2019.11.26 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB2-1.4010.434.2019.1.AP
z 26 listopada 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2019 r., poz. 900 ze zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 24 września 2019 r. (data wpływu 26 września 2019 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych w związku z udziałem w targach branżowych:

w części dotyczącej kontrahentów (partnerów) Wnioskodawcy zaproszonych do udziału w targach – jest nieprawidłowe,
ponoszonych tytułem organizacji gier i zabaw dla zwiedzających targi, pokazów artystycznych, występów muzycznych i obsługi konferansjerskiej prowadzonej przez znanych artystów – jest nieprawidłowe,
w pozostałym przedstawionym we wniosku zakresie – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 26 września 2019 r. wpłynął do Organu wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wskazanych we wniosku wydatków, związanych z udziałem w targach branżowych.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Przedmiotem działalności Sp. z o.o. (dalej: „Spółka", lub „Wnioskodawca”), jest komercyjna działalność w zakresie: wydawnictwa, poligrafii, reprodukcji nośników informacji, sprzedaży i pośrednictwa w sprzedaży, marketingu, reklamy, badań naukowych i prac rozwojowych oraz edukacji. Podstawowa działalność Spółki obejmuje przede wszystkim wydawanie książek czasopism, gazet, i pozostałych periodyków, a także działalność w zakresie rolnictwa, ekologii, ochrony przyrody i ochrony środowiska

Spółka wydaje czasopisma będące użytecznymi dla aktywnych zawodowo rolników oraz czasopisma lifestyleowe dla czytelników ceniących kontakt z naturą i tradycją.

Spółka czerpie przychody zarówno ze sprzedaży książek, jak i czasopism oraz towarów. Większość przychodów ze sprzedaży pochodzi z materiałów wytworzonych w Spółce, jednakże część obrotu stanowi handel pozycjami innych wydawnictw. Sprzedaż odbywa się za pośrednictwem prenumerat, sprzedaży detalicznej wykorzystując sieć kolporterów oraz poprzez Internet.

Drugim filarem działalności Wnioskodawcy jest sprzedaż ogłoszeń. Spółka dba, by poprzez duży wolumen sprzedaży oraz atrakcyjność dla czytelników, reklamodawcy mogli dotrzeć do jak największej i jak najlepiej dobranej grupy odbiorców. Spółka coraz intensywniej zaznacza swoją obecność w Internecie zarówno poprzez własny portal informacyjny, sklep internetowy, jak i poprzez dedykowane serwisy.

W ramach prowadzonej działalności Wnioskodawca bierze udział w różnego rodzaju targach branżowych, w trakcie których promuje swoją działalność oraz oferowane przez siebie produkty (np. czasopisma), licząc na poszerzenie rynku zbytu, a w konsekwencji na zwiększenie sprzedaży produktów i usług.

Udział w targach wiąże się z ponoszeniem przez Spółkę różnych wydatków, do których można zaliczyć w szczególności:

przygotowanie i wyposażenie stoiska targowego;
zorganizowanie noclegów, transportu oraz zapewnienie wyżywienia (na zwyczajowo przyjętym standardowym poziomie) dla pracowników, niekiedy także dla zaproszonych klientów i gości Spółki;
wydatki związane z obsługą i przebiegiem targów: np. wynagrodzenie pracowników, zakup gadżetów o niskiej jednostkowej wartości z logo firmy dla kontrahentów,
zakup artykułów spożywczych i napojów bezalkoholowych - drobny poczęstunek (w tym dla pracowników Spółki);
wydatki związane z organizacją indywidualnych spotkań z partnerami biznesowymi w trakcie targów na terenie obiektu wystawienniczego, jak i poza halą targową;

W przypadku dużych imprez branżowych, Spółka ponosi także niekiedy dodatkowo koszty:

organizacji pokazów artystycznych;
organizacji gier i zabaw dla zwiedzających targi;
występów muzycznych;
profesjonalnej obsługi konferansjerskiej niekiedy prowadzonej przez znanych artystów np. kabaretowych.

W przypadku tego rodzaju imprez, zwłaszcza plenerowych, ponoszenie ww. dodatkowych kosztów jest niezbędne ze względu na potrzebę wzbudzenia zainteresowania ofertą wystawienniczą Spółki osób fizycznych prowadzących działalność rolniczą, które są potencjalnymi odbiorcami produktów oferowanych przez Spółkę, ale na targach poszukują głównie atrakcji i rozrywki, a nie szukają możliwości nawiązywania kontaktów biznesowych Przedstawienie oferty wydawniczej Spółki takim osobom możliwe jest tylko wówczas, gdy zostaną one zachęcone do odwiedzenia stoiska Spółki poprzez dodatkowe atrakcje tj. występy muzyczne, gry, konkursy lub możliwość spotkania znanych osób.

Udział Spółki w targach branżowych ma na celu głównie zdobycie nowych odbiorców dla tytułów prasowych wydawanych przez Spółkę oraz poszerzenie grona ogłoszeniodawców i reklamodawców, a także rozpowszechnianie informacji zarówno o działalności Spółki jak również o oferowanych przez nią produktach W trakcie targów zbierane są także materiały wykorzystywane w publikacjach i artykułach zamieszczanych następnie w czasopismach wydawanych przez Spółkę oraz na stronie internetowej Spółki

Wskazane powyżej wydatki są ponoszone przez Spółkę definitywnie i są właściwie udokumentowane za pomocą faktur lub rachunków.

