Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT3.4011.415.2019.2.JR
z 2 grudnia 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 30 sierpnia 2019 r. (data wpływu 24 września 2019 r.), uzupełnionym pismem z dnia 12 listopada 2019 r. (data wpływu 13 listopada 2019 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych zwrotu kosztów nakładów poczynionych na wynajmowany lokal – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 24 września 2019 r. wpłynął do Organu podatkowego ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych.

Wniosek ten nie spełniał wymogów, o których mowa w art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.), w związku z czym pismem z dnia 25 października 2019 r., nr 0113-KDIPT3.4011.415.2019.1.JR, na podstawie art. 169 § 1 w związku z art. 14h wymienionej ustawy, wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie do uzupełnienia ww. wniosku wysłano w dniu 25 października 2019 r. (data doręczenia 4 listopada 2019 r.). Wnioskodawca uzupełnił ww. wniosek pismem z dnia 12 listopada 2019 r. (data wpływu 13 listopada 2019 r.), nadanym za pośrednictwem placówki pocztowej w dniu 12 listopada 2019 r.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca na podstawie umowy najmu zajmował lokal w budynku mieszkalnym wielorodzinnym położonym w D., gmina (…). Przez lata, w których Wnioskodawca zamieszkiwał jako najemca lokalu mieszkalnego numer (…), budynku nr (…), poczynił On szereg nakładów na nieruchomość, celem doprowadzenia lokalu do warunków odpowiednich do zamieszkania wraz z rodziną. W związku ze zmianą właściciela nieruchomości najemca został zmuszony do opuszczenia nieruchomości. W dniu 27 lipca 2018 r., doszło do podpisania porozumienia z nowym właścicielem – (…) Sp. z o.o., z siedzibą w (…). Na mocy porozumienia doszło do rozwiązania umowy najmu bez zachowania okresu wypowiedzenia, w zamian za co Spółka zapłaciła na rzecz Wnioskodawcy kwotę 23 000 zł tytułem „zwrotu kosztów nadkładów poczynionych przez Lokatora na zajmowany przez siebie lokal mieszkalny”. Następnie Spółka przesłała Wnioskodawcy PIT-11 wskazując, że uzyskał On przychód w rozumieniu art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w kwocie 23 000 zł.

Wnioskodawca w uzupełnieniu wniosku wskazał, że otrzymał środki od Spółki w dwóch ratach: w lipcu 2018 r. oraz we wrześniu 2018 r.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy kwota 23 000 zł otrzymana tytułem zwrotu nakładów poczynionych na nieruchomość, stanowi przychód Wnioskodawcy i czy ma On obowiązek rozliczyć się i zapłacić podatek dochodowy od osób fizycznych z togo tytułu?
2. Czy spółka, która wystawiła PIT-11 wskazując w nim powyższą kwotę 23 000 zł, jako przychód Wnioskodawcy, powinna dokonać korekty deklaracji?
   
   

Przedmiotem interpretacji jest odpowiedź na pytanie nr 1. Natomiast wniosek w zakresie pytania nr 2 zostanie rozpatrzony odrębnie.

Zdaniem Wnioskodawcy, kwota 23 000 zł, otrzymana jako zwrot kosztów nakładów poczynionych przez Wnioskodawcę na nieruchomość, której był najemcą, nie stanowi Jego przychodu i nie należy z tego tytułu odprowadzać podatku dochodowego od osób fizycznych.

Jednocześnie Wnioskodawca wskazał, że w podobnych sytuacjach faktycznych wydawane były interpretacje, które wskazywały, że w sytuacji gdy po zakończeniu umowy najmu nastąpi zwrot nadkładów poczynionych przez lokatora na remont najmowanego lokalu, nie jest jego przychodem. Lokator odzyskuje bowiem wcześniej wydatkowane przez siebie pieniądze, a nie wzbogaca się z tego tytułu. Wzbogacenie, czy inaczej mówiąc dochód występuje po stronie właściciela nieruchomości na czyjej poczyniono inwestycje.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania wyrażoną w art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2019 r., poz. 1387, z późn. zm.) – w brzmieniu obowiązującym na dzień 31 grudnia 2018 r., opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do art. 11 ust. 1 ww. ustawy, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 25b i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Zgodnie z treścią art. 20 ust. 1 ww. ustawy za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności; kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, świadczenia otrzymane z tytułu umowy o pomocy przy zbiorach, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i art. 17.

Użycie w powyższym przepisie sformułowania „w szczególności”, wskazuje, że definicja przychodów z innych źródeł ma charakter otwarty i nie ma przeszkód, aby do tej kategorii zaliczyć również przychody inne niż wymienione wprost w przepisie art. 20 ust. 1 ustawy. Katalog przychodów zaliczanych do innych źródeł nie stanowi katalogu zamkniętego, zawiera bowiem jedynie przykładowe wskazanie przychodów zaliczanych do tego źródła. Zatem o przychodzie można mówić wtedy, gdy ma on charakter trwałego przysporzenia majątkowego, tj. ma konkretny wymiar finansowy. Wobec tego do przychodów podlegających opodatkowaniu podatkiem dochodowym nie zalicza się kwot uzyskanych z tytułu różnego rodzaju zwrotów nakładów własnych poczynionych za inny podmiot, pod warunkiem, że ów zwrot rzeczywiście odpowiada kwocie uprzednio poniesionych nakładów.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca na podstawie umowy najmu zajmował lokal w budynku mieszkalnym wielorodzinnym. Przez lata, w których Wnioskodawca zamieszkiwał jako najemca lokalu mieszkalnego, poczynił On szereg nakładów na nieruchomość, celem doprowadzenia lokalu do warunków odpowiednich do zamieszkania wraz z rodziną. W związku ze zmianą właściciela nieruchomości najemca został zmuszony do opuszczenia nieruchomości. W dniu 27 lipca 2018 r., doszło do podpisania porozumienia z nowym właścicielem (Spółką), na mocy którego doszło do rozwiązania umowy najmu bez zachowania okresu wypowiedzenia, w zamian za co Spółka zapłaciła na rzecz Wnioskodawcy kwotę 23 000 zł tytułem „zwrotu kosztów nadkładów poczynionych przez Lokatora na zajmowany przez siebie lokal mieszkalny”. Wnioskodawca otrzymał środki w dwóch ratach - w lipcu 2018 r. oraz we wrześniu 2018 r.

Zgodnie z powyższym podkreślić należy, że do przychodów podatnika podlegających opodatkowaniu podatkiem dochodowym nie zalicza się kwoty uzyskanej z tytułu zwrotu, tj. faktycznych nakładów poczynionych przez podatnika na remont lokalu mieszkalnego. Zatem, kwota wypłacona Wnioskodawcy na podstawie zawartego ze Spółką porozumienia w części odpowiadającej kosztom faktycznie poniesionym przez Wnioskodawcę, nie stanowi po Jego stronie przysporzenia majątkowego, a tym samym nie powstaje z tego tytułu przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych na podstawie art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W związku z powyższym, Wnioskodawca nie miał obowiązku wykazywania tej kwoty w zeznaniu rocznym i uiszczenia podatku z tego tytułu.

W związku z powyższym, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Wskazać należy, że wydając interpretację w trybie art. 14b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej nie przeprowadza postępowania dowodowego, w związku z czym nie jest obowiązany, ani uprawniony do oceny załączonych do wniosku ORD-IN dokumentów, jest związany wyłącznie opisem stanu faktycznego przedstawionym przez Wnioskodawcę i Jego stanowiskiem.

Końcowo, mając na uwadze treść przepisu art. 14b ustawy, zauważyć należy, że w przedmiotowej sprawie Organ podatkowy wydając interpretację indywidualną przepisów prawa opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę. Do postępowania w sprawie wydania interpretacji co do zakresu i sposobu stosowania prawa podatkowego nie mają bowiem zastosowania przepisy o postępowaniu podatkowym, a postępowanie dowodowe jest częścią postępowania podatkowego.

Przedmiotem interpretacji wydanej na podstawie art. 14b ustawy Ordynacja podatkowa jest sam przepis prawa. Jeżeli zatem przedstawiony we wniosku stan faktyczny będzie różnił się od występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia tego zdarzenia.

Zgodnie z art. 14na § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 ustawy Ordynacja podatkowa). Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (…), za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.