Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT3.4011.388.2019.6.JR
z 5 grudnia 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 i art. 14r ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku wspólnym z dnia 23 sierpnia 2019 r. (data wpływu 28 sierpnia 2019 r.), uzupełnionym pismami z dnia: 29 września 2019 r. (data wpływu 1 października 2019 r.), 30 października 2019 r. (data wpływu 31 października 2019 r.) 27 listopada 2019 r. (data wpływu 29 listopada 2019 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych odpłatnego zbycia udziału w nieruchomości – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 28 sierpnia 2019 r. do tutejszego Organu wpłynął ww. wniosek wspólny o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych.

Wniosek ten nie spełniał wymogów, o których mowa m.in. w art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.), w związku z czym pismem z dnia 20 września 2019 r., nr 0113-KDIPT3.4011.388.2019.1.JR, na podstawie art. 169 § 1 w zw. z art. 14h wymienionej ustawy, wezwano Wnioskodawczynię do uzupełnienia wniosku wspólnego w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia. Wezwanie do uzupełnienia ww. wniosku wysłano w dniu 20 września 2019 r. (data doręczenia 24 września 2019 r.). Wnioskodawczyni uzupełniła ww. wniosek pismem z dnia 29 września 2019 r. (data wpływu 1 października 2019 r.), nadanym za pośrednictwem placówki pocztowej w dniu 30 września 2019 r.

Następnie, pismem z dnia 21 października 2019 r. , nr 0113-KDIPT3.4011.388.2019.4.JR, na podstawie 169 § 1 w zw. z art. 14h wymienionej ustawy ponownie wezwano Wnioskodawczynię do uzupełnienia braków wniosku, w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania.

Wezwanie do uzupełnienia ww. wniosku wysłano w dniu 22 października 2019 r. za pośrednictwem placówki pocztowej (data doręczenia 25 października 2019 r.). Wnioskodawczyni uzupełniła ww. wniosek pismem z dnia 30 października 2019 r. (data wpływu 31 października 2019 r.), nadanym za pośrednictwem placówki pocztowej w dniu 30 października 2019 r.

W związku z tym, że uzupełniony wniosek nadal nie spełniał wymogów określonych w art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, pismem z dnia 18 listopada 2019 r., 0113-KDIPT3.4011.388.2019.5.JR, na podstawie 169 § 1 w zw. z art. 14h wymienionej ustawy ponownie wezwano Wnioskodawczynię do uzupełnienia braków wniosku, w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania.

Wezwanie do uzupełnienia ww. wniosku wysłano w dniu 19 listopada 2019 r. za pośrednictwem placówki pocztowej (data doręczenia 22 listopada 2019 r.). Wnioskodawczyni uzupełniła ww. wniosek pismem z dnia 27 listopada 2019 r. (data wpływu 29 listopada 2019 r.), nadanym za pośrednictwem placówki pocztowej w dniu 28 listopada 2019 r.

We wniosku wspólnym złożonym przez:

Zainteresowaną będącą stroną postępowania: Panią P. G.

Zainteresowanego niebędącego stroną postępowania: Pana M. G.

przedstawiono następujący stan faktyczny, doprecyzowany w uzupełnieniu wniosku z dnia: 29 września 2019 r., 30 października 2019 r. oraz z dnia 27 listopada 2019 r.:

J. G. zmarł w dniu 29 lutego 1996 r. w …., zamieszkały stale w ….. Spadek po nim na podstawie ustawy nabyli żona (Z. G.) i dzieci (G. K. i K. G.), po 1/3 każde z nich. Powyższe stwierdził Sąd Rejonowy w ….., Wydział (…), prawomocnym postanowieniem o stwierdzeniu nabycia spadku z dnia 14 kwietnia 2008 r., sygn. akt A/08. Z.G. zmarła w dniu 5 lutego 2008 r. w ….., zamieszkała stale w ….. Spadek po niej na podstawie ustawy nabyły dzieci (G. K. i K. G.), po ½ każde z nich. Powyższe stwierdził Sąd Rejonowy w ….., Wydział (…), prawomocnym postanowieniem o stwierdzeniu nabycia spadku z dnia 29 listopada 2017 r., sygn. akt B/17. K. G. zmarł 30 czerwca 2017 r. w ….., ostatnio stale zamieszkały w ….. Spadek po nim na podstawie ustawy nabyły z dobrodziejstwem inwentarza dzieci (Wnioskodawczyni i Jej brat), po ½ każde z nich.

Powyższe stwierdził Sąd Rejonowy w ….., Wydział (…), prawomocnym postanowieniem o stwierdzeniu nabycia praw do spadku z dnia 15 stycznia 2018 r., sygn. akt C/17.

Wnioskodawczyni w uzupełnieniu wniosku z dnia 29 września 2019 r. wskazała, że przedmiotem spadku po K. G. jest mieszkanie, o pow. 62 m ², znajdujące się w dwukondygnacyjnym, dwurodzinnym budynku i niemieszkalne pomieszczenie murowane o pow. 20 m², które znajdują się na działce o pow. 657 m² będącej w użytkowaniu wieczystym. Obydwa budynki są w stanie nadającym się do kapitalnego remontu. Budynek jest niezamieszkały od 4 lat, położony w …., przy ulicy (…). Nie jest to nieruchomość gruntowa ani gospodarstwo rolne.

Przedmiotem spadku nabytego przez K. G., po zmarłych J. i Z. G., była nieruchomość położona w ….., przy ul. (…).

Nieruchomość została zbyta przez Wnioskodawczynię i Jej brata, aktem notarialnym Repertorium Nr D/2019, z dnia 6 maja 2019 r.

Odpłatne zbycie udziałów w nieruchomości nie miało związku z wykonywaniem działalności gospodarczej w rozumieniu art. 5a pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Następnie w uzupełnieniu wniosku z dnia 30 października 2019 r., wskazano, że wartość udziału przypadająca K. G. w wyniku działu spadku była taka sama jak wartość udziału, który otrzymał w drodze spadku po swoich rodzicach (czyli ½). Nie towarzyszyły temu spłaty i dopłaty.

Wnioskodawczyni sprecyzowała, że przedmiotem spadku po ojcu jest nieruchomość zabudowana, stanowiąca działkę gruntu oznaczoną numerem ewidencyjnym (…), o pow. 657 m², położona w ….., przy ul. (…), objęta księgą wieczystą Sądu Rejonowego w …...

Zgodnie z aktem notarialnym przedmiotem zbycia z dnia 6 maja 2019 r., było prawo własności przedmiotowej nieruchomości.

Zaświadczeniem Burmistrza …. z dnia 25 stycznia 2019 r., znak (…), z którego wynika, że prawo użytkowania wieczystego nieruchomości zabudowanej na cele mieszkaniowe oznaczonej w obrębie nr (…), jako działka nr (…), o pow. 657 m², położonej w ….., przy ul. (…), dla którego Sąd Rejonowy w ….. prowadzi księgę wieczystą z dniem 1 stycznia 2019 r. z mocy prawa zostało przekształcone w prawo własności tej nieruchomości.

W obrębie nieruchomości znajduje się wspomniane pomieszczenie niemieszkalne, które nie przeszkadza w prawidłowym i racjonalnym korzystaniu z lokalu mieszkalnego.

Z kolei w uzupełnieniu wniosku z dnia 27 listopada 2019 r. Wnioskodawczyni wskazała, że dział spadku nie był przeprowadzony. K. G. w sumie dostał (½) spadku po rodzicach. Wnioskodawczyni, Jej brat i G. K., po wcześniejszym uzgodnieniu i porozumieniu, w dniu 6 maja 2019 r. wspólnie sprzedali nieruchomość.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie, ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku z dnia 29 września 2019 r.:

Czy po sprzedaży spadku (tj. nieruchomości przy ul. (…), w …. zabudowanej), w maju 2019 r. przez spadkobierców, tj. Wnioskodawczynię i Jej brata, przysługuje zwolnienie z płacenia podatku PIT?

Zdaniem Zainteresowanych, ostatecznie przedstawionym w uzupełnieniu wniosku z dnia 30 października 2019 r., przysługuje Im zwolnienie z płacenia PIT od nieruchomości nabytej w spadku. Wynika to z art. 10 ust. 5 ustawy z dnia 23 października 2018 r., o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych podatku dochodowego od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Stosownie do art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2019 r., poz. 1387, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do treści art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jednym ze źródeł przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,

- jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a)˗c) przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

Powyższy przepis formułuje generalną zasadę, że odpłatne zbycie nieruchomości, jej części, udziału w nieruchomości lub prawa przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie rodzi obowiązek podatkowy w postaci zapłaty podatku dochodowego. Tym samym, jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości nastąpiło po upływie 5 lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie nie jest źródłem przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 tej ustawy, a przychód uzyskany ze sprzedaży nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości w ogóle nie podlega opodatkowaniu.

Zatem, w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości decydujące znaczenie w kwestii opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych ma moment i sposób jej nabycia.

Użyte w treści art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych pojęcie „nabycia” nie zostało zdefiniowane w ustawie. Ustawodawca określił natomiast jak należy liczyć przedmiotowy okres, w przypadku składników majątkowych nabytych w drodze spadku.

Zgodnie z art. 10 ust. 5 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w przypadku odpłatnego zbycia, nabytych w drodze spadku, nieruchomości lub praw majątkowych, określonych w ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), okres, o którym mowa w tym przepisie, liczy się od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie tej nieruchomości lub nabycie prawa majątkowego przez spadkodawcę.

Przepis ten rozstrzyga zatem, że w przypadku zbycia nieruchomości nabytej w drodze spadku, pięcioletni okres liczony będzie od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie nieruchomości przez spadkodawcę.

Stosownie do art. 16 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r., poz. 2159), przepis art. 10 ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w brzmieniu nadanym ustawą zmieniającą, stosuje się do dochodów (przychodów) uzyskanych od dnia 1 stycznia 2019 r.

Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że Wnioskodawczyni i Jej brat nabyli spadek po ojcu, który zmarł 30 czerwca 2017 r. Nieruchomość ta została nabyta przez spadkodawcę również w spadku, tj. w dniu 29 lutego 1996 r., w udziale 1/3 spadku po ojcu oraz w dniu 5 lutego 2008 r., w udziale ½ spadku po matce.

Przedmiotem spadku był udział w nieruchomości zabudowanej, znajdującej się na działce będącej w użytkowaniu wieczystym. W obrębie nieruchomości znajduje się pomieszczenie niemieszkalne, które nie przeszkadza w prawidłowym i racjonalnym korzystaniu z lokalu mieszkalnego. Wnioskodawczyni wskazała, że prawo użytkowania wieczystego nieruchomości zabudowanej na cele mieszkaniowe, z dniem 1 stycznia 2019 r. z mocy prawa zostało przekształcone w prawo własności tej nieruchomości.

Dział spadku nie był przeprowadzony, a ojciec Wnioskodawczyni w sumie dostał (½) spadku po swoich rodzicach.

Wnioskodawczyni, Jej brat i G. K., po wcześniejszym uzgodnieniu i porozumieniu, w dniu 6 maja 2019 r. wspólnie sprzedali nieruchomość.

Zgodnie z art. 922 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2019 r., poz. 1145), spadek stanowią prawa i obowiązki majątkowe zmarłego, które z chwilą jego śmierci przechodzą na jedną lub kilka osób, stosownie do przepisów niniejszej ustawy.

W myśl art. 924 i 925 ustawy Kodeks cywilny, spadek otwiera się z chwilą śmierci spadkodawcy, natomiast spadkobierca nabywa spadek z chwilą otwarcia spadku. Oznacza to, że z chwilą śmierci należące do spadkodawcy prawa i obowiązki stają się spadkiem, który podlega przepisom prawa spadkowego, a data śmierci (chwila śmierci) spadkodawcy ustala, kto staje się spadkobiercą oraz co wchodzi w skład masy spadkowej. Z kolei postanowienie sądu o stwierdzeniu nabycia spadku lub akt poświadczenia dziedziczenia potwierdzają jedynie prawo spadkobiercy do tego spadku od momentu jego otwarcia (art. 1025 § 1 ustawy Kodeks cywilny). Istotny zatem dla podatku dochodowego jest dzień otwarcia spadku, czyli data śmierci spadkodawcy.

Wobec powyższego, datą nabycia przez spadkodawcę (tj. ojca Wnioskodawczyni i Jej brata) udziału w przedmiotowej nieruchomości jest dzień 29 lutego 1996 r. (tj. dzień śmierci ojca) oraz dzień 6 lutego 2008 r. (tj. dzień śmierci matki).

W myśl art. 46 § 1 Kodeksu cywilnego, nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty) jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności. Zgodnie z art. 47 § 1 ustawy Kodeks cywilny, część składowa rzeczy nie może być odrębnym przedmiotem własności i innych praw rzeczowych. Częścią składową rzeczy – stosownie do przepisu art. 47 § 2 ustawy Kodeks cywilny jest wszystko, co nie może być od niej odłączone bez uszkodzenia lub istotnej zmiany całości albo bez uszkodzenia lub istotnej zmiany przedmiotu odłączonego. Ponadto, jak stanowi art. 48 ustawy Kodeks cywilny – z zastrzeżeniem wyjątków w ustawie przewidzianych, do części składowych gruntu należą w szczególności budynki i inne urządzenia trwale z gruntem związane, jak również drzewa i inne rośliny od chwili ich zasadzenia lub zasiania.

Z kolei użytkowanie wieczyste jest prawem rzeczowym, którego przedmiotem – zgodnie z art. 232 Kodeksu cywilnego – może być grunt stanowiący własność Skarbu Państwa, jednostek samorządu terytorialnego lub ich związków. Jest to prawo na rzeczy cudzej, jednak zakres i sposób określenia treści tego prawa zbliża je bardziej do prawa własności niż praw rzeczowych ograniczonych. Ponadto, na podstawie wyraźnych odesłań w art. 234 i art. 237 ustawy Kodeks cywilny, do ww. prawa stosuje się odpowiednio przepisy o własności.

Granice prawa użytkowania wieczystego są wyznaczane przez ustawy, zasady współżycia społecznego oraz umowę o oddanie gruntu w użytkowanie wieczyste. Uprawnienie do wyłącznego korzystania z gruntu przez użytkownika wieczystego gruntu jest skuteczne wobec osób trzecich, a także właściciela gruntu, chyba że umowa, o której mowa wyżej zawiera odrębne uregulowania dotyczące uprawnień właściciela.

Co istotne, możliwe jest przekształcenie prawa użytkowania wieczystego, przysługującego osobom fizycznym będącym dotychczasowymi użytkownikami wieczystymi, w prawo własności. Zgodnie z ugruntowanym poglądem, przekształcenie prawa wieczystego użytkowania w prawo własności nie stanowi nabycia nieruchomości w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a jedynie zmianę tytułu prawnego faktycznego władztwa nad nieruchomością.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. o przekształceniu prawa użytkowania wieczystego gruntów zabudowanych na cele mieszkaniowe w prawo własności tych gruntów (Dz. U. z 2019 r., poz. 916), z dniem 1 stycznia 2019 r. prawo użytkowania wieczystego gruntów zabudowanych na cele mieszkaniowe przekształca się w prawo własności tych gruntów.

W myśl art. 1 ust. 2 ww. ustawy, przez grunty zabudowane na cele mieszkaniowe należy rozumieć nieruchomości zabudowane wyłącznie budynkami:

1. mieszkalnymi jednorodzinnymi lub
2. mieszkalnymi wielorodzinnymi, w których co najmniej połowę liczby lokali stanowią lokale mieszkalne, lub
3. o których mowa w pkt 1 lub 2, wraz z budynkami gospodarczymi, garażami, innymi obiektami budowlanymi lub urządzeniami budowlanymi, umożliwiającymi prawidłowe i racjonalne korzystanie z budynków mieszkalnych (art. 1 ust. 2 cytowanej ustawy).
   
   

Reasumując, mając na uwadze powyższe uregulowania prawne oraz przedstawiony we wniosku opis stanu faktycznego, sprzedaż w 2019 r. udziału w przedmiotowej nieruchomości nie stanowi źródła przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 w związku z art. 10 ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym, ponieważ odpłatne zbycie tego udziału nastąpiło po upływie 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie udziału w tej nieruchomości przez spadkodawcę (tj. odpowiednio od końca 1996 r. i 2008 r.).

Zauważyć należy, że pomimo tego, iż Wnioskodawczyni we własnym stanowisku odniosła się do zwolnienia z płacenia podatku, Organ uznał Jej stanowisko za prawidłowe, bowiem powołała prawidłową podstawę prawną.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Zainteresowanych w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Przy wydawaniu niniejszej interpretacji, tutejszy Organ dokonał wyłącznie analizy okoliczności podanych we wniosku. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny jest zgodny ze stanem rzeczywistym. W ramach postępowania o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego organ nie przeprowadza postępowania dowodowego, lecz opiera się jedynie na stanie faktycznym przedstawionym we wniosku. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Zainteresowanych i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Zgodnie z art. 14na § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.), przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 ustawy Ordynacja podatkowa).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Zainteresowanemu będącemu stroną postępowania (art. 14r § 2 ustawy Ordynacja podatkowa) przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (…), za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.