Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP4.4012.655.2019.1.KS
z 2 grudnia 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900 z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 2 października 2019 r. (data wpływu 2 października 2019 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku prawa do odliczenia podatku naliczonego z tytułu wydatków związanych z realizacją zadania inwestycyjnego (…) – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 2 października 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku prawa do odliczenia podatku naliczonego z tytułu wydatków związanych z realizacją zadania inwestycyjnego pn. (…).

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Gmina jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT. Na podstawie ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (t. j. Dz. U. z 2019 r., poz. 506, ze zm.; dalej: „ustawa o samorządzie gminnym”) Gmina jest wyposażona w osobowość prawną i posiada zdolność do czynności cywilnoprawnych. Jednocześnie Gmina na podstawie art. 7 powołanej ustawy jest odpowiedzialna za realizację wymienionych w tym przepisie zadań własnych. Jednym z zadań własnych Gminy jest zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty samorządowej obejmujące sprawy targowisk i hal targowych. W ramach ww. zadania, Gmina jako jednostka samorządu terytorialnego realizuje zadanie inwestycyjne (…). Lokalizacja inwestycji: województwo (…), powiat (…), gmina (…), miejscowość (…). Właścicielem działki (…) jest Gmina (…). Inwestycja ma na celu w szczególności ułatwienie rolnikom dostępu do rynku zbytu produktów rolnych poprzez wybudowanie targowiska (…). Inwestycja realizowana jest ze środków własnych Gminy oraz ze środków zewnętrznych. W dniu 5 września 2017 r. Gmina podpisała z Samorządem Województwa umowę o dofinansowanie Inwestycji (aneks z dnia 28 czerwca 2019 r.) na operację typu (…). Termin realizacji inwestycji: rozpoczęcie - VII/2019 rok, zakończenie - VI/2020 rok. Przedmiotem realizowanej inwestycji zgodnie z dokumentacją jest wykonanie robót budowlanych (budynek biurowo - socjalny, wiata targowa, miejsca parkingowe, miejsce utwardzone pod stanowiska targowe niezadaszone, ciąg pieszo - jezdny), robót instalacyjnych, budowa miejsca na gromadzenie odpadów stałych i zbiornika na wody deszczowe oraz budowa zjazdu z drogi powiatowej. Przedmiotowe wydatki stanowią po stronie Gminy wydatki o charakterze majątkowym. Po zakończeniu inwestycji Gmina przyjmie „Targowisko (…)” w miejscowości (…) na stan swoich środków trwałych. Nabywcą/odbiorcą faktur dokumentujących poniesione wydatki na realizację ww. zadania inwestycyjnego będzie Gmina. Równocześnie Gmina pragnie wskazać, że dotychczas poniosła ona jedynie wydatki związane z przygotowaniem ww. Inwestycji do realizacji (takie jak wydatki na dokumentację projektową). Zasady korzystania z Targowiska oraz prowadzonego za jego pomocą handlu produktami rolno-spożywczymi i innymi towarami oraz artykułami dopuszczonymi do obrotu określał będzie regulamin, który zostanie opracowany przez Gminę. Zgodnie z intencją Gminy, po oddaniu Targowiska do użytkowania będzie ono ogólnodostępne i przeznaczone do użytku mającego służyć poprawie konkurencyjności miejscowych producentów rolnych. Powierzchnia Targowiska będzie wykorzystywana przez osoby, które w związku z możliwością prowadzenia działalności handlowej uiszczą na rzecz Gminy jedynie opłatę targową, mającą charakter należności publicznoprawnej i stanowiącą dochód publiczny. Na podstawie art. 15 ust. 1 oraz art. 19 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (Dz.U. z 2019 r., poz. 1170, z późn. zm., dalej: „ustawa o podatkach i opłatach lokalnych”), Rada Gminy (…) uchwałą wprowadzi opłatę targową na terenie Gminy, określi zasady ustalania i poboru oraz terminy płatności i wysokości stawek. Gmina nie ma zamiaru i nie będzie pobierała żadnych innych opłat za korzystanie z Targowiska, w tym w szczególności opłat pobieranych na podstawie umów cywilnoprawnych, które podlegałyby opodatkowaniu podatkiem VAT.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Gmina (…) ma możliwość odliczenia kwot podatku VAT naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących realizację zadania inwestycyjnego (…) w miejscowości (…) w ramach operacji typu (…)?

Zdaniem Wnioskodawcy zgodnie z ogólną zasadą zawartą w art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. 2018, poz. 2174, z późn. zm., dalej: „ustawa o podatku od towarów i usług”) w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 ustawy o podatku od towarów i usług, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Z treści tego przepisu wynika, że prawo do obniżenia kwot podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy odliczenia tego dokonuje podatnik VAT, a także gdy towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług za podatników uznaje się osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Zgodnie natomiast z ust. 6 tej regulacji, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych. Jak wynika z powołanych powyżej przepisów prawa, rozliczenie podatku naliczonego na zasadach wskazanych w art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług uwarunkowane jest tym, aby nabywane towary i usługi były wykorzystywane przez zarejestrowanego, czynnego podatnika podatku VAT w ramach działalności gospodarczej do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług. Jak wynika natomiast z art. 15 ust. 6 ustawy o podatku od towarów i usług, jednostki samorządu terytorialnego są podatnikami podatku od towarów i usług jedynie w zakresie wszelkich czynności, które mają charakter cywilnoprawny, tzn. są przez nie realizowane na podstawie umów cywilnoprawnych. Jak wskazano w stanie faktycznym, Gmina realizuje zadanie własne z zakresu zaspokajania zbiorowych potrzeb wspólnoty obejmującej sprawy targowisk i hal targowych, polegającej na budowie Targowiska w ramach zadania inwestycyjnego (…). Zadanie inwestycyjne realizowane przez Gminę w związku z urządzeniem Targowiska jest zadaniem własnym Gminy zgodnie z art. 7 ust. 1 pkt 11 ustawy o samorządzie gminnym. W związku z umożliwieniem prowadzenia działalności handlowej na Targowisku pobierana będzie jedynie opłata targowa, której zagadnienia reguluje ustawa o podatkach i opłatach lokalnych, i której wysokość określona zostanie przez Radę Gminy w drodze uchwały. Opłata targowa ma charakter należności publicznoprawnej stanowiącej dochód publiczny, pobieranej na podstawie i w wysokości określonej przepisami prawa przez upoważniony organ władzy publicznej realizujący zadania publiczne. Opłata targowa stanowi należność Gminy o charakterze publicznoprawnym, która nie stanowi wynagrodzenia za jakąkolwiek usługę świadczoną przez Gminę i w konsekwencji nie podlega opodatkowaniu VAT. Powyższe potwierdza orzecznictwo Naczelnego Sądu Administracyjnego (dalej: „NSA”). Przykładowo, w wyroku z dnia 31 marca 2016 r., sygn. akt I FSK 1736/14 NSA wskazał, że: „Obowiązek płacenia opłaty targowej nie jest zależny od świadczeń wzajemnych ze strony Gminy na rzecz kupców prowadzących sprzedaż na targowiskach. Na powyższe wskazuje art. 15 ust. 3 u.p.o.l., z którego wynika, że pobieranie opłaty targowej jest niezależnie od należności za korzystanie z urządzeń targowych, czy też konieczności ponoszenia opłat za usługi świadczone przez prowadzącego targowisko. Opłata targowa jest po prostu nieekwiwalentnym zobowiązaniem podatkowym powstającym z mocy prawa, z dniem zaistnienia zdarzenia, z którym ustawa podatkowa wiąże powstanie takiego zobowiązania (art. 21 § 1 pkt 1 Ordynacji podatkowej), tj. dokonywania sprzedaży na targowisku. Co istotne, zgodnie z art. 15 ust. 2 u.p.o.l. pobór tej opłaty dotyczy każdego miejsca, w którym prowadzona jest sprzedaż - także tych, które nie są targowiskiem w potocznym tego słowa znaczeniu. Ponadto zobowiązanie podatkowe z tytułu opłaty targowej wiąże się z zaistnieniem zdarzenia jakim jest sprzedaż. Zatem, skoro opłata targowa jest uzależniona od samego faktu sprzedaży, to nie można przyjąć, że uiszcza się ją od zajęcia powierzchni na targowisku. Innymi słowy opłata targowa nie jest wynagrodzeniem za udostępnienie miejsca na targowisku”. W konsekwencji należy uznać, że udostępniając Targowisko i pobierając opłatę targową Gmina będzie działać jako organ władzy publicznej i nie będzie działać jako podatnik VAT. Ponadto w ocenie Gminy Inwestycja nie będzie służyła jej do wykonywania jakichkolwiek czynności opodatkowanych VAT z uwagi na brak związku ponoszonych wydatków z czynnościami opodatkowanymi VAT. W konsekwencji Gminie nie przysługuje prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z nabyciem towarów i usług na potrzeby realizacji Inwestycji (…). Warunek uprawniający do odliczenia podatku VAT naliczonego - wskazany w art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, nie zostanie spełniony, gdyż efekty realizacji zadania (…) nie będą wykorzystywane do czynności opodatkowanych (gmina nie będzie prowadziła sprzedaży opodatkowanej podatkiem od towarów i usług z wykorzystaniem ww. inwestycji). Otrzymanie powyższej interpretacji indywidualnej jest niezbędne ponieważ każdy beneficjent operacji „Inwestycje w targowiska lub obiekty budowlane przeznaczone na cele promocji lokalnych produktów poddziałanie „Wsparcie inwestycji w tworzenie, ulepszanie i rozwijanie podstawowych usług lokalnych dla ludności wiejskiej, w tym rekreacji, kultury i powiązanej infrastruktury”, objętego Programem Rozwoju Obszarów Wiejskich na lata 2014-2020, jest zobowiązany załączyć ją do wniosku w celu uznania podatku VAT naliczonego jako kosztu kwalifikowalnego operacji.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Na mocy art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy – kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Zatem prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Aby podmiot mógł skorzystać z prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony związany z dokonanym nabyciem towarów i usług, w pierwszej kolejności winien spełnić przesłanki umożliwiające uznanie go – dla tej czynności – za podatnika podatku od towarów i usług, działającego w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania podlegają wszelkie transakcje, których przedmiotem jest dostawa towarów lub świadczenie usług, pod warunkiem, że są one realizowane przez „podatników” w rozumieniu ustawy i wykonywane w ramach działalności gospodarczej.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy – podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych (art. 15 ust. 2 ustawy).