Spółka wszystkie koszty związane z udziałem w targach branżowych pokrywa i zamierza pokrywać także w przyszłości ze środków obrotowych Spółki bez angażowania środków z Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Spółka może zaliczyć do podatkowych kosztów uzyskania przychodów wszystkie koszty ponoszone przez Spółkę w związku z udziałem w targach branżowych w tym:

wydatki na zakup artykułów spożywczych i napojów bezalkoholowych,
wydatki związane z organizacją indywidualnych spotkań z partnerami biznesowymi w trakcie targów na terenie obiektu wystawienniczego, jak i poza halą targową,
zorganizowanie noclegów,
transportu oraz zapewnienie wyżywienia (na zwyczajowo przyjętym standardowym poziomie) dla pracowników, niekiedy także dla zaproszonych klientów i gości Spółki,
koszty organizacji gier i zabaw dla zwiedzających targi,
organizacji pokazów artystycznych, występów muzycznych i obsługi konferansjerskiej prowadzonej przez znanych artystów?

Zdaniem Wnioskodawcy, Spółka może zaliczyć do podatkowych kosztów uzyskania przychodów wszystkie koszty ponoszone przez Spółkę w związku z udziałem w targach branżowych, w tym wydatki na zakup artykułów spożywczych i napojów bezalkoholowych, wydatki związane z organizacją indywidualnych spotkań z partnerami biznesowymi w trakcie targów na terenie obiektu wystawienniczego, jak i poza halą targową, zorganizowanie noclegów, transportu oraz zapewnienie wyżywienia (na zwyczajowo przyjętym standardowym poziomie) dla pracowników, niekiedy także dla zaproszonych klientów i gości Spółki, koszty organizacji gier i zabaw dla zwiedzających targi, organizacji pokazów artystycznych, występów muzycznych i obsługi konferansjerskiej prowadzonej przez znanych artystów.

Zgodnie z treścią art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz. U. z 2019 r. poz. 865 ze zm., dalej: „ustawa o CIT”) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 tej ustawy.

Należy przy tym zauważyć, że definicja „kosztów uzyskania przychodów” sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu, każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów.

W pozostałych przypadkach należy zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu a powstaniem przychodu lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania.

Konstrukcja przepisu zawartego w art. 15 ust. 1 ustawy o CIT dotyczącego kosztów uzyskania przychodów daje podatnikowi możliwość odliczenia dla celów podatkowych wszelkich kosztów, które nie zostały wymienione w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT, pod warunkiem, że podatnik wykaże ich bezpośredni bądź pośredni związek z prowadzoną działalnością, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu. Tak więc jako koszty uzyskania przychodów można traktować wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzeniem działalności gospodarczej. W oparciu o treść cytowanego powyżej przepisu w interpretacjach prawa podatkowego wydawanych przez organy podatkowe, a także w wyrokach sadów administracyjnych i komentarzach przedstawicieli doktryny konstruowane są katalogi warunków jakie muszą zostać spełnione, aby określony wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodów

W większości wypadków wskazuje się, że w tym celu muszą zostać spełnione następujące warunki:

wydatek musi zostać poniesiony przez podatnika,
wydatek musi być definitywny (rzeczywisty),
wydatek musi pozostawać w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
wydatek musi zostać poniesiony w celu uzyskania przychodów, zachowania lub zabezpieczenia ich źródła lub może mieć inny wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,
wydatek musi zostać właściwie udokumentowany,
wydatek nie może być umieszczony w katalogu kosztów nie stanowiących kosztów uzyskania przychodu określonym w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT.

Jak zostało wskazane w części zawierającej opis wydatków będących przedmiotem niniejszego wniosku są one (lub będą) ponoszone przez Spółkę definitywnie i są właściwie udokumentowane za pomocą faktur lub rachunków.

W opinii Wnioskodawcy wydatki związane z udziałem w targach branżowych są także związane z prowadzoną przez Spółkę działalnością gospodarczą oraz są lub będą ponoszone przez Spółkę w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub mogą mieć wpływ na ich wielkość.

Spółka bierze bowiem udział w targach branżowych w celu zdobycia nowych czytelników tytułów prasowych wydawanych przez Spółkę oraz zdobycia nowych ogłoszeniodawców i reklamodawców. Wnioskodawca wykorzystuje targi do rozpowszechniania wśród potencjalnych klientów informacji o swojej działalności, jak również o oferowanych przez nią produktach. W trakcie targów zbierane są także materiały wykorzystywane w publikacjach i artykułach zamieszczanych następnie w czasopismach wydawanych przez Spółkę oraz na stronie internetowej Spółki. Udział w targach przyczynia się niewątpliwie do poszerzenie rynku zbytu, a w konsekwencji istotnie wpływa na zwiększenie sprzedaży produktów i usług oferowanych przez Spółkę.

