Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT2-1.4011.393.2019.5.AP
z 27 listopada 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy – przedstawione we wniosku z dnia 19 sierpnia 2019 r. (data wpływu 20 sierpnia 2019 r.), uzupełnionym pismem z dnia 12 października 2019 r. (data wpływu 15 października 2019 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 20 sierpnia 2019 r. do tutejszego Organu wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych oraz podatku od towarów i usług.

Wniosek ten w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych oraz podatku od towarów i usług nie spełniał wymogów, o których mowa w art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.), w związku z czym pismem z dnia 2 października 2019 r., Nr 0113-KDIPT2-1.4011.393.2019.1.KU, Nr 0111-KDIB3-1.4012.526.2019.3.KO, na podstawie art. 13 § 2a, art. 169 § 1 i § 2 w związku z art. 14h wymienionej ustawy, wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie do uzupełnienia ww. wniosku wysłano w dniu 2 października 2019 r. (data doręczenia 7 października 2019 r.). Wnioskodawca uzupełnił powyższy wniosek pismem z dnia 12 października 2019 r. (data wpływu 15 października 2019 r.), nadanym za pośrednictwem Poczty Polskiej w dniu 14 października 2019 r.

We wniosku oraz jego uzupełnieniu przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca wraz z bratem w wyniku działu spadku (po zmarłym ojcu, przyjęciu darowizny od matki i zniesieniu współwłasności w 2010 r.) nabyli po ½ nieruchomości (dwupiętrowy podpiwniczony budynek mieszkalno-usługowy z 1890 r., rozbudowany w 1938 r. o piętro o powierzchni 540 m², mieszczący na parterze jeden lokal mieszkalny i dwa użytkowe, na pierwszym piętrze trzy lokale użytkowe, zaś na drugim piętrze dwa lokale mieszkalne). Budynek ten wybudowany został jako kamienica z lokalami mieszkalnymi, jednakże po 2000 r. część lokali zmieniła przeznaczenie na lokale usługowe. W celu zarządzania wspólnym majątkiem w postaci wyżej opisanej nieruchomości współwłaściciele (Wnioskodawca wraz z bratem) utworzyli Spółkę cywilną, której przedmiotem działalności jest zarząd oraz wynajem nieruchomości, przyjęli jako środek trwały - część nieruchomości, tj. 63,59%. Spółka cywilna jest czynnym płatnikiem podatku od towarów i usług. Wspólnicy zamierzają zakończyć prowadzenie działalności w formie Spółki cywilnej. Przed jej rozwiązaniem zamierzają wycofać z użytkowania w Spółce cywilnej ww. część nieruchomości i przekazać ją na własne cele. Po zakończeniu prowadzenia działalności w formie Spółki cywilnej, Wnioskodawca wraz z bratem będzie wynajmować część niezamieszkałych przez nich i ich rodziny lokali i przychody uzyskane z tego tytułu będzie opodatkowywać jako przychody z najmu.

W piśmie z dnia 12 października 2019 r., stanowiącym uzupełnienie wniosku, Wnioskodawca wskazał, że Spółka została zawiązana w dniu 23 grudnia 2010 r. Posiada On 50% udziałów w ww. Spółce. Spółka cywilna prowadzi dokumentację księgową w formie podatkowej księgi przychodów i rozchodów, podatek dochodowy płacą wspólnicy - podatek dochodowy wyliczany jest na zasadach ogólnych (skala podatkowa). Wspólnicy wnieśli do Spółki część nieruchomości o powierzchni 338,30 m². Całkowita powierzchnia budynku to 564,70 m², ale dla celów podatku od nieruchomości suterena o powierzchni 70 m² wykazana jest jako 37,20 m² (część sutereny jest poniżej 2,2 m wysokości). Dla celów podatku od nieruchomości powierzchnia budynku wynosi 532,00 m², w tym część usługowa - 338,30 m², część mieszkalna (mieszkania współwłaścicieli i piwnice) - 193,70 m². W 1999 r. nieruchomość była zakwalifikowana zgodnie z PKOB jako 1 11 112 1122. Niewniesiona część nieruchomości o powierzchni 193,70 m² jest użytkowana przez współwłaścicieli dla własnych celów mieszkaniowych (mieszkania i piwnice). Wnioskodawca wraz z drugim współwłaścicielem zamierza sprzedać nieruchomość przed końcem 2020 r. Planuje zaliczyć przychody ze sprzedaży współwłasności w nieruchomości do przychodów z odpłatnego zbycia nieruchomości. Po wycofaniu nieruchomości ze środków trwałych Spółki Wnioskodawca będzie posiadał ½ udziałów w nieruchomości (udział we współwłasności nieruchomość nie jest przyporządkowany do wyodrębnionych lokali). W 2000 r. budynek zakwalifikowano zgodnie z PKOB jako 1 12 123 1230 - w oparciu o proporcje powierzchni lokali przeznaczonych na cele usługowe do całkowitej powierzchni budynku - zmiana przeznaczenia części lokali z mieszkalnych na usługowe była zgłoszona dla celów wymiaru podatku od nieruchomości. Wnioskodawca osiąga dochody z tytułu pracy własnej na podstawie umów o pracę. W 2010 r. dokonano podziału spadku po ojcu i darowizny ze strony matki na rzecz dzieci, w tym na rzecz Wnioskodawcy. Nieruchomość, która była własnością matki Wnioskodawcy w wyniku podziału spadku (spadek obejmował inną nieruchomość) i darowizny przypadła dwóm braciom, posiadają oni równe procentowe udziały w tej nieruchomości (po 50%). Ponadto, Wnioskodawca dodał, że nie posiada innych nieruchomości.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku):

Czy prawidłowe jest stanowisko współwłaścicieli opisanej nieruchomości, że:

1. w momencie sprzedaży w przyszłości całej nieruchomości powstanie po stronie Wnioskodawcy obowiązek zapłaty podatku od towarów i usług (czy czynność ta będzie zwolniona z podatku od towarów i usług)?
2. w momencie sprzedaży nieruchomości przed upływem 6 lat od momentu wycofania z działalności nie powstanie po stronie Wnioskodawcy obowiązek podatkowy w zakresie podatku dochodowego z tytułu prowadzenia działalności gospodarczej?
   
   

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest ocena stanowiska Wnioskodawcy w zakresie pytania Nr 2 dotyczącego podatku dochodowego od osób fizycznych, natomiast w zakresie pytania Nr 1 dotyczącego podatku od towarów i usług zostało wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Zdaniem Wnioskodawcy (ostatecznie sformułowanym w uzupełnieniu wniosku), jako współwłaściciele kamienicy mieszkalnej nabytej w drodze spadku, darowizny i podziału współwłasności, która wcześniej była zasiedlona, w celu zarządzania tą nieruchomością założyli Spółkę cywilną - podatnika podatku od towarów i usług. Spółka wynajmowała część lokali - niezamieszkałych przez współwłaścicieli - podmiotom gospodarczym (biura, sklepy). Część nieruchomości w proporcjach wynajmowanej powierzchni do całkowitej powierzchni została przyjęta do środków trwałych Spółki cywilnej. Wspólnicy zamierzają zakończyć prowadzenie działalności w formie Spółki cywilnej i przekazać tą nieruchomość na cele prywatne wspólników. Po rozwiązaniu Spółki cywilnej Wnioskodawca wraz z bratem, jako współwłaściciele, będą na własny rachunek wynajmować niezamieszkałe przez nich części nieruchomości i osiągać przychody z wynajmu (w proporcjach do posiadanych udziałów we współwłasności, gdyż nie nastąpił podział na wyodrębnione lokale).

Zatem, w ocenie Wnioskodawcy, jeśli przed upływem 6 lat od wycofania środka trwałego (nieruchomości) dojdzie do sprzedaży tej nieruchomości, to będzie to przychód Wnioskodawcy z odpłatnego zbycia nieruchomości (w części odpowiadającej posiadanemu udziałowi we współwłasności) podlegający zwolnieniu z opodatkowania podatkiem dochodowym - art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2019 r., poz. 1387, z późn. zm.), przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa do udziału w zysku oraz, z zastrzeżeniem ust. 1a, łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku są równe.

Zgodnie z treścią art. 9 ust. 1 ww. ustawy, opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Treść powyższego przepisu wskazuje, że opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlegają wszelkiego rodzaju dochody uzyskane przez podatnika, z wyjątkiem tych, które zostały enumeratywnie wymienione w katalogu zwolnień przedmiotowych zawartym w powyższej ustawie bądź, od których zaniechano poboru podatku.

Wyszczególnienia źródeł przychodów osiągniętych przez osoby fizyczne ustawodawca dokonał w art. 10 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Podział ten ma istotny wpływ nie tylko na sposób prowadzenia dokumentacji finansowej, ustalenie podstawy opodatkowania, ale także na sposób opodatkowania i jego wysokość.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 3 i 8 ww. ustawy, źródłem przychodu jest:

• pkt 3 - pozarolnicza działalność gospodarcza,
  
• pkt 8 - odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:
  1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
     
  2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
     
  3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,
     
  4. innych rzeczy,
  
  

– jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a)-c) - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy – przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

Wobec tego, przychód z tytułu odpłatnego zbycia nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości nie podlega, w świetle ww. przepisu, opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, jeżeli spełnione są łącznie dwa warunki:

• odpłatne zbycie nieruchomości lub prawa nie następuje w wykonywaniu działalności gospodarczej,
  

• zostało dokonane po upływie pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie.
  
  

Natomiast zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy, odrębnym źródłem przychodów jest pozarolnicza działalność gospodarcza.

W świetle art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Zgodnie z art. 14 ust. 2 pkt 1 cyt. ustawy stanowi, że przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z odpłatnego zbycia składników majątku będących:

1. środkami trwałymi albo wartościami niematerialnymi i prawnymi, podlegającymi ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych,
2. składnikami majątku, o których mowa w art. 22d ust. 1, z wyłączeniem składników, których wartość początkowa ustalona zgodnie z art. 22g nie przekracza 1 500 zł,
3. składnikami majątku, które ze względu na przewidywany okres używania równy lub krótszy niż rok nie zostały zaliczone do środków trwałych albo wartości niematerialnych i prawnych,
4. składnikami majątku stanowiącymi spółdzielcze prawo do lokalu użytkowego lub udział w takim prawie, które zgodnie z art. 22n ust. 3 nie podlegają ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych
• wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą lub przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej, z zastrzeżeniem ust. 2c; przy określaniu wysokości przychodów przepisy ust. 1 i art. 19 stosuje się odpowiednio.
  
  

W myśl art. 14 ust. 2c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, do przychodów, o których mowa w ust. 2 pkt 1, nie zalicza się przychodów z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej: budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem, spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie.

Stosownie do art. 10 ust. 2 pkt 3 powołanej ustawy, przepisów ust. 1 pkt 8 nie stosuje się do odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, z zastrzeżeniem ust. 3, nawet jeżeli przed zbyciem zostały wycofane z działalności gospodarczej, a pomiędzy pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym składniki majątku zostały wycofane z działalności i dniem ich odpłatnego zbycia, nie upłynęło 6 lat.

Zgodnie z art. 10 ust. 3 ww. ustawy, przepisy ust. 1 pkt 8 mają zastosowanie do odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej: budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem, spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie.

Z treści przytoczonych przepisów wynika zatem, że przychodami z działalności gospodarczej są przychody z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą składników majątku, do których odnosi się art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (z wyjątkiem nieruchomości mieszkalnych wymienionych w art. 14 ust. 2c tej ustawy), jak i przychody uzyskane ze sprzedaży tych składników majątku, które zostały z działalności gospodarczej z różnych względów wycofane. Jeżeli jednak między pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym składniki majątku zostały wycofane z działalności, i dniem ich odpłatnego zbycia upłynęło 6 lat, to przychód ze sprzedaży tych składników majątku nie stanowi przychodu z działalności gospodarczej.

W celu zakwalifikowania działań podjętych przez Wnioskodawcę do właściwego źródła przychodu, czyli ustalenia, czy sprzedaż będzie stanowiła dla Niego przychód z tytułu odpłatnego zbycia nieruchomości określony w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, czy też stanowić będzie przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy, należy mieć na uwadze zamiar, okoliczności i cel działań związanych z odpłatnym zbyciem nieruchomości.

Z literalnej wykładni przywołanych przepisów wynika, że w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości, wykorzystywanych w działalności gospodarczej, powstanie przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej. Przy kwalifikacji przychodów z odpłatnego zbycia nieruchomości decydujące znaczenie ma bowiem przedmiotowe i funkcjonalne powiązanie danego rodzaju przychodu ze źródłem jego uzyskania. Nie jest przy tym istotne, czy nieruchomość była wprowadzona do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, jeżeli była wykorzystywana w działalności gospodarczej.

Z przedstawionego zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca w wyniku działu spadku nabył ½ nieruchomości (dwupiętrowy podpiwniczony budynek mieszkalno-usługowy z 1890 r., rozbudowany w 1938 r. o piętro, mieszczący na parterze jeden lokal mieszkalny i dwa użytkowe, na pierwszym piętrze trzy lokale użytkowe, zaś na drugim piętrze dwa lokale mieszkalne). W celu zarządzania wspólnym majątkiem w postaci wyżej opisanej nieruchomości współwłaściciele (Wnioskodawca wraz z bratem) utworzyli Spółkę cywilną, której przedmiotem działalności jest zarząd oraz wynajem nieruchomości, przyjęli jako środek trwały - część nieruchomości, tj. 63,59%. Całkowita powierzchnia budynku to 564,70 m². Wspólnicy wnieśli do Spółki część nieruchomości o powierzchni 338,30 m² (lokale usługowe). Niewniesiona część nieruchomości o powierzchni 193,70 m² jest użytkowana przez współwłaścicieli dla własnych celów mieszkaniowych (mieszkania i piwnice). Wnioskodawca wraz z drugim współwłaścicielem zamierza sprzedać nieruchomość przed końcem 2020 r. Planuje zaliczyć przychody ze sprzedaży współwłasności w nieruchomości do przychodów z odpłatnego zbycia nieruchomości.

Mając na uwadze przedstawione zdarzenie przyszłe oraz powołane przepisy prawa podatkowego stwierdzić należy, że przychód uzyskany z odpłatnego zbycia części niemieszkalnej budynku stanowiącej lokale usługowe o powierzchni 338,20 m² (w ślad za Wnioskodawcą, który wskazał, że w 2000 r. dokonano zmiany przeznaczenia części lokali z mieszkalnych na usługowe, zgodnie z Polską Klasyfikacją Obiektów Budowalnych), wykorzystywanej od 2010 r., przez Wnioskodawcę w działalności gospodarczej prowadzonej w formie Spółki cywilnej, w której jest wspólnikiem, będzie stanowić przychód ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. z pozarolniczej działalności gospodarczej, podlegający opodatkowaniu, zgodnie z wybraną formą opodatkowania dochodów z tytułu działalności gospodarczej (proporcjonalnie do posiadanego udziału w Spółce). Przychód ten nie powstałby jedynie, gdyby sprzedaż nastąpiła po upływie 6 lat od pierwszego dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym składniki majątku zostały wycofane z działalności.

Natomiast przychód uzyskany z odpłatnego zbycia pozostałej części mieszkalnej budynku stanowiącej mieszkania współwłaścicieli oraz piwnice o powierzchni 193,70 m², niewykorzystywanej przez Wnioskodawcę w działalności gospodarczej prowadzonej w formie Spółki cywilnej, w której jest wspólnikiem, nie będzie podlegał opodatkowaniu, stosownie do treści art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ww. ustawy, gdyż zbycie tej części nieruchomości nastąpi po upływie 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło jej nabycie, (tj. po upływie 5 lat licząc od końca 2010 r.).

W związku z powyższym, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Ponadto zauważyć należy, że z uwagi na to, że interpretacje prawa podatkowego wydawane są w indywidualnej sprawie zainteresowanego, co wynika z art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.) – niniejsza interpretacja nie dotyczy brata Wnioskodawcy.

Końcowo zaznaczyć należy, że tutejszy Organ wydając interpretacje w trybie art. 14b ustawy Ordynacja podatkowa jest związany wyłącznie opisem zdarzenia przyszłego przedstawionym przez Wnioskodawcę i Jego stanowiskiem, tym samym Organ dokonał wyłącznie analizy okoliczności podanych we wniosku.

Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe będzie zgodne ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego, kontroli podatkowej lub postępowania kontrolnego organu kontroli celno-skarbowej. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku ww. postępowań okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne. Jeżeli przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe będzie się różniło od zdarzenia występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego zdarzenia.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji indywidualnej.

Zgodnie z art. 14na § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n ww. ustawy, nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 ustawy Ordynacja podatkowa).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.