Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP3-3.4011.446.2019.1.MT
z 25 listopada 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 25 września 2019 r. (data wpływu 25 września 2019 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości opodatkowania podatkiem liniowym dochodów z działalności gospodarczej - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 25 września 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości opodatkowania podatkiem liniowym dochodów z działalności gospodarczej.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

W czerwcu 2015 r. Wnioskodawca skończył studia prawnicze, zaś w lipcu 2015 r. został zatrudniony na umowę o pracę w kancelarii na stanowisku prawnika. W tym samym roku Wnioskodawca zdał wstępny egzamin na aplikację radcowską i od stycznia 2016 r. do grudnia 2018 r. odbywał aplikację radcowską. Swoje doświadczenie niezbędne do należytego i samodzielnego wykonywania zawodu radcy prawnego, które jest celem aplikacji, Wnioskodawca zdobywał w kancelarii prawnej, w której był zatrudniony, pod opieką swojego patrona oraz innych adwokatów i radców prawnych. Celem zatrudnienia było przede wszystkim wykształcenie u Wnioskodawcy umiejętności z zakresu sporządzania pism, umów, opinii, zastępstwa procesowego oraz przyswojenie zasad wykonywania zawodu. Do zakresu obowiązków Wnioskodawcy należało m.in. przygotowywanie materiałów oraz projektów dokumentów, projektów opinii prawnych, projektów pism procesowych i projektów umów, przy czym zadania te Wnioskodawca wykonywał pod nadzorem pracodawcy, patrona, oraz innych adwokatów i radców prawnych. Wnioskodawca zakończył aplikację radcowską z końcem grudnia 2018 r., w marcu 2019 r. podszedł do egzaminu radcowskiego, a następnie - po otrzymaniu pozytywnego wyniku - uzyskał wpis na listę radców prawnych. W dniu 24 czerwca 2019 r. Wnioskodawca złożył ślubowanie radcy prawnego. Okres wypowiedzenia umowy o pracę Wnioskodawcy wynosił trzy miesiące. Wnioskodawca rozwiązał jednak umowę o pracę za porozumieniem stron ze skutkiem na dzień 1 września 2019 r. Po rozpoczęciu wykonywania zawodu radcy prawnego, w dniu 1 września 2019 r. Wnioskodawca rozpoczął działalność gospodarczą jako radca prawny w ramach indywidualnej kancelarii radcowskiej. Wnioskodawca zamierza wykonywać zawód radcy prawnego, co zgodnie z ustawą z dnia 6 lipca 1982 r. o radcach prawnych polega na świadczeniu pomocy prawnej, a w szczególności udzielać porad i konsultacji prawnych, sporządzać opinie prawne oraz występować przed urzędami i sądami w charakterze pełnomocnika lub obrońcy. Zgodnie z ustawą o radcach prawnych Wnioskodawca jest w tych czynnościach niezależny i nie jest związany poleceniem co do treści wydawanych opinii. Wnioskodawca świadczy ww. usługi prawne jako radca prawny na rzecz swojego dotychczasowego pracodawcy i jego klientów na podstawie umowy o świadczenie pomocy prawnej z dnia 30 sierpnia 2019 r. (z mocą obowiązującą od dnia 1 września 2019 r.) i ma zamiar świadczyć je także na rzecz innych podmiotów. Zgodnie z zawartą umową:

• Wnioskodawca będzie świadczył pomoc prawną na podstawie zleceń wykonania określonych czynności lub na podstawie uzgodnień dotyczących przeprowadzenia określonych działań;
  

• usługi będą świadczone w sposób, w miejscu i w czasie, jaki będzie najbardziej odpowiedni dla charakteru danej czynności;
  

• Wnioskodawcy przysługuje pełna niezależność w zakresie wyboru sposobu świadczenia usług oraz treści i formy produktów stworzonych w związku z tym świadczeniem.
  
  
  

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy dochody z tytułu świadczenia usług uzyskane w ramach prowadzonej działalności gospodarczej w charakterze radcy prawnego na podstawie umowy o współpracę z byłym pracodawcą, u którego Wnioskodawca był zatrudniony w czasie odbywania aplikacji radcowskiej i przygotowania do samodzielnego wykonywania zawodu, mogą być opodatkowane stawką 19% podatku liniowego, o której mowa w art. 30c ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, niezależnie od ograniczeń wynikających z art. 9a ust. 3 tej ustawy?

Zdaniem Wnioskodawcy, czynności aplikanta radcowskiego nie są czynnościami odpowiadającymi czynnościom wykonywanym w ramach zawodu radcy prawnego, a zatem przepis art. 9a ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie stosuje się do radcy prawnego, który świadczy usługi na rzecz kancelarii, w której wcześniej był zatrudniony na umowę o pracę w trakcie odbywania aplikacji. W konsekwencji zdaniem Wnioskodawcy dochody z tytułu świadczenia usług uzyskane w ramach prowadzonej działalności gospodarczej w charakterze radcy prawnego na podstawie umowy cywilnoprawnej z byłym pracodawcą, u którego Wnioskodawca był zatrudniony m.in. w celu przygotowania do wykonywania zawodu, mogą być opodatkowane stawką 19% podatku liniowego, o której mowa w art. 30c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, niezależnie od ograniczeń wynikających z art. 9a ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Aplikacja radcowska jest jedynie etapem w karierze zawodowej prawnika, mającym na celu przyuczenie do zawodu i przygotowanie do pełnienia samodzielnej funkcji radcy prawnego. Przepisy art. 38 ust. 4 i 5 ustawy o radcach prawnych stanowią, że aplikant radcowski odbywa aplikację radcowską pod kierunkiem patrona wyznaczonego przez radę okręgowej izby radców prawnych, a zadaniem patrona jest przygotowanie aplikanta radcowskiego do wykonywania zawodu. Celem aplikacji radcowskiej jest przygotowanie aplikanta do należytego i samodzielnego wykonywania zawodu radcy prawnego, w szczególności wykształcenie umiejętności z zakresu zastępstwa procesowego, sporządzania pism, umów i opinii prawnych oraz przyswojenie zasad wykonywania zawodu (art. 32 ust. 1 ustawy o radcach prawnych).

Radca prawny natomiast wykonuje swój zawód niezależnie i posiada szersze uprawnienia oraz obowiązki niż aplikant radcowski. Ustawa o radcach prawnych określa, na czym polega zawód radcy prawnego (por. m.in. art. 6 ust. 1, zgodnie z którym zawód polega na udzielaniu porad i konsultacji prawnych, sporządzaniu opinii prawnych, opracowywaniu projektów aktów prawnych oraz występowaniu przed urzędami i sądami w charakterze pełnomocnika lub obrońcy). Radca prawny ma też prawo sporządzania poświadczeń odpisów dokumentów za zgodność z oryginałem. Z Kodeksu Etyki Radców Prawnych wynika zaś, że radca prawny, przy wykonywaniu czynności zawodowych, powinien być wolny od wszelkich wpływów wynikających z jego osobistych interesów, nacisków z zewnątrz oraz ingerencji z jakiejkolwiek strony lub z jakiegokolwiek powodu. Wyrażone przez kogokolwiek polecenia, ograniczające niezależność sugestie czy wskazówki, nie mogą wpływać na prezentowane przez niego stanowisko w sprawie. Ponadto, radca prawny nie może zajmować się sprawami ani w jakikolwiek sposób uczestniczyć w czynnościach, które ograniczałyby jego niezależność. Mimo pozornego podobieństwa między niektórymi czynnościami, wykonywanymi przez aplikanta radcowskiego i radcę prawnego, w istocie wykluczonym jest, by aplikant radcowski zgodnie z prawem podjął jakąkolwiek czynność radcy prawnego, nie jest on bowiem uprawniony do samodzielnego (a tym bardziej niezależnego) świadczenia pomocy prawnej, a czynności, które wykonuje pod kierunkiem, nadzorem i - w istocie - na rachunek patrona lub innych adwokatów i radców prawnych, mają na celu wyłącznie przygotowanie do wykonywania zawodu. Nie można zatem mówić o żadnej zbieżności obowiązków i świadczonej pracy przez aplikanta radcowskiego z wykonywaniem zawodu radcy prawnego. Sam fakt zatrudnienia na etacie pracownika w kancelarii, a następnie wykonywanie między innymi na rzecz tej samej kancelarii usług prawniczych, ale już przez radcę prawnego, w żadnym przypadku nie może zostać uznane za odpowiadające czynnościom, które podatnik wykonywał lub wykonuje w ramach stosunku pracy. Do tej pory Urzędy Skarbowe stały właśnie na ww. stanowisku (patrz m.in. interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 13 lipca 2018 r., 0114-KDIP3-1.4011.330.2018.2.AM; interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 25 października 2013 r., IPPB1/415-891/13-2/IF).

Również w judykaturze istnieje już utrwalone stanowisko, zgodnie z którym nie można mówić o zbieżności obowiązków i świadczonej pracy przez aplikanta adwokackiego/radcowskiego z wykonywaniem zawodu adwokata czy radcy prawnego oraz że wykonywanie przez adwokata/radcę prawnego w ramach działalności gospodarczej na rzecz byłego pracodawcy czynności polegających na świadczeniu pomocy prawnej nie odpowiada czynnościom wykonywanym uprzednio w ramach stosunku pracy w charakterze prawnika-aplikanta. Na różnicę czynności wskazuje przede wszystkim Sąd Najwyższy, który w uchwale z dnia 10 kwestia 2013 r. (II UZP 2/13) uznał, że gdy się weźmie pod uwagę cel aplikacji adwokackiej, obowiązki i uprawnienia (także procesowe) aplikanta adwokackiego, można skonstatować zasadniczą różnicę między czynnościami wykonywanymi przez adwokata w ramach świadczenia przez niego pomocy prawnej, a czynnościami wykonywanymi przez aplikanta adwokackiego w trakcie odbywania przez niego aplikacji. Pogląd ten wyrażony został co prawda na gruncie art. 18a ust. 2 pkt 2 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych, jednakże przepis ten - analogicznie jak art. 9a ust. 3 ustawy o podatku dochodowym - wiąże ujemne skutki (utratę prawa do opodatkowania w korzystniejszy sposób) ze świadczeniem usług na rzecz byłego lub obecnego pracodawcy, odpowiadających czynnościom, wykonywanym w roku podatkowym lub w roku poprzedzającym rok podatkowy, w ramach stosunku pracy. Zgodnie ze wskazaną uchwałą, gdy się weźmie pod uwagę, że przyczyną wprowadzenia przesłanki wyłączającej zastosowanie obniżonej składki określonej w art. 18a ust. 2 pkt 2 ustawy systemowej - analogicznie, w ocenie Wnioskodawcy, do art. 9a ust. 3 ustawy o podatku dochodowym - jest przeciwdziałanie wymuszonemu samozatrudnieniu w miejsce umowy o pracę, trzeba przyjąć, że w odniesieniu do radców prawnych podejmujących działalność gospodarczą w formie prowadzenia kancelarii we współpracy z dotychczasowym pracodawcą, nie zachodzi przesłanka wyłączająca prawo do zastosowania obniżonego świadczenia.

Powyższe potwierdza także m.in. wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 1 marca 2007 r., I SA/Po 1138/06, wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 12 grudnia 2007 r., I SA/GI 805/07, czy też wyrok Sądu Najwyższego z dnia 12 lutego 2013 r., II UK 184/12.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2019 r., poz. 1387, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 9a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: dochody osiągnięte przez podatników ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, są opodatkowane na zasadach określonych w art. 27, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3, chyba że podatnicy złożą właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego pisemny wniosek lub oświadczenie o zastosowanie form opodatkowania określonych w ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym. Wniosek lub oświadczenie o zastosowanie form opodatkowania określonych w ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym podatnicy mogą złożyć na podstawie przepisów ustawy o CEIDG.

Stosownie do treści art. 9a ust. 2 tej ustawy podatnicy mogą wybrać sposób opodatkowania dochodów z pozarolniczej działalności gospodarczej na zasadach określonych w art. 30c. W tym przypadku są obowiązani do złożenia właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego pisemnego oświadczenia o wyborze tego sposobu opodatkowania do 20. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym został osiągnięty pierwszy przychód z tego tytułu w roku podatkowym, albo do końca roku podatkowego, jeżeli pierwszy taki przychód został osiągnięty w grudniu tego roku podatkowego.

Dokonany wybór sposobu opodatkowania, o którym mowa w ust. 2, dotyczy również lat następnych, chyba że w kolejnych latach podatnik w terminie określonym w ust. 2 zawiadomi w formie pisemnej właściwego naczelnika urzędu skarbowego o rezygnacji z tego sposobu opodatkowania albo złoży w terminie i na zasadach określonych w ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym pisemny wniosek o zastosowanie opodatkowania w formie karty podatkowej albo oświadczenie o wyborze opodatkowania w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych (art. 9a ust. 2b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

W myśl art. 9a ust. 3 ww. ustawy, jeżeli podatnik, który wybrał sposób opodatkowania, o którym mowa w ust. 2, uzyska z działalności gospodarczej prowadzonej samodzielnie lub z tytułu prawa do udziału w zysku spółki niebędącej osobą prawną przychody ze świadczenia usług na rzecz byłego lub obecnego pracodawcy, odpowiadających czynnościom, które podatnik lub co najmniej jeden ze wspólników wykonywał lub wykonuje w roku podatkowym - w ramach stosunku pracy lub spółdzielczego stosunku pracy, podatnik ten traci w roku podatkowym prawo do opodatkowania w sposób określony w art. 30c i jest obowiązany do wpłacenia zaliczek od dochodu osiągniętego od początku roku, obliczonych przy zastosowaniu skali podatkowej, o której mowa w art. 27 ust. 1, oraz odsetek za zwłokę od zaległości z tytułu tych zaliczek.

Na podstawie art. 30c ust. 1 ww. ustawy, podatek dochodowy od dochodów z pozarolniczej działalności gospodarczej lub działów specjalnych produkcji rolnej uzyskanych przez podatników, o których mowa w art. 9a ust. 2 lub ust. 7, z zastrzeżeniem art. 29 i art. 30, wynosi 19% podstawy obliczenia podatku.

Z powyższego wynika zatem, że możliwość opodatkowania „podatkiem liniowym” jest wyłączona w stosunku do podatników, którzy uzyskują przychód z działalności gospodarczej z tytułu świadczenia usług na rzecz obecnego lub byłego pracodawcy i usługi te są tożsame z czynnościami, które podatnik, lub przynajmniej jeden z jego wspólników (w przypadku prowadzenia działalności w formie spółki osobowej), wykonywał, bądź wykonuje w roku podatkowym w ramach stosunku pracy lub spółdzielczego stosunku pracy.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca w czerwcu 2015 r. skończył studia prawnicze i zatrudnił się w kancelarii prawnej na stanowisku prawnika. W tym samym roku Wnioskodawca zdał wstępny egzamin na aplikację radcowską i od stycznia 2016 r. do grudnia 2018 r. odbywał aplikację radcowską. Swoje doświadczenie niezbędne do należytego i samodzielnego wykonywania zawodu radcy prawnego, które jest celem aplikacji, Wnioskodawca zdobywał w kancelarii prawnej, w której był zatrudniony, pod opieką swojego patrona oraz innych adwokatów i radców prawnych. Celem zatrudnienia było przede wszystkim wykształcenie u Wnioskodawcy umiejętności z zakresu sporządzania pism, umów, opinii, zastępstwa procesowego oraz przyswojenie zasad wykonywania zawodu. Do zakresu obowiązków Wnioskodawcy należało m.in. przygotowywanie materiałów oraz projektów dokumentów, projektów opinii prawnych, projektów pism procesowych i projektów umów, przy czym zadania te Wnioskodawca wykonywał pod nadzorem pracodawcy, patrona, oraz innych adwokatów i radców prawnych. Wnioskodawca zakończył aplikację radcowską z końcem grudnia 2018 r., w marcu 2019 r. podszedł do egzaminu radcowskiego, a następnie - po otrzymaniu pozytywnego wyniku - uzyskał wpis na listę radców prawnych. W dniu 24 czerwca 2019 r. Wnioskodawca złożył ślubowanie radcy prawnego. Wnioskodawca rozwiązał umowę o pracę za porozumieniem stron ze skutkiem na dzień 1 września 2019 r. Po rozpoczęciu wykonywania zawodu radcy prawnego, w dniu 1 września 2019 r. Wnioskodawca rozpoczął działalność gospodarczą jako radca prawny w ramach indywidualnej kancelarii radcowskiej. Wnioskodawca zamierza wykonywać zawód radcy prawnego, co zgodnie z ustawą z dnia 6 lipca 1982 r. o radcach prawnych polega na świadczeniu pomocy prawnej, a w szczególności udzielać porad i konsultacji prawnych, sporządzać opinie prawne oraz występować przed urzędami i sądami w charakterze pełnomocnika lub obrońcy. Wnioskodawca świadczy ww. usługi prawne jako radca prawny na rzecz swojego dotychczasowego pracodawcy i jego klientów.

Zgodnie z art. 4 ust. 1 i art. 6 ust. 1 ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o radcach prawnych (Dz.U. z 2018 r. poz. 2115) wykonywanie zawodu radcy prawnego polega na świadczeniu pomocy prawnej. Świadczenie pomocy prawnej przez radcę prawnego polega w szczególności na udzielaniu porad i konsultacji prawnych, sporządzaniu opinii prawnych, opracowywaniu projektów aktów prawnych oraz występowaniu przed urzędami i sądami w charakterze pełnomocnika lub obrońcy.

Stosownie do art. 32 ust. 1 ww. ustawy celem aplikacji radcowskiej jest przygotowanie aplikanta do należytego i samodzielnego wykonywania zawodu radcy prawnego, w szczególności wykształcenie umiejętności z zakresu zastępstwa procesowego, sporządzania pism, umów i opinii prawnych oraz przyswojenie zasad wykonywania zawodu.

W myśl art. 35 ustawy o radcach prawnych do obowiązków aplikanta radcowskiego należy:

1. uczestniczenie w przewidzianych programem zajęciach teoretycznych i praktycznych;
2. samodzielne pogłębianie wiedzy prawniczej i praktycznych umiejętności zawodowych;
3. przestrzeganie dyscypliny szkolenia i pracy;
4. przystąpienie do egzaminu radcowskiego w wyznaczonym terminie.
   
   

W art. 35 ustawy określony został zakres uprawnień aplikanta radcowskiego. Aplikant radcowski może:

1. Po sześciu miesiącach aplikacji radcowskiej aplikant radcowski może zastępować radcę prawnego przed sądami, organami ścigania, organami państwowymi, samorządowymi i innymi instytucjami, z wyjątkiem Sądu Najwyższego, Naczelnego Sądu Administracyjnego, Trybunału Konstytucyjnego i Trybunału Stanu.
2. Przez okres roku od daty zakończenia aplikacji wskazanej w zaświadczeniu o odbyciu aplikacji radcowskiej aplikant radcowski może zastępować radcę prawnego w zakresie, o którym mowa w ust. 1. W przypadku podjęcia uchwały, o której mowa w art. 371, wydłużającej okres, o którym mowa w art. 37 ust. 1 pkt 4, aplikant radcowski może zastępować radcę prawnego przez okres dwóch lat od daty zakończenia aplikacji wskazanej w zaświadczeniu o odbyciu aplikacji radcowskiej.
3. Uprawnienia, o których mowa w ust. 1, dotyczą również spraw objętych świadczeniem pomocy prawnej z urzędu.
4. Aplikant radcowski może sporządzać i podpisywać pisma procesowe związane z występowaniem radcy prawnego przed sądami, organami ścigania i organami państwowymi, samorządowymi i innymi instytucjami - z wyraźnego upoważnienia radcy prawnego, z wyłączeniem apelacji, skargi kasacyjnej i skargi konstytucyjnej.
5. Aplikant adwokacki może zastępować radcę prawnego na takich samych zasadach jak adwokata, jeżeli radca prawny jest wspólnikiem w spółce adwokacko-radcowskiej.
   
   

W świetle powołanych przepisów aplikant radcowski nie ma uprawnień do samodzielnego i niezależnego świadczenia pomocy prawnej, a czynności swoje wykonuje jedynie w imieniu i pod nadzorem swojego patrona. Natomiast radca prawny posiada dużo szersze uprawnienia oraz obowiązki niż aplikant radcowski, a przede wszystkim wykonuje swój zawód niezależnie.

Odnosząc się zatem do przedstawionego przez Wnioskodawcę stanu faktycznego zauważyć należy że zakres czynności wykonywanych przez Wnioskodawcę w ramach zatrudnienia w czasie odbywania aplikacji radcowskiej nie jest tożsamy z zakresem czynności i usług, które będzie świadczyć w charakterze radcy prawnego na rzecz kancelarii prawnej, w której wykonywał wcześniej pracę w oparciu o umowę o pracę jako aplikant radcowski.

Wobec powyższego, w przedstawionym przez Wnioskodawcę zdarzeniu przyszłym nie zachodzą okoliczności o których mowa w art. 9a ust. 3 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Reasumując, dochody uzyskiwane przez Wnioskodawcę z tytułu świadczenia usług jako radca prawny na rzecz byłego pracodawcy mogą być opodatkowane 19% podatkiem liniowym na zasadach określonych w art. 30c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Mając powyższe na względzie, stanowisko Wnioskodawcy uznano za prawidłowe.

Należy przy tym zastrzec, że przy wydawaniu niniejszej interpretacji tutejszy organ dokonał wyłącznie analizy okoliczności podanych we wniosku. Tym samym, jeżeli przedstawiony we wniosku opis będzie różnił się od stanu faktycznego występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Z uwagi na to, że interpretacje prawa podatkowego wydawane są w indywidualnej sprawie zainteresowanego, co wynika z art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa – niniejsza interpretacja jest wiążąca dla Wnioskodawcy, jako występującego z wnioskiem. Nie wywołuje skutków podatkowych dla żony Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Zgodnie z art. 14na § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
   
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 ustawy Ordynacja podatkowa). Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 dnia października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (…) za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.