Poniesienie kosztów związanych z udziałem Spółki w targach, takich jak wydatki na przygotowanie i wyposażenie stoiska targowego, koszty zakupu i przygotowania gadżetów reklamowych, koszty noclegów, transportu oraz zapewnienie wyżywienia dla pracowników obsługujących stoisko targowe Spółki, a także koszty ich wynagrodzenia jest niezbędne do tego, aby udział Spółki w targach był w ogóle możliwy. W związku z tym, zdaniem Wnioskodawcy, możliwość zaliczenia tych wydatków do podatkowych kosztów uzyskania przychodu nie powinno ulegać wątpliwości, skoro udział Spółki w targach jest uzasadniony ekonomicznie i ma na celu zwiększenie przychodów Spółki.

Wydatki na zakup artykułów spożywczych i napojów bezalkoholowych przeznaczonych dla pracowników obsługujących stoisko targowe oraz na poczęstunek dla gości odwiedzających stoisko Spółki są ponoszone ze względu na fakt, że targi są zwykle imprezą całodniową i pracownikom obsługującym stoisko Spółki trzeba stworzyć możliwość spożycia posiłku w miejscu, w którym odbywają się targi, poza tym możliwość uzyskania drobnego poczęstunku na stoisku Wnioskodawcy przyciąga bardzo dużą ilość odwiedzających i ma istotny wpływ na realizację celu udziału Spółki w targach, którym jest zapoznanie z ofertą Spółki jak największej liczby zwiedzających

W opinii Wnioskodawcy, wydatki na zakup artykułów spożywczych i napojów bezalkoholowych ponoszone przez Spółkę w ramach udziału w targach branżowych nie mają charakteru wyłączonych z kosztów uzyskania przychodu wydatków na reprezentację, bowiem zgodnie z ugruntowanym już stanowiskiem organów podatkowych i sądów administracyjnych wyrażonym m.in. w interpretacji ogólnej prawa podatkowego wydanej przez Ministra Finansów w dniu 25 listopada 2013 r., znak: DD6/033/127/SOH/2013/RD-120521 oraz w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego wydanym w składzie siedmiu sędziów w dniu 17 czerwca 2013 r., sygn. akt II FSK 702/11, a także w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 31 stycznia 2017 r., sygn. akt II FSK 3994/14  celem kosztów reprezentacyjnych jest stworzenie pewnego wizerunku podatnika, stworzenie dobrego obrazu jego firmy, działalności etc. oraz wykreowanie pozytywnych relacji z kontrahentami (klientami). Tymczasem Spółka dokonuje zakupu artykułów spożywczych i napojów bezalkoholowych nie po to, aby wykreować pozytywny wizerunek Spółki, lecz po to by zapewnić możliwość spożycia drobnych posiłków pracownikom obsługującym stoisko targowe w ciągu długotrwałej imprezy wystawienniczej oraz w celu zachęcenia do odwiedzenia stanowiska Spółki jak największej ilości zwiedzających, co ma w konsekwencji przełożenie na efekt udziału Spółki w targach w postaci pozyskania nowych odbiorców czasopism wydawanych przez Spółkę oraz zwiększenia grona ogłoszeniodawców.

W odniesieniu do wydatków ponoszonych przez Spółkę na transport, zakwaterowanie i wyżywienie dla zaproszonych przez Spółkę do udziału w targach gości lub kontrahentów Wnioskodawcy należy wskazać, że tego rodzaju wydatki Spółka ponosi bardzo rzadko, tylko wówczas, gdy istnieje szansa że zaproszony gość Spółki może przyczynić się do zwiększenia oddziaływania oferty Spółki prezentowanej na targach i powiększenia zainteresowania tą ofertą wśród zwiedzających. Wnioskodawca ponosi tego rodzaju wydatki np. w sytuacji gdy zaproszony gość w trakcie targów bierze udział w prelekcji, w seminarium lub wygłasza wykład na tematy związane z ofertą wystawienniczą Spółki i w ten sposób może przyczynić się do zwiększenia liczby osób, które odwiedzą stoisko Spółki. W przypadku kontrahentów Spółka może ponosić tego rodzaju wydatki wówczas, gdy istnieje realna szansa, że udział danego kontrahenta i jego zapoznanie się z ofertą Wnioskodawcy prezentowaną na targach, może wygenerować nowe zamówienia i przyczynić się do zwiększenia przychodów Spółki.

W związku z powyższym zdaniem Wnioskodawcy wydatki ponoszone przez Spółkę na transport, zakwaterowanie i wyżywienie dla zaproszonych przez Spółkę do udziału w targach gości lub kontrahentów także nie stanowią wydatków na reprezentację, o których mowa w art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o CIT.

Zdaniem Wnioskodawcy, także wydatki ponoszone przez Spółkę na organizację w trakcie targów pokazów artystycznych, gier i zabaw dla zwiedzających targi, występów muzycznych oraz profesjonalnej obsługi konferansjerskiej niekiedy prowadzonej przez znanych artystów, nie powinny być kwalifikowane jako wydatki na reprezentację.

