2019.12.02 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP2-1.4010.414.2019.2.SP
z 2 grudnia 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z poźn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 20 września 2019 r. (data wpływu 25 września 2019 r.) uzupełnione pismem z dnia 14 listopada 2019 r.(data nadania 18 listopada 2019 r., data wpływu 18 listopada 2019 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie z dnia 7 listopada 2019 r. nr. 0114-KDIP2-1.4010.414.2019.1.SP (data wysyłki 7 listopada 2019 r., data doręczenia 12 listopada 2019 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie braku powstania przychodu podatkowego z tytułu nieodpłatnych świadczeń jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 25 września 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie braku powstania przychodu podatkowego z tytułu nieodpłatnych świadczeń.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe.

A S.A (dalej: A.) oraz określone spółki od niej zależne zawarły i zarejestrowały umowę o utworzeniu podatkowej grupy kapitałowej w rozumieniu przepisów ustawy o CIT (dalej spółki wchodzące w skład PGK II: Spółka, Spółki). Zgodnie z tą umową A. (jako podmiot dominujący) jest spółką reprezentującą PGK II w zakresie obowiązków wynikających z ustawy o CIT oraz Ordynacji Podatkowej.

W ramach prowadzonej działalności gospodarczej, opodatkowanej podatkiem dochodowym od osób prawnych, Spółki otrzymują od podmiotów zewnętrznych produkowane/posiadane przez nie towary/materiały celem ich przetestowania pod kątem przydatności w realizowanym procesie produkcyjnym Spółki. Przekazanie towarów/materiałów następuje na podstawie umowy bądź porozumienia zawieranego przez Spółki z podmiotami przekazującymi.

Treść umowy/porozumienia określa rodzaj przekazywanego towaru/materiału, okres oraz sposób jego wykorzystania, a w niektórych przypadkach również obowiązki informacyjne nałożone na Spółki mające na celu udokumentowanie zużycia testowanego towaru/materiału. Przekazanie tych produktów Spółkom ma na celu sprawdzenie ich przydatności w prowadzonej przez nie działalności gospodarczej i ułatwienie jej podjęcia decyzji co do ewentualnego zakupu testowanych towarów, co również wynika z postanowień umów/porozumień. Za otrzymane w tym celu towary Spółki nie ponoszą odpłatności.

W praktyce, w zależności od rodzaju i właściwości testowanego towaru, dochodzi do zwrotu tego towaru, po okresie wskazanym w umowie/porozumieniu, bądź też do jego całkowitego lub częściowego zużycia, jeżeli wynika to z normalnego zużycia zgodnego z ich przeznaczeniem np. w procesie produkcyjnym.

Postanowienia niektórych umów/porozumień przewidują obowiązek sporządzenia przez przekazującego towary opracowanie wyników przeprowadzonych prób/testów zawierających m.in. opinię Spółki na temat przydatności testowanego towaru w działalności gospodarczej. W przypadku zakończenia testów wynikiem pozytywnym, Spółka może podjąć decyzję o zakupie testowanego towaru, ale nie ma takiego obowiązku.

Koszty związane z dostawą towaru do przetestowania ponosi podmiot przekazujący te towary; natomiast koszty związane z samym sprawdzeniem tych towarów/materiałów w stosowanych, rzeczywistych procesach produkcyjnych ponosi Spółka.

Wnioskodawca informuje, że w okresie poprzedzającym istnienie podatkowej grupy kapitałowej, A. – jako odrębny podatnik podatku CIT – otrzymał interpretację o sygn. ILPB3/423-24/13-4/JG z 4 kwietnia 2013 r., w której Organ w sprawie identycznej jak będąca przedmiotem niniejszego Wniosku, uznał stanowisko podatnika za prawidłowe. Z uwagi na fakt, iż od dnia 01.01.2019 r. podatnikiem podatku CIT jest PGK II, ponowne wystąpienie z niniejszym wnioskiem jest uzasadnione.

