2019.12.02 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP2-1.4010.431.2019.2.JF
z 2 grudnia 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 4 października 2019 r. (data wpływu 7 października 2019 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia przez Wnioskodawcę przy zastosowaniu amortyzacji liniowej obniżonych rocznych stawek amortyzacyjnych dla:

obiektu oczyszczalni ścieków w wysokości 2% - jest prawidłowe,

nowo wybudowanej sieci kanalizacji sanitarnej oraz sieci wodociągowej w wysokości 1,7% - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 7 października 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, przez Wnioskodawcę przy zastosowaniu amortyzacji liniowej obniżonych rocznych stawek amortyzacyjnych dla obiektu oczyszczalni ścieków w wysokości 2%, nowo wybudowanej sieci kanalizacyjnej oraz sieci wodociągowej w wysokości 1,7%, ma prawo obniżyć stawki amortyzacyjne.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Gmina Miasto (…) (dalej Gmina) jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług (dalej: VAT).

Gmina jako jednostka samorządu terytorialnego odpowiada za zaspokojenie zbiorowych potrzeb wspólnoty w zakresie odprowadzania ścieków oraz zaopatrzenia w wodę.

W związku z tym Gmina ponosi oraz ponosiła w latach 2012 - 2019 wydatki związane z budową i modernizacją infrastruktury w zakresie kanalizacji sanitarnej oraz sieci wodociągowej w postaci budowy oczyszczalni ścieków oraz budowy i modernizacji sieci kanalizacyjnej oraz wodociągowej. W ramach tych inwestycji sukcesywnie powstają i będą powstawały w przyszłości nowe środki trwałe oraz są i będą ulepszane w przyszłości istniejące środki trwałe należące do Gminy.

Budowa oczyszczalni ścieków oraz sieci kanalizacyjnej i wodociągowej wynika z wzrastającego zapotrzebowania mieszkańców gminy na infrastrukturę kanalizacyjną oraz wodociągową i jest realizowana w ramach wykonywania zadań własnych gminy wynikających z art. 7 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2019 r. poz. 506 z późn. zm.).

Zgodnie bowiem z art. 7 ust. 1 pkt 3 ustawy o samorządzie gminnym zadania własne Gminy obejmują sprawy wodociągów i zaopatrzenia w wodę, sprawy kanalizacji, a także usuwania i oczyszczania ścieków komunalnych.

W celu realizacji tych zadań Gmina dokonała i dokonuje zakupów usług od podmiotów obrotu gospodarczego w zakresie prac budowlanych, usług i dostaw. Zakupy te dokumentowane są fakturami, z których wynika obowiązek zapłaty podatku od towarów i usług, bowiem podmioty te są czynnymi podatnikami tego podatku.

Wydatki te dotyczą w szczególności wykonania prac projektowych (projekt budowlany i wykonawczy), kosztorysów inwestorskich, robót budowlanych, nadzorów budowlanych, dostaw materiałów. W odniesieniu do faktur dokumentujących ww. wydatki nie występują ograniczenia zawarte w art. 88 ustawy o VAT.

Gmina wybudowała obiekt oczyszczalni ścieków, który aktualnie zostanie przyjęty dokumentem OT na stan majątku Gminy, służący do wykonywania działalności opodatkowanej podatkiem VAT w postaci świadczenia usług oczyszczania ścieków. Wybudowaną oczyszczalnię Gmina wykorzysta do prowadzenia działalności gospodarczej obejmującej odpłatne oczyszczanie ścieków.

Zadania w zakresie odpłatnego odprowadzania oraz oczyszczania ścieków i zadania w zakresie zaopatrzenia w wodę w Gminie realizuje w imieniu Gminy i na podstawie art. 2 i art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 20 grudnia 1996 r. o gospodarce komunalnej spółka komunalna H. Sp. z o.o. (dalej „Spółka”).

Gmina przyjęła system zarządzania infrastrukturą kanalizacyjną polegający na wydzierżawieniu tego majątku na rzecz Spółki w celu skoncentrowania gospodarki wodno-kanalizacyjnej w jednym podmiocie, który odpowiada i będzie odpowiadał za prowadzenie tej działalności na terenie Gminy.

Zamiarem Gminy było zatem już przed przystąpieniem do realizacji inwestycji budowy oczyszczalni ścieków oraz budowy lub modernizacji sieci kanalizacyjnej i wodociągowej, aby ta infrastruktura była przez Gminę wykorzystywana do świadczenia odpłatnych usług dzierżawy na rzecz Spółki. Zamiar ten miał odzwierciedlenie w wykonanych analizach wykonalności inwestycji wodno-kanalizacyjnych dla potrzeb pozyskania zewnętrznego finansowania.

U podstaw takiego zamiaru leży oddanie realizacji zadań i eksploatacji sieci w ramach czynności związanych z działalnością wodno-kanalizacyjną wyspecjalizowanemu podmiotowi, który został do tego celu powołany, w celu zwolnienia Gminy z szeregu obowiązków w zakresie dostarczania wody i odprowadzania ścieków na terenie Gminy, zawierania umów z odbiorcami końcowymi usług, obsługi interesantów, poboru należności, prowadzenia rachunkowości, wykonywania wymaganych badań i inne.

Wykorzystywanie infrastruktury wodociągowo - kanalizacyjnej do świadczenia odpłatnych usług dzierżawy na rzecz Spółki jest uzasadnione brakiem posiadania przez Gminę odpowiedniego doświadczenia, zasobów kadrowych czy też odpowiedniego parku maszynowego umożliwiającego zapewnienie dostawy wody i odprowadzania ścieków na odpowiednim poziomie i jakości wynikającej z przepisów prawa.

Należy zaznaczyć, iż Gmina wydzierżawiając majątek infrastruktury kanalizacyjnej na rzecz Spółki nie skupia się wyłącznie na możliwości uzyskania zysku z tytułu udostępnienia infrastruktury, ale kieruje się w znacznej mierze innymi pobudkami, mającymi na celu zapewnić pełną funkcjonalność i efektywność infrastruktury oraz profesjonalną realizację zadań przez wyspecjalizowany podmiot bez wyzbywania się majątku oraz przy odciążeniu Gminy z realizacji ustawowych obowiązków w zakresie realizacji zadań własnych, na które sama musiałaby ponieść znaczne nakłady.

Spółka natomiast zobowiązana jest do prowadzenia eksploatacji oczyszczalni ścieków oraz sieci kanalizacji sanitarnej i wodociągowej zgodnie z obowiązującymi przepisami prawa, normami oraz zgodnie z pozwoleniem wodno-prawnym, a także do dokonywania poboru opłat za ścieki odebrane od dostawców oraz za dostarczoną wodę.

Mając na względzie powyższe argumenty Gmina już na etapie przygotowywania studium wykonalności inwestycji w zakresie budowy lub modernizacji infrastruktury kanalizacyjnej, czyli jeszcze na etapie poprzedzającym złożenie wniosku o dofinansowanie projektu ze środków zewnętrznych zakładała, iż: stosunki własnościowe po realizacji inwestycji nie ulegną żadnym zmianom, Gmina będzie właścicielem całej wytworzonej w ramach przedsięwzięcia infrastruktury, eksploatacja majątku wytworzonego w ramach projektów odbywać się będzie na podstawie umowy dzierżawy z właścicielem.

Zapisy powyższe znalazły się w zapisach studium wykonalności, a następnie stały się częścią warunków umowy o dofinansowanie projektów:

„Rozbudowa sieci wodociągowej i kanalizacji sanitarnej na terenie (...)” studium z 2009 r., na który podpisana została w (…) umowa na dofinansowanie nr (...) z (...);
„Budowa oczyszczalni ścieków wraz z siecią wodociągową i kanalizacyjną w (...)” studium z (…), na który podpisana została w (…) umowa na dofinansowanie numer: (...) z (...) rozwiązana w (…);
„Kontynuacja rozbudowy sieci wodociągowej i kanalizacji sanitarnej na terenie (...) - dokumentacja techniczna” - studium (…), na który podpisana została w (…) umowa nr (...) na dofinansowanie z (...);
„Integracja i rozwój gospodarki wodno - ściekowej w (...)” Nr (...) - studium (…), wykorzystane do złożenia wniosku do (...), na który nie została podpisana umowa o dofinansowanie.

Spółka realizująca zadania w zakresie dostarczania wody i odbioru ścieków jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT i z tytułu świadczonych usług odprowadza do właściwego urzędu skarbowego podatek VAT należny. Spółka zawiera bezpośrednio w swoim imieniu i na swoją rzecz umowy z odbiorcami usług o przyłączenie się do sieci oraz o odbiór ścieków sanitarnych i dostawę wody. Spółka jako eksploatator oczyszczalni ścieków oraz sieci kanalizacyjnej i wodociągowej prowadzi przy pomocy tego majątku działalność gospodarczą opodatkowaną VAT w postaci świadczenia usług odprowadzania ścieków i dostarczania wody. Gmina będzie obciążała Spółkę kwotami wynagrodzenia za dzierżawę (czynsz dzierżawny), dokumentowanymi wystawianymi przez Gminę na Spółkę fakturami VAT. Wartość netto wraz z należnym podatkiem VAT z tytułu dzierżawy infrastruktury Gmina będzie wykazywała w składanych deklaracjach VAT-7. Zgodnie bowiem ze stanowiskiem Gminy wynagrodzenie z tytułu dzierżawy jest opodatkowane VAT według podstawowej stawki podatku VAT.

Wybudowana oczyszczalnia ścieków oraz sieć kanalizacyjna i wodociągowa będzie służyć Gminie wyłącznie do wykonywania odpłatnie usług powierzenia prowadzenia eksploatacji tejże infrastruktury na rzecz Spółki, wobec czego ponoszone przez Gminę wydatki na realizację przedmiotowych inwestycji mają związek wyłącznie z czynnościami opodatkowanymi Gminy, a nie z czynnościami niepodlegającymi opodatkowaniu.

Roczna wartość czynszu dzierżawnego ustalona będzie w umowie ze Spółką co do zasady na poziomie rocznej wartości amortyzacji dzierżawionego majątku, a zatem miesięczna wartość tego czynszu będzie wynosić nie mniej niż 1/12 wartości rocznego odpisu amortyzacyjnego.

Gmina zaznacza, że ma zamiar dokonać powiązania wysokości czynszu dzierżawnego z wartością umorzenia/amortyzacji wytworzonych i zmodernizowanych środków trwałych wchodzących w skład infrastruktury kanalizacyjnej i wodociągowej przy uwzględnieniu wynikającego z opinii technicznych okresu trwałości majątku. Ma to według założeń Gminy umożliwić docelowo zwrot nakładów inwestycyjnych poniesionych na budowę i modernizację infrastruktury w ciągu całego okresu korzystania z majątku oczyszczalni ścieków oraz sieci kanalizacyjnej i wodociągowej.

W ocenie Gminy sposób kalkulowania przez Gminę czynszu dzierżawnego uwzględnia realia rynkowe dla tego typu infrastruktury, bowiem pozwala w okresie użytkowania sieci zwrócić Gminie koszty jej wytworzenia.

Z opinii technicznych wynika, iż okres trwałości i możliwości wykorzystywania do celów prowadzenia działalności gospodarczej zgodnej z przeznaczeniem obiektu oczyszczalni ścieków wynosi przy obecnie zastosowanych technologiach i materiałach 50 lat. Natomiast dla aktualnie wybudowanej sieci kanalizacji sanitarnej oraz sieci wodociągowej okres ten zgodnie z opinią techniczną wynosi lat 60.

Stąd stawka czynszu dzierżawnego ma uwzględniać - przy zastosowaniu amortyzacji środków trwałych dokonywanej w sposób liniowy - pomniejszoną stawkę amortyzacji stosownie do okresu użytkowania wynoszącego lat 50 dla obiektu oczyszczalni i lat 60 dla sieci kanalizacyjnej i wodociągowej w stosunku do stawki wynikającej z załącznika nr 1 do ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych: Wykazu rocznych stawek amortyzacyjnych, na podstawie art. 16i ust. 5 tejże ustawy.

Według zamiaru Gminy i na podstawie negocjacji ze Spółką roczna wysokość stawki czynszu dzierżawnego pobieranego przez Gminę od Spółki, uwzględniać będzie roczną stawkę amortyzacyjną odpowiednio: dla oczyszczalni ścieków 2%, a dla sieci kanalizacyjnej i wodociągowej 1,7%.

Gmina zamierza przy tym utrzymać w przyszłości opisany powyżej sposób gospodarowania infrastrukturą kanalizacyjną oraz wodociągową, aby realizacja zadań z zakresu odprowadzania ścieków i dostarczania wody na stałe utrzymywała się poza strukturą jednostek organizacyjnych gminy tj. w komunalnej spółce prawa handlowego, prowadzącej działalność gospodarczą zgodnie z właściwymi przepisami o podatku VAT.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

Czy Gminie przysługuje prawo do odliczenia w całości podatku VAT naliczonego wykazanego na fakturach zakupowych dotyczących budowy oczyszczalni ścieków oraz sieci kanalizacji sanitarnej i sieci wodociągowej z inwestycji zrealizowanych przed centralizacją i po centralizacji VAT w jednostkach samorządu terytorialnego?
Czy prawidłowe jest ustalenie przez Gminę dla obiektu oczyszczalni ścieków przy zastosowaniu amortyzacji liniowej obniżonej rocznej stawki amortyzacyjnej w wysokości 2%, uwzględniając wynikający z opinii technicznej okres użytkowania obiektu trwający 50 lat?
Czy prawidłowe jest ustalenie przez Gminę dla nowo wybudowanej sieci kanalizacji sanitarnej oraz sieci wodociągowej przy zastosowaniu amortyzacji liniowej obniżonej rocznej stawki amortyzacyjnej w wysokości 1,7%, uwzględniając wynikający z opinii technicznej okres użytkowania sieci trwający 60 lat?

Niniejsza interpretacja stanowi odpowiedź na pytania oznaczone numerami od 2 i 3, tj. w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych. W zakresie pytania numer 1 dotyczącego podatku od towarów i usług zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad. 2

Zgodnie z art. 16i ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych podatnik jest uprawniony do dowolnego obniżania stawek amortyzacyjnych w stosunku do wykorzystywanych przez siebie środków trwałych.

Przepis ten nie zawiera przy tym żadnych ograniczeń, a zatem stawki amortyzacyjne mogą być obniżane do dowolnie wybranego przez podatnika poziomu, co skutkuje stosownym zmniejszeniem dokonywanych odpisów amortyzacyjnych. Zmiany stawek można przy tym dokonywać wielokrotnie w czasie trwania okresu amortyzacji.

Efektem obniżenia stawek jest wydłużenie okresu, przez jaki dokonywana będzie amortyzacja, a co za tym idzie, obniżenie również wysokości pojedynczego odpisu amortyzacyjnego stanowiącego co do zasady koszt podatkowy.

Przepis powyższy nie wprowadza żadnych ograniczeń w kategoriach środków trwałych, których stawki mogą być obniżane, a zatem obniżenie stawek stosuje się do wszystkich środków trwałych.

Zastosowanie do obiektu oczyszczalni ścieków obniżonej stawki amortyzacji na poziomie 2%, uwzględniającej pełny okres użytkowania obiektu, jest uzasadnione ekonomicznie.

Ze względu na rodzaj działalności gospodarczej, do prowadzenia której służy obiekt oczyszczalni, a mianowicie ze względu na fakt, iż:

odprowadzanie i oczyszczanie ścieków stanowi działalność użyteczności publicznej o znaczących skutkach w zakresie ochrony środowiska;
generowanie zysku z działalności w zakresie oczyszczania ścieków nie podlega mechanizmom rynkowym lecz jest reglamentowane poprzez przepisy rozporządzenia Ministra Gospodarki Morskiej i Żeglugi Śródlądowej z dnia 27 lutego 2018 r. w sprawie określania taryf, wzoru wniosku o zatwierdzenie taryfy oraz warunków rozliczeń za zbiorowe zaopatrzenie w wodę i zbiorowe odprowadzanie ścieków (Dz.U. z 2018 r., poz. 472);

Koszty podatkowe z tytułu odpisów amortyzacyjnych winny być rozłożone w czasie równomiernie w stosunku do pełnego okresu użytkowania obiektów infrastruktury kanalizacyjnej.

Obniżone stawki amortyzacyjne Gmina zamierza zastosować począwszy od pierwszego miesiąca, od którego wybudowany obiekt oczyszczalni ścieków zostanie wprowadzony do ewidencji środków trwałych.

Możliwość przyjęcia obniżonej stawki amortyzacyjnej potwierdza zapis § 7 ust. 1 zd. 2 Rozporządzenia Ministra Rozwoju i Finansów z dnia 13 września 2017 r. w sprawie rachunkowości oraz planów kont dla budżetu państwa, budżetów jednostek samorządu terytorialnego, jednostek budżetowych, samorządowych zakładów budżetowych, państwowych funduszy celowych oraz państwowych jednostek budżetowych mających siedzibę poza granicami Rzeczypospolitej Polskiej, zgodnie z którym ustalając zasady umarzania lub amortyzacji, jednostka może przyjąć stawki określone w ustawie z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych albo stawki określone przez (…) zarząd jednostki samorządu terytorialnego.

Reasumując w ocenie Gminy prawidłowe jest zastosowanie do obiektu oczyszczalni ścieków - przy zastosowaniu metody amortyzacji liniowej - obniżonej rocznej stawki amortyzacyjnej w wysokości 2%.

