Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP1-1.4012.512.2019.2.RR
z 4 grudnia 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 19 września 2019 r. (data wpływu 23 września 2019 r.) uzupełnionym pismem z dnia 20 listopada 2019 r. (data wpływu 29 listopada 2019 r.) w odpowiedzi na wezwanie tutejszego Organu z dnia 13 listopada 2019 r., nr 0114-KDIP1-1.4012.512.2019.1.RR o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku dla usług wynajmu łóżka czy pokoju oraz prawa do odliczenia podatku naliczonego z faktur dokumentujących wydatki poniesione na wykończenie mieszkań i zakup wyposażenia – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 23 września 2019 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku dla usług wynajmu łóżka czy pokoju oraz prawa do odliczenia podatku naliczonego z faktur dokumentujących wydatki poniesione na wykończenie mieszkań i zakup wyposażenia. Złożony wniosek został uzupełniony pismem z dnia 20 listopada 2019 r. (data wpływu 29 listopada 2019 r.) w odpowiedzi na wezwanie tutejszego Organu z dnia 13 listopada 2019 r., nr 0114-KDIP1-1.4012.512.2019.1.RR (skutecznie doręczone w dniu 19 listopada 2019 r.).

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca - osoba fizyczna prowadząca działalność gospodarczą, zarejestrowaną w CEIDG z przeważającym zakresem działalności PKD: 43.39.Z - tj. wykonywanie pozostałych robót budowlanych wykończeniowych. Przedsiębiorca zajmuje się świadczeniem usług na terenie całej Polski, głównie wznoszeniem lokali użytkowych oraz remontami nieruchomości.

Dochody z działalności gospodarczej opodatkowuje podatkiem liniowym. Posiada status czynnego podatnika VAT.

Przedsiębiorca pozostaje w związku małżeńskim, w którym obowiązuje ustawowa wspólność majątkowa. W marcu br. małżonkowie podpisali z deweloperem umowy przedwstępne na zakup dwóch lokali mieszkalnych. Nieruchomości zostały już wydane nabywcom. Do przeniesienia ich własności doszło 19 września br.

Nieruchomości są nabywane z zamiarem wykończenia, a następnie wynajmu w ramach działalności gospodarczej, prowadzonej przez męża. Na mieszkania nabywcy otrzymali już od dewelopera faktury VAT. Całość kwoty z tytułu zakupu została już zapłacona.

Każde z mieszkań składa się z czterech pokoi, w których stanąć mają po 2 łóżka. Wnioskodawca zapewnia wyposażenie mieszkania, pościel, usługi internetowe oraz usługę sprzątania raz w tygodniu. Nie zapewnia wyżywienia. Przedsiębiorca planuje, że z tytułu najmu będzie wystawiał fakturę, zawierającą opis „opłata za wynajem”.

Przedsiębiorca chce wynajmować same łóżka lub osobne pokoje na rzecz osób fizycznych lub firm. W przypadku wynajmu na rzecz firm, te ostatnie będą podnajmować łóżka lub pokoje osobom fizycznym, swoim pracownikom lub personelowi podwykonawców. Zarówno w przypadku wynajmu na rzecz osób fizycznych jak i firm - pobyty będą obejmowały czas określony, wynikający z realizacji określonego projektu czy wykonywania konkretnych prac.

W 90% przypadkach, stroną umowy najmu będą pracownicy Wnioskodawcy jako przedsiębiorcy. Pochodzą oni z Ukrainy, Gruzji, Mołdawii, ale także z miast położonych na terenie Polski bez miejsca zamieszkania w (…) na czas świadczenia pracy. Dla Wnioskodawcy zakwaterowanie ich we własnych lokalach pozwala na znaczące oszczędności. Obie grupy najemców - nie będą posiadać adresów zameldowania w wynajmowanych mieszkaniach. Choć nie ulega wątpliwości, że wszystkie te osoby będą w mieszkaniach czasowo przebywać. W przypadku Polaków będą oni niewątpliwie opuszczać to miejsce i wracać do swoich miejsc stałego zamieszkania, głównie na weekendy, święta czy wakacje. Pracownicy z zagranicy będą opuszczać kwatery rzadziej, zwykle podczas długich weekendów, świąt czy urlopów.

Nie jest celem Wnioskodawcy wynajmowanie całego mieszkania np. małżeństwu czy rodzinie na dłuższy czas np. rok czy kilka lat.

Ponadto w uzupełnieniu do złożonego wniosku wskazano, iż przyjęto, że Wnioskodawca będzie świadczył usługi związane z zakwaterowaniem pracowników lub współpracowników, mieszczące się np. w grupowaniu PKWiU 55.

Zważywszy zaś na sposób świadczenia usług, tj. wynajem pokoju lub łóżka bez tzw. serwisu uznano, że tego rodzaju świadczenia mogą się mieścić w pogrupowaniu: 55.20.19.0 - Pozostałe usługi obiektów noclegowych turystycznych i miejsc krótkotrwałego zakwaterowania bez obsługi lub 55.90.19.0 - Pozostałe usługi związane z zakwaterowaniem, gdzie indziej niesklasyfikowane.

Będą to usługi krótkotrwałego zakwaterowania, a osoby zakwaterowane w tym mieszkaniu będą tam przez okres najmu przebywać, a na dni wolne od pracy wracać do swojego stałego miejsca zamieszkiwania.

Świadczona usługa nie wiąże się z przeniesieniem ośrodka życia tych osób do wynajmowanych pokoi. Osoby wynajmujące będą miały swoje stałe miejsca zamieszkania w innych lokalizacjach, a najem przedmiotowego lokalu nie będzie wiązał się z przeniesieniem ośrodka życia tych osób do wynajmowanych pokoi.

Umowa najmu zawierana będzie na okres od jednego dnia do kilkudziesięciu dni. Nie będzie to najem powyżej trzech miesięcy i umowa nie będzie zawierana na okresy dłuższe niż 3 miesiące.

Umowa o najem zawarta z inną firmą będzie miała na celu krótkotrwałe zakwaterowanie ich pracowników w tym mieszkaniu. Żaden z tych pracowników nie będzie miał w tym mieszkaniu swojego ośrodka życia. Po zakończeniu umowy wszyscy się wyprowadzą, a mieszkanie będzie wynajmowanie kolejnym najmującym.

Umowy podpisywane będą bezpośrednio przez Wnioskodawcę lub upoważnioną przez niego jego żonę. Nie będzie tego robić wyspecjalizowana firma.

Osoba najmująca jedynie łóżko będzie miała możliwość korzystania z innych pomieszczeń, np. kuchni czy łazienki. Będą one wspólne i udostępnione dla wszystkich najemców.

Osoba najmująca jedynie łóżko będzie miała możliwość korzystania z wyposażenia wspólnego dla wszystkich pokoi.

Wyposażenie lokalu było i jest nabywane w celu udostępnienia go wszystkim najmującym.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Jaką stawką VAT powinna zostać objęta usługa wynajmu łóżka czy pokoju?
   
2. Czy przedsiębiorca może rozliczyć w swojej ewidencji podatku od towarów i usług - VAT naliczony na fakturach, zarówno z tytułu wykończenia mieszkań w tym np. zakupu paneli podłogowych czy płytek, jak i dokumentujących zakup wyposażenia np. sprzętu AGD, mebli?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad 1.

Zarówno w przypadku wystawienia faktury z tytułu najmu na rzecz osoby fizycznej, jak i firmy w celu udokumentowania zakwaterowania jej pracowników - właściwa będzie 8% stawka VAT, gdy usługa służyć będzie zakwaterowaniu pracowników na dłuższy lub krótszy okres.

Uzasadnienie:

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn. Dz. U. z 2018 r. poz. 2174 z późn. zm.) - dalej VAT, zwalnia się od podatku usługi w zakresie wynajmowania lub wydzierżawiania nieruchomości o charakterze mieszkalnym lub części nieruchomości na własny rachunek, wyłącznie na cele mieszkaniowe. W związku z tym wynajem nieruchomości na własny rachunek wyłącznie na cele mieszkaniowe korzysta ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem VAT.

W tym miejscu trzeba jednak zauważyć, że usługi krótkotrwałego zakwaterowania (PKWiU 55.20.19.0) opodatkowane są stawka 8% na podstawie art. 41 ust. 2 w zw. z poz. 163 załącznika nr 3 do VAT

W konsekwencji, aby prawidłowo określić, jaka będzie relacja: „wynajmowanie / wydzierżawianie nieruchomości o charakterze mieszkalnym lub części nieruchomości na własny rachunek, wyłącznie na cele mieszkaniowe” a „najem krótkoterminowy” w świetle przepisów o VAT, należy rozważyć, czy traktowany on będzie jako najem na cele mieszkaniowe, czy też usługi związane z zakwaterowaniem.

Najem lokalu mieszkalnego na krótkie okresy wydaje się, że nie spełnia wymogu najmu na cele mieszkaniowe, bowiem w takim wypadku najemca korzystając z lokalu nie realizuje celu mieszkaniowego. W związku z tym należy rozważyć, czy usługi takie będą opodatkowane stawką podstawową, czy też stawką 8%.

Zwykle przyjmuje się, że jeżeli nieruchomości czy ich części, np. pokoje, są wynajmowane w cyklach dziennych czy tygodniowych, to świadczone usługi mają charakter krótkotrwałego zakwaterowania.

Dla rozróżnienia wskazuje się, że celem innym niż mieszkaniowy jest np. cel krótkotrwałego pobytu o charakterze turystycznym bądź biznesowym. Takie cele realizowane są zaś m.in. przez hotele, pensjonaty, pokoje do wynajęcia dla turystów bądź biznesmenów.

Cel mieszkaniowy nie jest zaś związany z chwilowym pobytem, ale z zamieszkaniem, więc stałym interesem życiowym osoby wynajmującej lokal mieszkalny. W sytuacji, gdy cel wynajęcia nieruchomości mieszkalnej będzie związany z bardziej lub mniej stałym interesem życiowym, to wtedy świadczona jest usługa wynajmu.

Warto tutaj odnieść się do samego pojęcia „zakwaterowanie”. W związku z tym, że nie zostało ono zdefiniowane w ustawie o VAT, przy ustalaniu jego zakresu znaczeniowego należy odwołać się do wykładni językowej. Zgodnie ze słownikiem języka polskiego PWN „zakwaterować” znaczy „przydzielić komuś miejsce czasowego zamieszkania”. Z kolei „zakwaterować się” znaczy „zamieszkać gdzieś tymczasowo”.

Choć rozróżnienie nie jest łatwe, wydaje się jednak, że przy pracowniku w delegacji (czy pobyt na czas wykonania krótkiej pracy) mogłoby wchodzić w grę krótkotrwałe zakwaterowanie, zaś przy już nieco dłuższym planowanym pobycie - zwolnienie.

Niekiedy przyjmuje się też, że: najistotniejszym czynnikiem pozwalającym na zaklasyfikowanie wynajmu nieruchomości mieszkalnej do właściwego grupowania jest ustalenie celu najmu, tzn. czy mamy do czynienia z zapewnieniem lokum na główne miejsce pobytu, czy jedynie na krótki czas - miesięczny czy roczny. Istotny jest też motyw najemcy: czy lokal, który wybrał sam opierając się na własnych kryteriach, ma służyć jego potrzebom mieszkalnym, czy nie miał wpływu na ten wybór, bo został mu on (albo samo łóżko) przydzielony przez kogoś innego (pracodawca, firma turystyczna, etc.).

Zgodnie bowiem z art. 41 ust. 2 w zw. z art. 146a pkt 2 oraz poz. 163 załącznika nr 3 do VAT z obniżonej, 8-procentowej stawki VAT korzystają usługi związane z zakwaterowaniem (mieszczące się w grupowaniu 55 PKWiU).

Jak wyczytano w opisie grupowania 55 PKWiU, dział ten obejmuje usługi w zakresie zapewnienia krótkotrwałego pobytu turystom i pozostałym podróżnym. Niektóre usługi dotyczą zapewnienia miejsca zakwaterowania lub zakwaterowania łącznie z wyżywieniem i/lub możliwością korzystania z obiektów rekreacyjnych. W grupowaniu tym mieści się krótkotrwałe zakwaterowanie i usługi pokrewne, świadczone w pensjonatach, hotelach, prywatnych mieszkaniach i domach, gospodarstwach wiejskich (np. agroturystycznych).

Celem tego typu usług nie jest zaspokojenie potrzeb mieszkaniowych, ale potrzeb związanych z pobytem, np. w celach turystycznych lub biznesowych. Dział ten nie obejmuje usługi w zakresie zapewnienia długotrwałego zakwaterowania jako głównego miejsca pobytu w takich obiektach jak apartamenty, zazwyczaj w cyklu miesięcznym lub rocznym.

Podklasa (55.20.10) obejmuje zaś zapewnienie zakwaterowania w cyklu dziennym lub tygodniowym w specjalnie wydzielonych umeblowanych pokojach lub pomieszczeniach umożliwiających mieszkanie, przygotowywanie posiłków oraz spanie lub z warunkami do gotowania lub wyposażonymi kuchniami.

Mogą to być pokoje, apartamenty lub mieszkania w budynkach wielopiętrowych lub zespołach budynków, domki letniskowe lub domki kempingowe. Mogą być zapewnione minimalne usługi towarzyszące zakwaterowaniu.

Podklasa ta obejmuje zapewnienie krótkotrwałego zakwaterowania w:

• ośrodkach kolonijnych i pozostałych obiektach wypoczynku wakacyjnego (np. w ośrodkach wczasowych, domach wycieczkowych, ośrodkach szkoleniowo-wypoczynkowych),
• kwaterach dla gości i bungalowach,
• domkach lub chatach, bez obsługi,
• gospodarstwach wiejskich (agroturystyka),
• schroniskach młodzieżowych i górskich.
  
  

Podklasa ta nie obejmuje:

• zapewnienia umeblowanych miejsc krótkotrwałego zakwaterowania z codziennym sprzątaniem, słaniem łóżek, podawaniem posiłków i napojów, sklasyfikowanego w 55.10.Z,
• zapewnienia zakwaterowania w domach, mieszkaniach lub apartamentach, włączając umeblowane, w celu dłuższego pobytu, zazwyczaj w cyklu miesięcznym lub rocznym, sklasyfikowanego w odpowiednich podklasach działu 68.
  
  

Opisane wyżej grupowanie mieści również „Pozostałe usługi związane z zakwaterowaniem, gdzie indziej niesklasyfikowane”, opisane kodem 55.90.19.0. Grupowanie to obejmuje: zakwaterowanie w pojedynczych lub wspólnych pokojach w blokach mieszkalnych, pozostałe usługi związane z zakwaterowaniem, gdzie indziej niesklasyfikowane.

Podklasa nie obejmuje: usług świadczonych przez schroniska młodzieżowe, sklasyfikowanych w 55.20.11.0, usług świadczonych przez domy studenckie, internaty i bursy szkolne, sklasyfikowanych w 55.90.11.0. Przy czym opisana wyżej grupowanie zawiera w sobie zapewnienie zakwaterowania zarówno w cyklach krótko - lub długoterminowych.

Zważywszy na przywiedzione przepisy podatkowe oraz systematykę GUS, uznać trzeba, że wynajem lokalu mieszkalnego na krótkie okresy mieści się w definicji usług związanych z zakwaterowaniem, mogących korzystać z opodatkowania obniżoną - 8% - stawką podatku VAT zgodnie z art. 41 ust. 2 w zw. z art. 146a pkt 2 w zw. z poz. 163 załącznika nr 3 do ustawy o VAT.

O tym, że zapewnienie zakwaterowania w specjalnie wydzielonych umeblowanych pokojach lub pomieszczeniach, umożliwiających przygotowywanie posiłków oraz spanie lub z warunkami do gotowania lub wyposażonymi kuchniami, z zapewnieniem lub nie, minimalnych usług towarzyszących, w celach innych niż mieszkaniowe, zazwyczaj w cyklu dziennym lub tygodniowym, mieści się w zakresie grupowania PKWiU 55.20.1 - utwierdzają też rozstrzygnięcia krajowych sądów administracyjnych.

W prawomocny wyroku WSA w Gorzowie Wlkp. z 22 czerwca 2017 r. (o sygn. akt I SA/Go 167/17) stwierdzono:

Z przedstawionych okoliczności faktycznych wynika zatem, że celem najmu było zakwaterowanie na krótkie pobyty. Po zakończeniu prac pracownicy powracali do swoich domów. Realizacja prac w terenie, odległość miejsca ich wykonywania od miejsca stałego zamieszkania tych osób oraz warunki dojazdu ze stałego miejsca zamieszkania do wskazanego miejsca realizacji robót, bądź organizacja oraz specyfika pracy, wymuszała zapewnienie ww. osobom tymczasowego lokum, w którym mogłyby zaspokoić swoje podstawowe potrzeby odpoczynku, snu, przygotowania i spożycia posiłków oraz higieny osobistej. Z zebranego materiału dowodowego wynika, że ich pobyt w miejscowości [...] nie był związany z zamiarem ustanowienia w niej stałego miejsca zamieszkania, w którym koncentrowałyby się sprawy osobiste i rodzinne tych osób.

Było to miejsce tymczasowe, wskazane przez firmę, na rzecz której świadczyły prace i uzależnione od realizacji konkretnych robót na pobliskim terenie, miejscowość [...] nie była miejscem długotrwałego zakwaterowania rozumianym jako główne miejsce ich pobytu.

Jak wyjaśnił z kolei Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 8 maja 2018 r., I FSK 1182/16, z treści art. 43 ust. 1 pkt 36 VAT jednoznacznie wynika, że zwolniona z opodatkowania jest usługa najmu „wyłącznie na cele mieszkaniowe”.

Oznacza to, w ocenie NSA, że z punktu widzenia zastosowania tego zwolnienia istotny jest sposób wykorzystywania nieruchomości przez najemcę (usługobiorcę), a zatem to najemca w wynajmowanym lokalu powinien realizować własne cele mieszkaniowe. Jedynie bowiem w takim przypadku uprawnione będzie stwierdzenie, że wynajmujący (usługobiorca) wynajął nieruchomość „wyłącznie na cele mieszkaniowe”. (...) Ustawodawca nie zwolnił z opodatkowania wynajmu lub dzierżawy "na cele działalności gospodarczej, polegającej na wynajmie nieruchomości wyłącznie na cele mieszkaniowe". Jeżeli zatem najemcą jest podmiot, który nieodpłatnie udostępnia lokale mieszkalne zatrudnionym przez siebie pracownikom, to (...) lokale te wprawdzie realizują cel mieszkaniowy, ale nie jest to cel wyłączny. W takim przypadku wynajem jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą, choć pośrednio zaspakajane są potrzeby mieszkaniowe zatrudnionych pracowników.

Analizując zatem przedstawiony opis sprawy i powołane przepisy prawa, należy stwierdzić, że skoro Wnioskodawca świadczy/będzie świadczył usługi wynajmu pokoi czy łóżek podmiotom na potrzeby ich działalności gospodarczej w zakresie tzw. krótkotrwałego zakwaterowania, które są określone w PKWiU pod numerem 55, to na podstawie art. 41 ust. 2 w zw. z art. 146a pkt 2 oraz poz. 163 załącznika nr 3 do ustawy, usługi te będą opodatkowane obniżoną stawką podatku VAT w wysokości 8%. Tożsamo będzie w sytuacji, gdy najemcami będą bezpośrednio pracownicy tych firm.

Zatem wynajem pokoi firmie budowlanej, która chce wynająć te pokoje dla swoich pracowników na czas wykonywanych robót, nie podlega zwolnieniu od podatku VAT. Do takich świadczeń wymienionych w poz. 163 załącznika nr 3 do VAT jako usługi związanych z zakwaterowaniem (PKWiU 55), zastosowanie znajdzie stawka VAT w wysokości 8%.

Ad 2

W przypadku zaakceptowania przez Organ interpretacyjny, że usługi wynajmu pokoi czy miejsca w lokalach mieszkalnych - zarówno bezpośrednio na rzecz osób fizycznych czy firm (na potrzeby zakwaterowania ich pracowników) są objęte 8% stawką VAT - Wnioskodawcy będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego na fakturach, dokumentujących zakup mieszkań, ich wykończenie i wyposażenie czy remont lokali mieszkalnych w przyszłości.

Uzasadnienie:

Zgodnie z art. 86 ust. 1 VAT - w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy VAT kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

1. nabycia towarów i usług,
2. dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.
   
   

Odnosząc się do prawa do odliczenia podatku naliczonego zawartego na fakturach i dokumentach zakupowych, należy wskazać, że z art. 86 ust. 1 i ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy VAT wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje podatnikowi, o którym mowa w art. 15, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, przy czym kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Skoro Wnioskodawca świadczenie usług krótkoterminowego najmu pokoi czy łóżek w pokojach będzie opodatkowywał stawkę VAT w wysokości 8% (i wystawiał będzie z tego tytułu faktury VAT) - będzie mu przysługiwało prawo do odliczania podatku naliczonego z faktur za nabycie mieszkań, ich wykończenie, wyposażenia, czy remont lokali. Będą to bowiem zakupy towarów wykorzystywanych przez Podatnika do wykonywania czynności opodatkowanych (zob. art. 86 ust. 1 VAT). Dopóki bowiem zakupy usług wykończeniowych lub remontowych czy też z tytułu nabycia wyposażenia będą bowiem miały związek z wynajmem podlegającym opodatkowaniu VAT, wówczas na zasadach ogólnych art. 86 ust. 1 ustawy o VAT podatnikowi będzie przysługiwało prawo do odliczenia VAT. Gdy zakupy będą miały związek z czynnościami zwolnionymi (najem długoterminowy na cele mieszkaniowe) odliczenie podatku naliczonego przysługiwać nie będzie.

Zgodnie z przywołanymi wyżej przepisem prawo do odliczenia podatku naliczonego przysługuje podatnikom w zakresie zakupów związanych z działalnością opodatkowaną VAT.

Powyższego wniosku nie będzie nawet wyłączać okoliczność, że zakup zostanie dokonany w ramach wspólności małżeńskiej i faktury były wystawiane na obojga małżonków.

Dokonywanie zakupów wspólnie przez małżonków pozostających we wspólności majątkowej (w tym na podstawie aktu notarialnego, w którym jako nabywcy widnieć będą oboje małżonkowie), jak również otrzymywanie faktur dokumentujących te zakupy wystawionych na obojga małżonków, nie stanowi przeszkód do odliczania podatku naliczonego tylko przez jednego z małżonków.

Potwierdzają to organy podatkowe w udzielanych wyjaśnieniach, czego przykładem może być interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z 30 marca 2010 r., ILPP2/443-87/10-4/AD, czy interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 5 września 2012 r., IBPP2/443-548/12/RSz.

W pierwszej ze wskazanych interpretacji wywiedziono, że w przypadku, gdy małżonkowie pozostają we współwłasności małżeńskiej i nabywają dobro inwestycyjne, które jest używane w sposób wyłączny do celów prowadzonej działalności gospodarczej przez jednego z małżonków będących współwłaścicielami, to osoba ta korzysta z prawa do odliczenia całości podatku naliczonego, pod warunkiem, że występuje związek pomiędzy poniesionymi wydatkami, a wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi. W przedmiotowej sprawie warunek ten zostanie spełniony, gdyż Wnioskodawca - prowadzący działalność gospodarczą jako osoba fizyczna jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT, wykonującym wyłącznie czynności opodatkowane tym podatkiem. Przy czym, bez znaczenia pozostaje fakt, że faktury wystawiane są na obojga małżonków.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Na wstępie należy zauważyć, że przy określaniu prawidłowej stawki podatku od towarów i usług dla danej czynności, której miejsce świadczenia lub dostawy znajduje się na terytorium kraju, istotne jest prawidłowe jej zaklasyfikowanie wg symbolu PKWiU. Tym samym, wydając przedmiotową interpretację Organ oparł się na wynikającym z treści wniosku opisie sprawy, tj. na podanej przez Wnioskodawcę klasyfikacji.

Należy wskazać, że do celów opodatkowania podatkiem od towarów i usług do dnia 31 grudnia 2019 r. stosuje się Polską Klasyfikację Wyrobów i Usług wprowadzoną rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz. U. Nr 207, poz. 1293, z późn. zm.), dalej: „PKWiU”.

Zauważyć należy, że zgodnie z poz. 7.3 Zasad Metodycznych Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług zawartych w załączniku do ww. rozporządzenia zaliczanie danego produktu do odpowiedniego grupowania jest obowiązkiem producenta (względnie usługodawcy). Wynika to z faktu, że właśnie producent (usługodawca) posiada wszystkie informacje niezbędne do właściwego zaliczenia produktu do odpowiedniego grupowania PKWiU, tj. informacje dotyczące rodzaju użytego surowca, technologii wytwarzania, konstrukcji i przeznaczenia wyrobu lub charakteru usługi.

Należy jednak podkreślić, że dokonana przez producenta (usługodawcę) klasyfikacja nie może naruszać zasad budowy i logiki struktury PKWiU. W razie trudności przy zaliczeniu wyrobu (towaru) lub usługi do odpowiedniego grupowania PKWiU można wystąpić w tej sprawie do organów statystycznych. Procedury udzielania informacji w sprawie standardów klasyfikacyjnych (w tym Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług) określa Komunikat Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego z dnia 24 stycznia 2005 r. w sprawie trybu udzielania informacji dotyczących standardów klasyfikacyjnych.

Tutejszy Organ nie jest uprawniony do przyporządkowywania formalnego towarów i usług do określonego grupowania klasyfikacyjnego. Podkreślić należy, że kwestie dotyczące zaklasyfikowania towaru lub usługi do właściwego grupowania statystycznego nie mieszczą się w ramach określonych w art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej, zgodnie z którym Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Tak więc niniejszą interpretację wydano na podstawie grupowania PKWiU wskazanego przez Wnioskodawcę we wniosku.

W związku z tym, w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów opisanego w stanie faktycznym (w szczególności w przypadku błędnej klasyfikacji PKWiU wskazanej we wniosku czynności) lub zmiany stanu prawnego, udzielona odpowiedź straci swą aktualność.

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 5a ustawy, towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Podkreślenia wymaga, że prawidłowa pod względem klasyfikacji statystycznych identyfikacja towarów i usług stanowi warunek niezbędny do określenia wysokości opodatkowania podatkiem VAT w stosunku do tych towarów i usług, dla których przepisy w zakresie VAT powołują stosowną klasyfikację statystyczną.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Natomiast, przez świadczenie usług, zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej,
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji,
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.
   
   

Z tak szeroko sformułowanej definicji wynika, że przez świadczenie usług należy przede wszystkim rozumieć określone zachowanie podatnika na rzecz odrębnego podmiotu, które zasadniczo wynika z dwustronnego stosunku zobowiązaniowego, zakładającego istnienie podmiotu będącego odbiorcą (nabywcą usługi), jak również podmiotu świadczącego usługę.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednakże zarówno w treści wskazanej ustawy, jak i przepisów wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

I tak, w myśl art. 41 ust. 2 ustawy, dla towarów i usług, wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.

Jednakże, na podstawie art. 146aa ust. 1 pkt 1 i pkt 2 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2019 r. do końca roku następującego po roku, dla którego wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż -6%:

• stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%,
  

• stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 8%.
  
  
  

Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone między innymi w art. 43 ustawy.

Stosownie do treści art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy, zwalnia się od podatku usługi w zakresie wynajmowania lub wydzierżawiania nieruchomości o charakterze mieszkalnym lub części nieruchomości, na własny rachunek, wyłącznie na cele mieszkaniowe.

Z powołanego wyżej przepisu wynika, że ze zwolnienia od podatku od towarów i usług korzysta wyłącznie świadczenie usług wynajmu/dzierżawy nieruchomości o charakterze mieszkalnym na cele mieszkaniowe. Zastosowanie zwolnienia jest więc uzależnione od spełnienia przesłanek obiektywnych dotyczących charakteru wynajmowanego lokalu (lokal mieszkalny) oraz subiektywnych dotyczących przeznaczenia wynajmowanego lokalu (cel mieszkaniowy). W związku z tym, zwolnieniu nie podlega wynajem nieruchomości o charakterze mieszkalnym na cel inny niż mieszkaniowy. Przy czym przepis nie uzależnia zastosowania zwolnienia od rodzaju czy formy prawnej podmiotu świadczącego usługę, jak i od podmiotu nabywającego tę usługę.

Zgodnie z art. 43 ust. 20 ustawy, zwolnienie, o którym mowa w ust. 1 pkt 36, nie ma zastosowania do usług wymienionych w poz. 163 załącznika nr 3 do ustawy.

W załączniku nr 3 do ustawy, stanowiącym „Wykaz towarów i usług opodatkowanych stawką podatku w wysokości 7%” (zgodnie z art. 146aa ust. 1 pkt 2 ustawy obowiązującym od dnia 1 stycznia 2019 r. stawką podatku 8%) pod pozycją nr 163 wymienione zostały usługi sklasyfikowane pod symbolem PKWiU 55, tj. „Usługi związane z zakwaterowaniem”.

Zauważyć trzeba, że symbol PKWiU 55 obejmuje usługi związane z zakwaterowaniem.

Wg wyjaśnień Głównego Urzędu Statystycznego do PKWiU dział obejmuje:

• usługi w zakresie zapewnienia krótkotrwałego pobytu turystom i pozostałym podróżnym,
  

• usługi w zakresie zakwaterowania na dłuższy okres studentów, osób pracujących i pozostałych osób.
  
  
  

Niektóre usługi dotyczą zapewnienia miejsca zakwaterowania lub zakwaterowania łącznie z wyżywieniem i/lub możliwością korzystania z obiektów rekreacyjnych.

Dział ten nie obejmuje:

• usług w zakresie zapewnienia długotrwałego zakwaterowania jako głównego miejsca pobytu w obiektach takich jak: apartamenty, zazwyczaj w cyklu miesięcznym lub rocznym, sklasyfikowanego w odpowiednich grupowaniach Sekcji L.
  
  
  

W tym miejscu warto odnieść się do samego pojęcia „zakwaterowanie”. W związku z tym, że nie zostało ono zdefiniowane w ustawie, przy ustalaniu jego zakresu znaczeniowego należy odwołać się do wykładni językowej. Zgodnie ze słownikiem języka polskiego PWN „zakwaterować” znaczy „przydzielić komuś miejsce czasowego zamieszkania”. Z kolei, „zakwaterować się” znaczy „zamieszkać gdzieś tymczasowo”.

Ustawodawca nie poprzedził PKWiU 55 symbolem „ex” co pozwala przyjąć, że stawka obniżona podatku ma zastosowanie do wszelkich usług zawierających się w tym grupowaniu.

W związku z powyższym, należy zauważyć, że co do zasady, w przypadku, gdy podmiot zarejestrowany jako podatnik VAT czynny świadczy usługę:

• wynajmu nieruchomości w charakterze mieszkalnym, na własny rachunek, wyłącznie na cele mieszkaniowe, przysługuje mu zwolnienie od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy,
  

• wynajmu nieruchomości niemieszkalnych lub wynajmu nieruchomości mieszkalnych ale na cele inne niż mieszkalne – winien zastosować stawkę VAT w wysokości 23%,
  

• związaną z zakwaterowaniem, mieszczącą się w grupowaniu: PKWiU 55 – podlega ona opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w wysokości 8%.
  
  
  

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jako osoba fizyczna prowadzi działalność gospodarczą, z przeważającym zakresem działalności PKD: 43.39.Z - tj. wykonywanie pozostałych robót budowlanych wykończeniowych. Przedsiębiorca zajmuje się świadczeniem usług na terenie całej Polski, głównie wznoszeniem lokali użytkowych oraz remontami nieruchomości. Przedsiębiorca pozostaje w związku małżeńskim, w którym obowiązuje ustawowa wspólność majątkowa. W marcu br. małżonkowie podpisali z deweloperem umowy przedwstępne na zakup dwóch lokali mieszkalnych. Nieruchomości zostały już wydane nabywcom. Do przeniesienia ich własności doszło 19 września br. Nieruchomości są nabywane z zamiarem wykończenia, a następnie wynajmu w ramach działalności gospodarczej, prowadzonej przez męża. Na mieszkania nabywcy otrzymali już od dewelopera faktury VAT. Całość kwoty z tytułu zakupu została już zapłacona. Każde z mieszkań składa się z czterech pokoi, w których stanąć mają po 2 łóżka. Wnioskodawca zapewnia wyposażenie mieszkania, pościel, usługi internetowe oraz usługę sprzątania raz w tygodniu. Nie zapewnia wyżywienia. Przedsiębiorca planuje, że z tytułu najmu będzie wystawiał fakturę, zawierającą opis „opłata za wynajem”. Przedsiębiorca chce wynajmować same łóżka lub osobne pokoje na rzecz osób fizycznych lub firm. W przypadku wynajmu na rzecz firm, te ostatnie będą podnajmować łóżka lub pokoje osobom fizycznym, swoim pracownikom lub personelowi podwykonawców. Zarówno w przypadku wynajmu na rzecz osób fizycznych jak i firm - pobyty będą obejmowały czas określony, wynikający z realizacji określonego projektu czy wykonywania konkretnych prac. W 90% przypadkach, stroną umowy najmu będą pracownicy Wnioskodawcy jako przedsiębiorcy. Pochodzą oni z Ukrainy, Gruzji, Mołdawii, ale także z miast położonych na terenie Polski bez miejsca zamieszkania w (…) na czas świadczenia pracy. Obie grupy najemców - nie będą posiadać adresów zameldowania w wynajmowanych mieszkaniach. Nie jest celem Wnioskodawcy wynajmowanie całego mieszkania np. małżeństwu czy rodzinie na dłuższy czas np. rok czy kilka lat. Ponadto wskazano, że Wnioskodawca będzie świadczył usługi związane z zakwaterowaniem pracowników lub współpracowników, mieszczące się np. w grupowaniu PKWIU: 55. Zważywszy zaś na sposób świadczenia usług, tj. wynajem pokoju lub łóżka bez tzw. serwisu uznano, że te rodzaju świadczenia mogą się mieścić w pogrupowaniu: 55.20.19.0 - Pozostałe usługi obiektów noclegowych turystycznych i miejsc krótkotrwałego zakwaterowania bez obsługi lub 55.90.19.0 - Pozostałe usługi związane z zakwaterowaniem, gdzie indziej niesklasyfikowane. Będą to usługi krótkotrwałego zakwaterowania a osoby zakwaterowane w tym mieszkaniu będą tam przez okres najmu przebywać, a na dni wolne od pracy wracać do swojego stałego miejsca zamieszkiwania. Świadczona usługa nie wiąże się z przeniesieniem ośrodka życia tych osób do wynajmowanych pokoi. Osoby wynajmujące będą miały swoje stałe miejsca zamieszkania w innych lokalizacjach, a najem przedmiotowego lokalu nie będzie wiązał się z przeniesieniem ośrodka życia tych osób do wynajmowanych pokoi. Umowa najmu zawierana będzie na okres od jednego dnia do kilkudziesięciu dni. Nie będzie to najem powyżej trzech miesięcy i umowa nie będzie zawierana na okresy dłuższe niż 3 miesiące. Umowa o najem zawarta z inną firmą będzie miała na celu krótkotrwałe zakwaterowanie ich pracowników w tym mieszkaniu. Żaden z tych pracowników nie będzie miał w tym mieszkaniu swojego ośrodka życia. Po zakończeniu umowy wszyscy się wyprowadzą, a mieszkanie będzie wynajmowanie kolejnym najmującym. Umowy podpisywane będą bezpośrednio przez Wnioskodawcę lub upoważnioną przez niego jego żonę. Nie będzie tego robić wyspecjalizowana firma. Osoba najmująca jedynie łóżko będzie miała możliwość korzystania z innych pomieszczeń, np. kuchni czy łazienki. Będą one wspólne i udostępnione dla wszystkich najemców. Jednocześnie osoba najmująca jedynie łóżko będzie miała możliwość korzystania z wyposażenia wspólnego dla wszystkich pokoi. Wyposażenie lokalu było i jest nabywane w celu udostępnienia go wszystkim najmującym.

Na tle powyższego Wnioskodawca ma wątpliwości dotyczące stawki podatku VAT dla usług wynajmu łóżka czy pokoju.

Jak wynika z przywołanych wyżej przepisów, świadczenie usług najmu nieruchomości korzysta ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy pod warunkiem łącznego spełnienia przesłanek co do podmiotu, przedmiotu i celu takiej umowy. Podatnik VAT będzie mógł zatem skorzystać ze zwolnienia od opodatkowania podatkiem od towarów i usług ww. usługi jeśli umowa najmu w swojej treści zawiera między innymi postanowienia, z których w sposób niebudzący wątpliwości wynika, że dotyczy ona lokalu mieszkalnego i lokal ten może być wykorzystany przez najemcę tylko w celach mieszkaniowych.

O ile identyfikacja istnienia pozostałych elementów nie stanowi problemu, o tyle zwrócić uwagę należy na cel świadczonej usługi. Realizacja celu wynajmu następuje poprzez wykorzystanie lokalu przez najemcę. Celem innym niż mieszkaniowy jest np. cel krótkotrwałego pobytu o charakterze turystycznym bądź biznesowym. Takie cele realizowane są m.in. przez hotele, pensjonaty, pokoje do wynajęcia dla turystów bądź biznesmenów. Cel mieszkaniowy nie jest związany z chwilowym pobytem, ale z zamieszkaniem, więc stałym interesem życiowym osoby będącej najemcą lokalu mieszkalnego.

W przypadku kiedy najemcą nie jest podróżny (turysta), biznesmen, kuracjusz ani osoba przebywająca służbowo na danym terenie (rejonie), a cel wynajęcia nieruchomości mieszkalnej będzie związany z jego stałym interesem życiowym, wówczas w takim przypadku podmiot świadczący na własny rachunek usługę wynajmu, na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy, korzysta ze zwolnienia od podatku.

W niniejszej sprawie ww. warunki nie są spełnione, bowiem jak wynika z treści wniosku, Wnioskodawca nie wynajmuje całego budynku/mieszkania, ale miejsca noclegowe w postaci łóżek czy pokoi na rzecz osób fizycznych czy firm. Pobyty będą obejmowały czas określony, wynikający z realizacji określonego projektu czy wykonywania konkretnych prac. Świadczona usługa nie wiąże się z przeniesieniem ośrodka życia tych osób do wynajmowanych pokoi. Osoby wynajmujące będą miały swoje stałe miejsca zamieszkania w innych lokalizacjach, a najem przedmiotowego lokalu nie będzie wiązał się z przeniesieniem ośrodka życia tych osób do wynajmowanych pokoi. Umowa najmu zawierana będzie na okres od jednego dnia do kilkudziesięciu dni. Nie będzie to najem powyżej trzech miesięcy i umowa nie będzie zawierana na okresy dłuższe niż 3 miesiące.

Jednocześnie – co istotne w sprawie – Wnioskodawca przyjmuje, że będzie świadczył usługi związane z zakwaterowaniem pracowników lub współpracowników, mieszczące się w grupowaniu PKWiU 55. Zważywszy na sposób świadczenia usług, tj. wynajem pokoju lub łóżka bez tzw. serwisu Wnioskodawca uznał, że tego rodzaju świadczenia mogą się mieścić w pogrupowaniu: 55.20.19.0 - Pozostałe usługi obiektów noclegowych turystycznych i miejsc krótkotrwałego zakwaterowania bez obsługi lub 55.90.19.0 - Pozostałe usługi związane z zakwaterowaniem, gdzie indziej niesklasyfikowane. Będą to usługi krótkotrwałego zakwaterowania a osoby zakwaterowane w tym mieszkaniu będą tam przez okres najmu przebywać, a na dni wolne od pracy wracać do swojego stałego miejsca zamieszkiwania.

W rezultacie, w sprawie będącej przedmiotem wniosku, świadczone przez Wnioskodawcę usługi nie spełniają przesłanek do objęcia ich zwolnieniem od VAT, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy. Dodatkowo należy zauważyć, że w myśl art. 43 ust. 20 ustawy, zwolnienie, o którym mowa w ust. 1 pkt 36, nie ma zastosowania do usług wymienionych w poz. 163 załącznika nr 3 do ustawy.

Jak wskazano powyżej, pod poz. 163 załącznika nr 3 do ustawy, zawierającego „Wykaz towarów i usług opodatkowanych stawką podatku w wysokości 7%” (obecnie stawka ta wynosi 8%), wymienione zostały usługi sklasyfikowane pod symbolem PKWiU 55, tj. „Usługi związane z zakwaterowaniem”.

Należy również wskazać, że jeśli Wnioskodawca prawidłowo sklasyfikował świadczone przez siebie usługi do grupowania PKWiU 55, to bez znaczenia pozostaje okres czasu, przez jaki usługi te są realizowane.

Mając na uwadze przywołane przepisy prawa należy stwierdzić, że skoro Wnioskodawca będzie świadczył usługi wynajmu łóżka czy pokoju, które to usługi są sklasyfikowane w grupowaniu PKWiU 55, tj. „Usługi związane z zakwaterowaniem” to powinien stosować stawkę podatku VAT w wysokości 8% na podstawie art. 41 ust. 2 w związku z art. 146aa ust. 1 pkt 2 oraz poz. 163 załącznika nr 3 do ustawy.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 1 uznano za prawidłowe.

Wątpliwości Wnioskodawcy w niniejszej sprawie dotyczą również możliwości rozliczenia podatku naliczonego z faktur z tytułu wykończenia mieszkań w tym np. zakupu paneli podłogowych czy płytek, jak i dokumentujących zakup wyposażenia np. sprzętu AGD, mebli.

Podstawowe zasady dotyczące odliczania podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ustawy. W świetle tego przepisu, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 ustawy, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

1. nabycia towarów i usług,
   
2. dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.
   
   

Z powyższego wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.

Należy zauważyć, że formułując w art. 86 ust. 1 ustawy warunek związku ze sprzedażą opodatkowaną, ustawodawca nie uzależnia prawa do odliczenia od związku zakupu z obecnie wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi. Wystarczającym jest, że z okoliczności towarzyszących nabyciu towarów lub usług przy uwzględnieniu rodzaju prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej wynika, że zakupy te dokonane są w celu ich wykorzystania w ramach jego działalności opodatkowanej.

W każdym przypadku należy dokonać oceny, czy intencją podatnika wykonującego określone czynności, z którymi łączą się skutki podatkowo-prawne, było wykonywanie czynności opodatkowanych.

Ponadto podkreślić należy, że ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Jedno z takich ograniczeń zostało wskazane w art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy, zgodnie z którym nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury w przypadku gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Oznacza to, że podatnik nie może skorzystać z prawa do odliczenia w odniesieniu do podatku, który jest należny wyłącznie z tego względu, że został wykazany na fakturze w sytuacji, gdy transakcja nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Natomiast na podstawie art. 88 ust. 4 ustawy, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 7. Zgodnie z powyższą regulacją, z prawa do odliczenia podatku skorzystać mogą wyłącznie podatnicy, którzy są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni.

Z powyższych unormowań wynika, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania podlegają wszelkie transakcje, których przedmiotem jest dostawa towarów lub świadczenie usług, pod warunkiem, że są one realizowane przez podatników w rozumieniu ustawy i wykonywane w ramach działalności gospodarczej.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – według art. 15 ust. 2 ustawy – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca posiada status czynnego podatnika podatku od towarów i usług i nabył lokale mieszkalne z zamiarem ich wykończenia oraz wynajmu w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. Jak wcześniej ustalono Wnioskodawca świadcząc usługi wynajmu łóżka czy pokoju powinien stosować stawkę podatku VAT w wysokości 8%. Wskazać również należy, że wyposażenie lokalu było i jest nabywane w celu udostępnienia go wszystkim najmującym.

Zgodnie z powołanymi wyżej przepisami, rozliczenie podatku naliczonego na zasadach określonych w art. 86 ustawy uwarunkowane jest tym, aby nabywane towary i usługi były wykorzystywane przez zarejestrowanego, czynnego podatnika podatku VAT w ramach działalności gospodarczej do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

Mając zatem na uwadze powołane przepisy należy stwierdzić, że w rozpatrywanej sprawie warunki, o których mowa w art. 86 ust. 1 ustawy, będą spełnione, ponieważ Wnioskodawca jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, a zakupione lokale mieszkalne będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, jakimi są usługi związane z krótkotrwałym zakwaterowaniem, które mieszczą się w grupowaniu PKWiU 55 - opodatkowana 8% stawką VAT.

Analizując przytoczone przepisy prawa podatkowego, zgodzić należy się ze stwierdzeniem, iż w przypadku, gdy małżonkowie pozostają we współwłasności małżeńskiej i nabywają dobro inwestycyjne, które jest używane w sposób wyłączny do celów prowadzonej działalności gospodarczej przez jednego z małżonków będących współwłaścicielami, to osoba ta korzysta z prawa do odliczenia całości podatku naliczonego, pod warunkiem, że występuje związek pomiędzy poniesionymi wydatkami, a wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi.

W przedmiotowej sprawie warunek ten został spełniony, gdyż Wnioskodawca – prowadzący działalność gospodarczą jako osoba fizyczna jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku VAT, wykonującym czynności opodatkowane tym podatkiem. Przy czym, bez znaczenia pozostaje fakt, że faktury wystawione są na obojga małżonków.

W konsekwencji odpowiadając zatem na pytanie oznaczone we wniosku nr 2 należy stwierdzić, że Wnioskodawca będzie mógł odliczyć podatek VAT naliczony na fakturach, zarówno z tytułu wykończenia mieszkań w tym np. zakupu paneli podłogowych czy płytek, jak i dokumentujących zakup wyposażenia np. sprzętu AGD, mebli, które będą służyły czynnościom opodatkowanym.

Podkreślenia wymaga jednak, że Wnioskodawca będzie mógł zrealizować prawo do odliczenia podatku naliczonego pod warunkiem niezaistnienia przesłanek negatywnych wymienionych w art. 88 ustawy.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 2 należało uznać za prawidłowe.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Wnioskodawcy. Inne kwestie, które nie zostały objęte pytaniami wskazanymi we wniosku – nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej– rozpatrzone.

Jednocześnie wskazać należy, że – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Wobec powyższego należy podkreślić, że niniejsza interpretacja indywidualna stanowi ochronę prawno-podatkową tylko dla Wnioskodawcy, a nie dla jego żony.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty opis sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.