Efekt udziału Spółki w tragach branżowych zależy od tego, jak duża ilość osób zwiedzających odwiedzi stanowisko Spółki i zapozna się z prezentowaną przez Spółkę ofertą. Wydatki ponoszone przez Spółkę na organizację w trakcie targów pokazów artystycznych, gier i zabaw, występów muzycznych oraz profesjonalnej obsługi konferansjerskiej, mają na celu nakłonienie do wizyty przy stoisku Spółki jak największej ilości osób zwiedzających, które bez zapewnienia tego rodzaju atrakcji mogłyby stoisko Spółki ominąć. Ponoszenie tego rodzaju kosztów jest zdaniem Spółki niezbędne w przypadku dużych imprez (zwłaszcza plenerowych), w których zwiedzającymi są osoby fizyczne, które z racji prowadzenia działalności rolniczej są potencjalnymi odbiorcami produktów oferowanych przez Spółkę. Osoby takie bardzo często nie poszukują na targach możliwości zawarcia stosunków biznesowych lecz właśnie zabawy i atrakcji, szczególnie gdy impreza wystawiennicza ma charakter imprezy, w której udział mogą brać całe rodziny. Prezentacja oferty wydawniczej Spółki takim osobom możliwa jest tylko wówczas, gdy zostaną one odpowiednio zachęcone do odwiedzenia stoiska Spółki, co najlepiej udaje się właśnie poprzez zapewnienie dodatkowych atrakcji tj. występy muzyczne, gry, konkursy lub możliwość spotkania znanych osób.

Uwzględniając wskazane powyżej stanowisko organów podatkowych i sądów administracyjnych w zakresie rozumienia pojęcia reprezentacji o której mowa w art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o CIT, wydatki ponoszone przez Spółkę na organizację w trakcie targów pokazów artystycznych, gier i zabaw dla zwiedzających targi, występów muzycznych oraz profesjonalnej obsługi konferansjerskiej zdaniem Wnioskodawcy nie stanowią wydatków na reprezentację.

W tym miejscu należy wskazać, że organy podatkowe zajmowały już w przeszłości stanowisko, zgodnie z którym wydatki ponoszone z tytułu udziału w targach branżowych analogiczne do tych, które są przedmiotem niniejszego wniosku, mogą stanowić podatkowe koszty uzyskania przychodu. Taki pogląd wyraził m.in Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w indywidualnej interpretacji prawa podatkowego z 25 września 2018 r., Znak: 0114-KDIP2- 1.4010.307.2018.1.PW oraz Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w indywidualnej interpretacji prawa podatkowego z 21 maja 2018 r., Znak: ITPB3/423-409/14/18-S/MK.

Biorąc pod uwagę powyższe, Spółka stoi na stanowisku, że do podatkowych kosztów uzyskania przychodów może zaliczyć wszystkie koszty ponoszone przez Spółkę w związku z udziałem w targach branżowych w tym także:

wydatki na zakup artykułów spożywczych i napojów bezalkoholowych,
wydatki związane z organizacją indywidualnych spotkań z partnerami biznesowymi w trakcie targów na terenie obiektu wystawienniczego, jak i poza halą targową,
zorganizowanie noclegów, transportu oraz zapewnienie wyżywienia (na zwyczajowo przyjętym standardowym poziomie) dla pracowników, niekiedy także dla zaproszonych klientów i gości Spółki,
koszty organizacji gier i zabaw dla zwiedzających targi,
organizacji pokazów artystycznych, występów muzycznych i obsługi konferansjerskiej prowadzonej przez znanych artystów

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest częściowo prawidłowe, a częściowo nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2019 r. poz. 865 ze zm., dalej: „ustawa o CIT”), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach należy natomiast zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu a powstaniem przychodu ze źródła przychodu lub realną szansą powstania przychodu podatkowego, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła jego uzyskiwania.

Innymi słowy oznacza to, że dla kwalifikacji prawnej danego kosztu istotne znaczenie ma cel, w jakim został poniesiony. Wydatek zostanie uznany za koszt uzyskania przychodów, jeżeli pomiędzy jego poniesieniem, a powstaniem, zwiększeniem bądź też możliwością powstania przychodu istnieje związek przyczynowy.

W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

wydatek został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),
jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,
pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,
został właściwie udokumentowany,
nie może znajdować się w grupie wydatków, których nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Na mocy powołanej regulacji, podatnik ma prawo do odliczenia dla celów podatkowych wszelkich wydatków, pod warunkiem, że nie zostały one wymienione w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT oraz że wykaże ich związek z prowadzoną działalnością, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na możliwość powstania przychodu. Przepis ten konstytuuje więc zasadę, stosownie do której, pomiędzy kosztem podatkowym oraz przychodami podatnika musi wystąpić związek przyczynowo-skutkowy. W przepisie tym ustawodawca określił katalog wydatków, które nawet pomimo poniesienia ich przez podatnika w celu osiągnięcia przychodów, w rozumieniu przepisów podatkowych, nie mogą być uznane za koszt uzyskania przychodów.

Podatnik oceniając związek wydatku z prowadzoną działalnością gospodarczą winien zakładać, że dany koszt może obiektywnie przyczynić się do osiągnięcia przychodu. Ponadto, należy mieć na względzie, że podatnik uznając wydatek za koszt uzyskania przychodu odnosi ewidentne korzyści albowiem o ten koszt zmniejsza podstawę opodatkowania. Na nim więc spoczywa ciężar udowodnienia, że określony wydatek jest kosztem uzyskania przychodu.

