Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL2-3.4012.580.2019.1.WB
z 27 listopada 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 24 września 2019 r. (data wpływu 27 września 2019 r.), uzupełnionym pismem z dnia 21 października 2019 r. (data wpływu 22 października 2019 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości zastosowania procedury VAT marża przy sprzedaży używanych części do motocykli – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 27 września 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości zastosowania procedury VAT marża przy sprzedaży używanych części do motocykli. Wniosek uzupełniono pismem z dnia 21 października 2019 r. o wskazanie sposobu doręczenia korespondencji w sprawie.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Podatnik, od dnia 1 lipca 2016 r., prowadzi działalność gospodarczą zarejestrowaną w CEDG w zakresie PKD 45.40.Z. jest to sprzedaż hurtowa i detaliczna motocykli, ich naprawa i konserwacja oraz sprzedaż hurtowa detaliczna części i akcesoriów do nich.

W zakresie prowadzonej działalności Wnioskodawca, skupia się głównie na skupowaniu i dalszej odsprzedaży reflektorów motocyklowych, kufrów motocyklowych, stelaży do mocowania kufrów oraz innych części motocyklowych (używanych części motocyklowych).

Podatnik handluje używanymi częściami do motocykli, które nabywa od osób nieprowadzących działalności gospodarczej, zarówno w swojej siedzibie, na giełdach samochodowych jak i za pośrednictwem aukcji internetowych.

Wnioskodawca w toku prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej stara się, aby mieć dowód zakupu części do motocykli, w postaci umowy, potwierdzenia z portalu aukcyjnego kwoty, po jakiej zostanie ona sfinalizowana, jednakże Sprzedawcy, głównie osoby fizyczne, w wielu przypadkach, nie są zobowiązani do wystawiania dokumentów sprzedaży, a zatem Wnioskodawca nie jest w stanie uzyskać zewnętrznych dokumentów zakupu takich towarów jak i danych sprzedawcy, w szczególności, gdy wartość transakcji jest niskiej wartości.

Podatnik zakupy takie dokumentuje jedynie samodzielnie sporządzonym dowodem wewnętrznym na podstawie potwierdzenia zapłaty. Przedsiębiorca nabywając rzeczy na targowiskach, giełdach internetowych lub bezpośrednio od sprzedawcy, przy czym zapisuje dokładnie co kupuje i za jakie kwoty. Tak sporządzone dokumenty wewnętrzne niejednokrotnie nie zawierają danych sprzedającego, a jedynie nazwę używanej części motocyklowej oraz cenę jej nabycia. Dla potrzeb podatku od towarów i usług podatnik posiada: umowę sprzedaży, potwierdzenie dokonania transakcji na aukcji internetowej lub dokument wewnętrzny wystawiany w momencie dokonania transakcji wraz z potwierdzeniem dokonania zapłaty umówionej kwoty.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Podatnik uprawniony jest do zastosowania procedury VAT marża przy sprzedaży używanych części do motocykli zakupywanych na aukcjach internetowych, giełdach lub bezpośrednio od sprzedającego zgodnie z art. 120 ust. 4 ustawy o VAT od podmiotów wskazanych w art. 120 ust. 10 pkt 1 ustawy o VAT, czyli osób nieprowadzących działalności gospodarczej, w celu ich dalszej odsprzedaży?

Zdaniem Wnioskodawcy, ma on prawo do stosowania procedury VAT marża przy sprzedaży używanych części motocyklowych zakupywanych od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r., o podatku od towarów i usług (Dz. U. 2018 r., poz. 2174, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary należy rozumieć rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii (art. 2 pkt 6 ustawy o VAT).

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Podatnikami – w myśl art. 15 ust. 1 ustawy o VAT – są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – stosownie do ust. 2 tego artykułu – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Art. 120 ust. 4 ustawy o VAT, w przypadku podatnika dokonującego dostawy towarów używanych, dzieł sztuki, przedmiotów kolekcjonerskich lub antyków nabytych uprzednio przez tego podatnika w ramach prowadzonej działalności, w celu odprzedaży, podstawą opodatkowania podatkiem jest marża stanowiąca różnicę między kwotą sprzedaży a kwotą nabycia, pomniejszona o kwotę podatku.