Ad. 3

Przepis powyższy nie wprowadza żadnych ograniczeń w kategoriach środków trwałych, których stawki mogą być obniżane, a zatem obniżenie stawek możliwe jest do zastosowania do wszystkich kategorii środków trwałych.

Zastosowanie do sieci kanalizacji sanitarnej oraz sieci wodociągowej obniżonej stawki amortyzacji na poziomie 1,7%, uwzględniającej pełny okres użytkowania sieci, jest uzasadnione ekonomicznie.

Ze względu na rodzaj działalności gospodarczej, do prowadzenia której służy infrastruktura kanalizacji sanitarnej oraz infrastruktura wodociągowa, a mianowicie ze względu na fakt, iż:

odprowadzanie i oczyszczanie ścieków oraz dostawa wody stanowi działalność użyteczności publicznej o znaczących skutkach w zakresie ochrony środowiska;
generowanie zysku z działalności w zakresie oczyszczania ścieków i dostarczania wody nie podlega mechanizmom rynkowym lecz jest reglamentowane poprzez przepisy rozporządzenia Ministra Gospodarki Morskiej i Żeglugi Śródlądowej z dnia 27 lutego 2018 r. w sprawie określania taryf, wzoru wniosku o zatwierdzenie taryfy oraz warunków rozliczeń za zbiorowe zaopatrzenie w wodę i zbiorowe odprowadzanie ścieków (Dz.U. z 2018 r., poz. 472).

Koszty podatkowe z tytułu odpisów amortyzacyjnych winny być rozłożone w czasie równomiernie w stosunku do pełnego okresu użytkowania sieci infrastruktury kanalizacyjnej.

Obniżone stawki amortyzacyjne Gmina zamierza zastosować począwszy od pierwszego miesiąca, od którego nowo wybudowane odcinki sieci kanalizacji sanitarnej oraz sieci instalacji wodociągowych zostaną wprowadzony do ewidencji środków trwałych.

Możliwość przyjęcia obniżonej stawki amortyzacyjnej potwierdza zapis § 7 ust. 1 zd. 2 Rozporządzenia Ministra Rozwoju i Finansów z dnia 13 września 2017 r w sprawie rachunkowości oraz planów kont dla budżetu państwa, budżetów jednostek samorządu terytorialnego, jednostek budżetowych, samorządowych zakładów budżetowych, państwowych funduszy celowych oraz państwowych jednostek budżetowych mających siedzibę poza granicami Rzeczypospolitej Polskiej, zgodnie z którym ustalając zasady umarzania lub amortyzacji, jednostka może przyjąć stawki określone w ustawie z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych albo stawki określone przez (…) zarząd jednostki samorządu terytorialnego.

Reasumując w ocenie Gminy prawidłowe jest zastosowanie do nowo wybudowanych odcinków sieci kanalizacji sanitarnej oraz odcinków sieci wodociągowej - przy zastosowaniu metody amortyzacji liniowej - obniżonej rocznej stawki amortyzacyjnej w wysokości 1,7%.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego w zakresie ustalenia przez Wnioskodawcę przy zastosowaniu amortyzacji liniowej obniżonych rocznych stawek amortyzacyjnych dla:

obiektu oczyszczalni ścieków w wysokości 2% - jest prawidłowe,

nowo wybudowanej sieci kanalizacji sanitarnej oraz sieci wodociągowej w wysokości 1,7% - jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2019 r., poz. 865 z późn. zm., dalej: „updop”), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Koszty poniesione w walutach obcych przelicza się na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień poniesienia kosztu.

Warunkiem uznania wydatku za koszt uzyskania przychodu jest istnienie pomiędzy nim, a osiągnięciem przychodu związku przyczynowo - skutkowego, czyli wykazanie, że poniesienie wydatku ma wpływ na powstanie lub zwiększenie przychodu, jego zabezpieczenie lub zachowanie.

Stosownie do art. 15 ust. 6 updop, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a-16m, z uwzględnieniem art. 16.

Zasady dotyczące dokonywania odpisów z tytułu zużycia środków trwałych (odpisów amortyzacyjnych) zawarte zostały w art. 16a - 16m ww. ustawy.

Zgodnie z art. 16a ust. 1 updop, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
maszyny, urządzenia i środki transportu,
inne przedmioty

Treść powyższego przepisu oznacza, że amortyzacja podatkowa stanowi formę rozłożonego w czasie, obniżenia kosztów podatkowych wartością używanych w prowadzonej działalności gospodarczej przedmiotów, które zużywają się w dłuższym okresie. Okres amortyzacji jest zwykle zbliżony do standardowego okresu użytkowania danego rodzaju środków trwałych, co znajduje odzwierciedlenie w wysokości stawek amortyzacyjnych wskazanych w Wykazie Stawek Amortyzacyjnych.

Jak stanowi art. 16f ust. 1 updop, podatnicy, z wyjątkiem tych, którzy ze względu na ogłoszoną upadłość nie prowadzą działalności gospodarczej, dokonują odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, o których mowa w art. 16a ust. 1 i ust. 2 pkt 1-3 oraz w art. 16b.

W myśl art. 16f ust. 3 updop, odpisów amortyzacyjnych dokonuje się zgodnie z art. 16h-16m, gdy wartość początkowa środka trwałego albo wartości niematerialnej i prawnej w dniu przyjęcia do używania jest wyższa niż 10 000 zł. W przypadku gdy wartość początkowa jest równa lub niższa niż 10 000 zł, podatnicy, z zastrzeżeniem art. 16d ust. 1, mogą dokonywać odpisów amortyzacyjnych zgodnie z art. 16h-16m albo jednorazowo w miesiącu oddania do używania tego środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej, albo w miesiącu następnym.

Stosownie do art. 16h ust. 2 updop, podatnicy, z zastrzeżeniem art. 16l i 16ł, dokonują wyboru jednej z metod amortyzacji określonych w art. 16i-16k dla poszczególnych środków trwałych przed rozpoczęciem ich amortyzacji; wybraną metodę stosuje się do pełnego zamortyzowania danego środka trwałego.

Dodatkowo zauważyć należy, że zgodnie z art. 16h ust. 4 updop, podatnicy mogą dokonywać odpisów amortyzacyjnych w równych ratach co miesiąc albo w równych ratach co kwartał, albo jednorazowo na koniec roku podatkowego, z uwzględnieniem art. 16i. Suma odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych dokonanych w pierwszym roku podatkowym, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji, nie może przekroczyć wartości tych odpisów przypadających za okres od wprowadzenia ich do ewidencji do końca tego roku podatkowego.

Jak stanowi art. 16i ust. 1 updop, odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych, z zastrzeżeniem art. 16j-16ł, dokonuje się przy zastosowaniu stawek amortyzacyjnych określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych i zasad, o których mowa w art. 16h ust. 1 pkt 1.

Stosownie zaś do art. 16i ust. 5 updop, podatnicy mogą obniżać podane w Wykazie stawek amortyzacyjnych stawki dla poszczególnych środków trwałych. Zmiany stawki dokonuje się począwszy od miesiąca, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji albo od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego.

Powołany przepis nie zabrania obniżenia stawki amortyzacyjnej danego środka trwałego nawet kilka razy. Podatnik może zatem dokonać zmiany stawki, tj. jej zmniejszenia począwszy od miesiąca, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji albo jej zmniejszenia bądź zwiększenia uprzednio obniżonej począwszy od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego. Ma w tej sytuacji możliwość stosowania różnych stawek amortyzacyjnych dla środków trwałych na każdy rok podatkowy, z tym tylko zastrzeżeniem, aby stawki te nie były wyższe od stawek określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych.

Zmiana stawek amortyzacyjnych przewidziana w art. 16i ust. 5 updop, pomimo że nie została ograniczona przez ustawodawcę żadnym limitem, powinna być dokonywana z uwzględnieniem pozostałych przepisów ustawy. Z powyższego wynika, że możliwość obniżania lub podwyższania stawek nie jest uwarunkowana wystąpieniem jakichkolwiek okoliczności. Taką decyzję podejmuje podatnik. Ponadto, wysokość obniżenia lub podwyższenia stawki amortyzacyjnej dla danego środka trwałego jest dowolna i pozostaje w gestii podatnika (z ww. zastrzeżeniem dot. stawki wynikającej z Wykazu).

Mając powyższe na uwadze, należy zgodzić się z Wnioskodawcą, że stosując tzw. metodę liniową, na podstawie art. 16i ust. 5 updop, może zastosować obniżone roczne stawki amortyzacyjne dla obiektu oczyszczalni ścieków w wysokości 2%, uwzględniając wynikający z opinii technicznej okres użytkowania obiektu trwający 50 lat, oraz dla nowo wybudowanej sieci kanalizacji sanitarnej oraz sieci wodociągowej w wysokości 1,7%, uwzględniając wynikający z opinii technicznej okres użytkowania obiektu trwający 60 lat.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna2/4, 00-013 Warszawa za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin