Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0115-KDIT1-1.4012.644.2019.2.MM
z 6 grudnia 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 22 października 2019 r. (data wpływu), uzupełnionym w dniu 8 listopada 2019 r. (data wpływu), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia pełnej kwoty podatku naliczonego przy nabyciu materiałów niezbędnych do wykonania zlecenia − jest nieprawidłowe

UZASADNIENIE

W dniu 22 października 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek, uzupełniony w dniu 8 listopada 2019 r., o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia pełnej kwoty podatku naliczonego przy nabyciu materiałów niezbędnych do wykonania zlecenia.

We wniosku i jego uzupełnieniu przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Prowadzi Pan działalność gospodarczą w zakresie podstawowym 71.12.Z - Działalność w zakresie inżynierii i związane z nią doradztwo techniczne oraz dodatkowym 43.21.Z - Wykonywanie instalacji elektrycznych. Jest „płatnikiem” VAT czynnym. Otrzymał Pan zlecenie na instalację fotowoltaiki (PV) od siostry K.A. na dachu domu jednorodzinnego, którego Ona jest współwłaścicielem wraz z Panem i drugą siostrą. Informacje o budynku: adres: B. ul. S., powierzchnia użytkowa … m², budynek nie ma wydzielonych osobnych lokali mieszkalnych i osobnych liczników energii elektrycznej. Instalacja będzie polegać na montażu paneli fotowoltaicznych na dachu wraz z niezbędnym osprzętem, tj. okablowaniem, inwerterem i zabezpieczeniami, i będzie wytwarzać energię na potrzeby własne budynku, a jej nadmiar będzie magazynowany w sieci elektroenergetycznej. Właściciel instalacji - zlecająca usługę ma możliwość wyłączenia jej z użytkowania. Współwłaściciel domu – K.A. jest stroną umowy kompleksowej na dostawę energii elektrycznej, opłaca faktury z tego tytułu ze środków własnych, po wykonaniu instalacji fotowoltaicznej, podłączeniu jej i zgłoszeniu do zakładu energetycznego (OSD) przysługuje jej status prosumenta. W domu, na którym ma być zamontowana instalacja fotowoltaiczna, ma Pan zarejestrowaną działalność gospodarczą, jak również mieszka wraz ze swoją rodziną, ale nie ma wydzielonego lokalu usługowego, a działalność gospodarcza jest wykonywana w pomieszczeniu służącym do celów prywatnych. Wytworzona energia elektryczna przez instalację fotowoltaiczną siostry może zostać również zużyta przez Pana na cele prywatne. Zamierza Pan wykonać zleconą usługę, zastosować do niej stawkę 8% VAT zgodnie z art. 41 ust. 2 ustawy o podatku od towaru i usług. Zamierza obniżyć należny VAT o całą wartość naliczonego VAT z zakupu materiałów koniecznych do wykonania tej usługi. Nie zamierza Pan zwracać siostrze poniesionych przez nią kosztów na montaż instalacji fotowoltaicznej w ramach swojego udziału w nieruchomości. Nie rozlicza się Pan z siostrą za zużytą energię elektryczną, nie zwraca siostrze części kosztów poniesionych przez nią z tego tytułu. Nie zobowiązał się Pan do ponoszenia za siostrę innych kosztów związanych z eksploatacją przez Nią ww. budynku. Montaż instalacji PV ma na celu zmniejszenie rachunków za energię elektryczną do minimum, wynikających z opłat stałych. Z kalkulacji kosztów za usługę wynika, że cena za 1 kWp wyniesie ok. … zł, co jest jedną z najniższych cen rynkowych. Jednocześnie świadomie rezygnuje Pan z części zysków na rzecz dokładnego zapoznania się z efektami i problemami przy budowie tego typu instalacji, mającymi wpływ na czas i jakość wykonania usługi oraz zachęty okolicznych właścicieli nieruchomości do korzystania z Pana usług montażu instalacji PV (instalacja będzie pierwszą instalacją w okolicy, będzie widoczna dla osób poruszających się po drodze i będzie budzić zainteresowanie).

Kalkulacja usługi montażu instalacji PV, lokalizacja B. ul. S.

(…).

W związku z powyższym opisem zadano pytanie sprowadzające się do kwestii.

Czy w opisanej sytuacji przysługuje Panu prawo do obniżenia podatku należnego o cały podatek naliczony przy zakupie materiałów użytych przy wykonaniu ww. usługi?

Zdaniem Wnioskodawcy, ostatecznie wyrażonym w uzupełnieniu wniosku, zakup materiałów jest niezbędny do wykonania usługi. Do ceny usługi będzie doliczony podatek od towaru i usług, zatem przysługuje Mu prawo odliczenia w całości naliczonego VAT z tytułu zakupu materiałów koniecznych do wykonania tej usługi.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. od podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174, z późn. zm), w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 ustawy, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do treści ust. 2 pkt 1 lit. a tego artykułu, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Jak wynika z przywołanego art. 86 ust. 1 ustawy, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług, a towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.

Przepis ten wskazuje, że aby dany podmiot mógł skorzystać z prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony związany z dokonanym nabyciem towarów i usług, w pierwszej kolejności winien spełnić przesłanki umożliwiające uznanie go dla tej czynności za podatnika podatku od towarów i usług, w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Na podstawie ust. 2 tego artykułu, przez działalność gospodarczą rozumie się wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Ponadto z art. 86 ust. 1 ustawy wynika, że prawo do odliczenia podatku naliczonego przysługuje podatnikom podatku od towarów i usług w przypadku, gdy dokonywane zakupy mają ścisły związek z czynnościami opodatkowanymi. Odliczyć zatem można w całości podatek naliczony, który jest związany wyłącznie z transakcjami opodatkowanymi podatnika, tzn. których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Wskazana norma prawna wyraża zasadę neutralności podatku od towarów i usług, w następstwie której podatnicy realizujący czynności zwolnione od podatku lub niepodlegające temu podatkowi, są w podobnej sytuacji, jak ostateczny nabywca (konsument) towaru lub usługi, z wyjątkiem przypadków jednoznacznie wskazanych w ustawie o podatku od towarów i usług.

Ustawa wyłącza zatem możliwość dokonywania odliczeń podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających opodatkowaniu.

Formułując w art. 86 ust. 1 ustawy warunek związku ze sprzedażą opodatkowaną, ustawodawca nie uzależnia prawa do odliczenia od związku zakupu z obecnie wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi. Wystarczającym jest, że z okoliczności towarzyszących nabyciu towarów lub usług przy uwzględnieniu rodzaju prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej wynika, że zakupy te dokonane są w celu ich wykorzystania w ramach jego działalności opodatkowanej.

W każdym przypadku należy dokonać oceny, czy intencją podatnika wykonującego określone czynności, z którymi łączą się skutki podatkowo-prawne, było wykonywanie czynności opodatkowanych.

Ponadto należy wskazać, że ustawa o podatku od towarów i usług zawiera regulacje dotyczące przypadków, gdy nabyte towary i/lub usługi mają służyć podatnikom zarówno na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej, jak i na potrzeby inne niż działalność gospodarcza.

I tak, jak stanowi art. 86 ust. 2a ustawy, w przypadku nabycia towarów i usług wykorzystywanych zarówno do celów wykonywanej przez podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych niż działalność gospodarcza, z wyjątkiem celów osobistych, do których ma zastosowanie art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2, oraz celów, o których mowa w art. 8 ust. 5 - w przypadku, o którym mowa w tym przepisie, gdy przypisanie tych towarów i usług w całości do działalności gospodarczej podatnika nie jest możliwe, kwotę podatku naliczonego, o której mowa w ust. 2, oblicza się zgodnie ze sposobem określenia zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej, zwanym dalej „sposobem określenia proporcji”. Sposób określenia proporcji powinien najbardziej odpowiadać specyfice wykonywanej przez podatnika działalności i dokonywanych przez niego nabyć.

Stosownie do treści ust. 2b przywołanego artykułu, sposób określenia proporcji najbardziej odpowiada specyfice wykonywanej przez podatnika działalności i dokonywanych przez niego nabyć, jeżeli:

1. zapewnia dokonanie obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wyłącznie w odniesieniu do części kwoty podatku naliczonego proporcjonalnie przypadającej na wykonywane w ramach działalności gospodarczej czynności opodatkowane oraz
2. obiektywnie odzwierciedla część wydatków przypadającą odpowiednio na działalność gospodarczą oraz na cele inne niż działalność gospodarcza, z wyjątkiem celów osobistych, do których ma zastosowanie art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2, oraz celów, o których mowa w art. 8 ust. 5 - w przypadku, o którym mowa w tym przepisie, gdy przypisanie tych wydatków w całości do działalności gospodarczej nie jest możliwe.

Zgodnie z ust. 2c wskazanego artykułu, przy wyborze sposobu określenia proporcji można wykorzystać w szczególności następujące dane:

1. średnioroczną liczbę osób wykonujących wyłącznie prace związane z działalnością gospodarczą w ogólnej średniorocznej liczbie osób wykonujących prace w ramach działalności gospodarczej i poza tą działalnością;
2. średnioroczną liczbę godzin roboczych przeznaczonych na prace związane z działalnością gospodarczą w ogólnej średniorocznej liczbie godzin roboczych przeznaczonych na prace związane z działalnością gospodarczą i poza tą działalnością;
3. roczny obrót z działalności gospodarczej w rocznym obrocie podatnika z działalności gospodarczej powiększonym o otrzymane przychody z innej działalności, w tym wartość dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze, otrzymanych na sfinansowanie wykonywanej przez tego podatnika działalności innej niż gospodarcza;
4. średnioroczną powierzchnię wykorzystywaną do działalności gospodarczej w ogólnej średniorocznej powierzchni wykorzystywanej do działalności gospodarczej i poza tą działalnością.

W celu obliczenia kwoty podatku naliczonego w przypadku, o którym mowa w ust. 2a, przyjmuje się dane za poprzedni rok podatkowy (art. 86 ust. 2d ustawy).

Na mocy ust. 2e tego artykułu, podatnik rozpoczynający w danym roku podatkowym wykonywanie działalności gospodarczej i działalności innej niż działalność gospodarcza, w celu obliczenia kwoty podatku naliczonego w przypadku, o którym mowa w ust. 2a, przyjmuje dane wyliczone szacunkowo, według prognozy uzgodnionej z naczelnikiem urzędu skarbowego w formie protokołu.

Przepis ust. 2e stosuje się również, gdy podatnik uzna, że w odniesieniu do wykonywanej przez niego działalności i dokonywanych przez niego nabyć dane za poprzedni rok podatkowy byłyby niereprezentatywne (art. 86 ust. 2f ustawy).

Na podstawie ust. 2g cytowanego artykułu, proporcję określa się procentowo w stosunku rocznym. Proporcję tę zaokrągla się w górę do najbliższej liczby całkowitej. Przepisy art. 90 ust. 5, 6, 9a i 10 stosuje się odpowiednio.

W myśl art. 90 ust. 5 ustawy, do obrotu, o którym mowa w ust. 3, nie wlicza się obrotu uzyskanego z dostawy towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, oraz gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli są zaliczane do środków trwałych podatnika - używanych przez podatnika na potrzeby jego działalności.

Stosownie do ust. 6 przywołanego artykułu, do obrotu, o którym mowa w ust. 3, nie wlicza się obrotu z tytułu transakcji dotyczących:

1. pomocniczych transakcji w zakresie nieruchomości i pomocniczych transakcji finansowych;
2. usług wymienionych w art. 43 ust. 1 pkt 7, 12 i 38-41, w zakresie, w jakim transakcje te mają charakter pomocniczy.

Według ust. 9a tego artykuły, przy ustalaniu proporcji zgodnie z ust. 2-6 do obrotu nie wlicza się kwoty podatku.

Zgodnie z ust. 10 ww. artykułu, w przypadku gdy proporcja określona zgodnie z ust. 2-8:

1. przekroczyła 98% oraz kwota podatku naliczonego niepodlegająca odliczeniu, wynikająca z zastosowania tej proporcji, w skali roku, była mniejsza niż 500 zł - podatnik ma prawo uznać, że proporcja ta wynosi 100%;
2. nie przekroczyła 2% - podatnik ma prawo uznać, że proporcja ta wynosi 0%.

Jak stanowi art. 86 ust. 2h ustawy, w przypadku gdy podatnik, dla którego sposób określenia proporcji wskazują przepisy wydane na podstawie ust. 22, uzna, że wskazany zgodnie z przepisami wydanymi na podstawie ust. 22 sposób określenia proporcji nie będzie najbardziej odpowiadać specyfice wykonywanej przez niego działalności i dokonywanych przez niego nabyć, może zastosować inny bardziej reprezentatywny sposób określenia proporcji.

Unormowania te mają charakter doprecyzowujący ogólną zasadę w zakresie prawa do odliczenia podatku od towarów i usług od wydatków związanych z towarami i/lub usługami wykorzystywanymi zarówno do celów prowadzonej działalności gospodarczej, jak i do celów innych niż prowadzona działalność, i jest zgodny z normą prawną wyrażoną w art. 86 ust. 1 ustawy.

Z uwagi na różnorodność i bogactwo życia gospodarczego wybór sposobu, według którego dokonuje się wyliczenia proporcjonalnego przypisania, należy do podatnika. Wybrany sposób musi jednak gwarantować jak najbardziej zbliżone do rzeczywistego obliczenie podatku naliczonego związanego wyłącznie z działalnością gospodarczą.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie precyzują, jaki związek musi istnieć pomiędzy zakupami a sprzedażą, żeby podatnik mógł skorzystać z prawa do odliczenia. Związek ten może być bezpośredni, bądź pośredni.

Ustawa o podatku od towarów i usług ustanawia zasadę tzw. niezwłocznego odliczenia podatku naliczonego.

Zasada ta wyraża się tym, że podatnik, aby skorzystać z prawa do odliczenia podatku naliczonego nie musi czekać aż nabyty towar lub usługa zostaną odsprzedane lub efektywnie wykorzystane na potrzeby działalności opodatkowanej.

Istotna jest intencja nabycia - jeśli dany towar (usługa) ma służyć wykonywaniu czynności opodatkowanych wówczas, po spełnieniu wymienionych w art. 86 ustawy wymogów formalnych, odliczenie jest prawnie dozwolone, oczywiście jeżeli nie wyłączają go inne przepisy ustawy lub aktów wykonawczych wydanych na jej podstawie.

Należy podkreślić, że ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego, w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

W myśl art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej „podatkiem”, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Według art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również:

1. przeniesienie z nakazu organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w imieniu takiego organu lub przeniesienie z mocy prawa prawa własności towarów w zamian za odszkodowanie;
2. wydanie towarów na podstawie umowy dzierżawy, najmu, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze zawartej na czas określony lub umowy sprzedaży na warunkach odroczonej płatności, jeżeli umowa przewiduje, że w następstwie normalnych zdarzeń przewidzianych tą umową lub z chwilą zapłaty ostatniej raty prawo własności zostanie przeniesione;
3. wydanie towarów na podstawie umowy komisu: między komitentem a komisantem, jak również wydanie towarów przez komisanta osobie trzeciej;
4. wydanie towarów komitentowi przez komisanta na podstawie umowy komisu, jeżeli komisant zobowiązany był do nabycia rzeczy na rachunek komitenta;
5. ustanowienie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego, ustanowienie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu oraz przekształcenie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego na spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, a także ustanowienie na rzecz członka spółdzielni mieszkaniowej odrębnej własności lokalu mieszkalnego lub lokalu o innym przeznaczeniu oraz przeniesienie na rzecz członka spółdzielni własności lokalu lub własności domu jednorodzinnego;
6. oddanie gruntów w użytkowanie wieczyste;
7. zbycie praw, o których mowa w pkt 5 i 6.

Jak stanowi art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Pojęcie świadczenia usług ma bardzo szeroki zakres. Przez świadczenie usług należy rozumieć każde zachowanie, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innej osoby), jak i zaniechanie, powstrzymanie się od działania (nieczynienie bądź tolerowanie). Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa o podatku od towarów i usług zalicza do grona usług każde świadczenie, które nie jest dostawą w myśl art. 7 tej ustawy. Należy jednak zaznaczyć, że usługą będzie tylko takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument, odbiorca świadczenia odnoszący korzyść o charakterze majątkowym.

W związku z powyższym dostawa towarów i świadczenie usług podlega opodatkowaniu jedynie wówczas, gdy wykonywane są w ramach umowy zobowiązaniowej, a jedna ze stron transakcji może zostać uznana za bezpośredniego jej beneficjenta, przy czym związek pomiędzy otrzymywaną płatnością a tym świadczeniem na rzecz dokonującego płatności musi mieć charakter bezpośredni i na tyle wyraźny, aby można powiedzieć, że płatność następuje w zamian za to świadczenie.

Z opisu sprawy wynika, że otrzymał Pan zlecenie od swojej siostry na dokonanie montażu paneli fotowoltaicznych wraz z osprzętem na dachu budynku (domu jednorodzinnego), którego - wraz z dwiema siostrami - jest współwłaścicielem. Jest Pan czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Instalacja, która będzie zamontowana będzie wytwarzać energię na potrzeby własne budynku, a jej nadmiar będzie magazynowany w sieci elektroenergetycznej. Właściciel instalacji (zlecająca usługę) ma możliwość wyłączenia jej z użytkowania. Zlecająca (współwłaściciel domu) jest stroną umowy kompleksowej na dostawę energii elektrycznej, opłaca faktury z tego tytułu ze środków własnych, po wykonaniu instalacji fotowoltaicznej, podłączeniu jej i zgłoszeniu do zakładu energetycznego (OSD) przysługuje jej status prosumenta.

W domu, na którym ma być zamontowana przedmiotowa instalacja, ma Pan zarejestrowaną działalność gospodarczą i mieszka ze swoją rodziną, ale nie ma wydzielonego lokalu usługowego (działalność gospodarcza jest wykonywana w pomieszczeniu służącym do celów prywatnych). Budynek nie ma wydzielonych osobnych lokali mieszkalnych, osobnych liczników energii elektrycznej. Wytworzona energia elektryczna przez instalację fotowoltaiczną siostry może zostać również zużyta przez Pana na cele prywatne. Zamierza Pan wykonać zleconą usługę z zastosowaniem stawki podatku 8% (zgodnie z art. 41 ust. 2 ustawy o podatku od towaru i usług) i obniżyć podatek należny o całą wartość podatku naliczonego przy zakupie materiałów koniecznych do wykonania tej usługi. Nie zamierza Pan zwracać siostrze poniesionych przez nią kosztów na montaż instalacji fotowoltaicznej w ramach swojego udziału w nieruchomości. Nie rozlicza się Pan z siostrą za zużytą energię elektryczną, nie zwraca siostrze części kosztów poniesionych przez nią z tego tytułu. Nie zobowiązał się Pan do ponoszenia za siostrę innych kosztów związanych z eksploatacją przez nią ww. budynku. Montaż instalacji PV ma na celu zmniejszenie rachunków za energię elektryczną do minimum, wynikających z opłat stałych. Z kalkulacji kosztów za usługę wynika, że cena za 1 kWp wyniesie ok. … zł, co jest jedną z najniższych cen rynkowych. Jednocześnie świadomie rezygnuje Pan z części zysków na rzecz dokładnego zapoznania się z efektami i problemami przy budowie tego typu instalacji, mającymi wpływ na czas i jakość wykonania usługi oraz zachęty okolicznych właścicieli nieruchomości do korzystania z Pana usług montażu instalacji PV (instalacja będzie pierwszą instalacją w okolicy, będzie widoczna dla osób poruszających się po drodze i będzie budzić zainteresowanie).

Wątpliwości Pana dotyczą kwestii, czy ma prawo do odliczenia pełnej kwoty podatku naliczonego przy zakupie materiałów koniecznych do wykonania opisanej usługi.

W kontekście powyższego należy zauważyć, że zgodnie z art. 140 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2019 r., poz. 1186, z późn. zm), w granicach określonych przez ustawy i zasady współżycia społecznego właściciel może, z wyłączeniem innych osób, korzystać z rzeczy zgodnie ze społeczno-gospodarczym przeznaczeniem swego prawa, w szczególności może pobierać pożytki i inne dochody z rzeczy. W tych samych granicach może rozporządzać rzeczą.

Z kolei, w myśl art. 195 przywołanej ustawy, własność tej samej rzeczy może przysługiwać niepodzielnie kilku osobom (współwłasność).

Współwłasność jest albo współwłasnością w częściach ułamkowych, albo współwłasnością łączną, o czym stanowi art. 196 § 1 wskazanej ustawy.

Z art. 197 tej ustawy wynika, że domniemywa się, że udziały współwłaścicieli są równe. Stosownie do art. 198 tej ustawy, każdy ze współwłaścicieli może rozporządzać swoim udziałem bez zgody pozostałych współwłaścicieli.

Ponadto należy wskazać, że według rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (PKOB) (Dz. U. Nr 112, poz. 1316, z późn. zm.), budynki to zadaszone obiekty budowlane wraz z wbudowanymi instalacjami i urządzeniami technicznymi, wykorzystywane dla potrzeb stałych. Przystosowane są do przebywania ludzi, zwierząt lub ochrony przedmiotów.

Analiza opisu sprawy i treści przywołanych przepisów prawa prowadzi do stwierdzenia, że - wbrew przedstawionemu przez Pana stanowisku - nie przysługuje/nie będzie przysługiwało Panu prawo do odliczenia pełnej kwoty podatku naliczonego zawartego w fakturach dokumentujących nabycie materiałów niezbędnych do wykonania instalacji fotowoltaicznej opisanej we wniosku, ale przysługuje/będzie przysługiwało prawo do odliczenia jedynie tej części tego podatku, która związana będzie z prowadzoną przez Pana opodatkowaną działalnością gospodarczą.

Skoro bowiem z okoliczności sprawy wynika, że budynek (dom jednorodzinny), na dachu którego ma zostać zamontowana przedmiotowa instalacja, jest również Pana współwłasnością, to - przy uwzględnieniu przywołanych przepisów ustawy Kodeks cywilny i rozporządzenia w sprawie PKOB - należy uznać, że po zamontowaniu przedmiotowej instalacji stanie się częścią składową tego budynku. Tym samym, jako współwłaściciel ww. budynku, stanie się Pan automatycznie współwłaścicielem tej instalacji.

Z opisu sprawy wynika ponadto, że w budynku tym nie tylko ma Pan zarejestrowaną działalność gospodarczą, ale również mieszka w nim wraz ze swoją rodziną. Zatem energia wytworzona przez instalację zamontowaną na jego dachu będzie wykorzystywana (konsumowana) przez Pana i Pana rodzinę także na cele osobiste.

Z powyższych przyczyn - pomimo, że, jak Pan podał, zlecenie na zamontowanie ww. instalacji otrzymał od siostry, która ma ponieść wszelkie koszty z tym związane (koszt zakupu materiałów, wykonanej przez Pana usługi, powiększone o 3% marżę i podatek 8%) i odprowadzi Pan podatek należny od tej transakcji - nie można uznać, że dokonane zakupy będą związane wyłącznie ze sprzedażą opodatkowaną. Tym samym nie można zgodzić się ze stanowiskiem, że przysługuje/będzie przysługiwało Panu prawo do odliczenia pełnej kwoty podatku naliczonego przy dokonywanych zakupach. Prawo to bowiem - w świetle art. 86 ust. 1 i ust. 2a ustawy o podatku od towarów i usług - przysługuje/będzie przysługiwało w takim zakresie, w jakim zakupy te będą służyły prowadzonej przez Pana opodatkowanej działalności gospodarczej, uwzględniając okoliczność, że zlecająca nie jest jedynym właścicielem opisanego budynku, a Pan (jeden z trzech jego współwłaścicieli) mieszka w nim wraz ze swoją rodziną i ma w nim zarejestrowaną działalność gospodarczą, przy czym odliczenie to przysługuje/będzie przysługiwało ile nie wystąpią ograniczenia zawarte w art. 88 tej ustawy.

W konsekwencji stanowisko Pana należało uznać za nieprawidłowe.

Podkreślić należy, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku oraz jego uzupełnieniu opisu sprawy, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan faktyczny, to interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Zasadnym jest zauważenie, iż tut. organ wydając interpretację przepisów prawa podatkowego na podstawie art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej nie prowadzi postępowania podatkowego w rozumieniu tej ustawy. Niniejsza interpretacja indywidualna ogranicza się wyłącznie do udzielenia informacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w okolicznościach zdarzenia przyszłego podanego przez Wnioskodawcę. Ponadto tut. organ informuje, iż nie jest właściwy do przeprowadzenia postępowania dowodowego, które w przedmiotowej sprawie umożliwiłoby weryfikację opisanego zdarzenia przyszłego.

Należy zaznaczyć, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie dotyczące przedstawionego zdarzenia przyszłego, w szczególności: sposobu obliczenia podatku naliczonego podlegającego odliczeniu, prawidłowości faktury wystawionej na siostrę, stawki podatku obowiązującej przy wykonywaniu czynności opisanych we wniosku, które nie zostały objęte pytaniem, nie mogą być - zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej - w niniejszej interpretacji rozpatrzone.

Ponadto wskazać należy, iż tut. organ nie ocenia skuteczności zawartej umowy, o której mowa we wniosku, a niniejsza interpretacja została wydana przy założeniu jej skuteczności. Przepisy podatkowe bowiem nie regulują stosunków cywilnoprawnych ani nie mają wpływu na ich treść oraz sposób rozliczania transakcji.

Organy podatkowe nie mają prawa ingerować w treść zawieranych umów i przyjęty w nich sposób ustalenia wysokości należności pomiędzy stronami, chyba że postanowienia umów naruszają przepisy podatkowe, a to może być stwierdzone jedynie w trakcie przeprowadzonego przez organ pierwszej instancji postępowania podatkowego. Zgodnie bowiem z art. 199a § 1 i 2 Ordynacji podatkowej, organ podatkowy dokonując ustalenia treści czynności prawnej, uwzględnia zgodny zamiar stron i cel czynności, a nie tylko dosłowne brzmienie oświadczeń woli złożonych przez strony czynności, a jeżeli pod pozorem dokonania czynności prawnej dokonano innej czynności prawnej, skutki podatkowe wywodzi się z tej ukrytej czynności prawnej. Natomiast organ uprawniony do wydania interpretacji indywidualnej nie ma prawnej możliwości ingerencji w treść tych umów. Z art. 14h Ordynacji podatkowej wynika bowiem, iż przywołane przepisy nie mają zastosowania w postępowaniu w przedmiocie wydawania interpretacji indywidualnej.

Końcowo tut. organ informuje, że z zapisów art. 32 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług wynika, jeżeli między nabywcą a dokonującym dostawy towarów lub usługodawcą istnieją powiązania, o których mowa w art. 32 ust. 2 ustawy, organ podatkowy określa podstawę opodatkowania zgodnie z wartością rynkową, jeżeli okaże się, że powiązania te miały wpływ na ustalenie wynagrodzenia z tytułu dostawy towarów lub świadczenia usług.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § la ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.