Uznanie danego wydatku za koszt uzyskania przychodów jest możliwe tylko wtedy, gdy z prawidłowo i rzetelnie udokumentowanych zdarzeń wynika ponad wszelką wątpliwość, że jest to wydatek celowy i racjonalnie uzasadniony. Zatem to podatnik zobowiązany jest wykazać nie tylko fakt poniesienia danego wydatku, ale także jego celowość i racjonalność.

Jednocześnie należy zauważyć, że w złożonej rzeczywistości życia gospodarczego istnieje obiektywna i zasadnicza trudność w precyzyjnym wyznaczeniu linii rozgraniczającej poszczególne przejawy aktywności gospodarczej, wykazywanej przez przedsiębiorców. Chodzi tu o ich podstawową działalność (produkcję, handel, usługi) i towarzyszące tej działalności przedsięwzięcia o charakterze marketingowym, promocyjnym, reklamowym, reprezentacyjnym – dotyczące sprzedaży towarów i usług oraz relacji z aktualnymi i potencjalnymi kontrahentami.

Katalog wydatków wyłączonych z kategorii kosztów podatkowych mocą art. 16 ust. 1 ustawy, o którym mowa powyżej, ma charakter zamknięty. Należy wskazać, że wśród wydatków nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów ustawodawca wymienił m.in. – w pkt 28 tego przepisu – koszty reprezentacji. Zgodnie bowiem z tym przepisem nie uważa się za koszty uzyskania przychodów kosztów reprezentacji, w szczególności poniesionych na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych.

Należy zauważyć, że ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie zawiera legalnej definicji terminu reprezentacja. Próbę zdefiniowania tego pojęcia podejmowały wielokrotnie sądy administracyjne, w tym Naczelny Sąd Administracyjny m.in. w wyroku z dnia 17 czerwca 2013 r., sygn. akt II FSK 702/11. Sąd ten stwierdził, że celem kosztów reprezentacyjnych jest stworzenie pewnego wizerunku podatnika, stworzenie dobrego obrazu jego firmy, działalności etc., wykreowanie pozytywnych relacji z kontrahentami (klientami). Oceniając, czy dane koszty mają charakter reprezentacyjny, należy patrzeć właśnie przez pryzmat ich celu. Jeśli wyłącznym bądź dominującym celem ponoszonych kosztów jest wykreowanie takiego obrazu podatnika, to koszty te mają charakter reprezentacyjny. Wymienienie jako przykładowych kosztów reprezentacyjnych wydatków na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych, nie oznacza, że wydatki te zawsze muszą zostać wyłączone z kosztów uzyskania przychodów. Nie są one kosztami jedynie wówczas, gdy mają charakter reprezentacyjny. Ponadto Naczelny Sąd Administracyjny uznał za zasadne odwołanie się do etymologii terminu reprezentacja. Wyraz „reprezentacja” pochodzi od łacińskiego „repraesentatio” oznaczającego wizerunek. Upływ czasu nie zmienił jego znaczenia i formy. Oznacza to, że ,,reprezentacja” w rozumieniu art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych stanowi działanie w celu wykreowania oraz utrwalenia pozytywnego wizerunku podatnika wobec innych podmiotów. W podanym znaczeniu reprezentacja to przede wszystkim każde działanie skierowane do istniejących lub potencjalnych kontrahentów podatnika lub osoby trzeciej w celu stworzenia oczekiwanego wizerunku podatnika dla potrzeb ułatwienia zawarcia umowy lub stworzenia korzystnych warunków jej zawarcia. W takiej sytuacji wydatki na reprezentację to koszty, jakie ponosi podatnik w celu wykreowania swojego pozytywnego wizerunku, uwypuklenie swojej zasobności, profesjonalizmu. Przy tak zdefiniowanym terminie „reprezentacji” kwestia wystawności, okazałości czy też ponadprzeciętności nie ma żadnego znaczenia.

Stanowisko zaprezentowane przez Sąd zostało potwierdzone w interpretacji ogólnej wydanej przez Ministra Finansów w dniu 25 listopada 2013 r., Nr DD6/033/127/SOH/2013/RD-120521. Dokonując oceny kwalifikacji wydatków w okolicznościach konkretnej sprawy należy posłużyć się również dynamiczną wykładnią funkcjonalną, spowodowaną zmieniającą się rzeczywistością gospodarczą. To co dawniej mogło zostać uznane za reprezentację do takiej kategorii nie zostanie zaliczone obecnie ze względu na zmieniające się realia prowadzenia działalności gospodarczej, przyjęte w tym zakresie dobre praktyki i obyczaje. Dotyczy to akceptowanych i stosowanych powszechnie zachowań, bez których nie jest możliwe prowadzenie działalności gospodarczej. Każdy wydatek musi być poniesiony w celu uzyskania przychodu lub jego zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów. W innej sytuacji zbędne stają się rozważania dotyczące dalszej kwalifikacji konkretnego wydatku ze względu na dodatkowe kryteria wprowadzone w art. 16 ust. 1 ustawy (w tym wypadku wynikające z omawianego pkt 28).

Z uwagi na powyższe każda sprawa powinna być przedmiotem odrębnej oceny pod kątem kwalifikacji konkretnych wydatków jako kosztów reprezentacji, wymienionych w art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy. Należy wskazać, że wymienienie w przepisach podatkowych, jako przykładowych kosztów reprezentacji, tj. wydatków na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych, nie oznacza, że wydatki tego rodzaju zawsze muszą zostać wyłączone z kosztów uzyskania przychodów. Dla kwalifikacji określonych wydatków, jako wydatków na reprezentację, wykluczonych z kosztów uzyskania przychodów, nie jest istotne miejsce podawania poczęstunków, czy świadczenia usług gastronomicznych, tj. nie bierze się pod uwagę tego, czy poczęstunki odbywają się w siedzibie firmy, czy też poza nią. Dla oceny takich wydatków nie są także istotne takie cechy jak wystawność, wytworność, okazałość poczęstunków. Za wydatki na zakup żywności, napojów i usług gastronomicznych, wyłączone z kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, należy uznać te, których wyłącznym bądź dominującym celem jest stworzenie pewnego wizerunku podatnika, stworzenie dobrego obrazu jego firmy, czy działalności, wykreowanie pozytywnych relacji z uczestnikami takich spotkań. Poniesione wydatki na zakup żywności, napojów i usług gastronomicznych powinny spełniać wymogi zawarte w art. 15 ust. 1 ww. ustawy, czyli muszą być poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów. Należy zatem zaznaczyć, że nie pozostają w jakimkolwiek związku z przychodami podatnika wydatki np. na „obiady dla rodziny”, „fundowane przyjęcia dla znajomych”, „na usługi rozrywkowe”.

Odnosząc się z kolei do kwestii podatkowych związanych z wydatkami poniesionymi na reklamę, wskazać należy, że zgodnie z ugruntowanym poglądem przez reklamę rozumie się działania podmiotu gospodarczego, mające na celu kształtowanie popytu na dane towary, usługi lub markę, poprzez zachęcenie jak największej liczby potencjalnych klientów do nabywania towarów i usług tego podmiotu gospodarczego. Może być ona realizowana za pomocą rozmaitych środków wyrazu oraz przy użyciu zróżnicowanych środków przekazu, w tym poprzez prezentowanie danego towaru lub usługi, jego cech jakościowych, użytkowych, zalet technicznych, a także poprzez rozpowszechnianie np. logo firmy. Każda z tych form, jeżeli jest stosowana w określonych okolicznościach, spełnia funkcje reklamowe. Identyfikowana bowiem jest z daną firmą i oferowanymi przez nią towarami lub usługami, zwiększając ich rozpoznawalność oraz pośrednio zachęcając do ich nabycia. Jednocześnie zauważyć należy, że można rozróżnić reklamę towaru, usługi, reklamę marki, a także reklamę samej firmy (przedsiębiorcy). Dokonując zatem oceny zakresu pojęciowego „reprezentacji” i „reklamy” wywieść z powyższego należy, że reprezentacja dotyczy działań zmierzających do kształtowania i rozpowszechniania wizerunku podatnika, jako podmiotu gospodarczego, natomiast reklama dotyczy działań zmierzających do kształtowania, rozpowszechniania wizerunku nie samego podatnika, lecz jego produktów (towarów i usług). Podnosi się także, że reklama polega na przedstawianiu towarów i usług oraz nakłanianiu do ich nabycia w sposób bezpośredni, zaś reprezentacja pośrednio promuje podmiot gospodarczy poprzez stworzenie dobrego wizerunku firmy. Ocena charakteru wydatku (cel reprezentacyjny czy reklamowy) możliwa jest na podstawie całokształtu działalności prowadzonej przez podatnika, rozmiarów wydatków i powinna być dokonywana każdorazowo przez podatnika, który prowadząc działalność gospodarczą może najlepiej dokonać właściwej kwalifikacji danego wydatku pod kątem funkcji jaką będzie spełniać w firmie.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika m.in., że przedmiotem działalności Wnioskodawcy jest komercyjna działalność w zakresie: wydawnictwa, poligrafii, reprodukcji nośników informacji, sprzedaży i pośrednictwa w sprzedaży, marketingu, reklamy, badań naukowych i prac rozwojowych oraz edukacji. Podstawowa działalność Spółki obejmuje przede wszystkim wydawanie książek czasopism, gazet, i pozostałych periodyków, a także działalność w zakresie rolnictwa, ekologii, ochrony przyrody i ochrony środowiska. Spółka wydaje czasopisma dla rolników oraz czasopisma lifestyleowe dla czytelników ceniących kontakt z naturą i tradycją. Wnioskodawca czerpie przychody zarówno ze sprzedaży książek, czasopism oraz towarów. Większość przychodów ze sprzedaży pochodzi z materiałów wytworzonych w Spółce, jednakże część obrotu stanowi handel pozycjami innych wydawnictw. Sprzedaż odbywa się za pośrednictwem prenumerat, sprzedaży detalicznej wykorzystując sieć kolporterów oraz poprzez Internet.

Udział w targach wiąże się z ponoszeniem przez Spółkę różnych wydatków, do których można zaliczyć w szczególności:

przygotowanie i wyposażenie stoiska targowego;
zorganizowanie noclegów, transportu oraz zapewnienie wyżywienia (na zwyczajowo przyjętym standardowym poziomie) dla pracowników, niekiedy także dla zaproszonych klientów i gości Spółki;
wydatki związane z obsługą i przebiegiem targów: np. wynagrodzenie pracowników, zakup gadżetów o niskiej jednostkowej wartości z logo firmy dla kontrahentów,
zakup artykułów spożywczych i napojów bezalkoholowych - drobny poczęstunek (w tym dla pracowników Spółki);
wydatki związane z organizacją indywidualnych spotkań z partnerami biznesowymi w trakcie targów na terenie obiektu wystawienniczego, jak i poza halą targową.

W przypadku dużych imprez branżowych, Spółka ponosi także niekiedy dodatkowo koszty:

organizacji pokazów artystycznych;
organizacji gier i zabaw dla zwiedzających targi;
występów muzycznych;
profesjonalnej obsługi konferansjerskiej niekiedy prowadzonej przez znanych artystów np. kabaretowych.

Dokonując zatem oceny charakteru wydatków poniesionych przez Wnioskodawcę w związku z uczestnictwem w Targach należy rozstrzygnąć, czy poszczególne ich elementy nie podlegają wyłączeniu z kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 16 ust. 1 ustawy o CIT. Aby dokonać kwalifikacji prawnej tych wydatków, należy rozważyć, czy istnieje związek przyczynowy pomiędzy ich poniesieniem a przychodami Wnioskodawcy oraz czy nie mieszczą się one w zakresie zastosowania przepisu art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o CIT. Konieczne jest zatem zbadanie, czy wskazane we wniosku wydatki związane z udziałem w imprezach branżowych, miało kształtować popyt na usługi oraz książki, czasopisma czy towary Wnioskodawcy, poprzez zachęcenie jak największej liczby potencjalnych klientów do ich nabywania, czy też służyło budowaniu relacji z obecnymi lub potencjalnymi partnerami handlowymi i wywołaniu jak najlepszego wrażenia przy reprezentowaniu Spółki.

Odnosząc się do wydatków, związanych z udziałem w targach kontrahentów (partnerów) Wnioskodawcy, wskazać należy, że rozpatrując zasadność ich poniesienia należy wziąć pod uwagę całościowy charakter imprezy. Dla prawidłowej kwalifikacji kosztów najważniejszym jest bowiem wyraźne ustalenie głównego celu organizowanego spotkania i wskazanie potencjalnych korzyści oczekiwanych w związku z taką imprezą. Zauważyć należy, że jak wskazano w opisie sprawy, w przypadku kontrahentów Wnioskodawca może ponosić tego rodzaju wydatki wówczas, gdy istnieje realna szansa, że udział danego kontrahenta i jego zapoznanie się z ofertą Wnioskodawcy prezentowaną na targach, może wygenerować nowe zamówienia i przyczynić się do zwiększenia przychodów Spółki.

Kontrahenci stanowią zatem wyselekcjonowaną, zamkniętą grupę zaproszonych gości, co przesądza o reprezentacyjnym charakterze ponoszonych przez Spółkę wydatków. Zdaniem Organu, celem poniesienia ww. wydatków, jest wywołanie na określonych kontrahentach określonego wrażenia, celem skłonienia ich do zawarcia kontraktu z Wnioskodawcą. Tym samym, w ocenie Organu, zaproszenie ww. kontrahentów Wnioskodawcy do udziału w targach branżowych nie ma na celu promowania działalności Wnioskodawcy, a więc realizacji celu jakiemu służy udział w targach, lecz służy poprawie wizerunku Wnioskodawcy u tych kontrahentów. Tym samym, wydatki związane z udziałem ww. kontrahentów (partnerów) Wnioskodawcy w targach branżowych, jako wydatki o charakterze reprezentacyjnym, nie mogą stanowić kosztów podatkowych.

Odnosząc się z kolei do wydatków związanych z organizacją pokazów artystycznych, organizacją gier i zabaw dla zwiedzających targi, organizacją występów muzycznych oraz obecnością profesjonalnej obsługi konferansjerskiej niekiedy prowadzonej przez znanych artystów np. kabaretowych  wskazać należy, że ww. wydatki również noszą znamiona reprezentacji i w związku z tym nie mogą zostać uznane za koszty podatkowe. Rozpatrując zasadność ich zaliczenia do kosztów podatkowych ponownie należy wziąć pod uwagę całościowy charakter targów branżowych. Dla prawidłowej kwalifikacji ww. kosztów najważniejszym jest bowiem wyraźne ustalenie ich głównego celu i wskazanie potencjalnych korzyści oczekiwanych w związku z ich poniesieniem. Zaznaczyć należy, że aby można było zaliczyć wydatki poniesione z ww. tytułu do kosztów uzyskania przychodów, zasadniczym celem organizacji występów artystycznych musi być reklama produktów lub firmy podatnika (reklama ma wtedy formę programu artystycznego). Z przedstawionego opisu sprawy nie wynika natomiast, aby pokazy artystyczne, organizacja gier i zabaw dla zwiedzających targi, organizacja występów muzycznych czy też obecność profesjonalnej obsługi konferansjerskiej prowadzonej niekiedy przez znanych artystów np. kabaretowych, połączone były z promocją, prezentacją produktów czy usług Wnioskodawcy. Nie sposób tym samych wydatków z ww. tytułu uznać za wydatki reklamowe.

Należy tutaj podkreślić, że zainteresowanie kontrahentów i klientów (w tym potencjalnych) książkami, czasopismami, gazetami czy ogólnie działalnością Wnioskodawcy w zakresie rolnictwa, ekologii, ochrony przyrody czy ochrony środowiska, nie jest uzależnione od obecności podczas targów znanych artystów kabaretowych (obsługa konferansjerska), ani od występów muzycznych, organizacji pokazów artystycznych czy też od organizacji gier i zabaw dla zwiedzających targi. Zatem ponoszenie wydatków przez Wnioskodawcę na organizację w trakcie targów ww. atrakcji ma na celu kreowanie jego wizerunku, tworzenie wśród kontrahentów i klientów (w tym potencjalnych) wrażenia podmiotu profesjonalnego, partnera biznesowego godnego zaufania, kształtowanie prestiżu, rozpowszechnianie wizerunku Spółki i lepszego jej postrzegania na zewnątrz.

NSA w wyroku w składzie 7 sędziów z 17 czerwca 2013 r., sygn. II FSK 702/11 stwierdził, że oceniając czy dane koszty mają charakter reprezentacyjny należy patrzeć przez pryzmat ich celu. Jeśli wyłącznym bądź dominującym celem ponoszonych kosztów jest wykreowanie pozytywnego obrazu podatnika, to koszty te mają charakter reprezentacyjny.

Wobec powyższego, koszty ponoszone na organizacje targów branżowych związanych z udziałem w targach kontrahentów (partnerów) Wnioskodawcy oraz koszty ponoszone na organizację w trakcie targów przytoczonych powyżej atrakcji  są wydatkami, których wyłącznym bądź dominującym celem jest stworzenie pewnego wizerunku podatnika, stworzenie dobrego obrazu jego firmy, czy działalności, wykreowanie pozytywnych relacji z dotychczasowymi i potencjalnymi klientami. Dlatego też, jako koszty reprezentacji, wskazane w art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, nie mogą zostać przez Spółkę zaliczone do kosztów uzyskania przychodów.

Natomiast pozostałe wskazane we wniosku wydatki, tj. zwłaszcza wydatki na: przygotowanie i wyposażenie stoiska targowego, zorganizowanie noclegów, transportu oraz zapewnienie wyżywienia (na zwyczajowo przyjętym standardowym poziomie) dla pracowników i gości, wydatki związane z obsługą i przebiegiem targów, zakup artykułów spożywczych i napojów bezalkoholowych  drobny poczęstunek  mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o CIT.

W odniesieniu do wydatków ponoszonych przez Spółkę na transport, zakwaterowanie i wyżywienie dla zaproszonych przez Spółkę do udziału w targach gości, dodatkowo zauważyć należy, że Wnioskodawca ponosi tego rodzaju wydatki np. w sytuacji, gdy zaproszony gość w trakcie targów bierze udział w prelekcji, w seminarium lub wygłasza wykład na tematy związane z ofertą wystawienniczą Spółki i w ten sposób może przyczynić się do zwiększenia liczby osób, które odwiedzą stoisko Spółki. O ile zatem w istocie zaproszony gość bierze udział w prelekcji, w seminarium lub wygłasza wykład na tematy związane z ofertą wystawienniczą Spółki, to wydatki z tego tytułu nie mają charakteru reprezentacji i mogą stanowić koszty podatkowe.

Reasumując, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych w związku z udziałem w targach branżowych:

w części dotyczącej kontrahentów (partnerów) Wnioskodawcy zaproszonych do udziału w targach – jest nieprawidłowe,
ponoszonych tytułem organizacji gier i zabaw dla zwiedzających targi, pokazów artystycznych, występów muzycznych i obsługi konferansjerskiej prowadzonej przez znanych artystów – jest nieprawidłowe,
w pozostałym przedstawionym we wniosku zakresie – jest prawidłowe.

Jednocześnie należy zaznaczyć, iż prawidłowe zaliczenie wydatku do kosztów uzyskania przychodów uwarunkowane jest wykazaniem jego celowości i związku z przychodem, jak i prawidłowym udokumentowaniem. Należy zwrócić przy tym uwagę, że to na Spółce ciąży obowiązek wykazania związku poniesionych wydatków z przychodami, bo to podatnik wywodzi skutki prawne w postaci zmniejszenia zobowiązania podatkowego.

Zaznaczyć należy, że tut. Organ wydając interpretacje w trybie art. 14b Ordynacji podatkowej jest związany wyłącznie opisem stanu faktycznego przedstawionym przez Wnioskodawcę i jego stanowiskiem, tym samym Organ dokonał wyłącznie analizy okoliczności faktycznych podanych we wniosku. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny jest zgodny ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego, kontroli podatkowej lub postępowania kontrolnego organu kontroli celno-skarbowej. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku ww. postępowań okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne. Jeżeli przedstawiony we wniosku stan faktyczny będzie się różnił od zdarzenia występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego zdarzenia.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w …, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin