Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP3-3.4011.463.2019.1.MJ
z 28 listopada 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 30 września 2019 r. (data wpływu 30 września 2019 r.). o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej zryczałtowanego podatku dochodowego od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne w zakresie możliwości opodatkowania przychodów z najmu w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 30 września 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej zryczałtowanego podatku dochodowego od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne w zakresie możliwości opodatkowania przychodów z najmu w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest obecnie właścicielem 2-pokojowego mieszkania w A., w którym jest zameldowany. Wnioskodawca jest kawalerem. W związku z tym, że Wnioskodawca przebywa w delegacji zagranicznej przez większą część roku zamierza wynajmować w przyszłości swoje mieszkanie w ramach najmu prywatnego osobom fizycznym. Obecnie Wnioskodawca jest na etapie zakupu (podpisana umowa deweloperska ) następnego mieszkania tzn. 1-pokojowego na rynku pierwotnym (stan deweloperski do wykończenia) także w A. Mieszkanie po wykończeniu Wnioskodawca zamierza również wynajmować w ramach najmu prywatnego. Wnioskodawca przy zakupie mieszkania zamierza posiłkować się w pewnej części kredytem. Jednocześnie w zależności od swojej sytuacji finansowej Wnioskodawca chciałby w przyszłości dokonać zakupu kolejnego 3-ciego już lokalu mieszkalnego, przy zakupie którego też zapewne posiłkowałby się kredytem. Również to mieszkanie Wnioskodawca chciałby wynajmować na zasadach najmu prywatnego. Wnioskodawca jest obecnie zatrudniony na podstawie umowy o pracę, więc dochód z wynajmu mieszkań byłby Jego dodatkowym dochodem. Wnioskodawca nie prowadzi żadnej działalności gospodarczej. Dochody roczne z wynajmu nieruchomości nie przekroczyłyby 100.000 PLN w skali roku. Wnioskodawca zakup nieruchomości traktuje jako lokatę kapitału oraz zabezpieczenie swoich prywatnych potrzeb mieszkaniowych (w przyszłości mógłby sprzedać mieszkania i kupić jedno duże lub dokonać zakupu domu jeżeli zajdzie taka potrzeba, a obecnie Wnioskodawca nie ma dość środków oraz tak dużej zdolności kredytowej aby zakupić dom). Mieszkania mogłyby też posłużyć do zabezpieczenia potrzeb mieszkaniowych bliskich Wnioskodawcy w przyszłości. Najem prowadzony byłby na zasadach najmu okazjonalnego a umowy najmy podpisywane byłyby na okresy np. 1 rok, 1,5 roku. Wnioskodawca nie zamierza wynajmować na czas stały, nieokreślony. Wnioskodawca nie będzie również współpracował z wyspecjalizowanymi firmami zajmującymi się zarządzaniem najmem oraz jego obsługą. Najem nie będzie miał charakteru hotelowego (Wnioskodawca nie będzie wynajmował na doby, dni itp. oraz nie będzie serwował posiłków, zajmował się wymianą pościeli i codziennym czyszczeniem). Działania Wnioskodawcy ograniczałyby się do znalezienia najemców za pomocą ogólnodostępnego portalu internetowego oraz przygotowanie lokali do wynajmu. Najem nie byłby też prowadzony w sposób ciągły. Występowałyby okresy przerwy w wynajmie. Po zakończeniu najmu przez jednego najemcę potrzeba czasu aby znaleźć innego spełniającego określone wymagania. Wnioskodawca nie robiłby tez kampanii reklamowych, jakie robią profesjonalni przedsiębiorcy zajmujący się najmem.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy aby wynajmować mieszkania w sposób jaki Wnioskodawca opisał musi On zakładać działalność gospodarczą?
2. Czy przychody z najmu prywatnego prowadzonego w opisany sposób Wnioskodawca mógłby rozliczać na zasadach zryczałtowanego podatku dochodowego osiąganego przez osoby fizyczne o stawce 8,5%?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy, mając na uwadze sposób w jaki prowadzony byłby wynajem tzn. -brak ciągłości najmu (umowy na czas określony, przerwy w wynajmie ze względu na szukanie nowego najemcy) -brak współpracy z firmami zajmującymi się profesjonalnym zarządzaniem najmem i jego obsługą, - nieprowadzenie wynajmu na zasadach hotelowych (brak serwowania posiłków, prania pościeli itp., brak wynajmu na doby, dni, krótkie terminy ) -wynajem osobom fizycznym, a nie podmiotom gospodarczym, - brak zorganizowania i marketingu przy wynajmie, działania Wnioskodawcy ograniczałyby się do znalezienia wynajmujących poprzez, któryś z portali internetowych oraz przygotowania lokalu do jego wynajęcia, Wnioskodawca uważa, że całkowicie spełniałby warunki, aby zakwalifikować ten rodzaj najmu jako najem prywatny bez konieczności zakładania działalności gospodarczej. Według Wnioskodawcy dochody z tego rodzaju wynajmu mógłby On rozliczać zryczałtowanym podatkiem dochodowym od osób fizycznych o stawce 8,5%, ponieważ roczne przychody nie przekraczałyby na pewno kwoty 100.000 PLN. Pomimo, że wynajem rzeczywiście miałby charakter zarobkowy to jednak nie spełnia on przesłanek ciągłości zorganizowania z uwagi na to, że Wnioskodawca jest zatrudniony na podstawie umowy o pracę i nie prowadzi działalności gospodarczej wynajem prywatny stanowiłby dodatkowe źródło dochodu, a nie podstawowe. Według Wnioskodawcy skala takiego wynajmu np. 2 lub 3 nieruchomości nie jest na tyle duża i nie wymaga zorganizowania, zaangażowania jakie wkładają przedsiębiorcy celem wynajmu np. 20 lokali. A według interpretacji dostępnych w Internecie ilość wynajmowanych lokali nie przesądza o tym, że zostanie to uznane za działalność gospodarczą. Wynajem jaki byłby prowadzony Wnioskodawca uważa za przejaw zwykłej gospodarności i formy zarządu swoim majątkiem. Wnioskodawca zakup mieszkań uważa za lokatę gotówki, a przecież w przyszłości mieszkania będą stanowić zabezpieczenie Wnioskodawcy potrzeb mieszkaniowych (Wnioskodawca może sprzedać je i kupić jedno większe lub dom, kiedy będzie wymagała tego sytuacja życiowa) lub zabezpieczenie potrzeb mieszkaniowych swoich bliskich.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2019 r., poz. 1387 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych wyraźnie rozróżnia źródła przychodów oraz sposób opodatkowania dochodów z poszczególnych źródeł.

Według przepisów tej ustawy, odrębnymi źródłami przychodów są, określone w art. 10 ust. 1:

• pozarolnicza działalność gospodarcza (wskazana w pkt 3);
  

• najem, podnajem, dzierżawa, poddzierżawa oraz inne umowy o podobnym charakterze, w tym również dzierżawa, poddzierżawa działów specjalnych produkcji rolnej oraz gospodarstwa rolnego lub jego składników na cele nierolnicze albo na prowadzenie działów specjalnych produkcji rolnej, z wyjątkiem składników majątku związanych z działalnością gospodarczą (wskazane w pkt 6).
  
  
  

Pojęcie działalności gospodarczej zostało zdefiniowane w art. 5a pkt 6 ww. ustawy. Zgodnie z tym przepisem, za działalność gospodarczą uważa się działalność zarobkową:

1. wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową,
2. polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż,
3. polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych

- prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9.

W myśl art. 5b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, z zakresu przedmiotowego pozarolniczej działalności gospodarczej wykluczone zostały czynności, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

1. odpowiedzialność wobec osób trzecich za rezultat tych czynności oraz ich wykonywanie, z wyłączeniem odpowiedzialności za popełnienie czynów niedozwolonych, ponosi zlecający wykonanie tych czynności;
   
2. są one wykonywane pod kierownictwem oraz w miejscu i czasie wyznaczonych przez zlecającego te czynności;
   
3. wykonujący te czynności nie ponosi ryzyka gospodarczego związanego z prowadzoną działalnością.
   
   

Z powyższych przepisów wynika, że aby dane przychody zostały zaliczone do źródła, jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza, muszą być łącznie spełnione trzy podstawowe warunki:

• zaistniały przesłanki pozytywne, o których mowa w art. 5a pkt 6 powoływanej ustawy pozwalające na stwierdzenie, że mamy do czynienia z działalnością gospodarczą,
  

• nie wystąpiły przesłanki negatywne, o których mowa w art. 5b ust. 1 ustawy oraz,
  

• wykluczono, że uzyskane przychody są zaliczane do jednego z pozostałych źródeł przychodów wymienionych w art. 10 ust. 1 ustawy podatku dochodowym od osób fizycznych.
  
  
  

Do grupy przychodów z działalności gospodarczej należą także przychody z najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy oraz innych umów o podobnym charakterze, składników majątku związanych z działalnością gospodarczą - zgodnie z brzmieniem art. 14 ust. 2 pkt 11 tej ustawy.

Z cytowanych powyżej przepisów wynika, że najem dla celów podatkowych może być traktowany jako pozarolnicza działalność gospodarcza albo jako odrębne źródło przychodów (tzw. najem prywatny). Jeśli najem faktycznie spełnia obiektywne przesłanki uznania go za działalność gospodarczą w rozumieniu art. 5a pkt 6 przywołanej ustawy lub jego przedmiotem są składniki majątku związane z prowadzeniem działalności gospodarczej, to powinien zostać rozliczony na zasadach właściwych dla tej działalności, niezależnie od tego, czy podatnik dokonał jej rejestracji.

Jak wskazano wyżej, aby daną działalność uznać za działalność gospodarczą, musi ona być prowadzona we własnym imieniu i łącznie spełniać warunki:

• celu zarobkowego,
  

• ciągłości,
  

• zorganizowanego charakteru.
  
  
  

Działalność zarobkowa to działalność taka, która daje możliwość wygenerowania zysku i ma na celu zapewnienie określonego dochodu. Jednak nawet ewentualna strata będąca wynikiem działalności nastawionej na zysk nie pozbawia jej takiego charakteru, gdyż istotny jest tu sam zamiar osiągnięcia dochodu. Zarobkowego charakteru nie mają natomiast czynności nastawione wyłącznie na zaspokojenie własnych potrzeb osoby, która je podejmuje.

Ciągłość w wykonywaniu działalności gospodarczej oznacza względnie stały zamiar jej wykonywania. Wiąże się z planowym charakterem działań i realizacją w sposób ciągły zamierzeń ukierunkowanych na osiąganie i zwiększanie zysków. Przesłanki ciągłości nie należy rozumieć jako konieczności wykonywania działalności bez przerwy - do jej zachowania wystarczające jest, aby z całokształtu okoliczności sprawy wynikała intencja powtarzania określonego zespołu konkretnych czynności w celu osiągnięcia efektu w postaci zarobku.

Prowadzenie działalności w sposób zorganizowany oznacza działanie metodyczne, systematyczne, uporządkowane, przebiegające według planu, przy udziale specjalnie dobranych środków, służących uzyskaniu dochodu. Na takie zorganizowanie w odniesieniu do najmu mogą wskazywać (chociaż nie są decydujące) zwłaszcza niektóre okoliczności - takie jak dopełnienie obowiązków formalnych w zakresie zarejestrowania przedsiębiorcy, współpraca z podmiotami profesjonalnymi, świadczenie dodatkowych usług czy znaczna liczba wynajmowanych nieruchomości lub podpisywanych umów.

Należy przy tym podkreślić, że nie ma podstaw, aby kwalifikować do pozarolniczej działalności gospodarczej w rozumieniu art. 5a pkt 6 powoływanej ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych podejmowanych przez podatnika działań, które mieszczą się w ramach zwykłego wykonywania prawa własności, tzn. mają na celu zwyczajowe gospodarowanie majątkiem oraz zaspokajanie potrzeb osobistych podatnika lub jego rodziny. Działań z zachowaniem normalnych, zwyczajowo przyjętych w takich przypadkach reguł gospodarności nie należy utożsamiać z działalnością gospodarczą.

Wskazane wyżej przesłanki w każdym przypadku należy rozważyć indywidualnie, mając na względzie całokształt okoliczności faktycznych danej sprawy, a więc wszystkie działania podejmowane przez podatnika, a nie tylko poszczególne czynności, pojedyncze elementy stanu faktycznego. Przy tym decydującego znaczenia nie ma tu subiektywne przekonanie podatnika o właściwej, jego zdaniem, kwalifikacji przychodów do danego źródła, ale to, czy w okolicznościach faktycznych danej sprawy omawiane kryteria zostały rzeczywiście spełnione.

Stosownie do treści art. 9a ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, dochody osiągane przez podatników ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6, są opodatkowane na zasadach określonych w ustawie, chyba że podatnicy wybiorą opodatkowanie w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych, na zasadach określonych w ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym.

Z przytoczonych powyżej przepisów prawnych wynika zatem, że przychody z najmu można opodatkować ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych, ale tylko wtedy, gdy kwalifikują się one do przychodów ze źródła określonego w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zasady opodatkowania zryczałtowanym podatkiem dochodowym niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne uregulowane są w przepisach ustawy z dnia 20 listopada 1998 r. o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (Dz. U. z 2019 r., poz. 43).

Jak stanowi art. 2 ust. 1a ww. ustawy, osoby fizyczne osiągające przychody z tytułu umowy najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze, jeżeli umowy te nie są zawierane w ramach prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej, mogą opłacać ryczałt od przychodów ewidencjonowanych.

Zgodnie z brzmieniem art. 6 ust. 1a tej ustawy, opodatkowaniu ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych podlegają otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń z tytułu umowy najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze.

Stosownie do treści art. 9 ust. 4 ww. ustawy, w przypadku osiągania przychodów, o których mowa w art. 6 ust. 1a, za równoznaczne z dokonaniem wyboru opodatkowania w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych na dany rok podatkowy uznaje się pierwszą w roku podatkowym wpłatę na ryczałt od przychodów ewidencjonowanych z tego tytułu, a jeżeli pierwszy taki przychód podatnik osiągnął w grudniu roku podatkowego - złożenie zeznania, o którym mowa w art. 21 ust. 2 pkt 2.

Przepis art. 12 ust. 1 pkt 3 lit. a ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym stanowi, że ryczałt od przychodów ewidencjonowanych wynosi 8,5% przychodów, o których mowa w art. 6 ust. 1a, do kwoty 100.000 zł; od nadwyżki ponad tę kwotę ryczałt od przychodów ewidencjonowanych wynosi 12,5% przychodów.

Biorąc pod uwagę powołane przepisy prawa oraz przedstawiony we wniosku opis zdarzenia przyszłego należy zauważyć, że przedmiotowy najem lokali mieszkalnych nie spełnia charakteryzującej działalność gospodarczą - w myśl art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym - przesłanki zorganizowanego działania. Z wniosku wynika, najem obejmować będzie trzy lokale o charakterze mieszkalnym, traktowane przez Wnioskodawcę jako lokata kapitału i ewentualne zabezpieczenie potrzeb mieszkaniowych Wnioskodawcy oraz Jego bliskich (w przyszłości Wnioskodawca mógłby sprzedać mieszkania i kupić jedno duże lub dokonać zakupu domu). Z opisu zdarzenia przyszłego wynika również, że najem prowadzony byłby na zasadach najmu okazjonalnego, Wnioskodawca nie będzie również współpracował z wyspecjalizowanymi firmami zajmującymi się zarządzaniem najmem oraz jego obsługą. Najem nie będzie miał charakteru hotelowego (Wnioskodawca nie będzie wynajmował na doby, dni itp. oraz nie będzie serwował posiłków, zajmował się wymianą pościeli i codziennym czyszczeniem). Działania Wnioskodawcy ograniczałyby się do znalezienia najemców za pomocą ogólnodostępnego portalu internetowego oraz przygotowanie lokali do wynajmu. Najem nie byłby też prowadzony w sposób ciągły. Występowałyby okresy przerwy w wynajmie. Wnioskodawca nie robiłby też kampanii reklamowych, jakie przygotowują profesjonalni przedsiębiorcy zajmujący się najmem. Ponadto Wnioskodawca wskazuje, że nie prowadzi żadnej działalności gospodarczej. Obecnie zatrudniony jest na podstawie umowy o pracę, więc dochód z wynajmu mieszkań byłby Jego dodatkowym dochodem. Należy zatem uznać, że prowadzone w ten sposób działania związane z najmem przedmiotowych lokali mieszkalnych nie mają charakteru profesjonalnego i mieszczą się w ramach normalnego wykonywania prawa własności.

Mając na uwadze powyższe stwierdzić należy, że prowadzony w opisany sposób najem lokali mieszkalnych, nie będzie spełniał wymogów określonych w art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a zatem nie może być uznany za pozarolniczą działalność gospodarczą.

Ze względu na to, że przedmiotowy najem nie będzie wykonywany w ramach działalności gospodarczej przychód uzyskany z tego najmu zaliczyć należy do przychodów ze źródła określonego w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Jednocześnie przychody uzyskiwane z ww. źródła będą mogły - zgodnie z wolą Wnioskodawcy - podlegać opodatkowaniu na zasadach określonych w art. 2 ust. 1a oraz art. 6 ust. 1a ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne. Jeśli przychód nie przekroczy kwoty 100.000 zł, wówczas ryczałt od przychodów ewidencjonowanych wyniesie 8,5%. Natomiast po przekroczeniu tego limitu, Wnioskodawca odprowadzi od nadwyżki ponad tę kwotę ryczałt od przychodów ewidencjonowanych w wysokości 12,5% przychodów.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy uznaje się za prawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
   
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
   
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.