W odpowiedzi na wezwanie z dnia 7 listopada 2019 r. nr. 0114-KDIP2-1.4010.414.2019.1.SP Wnioskodawca uzupełnił opis stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego poprzez stwierdzenie, że:

W treści zawieranych przez Spółki z PGK II umów znajdują się zapisy, które można zakwalifikować do trzech kategorii, tj.:

Spółka zobowiązuje się przetestować otrzymany towar i udzielić Przekazującemu informacji jedynie co do przydatności tego towaru w działalności tej Spółki lub
Spółka zobowiązuje się przetestować otrzymany towar oraz sporządzić dla Przekazującego raport/sprawozdanie z procesu testowania, które winny zawierać szczegółowe informacje np. co do sposobu zużycia tych towarów lub zachowania się tych towarów w trakcie ich testowania w warunkach produkcyjnych Spółki albo
Spółka dla celów przeprowadzenia testów na otrzymanym towarze udostępnia własną infrastrukturę i ponosi koszty związane z zorganizowaniem środowiska dla celów testu, natomiast czynności faktyczne związane z samym testowaniem (np. pomiar) oraz określeniem wyników testów leżą po stronie Przekazującego towar; dodatkowo, zapisy umowy wskazują, że Spółka testującą otrzyma prawo do udziału w wyniku testów oraz że towar przekazany do testowania nie będzie podlegał zwrotowi Przekazującemu.

W każdym z w/w rodzajów umów, Spółka obowiązana jest co najmniej przekazać informację co do przydatności danego towaru w jej działalności albowiem brak takiej informacji wypaczałby sens istoty testowania. W ocenie Wnioskodawcy, dotyczy to również tych umów, które zawierane są na warunkach wskazanych w pkt c) powyżej, pomimo iż Spółka testująca formalnie nie jest zobowiązana do sporządzania żadnej informacji. W tym przypadku bowiem Spółka, poprzez udostępnienie własnej infrastruktury dla celów testowania, umożliwia Przekazującemu towar pozyskanie informacji na temat przydatności testowanego towaru w jej warunkach produkcyjnych.

W ocenie A., forma i zakres przekazywanej informacji w tym zakresie nie wpisuje się w definicję jednostronnego świadczenia, albowiem podmiot przekazujący towar do testowania uzyskuje informacje jw., natomiast Spółka testująca też otrzymuje informację na temat danego towaru i to nie tylko co do jego dostępności na rynku ale również w zakresie jego przydatności w indywidualnych warunkach związanych z profilem prowadzonej przez nią działalności.

Wnioskodawca wskazuje, że przedmiotem pytania zawartego we Wniosku nie są umowy na testowanie, które nie wymagałyby jakiejkolwiek informacji zwrotnej co do wyniku testu potwierdzającego przynajmniej przydatność towaru w działalności Spółki. W każdym wypadku Przekazujący otrzymuje przynajmniej informację potwierdzającą, że towar spełnił bądź nie oczekiwania Spółki testującej.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy otrzymanie przez Spółki towarów/materiałów przekazanych im nieodpłatnie w celu dokonania oceny ich przydatności w procesach produkcyjnych Spółek stanowi przychód z tytułu nieodpłatnych świadczeń podlegający opodatkowaniu przez Wnioskodawcę podatkiem dochodowym od osób prawnych?

Zdaniem Wnioskodawcy, korzystanie z cudzych towarów otrzymanych od podmiotów zewnętrznych bez wynagrodzenia celem przeprowadzenia na nich prób, pod kątem ich przydatności w rzeczywistych warunkach prowadzonej działalności gospodarczej nie stanowi przychodu w rozumieniu art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy o CIT.

Nieodpłatne świadczenie, o którym mowa w w/w przepisie nie zostało wprawdzie uregulowane ustawą o podatku dochodowym od osób prawnych, niemniej jednak w orzecznictwie sądów administracyjnych ukształtował się pogląd (wyrażony m.in. w uchwale składu siedmiu sędziów NSA z 16.10.2006 r. II FPS 1/06), zgodnie z którym „(...) pojęcie nieodpłatnego świadczenia ma na gruncie art. 12 ust. 1 pkt 2 u.p.d.o.p. szerszy zakres niż w prawie cywilnym. Obejmuje ono bowiem wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu, lub te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze w działalności osób prawnych, których skutkiem jest nieodpłatne, to jest niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu, przysporzenie majątku tej osobie, mające konkretny wymiar finansowy.”

Teza powyższa znalazła odzwierciedlenie m.in. w wyroku NSA z 16 czerwca 2011 r., II FSK 788/10, w którym Sąd ten stwierdził, że: „Pojęcie nieodpłatnego świadczenia obejmuje te spośród nich, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu, lub też których skutkiem jest nieodpłatne, to jest niezwiązane z kosztami lub inną forma ekwiwalentu przysporzenie majątku tej osobie, mające konkretny wymiar majątkowy czy finansowy. Kluczową cechą świadczenia nieodpłatnego jest więc to, że otrzymujący takie świadczenie nie jest zobowiązany do wykonania jakiegokolwiek świadczenia wzajemnego. Aby zatem dane świadczenie mogło być uznane za świadczenie nieodpłatne konieczne jest by polegało ono wyłącznie na jednostronnym przysporzeniu po stronie podmiotu, który świadczenie to uzyskał.”

Odwołując się do stanowiska sądów, stwierdzić należy, iż w niniejszej sprawie nie dochodzi do jednostronnego przysporzenia po stronie Spółki testującej towar/usługę. Jedyną korzyść w tym przypadku otrzymuje podmiot przekazujący własny towar/świadczący własną usługę o przetestowania. Korzyść ta przybiera najczęściej postać promocji tego towaru lub usługi. Ponadto, jak wskazano w opisie sprawy, podmiot przekazujący oczekuje opinii Spółki na temat testowanego produktu, która to opinia stanowi dla niego cenną informację pochodzącą od Spółki jako potencjalnego klienta. Tym samym w ocenie Spółki, w opisanym stanie faktycznym nie wystąpi element nie ekwiwalentności spełniający przesłankę nieodpłatnego świadczenia.

Pomijając kwestię ekwiwalentności, zdaniem Wnioskodawcy, otrzymanie towaru do przetestowania, na warunkach określonych w zawieranych przez Spółki umowach, nie stanowi dla nich żadnego przysporzenia majątkowego, ponieważ możliwość sprawdzenia jakości produktu i jego użyteczności nie zwiększy w żaden sposób jej zasobów ani nie przyczyni się do wzrostu jej przychodów kosztem innego podmiotu.

Prezentowane przez Wnioskodawcę stanowisko znajduje także potwierdzenie w innych indywidualnych interpretacjach podatkowych, np. w interpretacji z dnia 13.09.2011 r. o sygn. ILPB1/415-776/11-4/AMN, w której Organ dokonując oceny skutków podatkowych związanych z nieodpłatnym udostępnieniem przez podatnika towarów osobom fizycznym do przetestowania w zamian za udostępnienie informacji, stwierdził, iż z tytułu tych czynności na podatniku nie będą ciążyły obowiązki płatnika podatku dochodowego od osób fizycznych, ponieważ po stronie osoby testującej nie powstanie przychód z tytułu otrzymania nieodpłatnego świadczenia. W uzasadnieniu organ wskazał: „Zatem w przedmiotowej sprawie osoba testująca nie otrzyma od Wnioskodawcy nieodpłatnego świadczenia, gdyż jak wynika z informacji zawartych we wniosku, osoba testująca otrzymuje od Zainteresowanego odzież motocyklową i jest zobowiązana do przedstawienia relacji (uwag) z okresu testowania (w formie pisemnej oraz fotograficznej). W takiej sytuacji ma miejsce świadczenie drugostronne. Tym samym po stronie osoby testującej nie powstanie przychód z tytułu otrzymania nieodpłatnego świadczenia.”

Wprawdzie interpretacja ta odnosi się do kwestii braku przychodów powstających po stronie testującego – osoby fizycznej, jednakże z uwagi na fakt, iż zarówno ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych, jak również ustawa o CIT stanowi, że przychodem podlegającym opodatkowaniu jest wartość nieodpłatnie otrzymanych świadczeń, stanowisko wyrażone w w/w interpretacji ma zastosowanie również w odniesieniu do podatników będących osobami prawnymi.

W związku z powyższym Wnioskodawca uważa, że otrzymane od podmiotów zewnętrznych towary bez wynagrodzenia, celem ich przetestowania pod kątem przydatności w prowadzonej działalności gospodarczej, nie stanowią przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych, na podstawie art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy o CIT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego uznaje się w zakresie braku powstania przychodu podatkowego z tytułu nieodpłatnych świadczeń za prawidłowe.

W myśl art. 1a ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2019 r., poz. 865 z późn. zm., dalej „updop”), podatnikami mogą być również grupy co najmniej dwóch spółek prawa handlowego mających osobowość prawną, które pozostają w związkach kapitałowych, zwane dalej „podatkowymi grupami kapitałowymi”.

Spółka dominująca reprezentuje podatkową grupę kapitałową w zakresie obowiązków wynikających z ustawy oraz z przepisów Ordynacji podatkowej (art. 1 ust. 3a updop).

Na podstawie art. 1 ust. 7 updop podatek dochodowy oraz zaliczki na ten podatek są obliczane, pobierane i wpłacane przez spółkę dominującą. Spółce tej nie przysługuje wynagrodzenie z tytułu terminowego wpłacania podatku dochodowego od osób prawnych należnego od podatkowej grupy kapitałowej.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 updop, przedmiotem opodatkowania podatkiem dochodowym jest dochód stanowiący sumę dochodu osiągniętego z zysków kapitałowych oraz dochodu osiągniętego z innych źródeł przychodów. W przypadkach, o których mowa w art. 21, art. 22 i art. 24b przedmiotem opodatkowania jest przychód.

Dochodem ze źródła przychodów, z zastrzeżeniem art. 11c, art. 11i, art. 24a, art. 24b i art. 24d i art. 24f, jest nadwyżka sumy przychodów uzyskanych z tego źródła przychodów nad kosztami ich uzyskania, osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przychodów przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów (art. 7 ust. 2 updop)

W myśl art. 7a ust. 1 w podatkowych grupach kapitałowych dochodem ze źródła przychodów jest nadwyżka sumy dochodów wszystkich spółek tworzących grupę uzyskanych z danego źródła przychodów nad sumą ich strat poniesionych z tego źródła przychodów. Jeżeli za rok podatkowy suma strat poniesionych z danego źródła przychodów przez spółki wchodzące w skład podatkowej grupy kapitałowej przekracza sumę dochodów uzyskanych z tego źródła, różnica stanowi stratę podatkowej grupy kapitałowej poniesioną ze źródła przychodów. Dochody i straty spółek oblicza się zgodnie z art. 7 ust. 2 i 3.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 2 updop przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14 są w szczególności wartość otrzymanych rzeczy i praw, a także wartość innych świadczeń w naturze, w tym wartość rzeczy i praw otrzymanych nieodpłatnie lub częściowo odpłatnie, także wartość innych nieodpłatnych lub częściowo odpłatnych świadczeń, z wyjątkiem świadczeń związanych z używaniem środków trwałych otrzymanych przez samorządowe zakłady budżetowe w rozumieniu ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych oraz spółki użyteczności publicznej z wyłącznym udziałem jednostek samorządu terytorialnego lub ich związków od Skarbu Państwa, jednostek samorządu terytorialnego lub ich związków w nieodpłatny zarząd lub używanie.

Stosownie do przepisu art. 12 ust. 6 pkt 4 updop, wartość świadczeń w naturze, w tym nieodpłatnych świadczeń, ustala się w pozostałych przypadkach – na podstawie cen rynkowych stosowanych przy świadczeniu usług lub udostępnianiu rzeczy lub praw tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca udostępnienia.

Powyższe przepisy prowadzą do wniosku, że przychody zawsze wiążą się z pewnym przysporzeniem majątkowym, tj. korzyścią znajdującą, chociażby pośrednio, odzwierciedlenie w majątku podatnika. Odnosi się to również do nieodpłatnych świadczeń, przez które należy rozumieć te wszystkie zdarzenia gospodarcze osób prawnych, których skutkiem jest nieodpłatne tj. niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu, przysporzenie majątkowe mające konkretny wymiar finansowy. Zatem przychód podatkowy będzie stanowiła ta wartość, która przyczyni się do przyrostu aktywów lub zmniejszeniu pasywów.

Powstanie przychodu ze świadczeń nieodpłatnych należy zatem rozważyć wtedy, gdy podatnik podatku dochodowego od osób prawnych otrzymuje bez obowiązku świadczenia wzajemnego rzeczy lub prawa, bądź inne świadczenia lub też możliwość korzystania z rzeczy lub praw.

Wartość nieodpłatnych lub częściowo odpłatnych świadczeń oraz wartość nieodpłatnie lub częściowo odpłatnie otrzymanych rzeczy i praw stanowiących przychody podatkowe ustala się na podstawie art. 12 ust. 5-6a updop.

Podkreślenia wymaga fakt, że pojęcie nieodpłatnych świadczeń musi być zawsze interpretowane w konkretnym kontekście, a nie w oderwaniu od niego lub z pominięciem okoliczności realizacji pewnych uprawnień, zjawisk gospodarczych i zdarzeń prawnych. Wynika z tego, że pojęcie nieodpłatnego świadczenia w prawie podatkowym posiada szerszy zakres niż wynikający z prawa cywilnego. Istotną cechą świadczenia nieodpłatnego jest to, że otrzymujący świadczenie nie jest zobowiązany do wykonania jakiegokolwiek świadczenia wzajemnego.

Do tego, aby można było zaliczyć określone świadczenie do kategorii świadczeń nieodpłatnych stanowiących źródła przychodu podlegającego opodatkowaniu, musi dojść do stosunku prawnego, w wyniku którego jeden podmiot dokonuje określonego świadczenia, drugi natomiast to świadczenie otrzymuje nieodpłatnie, zwiększając w ten sposób swoje przychody podatkowe.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Spółki wchodzące w skład Podatkowej Grupy Kapitałowej w ramach prowadzonej działalności gospodarczej otrzymują od podmiotów zewnętrznych produkowane/posiadane przez nie towary/materiały celem ich przetestowania pod kątem przydatności w realizowanym procesie produkcyjnym Spółek. Przekazanie towarów/materiałów następuje na podstawie umowy bądź porozumienia zawieranego przez Spółki z podmiotami przekazującymi. Przekazanie tych produktów ma na celu sprawdzenie ich przydatności w prowadzonej działalności gospodarczej i ułatwienie podjęcia decyzji co do ewentualnego zakupu testowanych towarów, co również wynika z treści zawieranych umów/porozumień. Towary do testów są przekazywane nieodpłatnie. Po okresie testowania, wynikającym z umowy/porozumienia dochodzi do zwrotu testowanego towaru, bądź do całkowitego albo częściowego zużycia zgodnego z jego przeznaczeniem. Po zakończeniu testów wynikiem pozytywnym, Spółka może podjąć decyzję o zakupie testowanego towaru, ale nie ma takiego obowiązku. Koszty związane z dostawą towaru do testowania ponosi podmiot przekazujący towar, a koszty związane ze sprawdzeniem towaru/materiału ponosi Wnioskodawca.

W treści zawieranych przez Spółki z PGK II umów znajdują się zapisy, które można zakwalifikować do trzech kategorii, tj.:

Spółka zobowiązuje się przetestować otrzymany towar i udzielić Przekazującemu informacji jedynie co do przydatności tego towaru w działalności tej Spółki lub
Spółka zobowiązuje się przetestować otrzymany towar oraz sporządzić dla Przekazującego raport/sprawozdanie z procesu testowania, które winny zawierać szczegółowe informacje np. co do sposobu zużycia tych towarów lub zachowania się tych towarów w trakcie ich testowania w warunkach produkcyjnych Spółki albo
Spółka dla celów przeprowadzenia testów na otrzymanym towarze udostępnia własną infrastrukturę i ponosi koszty związane z zorganizowaniem środowiska dla celów testu, natomiast czynności faktyczne związane z samym testowaniem (np. pomiar) oraz określeniem wyników testów leżą po stronie Przekazującego towar; dodatkowo, zapisy umowy wskazują, że Spółka testującą otrzyma prawo do udziału w wyniku testów oraz że towar przekazany do testowania nie będzie podlegał zwrotowi Przekazującemu.

Mając na uwadze powyższe należy stwierdzić, że skoro po stronie Spółek wchodzących w skład Podatkowej Grupy Kapitałowej nie dochodzi do jednostronnego przysporzenia (występuje ekwiwalentność świadczeń), to otrzymanie towarów/materiałów przekazanych do oceny ich przydatności w procesach produkcyjnych, nie będzie skutkować powstaniem przychodu podatkowego z tytułu nieodpłatnych świadczeń w rozumieniu art. 12 ust. 1 pkt 2 updop, podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych przez Wnioskodawcę.

Zatem, stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny w sprawie będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (oraz opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia przedstawionego w stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin