Producentowi autorskie prawa majątkowe i prawa pokrewne do Filmu zostaną przez niego przeniesione na Koproducenta w części proporcjonalnej do wysokości wkładu wniesionego przez Koproducenta, „w momencie jego wkładu”. Koproducent zobowiązał się do wniesienia wkładu finansowego w wysokości (…) zł netto, co stanowiło w przybliżeniu 11,1% założonego budżetu filmu. Koproducent z chwilą wniesienia wkładu nabywa udział w autorskich prawach majątkowych i prawach pokrewnych do filmu w wysokości 11,1%. Producent jest uprawniony do pozyskiwania innych koproducentów, sponsorów, products placementu, bądź innych form partycypowania rzeczowego lub finansowego w kosztach produkcji Filmu. Pozyskane przez Producenta źródła finansowania kosztów produkcji Filmu w formie sponsoringu i product placementu zaliczane są w poczet wkładu finansowego lub rzeczowego Producenta. Producent oświadczył, że nabył wszelkie prawa autorskie do Filmu w zakresie umożliwiającym jego ekstrapolację audiowizualną na całym świecie na wszystkich polach ekstrapolacji, za pomocą wszelkich metod i środków przekazu. Producent uprawniony i zobowiązany jest do dokonywania wszelkich czynności faktycznych i prawnych związanych z produkcją Filmu, w tym do zawierania umów z współtwórcami i realizatorami Filmu, autorami utworów wkładowych wykorzystywanych w Filmie, artystami wykonawcami i innymi osobami i podmiotami. Producent jest uprawniony do zawierania umów z koproducentami i odpowiada za nich wobec Koproducenta. Strony (Producent i Koproducent) ustalają, że sprawują nadzór produkcyjno-finansowy nad realizacją Filmu i są uprawnione w szczególności do: nadzorowania postępu produkcji, przeglądania roboczych materiałów filmowych. (…), jako Producent Wykonawczy, zobowiązuje się do zrealizowania Filmu zgodnie z najlepszą wiedzą profesjonalną i fachową oraz starannością, jakiej wymaga dzieło audiowizualne, przestrzegając zasad racjonalnej i oszczędnej gospodarki, należytej dbałości o ochronę interesu Koproducenta oraz dyscypliny finansowej, uwzględniając jednocześnie wymogi artystyczne oraz zasady zatrudnienia i ubezpieczania pracowników oraz innych osób współpracujących na podstawie umów zlecenia i umów o dzieło. Producent Wykonawczy zobowiązuje się do bieżącego i rzetelnego informowania Koproducenta o przebiegu produkcji Filmu, w szczególności o wszystkich zmianach dotyczących harmonogramu produkcji i harmonogramu zdjęć. Producent zobowiązuje się przeznaczyć środki finansowe i rzeczowe przekazane przez Koproducenta wyłącznie na rzecz produkcji Filmu. Producent Wykonawczy zobowiązuje się do bieżącego informowania Koproducenta o przebiegu prac postprodukcyjnych. Producent Wykonawczy prześle do Koproducenta pisemną propozycję terminów kolaudacji Filmu. Producent Wykonawczy zobowiązuje się do prowadzenia odrębnej rachunkowości związanej z produkcją Filmu. Koproducent będzie upoważniony do kontroli dokumentacji finansowo-księgowej związanej z produkcją Filmu. Odbiór Filmu następuje na trzeciej kolaudacji i jest potwierdzony protokołem podpisanym przez Strony, stwierdzającym brak zastrzeżeń co do przedstawionego Filmu. Strony mają prawo zgłaszania podczas pierwszej i drugiej kolaudacji uwag do przedstawionego materiału filmowego, przy czym uwagi i zastrzeżenia mogą dotyczyć wyłącznie niezgodności nakręconych zdjęć z treścią zatwierdzonego scenariusza. Koproducent zobowiązuje się wnieść swój wkład finansowy określony w Umowie, na konto Producenta w transzach uzgadnianych na bieżąco między Stronami. Za dzień dokonania płatności uznaje się dzień złożenia przez Koproducenta w banku dyspozycji przelewu należności wynikającej z Umowy na rachunek bankowy Producenta. W przypadku braku lub nieterminowego przekazania przez Koproducenta wkładu finansowego, Producent jest uprawniony do zatrzymania produkcji Filmu w terminie 21 dni od dnia doręczenia Koproducentowi wezwania do zapłaty. W takim przypadku Producent nie jest w żaden sposób zobowiązany do zapłaty jakichkolwiek odszkodowań bądź pokrycia innych strat na rzecz tego Koproducenta, zaś pozostali koproducenci i Producent zbiorą się niezwłocznie i ustalą nowy sposób finansowania kosztów produkcji Filmu. W przypadku gdy dany koproducent zaprzestanie wpłat swojego wkładu finansowego, nie jest on uprawniony do otrzymywania jakichkolwiek wpływów z ekstrapolacji Filmu. Strony wyraźnie ustalają, że nie wywiązanie się przez Koproducenta z obowiązków określonych niniejszą umową, w tym brak wpłaty uzgodnionych środków finansowych na pokrycie kosztów produkcji Filmu, skutkuje odpowiedzialnością Koproducenta za szkody i straty wynikłe bezpośrednio z tego tytułu. Przekroczenie budżetu Filmu bez uprzedniego uzyskania pisemnej akceptacji Koproducenta obciąża wyłącznie Producenta. Do prowadzenia dystrybucji Filmu w Polsce i za granicą upoważniony jest wyłącznie Producent, przy czym zobowiązany jest do otrzymania zgody pisemnej Koproducenta na każdorazowe zawarcie takiej umowy dystrybucyjnej lub sprzedaży licencji. Strony ustalają, że wpływy otrzymane przez Producenta z eksploatacji Filmu ze wszystkich pól ekstrapolacji i terytoriów do wysokości poniesionych kosztów produkcji Filmu, tj. do kwoty (…) zł, dzielone będą między Producentem i Koproducentem według ustaleń: 88,9% dla Producenta i 11,1% dla Koproducenta. Dodatkowe wpływy ponad kwotę ustaloną w zdaniu pierwszym tego punktu, będą dzielone według tych samych zasad: 88.9% dla Producenta i 11,1% dla Koproducenta. Negatyw Filmu stanowi współwłasność Producenta, Koproducenta i innych koproducentów w częściach proporcjonalnych do ich udziału w kosztach produkcji Filmu i będzie przechowywany w Laboratorium (…) na podstawie odrębnej umowy podpisanej przez Producenta.

W dniu (…) zawarto aneks, w którym nadano nowe brzmienie zapisom umowy z dnia (…): Koproducent zobowiązał się do wniesienia wkładu finansowego w wysokości (…) zł netto, co stanowiło w przybliżeniu 12,1% założonego budżetu filmu. Koproducent z chwilą wniesienia wkładu nabywa udział w autorskich prawach majątkowych i prawach pokrewnych do filmu w wysokości 12,1%. Strony ustalają, że wpływy otrzymane przez Producenta z eksploatacji Filmu ze wszystkich pól ekstrapolacji i terytoriów do wysokości poniesionych kosztów produkcji Filmu, tj. do kwoty (…) zł, dzielone będą między Producentem i Koproducentem według ustaleń: 87,9% dla Producenta i 12,1% dla Koproducenta. Dodatkowe wpływy ponad kwotę ustaloną w zdaniu pierwszym tego punktu, będą dzielone według tych samych zasad: 87,9% dla Producenta i 12,1% dla Koproducenta.

W dniu (…) zawarto aneks, w którym nadano nowe brzmienie zapisom umowy z dnia (…): Koproducent zobowiązał się do wniesienia wkładu finansowego w wysokości (…) zł netto, co stanowiło w przybliżeniu 13,1% założonego budżetu filmu. Koproducent z chwilą wniesienia wkładu nabywa udział w autorskich prawach majątkowych i prawach pokrewnych do filmu w wysokości 13,1%. Strony ustalają, że wpływy otrzymane przez Producenta z eksploatacji Filmu ze wszystkich pól ekstrapolacji i terytoriów do wysokości poniesionych kosztów produkcji Filmu, tj. do kwoty (…) zł, dzielone będą między Producentem i Koproducentem według ustaleń: 86,9% dla Producenta i 13,1% dla Koproducenta. Dodatkowe wpływy ponad kwotę ustaloną w zdaniu pierwszym tego punktu, będą dzielone według tych samych zasad: 86,9% dla Producenta i 13,1% dla Koproducenta.

Następnie w dniu (…) zawarto kolejny aneks do umowy z dnia(…), w którym wskazano m.in.: Budżet filmu: (…) zł. Koproducent zobowiązał się do wniesienia wkładu finansowego w wysokości (…) zł netto, co stanowi 7,41% budżetu Filmu. Koproducent z chwilą wniesienia wkładu nabywa udział w autorskich prawach majątkowych i prawach pokrewnych do filmu w wysokości 14,10%. Strony ustalają, że wpływy otrzymane przez Producenta z eksploatacji Filmu ze wszystkich pól ekstrapolacji i terytoriów do wysokości poniesionych kosztów produkcji Filmu tj. do kwoty (…) zł netto, dzielone będą między Producentem i Koproducentem według ustaleń: 85,90% dla Producenta i 14,10% dla Koproducenta. Dodatkowe wpływy ponad kwotę ustaloną w zdaniu poprzednim będą dzielone według tych samych zasad.

Zakończenie produkcji filmu oraz jego premiera miały miejsce w (…) r. Producent przedłożył Koproducentowi, Spółce(…), kosztorys wynikowy produkcji filmu. Wskazano: razem koszty bezpośrednie w wysokości: (…) zł; wkład własny Producenta: (…) zł, w łącznej wysokości: (…) zł. Do przedmiotowego kosztorysu dołączono wykaz dokumentów źródłowych (faktury zakupu, listy płac, rachunki) składających się na powyższe kwoty. W dniu (…) Producent sporządził i przedłożył Koproducentowi, Spółce(…), raport nr 1 ROZLICZENIE WPŁYWÓW z tytułu eksploatacji filmu „(…)” – rozliczenie do dnia (…) Kwota wskazana w rozliczeniu wyniosła: (…) zł, wpływy należne dla Spółki (…) wyniosły: (…) zł (co stanowi 14,10% ogólnej kwoty wpływów). W dniu (…) Producent sporządził i przedłożyły Koproducentowi, Spółce (…), raport nr 2 ROZLICZENIE WPŁYWÓW z tytułu eksploatacji filmu „(…)” – rozliczenie do dnia (…) Kwota wskazana w rozliczeniu wyniosła:

(…) zł, wpływy należne dla Spółki (…) wyniosły: (…) zł (co stanowi 14,10% ogólnej kwoty wpływów). (…) przekazał zgodnie z umową z dnia (…) wkład finansowy w wysokości (…) zł, co zostało potwierdzone przez Producenta w postaci faktur VAT. Faktury zostały wystawione na łączną kwotę (…) zł netto, powiększoną o kwotę podatku VAT ustaloną wg stawki podstawowej tj. 23%.

Na pytania tut. organu:

W jakim zakresie Spółka prowadzi działalność gospodarczą?
Czy Spółka jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, a jeżeli tak – od kiedy (należy podać dzień, miesiąc i rok)?
Kiedy (należy podać miesiąc i rok) Spółka otrzymała od Producenta Filmu faktury, o których mowa we wniosku?
Co konkretnie, zgodnie z zapisami zawartymi na ww. fakturach, dokumentowały te faktury?
Do jakich konkretnie czynności opodatkowanych wykonywanych przez Spółkę wykorzystywany jest nabyty przez nią udział w autorskich prawach majątkowych i prawach pokrewnych, o których mowa we wniosku?
Kto jest nabywcą tych czynności wykonywanych przez Spółkę?
Kiedy dokładnie (należy podać dzień, miesiąc i rok) nastąpiło zakończenie produkcji Filmu oraz jego premiera - w treści wniosku podano jedynie, że miały one miejsce w (…) r.
Co było podstawą do podpisania aneksu z dnia (…) do umowy zawartej w dniu (…)?

Spółka wskazała:

produkcja urządzeń elektrycznych
produkcja maszyn i urządzeń, gdzie indziej nieś klasyfikowana
produkcja pojazdów samochodowych, przyczep i naczep, z wyłączeniem motocykli
naprawa, konserwacja i instalowanie maszyn i urządzeń
magazynowanie i działalność usługowa wspomagająca transport
działalność związana z produkcja filmów, nagrań wideo, programów telewizyjnych, nagrań dźwiękowych i muzycznych
kupno i sprzedaż nieruchomości na własny rachunek
wynajem i dzierżawa
działalność związana z zatrudnieniem

film

prawo do odliczenia

film



W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

Czy na podstawie opisanej w stanie faktycznym umowy koprodukcji w zakresie wniesienia wkładu finansowego w zamian za udział we wpływach z eksploatacji Filmu Wnioskodawca ma prawo dokonać odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur wystawionych przez Producenta?
Czy udział w zysku podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług?

Zdaniem Wnioskodawcy, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają, zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług, odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Natomiast w myśl art. 8 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej. Zgodnie z wyżej wskazanymi regulacjami, przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa o podatku od towarów i usług zalicza do grona usług każde świadczenie, które nie stanowi dostawy w rozumieniu art. 7 ustawy. Zauważyć jednak należy, iż usługą będzie tylko takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni jego odbiorca odnoszący korzyść związaną z tym świadczeniem. W związku z powyższym czynność podlega opodatkowaniu jedynie wówczas, gdy wykonywana jest w ramach umowy zobowiązaniowej, a jedna ze stron transakcji może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta tej czynności. Przy czym związek pomiędzy otrzymywaną płatnością a świadczeniem na rzecz dokonującego płatności musi mieć charakter na tyle wyraźny, aby można było powiedzieć, że płatność następuje w zamian za to świadczenie. Art. 15 ust. 1 ustawy stanowi, iż podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Z kolei, definicja działalności gospodarczej wskazana w art. 15 ust. 2 ustawy obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne lub rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania jej w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Stosownie do art. 5 pkt 5 ustawy z dnia 30 czerwca 2005 r. o kinematografii (Dz. U. z 2018 r., poz. 597 ze zm.), koproducent filmu to podmiot, który wspólnie z producentem organizuje, prowadzi i ponosi odpowiedzialność za produkcję filmu lub który współfinansuje produkcję filmu oraz nabywa współudział w autorskich prawach majątkowych. Przepis art. 5 pkt 6 ww. ustawy o kinematografii stanowi natomiast, że producent filmu to osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna, o której mowa w art. 331 § 1 Kodeksu cywilnego, która podejmuje inicjatywę, faktycznie organizuje, prowadzi i ponosi odpowiedzialność za kreatywny, organizacyjny i finansowy proces produkcji filmu. W świetle przepisu art. 8 ust. 1 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2019 r., poz. 1231 ze zm.), prawo autorskie przysługuje twórcy, o ile ustawa nie stanowi inaczej. Ustawa o prawie autorskim i prawach pokrewnych w rozdziale 6 zawiera przepisy szczególnie dotyczące utworów audiowizualnych. Z przepisu art. 69 ww. ustawy wynika, że współtwórcami utworu audiowizualnego są osoby, które wniosły wkład twórczy w jego powstanie, a w szczególności: reżyser, operator obrazu, twórca adaptacji utworu literackiego, twórca stworzonych dla utworu audiowizualnego utworów muzycznych lub słowno-muzycznych oraz twórca scenariusza. Ponadto na podstawie przepisu art. 70 ust. 1 ww. ustawy domniemywa się, że producent utworu audiowizualnego nabywa na mocy umowy o stworzenie utworu albo umowy o wykorzystanie już istniejącego utworu wyłączne prawa majątkowe do eksploatacji tych utworów w ramach utworu audiowizualnego jako całości. Wnioskodawca zawarł umowę, której przedmiotem jest określenie wzajemnych praw i obowiązków w ramach realizacji projektu polegającego na produkcji filmu (Film). Film powstanie w ramach koprodukcji z Wnioskodawcą. Zgodnie z postanowieniami umowy koprodukcji, w zamian za udział we wpływach z eksploatacji Filmu, Wnioskodawca wnosi do produkcji wkład finansowy. Udział Wnioskodawcy w budżecie filmu wyniósł 7,41%. Oryginalny egzemplarz Filmu jest współwłasnością Wnioskodawcy, Producenta i pozostałych koproducentów w częściach odpowiadających ich wkładowi w produkcję Filmu, wyrażoną procentowym udziałem każdego z tych podmiotów w Budżecie Końcowym Filmu. Podmiotem wiodącym w realizacji Filmu, odpowiedzialnym za realizację całości będzie Producent.

Producent odpowiada za przygotowania do produkcji Filmu, produkcję Filmu oraz postprodukcję Filmu (montaż oraz udźwiękowienie). Producent odpowiada za zawarcie stosownych umów z reżyserem, operatorem obrazu, dźwięku oraz innymi osobami, których udział w realizacji Filmu będzie niezbędny. Producent zobowiązany jest do prowadzenia dokumentacji rzeczowej i finansowej, w sposób umożliwiający okresową ocenę wykonania zadania pod względem rzeczowo-finansowym. Wnioskodawca był uprawniony do kontroli ksiąg, rachunków i rachunkowości dotyczących produkcji Filmu oraz wszystkich dokumentów związanych z produkcją Filmu. W związku z nabyciem przez Producenta praw majątkowych na Wnioskodawcę przechodzą autorskie prawa majątkowe do Filmu (w postaci ukończonej i nieukończonej) oraz prawa pokrewne powstałe w związku z produkcją Filmu. Prawa, o których mowa powyżej, przechodzą na Wnioskodawcę w związku z wniesieniem przez Wnioskodawcę wkładu finansowego w zamian za udział we wpływach z eksploatacji Filmu. Uzyskane przez Strony wpływy netto z rozpowszechniania Filmu – w zamian za wniesiony wkład pieniężny, dzielone będą pomiędzy Strony zgodnie z proporcją: Wnioskodawca – 14,10%, Producent i pozostali koproducenci – 85,90%, co wynika z Budżetu Końcowego Filmu. Podstawę do wystawienia Producentowi przez Wnioskodawcę faktury na kwotę stanowiącą udział Wnioskodawcy w wykazanych zyskach (zysk jest proporcjonalnym do udziałów Wnioskodawcy wpływem netto z tytułu rozpowszechniania Filmu, z wyłączeniem wpływów z reklamy i sponsoringu) stanowią raporty sprawozdawczo-rozliczeniowe.

Prawo do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur wystawionych przez Producenta

Zauważyć należy, że podmioty uczestniczące w produkcji filmów, w świetle obowiązujących przepisów prawa podatkowego, nie mogą być uznane za jednego podatnika VAT. Oznacza to, że relacje zachodzące pomiędzy stronami umowy dotyczącej produkcji filmów, dla potrzeb rozliczeń podatku od towarów i usług, należy oceniać zgodnie z ogólnymi zasadami obowiązującymi w zakresie tego podatku.

Stwierdzić należy, iż w przedmiotowej sprawie wystąpią wszystkie konieczne elementy świadczenia opodatkowanego podatkiem od towarów i usług, określone w art. 8 ww. ustawy o podatku od towarów i usług, zaistniało bowiem odpłatne świadczenie usług przez Producenta na rzecz Wnioskodawcy. Świadczeniem w tym przypadku jest przeniesienie przez Producenta praw autorskich i pokrewnych dotyczących filmu na Wnioskodawcę (koproducenta). Wkład pieniężny na produkcję Filmu wnoszony przez Koproducenta w zamian za przekazanie praw autorskich i pokrewnych pełni funkcję wynagrodzenia. Oznacza to, że czynność dokonywana pomiędzy Wnioskodawcą (koproducentem) a Producentem jest odpłatna i w konsekwencji podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Z kolei na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124. Zgodnie z art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy o podatku od towarów i usług, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług. W konsekwencji, skoro Wnioskodawca nabywa świadczenie usługowe w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług, podlegające opodatkowaniu tym podatkiem, to będzie miał prawo do odliczania podatku od towarów i usług naliczonego wykazanego na fakturze wystawionej prawidłowo przez Producenta z tego tytułu. Powyższe stanowisko znajduje potwierdzenie w interpretacjach indywidulanych wydanych przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 4 stycznia 2019 r., nr 0114-KDIP1-2.4012.604.2018.2.RM; Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 31 maja 2012 r, nr ITPP1/443-216/12/KM.

Opodatkowanie udziału we wpływach z eksploatacji Filmu.

W myśl zasady wyrażonej w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatne transakcje dostawy towarów i świadczenia usług. Aby mówić o dostawie towarów, w rozumieniu w art. 7 ust. 1 ustawy, musi nastąpić czynność polegająca na przeniesieniu prawa do rozporządzania (dysponowania) towarem jak właściciel. Z kolei aby uznać dane świadczenie za odpłatne świadczenie usług, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a jej odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Musi więc istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem. Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść dla świadczącego usługę. Zatem odpłatne świadczenie usług może zostać opodatkowane wtedy, gdy pomiędzy świadczącym usługę i jej beneficjentem istnieje stosunek prawny, w ramach którego spełniane są świadczenia wzajemne. W przedstawionych okolicznościach sprawy elementy powyższe nie występują. W przypadku podziału udziału w zysku z eksploatacji Filmu nie dojdzie bowiem do przeniesienia władztwa ekonomicznego nad towarami, ani do rzeczywistych świadczeń pomiędzy Stronami umowy koprodukcji. Zysk jest proporcjonalnym do udziałów Wnioskodawcy wpływem netto z tytułu rozpowszechniania Filmu. Mając na uwadze powołane przepisy prawa oraz przedstawiony opis stanu faktycznego należy stwierdzić, że skoro rozliczenie udziału w zysku z eksploatacji Filmu, nie będzie stanowić dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy, ani świadczenia usług w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy, nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, tj. otrzymany przez Wnioskodawcę udział w zysku z eksploatacji Filmu nie będzie stanowił czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Powyższe stanowisko znajduje potwierdzenie w interpretacji indywidulnej wydanej przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej, z dnia 4 stycznia 2019 r., nr 0114-KDIP1-2.4012.604.2018.2.RM.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowiska Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionych stanów faktycznych jest:

prawidłowe – w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego zawartego w fakturach wystawionych przez Producenta Filmu,
nieprawidłowe – w zakresie braku opodatkowania udziału w zysku.

Zgodnie z przepisem art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. od podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174, z późn. zm.), w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 ustawy, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do treści ust. 2 pkt 1 lit. a tego artykułu, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Z art. 86 ust. 1 ustawy wynika, że prawo do odliczenia podatku naliczonego przysługuje podatnikom podatku od towarów i usług w przypadku, gdy dokonywane zakupy mają ścisły związek z czynnościami opodatkowanymi. Odliczyć zatem można w całości podatek naliczony, który jest związany wyłącznie z transakcjami opodatkowanymi podatnika, tzn. których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego). Wskazana norma prawna wyraża zasadę neutralności podatku od towarów i usług, w następstwie której podatnicy realizujący czynności zwolnione, są w podobnej sytuacji, jak ostateczny nabywca (konsument) towaru lub usługi z wyjątkiem przypadków jednoznacznie wskazanych w ustawie o podatku od towarów i usług. Ustawa wyłącza zatem możliwość dokonywania odliczeń podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających opodatkowaniu.

Należy podkreślić, że ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego, w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

I tak, w myśl art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy, nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii prawa do odliczenia podatku naliczonego zawartego w fakturach wystawionych przez Producenta Filmu.

W kontekście powyższego należy wskazać, że w myśl art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Według art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Jak stanowi art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Definicja pojęcia „świadczenie usług” ma charakter dopełniający definicję pojęcia „dostawa towarów” i jest wyrazem realizacji zasady powszechności opodatkowania podatkiem od towarów i usług transakcji wykonywanych przez podatników w ramach działalności gospodarczej. W świetle przywołanych przepisów, przez świadczenie usług należy zatem rozumieć każde zachowanie, które nie jest dostawą towarów, świadczone na rzecz innego podmiotu. Jednocześnie, jak wynika z treści wskazanego art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, dostawa towarów i świadczenie usług, co do zasady, podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wówczas, gdy są wykonywane odpłatnie.

Aby uznać dane świadczenie usług za odpłatne, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a jej odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Musi więc istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem. Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść dla świadczącego usługę. Zatem odpłatne świadczenie usług, co do zasady, jest opodatkowane wtedy, gdy pomiędzy świadczącym usługę i jej beneficjentem istnieje stosunek prawny, w ramach którego spełniane są świadczenia wzajemne.

Szerokie określenie zakresu przedmiotowego pojęcia „usługi” zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług nie oznacza, że świadczeniem usług jest każda czynność, czy zdarzenie, którego efektem jest przysporzenie jednej ze stron na skutek działania lub zaniechania innej strony. Również krajowe orzecznictwo administracyjne potwierdza, że dychotomiczny podział na gruncie ustawy na świadczenie usług i dostawę towarów nie oznacza, że podział ten wypełnia wszelkie przejawy aktywności podmiotów gospodarczych, a każdy przepływ środków finansowych odbywający się w ramach relacji pomiędzy podatnikami VAT, musi być podporządkowany świadczeniu usług lub dostawie towarów (tak m.in. NSA w wyroku z dnia 10 października 2014 r. sygn. I FSK 1493/13).

Z orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości UE (np. sprawy C-154/80, C-89/81, C-16/93, C-498/99) wynika, że za świadczenie usług za wynagrodzeniem, a więc czynności opodatkowane VAT, uważane mogą być sytuacje, w których:

istnieje związek prawny między usługodawcą i usługobiorcą, w ramach którego następuje wzajemne świadczenie,
wynagrodzenie otrzymane przez usługodawcę stanowi wartość faktycznie przekazaną w zamian za usługi świadczone na rzecz usługobiorcy,
istnieje bezpośrednia i jasno zindywidualizowana korzyść po stronie dostawcy towaru lub usługi,
odpłatność za otrzymane świadczenie pozostaje w bezpośrednim związku z czynnością, która miałaby być opodatkowana podatkiem VAT,
istnieje możliwość wyrażenia w pieniądzu wartości świadczenia wzajemnego.

Zgodnie z powyższym, przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa o podatku od towarów i usług zalicza do grona usług każde świadczenie, które nie stanowi dostawy w rozumieniu art. 7 ustawy. Zauważyć jednak należy, że usługą jest tylko takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni jego odbiorca odnoszący korzyść związaną z tym świadczeniem.

W związku z powyższym czynność podlega opodatkowaniu jedynie wówczas, gdy wykonywana jest w ramach umowy zobowiązaniowej, a jedna ze stron transakcji może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta tej czynności. Przy czym związek pomiędzy otrzymywaną płatnością a świadczeniem na rzecz dokonującego płatności musi mieć charakter na tyle wyraźny, aby można było powiedzieć, że płatność następuje za to świadczenie.

Zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wyznacza nie tylko czynnik przedmiotowy – opodatkowaniu podlega odpłatna dostawa towarów lub odpłatne świadczenie usług – ale także czynnik podmiotowy – czynności te muszą być wykonywane przez podatnika.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Według ust. 2 przywołanego artykułu, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zasady wspierania twórczości filmowej i innej działalności w dziedzinie kinematografii oraz ochrony zasobów sztuki filmowej reguluje ustawa z dnia 30 czerwca 2005 r. o kinematografii (Dz. U. z 2018 r., poz. 597, z późn. zm.). W art. 5 tej ustawy zdefiniowano istotne, związane z kinematografią pojęcia. W szczególności wskazano, że:

dystrybucja filmu – nabycie prawa do eksploatacji filmu, w tym prawa do wykonywania kopii filmu i przystosowania filmu do eksploatacji w wersji językowej innej niż ta, w której został wytworzony, oraz przekazanie tego prawa innym podmiotom w celu rozpowszechniania filmu (pkt 1)
koproducent filmu oznacza podmiot, który wspólnie z producentem organizuje, prowadzi i ponosi odpowiedzialność za produkcję filmu lub który współfinansuje produkcję filmu oraz nabywa współudział w autorskich prawach majątkowych (pkt 5)
producent filmu – osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna, o której mowa w art. 331 § 1 Kodeksu cywilnego, która podejmuje inicjatywę, faktycznie organizuje, prowadzi i ponosi odpowiedzialność za kreatywny, organizacyjny i finansowy proces produkcji filmu (pkt 6)
produkcja filmu – zespół czynności twórczych, organizacyjnych, ekonomicznych, prawnych i technicznych, prowadzących do wytworzenia filmu w postaci kopii wzorcowej (pkt 7)
rozpowszechnianie filmu – publiczne udostępnianie filmu w jakikolwiek sposób, z wyłączeniem nadawania przez nadawców telewizyjnych (pkt 8).

W świetle art. 8 ust. 1 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2019 r., poz. 1231), prawo autorskie przysługuje twórcy, o ile ustawa nie stanowi inaczej.

Stosownie do art. 9 ust. 1 przywołanej ustawy, współtwórcom przysługuje prawo autorskie wspólnie. Domniemywa się, że wielkości udziałów są równe. Każdy ze współtwórców może żądać określenia wielkości udziałów przez sąd, na podstawie wkładów pracy twórczej.

W myśl ust. 2 wskazanego artykułu, każdy ze współtwórców może wykonywać prawo autorskie do swojej części utworu mającej samodzielne znaczenie, bez uszczerbku dla praw pozostałych współtwórców.

Według ust. 3 tego artykułu, do wykonywania prawa autorskiego do całości utworu potrzebna jest zgoda wszystkich współtwórców. W przypadku braku takiej zgody każdy ze współtwórców może żądać rozstrzygnięcia przez sąd, który orzeka uwzględniając interesy wszystkich współtwórców.

Ustawa o prawie autorskim i prawach pokrewnych w rozdziale 6 zawiera przepisy szczególnie dotyczące utworów audiowizualnych.

Z art. 69 tej ustawy wynika, że współtwórcami utworu audiowizualnego są osoby, które wniosły wkład twórczy w jego powstanie, a w szczególności: reżyser, operator obrazu, twórca adaptacji utworu literackiego, twórca stworzonych dla utworu audiowizualnego utworów muzycznych lub słowno-muzycznych oraz twórca scenariusza.

Ponadto – na podstawie art. 70 ust. 1 ww. ustawy – domniemywa się, że producent utworu audiowizualnego nabywa na mocy umowy o stworzenie utworu albo umowy o wykorzystanie już istniejącego utworu wyłączne prawa majątkowe do eksploatacji tych utworów w ramach utworu audiowizualnego jako całości.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

W myśl art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Natomiast stosownie do art. 146aa ust. 1 pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2019 r. do końca roku następującego po roku, dla którego wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż -6% stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Z przedstawionych okoliczności sprawy wynika, że w dniu (…) została zawarta między koproducentem (Wnioskodawcą prowadzącym działalność w zakresie usług montażowych dźwigowych na terenie Polski i UE) a producentem umowa na wniesienie wkładu finansowego związanego z produkcją filmu fabularnego „(…)” (strony podpisały w późniejszym czasie kilka aneksów do umowy, w których podwyższano wysokość wkładu finansowego, do wniesienia którego zobowiązany umową był koproducent, jednocześnie zwiększając udział koproducenta w autorskich prawach majątkowych i prawach pokrewnych do filmu). Zakończenie produkcji filmu miało miejsce (…), a premiera odbyła się (…).

Na podstawie ww. umowy producent zobowiązał się do wyprodukowania fabularnego filmu kinowego, stając się producentem wykonawczym tego filmu. Natomiast koproducent zobowiązał się do wniesienia wkładu finansowego o określonej wysokości, nabywając jednocześnie z chwilą wniesienia tego wkładu udział w autorskich prawach majątkowych i prawach pokrewnych do filmu w wysokości proporcjonalnej do wniesionego wkładu. Środki finansowe przekazane przez koproducenta producent filmu zobowiązał się przeznaczyć wyłącznie na rzecz produkcji filmu. Ponadto strony umowy (tj. producent i koproducent) ustaliły, że sprawują nadzór produkcyjno-finansowy nad realizacją filmu i są uprawnione w szczególności do: nadzorowania postępu produkcji, przeglądania roboczych materiałów filmowych, a odbiór filmu następuje na trzeciej kolaudacji i jest potwierdzony protokołem podpisanym przez strony, stwierdzającym brak zastrzeżeń co do przedstawionego filmu. Strony mają też prawo zgłaszania podczas pierwszej i drugiej kolaudacji uwag do przedstawionego materiału filmowego, przy czym uwagi i zastrzeżenia mogą dotyczyć wyłącznie niezgodności nakręconych zdjęć z treścią zatwierdzonego scenariusza. W opisie sprawy wskazano również, że negatyw filmu stanowi współwłasność producenta, koproducenta i innych koproducentów w częściach proporcjonalnych do ich udziału w kosztach produkcji filmu. Ponadto producent wystawił na rzecz koproducenta faktury VAT ze stawką 23% dokumentujące przyjęcie wkładu finansowego od koproducenta (faktury te dokumentowały wpłaty zaliczek pieniężnych na poczet realizacji filmu zgodnie z zawartą umową koproducencką).

Z zawartej umowy koproducenckiej wynikają następujące uprawnienia i obowiązki:

po stronie producenta filmu:
1. prowadzenie produkcji i kontrola wszystkich wydatków ponoszonych ze środków finansowych własnych oraz otrzymanych od pozostałych podmiotów,
2. zawieranie umów z innymi koproducentami (przy czym umowy te nie mogą zmniejszać udziału koproducenta w majątkowych prawach autorskich do filmu),
3. przeniesienie na koproducenta przysługujących producentowi autorskich praw majątkowych i praw pokrewnych do filmu w części proporcjonalnej do wysokości wkładu wniesionego przez koproducenta,
4. uprawnienie do pozyskiwania sponsorów, products placementu, bądź innych form partycypowania rzeczowego lub finansowego w kosztach produkcji filmu,
5. dokonywanie wszelkich czynności faktycznych i prawnych związanych z produkcją filmu, w tym zawieranie umów ze współtwórcami i realizatorami filmu, autorami utworów wkładowych wykorzystywanych w filmie, artystami wykonawcami i innymi osobami i podmiotami,
6. realizacja filmu zgodnie z najlepszą wiedzą profesjonalną i fachową oraz starannością, jakiej wymaga dzieło audiowizualne, przestrzegając zasad racjonalnej i oszczędnej gospodarki, należytej dbałości o ochronę interesu koproducenta oraz dyscypliny finansowej, uwzględniając jednocześnie wymogi artystyczne oraz zasady zatrudnienia i ubezpieczania pracowników oraz innych osób współpracujących na podstawie umów zlecenia i umów o dzieło,
7. bieżące i rzetelne informowanie koproducenta o przebiegu produkcji filmu, w szczególności o wszystkich zmianach dotyczących harmonogramu produkcji i harmonogramu zdjęć,
8. bieżące informowanie koproducenta o przebiegu prac postprodukcyjnych,
9. przesłanie do koproducenta pisemnej propozycji terminów kolaudacji filmu,
10. prowadzenie odrębnej rachunkowości związanej z produkcją filmu,
11. prowadzenia dystrybucji filmu w Polsce i za granicą (przy czym wymagana jest pisemna zgoda koproducenta na każdorazowe zawarcie takiej umowy dystrybucyjnej lub sprzedaży licencji).
po stronie koproducenta filmu:
1. obowiązek wniesienia wkładu finansowego określonego w umowie na konto producenta w transzach uzgadnianych na bieżąco między stronami (w przypadku braku lub nieterminowego przekazania przez koproducenta wkładu finansowego producent jest uprawniony do zatrzymania produkcji filmu w terminie 21 dni od dnia doręczenia koproducentowi wezwania do zapłaty, co skutkuje odpowiedzialnością koproducenta za szkody i straty wynikłe bezpośrednio z tego tytułu),
2. upoważnienie do kontroli dokumentacji finansowo-księgowej związanej z produkcją filmu,
3. nadanie tytułu współproducenta filmu,
4. prawo do umieszczenia w napisach końcowych filmu nazwy i logo koproducenta na wszystkich kopiach filmu, ujawnienia nazwy koproducenta podczas promocji filmu w sposób zwyczajowy przyjęty i uzgodniony z dystrybutorem filmu, umieszczenie znaku graficznego z tytułem współproducenta filmu na plakacie oraz innych nośnikach reklamy w miejscach projekcji, emisji filmu oraz nośnikach wychodzących w przestrzeń miejską (nośniki wielkoformatowe, plakaty, ulotki, banery).

W opisie sprawy Wnioskodawca wskazał też, że po zakończeniu produkcji filmu producent przedłożył koproducentowi kosztorys wynikowy produkcji filmu (wraz z wykazem dokumentów źródłowych w postaci faktur zakupów, list płac, rachunków) oraz raporty stanowiące rozliczenie wpływów z tytułu eksploatacji filmu (wpływy należne koproducentowi z tego tytułu są proporcjonalne do wysokości wniesionego wkładu).

Wątpliwości Wnioskodawcy - w związku z zawartą umową koprodukcji w zakresie wniesienia wkładu finansowego w zamian za udział we wpływach w eksploatacji filmu - dotyczą prawa do odliczenia podatku naliczonego z faktur wystawionych przez producenta dokumentujących wnoszony w transzach wkład finansowy na potrzeby realizacji filmu, a także opodatkowania podatkiem VAT przysługującego koproducentowi udziału w zysku z eksploatacji przedmiotowego filmu.

Odnosząc się do wątpliwości Wnioskodawcy należy mieć przede wszystkim na uwadze, że podmioty zawierające umowę koprodukcyjną (producent i koproducent) na gruncie ustawy o VAT, nie są uznawane za jednego podatnika podatku VAT, a zatem relacje pomiędzy tymi podmiotami dla potrzeb rozliczenia podatku VAT powinny być oceniane zgodnie z ogólnymi zasadami obowiązującymi w tym podatku.

Stosownie bowiem do art. 353¹ ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2019 r., poz. 1145, z późn. zm.), strony zawierające umowę mogą ułożyć stosunek prawny według swego uznania, byleby jego treść lub cel nie sprzeciwiały się właściwości (naturze) stosunku, ustawie ani zasadom współżycia społecznego.

Umowa o wspólne przedsięwzięcie z reguły wiąże podmioty na czas określony, najczęściej oznaczony osiągnięciem celu, dla którego została zawarta. Podmioty podejmujące współpracę w ramach wspólnego przedsięwzięcia realizują wspólną politykę finansową objętą porozumieniem, a podjęte przez takie podmioty działania nie tworzą podmiotu gospodarczego, który byłby odrębnym podmiotem gospodarczym podlegającym rejestracji. Zatem przedsiębiorcy działający w ramach wspólnego przedsięwzięcia są odrębnymi podatnikami VAT.

W konsekwencji dla kwestii związanej z opodatkowaniem podatkiem VAT określonych czynności dokonywanych w ramach zawartej umowy koproducenckiej istotne znaczenie ma, aby wynagrodzenie otrzymane przez usługodawcę stanowiło wartość faktycznie przekazaną w zamian za usługę świadczoną na rzecz usługobiorcy, a odpłatność za otrzymane świadczenie pozostawała w bezpośrednim związku z czynnością podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT.

Uwzględniając powyższe należy stwierdzić, że w analizowanej sprawie dochodzi do wzajemnych świadczeń pomiędzy stronami umowy koproducenckiej. Świadczenie producenta polega na przeniesieniu współudziału w autorskich prawach majątkowych do filmu na rzecz koproducenta (zapłatę w tym przypadku stanowi dla producenta wkład pieniężny wniesiony przez koproducenta), natomiast świadczenie koproducenta filmu polega na przekazaniu producentowi praw do dystrybucji filmu w odniesieniu do przysługującego koproducentowi udziału w filmie (zapłatę z tego tytułu stanowi udział w zysku z eksploatacji filmu).

Z opisu sprawy wynika bowiem, że przysługujące producentowi filmu autorskie prawa majątkowe i prawa pokrewne do tego filmu zostaną przez niego przeniesione na koproducenta w części proporcjonalnej do wysokości wniesionego wkładu. Skoro więc koproducent z chwilą wniesienia wkładu nabywa udział w autorskich prawa majątkowych i pokrewnych do filmu, to należy przyjąć, że dochodzi do odpłatnego świadczenia usług podlegającego opodatkowaniu podatkiem VAT, a wkład finansowy wniesiony przez koproducenta pełni funkcję wynagrodzenia należnego za przekazanie przez producenta praw autorskich do filmu. Zatem występuje świadczenie, w którym istnieje bezpośredni konsument (odbiorca świadczenia) odnoszący korzyść o charakterze majątkowym, tj. koproducent filmu, a także zachodzi bezpośredni związek pomiędzy otrzymaną przez producenta płatnością a świadczeniem w postaci przeniesienia praw autorskich do filmu na rzecz koproducenta filmu.

W odniesieniu do wątpliwości Wnioskodawcy dotyczących prawa do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur wystawionych przez Producenta wskazać należy, że w przedstawionych okolicznościach mamy do czynienia ze sprzedażą praw do dystrybucji filmu w odniesieniu do przysługującego koproducentowi udziału w prawach autorskich do filmu i jest to czynność opodatkowana podatkiem VAT u Wnioskodawcy (zapłatą jest kwota uzyskana z eksploatacji filmu), która daje w konsekwencji prawo do odliczenia VAT z tytułu nabycia udziału w tych prawach autorskich.

Zatem biorąc pod uwagę stan faktyczny przedstawiony w opisie sprawy, a w szczególności fakt, że do prowadzenia dystrybucji filmu w Polsce i za granicą upoważniony jest wyłącznie producent filmu, z tym że jest on zobowiązany do otrzymania pisemnej zgody koproducenta na każdorazowe zawarcie umowy dystrybucyjnej lub sprzedaży licencji, to należy stwierdzić, że udział w zysku z eksploatacji filmu „(…)” stanowi wynagrodzenie należne koproducentowi filmu z tytułu przekazania producentowi praw do dystrybucji filmu lub licencji, które koproducentowi przysługują w części (stosownie do posiadanego udziału w prawach autorskich i prawach pokrewnych do ww. filmu). Przenosząc na producenta przedmiotowe prawa koproducent uzyskuje bowiem w zamian za to korzyść w postaci udziału (proporcjonalnego do wniesionego wkładu finansowego oraz posiadanych praw autorskich i pokrewnych) w zysku z tytułu eksploatacji filmu. Zatem w analizowanej sprawie mamy do czynienia z ekwiwalentnością świadczeń w ramach łączącego producenta i koproducenta stosunku prawnego. Nie można więc zgodzić się z Wnioskodawcą, że nie dochodzi do rzeczywistych świadczeń pomiędzy stronami umowy koprodukcyjnej.

Jak już wskazano, z treści art. 86 ust. 1 ustawy wynika, że prawo do odliczenia podatku naliczonego przysługuje podatnikom podatku od towarów i usług w przypadku, gdy dokonywane zakupy mają ścisły związek z czynnościami opodatkowanymi.

Skoro więc – jak przyjęto wyżej:

faktury wystawione przez producenta filmu dokumentują czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT w postaci przeniesienia na koproducenta współudziału w prawach autorskich do filmu, przy czym okoliczności sprawy wskazują, że usługa ta nie korzysta ze zwolnienia od podatku,
koproducent w związku z przysługującym prawem współwłasności do dzieła filmowego, dokonując przekazania praw do dystrybucji tego filmu proporcjonalnie do posiadanego udziału w prawach autorskich do filmu, świadczy na rzecz producenta usługę podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT,

to należy uznać, że koproducentowi (Wnioskodawcy) przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur wystawionych przez producenta dokumentujących wniesiony przez koproducenta (Wnioskodawcę) wkład finansowy. Prawo to przysługuje, o ile nie zachodzą inne ograniczenia, o których mowa w art. 88 ustawy.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy do pytania 1 uznano za prawidłowe.

Natomiast odnosząc się do wątpliwości Wnioskodawcy dotyczących kwestii, czy przysługujący mu udział w zysku podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, należy jeszcze raz podkreślić, że z art. 5 ustawy o podatku od towarów i usług wynika, że opodatkowaniu tym podatkiem podlegają konkretne, wymienione w nim czynności (odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju; eksport towarów; import towarów na terytorium kraju; wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju; wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów), a nie otrzymywane środki np. odpowiadające przysługującemu udziałowi w zysku.

Analiza przywołanych przepisów prawa wskazuje, zatem że w niniejszej sprawie – jak już wcześniej wywiedziono – występuje świadczenie wykonywane przez Wnioskodawcę na rzecz Producenta, którego przedmiotem jest udział w nabytych uprzednio prawach autorskich. Świadczenie to polega na umożliwieniu Producentowi wykorzystania przynależnego Wnioskodawcy udziału do utworu (udziału w praw autorskich do utworu – Filmu), poprzez wyrażenie pisemnej zgody na każdorazowe zawarcie przez niego umowy dystrybucyjnej (na przekazanie praw do dystrybucji filmu w odniesieniu do przysługującego Wnioskodawcy udziału), za które otrzymuje określony umownie udział we wpływach, w tym z zysku.

Wobec powyższego należy stwierdzić, że ww. czynności wykonywane przez Wnioskodawcę stanowią odpłatne świadczenie usług w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy, które – na podstawie art. 5 ust. 1 ustawy – podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy do pytania 2 uznano za nieprawidłowe.

Należy wskazać, że wydana interpretacja dotyczy tylko spraw będących przedmiotem wniosku (zapytań) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione w opisie stanu faktycznego oraz we własnym stanowisku, które nie zostały objęte pytaniami, nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – w niniejszej interpretacji rozpatrzone.

Zaznaczyć również należy, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku oraz jego uzupełnieniach opisu sprawy, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan faktyczny, to interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Jednocześnie podkreślić należy, iż tut. organ wydając interpretację przepisów prawa podatkowego na podstawie art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej nie prowadzi postępowania podatkowego w rozumieniu tej ustawy. Niniejsza interpretacja indywidualna ogranicza się wyłącznie do udzielenia informacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w okolicznościach stanu faktycznego podanego przez Wnioskodawcę. Ponadto tut. organ informuje, iż nie jest właściwy do przeprowadzenia postępowania dowodowego, które w przedmiotowej sprawie umożliwiłoby weryfikację opisanego stanu faktycznego.

Końcowo wskazać należy – mając na uwadze fakt, że stroną wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług jest Wnioskodawca, będący podmiotem otrzymującym faktury – zaznacza się, iż niniejsza interpretacja nie ma mocy wiążącej dla Producenta Filmu, który chcąc uzyskać interpretację indywidualną przepisów prawa podatkowego winien wystąpić z odrębnym wnioskiem. W konsekwencji, regulacje zawarte w art. 14k-14n ustawy Ordynacja podatkowa nie będą miały zastosowania dla ww. Producenta.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zaistniałych stanów faktycznych przedstawionych przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzeń.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin