2019.11.27 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0115-KDIT2-2.4011.360.2019.2.MM
z 27 listopada 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 5 września 2019 r. (wpływ do tutejszego organu dnia 10 września 2019 r.), uzupełnionym pismem z dnia 30 października 2019 r. (data wpływu do tutejszego organu) oraz z dnia 3 listopada 2019 r. (wpływ do tutejszego organu dnia 6 listopada 2019 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zastosowania odliczeń w ramach ulgi prorodzinnej – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 10 września 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zastosowania odliczeń w ramach ulgi prorodzinnej. Z uwagi, iż wniosek nie spełniał wymogów formalnych, pismem znak 0115-KDIT2-2.4011.360.2019.1.MM z dnia 18 października 2019 r. wezwano Wnioskodawcę do usunięcia stwierdzonych braków formalnych. Ww. wniosek uzupełniony został w dniu 30 października 2019 r. oraz w dniu 6 listopada 2019 r.

W ww. wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca przez cały 2019 r. pozostaje w związku małżeńskim, jednak żona Wnioskodawcy od 10 października 2018 r. nie mieszka z nim. Pozew o rozwód Wnioskodawca złożył 9 listopada 2018 r. Żona Wnioskodawcy została wymeldowana z ich mieszkania. Wnioskodawca z żoną nie mają orzeczonej separacji. Wnioskodawca przewiduje, że termin sprawy rozwodowej przypada na 2020 r.

Wnioskodawca w 2019 r. uzyskuje dochody opodatkowane według skali podatkowej, jego żona również uzyskuje dochody opodatkowane według skali podatkowej. Dochody Wnioskodawcy za 2019 r. nie przekroczą kwoty 56.000 zł.

Małoletnie dziecko zamieszkuje z Wnioskodawcą od 24 listopada 2018 r. Postanowieniem Sądu Okręgowego Wydział X Cywilny z dnia 11 czerwca 2019 r. ustalono miejsce zamieszkania małoletniego syna, urodzonego dnia 16 grudnia 2006 r. przy ojcu, czyli przy Wnioskodawcy. Z Wnioskodawcą zamieszkuje również starszy syn, urodzony 19 stycznia 2001 r. matka dzieci zamieszkuje pod innym adresem i mimo tego, że – do chwili postanowienia Sądu o wysokości alimentów - nie łożyła na utrzymanie dzieci, w rozliczeniu rocznym PIT-37 za 2018 r. skorzystała z ulgi prorodzinnej, odliczając 1/2 należnej ulgi.

Małoletni syn Wnioskodawcy nie ma ustalonych terminów pobytu u matki i przebywa u niej jedynie wówczas, gdy Wnioskodawca otrzyma od niej sms-y, z których wynika, że syn zamierza ją odwiedzić. Matka dobrowolnie nie zabiega o spotkania z synem, toteż wizyty syna u matki odbywają się dwa razy w miesiącu po dwa dni. Jedynie w okresie wakacyjnym syn przebywał u matki dwa tygodnie. Żona Wnioskodawcy nie wykonuje względem małoletniego dziecka władzy rodzicielskiej i nie wykazuje zainteresowania jego rozwojem. Nie sprawuje też faktycznej pieczy nad dzieckiem i jego majątkiem, nie zajmuje się wychowywaniem dziecka, nie troszczy się o jego fizyczny i ruchowy rozwój, nie uczestniczy w podejmowaniu istotnych decyzji dotyczących zdrowia i rozwoju oraz wychowywania dziecka, nie zabezpiecza jego potrzeb od bytowych po edukacyjne, zdrowotne, emocjonalne, płaci alimenty nakazane przez sąd.

Natomiast starszy syn zerwał z matką wszelkie kontakty. Nie otrzymuje on zasiłku pielęgnacyjnego ani renty socjalnej, uczy się w prywatnym liceum ogólnokształcącym. W 2019 r. nie uzyska dochodów, nie wystąpił w związek małżeński, otrzymuje alimenty zgodnie z postanowieniem sądowym z dnia 5 września 2019 r.

Między Wnioskodawcą i jego małżonką nie doszło do porozumienia co do podziału ulgi za ten rok.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w zaistniałej sytuacji Wnioskodawca może odliczyć ulgę prorodzinną w całości na dwójkę dzieci?

Zdaniem Wnioskodawcy, żona poza płaceniem alimentów na dzieci nie wykazuje chęci, żeby tym dzieciom zapewnić potrzeby bytowe, zdrowotne, edukacyjne i rozwojowe. W tygodniu żona Wnioskodawcy kompletnie nie interesuje się młodszym synem, wysyła mu tylko sms. Pełnoletni syn zerwał z matką wszelkie kontakty. Obydwaj synowie mieszkają przez cały rok z Wnioskodawcą (Wnioskodawca posiada orzeczenie Sądu, z którego wynika, że syn ma zamieszkiwać z Wnioskodawcą). Młodszy syn jeździ do matki na weekendy co dwa, nieraz co trzy tygodnie. Często wraca od niej chory, a co za tym idzie zwiększa to koszty utrzymania z uwagi na konieczność zakupu leków (syn jest alergikiem). Wszelkie wyjazdy syna do lekarza specjalisty Wnioskodawca zabezpiecza sam. Również wszelkie przedsięwzięcia kulturalno-rozwojowe (treningi piłkarskie, korepetycje, wyjścia do kina, wyjazdy na mecze, itp.) zabezpiecza Wnioskodawca. Młodszy syn często wraca od żony z nieodrobionymi lekcjami, nie jest również przygotowany na sprawdziany, kartkówki, itp., mimo tego, że przed wyjazdem dziecka do matki Wnioskodawca informuje ją o tym, by dopilnowała syna w nauce. Wszelkie koszty utrzymania dzieci pokrywa Wnioskodawca. W listopadzie 2018 r. Wnioskodawca złożył pozew o rozwód oraz o ograniczenie żonie władzy rodzicielskiej w stosunku do małoletniego syna, ponieważ żona nie uczestniczy w jego codziennym życiu i nie podejmuje bieżących decyzji mających na celu jego dobro. Podobnie żona Wnioskodawcy traktuje starszego syna. Dlatego też Wnioskodawca uważa, że to on powinien mieć możliwość odliczenia ulgi prorodzinnej w całości na dwójkę dzieci, albowiem jego żona nie ma wiedzy co dzieje się z dziećmi i gdyby nie postanowienie sądowe odnośnie alimentów nie łożyłaby na te dzieci żadnych środków.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 27f ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2019 r., poz. 1387, z późn. zm.) od podatku dochodowego obliczonego zgodnie z art. 27, pomniejszonego o kwotę składki, o której mowa w art. 27b, podatnik ma prawo odliczyć kwotę obliczoną zgodnie z ust. 2 na każde małoletnie dziecko, w stosunku do którego w roku podatkowym:

wykonywał władzę rodzicielską;
pełnił funkcję opiekuna prawnego, jeżeli dziecko z nim zamieszkiwało;
sprawował opiekę poprzez pełnienie funkcji rodziny zastępczej na podstawie orzeczenia sądu lub umowy zawartej ze starostą.

W myśl art. 27f ust. 2 powołanej ustawy odliczeniu podlega za każdy miesiąc kalendarzowy roku podatkowego, w którym podatnik wykonywał władzę, pełnił funkcję albo sprawował opiekę, o których mowa w ust. 1, w stosunku do:

jednego małoletniego dziecka – kwota 92,67 zł, jeżeli dochody podatnika:
1. pozostającego przez cały rok podatkowy w związku małżeńskim i jego małżonka, nie przekroczyły w roku podatkowym kwoty 112 000 zł,
2. niepozostającego w związku małżeńskim, w tym również przez część roku podatkowego, nie przekroczyły w roku podatkowym kwoty 56 000 zł, za wyjątkiem podatnika samotnie wychowującego małoletnie dziecko wymienionego w art. 6 ust. 4, do którego ma zastosowanie kwota dochodu określona w lit. a;
dwojga małoletnich dzieci – kwota 92,67 zł na każde dziecko;
trojga i więcej małoletnich dzieci – kwota:
1. 92,67 zł odpowiednio na pierwsze i drugie dziecko,
2. 166,67 zł na trzecie dziecko,
3. 225 zł na czwarte i każde kolejne dziecko.

Przepis art. 27f ust. 2a cytowanej ustawy stanowi, że za dochody, o których mowa w ust. 2 pkt 1, uważa się dochody uzyskane łącznie w danym roku podatkowym, do których mają zastosowanie zasady opodatkowania określone w art. 27, art. 30b i art. 30c, pomniejszone o kwotę składek, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 i 2a.

Stosownie do art. 27f ust. 2c przytoczonej ustawy odliczenie, o którym mowa w ust. 1, nie przysługuje, poczynając od miesiąca kalendarzowego, w którym dziecko:

na podstawie orzeczenia sądu zostało umieszczone w instytucji zapewniającej całodobowe utrzymanie w rozumieniu przepisów o świadczeniach rodzinnych;
wstąpiło w związek małżeński.

W przypadku gdy w tym samym miesiącu kalendarzowym w stosunku do dziecka wykonywana jest władza, pełniona funkcja lub sprawowana opieka, o których mowa w ust. 1, każdemu z podatników przysługuje odliczenie w kwocie stanowiącej 1/30 kwoty obliczonej zgodnie z ust. 2 za każdy dzień sprawowania pieczy nad dzieckiem (art. 27f ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Na podstawie art. 27f ust. 4 powołanej ustawy odliczenie dotyczy łącznie obojga rodziców, opiekunów prawnych dziecka albo rodziców zastępczych pozostających w związku małżeńskim. Kwotę tę mogą odliczyć od podatku w częściach równych lub w dowolnej proporcji przez nich ustalonej.

W świetle art. 27f ust. 5 ww. ustawy odliczenia dokonuje się w zeznaniu, o którym mowa w art. 45 ust. 1, podając liczbę dzieci i ich numery PESEL, a w przypadku braku tych numerów – imiona, nazwiska oraz daty urodzenia dzieci. Na żądanie organów podatkowych, podatnik jest obowiązany przedstawić zaświadczenia, oświadczenia oraz inne dowody niezbędne do ustalenia prawa do odliczenia, w szczególności:

odpis aktu urodzenia dziecka;
zaświadczenie sądu rodzinnego o ustaleniu opiekuna prawnego dziecka;
odpis orzeczenia sądu o ustaleniu rodziny zastępczej lub umowę zawartą między rodziną zastępczą a starostą;
zaświadczenie o uczęszczaniu pełnoletniego dziecka do szkoły.

Jednocześnie, jak stanowi art. 27f ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przepisy ust. 1-5 stosuje się odpowiednio do podatników utrzymujących pełnoletnie dzieci, o których mowa w art. 6 ust. 4 pkt 2 i 3, w związku z wykonywaniem przez tych podatników ciążącego na nich obowiązku alimentacyjnego oraz w związku ze sprawowaniem funkcji rodziny zastępczej.

Do osób o których mowa w art. 6 ust. 4 pkt 3 ww. ustawy zalicza się dzieci do ukończenia 25 roku życia uczące się w szkołach, o których mowa w przepisach o systemie oświaty, przepisach o szkolnictwie wyższym i nauce lub w przepisach regulujących system oświatowy lub szkolnictwo wyższe obowiązujących w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie, jeżeli w roku podatkowym nie uzyskały dochodów podlegających opodatkowaniu na zasadach określonych w art. 27 lub art. 30b lub uzyskały przychody, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 148, w łącznej wysokości przekraczającej kwotę stanowiącą iloraz kwoty zmniejszającej podatek określonej w art. 27 ust. 1b pkt 1 oraz stawki podatku, określonej w pierwszym przedziale skali, o której mowa w art. 27 ust. 1, z wyjątkiem renty rodzinnej.

Z art. 27f ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika natomiast, że przepisy art. 6 ust. 8 i 9 stosuje się odpowiednio do dzieci, o których mowa w ust. 1 i 6.

Wedle art. 6 ust. 8 przywołanej ustawy sposób opodatkowania, o którym mowa w ust. 2 i 4, nie ma zastosowania w sytuacji, gdy chociażby do jednego z małżonków, osoby samotnie wychowującej dzieci lub do jej dziecka mają zastosowanie przepisy art. 30c, ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym, ustawy z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym lub ustawy z dnia 6 lipca 2016 r. o aktywizacji przemysłu okrętowego i przemysłów komplementarnych.

W myśl art. 6 ust. 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zasada określona w ust. 8 nie dotyczy osób, o których mowa w art. 1 pkt 2 ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym, niekorzystających jednocześnie z opodatkowania przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej lub z działów specjalnych produkcji rolnej na zasadach określonych w art. 30c, w ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym, w ustawie z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym albo w ustawie z dnia 6 lipca 2016 r. o aktywizacji przemysłu okrętowego i przemysłów komplementarnych.

Zgodnie z zacytowanymi przepisami ulga prorodzinna, przy spełnieniu określonych wymogów, przysługuje podatnikowi wykonującemu władzę rodzicielską w stosunku do małoletniego dziecka oraz utrzymującemu pełnoletnie dziecko/dzieci w związku z wykonywaniem ciążącego na nim obowiązku alimentacyjnego.

Władza rodzicielska – zgodnie z art. 93 § 1 ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 2019 r., poz. 2086, z późn. zm.) przysługuje obojgu rodzicom, a stosownie do art. 97 § 1 tejże ustawy jeżeli władza rodzicielska przysługuje obojgu rodzicom, każde z nich jest zobowiązane i uprawnione do jej wykonywania.

W rozumieniu przepisów prawa rodzinnego władza rodzicielska obejmuje w szczególności obowiązek i prawo rodziców do wykonywania pieczy nad osobą i majątkiem dziecka oraz do wychowywania dziecka, z poszanowaniem jego godności i praw (art. 95 § 1 k.r.o.).

W konsekwencji, jeżeli w stosunku do danego dziecka obojgu rodzicom przysługuje władza rodzicielska, i władza ta jest wykonywana przez obojga rodziców, to każdy z rodziców ma prawo do odliczenia, w granicach przysługującego na dziecko limitu. Kwotę tę rodzice mogą odliczyć od podatku w częściach równych lub w dowolnej proporcji przez nich ustalonej. Dotyczy to zarówno rodziców pozostających w związku małżeńskim lub partnerskim, jak i rodziców rozwiedzionych czy będących w separacji.

Porozumienie rodziców co do wysokości dokonywanego odliczenia nie jest jednak wymagane w przypadku, gdy tylko jeden rodzic spełnia warunki określone w art. 27f ust. 1 ustawy.

Podkreślić należy, że o wykonywaniu władzy rodzicielskiej nie świadczy tylko sam fakt jej posiadania, czy spełniania obowiązku alimentacyjnego, ani sporadyczne kontakty z dzieckiem. Wykonywanie władzy rodzicielskiej polega na sprawowaniu faktycznej pieczy nad małoletnim dzieckiem w sposób zapewniający jego prawidłowy rozwój, a w szczególności podejmowanie przez rodzica (rodziców) obowiązków w zakresie zaspokojenia potrzeb fizycznych, edukacyjnych i duchowych dziecka. Wykonywanie władzy rodzicielskiej należy zatem odnieść do konkretnych okoliczności faktycznych, w oparciu o zachowania i konkretną aktywność rodziców wobec dziecka.

Wykonywać pieczę (zgodnie z def. Wielkiego Słownika Języka Polskiego oraz słownika synonimów) - to m.in. sprawować nad kimś lub czymś bezpośrednią, osobistą opiekę, troszczyć się, baczyć, czuwać, nadzorować).

Natomiast obowiązek alimentacyjny względem dzieci pełnoletnich, o których mowa w art. 27f ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz art. 6 ust. 4 pkt 2 i pkt 3 tej ustawy, wynika wprost z przepisów powyżej powołanej ustawy Kodeks rodzinny i opiekuńczy – art. 128 i następne. Zgodnie z definicją zawartą w Kodeksie rodzinnym i opiekuńczym, obowiązek alimentacyjny to obowiązek dostarczania środków utrzymania, a w miarę potrzeby także środków wychowania.

Z ww. ustawy wynika, że rodzice obowiązani są do świadczeń alimentacyjnych względem dziecka, które nie jest jeszcze w stanie utrzymać się samodzielnie, chyba że dochody z majątku dziecka wystarczają na pokrycie kosztów jego utrzymania i wychowania.

Zakres obowiązku alimentacyjnego rodziców wobec dzieci zależy od usprawiedliwionych potrzeb uprawnionego oraz od zarobkowych i majątkowych możliwości zobowiązanego.

W przypadku dziecka pełnoletniego, jednym z wymogów warunkujących dokonywanie odliczeń w ramach ulgi prorodzinnej jest utrzymywanie dziecka w związku z wykonywaniem - nawet przymusowo - obowiązku alimentacyjnego. Jeżeli oboje rodzice utrzymują pełnoletnie dziecko, tzn. wypełniają swoje obowiązki alimentacyjne, wówczas ulga przysługuje każdemu z rodziców w częściach równych, tj. po 50% lub w dowolnie ustalonej przez nich proporcji. W celu ustalenia proporcji odliczenia przysługującego każdemu z rodziców, niezbędne jest w tym zakresie porozumienie pomiędzy rodzicami, gdyż to im ustawodawca pozostawił decyzję w tym względzie. Kwota odliczona przez obojga rodziców nie może jednak przekroczyć rocznego limitu ulgi określonego ustawą.

Z opisu zdarzenia przyszłego opisanego we wniosku wynika, że Wnioskodawca przez cały 2019 r. pozostaje w związku małżeńskim, jednak żona Wnioskodawcy od 10 października 2018 r nie mieszka z nim. Pozew o rozwód Wnioskodawca złożył 9 listopada 2018 r. Żona Wnioskodawcy została wymeldowana z ich mieszkania. Wnioskodawca z żoną nie mają orzeczonej separacji. Wnioskodawca przewiduje, że termin sprawy rozwodowej przypada na 2020 r.

Miedzy Wnioskodawcą i jego małżonką nie doszło do porozumienia co do podziału ulgi za ten rok.

Mając na uwadze powyższe stwierdzić należy, że w przypadku gdy władza rodzicielska przysługuje formalnie obojgu rodzicom, a tylko jeden z rodziców faktycznie ją wykonuje, to z odliczenia całości kwoty może skorzystać tylko ten rodzic.

Samo dysponowanie prawem wykonywania władzy rodzicielskiej nie jest bowiem wystarczające do skorzystania z ulgi na dzieci.

Jeżeli rodzic dziecka pomimo posiadania praw rodzicielskich nie zajmuje się dzieckiem, a jego kontakty z dzieckiem są sporadyczne należy uznać, iż nie wykonuje władzy rodzicielskiej i w związku z tym nie ma prawa do ulgi.

Biorąc zatem pod uwagę okoliczności przedstawione we wniosku, w szczególności fakt, że żona Wnioskodawcy nie wykonuje względem małoletniego dziecka władzy rodzicielskiej i nie wykazuje zainteresowania jego rozwojem, nie sprawuje też faktycznej pieczy nad dzieckiem i jego majątkiem, nie zajmuje się wychowywaniem dziecka, nie troszczy się o jego fizyczny i ruchowy rozwój, nie uczestniczy w podejmowaniu istotnych decyzji dotyczących zdrowia i rozwoju oraz wychowywania dziecka, nie zabezpiecza jego potrzeb od bytowych po edukacyjne, zdrowotne, emocjonalne uznać należy, że w stosunku do małoletniego dziecka tylko Wnioskodawca wykonuje władzę rodzicielską. Samo płacenie przez matkę alimentów na małoletnie dziecko i sporadyczne z nim kontakty nie jest bowiem wystarczające dla przyjęcia, że również matka dziecka taką władzę wykonuje.

W świetle zacytowanych wyżej przepisów - na tle opisanego zdarzenia przyszłego - uznać zatem należy, że skoro w stosunku do małoletniego dziecka tylko Wnioskodawca wykonywał władzę rodzicielską bez udziału drugiego rodzica, to przysługuje mu wyłączne prawo (po spełnieniu wszystkich przesłanek wynikających z art. 27f ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych) do dokonania odliczeń w ramach ulgi prorodzinnej, tj. 100% kwoty ustalonej zgodnie z art. 27f ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Przechodząc do możliwości odliczenia ulgi prorodzinnej na starszego – obecnie pełnoletniego - syna wyjaśnić należy, że skoro urodził się w dniu 19 stycznia 2001 r., to w styczniu 2019 r. był jeszcze osobą niepełnoletnią, a zatem skoro również w stosunku do tego dziecka tylko Wnioskodawca sprawował władzę rodzicielską, to ulga prorodzinna za styczeń 2019 r. przysługuje mu w pełnej wysokości. Również za te miesiące 2019 r., w których tylko Wnioskodawca utrzymywał pełnoletniego syna, gdyż jego żona nie wykonywała względem tego syna ciążącego na niej obowiązku alimentacyjnego Wnioskodawcy przysługuje odliczenie ulgi prorodzinnej w pełnej wysokości.

Natomiast w przypadku gdy Wnioskodawca nie zawarł z małżonką porozumienia co do wysokości podziału przysługującego im odliczenia z tytułu ulgi prorodzinnej ma możliwość odliczenia jedynie połowy przysługującej rodzicom kwoty ulgi za te miesiące, w których jego żona wykonywała względem starszego - pełnoletniego syna ciążący na niej obowiązek alimentacyjny. Wskazać bowiem należy, że skoro jednym z wymogów warunkujących dokonywanie odliczeń wynikających z art. 27f ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w ramach omawianej ulgi jest utrzymywanie pełnoletnich dzieci w związku z wykonywaniem - nawet przymusowo - obowiązku alimentacyjnego, to w sytuacji gdy żona Wnioskodawcy na mocy postanowienia sądu z dnia 5 września 2019 r. uiszcza alimenty na pełnoletnie, uczące się dziecko wykonując wobec niego obowiązek alimentacyjny, Wnioskodawcy nie przysługuje wyłączne prawo do skorzystania z ulgi prorodzinnej na to dziecko.

Reasumując, Wnioskodawcy za 2019 r. przysługuje ulga prorodzinna na małoletniego syna w pełnej wysokości, albowiem – jak wskazał Wnioskodawca – tylko on w 2019 r. faktycznie wykonuje władzę rodzicielską względem tego dziecka. Natomiast na starszego syna Wnioskodawcy przysługuje ulga prorodzinna w pełnej wysokości za styczeń, to jest za miesiąc, w którym syn ten był jeszcze niepełnoletni, a żona Wnioskodawcy nie sprawowała w stosunku do syna władzy rodzicielskiej oraz za te miesiące 2019 r. w których żona Wnioskodawcy nie wykonywała względem pełnoletniego już syna obowiązku alimentacyjnego. Natomiast za te miesiące 2019 r., w których żona Wnioskodawcy wykonywała względem starszego - pełnoletniego syna ciążący na niej obowiązek alimentacyjny Wnioskodawcy nie przysługuje wyłączne prawo do skorzystania z ulgi prorodzinnej na to dziecko, a zatem w sytuacji gdy Wnioskodawca nie zawarł z małżonką porozumienia co do wysokości podziału przysługującego im odliczenia z tytułu ulgi prorodzinnej ma możliwość odliczenia jedynie połowy przysługującej im kwoty ulgi za te miesiące.

W związku z powyższym, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Stosownie natomiast do treści art. 14na § 2 ww. ustawy, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego opisanego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP:/KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin