2019.12.04 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej - 0113-KDIPT1-1.4012.651.2019.2.ŻR

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT1-1.4012.651.2019.2.ŻR
z 4 grudnia 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 8 października 2019 r. (data wpływu 17 października 2019 r.), uzupełniony pismem z dnia 14 listopada 2019 r. (data wpływu) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

nieuznania Miasta za podatnika podatku VAT z tytułu czynności polegających na zakwaterowaniu uczniów w internacie - jest nieprawidłowe,

zwolnienia z opodatkowania podatkiem VAT czynności polegających na zakwaterowaniu uczniów szkół, dla których organem prowadzącym jest Wnioskodawca - jest prawidłowe,

nieuznania Miasta za podatnika podatku VAT z tytułu czynności zbycia surowców wtórnych - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 17 października 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

nieuznania Miasta za podatnika podatku VAT z tytułu czynności polegających na zakwaterowaniu uczniów w internacie,

zwolnienia z opodatkowania podatkiem VAT czynności polegających na zakwaterowaniu uczniów szkół, dla których organem prowadzącym jest Wnioskodawca,

stawki podatku VAT dla usług zakwaterowania uczniów spoza szkół …,

nieuznania Miasta za podatnika podatku VAT z tytułu czynności zbycia surowców wtórnych,

stawki podatku VAT dla czynności zbycia surowców wtórnych,

nieuznania zwrotu przez OKE środków na zakup materiałów i zużyte media na potrzeby organizacji egzaminu zawodowego za wynagrodzenie za czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT,

stawki podatku VAT dla zakupionych towarów oraz zużytych mediów na potrzeby organizacji egzaminu zawodowego,

nieuznania Miasta za podatnika podatku VAT z tytułu wykonywania za pośrednictwem ODiDZ opisanych form kształcenia,

zwolnienia z opodatkowania VAT czynności polegających na wykonywaniu za pośrednictwem ODiDZ opisanych form kształcenia.

Przedmiotowy wniosek uzupełniono pismem z dnia 14 listopada 2019 r. (data wpływu) o częściowe doprecyzowanie opisu sprawy, własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej stanu faktycznego w zakresie objętym pytaniem nr 2 oraz wycofanie pytania oznaczonego we wniosku jako nr 4.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny (doprecyzowany w uzupełnieniu wniosku).

… - Miasto na Prawach Powiatu (dalej - „Miasto” lub „Wnioskodawca”) jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług VAT (dalej - „podatek VAT”). Od dnia 1 stycznia 2017 r. Miasto rozlicza VAT łącznie ze swoimi jednostkami organizacyjnymi (tj. dokonano obowiązkowej „centralizacji VAT”). Oznacza to, że jedynym czynnym podatnikiem VAT jest Miasto, a czynności realizowane przez jednostki organizacyjne, w tym dostawa towarów i świadczenie usług, odbywa się zawsze w imieniu i na rzecz Miasta.

Zgodnie z art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1998 r. o samorządzie gminnym (t.j. Dz.U. z 2019r. poz. 506); dalej - „ustawa o samorządzie gminnym’, Miasto wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność. W myśl art. 6 ust. 1 ww. ustawy, do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów. Zgodnie z art. 7 ust. 1 zdanie pierwsze ustawy o samorządzie gminnym, zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty należy do zadań własnych gminy.

W szczególności zadania własne obejmują sprawy edukacji publicznej (art. 7 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy). Zgodnie z art. 9 ust. 1 ww. ustawy, w celu wykonywania zadań gmina może tworzyć jednostki organizacyjne, a także zawierać umowy z innymi podmiotami, w tym z organizacjami pozarządowymi.

Celem wykonywania zadań z zakresu edukacji publicznej Miasto tworzy jednostki budżetowe, takie jak szkoły, czy też ośrodki dokształcania i doskonalenia zawodowego, które to jednostki objęte są systemem oświaty w rozumieniu przepisów art. 2 ustawy z dnia 14 grudnia 2016 r. - Prawo oświatowe (Dz. U. z 2018 r. poz. 996).

Jednostki te podejmują m.in. następujące aktywności:

1. prowadzenie internatu

Wybrane szkoły realizujące zadania własne Miasta w zakresie edukacji publicznej (Zespół Szkół ……..) prowadzą internaty, w których zapewniają uczniom zakwaterowanie. Za pobyt w internacie od uczniów pobierane są opłaty.

Warunki korzystania z internatu, w tym wysokość opłat za zakwaterowanie, a także termin i sposób ich wnoszenia ustala dyrektor szkoły w porozumieniu z organem prowadzącym szkołę. W przypadku zmiany cen, szkoła cennik zakwaterowania przesyła do zatwierdzenia do Wydziału Edukacji Urzędu Miejskiego w….

W internacie Zespołu Szkół Techniczno-Informatycznych w … mieszkają uczniowie szkół wchodzących w skład ZSTI (…….), uczniowie innych … szkół, dla których organem prowadzącym jest Miasto … - od poziomu szkół podstawowych do ostatnich klas szkół średnich, uczniowie szkół branżowych skierowani na teoretyczne dokształcanie w zakresie przedmiotów zawodowych, które odbywa się w Ośrodku Dokształcania i Doskonalenia Zawodowego przy … - … jednostka budżetowa podległa Miastu … (grupa kursowa) oraz sporadycznie uczniowie spoza szkół … kierowani na testy sportowe.

Odpłatności za zakwaterowanie dokonują uczniowie, rodzice oraz inne podmioty z … i spoza … (m.in. … S.A., domy dziecka, opieka społeczna).

Ponadto, Zespół Szkół Techniczno-Informatycznych w… , Miasto … i Związek Piłki Ręcznej w Polsce podpisali trójstronne porozumienie o współpracy, w ramach którego uczennice klas …… Liceum …….. w … nie ponoszą kosztów z tytułu zakwaterowania i wyżywienia w internacie (koszty są pokrywane z budżetu- Miasto … zwiększa plan jednostki na wydatki, m.in. na zakup żywności, energię).

Przy sporządzaniu kalkulacji opłat za zakwaterowanie bierze się pod uwagę ustawę z dnia 14 grudnia 2016 r. Prawo oświatowe, ustawę o podatku od towarów i usług, rozporządzenie Ministra Infrastruktury z 14.01.2002 r. w sprawie określenia przeciętnych norm zużycia wody oraz dane otrzymane z działu administracji i działu księgowości, m.in. koszty wydatków inwestycyjnych, koszty mediów (energia cieplna, energia elektryczna, gaz, woda), podatek od nieruchomości, materiały różne, naprawy, usługi, ekwiwalent za pranie i zakup odzieży ochronnej, umowy zlecania i umowy o dzieło, zakupy inwestycyjne, amortyzację budynku. Koszty są sumowane i dzielone przez liczbę miejsc w internacie i przez 10 miesięcy. Do kalkulacji nie są brane płace pracowników i ich pochodne. Przy kalkulacji opłat nie uwzględnia się narzutu na kosztach.

Zgodnie z art. 107 ust. 8 ustawy z dnia 14 grudnia 2016 r. Prawo oświatowe dyrektor Zespołu Szkół Techniczno-Informatycznych w … ustala kwotę należności za zakwaterowanie w wysokości 50% kosztów utrzymania miejsca. Propozycja cennika jest przesyłana do akceptacji do Urzędu Miasta… . Zatwierdzony cennik jest wprowadzany zarządzeniem.

2. sprzedaż surowców wtórnych

Jednostki budżetowe Miasta mogą organizować zbiórki surowców wtórnych (np. makulatury, nakrętek plastikowych). Surowce wtórne pozyskiwane są nieodpłatnie od uczniów szkół, którzy nie otrzymują w zamian żadnych pieniędzy. Następnie szkoła dostarcza zebrane surowce wtórne do punktów skupu, za które otrzymuje zapłatę od przedsiębiorców prowadzących takie punkty.

Zgodnie z Uchwałą Rady Miasta ... nr ... z dnia 23 września 2010r. w sprawie w sprawie określenia jednostek budżetowych, które gromadzą na wydzielonym rachunku dochody, źródeł tych dochodów, ich przeznaczenia, sposobu i trybu sporządzania planu finansowego, dokonywania zmian w tym planie oraz ich zatwierdzania, szkoły są uprawnione do gromadzenia na wydzielonym rachunku dochodów uzyskiwanych ze sprzedaży surowców wtórnych. Środki finansowe zgromadzone na wydzielonym rachunku przeznaczane są się na pokrycie bieżących wydatków związanych z prowadzoną działalnością statutową jednostek oświatowych np. na zakup materiałów dydaktycznych dla uczniów szkoły.

3. przeprowadzanie egzaminów potwierdzających kwalifikacje zawodowe

Do zadań szkół należy przeprowadzanie egzaminów potwierdzających kwalifikacje w zawodzie, za ich przeprowadzenie odpowiada dyrektor szkoły.

Na podstawie § 12 rozporządzenia Ministra Edukacji Narodowej z dnia 27 kwietnia 2015 roku w sprawie szczegółowych warunków i sposobu przeprowadzania egzaminu potwierdzającego kwalifikacje w zawodzie (Dz.U. z 2015, poz. 673) i § 12 rozporządzenia Ministra Edukacji Narodowej z dnia 18 sierpnia 2017 roku w sprawie szczegółowych warunków i sposobu przeprowadzania egzaminu potwierdzającego kwalifikacje w zawodzie (Dz.U z 2017, poz. 1663) Okręgowa Komisja Egzaminacyjna (dalej - „OKE”) ogłasza wykaz materiałów i przyborów pomocniczych, z których mogą korzystać zdający w części praktycznej egzaminu zawodowego potwierdzającego kwalifikacje w zawodzie.

Szkoły przed egzaminami dokonują zakupu materiałów potrzebnych do ich przeprowadzenia, OKE refunduje poniesione wydatki na materiały oraz zużyte media (zgodnie z wykazem OKE). Otrzymane od OKE środki szkoły przekazują na wydatki budżetowe. Koszty zakupu materiałów niezbędnych do przeprowadzenia egzaminów pokrywane są przez szkoły z budżetu lub wydzielonego rachunku dochodów jednostki, a następnie OKE zwraca środki finansowe za zakupione materiały i zużycie mediów.

4. kształcenie w zakresie teoretycznych przedmiotów zawodowych uczniów klas wielozawodowych szkół prowadzonych przez inne miasta/powiaty na podstawie zawartych porozumień

Wśród jednostek organizacyjnych Miasta objętych centralizacją VAT działa ... Centrum Edukacyjne im.... , zwany dalej - „...”. W skład ... wchodzi m.in. Ośrodek Dokształcania i Doskonalenia Zawodowego w ... (dalej - „Ośrodek" lub „ODiDZ"). Z dniem 1 września 2019r. z mocy ustawy Prawo oświatowe, ODiDZ przekształcił się w Centrum Kształcenia Zawodowego, przejmując tym samym wszystkie dotychczasowe zadania ODiDZ. Centrum Kształcenia Zawodowego zachowało regon ODiDZ i przejęło prawa, obowiązki, zobowiązania i wierzytelności dotychczasowego ODiDZ.

Zgodnie ze statutem ODiDZ, Ośrodek jest publiczną placówką szkoleniową, która umożliwia uzyskanie lub uzupełnienie wiedzy zawodowej oraz umiejętności i kwalifikacji zawodowych w ramach nauki szkolnej, kursowej i kształcenia ustawicznego. Ośrodek zasięgiem dokształcania i doskonalenia obejmuje młodocianych pracowników całego województwa ... oraz innych województw w ramach koordynacji ogólnopolskiej ośrodków.

Ośrodek jest placówką/jednostką objętą systemem oświaty, jako że - zgodnie z ustawą Prawo oświatowe – system oświaty obejmuje także placówki kształcenia ustawicznego, placówki kształcenia praktycznego oraz ośrodki dokształcania i doskonalenia zawodowego, umożliwiające uzyskanie i uzupełnienie wiedzy, umiejętności i kwalifikacji zawodowych.

W przypadku, gdy szkoła macierzysta uczniów prowadzona jest przez inny organ prowadzący niż Miasto, do przyjęcia uczniów na kurs konieczne jest porozumienie organów w sprawie przejęcia zadań lub umowa między szkołą a Ośrodkiem.

Ośrodek realizuje kształcenie w zakresie teoretycznych przedmiotów zawodowych dla uczniów – młodocianych pracowników uczęszczających do oddziałów wielozawodowych branżowej szkoły I stopnia. Zdarzają się również przypadki zawierania umów w związku ze szkoleniem uczniów z pracodawcami - prowadzącymi działalność gospodarczą (np. z właścicielami restauracji). Dokształcanie w ośrodku odbywa się w formie turnusów kursowych.

Kształcenie uczniów realizowane jest zgodnie z ramowymi planami nauczania dla oddziałów wielozawodowych w publicznych zasadniczych szkołach zawodowych oraz branżowych szkołach I stopnia, określonymi w rozporządzeniu Ministra Edukacji Narodowej z dnia 28 marca 2017 r. w sprawie ramowych planów nauczania w szkołach publicznych (Dz. U. z 2017 r. poz. 703) oraz zgodnie z zasadami zawartymi w rozporządzeniu Ministra Edukacji Narodowej z dnia 18 sierpnia 2017 r. w sprawie kształcenia ustawicznego w formach pozaszkolnych (Dz. U. z 2017 r. poz. 1632) – dalej „Rozporządzenie ws. kształcenia ustawicznego”.

Zgodnie z § 16 ust. 1 rozporządzenia ws. kształcenia ustawicznego, uczniowie przyjmowani są do Ośrodka na turnus dokształcania teoretycznego w zakresie danego zawodu na podstawie skierowania wydanego przez pracodawcę albo przez szkołę — w przypadku, gdy szkoła nie ma możliwości zrealizowania kształcenia zawodowego teoretycznego.

Kalkulacja opłat za kształcenie realizowane na kursach ODiDZ uwzględnia następujące koszty: zużycie energii elektrycznej, wywóz nieczystości, zużycie wody, kanalizacja PEC (w części dotyczącej zajmowanych sal), wynagrodzenia pedagogów, administracji i obsługi (baza do obliczeń to 12 miesięcy). Kalkulacja opłat za kształcenie nie uwzględnia narzutów na kosztach.

W uzupełnieniu wniosku wskazano, że Organem prowadzącym Internat Zespołu Szkół Techniczno-Informatycznych w ... jest Miasto ....

Uczniowie innych ... szkół są kwaterowani na podstawie składanych podań i weryfikowani po złożeniu zaświadczenia ze szkoły. Nie są zawierane umowy ze szkołami.

Na pytanie Organu „Czy usługi zakwaterowania świadczone przez Wnioskodawcę na rzecz uczniów spoza szkół… , które to szkoły prowadzone są przez inne, niż Miasto jednostki samorządu terytorialnego, realizowane są na podstawie zawartej pomiędzy Wnioskodawcą a tymi jednostkami samorządu terytorialnego umowy?” Wnioskodawca wskazał „W internacie sporadycznie kwaterowani są uczniowie spoza…. Są to uczniowie kierowani na testy sprawnościowe przez …. Klub Sportowy „…”, z którym Miasto ma zawartą umowę. Stronami umowy są Miasto … i … Klub Sportowy „…”.”

Następnie na pytanie „Jaka jest klasyfikacja statystyczna (należy podać pełny siedmiocyfrowy symbol) usługi zakwaterowania świadczonej przez Wnioskodawcę na rzecz uczniów spoza szkół…, zgodnie z Polską Klasyfikacją Wyrobów i Usług (PKWiU) z 2008r., wprowadzoną rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 29 października 2008r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (Dz. U. z 2008 r. nr 207, poz. 1293, z późn. zm.)? (…)” Wnioskodawca odpowiedział „W odpowiedzi na pytanie Organu, wskazać należy, iż klasyfikacja statystycznej usługi nie jest elementem stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego, ale elementem stanowiska wnioskodawcy, które winno podlegać ocenie przez organ w ramach wydanej interpretacji. W tym też zakresie uzupełniono zatem wniosek w części zawierającej własne stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej sprawy. Organ nie może natomiast w tym przypadku unikać dokonania oceny stanowiska Wnioskodawcy w powyższym zakresie w interpretacji indywidualnej i wymagać od Wnioskodawcy, aby informacje dotyczące klasyfikacji PKWiU zostały uwzględnione w ramach opisu zdarzenia przyszłego, a nie stanowiska (uzasadnienia stanowiska) Wnioskodawcy. Organ interpretacyjny powinien zatem sam ocenić, jaka jest klasyfikacja statystyczna usługi opisanej we wniosku. W tym zakresie powołać można w szczególności wyrok NSA z 13.06.2019 r. (sygn. akt I FSK 1077/17), w którym podkreślono, iż: „nie ma podstaw prawnych, by także klasyfikacja statystyczna, przez którą identyfikowany jest obowiązek podatkowy wyłączona była z przedmiotu interpretacji wydawanej na podstawie art. 14b O.p.”.”

Na pytanie „Czy usługi zakwaterowania świadczone przez Wnioskodawcę na rzecz uczniów spoza szkół…, kierowanych na testy sportowe, mieszczą się w załączniku nr 3 do ustawy o VAT, a jeśli tak, to pod którą pozycją załącznika?” Zainteresowany wskazał „W odpowiedzi na pytanie Organu, wskazać należy, iż to, czy usługi te mieszczą się w załączniku nr 3 do ustawy o VAT nie jest elementem stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego, ale elementem stanowiska wnioskodawcy, które winno podlegać ocenie przez organ w ramach wydanej interpretacji. W tym też zakresie uzupełniono zatem wniosek w części zawierającej własne stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej sprawy. Organ interpretacyjny powinien zatem ocenić prawidłowość stanowiska Wnioskodawcy.”

W dalszej kolejności na pytanie „Czy w zakresie objętym pytaniem nr 4 Wnioskodawca oczekuje wydania interpretacji w stanie faktycznym, jak wskazano we wniosku, czy w zdarzeniu przyszłym?” Zainteresowany odpowiedział „Wnioskodawca odstępuje od pytania nr 4”

Na pytanie „Jakiego rodzaju surowce wtórne zbywa Wnioskodawca?” Wnioskodawca odpowiedział:

„W stanie faktycznym wskazano, iż „Jednostki budżetowe Miasta mogą organizować zbiórki surowców wtórnych (np. makulatury, nakrętek plastikowych)”. Nie jest jednak wykluczone, iż w ramach zbiorki jednostki budżetowe Miasta otrzymają, inne rodzaje surowców wtórnych, w tym:

Surowce wtórne metalowe

Surowce wtórne ze szkła

Surowce wtórne z papieru i tektury

Surowce wtórne z tworzyw sztucznych

Surowce wtórne z gumy.”

Na pytanie „Jaka jest klasyfikacja statystyczna (należy podać pełny siedmiocyfrowy symbol) zbywanych przez Wnioskodawcę surowców wtórnych, zgodnie z Polską Klasyfikacją Wyrobów i Usług (PKWiU) z 2008r., wprowadzoną rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 29 października 2008r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (Dz. U. z 2008 r. nr 207, poz. 1293, z późn. zm.)? Odpowiedzi należy udzielić odrębnie dla każdego zbywanego surowca wtórnego.” Wnioskodawca odpowiedział „Jako że Wnioskodawca odstępuje od pytania (oznaczonego we wniosku) nr 4, w jego ocenie odpowiedź na ww. pytanie Organu staje się bezprzedmiotowa.”

Następnie na pytanie „Czy surowce wtórne zbywane przez Wnioskodawcę mieszczą się w załączniku nr 11 do ustawy o VAT, a jeśli tak to pod którą pozycją załącznika? Odpowiedzi należy udzielić odrębnie dla każdego zbywanego surowca wtórnego.” Zainteresowany wskazał „Jako że Wnioskodawca odstępuje od pytania (oznaczonego we wniosku) nr 4, w jego ocenie odpowiedź na ww. pytanie Organu staje się bezprzedmiotowa.”

Na pytanie „Czy za zbycie surowców wtórnych Wnioskodawca otrzymuje zapłatę?” Wnioskodawca wskazał „Wniosek Miasta ograniczony jest do sytuacji odpłatnego zbycia (przekazania do skupu) surowców wtórnych.”

W dalszej kolejności na pytanie „Kiedy Wnioskodawca dokonywał transakcji zbycia surowców wtórnych, czy przed 1 listopada 2019 r.?” Zainteresowany wskazał „Jako że Wnioskodawca odstępuje od pytania (oznaczonego we wniosku) nr 4, w jego ocenie odpowiedź na ww. pytanie Organu staje się bezprzedmiotowa.”

Następnie na pytanie „Kiedy powstał obowiązek podatkowy z tytułu ww. transakcji, czy przed 1 listopada 2019 r.?” Zainteresowany wskazał „Jako że Wnioskodawca odstępuje od pytania (oznaczonego we wniosku) nr 4, w jego ocenie odpowiedź na ww. pytanie Organu staje się bezprzedmiotowa.”

Na pytanie „Kiedy zostały wystawione faktury dokumentujące ww. transakcje?” Wnioskodawca wskazał „Jako że Wnioskodawca odstępuje od pytania (oznaczonego we wniosku) nr 4, w jego ocenie odpowiedź na ww. pytanie Organu staje się bezprzedmiotowa.”

Na pytanie Organu „Czy zakresem pytania nr 4 objęte są dostawy dokonywane po dniu 31 października 2019 r., dla których faktury zostały wystawione przed dniem 1 listopada 2019 r.?” Zainteresowany odpowiedział „Jako że Wnioskodawca odstępuje od pytania (oznaczonego we wniosku) nr 4, w jego ocenie odpowiedź na ww. pytanie Organu staje się bezprzedmiotowa.”

Następnie na pytanie „Czy Wnioskodawca jest podatnikiem, o którym mowa w art. 15, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9?” Wnioskodawca wskazał „Jak wskazano we wniosku, Miasto jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług VAT.”

W dalszej kolejności na pytanie „Czy nabywca jest podatnikiem, o którym mowa w art. 15, zarejestrowanym jako podatnik VAT czynny?” Wnioskodawca odpowiedział „Jako że Wnioskodawca odstępuje od pytania (oznaczonego we wniosku) nr 4, w jego ocenie odpowiedź na ww. pytanie Organu staje się bezprzedmiotowa. Wskazać należy jednak, iż nabywcą może być podmiot o różnym statusie na gruncie podatku VAT.”

Na pytanie „Czy dostawa surowców wtórnych nie jest objęta zwolnieniem, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 lub art. 122?” Zainteresowany wskazał „Jako że Wnioskodawca odstępuje od pytania (oznaczonego we wniosku) nr 4, w jego ocenie odpowiedź na ww. pytanie Organu staje się bezprzedmiotowa.”

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

Czy Miasto, zapewniając zakwaterowanie uczniom w internacie, będzie działać w charakterze podatnika VAT prowadzącego działalność gospodarczą, o którym mowa w art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy o VAT, czy też nie jest takim podatnikiem stosownie do art. 15 ust. 6 ustawy o VAT?
W przypadku uznania, że Miasto w zakresie zakwaterowania uczniów w internacie będzie działać w charakterze podatnika VAT i czynność ta podlega opodatkowaniu podatkiem VAT:
- czy czynność wykonywana przez Miasto korzysta ze zwolnienia od VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 30 lit. a ustawy o VAT, czy też korzysta ze zwolnienia od VAT w oparciu o inną podstawę prawną?
- a w przypadku uznania, iż czynność ta podlega opodatkowaniu i jednocześnie nie korzysta ze zwolnienia od podatku VAT, to według jakiej stawki/stawek należy ją opodatkować ?
Czy Miasto, dokonując za pośrednictwem jednostek budżetowych działających na podstawie ustawy Prawo oświatowe, zbycia surowców wtórnych będzie działać w charakterze podatnika VAT prowadzącego działalność gospodarczą, o którym mowa w art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy o VAT, czy też nie jest takim podatnikiem stosownie do art. 15 ust. 6 ustawy o VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy,

Ad. 1.

Zdaniem Wnioskodawcy, w przedstawionym stanie faktycznym w odniesieniu do czynności polegających na zakwaterowaniu uczniów w internacie nie będzie podatnikiem podatku VAT, co w rezultacie oznacza, że przedmiotowe czynności nie będą podlegały opodatkowaniu tym podatkiem.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 uVAT, opodatkowaniu podatkiem VAT podlegają m.in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 uVAT, rozumie się „przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel...” (art. 7 ust. 1). Z kolei, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 uVAT, rozumie się „każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7...” (art. 8 ust. 1 uVAT).

Zgodnie z art. 15 ust 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. W myśl ust. 2 powołanego artykułu, działalność gospodarcza obejmuje natomiast wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Jednakże, na podstawie art. 15 ust. 6 ustawy o VAT, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

W orzecznictwie na gruncie ww. regulacji wskazuje się, iż istotne jest to, czy strony danego stosunku prawnego mają pełną swobodę ustalania jego treści, czy też swoboda ta ograniczona jest przez przepisy powszechnie obowiązującego prawa administracyjnego (por. wyrok NSA z dnia 6 listopada 2014 r., sygn. akt I FSK 1644/13). Ponadto, przyjęta przez organ władzy publicznej forma umowy sama nie przesądza o tym, czy działa on w sferze administrowania, czy też należy go postrzegać jako uczestnika obrotu gospodarczego objętego zakresem VAT. Nie każda umowa prawa cywilnego zawarta przez organ władzy publicznej automatycznie nadaje zatem temu organowi status podatnika VAT, ale tylko taka, która jest zawierana na warunkach znamiennych dla obrotu gospodarczego, w granicach swobody umów, a więc organ władzy publicznej występuje przy jej zawieraniu bez związku ze sferą imperium, w sposób typowy dla usługodawcy, producenta czy handlowca (por. wyrok WSA w Lublinie z dnia 3 marca 2017 r., sygn. akt I SA/Lu 1/17).

Przenosząc te uwagi na grunt czynności opisanych w stanie faktycznym wniosku, wskazać należy, iż Miasto wykonując te czynności, nie działa w charakterze podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, wykonującego działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2 tej ustawy. W zakresie, w jakim Miasto realizuje ww. zadania, objęte jest ono regulacją art. 15 ust 6 tej ustawy.

Przemawiają za tym podstawy prawne i sposób realizacji przez Miasto obowiązków w ww. zakresie, w tym sposób ustalania odpłatności za te czynności.

Jak bowiem wskazano we wniosku, opisane czynności wpisują się w zadania własne gminy, które określone są w art. 7 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym. Zadania własne gminy obejmują bowiem m.in. sprawy edukacji publicznej (art. 7 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy).

Działalność internatów uregulowana jest w ustawie Prawo oświatowe. Zgodnie z art. 107 ust. 1 tej ustawy, dla uczniów uczących się poza miejscem stałego zamieszkania szkoła, w celu zapewnienia prawidłowej realizacji zadań opiekuńczych, w szczególności wspierania prawidłowego rozwoju uczniów, może zorganizować internat.

Do internatu w pierwszej kolejności są przyjmowani uczniowie danej szkoły. W przypadku wolnych miejsc w internacie mogą być przyjmowani uczniowie innych szkół. Warunki korzystania z internatu, w tym wysokość opłat za zakwaterowanie i wyżywienie, a także termin i sposób ich wnoszenia ustala dyrektor szkoły w porozumieniu z organem prowadzącym szkołę. Organ prowadzący szkołę może zwolnić rodziców albo pełnoletniego ucznia z całości lub części opłat za zakwaterowanie w internacie w przypadku szczególnie trudnej sytuacji materialnej rodziny lub w szczególnie uzasadnionych przypadkach losowych.

Zapewnienie dzieciom wyżywienia oraz zakwaterowania w internacie bezpośrednio wiąże się z edukacją publiczną, ponieważ dzięki pobytowi w internacie dzieci mają zapewnioną możliwość uczęszczania do szkoły. Dotyczy to w szczególności dzieci, które mieszkają z dala od szkoły i nie mają możliwości codziennego powrotu do domu po zajęciach szkolnych.

Tym samym należy uznać, że odpłatne zapewnianie zakwaterowania w internacie mieści się w zadaniach własnych Miasta w ramach edukacji publicznej (zgodnie z art. 7 ust. 1 pkt 8 ustawy o samorządzie gminnym). Zatem Miasto nie będzie działać w charakterze podatnika podatku VAT realizując zadania w zakresie edukacji publicznej w postaci zapewniania odpłatnego zakwaterowania uczniów szkół w internacie.

Za taką wykładnią przemawia również stanowisko NSA, który w zakresie działalności jednostek oświatowych i opłat przez nie pobieranych, wskazuje na ich nieopodatkowany charakter. Przykładowo, w wyroku z dnia 9 czerwca 2017r. (sygn. akt I FSK 1271/15) NSA dokonał oceny działalności jednostek budżetowych realizujących zadania w zakresie edukacji. Zgodnie z przywołanym wyrokiem „stosownie do art. 15 ust. 6 u.p.t.u., gmina nie będzie podatnikiem podatku VAT realizując zadania w zakresie edukacji w postaci organizacji: stołówek szkolnych, wypoczynku dzieci i młodzieży, uczestnictwa dzieci i młodzieży w widowiskach artystycznych i nauce pływania oraz uczestnictwa dzieci i młodzieży w wymianie międzynarodowej.”

Działalność Miasta w zakresie zapewnienia uczniom zakwaterowania w internacie nie ma nic wspólnego z działalnością gospodarczą prowadzoną przez profesjonalne podmioty, zajmujące się usługami gastronomicznymi oraz hotelarskimi, nie należy jej zatem traktować jako działalności gospodarczej w myśl art. 15 ust. 2 ustawy o VAT. Jej celem nie jest cel zarobkowy, bowiem działalność Miasta w tym zakresie nie jest ukierunkowana na osiągnięcie zysku rozumianego w kategoriach ekonomicznych, ale na zapewnienie edukacji dzieci.

Jak bowiem wskazano w stanie faktycznym, kwota należności za zakwaterowanie ustalana jest w wysokości 50% kosztów utrzymania miejsca.

Przywołać należy także wyrok NSA z 07.09.2018 r. (I FSK 988/16), w którym uznano, że skoro gmina w ramach realizacji zadań własnych prowadzi bursy szkolne, a warunki i zasady pobytu dzieci w bursach są regulowane przepisami prawa, opłata za zakwaterowanie jest niższa od faktycznej wartości usługi, to nie można uznać, że gmina w tym zakresie działa na zasadach konkurencji w swobodnym obrocie gospodarczym. NSA stanął na stanowisku, iż w takim przypadku gmina, stosownie do art. 15 ust. 6 ustawy o VAT, nie będzie podatnikiem podatku VAT, realizując zadania własne gminy w zakresie edukacji publicznej i opieki.

Internat działa natomiast w podobnym trybie jak bursa. Ponadto, w przedstawionym stanie faktycznym mamy do czynienia tylko z niewielką skalą działalności Wnioskodawcy w zakresie zapewniania zakwaterowania w internacie i z pewnością działania te nie mogą wywołać znaczących zakłóceń konkurencji na rynku.

Ad. 2.

Zdaniem Wnioskodawcy, w przypadku uznania, że Miasto w zakresie zakwaterowania uczniów w internacie będzie działać w charakterze podatnika VAT i czynność ta podlega opodatkowaniu podatkiem VAT, to czynność ta winna:

korzystać ze zwolnienia od VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 30 lit. a ustawy o VAT w odniesieniu do świadczeń wykonywanych na rzecz uczniów ZSTI i uczniów pozostałych placówek objętych centralizacją VAT w ramach Miasta,

być opodatkowana wg stawki 8% • w odniesieniu do świadczeń wykonywanych na rzecz pozostałych uczniów.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 30 lit. a ustawy o VAT, zwalnia się od podatku usługi zakwaterowania w bursach i internatach świadczone na rzecz uczniów i wychowanków szkół prowadzących te bursy i internaty.

W opinii Miasta, jako że wskazane zwolnienie dotyczy zakwaterowania w bursach i internatach prowadzonych przez daną szkołę jej uczniów i wychowanków, to w związku z centralizacją rozliczeń VAT, świadczącym tego typu usługi będzie jednostka samorządu terytorialnego w stosunku do uczniów i wychowanków ze wszystkich szkół będących jednostkami organizacyjnymi tej jednostki samorządu terytorialnego (tu: Miasta) podlegającymi wraz z nią centralizacji.

Natomiast w odniesieniu do świadczeń wykonywanych na rzecz pozostałych uczniów zastosowanie winna znaleźć stawka VAT w wysokości 8% na podstawie art. 41 ust. 2 w zw. z art. 146aa ust. 1 pkt 2 w zw. z poz. 163 Załącznika nr 3 do ustawy o VAT.

Zgodnie bowiem z art. 41 ust. 2 ustawy o VAT, dla towarów i usług wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.

Stosownie natomiast do art. 146aa ust. 1 pkt 2 tej ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2019 r. do końca roku następującego po roku, dla którego wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż - 6%: stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 8%.

W poz. 163 załącznika nr 3 do ustawy o VAT wskazano natomiast „usługi związane z zakwaterowaniem”.

W ocenie Miasta, usługi wymienione w stanie faktycznym mieszczą się w ww. zakresie, stąd ich świadczenie na rzecz uczniów innych niż uczniowie placówek objętych centralizacją VAT w ramach Miasta, opodatkowane jest wg stawki 8%.

Ad. 3.

Zdaniem Wnioskodawcy w przedstawionym stanie faktycznym w odniesieniu do czynności polegających na zbiórce i sprzedaży uzyskanych uprzednio nieodpłatnie surowców wtórnych nie będzie on podatnikiem podatku VAT, co w rezultacie oznacza, że przedmiotowe czynności nie będą podlegały opodatkowaniu tym podatkiem.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 uVAT, opodatkowaniu podatkiem VAT podlegają m.in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

W myśl ust. 2 powołanego artykułu, działalność gospodarcza obejmuje natomiast wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody.

Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

W orzecznictwie na gruncie ww. regulacji wskazuje się, iż istotne jest to, czy strony danego stosunku prawnego mają pełną swobodę ustalania jego treści, czy też swoboda ta ograniczona jest przez przepisy powszechnie obowiązującego prawa administracyjnego (por. wyrok NSA z dnia 6 listopada 2014 r., sygn. akt I FSK 1644/13). Ponadto, przyjęta przez organ władzy publicznej forma umowy sama nie przesądza o tym, czy działa on w sferze administrowania, czy też należy go postrzegać jako uczestnika obrotu gospodarczego objętego zakresem VAT. Nie każda umowa prawa cywilnego zawarta przez organ władzy publicznej automatycznie nadaje mu status podatnika VAT, ale tylko taka, która jest zawierana na warunkach znamiennych dla obrotu gospodarczego, w granicach swobody umów, a więc organ władzy publicznej występuje przy jej zawieraniu bez związku ze sferą imperium, w sposób typowy dla usługodawcy, producenta czy handlowca (por. wyrok WSA w Lublinie z dnia 3 marca 2017 r., sygn. akt I SA/Lu 1/17).

Mając na uwadze powołane wyżej regulacje uznać należy, iż szkoły jako jednostki budżetowe Miasta będą dokonywały sprzedaży surowców wtórnych w ramach zadań własnych Miasta nałożonych na nie ustawą o samorządzie gminnym, które obejmują sprawy edukacji publicznej.

Celem akcji zbiórki surowców wtórnych jest bowiem kształtowanie wśród dzieci i młodzieży postaw proekologicznych, rozbudzenie świadomości ekologicznej uczniów oraz zwiększenie ich odpowiedzialności za środowisko naturalne. Priorytetem tej działalności jest aktywizacja całej społeczności szkolnej do działań związanych z segregacją odpadów.

Poprzez pozyskiwanie od uczniów surowców wtórnych szkoła wdraża ich do ochrony środowiska. Tym samym należy uznać, że organizowanie zbiórek surowców wtórnych, a następnie ich zbycie w punktach skupu, mieści się w zadaniach własnych Miasta w ramach edukacji publicznej.

Zatem Miasto nie będzie działać w charakterze podatnika podatku VAT realizując zadania w zakresie edukacji publicznej w postaci organizacji zbiórek surowców wtórnych dla uczniów szkół.

Działalności Miasta w zakresie zbiórki i sprzedaży do punktów skupu pozyskanych od uczniów surowców wtórnych nie ma nic wspólnego z działalnością gospodarczą prowadzoną przez profesjonalne podmioty zajmujące się skupem i obrotem surowcami wtórnymi, nie należy jej zatem traktować jako działalności gospodarczej w myśl art. 15 ust. 2 ustawy o VAT.

Jej celem nie jest cel zarobkowy, działalność szkoły w tym zakresie nie jest ukierunkowana na osiągnięcie zysku rozumianego w kategoriach ekonomicznych, ale na edukację ekologiczną poprzez popularyzowanie odzysku surowców wtórnych. Działalność ta ma charakter okazjonalny, nie jest to także działalność cechująca się ciągłością czy zorganizowaniem. W przedstawionym stanie faktycznym mamy do czynienia tylko z niewielką skalą działalności Wnioskodawcy w zakresie organizacji zbiórek, a następnie zbycia surowców wtórnych. Z pewnością działania te nie mogą zatem wywołać znaczących zakłóceń konkurencji na rynku.

Fakt, że w związku ze sprzedażą w punktach skupu surowców wtórnych Wnioskodawca uzyskuje środki finansowe w niewielkiej wysokości, które i tak w całości przeznacza na potrzeby bieżącej działalności statutowej jednostek oświatowych (np. na zakup pomocy dydaktycznych dla uczniów) nie może uczynić z Wnioskodawcy podatnika podatku VAT.

Trafność stanowiska prezentowanego przez Wnioskodawcę potwierdza również m.in. wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie z dnia 10 października 2018 r. (I SA/Lu 435/18), zgodnie z którym: „W rozpatrywanej sprawie, sporne czynności sprzedaży makulatury mieszczą się w zadaniach gminy określonych w art. 7 ust. 1 pkt 8 u.s.g., tj. są wykonywane w ramach edukacji publicznej. Niewielkie środki uzyskiwane z ww. tytułu, przekazywane na bieżące potrzeby działalności statutowej jednostek oświatowych, nie mogą uczynić z Gminy podatnika podatku od towarów i usług, w sytuacji, gdy nie sposób tu mówić o jakichkolwiek zakłóceniach konkurencji na rynku, nie mówiąc już o znaczących, zaś sama Gmina nie jest ukierunkowana na uzyskiwanie dochodu o charakterze stałym, w sposób ciągły i za wynagrodzenie. Nie ma żadnych uzasadnionych podstaw, aby w procedowanym stanie faktycznym doprowadzić do zrównania Gminy (jednostek oświatowych) z przedsiębiorcami profesjonalnie zajmującymi się w ramach prowadzonej działalności gospodarczej skupem i obrotem surowcami wtórnymi celem osiągnięcia zysku rozumianego w kategoriach ekonomicznych.”

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego:

jest nieprawidłowe – w zakresie nieuznania Miasta za podatnika podatku VAT z tytułu czynności polegających na zakwaterowaniu uczniów w internacie,

jest prawidłowe – w zakresie zwolnienia z opodatkowania podatkiem VAT czynności polegających na zakwaterowaniu uczniów szkół, dla których organem prowadzącym jest Wnioskodawca,

jest nieprawidłowe – w zakresie nieuznania Miasta za podatnika podatku VAT z tytułu czynności zbycia surowców wtórnych.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Na mocy art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa o podatku od towarów i usług zalicza do grona usług każde świadczenie niebędące dostawą towarów. Z powyższego jednoznacznie wynika, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania podlegają wszelkie transakcje, których przedmiotem jest dostawa towarów lub świadczenie usług, pod warunkiem, że są one realizowane przez podatników w rozumieniu ustawy i wykonywane w ramach działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy.

Pod pojęciem usługi (świadczenia) należy rozumieć każde zachowanie, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innej osoby), jak i zaniechanie (nieczynienie bądź też tolerowanie). Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi, należy mieć na względzie, że ustawa zalicza do grona usług każde świadczenie, które nie jest dostawą w myśl art. 7 ustawy. Pojęcie usługi według ustawy o podatku od towarów i usług jest szersze od definicji usługi w rozumieniu klasyfikacji statystycznych. Zauważyć jednak należy, że usługą będzie tylko takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument, odbiorca świadczenia odnoszący korzyść o charakterze majątkowym. W związku z powyższym czynność podlega opodatkowaniu jedynie wówczas, gdy wykonywana jest w ramach umowy zobowiązaniowej, a jedna ze stron transakcji może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta tej czynności. Przy czym związek pomiędzy otrzymywaną płatnością a świadczeniem na rzecz dokonującego płatności musi mieć charakter bezpośredni i na tyle wyraźny, aby można powiedzieć, że płatność następuje w zamian za to świadczenie.

Przez usługę należy rozumieć każde świadczenie na rzecz danego podmiotu niebędące dostawą towarów. Zauważyć należy, że usługą będzie tylko takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument, odbiorca świadczenia odnoszący korzyść o charakterze majątkowym. W związku z tym, usługa podlega opodatkowaniu jedynie wówczas, gdy wykonywana jest w ramach umowy zobowiązaniowej, a jedna ze stron transakcji może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta tej czynności. Przy czym związek pomiędzy otrzymywaną płatnością a świadczeniem na rzecz dokonującego płatności musi mieć charakter bezpośredni i na tyle wyraźny, aby można powiedzieć, że płatność następuje w zamian za to świadczenie.

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Stosownie do art. 15 ust. 6 ustawy, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Oznacza to, że organ będzie uznany za podatnika podatku od towarów i usług w dwóch przypadkach, tj. gdy wykonuje czynności inne niż te, które mieszczą się w ramach jego zadań oraz gdy wykonuje czynności mieszczące się w ramach jego zadań, ale czyni to na podstawie umów cywilnoprawnych.

Jak wynika z powyższego, wyłączenie organów władzy publicznej z kategorii podatnika ma charakter podmiotowo-przedmiotowy.

Powyższy zapis jest odzwierciedleniem art. 13 obowiązującej od 1 stycznia 2007 r. Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej – (Dz. Urz. UE L z 11.12.2006, Nr 347, str. 1, z późn. zm.) dalej: „Dyrektywa 2006/112/WE” – zgodnie z którym – krajowe, regionalne i lokalne organy władzy oraz inne podmioty prawa publicznego nie są uważane za podatników w związku z działalnością, którą podejmują lub transakcjami, których dokonują jako organy władzy publicznej, nawet jeśli pobierają należności, opłaty, składki lub płatności w związku z takimi działaniami lub transakcjami.

Jednakże w przypadku, gdy podejmują one takie działania lub dokonują takich transakcji, są uważane za podatników w odniesieniu do tych działań lub transakcji, gdyby wykluczenie ich z kategorii podatników prowadziło do znaczących zakłóceń konkurencji.

Dokonując wykładni powołanych wyżej przepisów art. 15 ust. 6 ustawy i art. 13 Dyrektywy 2006/112/WE należy rozgraniczyć sferę imperium, która jest wyłączona z opodatkowania podatkiem od towarów i usług od sfery dominium, w której stosownie do wskazanych wyżej przepisów, organy powinny być traktowane jak podatnicy tego podatku. Podatnikiem podatku od towarów i usług jest więc również organ władzy publicznej oraz urząd obsługujący ten organ, jeżeli w stosunku do określonej czynności lub transakcji zachowuje się jak podmiot gospodarczy. Z tego właśnie względu, ustawodawca uznał w art. 15 ust. 6 ustawy, że organy (urzędy) nie są podatnikami w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie umów cywilnoprawnych. Powyższy przepis nie jest samodzielną podstawą do określenia, kiedy organ władzy publicznej bądź obsługujący ten organ urząd jest podatnikiem VAT. Nie można go bowiem interpretować w oderwaniu od wynikającej z art. 15 ust. 1 ustawy definicji podatnika jako podmiotu wykonującego działalność gospodarczą w rozumieniu ust. 2 tego artykułu, przy czym działalność ta musi być wykonywana samodzielnie – we własnym imieniu i na własny rachunek.

Stosownie do przepisu art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2019 r., poz. 506 z późn. zm.), gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność. Natomiast zgodnie z art. 6 ust. 1 ww. ustawy o samorządzie gminnym do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów. Do zadań własnych gminy należy zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty (art. 7 ust. 1 cyt. ustawy o samorządzie gminnym).

Powiat, w świetle art. 2 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 5 czerwca 1998 r. o samorządzie powiatowym (Dz. U. z 201 r., poz. 511, z późn. zm.), wykonuje określone ustawami zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność. Powiat ma osobowość prawną. Natomiast zgodnie z art. 4 ust. 1 ustawy o samorządzie powiatowym, powiat wykonuje określone ustawami zadania publiczne o charakterze ponadgminnym w zakresie m.in. edukacji publicznej (pkt 1 ww. artykułu). Stosownie zaś do art. 6 ust. 1 ustawy o samorządzie powiatowym, w celu wykonywania zadań powiat może tworzyć jednostki organizacyjne i zawierać umowy z innymi podmiotami.

Gmina na prawach powiatu, której działanie określa art. 91 i art. 92 ustawy o samorządzie powiatowym jest jednostką samorządu terytorialnego. Posiada osobowość prawną i wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność.

W myśl art. 91 ustawy o samorządzie powiatowym, prawa powiatu przysługują miastu, które w dniu 31 grudnia 1998 r. liczyły więcej niż 100.000 mieszkańców, a także miastom, które z tym dniem przestały być siedzibami wojewodów, chyba że na wniosek właściwej rady miejskiej odstąpiono od nadania miastu praw powiatu, oraz tym, którym nadano status miasta na prawach powiatu, przy dokonywaniu pierwszego podziału administracyjnego kraju na powiaty.

Miasto na prawach powiatu jest gminą, wykonującą zadania powiatu na zasadach określonych w tej ustawie (art. 92 ust. 2 ustawy). Ustrój i działanie organów miasta na prawach powiatu, w tym nazwę, skład, liczebność oraz ich powoływanie i odwoływanie, a także zasady sprawowania nadzoru określa ustawa o samorządzie gminnym (art. 92 ust. 3 ww. ustawy).

Odnosząc powołane powyżej przepisy w kontekście niniejszej sprawy należy stwierdzić, że skoro Wnioskodawca dokonał już centralizacji rozliczeń VAT ze swoimi jednostkami budżetowymi, z tytułu usług, o których mowa we wniosku, świadczonych przez jednostki budżetowe, podatnikiem podatku VAT po centralizacji jest Powiat.

Zgodnie z art. 1 pkt 1 ustawy z dnia 14 grudnia 2016 r. Prawo oświatowe (Dz. U. z 2019 r., poz. 1148, z późn. zm.), system oświaty zapewnia w szczególności realizację prawa każdego obywatela Rzeczypospolitej Polskiej do kształcenia się oraz prawa dzieci i młodzieży do wychowania i opieki, odpowiednich do wieku i osiągniętego rozwoju.

Stosownie do art. 2 ustawy Prawo oświatowe, system oświaty obejmuje:

przedszkola, w tym: specjalne, integracyjne, z oddziałami specjalnymi lub integracyjnymi, a także inne formy wychowania przedszkolnego;
szkoły:
1. podstawowe, w tym: specjalne, integracyjne, z oddziałami przedszkolnymi, integracyjnymi, specjalnymi, przysposabiającymi do pracy, dwujęzycznymi, sportowymi i mistrzostwa sportowego, sportowe i mistrzostwa sportowego,
2. ponadpodstawowe, w tym: specjalne, integracyjne, dwujęzyczne, z oddziałami integracyjnymi, specjalnymi, dwujęzycznymi, sportowymi i mistrzostwa sportowego, sportowe, mistrzostwa sportowego, rolnicze, leśne, morskie, żeglugi śródlądowej oraz rybołówstwa,
3. artystyczne;
placówki oświatowo-wychowawcze, w tym szkolne schroniska młodzieżowe, umożliwiające rozwijanie zainteresowań i uzdolnień oraz korzystanie z różnych form wypoczynku i organizacji czasu wolnego;
placówki kształcenia ustawicznego oraz centra kształcenia zawodowego, umożliwiające uzyskanie i uzupełnienie wiedzy, umiejętności i kwalifikacji zawodowych;
placówki artystyczne - ogniska artystyczne umożliwiające rozwijanie zainteresowań i uzdolnień artystycznych;
poradnie psychologiczno-pedagogiczne, w tym poradnie specjalistyczne udzielające dzieciom, młodzieży, rodzicom i nauczycielom pomocy psychologiczno-pedagogicznej, a także pomocy uczniom w wyborze kierunku kształcenia i zawodu;
młodzieżowe ośrodki wychowawcze, młodzieżowe ośrodki socjoterapii, specjalne ośrodki szkolno-wychowawcze oraz specjalne ośrodki wychowawcze dla dzieci i młodzieży wymagających stosowania specjalnej organizacji nauki, metod pracy i wychowania, a także ośrodki rewalidacyjno-wychowawcze umożliwiające dzieciom i młodzieży, o których mowa w art. 36 ust. 17, a także dzieciom i młodzieży z niepełnosprawnościami sprzężonymi, z których jedną z niepełnosprawności jest niepełnosprawność intelektualna, realizację odpowiednio obowiązku, o którym mowa w art. 31 ust. 4, obowiązku szkolnego i obowiązku nauki;
placówki zapewniające opiekę i wychowanie uczniom w okresie pobierania nauki poza miejscem stałego zamieszkania;
placówki doskonalenia nauczycieli;
biblioteki pedagogiczne;
kolegia pracowników służb społecznych.

Z art. 123 ust. 1 pkt 1 ustawy Prawo oświatowe wynika, że Minister właściwy do spraw oświaty i wychowania określi, w drodze rozporządzenia rodzaje i szczegółowe zasady działania placówek publicznych, o których mowa w art. 2 pkt 3, 7 i 8, warunki pobytu dzieci i młodzieży w tych placówkach oraz może określić wysokość i zasady odpłatności wnoszonej przez rodziców za pobyt ich dzieci w tych placówkach.

Na podstawie ww. delegacji ustawowej Minister Edukacji Narodowej wydał rozporządzenie z dnia 11 sierpnia 2017 r. w sprawie publicznych placówek oświatowo-wychowawczych, młodzieżowych ośrodków wychowawczych, młodzieżowych ośrodków socjoterapii, specjalnych ośrodków szkolno-wychowawczych, specjalnych ośrodków wychowawczych, ośrodków rewalidacyjno-wychowawczych oraz placówek zapewniających opiekę i wychowanie uczniom w okresie pobierania nauki poza miejscem stałego zamieszkania (Dz. U. z 2017 r., poz. 1606), zwanego dalej rozporządzeniem.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, iż Miasto na Prawach Powiatu jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Miasto rozlicza VAT łącznie ze swoimi jednostkami organizacyjnymi. Oznacza to, że jedynym czynnym podatnikiem VAT jest Miasto, a czynności realizowane przez jednostki organizacyjne, w tym dostawa towarów i świadczenie usług odbywa się zawsze w imieniu i na rzecz Miasta. Celem wykonywania zadań z zakresu edukacji publicznej Miasto tworzy jednostki budżetowe, takie jak szkoły, czy też ośrodki dokształcania i doskonalenia zawodowego, które to jednostki objęte są systemem oświaty w rozumieniu przepisów art. 2 ustawy z dnia 14 grudnia 2016 r. - Prawo oświatowe (Dz. U. z 2018 r. poz. 996). Jednostki te podejmują m.in. następujące aktywności: prowadzenie internatu. Wybrane szkoły realizujące zadania własne Miasta w zakresie edukacji publicznej (Zespół Szkół Techniczno-Informatycznych) prowadzą internaty, w których zapewniają uczniom zakwaterowanie. Za pobyt w internacie od uczniów pobierane są opłaty. W internacie Zespołu Szkół Techniczno-Informatycznych mieszkają uczniowie szkół wchodzących w skład ZSTI (technikum i liceum ogólnokształcącego sportowego), uczniowie innych … szkół, dla których organem prowadzącym jest Miasto … oraz sporadycznie uczniowie spoza szkół … kierowani na testy sportowe. Odpłatności za zakwaterowanie dokonują uczniowie, rodzice oraz inne podmioty z … i spoza … (m.in. … S.A., domy dziecka, opieka społeczna).

W świetle powołanych przepisów należy stwierdzić, że zakwaterowanie w internacie Zespołu Szkół, za które pobierane są opłaty stanowiące dochód Miasta wypełniają definicję działalności gospodarczej wskazanej w art. 15 ust. 2 ustawy podlegającej opodatkowaniu podatkiem VAT.

Miasto świadcząc odpłatnie te usługi działa w reżimie cywilnoprawnym (a nie publicznoprawnym), a zatem wykonuje czynności wskazane w art. 5 ust. 1 ustawy.

Przy tym – co również należy podkreślić – istnieje bezpośredni związek pomiędzy dokonywanymi płatnościami a usługami świadczonymi przez Zespół Szkół podlegający Miastu. Beneficjentem świadczonych przez Wnioskodawcę usług zakwaterowania za odpłatnością są rodzice (opiekunowie) dzieci lub inne osoby fizyczne czy podmioty.

Zatem Miasto z tytułu czynności polegających na zakwaterowaniu uczniów w internacie, świadczonych za pośrednictwem Zespołu Szkół Techniczno-Informatycznych działa w charakterze podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy i w zakresie, w jakim realizuje ww. zadanie, nie jest objęte regulacją przepisu art. 15 ust. 6 powołanej ustawy.

Tym sam stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym w odniesieniu do czynności polegających na zakwaterowaniu uczniów w internacie Miasto nie będzie podatnikiem podatku VAT, należało uznać za nieprawidłowe.

Przechodząc do kwestii zwolnienia z opodatkowania podatkiem VAT czynności polegających na zakwaterowaniu uczniów szkół, dla których organem prowadzącym jest Wnioskodawca, należy wskazać, że podstawowa stawka podatku od towarów i usług, stosowanie do treści art. 41 ust. 1 ustawy, wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

W myśl art. 41 ust. 2 wskazanej ustawy, dla towarów i usług wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.

W tym miejscu zaznaczyć należy, że zgodnie z obowiązującym od dnia 1 stycznia 2019 r. art. 146aa ust. 1 pkt 1 i pkt 2 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2019 r. do końca roku następującego po roku, dla którego wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż -6%:

stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%;
stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 8%.

Zarówno w treści ustawy o podatku od towarów i usług, jak i przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewiduje dla niektórych czynności obniżone stawki podatku, bądź zwolnienie od podatku.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 30 ustawy, zwalnia się od podatku usługi zakwaterowania:

w bursach i internatach świadczone na rzecz uczniów i wychowanków szkół prowadzących te bursy i internaty,
w domach studenckich świadczone na rzecz studentów i doktorantów uczelni prowadzących te domy studenckie,
świadczone na rzecz uczniów i wychowanków lub studentów i doktorantów przez podmioty inne niż wymienione w lit. a i b, pod warunkiem że szkoły lub uczelnie mają z tymi podmiotami zawarte umowy dotyczące zakwaterowania swoich uczniów i wychowanków lub studentów i doktorantów;

Zauważyć należy, że zwrot „szkół prowadzących te bursy i internaty” należy czytać szeroko i rozumieć przez to szkoły, które współpracują z daną bursą lub internatem w zakresie zapewnienia opieki i wychowania uczniów uczęszczających do tych szkół, zakwaterowanych w danej bursie czy internacie.

Zatem zwolnienie od podatku na podstawie powyższego przepisu obejmuje opłaty pobierane w związku z zakwaterowaniem w bursie lub internacie uczniów uczęszczających do szkół, przy których znajduje się bursa oraz uczniów innych szkół, z którymi zawarto w tym zakresie porozumienia o zakwaterowaniu.

Zgodnie z art. 3 ustawy z dnia 5 września 2016 r. o szczególnych zasadach rozliczeń podatku od towarów i usług oraz dokonywania zwrotu środków publicznych przeznaczonych na realizację projektów finansowanych z udziałem środków pochodzących z budżetu Unii Europejskiej lub od państw członkowskich Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu przez jednostki samorządu terytorialnego (Dz. U. z 2018 r., poz. 280), jednostka samorządu terytorialnego jest obowiązana do podjęcia rozliczania podatku wraz ze wszystkimi jednostkami organizacyjnymi najpóźniej od dnia 1 stycznia 2017 r.

Stosownie do art. 4 ww. ustawy, jednostka samorządu terytorialnego, której jednostki organizacyjne rozliczały się jako odrębni podatnicy, wstępuje z dniem podjęcia rozliczania podatku wraz ze wszystkimi jednostkami organizacyjnymi we wszystkie przewidziane w przepisach dotyczących podatku prawa i obowiązki jednostek organizacyjnych.

W świetle przywołanych przepisów Miasto i jego jednostki organizacyjne podlegające centralizacji w obecnie obowiązującym stanie prawnym są jednym podatnikiem w rozumieniu przepisów o podatku VAT.

Odnosząc powyższe na grunt przedmiotowej sprawy należy wskazać, że zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 30 lit. a ustawy zwalnia się od podatku usługi zakwaterowania w bursach i internatach świadczone na rzecz uczniów i wychowanków szkół prowadzących te bursy i internaty. Skoro zatem ww. zwolnienie dotyczy zakwaterowania w bursach i internatach prowadzonych przez daną szkołę jej uczniów i wychowanków, to w związku z centralizacją rozliczeń podatnikiem świadczącym tego typu usługi będzie jednostka samorządu terytorialnego w stosunku do uczniów i wychowanków ze wszystkich szkół będących jednostkami organizacyjnymi tej jednostki samorządu terytorialnego podlegającymi wraz z nią centralizacji.

W przedmiotowej sprawie – co wynika z przedstawionego opisu sprawy – organem prowadzącym internat Zespołu Szkół Techniczno-Informatycznych jest Miasto…. W internacie Zespołu Szkół Techniczno-Informatycznych mieszkają uczniowie szkół wchodzących w skład ZSTI (technikum i liceum ogólnokształcącego sportowego), uczniowie innych … szkół, dla których organem prowadzącym jest Miasto ….- od poziomu szkół podstawowych do ostatnich klas szkół średnich, uczniowie szkół branżowych skierowani na teoretyczne dokształcanie w zakresie przedmiotów zawodowych, które odbywa się w Ośrodku Dokształcania i Doskonalenia Zawodowego przy … w … - … jednostka budżetowa podległa Miastu … (grupa kursowa) oraz sporadycznie uczniowie spoza szkół … kierowani na testy sportowe.

Mając na uwadze fakt, że Zespół Szkół Techniczno-Informatycznych, który prowadzi internat podlega wspólnemu rozliczeniu w ramach centralizacji wraz z Miastem, to podatnikiem z tytułu usług zakwaterowania wykonywanych przez internat jest Miasto, a skoro są one świadczone na rzecz uczniów szkół wchodzących w skład ZSTI (technikum i liceum ogólnokształcącego sportowego) oraz uczniów innych … szkół, dla których organem prowadzącym jest Miasto… , to tym samym usługi te podlegają zwolnieniu na podstawie przepisu art. 43 ust. 1 pkt 30 lit. a ustawy.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym, w przypadku uznania, że Miasto w zakresie zakwaterowania uczniów w internacie będzie działać w charakterze podatnika VAT i czynność ta podlega opodatkowaniu podatkiem VAT, to czynność ta winna korzystać ze zwolnienia od VAT, na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 30 lit. a ustawy o VAT w odniesieniu do świadczeń wykonywanych na rzecz uczniów ZSTI i uczniów pozostałych placówek objętych centralizacją VAT w ramach Miasta, należało uznać za prawidłowe.

Natomiast odnośnie kwestii nieuznania Miasta za podatnika podatku VAT z tytułu czynności zbycia surowców wtórnych wskazać należy, iż – jak wynika z okoliczności sprawy - jednostki budżetowe Miasta mogą organizować zbiórki surowców wtórnych (np. makulatury, nakrętek plastikowych). Surowce wtórne pozyskiwane są nieodpłatnie od uczniów szkół, którzy nie otrzymują w zamian żadnych pieniędzy. Następnie szkoła dostarcza zebrane surowce wtórne do punktów skupu, za które otrzymuje zapłatę od przedsiębiorców prowadzących takie punkty.

W tym miejscu zaznaczyć należy, że czynność podlega opodatkowaniu wówczas, gdy wykonywana jest w ramach umowy zobowiązaniowej, a jedna ze stron transakcji może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta tej czynności.

W konsekwencji należy stwierdzić, że w rozpatrywanej sprawie Wnioskodawca – w odniesieniu do opisanych czynności zbycia surowców wtórnych, za które otrzymuje zapłatę od przedsiębiorców prowadzących takie punkty – wykonuje czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT. Dokonuje bowiem w reżimie cywilnoprawnym (a nie publicznoprawnym) odpłatnej dostawy towaru surowców wtórnych, a zatem wykonuje czynności wskazane w art. 5 ust. 1 ustawy. Przy tym – co również należy podkreślić – istnieje bezpośredni związek pomiędzy otrzymaną zapłatą, a dostawą towaru w postaci surowców wtórnych przez jednostki budżetowe podlegające pod Miasto. Wnioskodawca uzyskuje bowiem za zebrane surowce wtórne zapłatę, która stanowi jego dochód.

W przedmiotowej sprawie zachodzi związek pomiędzy otrzymywanymi dochodami, a wykonywanymi przez Wnioskodawcę dostawami. Tym samym uzyskana w skupie zapłata jest niczym innym jak wynagrodzeniem za dostawę towaru - surowców wtórnych przez Miasto. Tak więc dostarczanie surowców wtórnych do punktu skupu przez Miasto za odpłatnością stanowi, zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, czynność podlegającą opodatkowaniu.

Należy zatem stwierdzić, że Miasto zbierając za pośrednictwem jednostek budżetowych surowce wtórne i następnie dostarczając je do punktu skupu, działa w charakterze podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy i w zakresie, w jakim realizuje ww. zadanie nie jest objęte regulacją przepisu art. 15 ust. 6 ustawy o podatku od towarów i usług.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym w odniesieniu do czynności polegających na zbiórce i sprzedaży uzyskanych uprzednio nieodpłatnie surowców wtórnych nie będzie on podatnikiem podatku VAT, należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania). Inne kwestie przedstawione we wniosku, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, wydana interpretacja traci swą aktualność.

Jednocześnie należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku opisu sprawy, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Niniejszą interpretacją załatwiono wniosek w zakresie:

nieuznania Miasta za podatnika podatku VAT z tytułu czynności polegających na zakwaterowaniu uczniów w internacie,

zwolnienia z opodatkowania podatkiem VAT czynności polegających na zakwaterowaniu uczniów szkół, dla których organem prowadzącym jest Wnioskodawca,

nieuznania Miasta za podatnika podatku VAT z tytułu czynności zbycia surowców wtórnych.

Natomiast wniosek w pozostałym zakresie zostanie załatwiony odrębnym rozstrzygnięciem.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego…, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin