Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB1-2.4010.408.2019.1.BD
z 3 grudnia 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2019 r., poz. 900 z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 8 października 2019 r. (data wpływu 10 października 2019 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów odprawy pieniężnej wypłaconej na mocy porozumienia z pracownikiem - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 10 października 2019 r. wpłynął do Organu wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów odprawy pieniężnej wypłaconej na mocy porozumienia z pracownikiem.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca (dalej również jako: „Spółka”) prowadzi działalność w ramach spółki z ograniczoną odpowiedzialnością zajmując się przetwórstwem kukurydzy. Spółka jest podatnikiem podatku dochodowego w Polsce, posiadającym siedzibę oraz zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i podlega opodatkowaniu na podstawie art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. z 2018 r., poz. 1036 z późn.zm).

Wnioskodawca (dalej także: „Spółka”) w ramach prowadzonej działalności postanowił rozwiązać umowę o pracę z jednym z pracowników Spółki. Spółka, dla uniknięcia ewentualnych sporów sądowych związanych z rozwiązaniem stosunku pracy oraz ze względu na dbałość o dobre relacje z pracownikami zawarła z pracownikiem porozumienie o rozwiązaniu umowy o pracę, w wyniku którego pracownikowi została wypłacona dobrowolna odprawa pieniężna niewynikająca z przepisów prawa. Wysokość odprawy odpowiada 12-krotności ostatniego przysługującego pracownikowi wynagrodzenia. W ramach porozumienia Strony ustaliły również szczegółowe zasady realizacji obowiązku zachowania poufności po rozwiązaniu stosunku pracy, w tym między innymi ustalając wysokość kary umownej za niewywiązanie się z tego obowiązku. Porozumienie zostało zawarte 31 października 2018 roku.

Wnioskodawca rozważa możliwość zaliczenia wypłaconej na mocy porozumienia odprawy pieniężnej do kosztów uzyskania przychodów.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy wydatek poniesiony na wypłatę odprawy pieniężnej dla pracownika, z którym rozwiązywana jest umowa o pracę, będzie kosztem uzyskania przychodu w sytuacji, gdy wypłacona odprawa nie wynika z przepisów powszechnie obowiązującego prawa (odprawa dobrowolna)?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Zdaniem Wnioskodawcy, wypłacona na mocy porozumienia z pracownikiem odprawa stanowi dla Spółki koszt uzyskania przychodów.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (dalej: „UPDOP”), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 UPDOP.

Podatnik ma zatem prawo do uznania danych wydatków za koszty uzyskania przychodu, jeżeli wydatki te nie zostały wymienione w art. 16 ust. 1 UPDOP oraz gdy wykazany zostanie ich związek z prowadzoną działalnością, a także, gdy te wydatki mają lub mogą mieć znaczenie dla powstania przychodu lub zabezpieczenia/zachowania źródła przychodów.

Przyjmuje się, że zaliczenie określonego wydatku do kosztów uzyskania przychodów jest możliwe, jeśli racjonalnie oceniając wydatek ten mógłby przyczynić się do powstania przychodu, czy jego zwiększenia lub zachowania bądź zabezpieczenia jego źródła, nawet jeżeli przychód faktycznie nie wystąpi. Do kosztów uzyskania przychodów zalicza się tzw. koszty pracownicze, czyli wydatki poniesione na rzecz pracowników niezależnie od podstawy ich przyznania (por. interpretacja indywidualna o sygn. IPPB5/423-1233/14-2/AM, 0112-KDIL5.4010.16.2017.2.KS).

Kosztem uzyskania przychodów są także koszty pośrednie związane z uzyskiwanymi przychodami, o ile podatnik wykaże, że ich poniesienie było uzasadnione w celu uzyskania przychodu lub zachowania/zabezpieczenia źródła przychodów.

W pierwszej kolejności należy stwierdzić, że wypłacona przez Wnioskodawcę odprawa nie jest jakimkolwiek ze świadczeń wymienionych w art. 16 ust. 1 UPDOP. Ponadto, poniesiony przez Wnioskodawcę koszt odprawy pieniężnej pozostaje w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą, bowiem ponoszony jest na rzecz pracownika w związku z rozwiązaniem umowy o pracę.

Dodatkowo, wypłacanie pracownikom odpraw pieniężnych w razie rozwiązania z nimi stosunku pracy uświadamia pracowników, że pracodawca dba o relację z osobami zatrudnionymi nawet w przypadku konieczności rozwiązania umowy o pracę. Takie działania pracodawcy wpływają pozytywnie na atmosferę w pracy oraz poczucie przynależności, co zwiększa motywacje pracowników i ostatecznie wpływa na efektywność świadczonej przez osoby zatrudnione pracy (por. interpretacja indywidualna ILPB3/4510-1-309/15-2/JG). Lepsza atmosfera w pracy skutkująca większą efektywnością pracowników wpływa na możliwości osiągania przychodów przez Wnioskodawcę. Zagwarantowanie odpowiedniej atmosfery w miejscu pracy jest szczególnie istotne ze względu na tzw. „rynek pracownika”, to znaczy niedobór pracowników o odpowiednich kwalifikacjach zawodowych. Spółka musi podejmować odpowiednie działania w celu dbania o swój wizerunek na rynku pracy i możliwość zatrudniania pracowników o wymaganych kwalifikacjach zawodowych.

Mając na uwadze powyższe, zdaniem Wnioskodawcy wypłacenie odprawy pieniężnej pracownikowi w związku z rozwiązaniem umowy o pracę jest kosztem uzyskania przychodów nawet, gdy wypłata tej odprawy nie jest obowiązkiem wynikającym z powszechnie obowiązujących przepisów prawa.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2019 r., poz. 865 z późn. zm., dalej „UPDOP”), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Konstrukcja przepisu dotyczącego kosztów uzyskania przychodów daje podatnikowi możliwość odliczenia dla celów podatkowych wszelkich kosztów (niewymienionych w art. 16 ust. 1 UPDOP), pod warunkiem, że wykaże ich bezpośredni bądź pośredni związek z prowadzoną działalnością, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu. Tak więc, kosztami uzyskania przychodów są wszelkie, racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzeniem działalności gospodarczej, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów, z wyjątkiem wymienionych w art. 16 ust. 1 UPDOP.

Jednocześnie zauważyć należy, że w art. 16 ust. 1 UPDOP, nie wymieniono wprost ww. odprawy pieniężnej wypłaconej byłemu pracownikowi w związku z rozwiązaniem umowy o pracę jako wydatku wyłączonego z kosztów uzyskania przychodów. Nieujęcie określonych wydatków w katalogu kosztów niestanowiących kosztów uzyskania przychodów, zawartym w art. 16 ust. 1 UPDOP, nie oznacza jednakże automatycznie, że poniesiony z tego tytułu wydatek stanowi koszty uzyskania przychodów. Należy bowiem wówczas ustalić, czy spełnia on ww. przesłanki pozytywne kwalifikowania kosztów, wynikające z cytowanego art. 15 ust. 1 UPDOP.

W tym miejscu należy zwrócić uwagę, że do kosztów podatkowych mogą zostać zaliczone tylko te wydatki na rzecz pracowników, które wykazują związek z uzyskiwaniem przez podatnika przychodów (zabezpieczeniem lub zachowaniem źródła przychodów).

Zgodnie z przedstawionym stanem faktycznym Wnioskodawca rozwiązał ze swoim byłym pracownikiem umowę o pracę. Ponadto, w celu uniknięcia ewentualnych sporów sądowych związanych z rozwiązaniem stosunku pracy oraz ze względu na dbałość o dobre relacje z pracownikami Spółka zawarła z pracownikiem porozumienie o rozwiązaniu umowy o pracę. W wyniku tego porozumienia pracownikowi została wypłacona dobrowolna odprawa pieniężna niewynikająca z przepisów prawa. W ramach porozumienia Strony ustaliły również szczegółowe zasady realizacji obowiązku zachowania poufności po rozwiązaniu stosunku pracy.

Wątpliwości Wnioskodawcy budzi możliwość zaliczenia wydatku poniesionego na wypłatę odprawy pieniężnej pracownikowi w związku z rozwiązaniem umowy o pracę w sytuacji, gdy wypłata tej odprawy nie jest obowiązkiem wynikającym z powszechnie obowiązujących przepisów prawa.

Odnosząc powyższe do przedstawionych przepisów prawa zaznaczyć należy, że koszty ponoszone przez pracodawcę w celu rozwiązania umowy o pracę stanowią element prowadzonej działalności służącej osiąganiu przychodów. Przyznawanie pracownikom dobrowolnych odpraw, jak stwierdził sam Wnioskodawca ma na celu m.in. zapobieganie wysuwaniu roszczeń na drodze sądowej przez byłych pracowników oraz budowanie wizerunku Spółki na rynku pracy. Podkreślić również należy, że wydatki te pomimo tego, iż dotyczą byłego już pracownika Spółki to zostały wynegocjowanie w ramach istniejącego stosunku pracy i mają związek z ponoszonymi przez Spółkę kosztami pracy. Jednocześnie nie mieszczą się w katalogu wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów wymienionych w art. 16 ust. 1 UPDOP.

Z opisu sprawy wynika również, że w ramach porozumienia Strony ustaliły również szczegółowe zasady realizacji obowiązku zachowania poufności po rozwiązaniu stosunku pracy. Odnosząc się do powyższego, podkreślić należy, że wypłata odprawy miała również na celu ochronę interesów Spółki, co przyczyniać się może do zwiększenia konkurencyjności i tym samym służyć zabezpieczeniu i zachowaniu źródła osiąganych przychodów.

W konsekwencji, wydatek ten wypełnia dyspozycję art. 15 ust. 1 UPDOP, a przy tym nie został wymieniony w katalogu kosztów wynikających z art. 16 ust. 1 UPDOP, zatem może stanowić koszt uzyskania przychodu.

Wobec powyższego, przyznanie zwolnionemu pracownikowi dodatkowego świadczenia w postaci odprawy pieniężnej wynegocjowanej na podstawie porozumienia ma związek z prowadzoną działalnością Spółki. Tym samym, koszty poniesione w związku z wypłatą dobrowolnej odprawy pieniężnej powinny stanowić koszty uzyskania przychodów, stosownie do art. 15 ust. 1 UPDOP.

Reasumując, stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny/zdarzenie przyszłe sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywać się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego …, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.