Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB1-1.4010.419.2019.1.BS
z 4 grudnia 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2019 r., poz. 900 z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 2 października 2019 r. (data wpływu 4 października 2019 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie ustalenia:

• czy w przypadku inwestycji związanych z kanalizacją deszczową i roztopową sfinansowanych w całości ze środków Spółki, jest ona uprawniona do uznania odpisów amortyzacyjnych za koszt uzyskania przychodów w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych,
• czy w przypadku inwestycji związanych z kanalizacją deszczową i roztopową finansowanych zarówno ze środków własnych, jak i dotacji z NFOŚiGW Spółka jest uprawniona do uznania odpisów amortyzacyjnych za koszt uzyskania przychodu w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, w części odpowiadającej wydatkom poczynionym ze środków własnych

– jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 4 października 2019 r. do Organu wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, m.in. w zakresie ustalenia:

• czy w przypadku inwestycji związanych z kanalizacją deszczową i roztopową sfinansowanych w całości ze środków Spółki, jest ona uprawniona do uznania odpisów amortyzacyjnych za koszt uzyskania przychodów w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych,
• czy w przypadku inwestycji związanych z kanalizacją deszczową i roztopową finansowanych zarówno ze środków własnych, jak i dotacji z NFOŚiGW Spółka jest uprawniona do uznania odpisów amortyzacyjnych za koszt uzyskania przychodu w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, w części odpowiadającej wydatkom poczynionym ze środków własnych.
  
  

We wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca – Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością (dalej: „Spółka”) jest spółką komunalną, w której Miasto X pozostaje jedynym wspólnikiem. Spółka jest zarejestrowanym podatnikiem VAT czynny. Zgodnie z postanowieniami Aktu założycielskiego prowadzi ona działalność gospodarczą w zakresie zarządzania majątkiem wodno-ściekowym oraz rozwoju infrastruktury wodno-ściekowej poprzez wykonywanie zadań, w tym związanych z pozyskiwaniem i zarządzaniem środkami m.in. Funduszu Spójności dla realizacji modernizacji systemu wodociągowo-kanalizacyjnego. Celem Spółki jest zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty samorządowej w zakresie wodociągów i zaopatrzenia w wodę, kanalizacji, urządzeń sanitarnych, usuwania i oczyszczania ścieków komunalnych w sposób umożliwiający świadczenie usług na odpowiednim poziomie jakościowym. Podstawowym przychodem Spółki jest przychód z dzierżawy majątku kanalizacji sanitarnej i wodociągowej na podstawie zawartej ze spółką komunalną umowy dzierżawy. Działalnością przeważającą Spółki jest działalność określona numerem PKD 68.20.Z, tj. związana z wynajmem i zarządzaniem nieruchomościami własnymi lub dzierżawionymi.

W ramach prowadzonej działalności gospodarczej Spółka świadczy także usługi polegające na odprowadzaniu sieciami kanalizacyjnymi stanowiącymi własność Spółki wód deszczowych i roztopowych z terenu miasta X.

W ramach działalności ponosi wydatki stałe związane m.in. z: opłatami środowiskowymi, podatkiem od nieruchomości czy ubezpieczeniem sieci oraz wydatki związane z budową, remontami i modernizacjami sieci kanalizacyjnych oraz ich bieżącą eksploatacją, których celem jest zachowanie trwałości urządzeń oraz zapewnienie ciągłego odpływu wód opadowych od miejsca ich doprowadzenia do sieci kanalizacyjnej. Stąd wykonując te zadania Wnioskodawca m.in. utrzymuje sieci kanalizacyjne w pełnej sprawności technologicznej, usuwa uszkodzenia, ustala, które sieci kanalizacyjne wymagają remontów lub wymiany.

Świadczenie usługi w postaci odprowadzania wód deszczowych i roztopowych następuje przez urządzenia kanalizacyjne będące we własności Wnioskodawcy. Spółka zamierza wprowadzić opłaty za świadczone usługi (w chwili obecnej nie jest pobierana opłata za odprowadzanie wód opadowych i roztopowych). Jednakże przed ich wprowadzeniem koniecznym jest przeprowadzenie szczegółowej inwentaryzacji sieci kanalizacji deszczowej oraz powierzchni z których będą odprowadzane wody deszczowe i roztopowe, co wymaga czasu i poczynienia znacznych nakładów sił i środków. Działania powyższe mają za zadanie doprowadzenie do stanu, w którym będzie możliwe uzyskanie przychodu z tytułu odprowadzania wód deszczowych i roztopowych.

Znajdująca się na stanie majątkowym Wnioskodawcy kanalizacja deszczowa stanowi części infrastruktury miejskiej związanej z odprowadzaniem wód deszczowych i roztopowych z terenu miasta X, bez której nie będzie możliwe prawidłowe funkcjonowanie systemu odwodnienia miasta oraz pozostałych istniejących sieci kanalizacyjnych.

W celu świadczenia ww. usług z zakresu odprowadzania wód deszczowych oraz roztopowych Spółka podjęła się realizacji Projektu. W związku z tym projektem Spółka zawarła z Narodowym Funduszem Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej w Y (dalej: „NFOŚiGW”) Umowę o dofinansowanie. Jego celem jest uporządkowanie odprowadzania wód deszczowych na terenie Miasta X oraz retencjonowanie tych wód w celu ich ponownego wykorzystania. Zakres prac obejmuje m.in. budowę, przebudowę, renowację i modernizację sieci kanalizacji deszczowej oraz budowę podziemnych zbiorników retencyjnych, a także zjazdów i dróg manewrowych związanych z obsługą zbiorników.

Inwestycja została podzielona na sześć zadań budowlanych. W rezultacie powstały nowe elementy infrastruktury zbierającej, retencjonującej i odprowadzającej wody opadowe, co będzie skutkować odciążeniem istniejących kolektorów, usunięciem przyczyn zalewania terenów znajdujących się w zasięgu sieci kanalizacji deszczowej oraz możliwością ponownego wykorzystania zretencjonowanych wód do celów komunalnych. W ramach projektu wybudowanych zostanie 11 podziemnych zbiorników retencyjnych (żelbetowe i rurowe) o łącznej pojemności prawie 6,5 tyś m3.

Wnioskodawca wskazuje, iż nie wszystkie ww. inwestycje są realizowane przy wsparciu środków pomocowych, albowiem część inwestycji jest wykonywana wyłącznie ze środków własnych Spółki.

Mając na względzie powyższe, Spółka, na potrzeby niniejszego wniosku, wskazuje na dwie sieci kanalizacji deszczowej, które wybudowała wyłącznie z własnych środków (kanalizacja deszczowa przy ul. Z. – P. w X) oraz ze środków własnych i pochodzących z dofinansowania z NFOŚiGW (kanalizacja deszczowa ul. S. – W. w X). Przedmiotowe sieci stanowią własność Wnioskodawcy oraz są związane z prowadzoną przez nią działalnością gospodarczą.

Sieć kanalizacji deszczowej ul. Z. – P. w X

Wybudowana przez Wnioskodawcę sieć kanalizacji deszczowej została ujęta w ewidencji środków trwałych Spółki. Wartość środka trwałego wynosi 2.523.522,13 złotych (słownie: dwa miliony pięćset dwadzieścia trzy tysiące pięćset dwadzieścia dwa złote i 13/100 groszy). Spółka dokonuje amortyzacji przedmiotowego środka trwałego od 20 czerwca 2014 r. W roku 2019 wysokość odpisu wynosi 1%, a więc odpis roczny wynosi 25.235,22 złotych (odpis miesięczny – 2 102,94 zł). Spółka nie kwalifikuje przedmiotowych odpisów amortyzacyjnych jako kosztów uzyskania przychodu, w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Oprócz powyższego Spółka ponosi dodatkowe wydatki związane z konserwacją i eksploatacją sieci kanalizacji deszczowej, jak również wydatki stałe związane z podatkiem od nieruchomości wynoszącym 1,75% wartości początkowej środka trwałego, czy na ubezpieczenie przedmiotowej sieci. Wnioskodawca także nie zalicza tych wydatków do kosztów uzyskania przychodu.

Sieć kanalizacji deszczowej ul. S. – W. w X

Wybudowana przez Wnioskodawcę sieć kanalizacji deszczowej, została ujęta w ewidencji środków trwałych Spółki. Wartość środka trwałego wynosi 384.444,17 złotych, z czego kwota 265.540,46 złotych została dofinansowana ze środków NFOŚiGW. Wnioskodawca dokonuje amortyzacji środka trwałego od 27 listopada 2012 roku. Wysokość odpisów amortyzacyjnych w skali roku wynosi 3.844,44 złote (w skali miesięcznej – 320,37 złotych), z czego kwota 2.655,40 złotych w skali roku odpowiada dofinansowanej części inwestycji (tj. 221,28 zł). Spółka nie zalicza przedmiotowych odpisów do kosztów uzyskania przychodu, w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Podobnie, jak w przypadku wcześniej opisanej sieci kanalizacji deszczowej, Wnioskodawca ponosi dodatkowe wydatki wiązane z konserwacją i eksploatacją sieci kanalizacji deszczowej, jak również wydatki stałe związane z podatkiem od nieruchomości wynoszącym 1,75% wartości początkowej środka trwałego, czy na ubezpieczenie przedmiotowej sieci. Wnioskodawca także nie zalicza tych wydatków do kosztów uzyskania przychodu.

W związku z powyższym opisem zadano m.in. następujące pytania:

1. Czy w przypadku inwestycji związanych z kanalizacją deszczową i roztopową sfinansowanych w całości ze środków Spółki, jest ona uprawniona do uznania odpisów amortyzacyjnych za koszt uzyskania przychodów w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych?
   (pytanie oznaczone we wniosku Nr 1)
   
2. Czy w przypadku inwestycji związanych z kanalizacją deszczową i roztopową finansowanych zarówno ze środków własnych, jak i dotacji z NFOŚiGW Spółka jest uprawniona do uznania odpisów amortyzacyjnych za koszt uzyskania przychodu w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, w części odpowiadającej wydatkom poczynionym ze środków własnych?
   (pytanie oznaczone we wniosku Nr 2)
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy, stosownie do treści art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2019 r. poz. 865 z późn. zm., dalej: „ustawa o CIT”), kosztami uzyskania przychodu są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT.

Istotnym jest, iż w myśl art. 15 ust. 2 ustawy o CIT, jeżeli podatnik ponosi koszty uzyskania przychodów ze źródeł, z których dochody podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym, oraz koszty związane z przychodami ze źródeł, z których dochody nie podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym lub są zwolnione z podatku dochodowego, a nie jest możliwe przypisanie danych kosztów do źródła przychodów, koszty te ustala się w takim stosunku, w jakim pozostają osiągnięte w roku podatkowym przychody z tych źródeł w ogólnej kwocie przychodów. Zasadę tę stosuje się również w przypadku, gdy podatnik ponosi koszty uzyskania przychodów ze źródeł, z których część dochodów nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym albo jest zwolniona z tego opodatkowania (art. 15 ust. 2a ustawy o CIT).

Warunkiem uznania wydatku za koszt uzyskania przychodu jest także istnienie związku przyczynowo skutkowego poniesienia wydatków z uzyskaniem przychodu. Ustawodawca nie określił jednak, co należy rozumieć pod pojęciem „kosztu poniesionego w celu osiągnięcia przychodu”. I tak wystąpić może zarówno bezpośredni związek kosztu z przychodem, jak i związek pośredni. Związek bezpośredni wystąpi pomiędzy wydatkami, których poniesienie można powiązać z uzyskaniem konkretnego przychodu w ściśle określonym okresie rozliczeniowym. Natomiast pośredni związek będzie odnosił się do sytuacji, gdy poniesienie wydatków warunkuje prawidłowe funkcjonowanie przedsiębiorstwa i umożliwia mu wypracowanie zysków, jeśli nie w bieżącej działalności, to w dającej się przewidzieć przyszłości.

Należy przy tym zaznaczyć, że w przypadku osób prawnych uzyskujących przychody z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej dodatkową przesłanką zaliczenia ponoszonych wydatków do kosztów jest występowanie związku tych wydatków z prowadzoną przez nie działalnością gospodarczą.

Jak słusznie podkreślił Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie, w wyroku sygn. akt I SA/Ol 253/19 „(...) ustawodawca wiąże koszty uzyskania przychodu z określonym celem, a mianowicie poniesienie tych kosztów ma doprowadzić do osiągnięcia przychodu bądź zabezpieczenia, zachowania źródła przychodu. Tym samym, aby dany wydatek mógł zostać uznany za koszt podatkowy, to winien mieć bezpośredni lub pośredni wpływ na powstanie przychodu, jego zwiększenie, czy też zachowanie źródła przychodu”.

W orzecznictwie podkreśla się także, że za koszty uzyskania przychodu uważa się takie wydatki, których poniesienie przez podatnika było spowodowane racjonalnym dążeniem i obiektywną możliwością osiągnięcia przychodu (lub zachowania albo zabezpieczenia tego źródła) i które nie zostały wymienione w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT (por. wyrok NSA z dnia 10 czerwca 2009 r. sygn. akt II FSK 234/08 oraz uchwała NSA z dnia 24 stycznia 2011 r. sygn. akt II FPS 6/10).

Ponadto należy podkreślić, iż w myśl art. 15 ust. 6 ustawy o CIT, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane zgodnie z przepisami art. 16a-16m, z uwzględnieniem art. 16 ustawy o CIT. I tak, zgodnie z art. 16a ust. 1 ustawy o CIT, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
3. inne przedmioty

-o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą.

Zwrócić należy także uwagę, iż amortyzacji nie podlegają:

1. grunty i prawa wieczystego użytkowania gruntów,
2. budynki, budowle i urządzenia zaliczane do spółdzielczych zasobów mieszkaniowych lub służących działalności społeczno-wychowawczej prowadzonej przez spółdzielnie mieszkaniowe,
3. dzieła sztuki i eksponaty muzealne,
4. wartość firmy, jeżeli wartość ta powstała w inny sposób niż określony w art. 16b ust. 2 pkt 2 i 2a,
5. składniki majątku, które nie są używane na skutek zawieszenia wykonywania działalności gospodarczej na podstawie przepisów dotyczących zawieszenia wykonywania działalności gospodarczej albo zaprzestania działalności, w której te składniki były używane; w tym przypadku składniki te nie podlegają amortyzacji od miesiąca następującego po miesiącu, w którym zawieszono albo zaprzestano tej działalności

-zwane odpowiednio środkami trwałymi lub wartościami niematerialnymi i prawnymi (art. 16c ustawy o CIT).

Przechodząc natomiast do katalogu wyłączeń z kosztów uzyskania przychodu należy zwrócić uwagę na treść art. 16 ust. 1 pkt 48 ustawy o CIT, który stanowi, iż nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odpisów z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych dokonywanych, według zasad określonych w art. 16a-16m ustawy o CIT, od tej części ich wartości, która odpowiada poniesionym wydatkom na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie tych środków lub wartości niematerialnych i prawnych, odliczonym od podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym albo zwróconym podatnikowi w jakiejkolwiek formie.

Przepis ten statuuje zasadę, iż nie można uznać za koszt uzyskania przychodu odpisów amortyzacyjnych odpowiadających wartości odliczonej od podstawy opodatkowania lub dofinansowanej (refinansowanej) jakimkolwiek sposobem. I tak, kierując się argumentem a contrario kosztami uzyskania przychodów jest odpis amortyzacyjny, odpowiadający poniesionym wydatkom na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie środka trwałego, który nie został odliczony od podstawy opodatkowania albo zwrócony podatnikowi w jakiejkolwiek formie (refinansowany). Podkreślić należy jednak, że fakt dofinansowania lub refinansowania w części nie wyklucza możliwości uznania części odpisu, odpowiadającej nakładowi własnemu podatnika, za koszt uzyskania przychodu. Stanowisko takie wyraził m.in. Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 10 października 2017 r., sygn. akt II FSK 2491/15, w którym wskazał „W przypadku otrzymania dofinansowania nakładów na środki trwałe konieczne jest wyłączenie odpowiedniej część odpisów amortyzacyjnych z kosztów uzyskania przychodów. Literalna wykładnia art. 16 ust. 1 pkt 48 u.p.d.o.p. nie naprowadza jednak na wniosek o konieczności wstecznego odniesienia skutków podatkowych (w zakresie kosztów uzyskania przychodów) dopłaty do środka trwałego, otrzymanej już po rozpoczęciu amortyzacji”.

A także Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w wyroku z 22 maja 2018 r., sygn. akt I SA/Gd 289/18 „W przypadku otrzymania dofinansowania lub innego typu zwrotu nakładów na środki trwałe, konieczne jest wyłączenie odpowiedniej części odpisów amortyzacyjnych z kosztów uzyskania przychodów”.

Mając na uwadze powyższe Wnioskodawca przedstawia odrębne stanowisko dla inwestycji poczynionej w X, przy ul. Z. do ul. P. (przedmiot pytania nr 1) oraz dla inwestycji poczynionej przy ul. S. do ul. W. w X (przedmiot pytania nr 2).

Stanowisko w przedmiocie pytania nr 1

Jak wskazano w opisie stanu faktycznego oraz we wstępie do stanowiska Wnioskodawcy, Spółka wytworzyła infrastrukturę sieci kanalizacyjnej służącej do odprowadzania wód deszczowych. Przedmiotowa infrastruktura jest w ciągłej eksploatacji Spółki. Na chwilę obecną Spółka nie pobiera opłat za świadczoną usługę. Jednakże podejmuje ona szereg działań mających za zadanie doprowadzenie do stanu w którym będzie mogła pobierać opłaty za świadczone usługi. Świadczenie usługi będzie odbywało się na podstawie umowy, za którą Spółka będzie otrzymywała określone wynagrodzenie. Spółka wybudowała przedmiotową infrastrukturę z własnych środków, a inwestycja ta nie podlegała żadnemu dofinansowaniu lub zwrotowi, oraz wobec tego, iż Spółka nie odliczyła od podstawy opodatkowania wydatków poniesionych na wytworzenie rzeczonego środka trwałego, Spółce przysługuje prawo do uznania odpisów amortyzacyjnych za koszt uzyskania przychodu, jeżeli zostaną one dokonane zgodnie z postanowieniami art. 16a-16m ustawy o CIT.

Ponadto należy ponownie odnieść się do treści art. 15 ust. 1 ustawy o CIT, który jako przesłanki uznania wydatku za koszt uzyskania przychodu jest to, iż wydatki te powinny być poniesione w celu:

• osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub
• zachowania albo
• zabezpieczenia źródła przychodów.
  
  

Ustawodawca posłużył się więc alternatywą, co skutkuje tym, iż samo spełnienie jednej z ww. przesłanek pozwala na uznanie, iż poczyniony wydatek może zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodów. Zakładając oczywiście, że nie wystąpiła żadna z okoliczności wymienionych w art. 16 ustawy o CIT.

Zdaniem Spółki wypełnione zostały powyższe przesłanki. Mianowicie wybudowanie infrastruktury służącej do odprowadzania wód deszczowych miało miejsce w związku z prowadzeniem przez Spółkę działalności gospodarczej, bowiem celem i skutkiem tej inwestycji jest świadczenie określonej usługi odprowadzania wód deszczowych.

Finalnym rezultatem oddania do użytkowania przedmiotowej infrastruktury jest uzyskiwanie w przyszłości przychodu w ramach działalności gospodarczej, wskutek zawarcia umów, których przedmiotem jest odprowadzanie wód opadowych i roztopowych z terenu Miasta X.

Podkreślić należy także, że zgodnie z poglądami orzecznictwa, dla uznania wydatku za koszt uzyskania przychodów nie jest istotnym, aby ten przychód powstał od razu po dokonaniu wydatku. Przychód ten może powstać później, co obrazuje wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z 12 września 2008 r., sygn. akt III SA/Wa 873/08, w którym skład orzekający uznał, że: „(...) istotne jest to, że kosztami będą wydatki poniesione z zamiarem zachowania i zabezpieczenia źródła przychodów, tak aby przyniosły przychody w przyszłości”.

W związku z powyższym, w ocenie Wnioskodawcy, możliwe jest uznanie za koszt uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych.

Stanowisko w przedmiocie pytania nr 2

Podobnie jak we wcześniej opisanej sytuacji, Spółka wybudowała infrastrukturę sieci służącej do odprowadzania wód deszczowych. Została ona wprowadzona do środków trwałych Spółki. Jednakże, w przeciwieństwie do poprzednio rozważanego przypadku, spółka uzyskała częściowy zwrot wydanych środków z NFOŚiGW. W omawianej sytuacji Wnioskodawca również konserwuje i eksploatuje przedmiotową sieć.

Wcześniej poczynione uwagi odnoszące się do związku między ww. wydatkami a działalnością gospodarczą Spółki oraz brakiem konieczności istnienia bezpośredniego następstwa czasowego między wydatkiem a uzyskaniem przychodu wskutek poczynionego wydatku uznać należy za aktualne również na gruncie tego pytania. Wnioskodawca jednak zwraca szczególną uwagę na treść art. 16 ust. 1 pkt 48 ustawy o CIT, z którego wynika, że kosztem uzyskania przychodu nie można uznać odpisów z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych dokonywanych, według zasad określonych w art. 16a-16m ustawy o CIT, od tej części ich wartości, która odpowiada poniesionym wydatkom na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie tych środków lub wartości niematerialnych i prawnych, odliczonym od podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym albo zwróconym podatnikowi w jakiejkolwiek formie. Zatem przepis ten nie wyklucza całkowicie uznania za koszt uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych, w sytuacji częściowego dofinansowania przedmiotowego wydatku. Prawidłowym działaniem – w opinii Wnioskodawcy – jest uwzględnienie w kosztach uzyskania przychodu odpisu w części wyłącznie uwzględniającej wydatki poniesione ze środków własnych.

Powyższe stanowisko jest szeroko uznawane w orzecznictwie sądów administracyjnych, dla przykładu pogląd taki wyraził Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w wyroku z 22 maja 2018 r., sygn. akt I SA/Gd 289/18, wskazując, że „W przypadku otrzymania dofinansowania lub innego typu zwrotu nakładów na środki trwałe, konieczne jest wyłączenie odpowiedniej części odpisów amortyzacyjnych z kosztów uzyskania przychodów”.

Tożsame stanowisko wyraził Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 10 października 2017 r., sygn. akt II FSK 2491/15, który uznał że: „W przypadku otrzymania dofinansowania nakładów na środki trwałe konieczne jest wyłączenie odpowiedniej części odpisów amortyzacyjnych z kosztów uzyskania przychodów. Literalna wykładnia art. 16 ust. 1 pkt 48 u.p.d.o.p. nie naprowadza jednak na wniosek o konieczności wstecznego odniesienia skutków podatkowych (w zakresie kosztów uzyskania przychodów) dopłaty do środka trwałego, otrzymanej już po rozpoczęciu amortyzacji”.

Mając powyższe na uwadze, zdaniem Wnioskodawcy, możliwe jest uznanie za koszt uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych do wysokości odpowiadającej własnemu nakładowi Spółki na wytworzenie przedmiotowych środków trwałych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia, w przedstawionym stanie faktycznym.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Nadmienić przy tym należy, że w zakresie dotyczącym pytania oznaczonego we wniosku Nr 3 i Nr 4 wydane zostanie odrębne rozstrzygnięcie.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.