W myśl art. 15 ust. 6 ustawy – nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Z przedstawionego wyżej przepisu wynika, że jednostki samorządu terytorialnego są podatnikami podatku od towarów i usług jedynie w zakresie wszelkich czynności, które mają charakter cywilnoprawny. Będą to zatem wszystkie realizowane przez te jednostki czynności w sferze ich aktywności cywilnoprawnej, np. czynności sprzedaży, zamiany (nieruchomości i ruchomości), wynajmu, dzierżawy itp., umów prawa cywilnego (nazwanych i nienazwanych).

Na podstawie art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2019 r., poz. 506 z późn. zm.) – gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność.

Jak stanowi art. 6 ust. 1 powołanej ustawy – do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów.

Do zadań własnych gminy należy zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty. W szczególności zadania własne obejmują sprawy targowisk i hal targowych (art. 7 ust. 1 pkt 11 ustawy o samorządzie gminnym).

Zagadnienia dotyczące opłaty targowej reguluje ustawa z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (Dz. U. z 2019 r., poz. 1170, z późn. zm.).

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych – rada gminy może wprowadzić opłatę targową. Opłatę targową pobiera się od osób fizycznych, osób prawnych oraz jednostek organizacyjnych nieposiadających osobowości prawnej, dokonujących sprzedaży na targowiskach, z zastrzeżeniem ust. 2b.

Stosownie do treści ust. 2b ww. artykułu – opłacie targowej nie podlega sprzedaż dokonywana w budynkach lub w ich częściach.

W myśl art. 15 ust. 3 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych – opłatę targową pobiera się niezależnie od należności przewidzianych w odrębnych przepisach za korzystanie z urządzeń targowych oraz za inne usługi świadczone przez prowadzącego targowisko.

Zatem opłata targowa jest szczególną formą daniny publicznej, pobieraną od podmiotów dokonujących sprzedaży na targowiskach lub innych wydzielonych miejscach. Wysokość opłaty ustala właściwa miejscowo rada gminy w trybie określonym ustawowo.

A zatem Gmina pobierając takie opłaty będzie działała jako organ władzy publicznej, o którym mowa w art. 15 ust. 6 ustawy, w konsekwencji czego opłaty te nie będą podlegały opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Z opisu sprawy wynika, że Gmina jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT. Na podstawie art. 7 ustawy o samorządzie gminnym, gmina jest odpowiedzialna za realizację wymienionych w tym przepisie zadań własnych. Jednym z zadań własnych Gminy jest zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty samorządowej obejmujące sprawy targowisk i hal targowych. W ramach ww. zadania, Gmina jako jednostka samorządu terytorialnego realizuje zadanie inwestycyjne (…). Inwestycja ma na celu w szczególności ułatwienie rolnikom dostępu do rynku zbytu produktów rolnych poprzez wybudowanie targowiska. Inwestycja realizowana jest ze środków własnych Gminy oraz ze środków zewnętrznych. Przedmiotem realizowanej inwestycji zgodnie z dokumentacją jest wykonanie robót budowlanych (budynek biurowo - socjalny, wiata targowa, miejsca parkingowe, miejsce utwardzone pod stanowiska targowe niezadaszone, ciąg pieszo - jezdny), robót instalacyjnych, budowa miejsca na gromadzenie odpadów stałych i zbiornika na wody deszczowe oraz budowa zjazdu z drogi powiatowej. Nabywcą/odbiorcą faktur dokumentujących poniesione wydatki na realizację ww. zadania inwestycyjnego będzie Gmina (…). Zgodnie z intencją Gminy, po oddaniu Targowiska do użytkowania będzie ono ogólnodostępne i przeznaczone do użytku mającego służyć poprawie konkurencyjności miejscowych producentów rolnych. Powierzchnia Targowiska będzie wykorzystywana przez osoby, które w związku z możliwością prowadzenia działalności handlowej uiszczą na rzecz Gminy jedynie opłatę targową, mającą charakter należności publicznoprawnej i stanowiącą dochód publiczny. Na podstawie art. 15 ust. 1 oraz art. 19 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych, Rada Gminy (…) uchwałą wprowadzi opłatę targową na terenie Gminy, określi zasady ustalania i poboru oraz terminy płatności i wysokości stawek. Gmina nie ma zamiaru i nie będzie pobierała żadnych innych opłat za korzystanie z Targowiska, w tym w szczególności opłat pobieranych na podstawie umów cywilnoprawnych, które podlegałyby opodatkowaniu podatkiem VAT.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą prawa do odliczenia możliwość odliczenia kwot podatku VAT naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących realizację ww. zadania inwestycyjnego.

Mając na uwadze powołane powyżej przepisy prawa oraz przedstawiony opis sprawy należy stwierdzić, że rozliczenie podatku naliczonego na zasadach określonych w art. 86 ust. 1 ustawy uwarunkowane jest tym, aby nabywane towary i usługi były wykorzystywane przez podatnika podatku VAT w ramach działalności gospodarczej do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

Budowa targowiska odbywać się będzie w ramach władztwa publicznego i Gmina wykonując to zadanie będzie działać jako organ administracji publicznej i może korzystać ze środków prawnych o charakterze władczym. W takim ujęciu Gmina bez wątpienia nie może być uznana za podatnika, gdyż realizuje w tym zakresie zadania własne służące zaspokajaniu zbiorowych potrzeb wspólnoty samorządowej.

Podstawowym warunkiem, którego spełnienie należy analizować w aspekcie prawa do odliczenia podatku VAT jest związek dokonywanych nabyć towarów i usług ze sprzedażą uprawniającą do dokonywania takiego odliczenia, czyli sprzedażą generującą podatek należny. W omawianej sprawie związek taki nie wystąpi. Z okoliczności sprawy wynika bowiem, że Gmina wykonywać będzie przedmiotową inwestycję w ramach zadań własnych nałożonych na nią ustawą o samorządzie gminnym oraz pobierać będzie jedynie opłatę targową, mającą charakter należności publicznoprawnej i stanowiącą dochód publiczny – pobieraną na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych – zatem w tym zakresie będzie działała w ramach reżimu publicznoprawnego. Ponadto Gmina nie ma zamiaru i nie będzie pobierała żadnych innych opłat za korzystanie z Targowiska, w tym w szczególności opłat pobieranych na podstawie umów cywilnoprawnych, które podlegałyby opodatkowaniu podatkiem VAT. Nabyte w ramach budowy towary nie są i nie będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. W analizowanym przypadku Gmina nie będzie ponosiła wydatków w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, a tym samym nabywając towary i usługi nie będzie działała w charakterze podatnika podatku VAT.

W konsekwencji mając na uwadze opis sprawy oraz powołane przepisy prawa należy stwierdzić, że Gminie nie przysługuje/nie będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku VAT wynikającego z faktur dokumentujących realizację zadania inwestycyjnego (…). Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za jest prawidłowe.

Nadmienia się, że niniejsza interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Ponadto, Organ informuje, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie, które nie zostały objęte pytaniem wskazanym we wniosku – nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone. Pojęcie „kosztu kwalifikowanego” nie jest pojęciem podatkowym i organy podatkowe nie są właściwe do rozstrzygania wątpliwości podatników odnośnie możliwości zaliczania wartości podatku od towarów i usług do kosztów kwalifikowanych. Kwestię tę rozstrzygają bowiem przepisy regulujące zasady korzystania ze środków pomocowych. Zasady i przepisy podatkowe przywołane w uzasadnieniu niniejszej interpretacji mogą być jedynie pomocne Wnioskodawcy przy dokonywaniu oceny, czy podatek VAT w tej sytuacji powinien być kosztem kwalifikowanym. W związku z powyższym nie zajęto stanowiska w tej sprawie.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego w opisie sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193 z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (…) za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.