Przez kwotę sprzedaży rozumie się całkowitą kwotę, którą podatnik otrzymał lub ma otrzymać z tytułu dostawy towarów od nabywcy lub osoby trzeciej, wliczając w to otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty bezpośrednio związane z tą dostawą, podatki, cła, opłaty i inne należności o podobnym charakterze oraz koszty dodatkowe, takie jak prowizje, koszty opakowania, transportu i ubezpieczenia, którymi podatnik obciąża nabywcę, z wyłączeniem kwot, o których mowa w art. 29a ust. 7 (art. 120 ust. 1 pkt 5 ustawy o VAT).

Natomiast przez kwotę nabycia rozumie się wszystkie składniki wynagrodzenia, o których mowa w pkt 5, które dostawca towarów otrzymał lub ma otrzymać od podatnika (art. 120 ust. 1 pkt 6 ustawy o VAT).

Dla potrzeb stosowania szczególnej procedury w zakresie dostawy towarów używanych ustawodawca w art. 120 ust. 1 pkt 4 ustawy o VAT określił, że przez towary używane rozumie się ruchome dobra materialne nadające się do dalszego użytku w ich aktualnym stanie lub po naprawie, inne niż określone w pkt 1-3 oraz inne niż metale szlachetne lub kamienie szlachetne (CN 7102, 7103, 7106, 7108, 7110, 7112), (PKWiU 24.41.10.0, 24.41.20.0, ex 24.41.30.0, ex 32.12.11.0, ex 32.12.12.0 i 38.11.58.0).

Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w sprawie C-471/15 wydał orzeczenie dotyczące zastosowania procedury VAT-marża dla dostawy części samochodowych. W orzeczeniu tym wyjaśniono, że art. 311 ust. 1 pkt 1 dyrektywy 2006/112 należy interpretować w ten sposób, że pojęcie „towarów używanych obejmuje części samochodowe, które po wymontowaniu z pojazdu wycofanego z eksploatacji nabytego przez przedsiębiorstwo recyklingu samochodowego od osoby fizycznej, są odsprzedawane jako części zamienne, co pozwala podatnikowi – pośrednikowi na zastosowanie procedury marży.

W ocenie podatnika, dla sprzedaży używanych części i akcesoriów do motocykli w postaci reflektorów motocyklowych, kufrów motocyklowych, stelaży do mocowania kufrów oraz innych części motocyklowych (używanych części motocyklowych), podobnie jak w przypadku używanych części samochodowych znajduje zastosowanie procedura VAT-marża. Opodatkowanie w systemie marży jest ograniczone do pewnej kategorii towarów używanych, oraz istotne jest przy tym, od kogo towary używane zostały nabyte.

I tak, stosownie do art. 120 ust. 10 ustawy o VAT, przepisy ust. 4 i 5 dotyczą dostawy towarów używanych, dzieł sztuki, przedmiotów kolekcjonerskich lub antyków, które podatnik nabył od: osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, niebędącej podatnikiem, o którym mowa w art. 15, lub niebędącej podatnikiem podatku od wartości dodanej; (…) a nabywca posiada dokumenty jednoznacznie potwierdzające nabycie towarów na tych zasadach.

Ustawa o VAT, określa zatem szczególną procedurę opodatkowania VAT, polegającą na obciążeniu podatkiem VAT marży pomiędzy ceną nabycia a ceną sprzedaży towarów używanych (części motocyklowych) zakupywanych od osób fizycznych niebędących podatnikami VAT, na podstawie dowodów potwierdzających dokonanie zakupu tych towarów używanych.

Jak wynika z opisu sprawy, Wnioskodawca nabywa używane części motocyklowe, które spełniają definicję towarów używanych według art. 120 ust. 1 pkt 4 ustawy o VAT. Części motocyklowe zakupione na giełdzie, portalu aukcyjnym lub bezpośrednio od sprzedawcy, będą podlegały dalszej odsprzedaży jako towar handlowy. Wskazać należy, że skoro Wnioskodawca nabywa używane części motocyklowe od osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej, to oznacza, że nabywa on ww. towary od podmiotów wymienionych w art. 120 ust. 10 pkt 1 ustawy.

Wnioskodawca dokumentuje zakupy od osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej z należytą starannością w zależności od danej sytuacji w postaci umowy sprzedaży, potwierdzenia aukcji internetowej lub w postaci dowodu wewnętrznego dokumentującego jaki towar jest przedmiotem zakupu i jaka była wartość zakupionych używanych części do motocykli.

Skoro, Wnioskodawca prowadzi ewidencję zakupu nabywanych rzeczy od osób fizycznych, to Wnioskodawca ma możliwość określenia kwoty marży, tym samym Podatnik do sprzedaży używanych części motocyklowych, zakupionych od osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej, niezależnie od rodzaju dowodu potwierdzającego zakup części, może stosować procedurę VAT-marża.

Mając zatem na uwadze przedstawione okoliczności sprawy oraz powołane przepisy prawa Wnioskodawca wnosi o potwierdzenie stanowiska będącego przedmiotem niniejszego wniosku o interpretację.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary – na podstawie art. 2 pkt 6 ustawy – rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Jak stanowi art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania podlegają wszelkie transakcje, których przedmiotem jest dostawa towarów lub świadczenie usług, pod warunkiem, że są one realizowane przez „podatników” w rozumieniu ustawy i wykonywane w ramach działalności gospodarczej.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Jak stanowi art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zgodnie z art. 120 ust. 4 ustawy, w przypadku podatnika dokonującego dostawy towarów używanych, dzieł sztuki, przedmiotów kolekcjonerskich lub antyków nabytych uprzednio przez tego podatnika w ramach prowadzonej działalności, w celu odprzedaży, podstawą opodatkowania podatkiem jest marża stanowiąca różnicę między kwotą sprzedaży a kwotą nabycia, pomniejszona o kwotę podatku.

Przez kwotę sprzedaży – w myśl art. 120 ust. 1 pkt 5 ustawy – rozumie się całkowitą kwotę, którą podatnik otrzymał lub ma otrzymać z tytułu dostawy towarów od nabywcy lub osoby trzeciej, wliczając w to otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty bezpośrednio związane z tą dostawą, podatki, cła, opłaty i inne należności o podobnym charakterze oraz koszty dodatkowe, takie jak prowizje, koszty opakowania, transportu i ubezpieczenia, którymi podatnik obciąża nabywcę, z wyłączeniem kwot, o których mowa w art. 29a ust. 7.

Natomiast przez kwotę nabycia rozumie się wszystkie składniki wynagrodzenia, o których mowa w pkt 5, które dostawca towarów otrzymał lub ma otrzymać od podatnika – art. 120 ust. 1 pkt 6 ustawy.

Dla potrzeb stosowania szczególnej procedury w zakresie dostawy towarów używanych ustawodawca w art. 120 ust. 1 pkt 4 ustawy – w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 listopada 2019 r. – określił, że przez towary używane rozumie się ruchome dobra materialne nadające się do dalszego użytku w ich aktualnym stanie lub po naprawie, inne niż określone w pkt 1-3 oraz inne niż metale szlachetne lub kamienie szlachetne (CN 7102, 7103, 7106, 7108, 7110, 7112).

Towarami używanymi są zatem te dobra ruchome, które wcześniej zostały choć raz użyte, lecz nadają się do wielokrotnego wykorzystania (nie ulegają zużyciu po jednokrotnym użytku).

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług przewidują zatem stosowanie szczególnej procedury opodatkowania dostawy – między innymi – towarów używanych, polegającej na opodatkowaniu marży.

W tym miejscu należy zwrócić uwagę na orzeczenie TSUE z dnia 18 stycznia 2017 r. w sprawie C-471/15 dotyczące zastosowania procedury VAT marża dla dostawy części samochodowych. W orzeczeniu tym TSUE orzekł, że: „Artykuł 311 ust. 1 pkt 1 dyrektywy 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej należy interpretować w ten sposób, że części używane pochodzące z pojazdu samochodowego wycofanego z eksploatacji, nabytego przez przedsiębiorstwo zajmujące się recyklingiem samochodowym od osoby fizycznej i przeznaczone do odsprzedaży jako części zamienne stanowią »towary używane« w rozumieniu tego przepisu, w związku z czym dostawy tego rodzaju części dokonane przez podatnika-pośrednika są objęte zakresem zastosowania procedury marży”.

Szczególna procedura VAT marża dotyczy jednak tylko dostawy towarów używanych, które podatnik nabył od określonej kategorii podmiotów. Należy podkreślić, że do stosowania szczególnej procedury opodatkowania marżą uprawnieni są podatnicy, którzy dokonują dostawy towarów nabytych w okolicznościach wymienionych w art. 120 ust. 10 ustawy.

I tak, stosownie do art. 120 ust. 10 ustawy, przepisy ust. 4 i 5 dotyczą dostawy towarów używanych, dzieł sztuki, przedmiotów kolekcjonerskich lub antyków, które podatnik nabył od:

1. osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, niebędącej podatnikiem, o którym mowa w art. 15, lub niebędącej podatnikiem podatku od wartości dodanej;
2. podatników, o których mowa w art. 15, jeżeli dostawa tych towarów była zwolniona od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 lub art. 113;
3. podatników, jeśli dostawa tych towarów była opodatkowana zgodnie z ust. 4 i 5;
4. podatników podatku od wartości dodanej, jeżeli dostawa tych towarów była zwolniona od podatku na zasadach odpowiadających regulacjom zawartym w art. 43 ust. 1 pkt 2 lub art. 113;
5. podatników podatku od wartości dodanej, jeżeli dostawa tych towarów była opodatkowana podatkiem od wartości dodanej na zasadach odpowiadających regulacjom zawartym w ust. 4 i 5, a nabywca posiada dokumenty jednoznacznie potwierdzające nabycie towarów na tych zasadach.
   
   

Przepisy ustawy przewidują zatem stosowanie szczególnej procedury opodatkowania dostawy – między innymi – towarów używanych, polegającej na opodatkowaniu marży. Jest to wyjątek od ogólnej reguły opodatkowania wszystkiego co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej. Ta szczególna procedura dotyczy jednak tylko dostawy towarów używanych, które podatnik nabył w celu odsprzedaży, od określonej kategorii podmiotów. Należy podkreślić, że do stosowania szczególnej procedury opodatkowania marży uprawnieni są wszyscy podatnicy, którzy dokonują dostawy towarów nabytych w okolicznościach wymienionych w art. 120 ust. 10 ustawy.

W analizowanym przypadku Wnioskodawca ma wątpliwości dotyczące zastosowania procedury VAT marża przy sprzedaży używanych części do motocykli zakupionych na aukcjach internetowych, giełdach lub bezpośrednio od sprzedających, którymi są podmioty nieprowadzące działalności gospodarczej.

Odnosząc się do wątpliwości Wnioskodawcy w oparciu o tak przedstawiony opis sprawy należy wskazać, że szczególna procedura dotyczy tylko dostawy towarów używanych, które podatnik nabył w celu ich dalszej odsprzedaży od określonej kategorii podmiotów.

Z informacji przedstawionych we wniosku wynika, że Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności gospodarczej nabywa, w celu dalszej odsprzedaży, używane części motocyklowe. Zatem w analizowanej sytuacji nabywane przez Zainteresowanego używane części motocyklowe spełniają definicję towarów używanych według art. 120 ust. 1 pkt 4 ustawy. Ponadto towary te kupowane są od osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej. Wskazać należy, że skoro Wnioskodawca zamierza nabywać używane towary od osób fizycznych niebędących podatnikami podatku od towarów i usług i nieprowadzących działalności gospodarczej, to oznacza, że będzie nabywał ww. towary od podmiotów wymienionych w art. 120 ust. 10 pkt 1 ustawy.

Jak wskazano wyżej, opodatkowanie sprzedaży towarów nabywanych w systemie VAT marża stanowi wyjątek od ogólnej reguły opodatkowania wszystkiego, co stanowi zapłatę. Jednocześnie zauważyć należy, że wymagane jest od podatnika prowadzenie rzetelnej ewidencji zawierającej w szczególności kwoty nabycia towarów niezbędne do określenia kwoty marży, o której mowa w powołanych wyżej przepisach.

Jak wskazuje Wnioskodawca w toku prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej stara się, aby mieć dowód zakupu części do motocykli, w postaci umowy, potwierdzenia z portalu aukcyjnego kwoty, po jakiej zostanie ona sfinalizowana, jednakże Sprzedawcy, głównie osoby fizyczne, w wielu przypadkach, nie są zobowiązani do wystawiania dokumentów sprzedaży, a zatem Wnioskodawca nie jest w stanie uzyskać zewnętrznych dokumentów zakupu takich towarów jak i danych sprzedawcy, w szczególności, gdy wartość transakcji jest niskiej wartości. Wnioskodawca zakupy takie dokumentuje samodzielnie sporządzonym dowodem wewnętrznym na podstawie potwierdzenia zapłaty. Zainteresowany nabywając rzeczy na targowiskach, giełdach internetowych lub bezpośrednio od sprzedawcy, przy czym zapisuje dokładnie co kupuje i za jakie kwoty. Tak sporządzone dokumenty wewnętrzne niejednokrotnie nie zawierają danych sprzedającego, a jedynie nazwę używanej części motocyklowej oraz cenę jej nabycia. Dla potrzeb podatku od towarów i usług podatnik posiada: umowę sprzedaży, potwierdzenie dokonania transakcji na aukcji internetowej lub dokument wewnętrzny wystawiany w momencie dokonania transakcji wraz z potwierdzeniem dokonania zapłaty umówionej kwoty.

Skoro zatem Wnioskodawca będzie prowadził dokumentację wewnętrzną ewidencjonującą nabywane przez niego towary od osób fizycznych, to będzie on mógł określić kwotę marży. Tym samym, Wnioskodawca do sprzedaży używanych towarów zakupionych od osób fizycznych (niebędących podatnikami podatku od towarów i usług, nieprowadzących działalności gospodarczej i niewystawiających dokumentów sprzedaży) dokumentowanych dowodami wewnętrznymi niezawierającymi danych sprzedawcy, będzie mógł stosować procedurę VAT marża.

Mając zatem na uwadze przedstawione okoliczności sprawy oraz powołane przepisy prawa należy stwierdzić, że w sytuacji, gdy Wnioskodawca będzie nabywał towary używane w rozumieniu art. 120 ust. 1 pkt 4 ustawy od podmiotów wskazanych w art. 120 ust. 10 ustawy w celu ich dalszej odsprzedaży oraz zna cenę nabycia używanych towarów, będzie miał prawo do zastosowania szczególnej procedury zawartej w art. 120 ust. 4 ustawy.

Konkludując, zgodnie z art. 120 ust. 4 ustawy, Wnioskodawca uprawniony jest do zastosowania procedury VAT marża przy sprzedaży używanych części do motocykli zakupywanych w celu ich dalszej odsprzedaży na aukcjach internetowych, giełdach lub bezpośrednio od sprzedających, tj. od podmiotów wskazanych w art. 120 ust 10 pkt 1 ustawy, czyli osób nieprowadzących działalności gospodarczej.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy w przedmiotowej sprawie należało ocenić jako prawidłowe.

Wyjaśnienia wymaga, że zgodnie z art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną).

W związku z powyższym tutejszy Organ wskazuje, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (pytania) Wnioskodawcy. Inne kwestie przedstawione w opisie stanu faktycznego, bądź we własnym stanowisku, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Ponadto, zauważyć należy, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów opisanego stanu faktycznego lub zmiany stanu prawnego, udzielona odpowiedź straci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.