Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0115-KDIT2-3.4011.411.2019.3.MK
z 6 grudnia 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 10 września 2019 r. (data wpływu 17 września 2019 r.), uzupełnionym pismem z dnia 20 listopada 2019 r. (data wpływu 29 listopada 2019 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych dotyczących sprzedaży gruntów, maszyn i urządzeń rolniczych oraz płodów rolnych pochodzących z gospodarstwa rolnego - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 17 września 2019 r. wpłynął do tutejszego organu, uzupełniony pismem z dnia 20 listopada 2019 r. ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych dotyczących sprzedaży otrzymanych w spadku gruntów oraz tzw. inwentarza martwego (maszyn rolniczych), a także płodów rolnych pochodzących z własnego gospodarstwa rolnego.

We wniosku przedstawiono następujący opis zdarzenia przyszłego.

Mąż Wnioskodawczyni, który prowadził gospodarstwo rolne od 4 października 2005 r. - zmarł 31 marca 2019 roku. Dokumentem potwierdzającym spadek jest akt poświadczenia dziedziczenia podpisany w kancelarii notarialnej. Z aktu wynika, że spadkobiercami jest Wnioskodawczyni wraz z dwójką małoletnich dzieci - jakakolwiek sprzedaż może odbyć się jedynie za zgodą sądu.

Małżonkowie związek zawarli 1 października 2007 r. i przez cały okres małżeństwa byli we wspólnocie majątkowej.

Gospodarstwem rolnym zajmował się mąż, który od 2013 r. został czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Z chwilą śmierci w gospodarstwie pozostały środki trwałe - maszyny rolnicze, od których mąż odliczał podatek od towarów i usług. Po śmierci męża Wnioskodawczyni nie rejestrowała się jako podatnik podatku od towarów i usług, tym samym korzysta ze zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Przedmiotem sprzedaży będą poszczególne towary, nie zaś całość przedsiębiorstwa lub jego zorganizowana część. Wnioskodawczyni nadal będzie kontynuowała prowadzenie gospodarstwa; zamierza zawrzeć umowę z osobą trzecią lub firmą na wykonanie usług rolnych wraz ze sprzętem.

Pierwsze nabycie ziemi pod gospodarstwo rolne nastąpiło na rzecz męża 22 marca 2005 r. na podstawie aktu notarialnego. Następnie 4 października 2005 r. mąż na podstawie umowy darowizny od rodziców nabył gospodarstwo rolne (grunty i budynki). Następnie 18 sierpnia 2009 r. oraz 11 kwietnia 2011 r. wspólnie z mężem nabyli ziemię do gospodarstwa rolnego na podstawie aktów notarialnych.

Grunty zakupione 22 marca 2005 r. oraz darowane 4 października 2005 r. wchodziły jedynie do majątku męża (nabyte zostały przed zawarciem związku małżeńskiego). Zaś grunty zakupione 18 sierpnia 2009 r. i 11 kwietnia 2011 r. wchodziły do wspólnego majątku. Sprzedaż gruntów nastąpi tylko w sytuacji, kiedy nie wystarczy środków finansowych zdobytych ze sprzedaży maszyn, na spłatę zobowiązań.

W planach Wnioskodawczyni ma również sprzedaż maszyn rolniczych pozostałych po mężu. Zgodnie z ewidencją środków trwałych pozostałą na dzień śmierci męża maszyny były kupowane w okresie od września 2013 r. do stycznia 2019 r. Wartość ewidencyjna środków trwałych wynosi od 6000 zł do 186 000 zł. Wnioskodawczyni sprzedaż majątku planuje rozpocząć jesienią 2019 roku, a zakończyć na koniec 2020 roku. Wartość środków trwałych określa na znacząco niższą od wartości ewidencyjnej. Obniżenie wartości środków trwałych spowodowane jest ich amortyzacją oraz stanem technicznym w związku z intensywną eksploatacją. Maszyny i urządzenia do momentu sprzedaży posłużą jej do zebrania płodów rolnych i nie zamierza wynajmować ich osobom trzecim. Formalności związane ze sprzedażą zamierza załatwić sama bez zlecania tego osobom trzecim, informację o sprzedaży wystawi na portalach internetowych.

Maszyny rolnicze, które Wnioskodawczyni zamierza sprzedać zostały zakupione i wprowadzone do majątku wspólnego:

• ciągnik rolniczy - 11 września 2013 r.,
• kombajn - 13 lipca 2015 r.,
• traktor - 29 sierpnia 2016 r.,
• opryskiwacz polowy - 28 marca 2017 r.,
• agregat uprawowo-siewny talerzowy - 14 kwietnia 2017 r.,
• siewnik zbożowy - 4 września 2017 r.,
• zbiornik do paliwa - 10 stycznia 2019 r.

W skład majątku, oprócz maszyn, wchodzą również grunty rolne, które są w części dzierżawione. Grunty zostały wydzierżawione przez męża, a Wnioskodawczyni nadal będzie je dzierżawić, aby siać na nich zboże i zbierać plony. Na gruntach rolnych zostało zasiane zboże, które Wnioskodawczyni zebrała i zamierza sprzedać. Przy zebraniu plonów pomagają jej tato oraz brat bez ingerencji osób trzecich. Informację o sprzedaży zamierza rozprzestrzenić na rynek lokalny drogą pantoflową. Grunty będące przedmiotem planowanej sprzedaży są gruntami rolnymi przeznaczonymi do uprawy - nie są zabudowane, nie została do nich również wydana decyzja o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu; nie są również objęte miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego.

Środki finansowe pozyskane ze sprzedaży przeznaczone zostaną na pokrycie zobowiązań zaciągniętych przez męża. Planowana wartość sprzedaży wynosi: kombajn - 130 000 zł, ciągnik - 125 000 zł, ciągnik - 50 000 zł, opryskiwacz - 60 000 zł, siewnik - 20 000 zł, agregat - 20 000 zł, zbiornik na paliwo – 6 500 zł, grunty rolne - 300 000 zł, zebrane płody rolne - 180 000 zł.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w związku ze sprzedażą odziedziczonego majątku w postaci:

• ciągnika rolniczego, kombajnu, traktora, opryskiwacza polowego, agregatu uprawowo-siewnego talerzowego, siewnika zbożowego, zbiornika do paliwa, które stanowiły wspólny majątek małżeński,
• ww. gruntów, które stanowiły jedynie majątek męża oraz
• ww. gruntów, które stanowiły majątek wspólny, a także
• zebranych płodów rolnych

- Wnioskodawczyni będzie zobowiązana odprowadzić podatek dochodowy?

Zdaniem Wnioskodawczyni, przy sprzedaży odziedziczonego po mężu majątku w postaci rzeczy ruchomych: ciągnika rolniczego, kombajnu, traktora, opryskiwacza, agregatu, siewnika zbożowego oraz zbiornika do paliwa - nie ma obowiązku zapłaty podatku dochodowego, ponieważ minął okres 6-ciu miesięcy od ich nabycia (rzeczy ruchome) przez męża.

Również przy sprzedaży majątku odziedziczonego po mężu w postaci: gruntu zakupionego 22 marca 2005 r. i gruntu otrzymanego przez niego w darowiźnie 4 października 2005 r., które stanowiły jego majątek oraz gruntów zakupionych 18 sierpnia 2009 r. i 11 kwietnia 2011 r., które stanowiły majątek wspólny małżeński - nie ma obowiązku zapłaty podatku dochodowego, ponieważ minął okres 5-ciu lat od ich nabycia (nieruchomości) przez męża.

Ponadto Wnioskodawczyni uważa, że przy sprzedaży płodów rolnych nie ma obowiązku zapłaty podatku dochodowego, ponieważ jest rolnikiem ryczałtowym opłacającym podatek rolny, nie zobligowanym do zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2019 r., poz. 1387) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a, 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy, źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,
4. innych rzeczy,

• jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy - przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

W konsekwencji, odpłatne zbycie nieruchomości i ww. praw majątkowych (o których mowa w lit. a-c art. 10 ust. 1 pkt 8 cyt. ustawy) nie rodzi na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych skutków podatkowych, jeżeli spełnione są łącznie dwa warunki: nie następuje w wykonywaniu działalności gospodarczej (nie stanowi przedmiotu działalności gospodarczej) oraz zostało dokonane po upływie pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło ich nabycie lub wybudowanie.

Przy czym zgodnie z art. 10 ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w przypadku odpłatnego zbycia, nabytych w drodze spadku, nieruchomości lub praw majątkowych, określonych w ust. 1 pkt 8 lit. a-c, okres, o którym mowa w tym przepisie, liczy się od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie tej nieruchomości lub nabycie prawa majątkowego przez spadkodawcę.

Uregulowanie ww. art. 10 ust. 1 pkt 5 cyt. ustawy dotyczy nabycia w drodze spadku, ale nie w drodze działu spadku; są to bowiem dwie różne drogi nabycia.

Natomiast stosownie do art. 10 ust. 6 ww. ustawy - w przypadku odpłatnego zbycia po ustaniu wspólności majątkowej małżeńskiej, nabytych do majątku wspólnego małżonków lub wybudowanych w trakcie trwania wspólności majątkowej małżeńskiej nieruchomości lub nabytych do majątku wspólnego małżonków praw majątkowych, określonych w ust. 1 pkt 8 lit. a-c, okres, o którym mowa w tym przepisie, liczy się od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło ich nabycie do majątku wspólnego małżonków lub ich wybudowanie w trakcie trwania wspólności majątkowej małżeńskiej.

W przedmiotowej sprawie Wnioskodawczyni nabyła (wraz z dwójką małoletnich dzieci) w drodze spadku po mężu gospodarstwo rolne.

Ponieważ przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie definiują pojęcia „spadek” należy odwołać się do przepisów kodeksu cywilnego. W myśl art. 922 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2019 r., poz. 1145, 1495), spadek stanowią prawa i obowiązki majątkowe zmarłego, które z chwilą jego śmierci przechodzą na jedną lub kilka osób. Zgodnie z art. 924 Kodeksu cywilnego, spadek otwiera się z chwilą śmierci spadkodawcy, natomiast spadkobierca nabywa spadek z chwilą otwarcia spadku (art. 925 Kodeksu cywilnego). Prawomocne postanowienie sądu o nabyciu spadku, czy też akt poświadczenia dziedziczenia sporządzony przez notariusza, potwierdza wyłącznie prawo spadkobiercy do tego spadku od momentu jego otwarcia (art. 1025 § 1 Kodeksu cywilnego). Stosownie do art. 1035 cyt. ustawy, jeżeli spadek przypada kilku spadkobiercom, do wspólności majątku spadkowego oraz do działu spadku stosuje się odpowiednio przepisy o współwłasności w częściach ułamkowych.

Natomiast stosunki majątkowe pomiędzy małżonkami zostały uregulowane w ustawie z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 2017 r., poz. 682, z późn. zm.). Przepis art. 31 § 1 Kodeksu stanowi, że z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa), która obejmuje przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków.

Co do zasady wspólność majątkowa trwa tak długo jak małżeństwo. Jednym z powodów jej wygaśnięcia jest ustanie małżeństwa, w tym przez śmierć jednego z małżonków.

Przedmiotami majątkowymi w rozumieniu powyższych przepisów są wszelkie prawa majątkowe – zarówno bezwzględne (prawo własności rzeczy oraz inne prawa rzeczowe), jak i względne (np. przysługujące małżonkom wierzytelności). Wspólność ustawowa obejmuje wszelkie przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich. Z ww. przepisu wynika, że wspólność małżeńska została ukształtowana jako wspólność łączna. Charakteryzuje się ona tym, że w czasie jej trwania małżonkowie nie mają określonych udziałów w majątku wspólnym, nie mogą więc rozporządzać udziałami, a także nie mogą żądać podziału majątku objętego wspólnością ustawową. Obojgu małżonkom przysługuje pełne prawo do całości majątku wspólnego. Zważywszy na tak ukształtowaną sytuację prawną małżonków objętych wspólnością ustawową, definitywne nabycie w czasie jej trwania nieruchomości oznacza nabycie przez każdego z małżonków tego prawa w całości, a nie w określonym ułamkowo udziale. Konsekwentnie, w przypadku sprzedaży tego prawa, każdy z małżonków zbywałby je w całości, a nie w określonym udziale.

Zaprezentowane stanowisko znajduje odzwierciedlenie w podjętej przez Naczelny Sąd Administracyjny uchwale w składzie siedmiu sędziów z dnia 15 maja 2017 r., sygn. akt II FPS 2/17, w której sąd stwierdził, że dla celów opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych, odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14 poz. 176 ze zm.) nabytych przez współmałżonka w wyniku dziedziczenia, datą ich nabycia lub wybudowania w rozumieniu tego przepisu jest dzień nabycia (wybudowania) tych nieruchomości i praw majątkowych do majątku wspólnego małżonków.

W uzasadnieniu uchwały Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził, że w przypadku nabycia nieruchomości przez małżonków pozostających w majątkowej wspólności małżeńskiej przewidzianej w art. 31 ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy nie ma możliwości określenia tego, w jakich częściach nastąpiło nabycie nieruchomości, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Nie jest możliwe nabycie nieruchomości w określonym udziale przez małżonków pozostających we wspólności majątkowej małżeńskiej i działających jednocześnie, co wynika z istoty wspólności małżeńskiej. Wspólność małżeńska (łączna) to wspólność bezudziałowa, a w czasie jej trwania małżonkowie nie mogą rozporządzać swoimi prawami do majątku wspólnego jako całości. Nie mogą także rozporządzać udziałem w jakimkolwiek przedmiocie należącym do tego majątku. Zdaniem Naczelnego Sądu Administracyjnego skoro, z uwagi na wspólność majątkową, nie można wyodrębnić udziałów, które małżonkowie posiadali w chwili nabycia nieruchomości w małżeństwie, to nie można też przyjąć, że pięcioletni termin biegnie od daty nabycia nieruchomości w drodze spadku. Dla oceny skutków podatkowych odpłatnego zbycia nieruchomości kluczowy jest moment poniesienia wydatku na nabycie tego składnika do majątku wspólnego i to, że tego wydatku – w momencie jego poniesienia – nie można przypisać jednemu bądź drugiemu małżonkowi w udziałach o określonej wielkości.

Innymi słowy, w przypadku nabycia nieruchomości przez małżonków pozostających w majątkowej wspólności małżeńskiej przewidzianej w art. 31 ustawy ‒ Kodeks rodzinny i opiekuńczy, nie ma możliwości określenia tego, w jakich częściach nastąpiło nabycie nieruchomości, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Nie jest możliwe nabycie nieruchomości w określonym udziale przez małżonków pozostających we wspólności majątkowej małżeńskiej i działających jednocześnie, co wynika z istoty wspólności małżeńskiej. Skoro z uwagi na wspólność majątkową, nie można wyodrębnić udziałów, które małżonkowie posiadali w chwili nabycia nieruchomości w małżeństwie i przyjmuje się, że małżonkowie nabyli prawo majątkowe wspólnie w całości, to nie można liczyć terminu nabycia określonego w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a–c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych od daty ustania ustawowej majątkowej wspólności małżeńskiej. Innymi słowy, w przypadku nabycia nieruchomości przez małżonków pozostających w majątkowej wspólności małżeńskiej przewidzianej w art. 31 ustawy ‒ Kodeks rodzinny i opiekuńczy, nie ma możliwości określenia tego, w jakich częściach nastąpiło nabycie nieruchomości, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Z przedstawionego we wniosku oraz jego uzupełniania wynika, że przed zawarciem związku małżeńskiego – mąż nabył 22 marca 2005 r. oraz 4 października 2005 r. grunty rolne, które wchodziły do jego majątku osobistego. Natomiast wspólnie małżonkowie nabyli ziemię do gospodarstwa rolnego 18 sierpnia 2009 r. oraz 11 kwietnia 2011 r. - nieruchomości objęte były ustawową majątkową wspólnością małżeńską. Do wspólnego majątku małżonków należały także urządzenia i maszyny rolnicze, które zostały zakupione w latach 2013-2019. W dniu 31 marca 2019 r. mąż zmarł. Wnioskodawczyni została, wraz dwójką małoletnich dzieci, współwłaścicielką części nieruchomości i ruchomości. Udział Wnioskodawczyni wynikał z dziedziczenia ustawowego po zmarłym mężu. Dokumentem potwierdzającym spadek jest akt poświadczenia dziedziczenia podpisany w kancelarii notarialnej. Na gruntach rolnych zostało zasiane zboże, które Wnioskodawczyni zebrała i zamierza sprzedać.

Mając na uwadze wyżej przywołane przepisy prawa oraz opisany stan faktyczny należy stwierdzić, że dla ustalenia roku kalendarzowego, od końca którego należy liczyć pięcioletni okres, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zastosowanie znajdą przytoczony uprzednio przepis art. 10 ust. 5 – w odniesieniu do sprzedaży gruntów rolnych nabytych przed zawarciem związku małżeńskiego oraz przepis art. 10 ust. 6 ww. ustawy – w przypadku rozliczenia przychodów ze sprzedaży grunty zakupionych do majątku wspólnego małżonków w 2009 r. i 2011 r.

W konsekwencji, skoro spadkodawca (mąż Wnioskodawczyni) nabył grunty rolne – 22 marca 2005 r. oraz 4 października 2005 r. (i nie zostały one objęte wspólnością majątkową małżeńską) należy uznać, że termin, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a w związku z art. 10 ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, należy liczyć od końca 2005 r. Zatem w stosunku do tych gruntów rolnych wchodzących w skład tego gospodarstwa, które nabyte zostały przez Wnioskodawczynię w drodze spadku - termin, w którym nastąpiło nabycie nieruchomości upłynął z końcem 2010 r. W rezultacie, sprzedaż nieruchomości w udziale przypadającym na nabycie w drodze spadku nie będzie skutkowała u Wnioskodawczyni powstaniem obowiązku zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych.

Natomiast w przedstawionym przypadkach odpłatnego zbycia przez Wnioskodawczynię jej udziałów w przedmiotowych nieruchomościach rolnych zakupionych do majątku wspólnego małżonków w 2009 r. i 2011 r. - upływ 5 letniego terminu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 cyt. ustawy, należy liczyć od końca 2009 i 2011 r., w którym nastąpiło nabycie nieruchomości w ramach wspólności małżeńskiej ustawowej (data otwarcia spadku nie stanowi dla Wnioskodawczyni „nabycia”, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych). Tym samym ich odpłatne zbycie w latach 2019-2020, z uwagi na upływ pięcioletniego terminu (ustalonego zgodnie z dyspozycją art. 10 ust. 6 ww. ustawy), nie będzie stanowić dla Wnioskodawczyni źródła przychodu w rozumieniu ww. przepisu, a tym samym kwota uzyskana ze sprzedaży nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

W odniesieniu do sytuacji, gdy przedmiotem umowy sprzedaży będą objęte poszczególne odziedziczone składniki ruchome (udziały w tych składnikach) – tj. wymienione we wniosku, wchodzące w skład gospodarstwa rolnego, maszyny i urządzenia rolnicze - wskazać należy, że w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych przychody osiągane, poza działalnością gospodarczą, ze sprzedaży składników majątku ruchomego zaliczane są do źródła przychodów, jakim jest odpłatne zbycie rzeczy, o którym mowa w wyżej wskazanym art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Powstawanie omawianego przychodu jest ograniczone czasowo. Sprzedaż rzeczy generuje go bowiem wtedy, gdy ma miejsce przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło jej nabycie. W efekcie sprzedaż rzeczy może powodować powstanie obowiązku zapłaty podatku dochodowego tylko wówczas, gdy okres jej posiadania był krótszy niż pół roku. Początek biegu półrocznego okresu wyznacza koniec miesiąca, w którym podatnik nabył jej własność.

Stosownie do art. 924 i art. 925 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny spadek otwiera się z chwilą śmierci spadkodawcy, natomiast spadkobierca nabywa spadek z chwilą otwarcia spadku. Oznacza to, że z chwilą śmierci należące do spadkodawcy prawa i obowiązki stają się spadkiem, który podlega przepisom prawa spadkowego. Z kolei postanowienie sądu o stwierdzeniu nabycia spadku lub akt poświadczenia dziedziczenia potwierdzają jedynie prawo spadkobiercy do tego spadku od momentu jego otwarcia. Tym samym – co do zasady - dniem nabycia przez spadkobiercę spadku jest dzień otwarcia spadku, czyli data śmierci spadkodawcy.

Jednak w przywołanej uchwale Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 15 maja 2017 r., sygn. akt II FPS 2/17 stwierdzono, że dla oceny skutków podatkowych odpłatnego zbycia nieruchomości kluczowy jest moment poniesienia wydatku na nabycie tego składnika do majątku wspólnego i to, że tego wydatku - w momencie jego poniesienia - nie można przypisać jednemu bądź drugiemu małżonkowi w udziałach o określonej wielkości. Wspólność małżeńska (łączna) to bowiem wspólność bezudziałowa, a w czasie jej trwania małżonkowie nie mogą rozporządzać swoimi prawami do majątku wspólnego jako całości. Wspólność ta jest wspólnością masy majątkowej, to znaczy obejmuje cały zbiór praw majątkowych takich jak własność i inne prawa rzeczowe czy wierzytelności.

Tezy postawione ww. uchwale mają walor uniwersalny i pozostają aktualne w okolicznościach rozpoznawanej sprawy w odniesieniu do rzeczy ruchomych, ruchomości otrzymanych w spadku.

Zatem w przypadku odpłatnego zbycia innych rzeczy określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d powołanej ustawy nabytych przez małżonkę w drodze dziedziczenia, dla celów podatku dochodowego od osób fizycznych, datą ich nabycia jest dzień nabycia tych rzeczy do majątku wspólnego małżonków. Oznacza to, że w przypadku sprzedaży we wskazanym we wniosku okresie (od jesieni 2019 r. do końca 2020 r.) maszyn i urządzeń rolniczych nabytych w drodze dziedziczenia przez Wnioskodawczynię, należy przyjąć, że dla celów art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nabycie nastąpiło w roku nabycia ich do majątku wspólnego małżonków – zatem nie dojdzie u niej do powstania przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Jednocześnie zastrzec należy, że jeżeli wartość wyrażona w cenie określonej w umowie odpłatnego zbycia znacznie odbiega od wartości rynkowej nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, organ podatkowy wezwie strony umowy do zmiany tej wartości lub wskazania przyczyn uzasadniających podanie ceny znacznie odbiegającej od wartości rynkowej. W razie nieudzielenia odpowiedzi, niedokonania zmiany wartości lub niewskazania przyczyn, które uzasadniają podanie ceny znacznie odbiegającej od wartości rynkowej, organ podatkowy określi wartość z uwzględnieniem opinii biegłego lub biegłych. Jeżeli wartość ustalona w ten sposób odbiega, co najmniej o 33% od wartości wyrażonej w cenie, koszty opinii biegłego lub biegłych ponosi zbywający - art. 19 ust. 4 cyt. ustawy.

W odniesieniu do planowanej sprzedaży pozostałych składników ruchomych, tj. sprzedaży, płodów rolnych, zboża pochodzących z własnego gospodarstwa rolnego podnieść należy, że przepisy ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych – co do zasady – dotyczą opodatkowania wszelkich dochodów osób fizycznych. Jednakże przepisów tej ustawy, zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 1, nie stosuje się do przychodów z działalności rolniczej, z wyjątkiem przychodów z działów specjalnych produkcji rolnej.

W myśl art. 2 ust. 2 ustawy, działalnością rolniczą, w rozumieniu ust. 1 pkt 1, jest działalność polegająca na wytwarzaniu produktów roślinnych lub zwierzęcych w stanie nieprzetworzonym (naturalnym) z własnych upraw albo hodowli lub chowu, w tym również produkcja materiału siewnego, szkółkarskiego, hodowlanego oraz reprodukcyjnego, produkcja warzywnicza gruntowa, szklarniowa i pod folią, produkcja roślin ozdobnych, grzybów uprawnych i sadownicza, hodowla i produkcja materiału zarodowego zwierząt, ptactwa i owadów użytkowych, produkcja zwierzęca typu przemysłowo-fermowego oraz hodowla ryb, a także działalność, w której minimalne okresy przetrzymywania zakupionych zwierząt i roślin, w trakcie których następuje ich biologiczny wzrost, wynoszą co najmniej:

1. miesiąc - w przypadku roślin,
2. 16 dni - w przypadku wysokointensywnego tuczu specjalizowanego gęsi lub kaczek,
3. 6 tygodni - w przypadku pozostałego drobiu rzeźnego,
4. 2 miesiące - w przypadku pozostałych zwierząt

• licząc od dnia nabycia.

Ponieważ ustawodawca zdefiniował pojęcie działalności rolniczej, to tylko w granicach wyznaczonych zakresem owej definicji można mówić o przychodzie z tego tytułu. Zakresu wyłączenia przedmiotowego określonego w art. 2 ust. 1 pkt 1 ustawy nie stosuje się natomiast do przychodów wynikających z działalności związanej z działalnością rolniczą lub produkcją rolniczą. Do przychodów z działalności rolniczej zalicza się przychody pochodzące (a nie „związane”) z działalności wymienionej w art. 2 ust. 2 ustawy. Wyłączenie nie ma więc zastosowania do przychodów pochodzących, np. z działalności przetwórczej płodów rolnych, czy świadczenia usług związanych z działalnością rolniczą. Przychody z takich rodzajów działalności, jako przychody pochodzące z innej niż rolnicza działalności, podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych.

W myśl omawianego przepisu, działalność rolnicza może być prowadzona w dwojaki sposób, polegający na:

• wytwarzaniu produktów roślinnych i zwierzęcych w stanie nieprzetworzonym, czyli naturalnym, z własnych upraw, hodowli lub chowu, w zakresie wymienionym w przepisie;
• hodowaniu roślin i zwierząt nabywanych od innych producentów, przy czym okresy przetrzymywania zakupionych roślin i zwierząt, w celu ich biologicznego wzrostu (tzn. czas liczony od dnia nabycia do dnia zbycia) nie mogą być krótsze od okresów wskazanych w przepisie.

Przez wytwarzanie należy rozumieć działalność, która skutkuje powstaniem produktów roślinnych lub zwierzęcych. Ustawa wymaga, aby produkty te były w stanie nieprzetworzonym. Produkt przetworzony to taki, który na skutek zastosowania względem niego określonych procesów technologicznych nabrał nowych cech, właściwości. Stan nieprzetworzony to taki stan produktu, który nie różni się zasadniczo od stanu, w jakim produkt znajdował się bezpośrednio po jego wytworzeniu. Produkt zwierzęcy lub roślinny ma pochodzić z własnej uprawy, hodowli lub chowu. Przez „własną” należy rozumieć w tym wypadku samodzielną i na swój rachunek prowadzoną uprawę, hodowlę lub chów.

Biorąc pod uwagę powyższe należy uznać, że o ile dokonana przez Wnioskodawczynię uprawa zboża oraz prace związane z uprawą, polegały na wytworzeniu produktu roślinnego z własnych upraw, bez jakiejkolwiek obróbki, w stanie naturalnym  o tyle uprawa i sprzedaż, będzie mogła zostać uznana za działalność rolniczą, o której mowa w art. 2 ust. 2 ustawy. W konsekwencji, do przychodów z tej działalności, zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 1 tej ustawy, nie znajdą zastosowania przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (przychody nie będą obciążone podatkiem dochodowym od osób fizycznych).

W świetle powyższego stanowisko Wnioskodawczyni, że:

• nie ma obowiązku zapłaty podatku dochodowego, ponieważ minął okres 5-ciu lat od ich nabycia (nieruchomości) przez męża;
• nie ma obowiązku zapłaty podatku dochodowego, ponieważ minął okres 6-ciu miesięcy od ich nabycia (rzeczy ruchome) przez męża;
• przy sprzedaży płodów rolnych nie ma obowiązku zapłaty podatku dochodowego, ponieważ jest rolnikiem ryczałtowym opłacającym podatek rolny, nie zobligowanym do zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych

- należało uznać za prawidłowe.

Niniejsza interpretacja jest wiążąca tylko dla Wnioskodawczyni jako osoby występującej z wnioskiem, nie wywiera natomiast skutku prawnego dla współwłaścicieli nieruchomości i ruchomości, tj. dzieci Wnioskodawczyni. Interpretacje prawa podatkowego wydawane są w indywidualnej sprawie zainteresowanego, co wynika z art. 14b § 1 ustawy – Ordynacja podatkowa, w związku z czym niniejsza interpretacja dotyczy Wnioskodawczyni jako osoby występującej z wnioskiem o interpretację i odnosi się wyłącznie do następstw podatkowych odpłatnego zbycia jej udziałów w przedmiotowych nieruchomościach i ruchomościach

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji indywidualnej.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Przy wydawaniu niniejszej interpretacji tutejszy organ dokonał wyłącznie analizy okoliczności podanych we wniosku. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny jest zgodny ze stanem rzeczywistym. W ramach postępowania o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego organ nie przeprowadza postępowania dowodowego, lecz opiera się jedynie na stanie faktycznym przedstawionym we wniosku. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.