2019.12.04 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
KDIB1-1.4010.527.2019.1.NL
z 4 grudnia 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2019 r., poz. 900 z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 05 września 2019 r. (data wpływu 10 września 2019 r.), uzupełnionym 27 listopada 2019 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie ustalenia czy Spółce będzie przysługiwać, w rozumieniu art. 15 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, prawo do zaliczenia wydatków na zakup towarów, które następnie zostaną sprzedane poniżej ich wartości w związku z prowadzoną akcją marketingową, do kosztów uzyskania przychodu – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 10 września 2019 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej m.in. podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie ustalenia czy Spółce będzie przysługiwać, w rozumieniu art. 15 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, prawo do zaliczenia wydatków na zakup towarów, które następnie zostaną sprzedane poniżej ich wartości w związku z prowadzoną akcją marketingową, do kosztów uzyskania przychodu.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z 30 października 2019 r., Znak: 0111-KDIB1-1.4010.369.2019.2.NL, wezwano do jego uzupełnienia, co też nastąpiło 27 listopada 2019 r.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest Spółką z ograniczona odpowiedzialnością, prowadzi działalność gospodarczą w przeważającej części zajmującą się hurtową sprzedażą odzieży i innych tekstyliów, w tym także sprzedażą hurtową realizowaną na zlecenie. Spółka dodatkowo przewiduje, iż w ramach swojej działalności może podejmować się również sprzedaży detalicznej.

Ze względu na znaczącą konkurencję na rynku, Spółka ma zamiar przeprowadzić zmiany w zakresie marży wobec określonych produktów celem zachęcenia podmiotów kupujących do wybrania ich produktów prowadząc odpowiednią akcję marketingową.

Powyższe ma na celu uatrakcyjnienie oferty Spółki, a tym samym ma wpłynąć na intensyfikację sprzedaży oferowanych towarów i usług. Spółka zakłada, iż obniżenie marży na niektóre produkty, przy pozostawieniu innych produktów wysokomarżowych, umożliwi zarówno zwiększenie ilości dostaw na rzecz obecnych odbiorców, jak również pozytywnie wpłynie na pozyskiwanie nowych. Spółka w szczególności planuje stosowanie akcji marketingowych względem odzieży i bielizny.

Należy podkreślić, iż powyższe działania mają charakter strategii marketingowej, która początkowo może spowodować stratę w kontekście ponoszonych kosztów na zakup produktów i pokrycie kosztów pośrednich, przy obniżonej cenie sprzedaży, jednakże długofalowo ma zapewnić wzrost przychodów Spółki z realizowanej działalności gospodarczej zakłada się, iż wskazane działania wpłyną pozytywnie na rozpoznawalność Spółki, jak i jej produktów.

Z przygotowanego opracowania biznesowego wynika, iż w skali długofalowej Spółka może spodziewać się maksymalizacji wpływów uwzględniając zbilansowaną sprzedaż produktów promocyjnych i wysokomarżowych. Omawiana strategia promocyjna może doprowadzić do sytuacji, w której cena promocyjna odbiega od ceny rynkowej i może być obniżona nawet o 99% i wynosić np. 1 złoty lub 1 grosz netto plus VAT. Wskazana strategia ma być wykorzystywana w stosunku do dystrybutorów i hurtowników, przy czym możliwe jest jej wykorzystywanie także wobec klientów detalicznych.

Dystrybucja na rynku polskim, jak i zagranicznym opierać się będzie o następujące kanały sprzedaży:

dystrybutorów - podmioty, które następnie będą sprzedawać towary do dalszych pośredników, hurtowników czy do odbiorcy ostatecznego;
hurtowników - podmiotów, które następnie będą sprzedawać towary do odbiorców końcowych;
sieci handlowych - w przypadku gdy Spółka zbuduje swoją markę na rynku zakłada się również współpracę z sieciami handlowymi;
odbiorców końcowych - osób fizycznych wobec prowadzonej sprzedaży detalicznej dokumentując ww. Sprzedaż rachunkiem, o którym mowa w art. 87 Ordynacji podatkowej.

Możliwości sprzedaży ww. Odbiorcom kształtowałyby się następująco:

możliwość sprzedaży towaru po cenie promocyjnej pod warunkiem uprzedniego nabycia od Spółki innych towarów po cenie standardowej;
możliwość zakupu od Spółki towarów promocyjnych przez hurtownika, który nabył od dystrybutora szereg towarów po standardowej cenie;
sprzedaż po cenie promocyjnej towarów wprowadzanych na rynek (nowości), które nie są dostatecznie rozpoznawalne;
sprzedaż po cenie promocyjnej towarów niepełnowartościowych (tzw. towarów stockowych - krótki termin przydatności, ubytki, uszkodzenia towaru czy opakowania);
sprzedaż po cenie promocyjnej z uwagi na uzasadniony interes Wnioskodawcy.

Należy przy tym podkreślić, iż wobec transakcji zawieranych z odbiorcami końcowymi sprzedaż towarów po niższej cenie będzie dokonywana wobec towaru uszkodzonego, bądź o obniżonej trwałości ze względu, np. na wadę produkcyjną natomiast sprzedaż detaliczna towaru pełnowartościowego po niższej cenie będzie możliwa w szczególności z uwagi na uzasadniony interes Wnioskodawcy.

Spółka jest zarejestrowana jako czynny podatnik VAT, przy czym między kontrahentami a Spółką nie będą występować powiązania, o których mowa w art. 32 ustawy o podatku od towarów i usług.

W związku z powyższym opisem zadano m.in. następujące pytanie:

Czy Spółce będzie przysługiwać, w rozumieniu art. 15 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, prawo do zaliczenia wydatków na zakup towarów, które następnie zostaną sprzedane poniżej ich wartości w związku z prowadzoną akcją marketingową, do kosztów uzyskania przychodu?

(pytanie oznaczone we wniosku Nr 2)

Zdaniem Wnioskodawcy, sprzedaży wybranych produktów, w tym przede wszystkim odzieży i bielizny, poniżej ich wartości rynkowej jest zgodna z prawem i przysługuje tym samym prawo do rozliczenia wydatków poniesionych na zakup towarów. Wnioskodawca uznaje wskazane działanie za strategię marketingową, a tym samym za działanie zgodne zarówno z przepisami podatkowymi, jak i z charakterystyką rynku.

Na poparcie swojego stanowiska Wnioskodawca powołał interpretację indywidualną wydaną przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z 24 czerwca 2010 r., Znak: ILPB3/423-47/10-4/GC gdzie wskazano, że „celem prowadzenia działalności gospodarczej jest dążenie do osiągnięcia zysku poprzez zastosowanie do cen zakupu marży handlowej. Każdy przedsiębiorca ma jednak prawo swobodnie układać swoje interesy tak, aby działalność gospodarcza była dla niego opłacalna pod względem ekonomicznym, w tym stosując znaczne upusty cenowe”.

Zdaniem Wnioskodawcy, sprzedaż towarów handlowych kontrahentom poniżej kosztów ich zakupu jest dozwolona i będzie stanowiła koszt uzyskania przychodu tym samym w konsekwencji może spowodować wygenerowanie straty, jako różnicy między kosztami uzyskania przychodów a sumy przychodów, w myśl art. 7 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Stosowanie wskazywanych upustów cenowych będzie możliwe przy odpowiednim udokumentowaniu opłacalności podjętej decyzji zgodnie z treścią art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, który nakłada na podatników obowiązek prowadzenia ewidencji rachunkowej, w sposób zapewniający określenie wysokości dochodu (straty). Tym samym, Spółka zakłada, iż będzie jej przysługiwać prawo do uznania wydatków poniesionych na zakup towaru, jako kosztu uzyskania przychodu. Natomiast zgodnie z art. 15 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, wskazuje się iż kosztem uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. W związku z faktem, iż w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie pojawia się zapis, który uniemożliwiałby uznanie za koszt uzyskania przychodów wydatków na zakup towaru w sytuacji, gdy towar zostanie następnie sprzedany po cenie niższej niż cena zakupu. Spółka wskazała, iż znaczne obniżenie ceny może być głównym powodem dzięki któremu transakcja dojdzie do skutku, a związane z nią inne transakcje przynosić będą dodatkowe przychody. W postępowaniu o analogicznym charakterze sprawy, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi w wyroku z dnia 20 kwietnia 2016 r., sygn. akt I SA/Łd 166/16, utrzymanym w mocy wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 31 sierpnia 2018 r., sygn. akt I FSK 1571/16, wskazał, że „ze zdarzenia przyszłego przedstawionego w rozpoznawanej sprawie wynika wprost, że celem gospodarczym spółki skarżącej jest przyjęcie takiej strategii marketingowej, która zapewni wzrost sprzedaży przekąsek, bowiem na ich sprzedaży osiąga się największą marżę, a dotychczasowa ich sprzedaż była niezadawalająca. Skoro zatem organ uznał wskazany wyżej cel zamierzenia gospodarczego Strony skarżącej za wyczerpujące przedstawienie zdarzenia przyszłego, to z braku podstaw prawnych nie mógł go kwestionować w wydanej interpretacji wywodząc, że stanowi on nadużycie prawa w celu uzyskania korzyści podatkowej”. Jednocześnie, opierając się na treści wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego w Gdańsku (winno być: Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku) z dnia 6 marca 2002 r., sygn. akt I SA/Gd 1386/99, opierając się na treści wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 19 maja 1999 r., sygn. akt SA/Sz 1045/98, wskazano, iż „celem każdej działalności gospodarczej jest dążenie do osiągnięcia zysku, który w przypadku działalności handlowej uzyskuje się poprzez zastosowanie marży handlowej, jednak nie sposób z tego wywodzić, że zysk taki musi wynikać zawsze z każdej indywidualnej operacji gospodarczej, niezależnie od czasu i warunków, w jakich jest prowadzona”.

Powyższe wskazuje, iż Spółka obniżając marżę na niektóre oferowane produkty celem osiągnięcia długofalowych zysków może czasowo uzyskiwać stratę, jednakże nie wpłynie to na prawidłowość powziętych działań. Powzięte przez Spółkę działania o charakterze marketingowym można uznać za zgodne z przepisami oraz z zasadami wolnego rynku.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Na wstępie należy zauważyć, że niniejsza interpretacja dotyczy wyłącznie ustalenia, czy Spółce będzie przysługiwać, w rozumieniu art. 15 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, prawo do zaliczenia wydatków na zakup towarów, które następnie zostaną sprzedane poniżej ich wartości w związku z prowadzoną akcją marketingową, do kosztów uzyskania przychodu.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2019 r., poz. 865 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu, każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej ocenie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach należy natomiast zbadać istnienie związku pomiędzy poniesionym kosztem a powstaniem przychodu lub zabezpieczeniem źródła uzyskiwania przychodów. Kosztem uzyskania przychodów będą przy tym zarówno wydatki, których poniesienie bezpośrednio przekłada się na uzyskanie konkretnych przychodów, jak i te, których nie można w taki sposób przypisać do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione jako prowadzące do ich osiągnięcia.

A zatem, warunkiem uznania wydatku poniesionego przez podatnika za koszt uzyskania przychodów jest, aby wydatek łącznie spełniał następujące przesłanki:

został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),
jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,
pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,
został właściwie udokumentowany,
nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

W związku z powyższym, należy stwierdzić, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów, które nie są wymienione w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Koszty ponoszone przez podatnika należy oceniać pod kątem ich celowości, a więc dążenia do uzyskania przychodów. Aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodów, między tym wydatkiem, a osiągnięciem przychodu musi zachodzić związek przyczynowy tego typu, że poniesienie wydatku musi mieć wpływ na powstanie, zwiększenie lub zabezpieczenie tego przychodu.

Kosztami mogą być zarówno koszty uzyskania przychodów pozostające w bezpośrednim związku z uzyskiwanymi przychodami, jak i koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami (pozostające w związku pośrednim, tzw. koszty pośrednie) – jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu osiągnięcia przychodów, nawet wówczas, gdy z obiektywnych powodów przychód nie zostanie osiągnięty.

W tym miejscu należy podkreślić, że to obowiązkiem podatnika, jako odnoszącego ewentualną korzyść z faktu zaliczenia określonych wydatków w poczet kosztów uzyskania przychodów, jest wykazanie, w oparciu o zgromadzone dowody, związku pomiędzy poniesieniem kosztu a uzyskaniem przychodu (w tym zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodów), zgodnie z dyspozycją powołanego art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca jest Spółką z ograniczona odpowiedzialnością, prowadzi działalność gospodarczą w przeważającej części zajmującą się hurtową sprzedażą odzieży i innych tekstyliów, w tym także sprzedażą hurtową realizowaną na zlecenie. Spółka dodatkowo przewiduje, iż w ramach swojej działalności może podejmować się również sprzedaży detalicznej. Ze względu na znaczącą konkurencję na rynku, Spółka ma zamiar przeprowadzić zmiany w zakresie marży wobec określonych produktów celem zachęcenia podmiotów kupujących do wybrania ich produktów prowadząc odpowiednią akcję marketingową. Powyższe ma na celu uatrakcyjnienie oferty Spółki, a tym samym ma wpłynąć na intensyfikację sprzedaży oferowanych towarów i usług. Spółka zakłada, iż obniżenie marży na niektóre produkty, przy pozostawieniu innych produktów wysokomarżowych, umożliwi zarówno zwiększenie ilości dostaw na rzecz obecnych odbiorców, jak również pozytywnie wpłynie na pozyskiwanie nowych. Spółka w szczególności planuje stosowanie akcji marketingowych względem odzieży i bielizny. Należy podkreślić, iż powyższe działania mają charakter strategii marketingowej, która początkowo może spowodować stratę w kontekście ponoszonych kosztów na zakup produktów i pokrycie kosztów pośrednich, przy obniżonej cenie sprzedaży, jednakże długofalowo ma zapewnić wzrost przychodów Spółki z realizowanej działalności gospodarczej zakłada się, iż wskazane działania wpłyną pozytywnie na rozpoznawalność Spółki, jak i jej produktów. Z przygotowanego opracowania biznesowego wynika, iż w skali długofalowej Spółka może spodziewać się maksymalizacji wpływów uwzględniając zbilansowaną sprzedaż produktów promocyjnych i wysokomarżowych. Omawiana strategia promocyjna może doprowadzić do sytuacji, w której cena promocyjna odbiega od ceny rynkowej i może być obniżona nawet o 99% i wynosić np. 1 złoty lub 1 grosz netto plus VAT. Wskazana strategia ma być wykorzystywana w stosunku do dystrybutorów i hurtowników, przy czym możliwe jest jej wykorzystywanie także wobec klientów detalicznych.

Dystrybucja na rynku polskim, jak i zagranicznym opierać się będzie o następujące kanały sprzedaży:

dystrybutorów - podmioty, które następnie będą sprzedawać towary do dalszych pośredników, hurtowników czy do odbiorcy ostatecznego;
hurtowników - podmiotów, które następnie będą sprzedawać towary do odbiorców końcowych;
sieci handlowych - w przypadku gdy Spółka zbuduje swoją markę na rynku zakłada się również współpracę z sieciami handlowymi;
odbiorców końcowych - osób fizycznych wobec prowadzonej sprzedaży detalicznej dokumentując ww. Sprzedaż rachunkiem, o którym mowa w art. 87 Ordynacji podatkowej.

Możliwości sprzedaży ww. Odbiorcom kształtowałyby się następująco:

możliwość sprzedaży towaru po cenie promocyjnej pod warunkiem uprzedniego nabycia od Spółki innych towarów po cenie standardowej;
możliwość zakupu od Spółki towarów promocyjnych przez hurtownika, który nabył od dystrybutora szereg towarów po standardowej cenie;
sprzedaż po cenie promocyjnej towarów wprowadzanych na rynek (nowości), które nie są dostatecznie rozpoznawalne;
sprzedaż po cenie promocyjnej towarów niepełnowartościowych (tzw. towarów stockowych - krótki termin przydatności, ubytki, uszkodzenia towaru czy opakowania);
sprzedaż po cenie promocyjnej z uwagi na uzasadniony interes Wnioskodawcy.

Każdorazowo Spółka będzie monitorować czy dany kontrahent spełnił warunki akcji promocyjnej lub czy dane produkty kwalifikują się np. jako mało rozpoznawalne czy posiadające cechy obniżające ich wartość. Należy przy tym podkreślić, iż wobec transakcji zawieranych z odbiorcami końcowymi sprzedaż towarów po niższej cenie będzie dokonywana wobec towaru uszkodzonego, bądź o obniżonej trwałości ze względu, np. na wadę produkcyjną natomiast sprzedaż detaliczna towaru pełnowartościowego po niższej cenie będzie możliwa w szczególności z uwagi na uzasadniony interes Wnioskodawcy. Spółka jest zarejestrowana jako czynny podatnik VAT, przy czym między kontrahentami a Spółką nie będą występować powiązania, o których mowa w art. 32 ustawy o podatku od towarów i usług.

Wątpliwość Wnioskodawcy dotyczy ustalenia, czy Spółce będzie przysługiwać, w rozumieniu art. 15 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, prawo do zaliczenia wydatków na zakup towarów, które następnie zostaną sprzedane poniżej ich wartości w związku z prowadzoną akcją marketingową, do kosztów uzyskania przychodu.

W obowiązującym systemie prawnym funkcjonuje zasada swobody umów przewidziana w art. 3531 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t.j. Dz.U. z 2019 r., poz. 1145), zgodnie z którą strony zawierające umowę mogą ułożyć stosunek prawny według swego uznania, byleby jego treść lub cel nie sprzeciwiały się właściwości (naturze) stosunku, ustawie ani zasadom współżycia społecznego.

Tym samym generalnie strony mogą dowolnie kształtować swoje prawa i obowiązki wynikające z zawieranych umów. Co do zasady przedsiębiorca sam decyduje, jakie ceny stosuje w obrocie gospodarczym. Założeniem działalności gospodarczej jest osiągnięcie zysku. W działalności handlowej przedsiębiorca uzyskuje zysk poprzez zastosowanie marży handlowej, która jest jednym z elementów ceny sprzedaży. Cena ta ma zapewnić pokrycie kosztów własnych zakupu towarów bądź wytworzenia produktów i uzyskanie rentowności sprzedaży. Co do zasady przedsiębiorca również decyduje o obniżeniu cen towarów, czym dostosowuje swoją strategię gospodarczą do wymagań rynku i klientów.

W podatku dochodowym przedmiotem opodatkowania jest dochód, czyli przychód pomniejszony o koszty uzyskania przychodów. Zasada określona w art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych wskazuje, że kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Sprzedaż towarów po obniżonej cenie generuje powstanie przychodu u przedsiębiorcy z tego tytułu, a kosztem uzyskania przychodów będzie wydatek związany z nabyciem/wytworzeniem towarów. W art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie wskazano, że gdy sprzedaż dokonywana jest poniżej ceny zakupu/wytworzenia generuje obowiązek niezaliczenia całego wydatku poniesionego na zakup/wytworzenie towaru do kosztów uzyskania przychodów. Zatem obniżenie ceny, po jakiej sprzedawany jest towar poniżej ceny zakupu/wytworzenia nie powoduje obowiązku obniżenia kosztów uzyskania przychodów. W związku ze sprzedażą po obniżonej cenie, zmniejszeniu ulega przychód ze sprzedaży.

Mając powyższe na względzie stwierdzić należy, że Spółce będzie przysługiwać prawo do zaliczenia wydatków na zakup towarów, które następnie zostaną sprzedane poniżej ich wartości rynkowej w związku z prowadzoną akcją marketingową, do kosztów uzyskania przychodu, o ile Wnioskodawca będzie w stanie wykazać, że poniesienie ww. wydatków spełnia przesłanki określone w art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, czyli przede wszystkim że zostały one poniesione w celu osiągnięcia przychodów z prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej lub zachowania bądź zabezpieczenia tego źródła przychodów.

Niezależnie od powyższego należy mieć na uwadze, że w przypadku gdy cena transakcji znacznie odbiega od ceny rynkowej, może mieć zastosowanie art. 14 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Zgodnie z art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, przychodem z odpłatnego zbycia rzeczy, praw majątkowych lub świadczenia usług jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie. Jeżeli jednak cena bez uzasadnionych przyczyn ekonomicznych znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy, praw lub usług, organ podatkowy określa ten przychód w wysokości wartości rynkowej.

Z powyższego przepisu wynika, że ustalenie przychodu przez organ podatkowy może nastąpić tylko wówczas, gdy cena umowna znacznie odbiega od wartości rynkowej bez uzasadnionej przyczyny. Wartość rynkową, o której mowa w ust. 1, rzeczy, praw majątkowych lub usług określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami, prawami lub usługami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca zbycia albo świadczenia (art. 14 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych).

Organ zauważa, że wskazanie przyczyn uzasadniających podanie w umowie sprzedaży ceny znacznie odbiegającej od wartości rynkowej może być przesłanką do odstąpienia organu podatkowego od określenia wartości rynkowej zbywanej rzeczy to jednak ocena, czy okoliczności wskazane przez podatnika zasługują na uwzględnienie może być dokonana tylko w toku postępowania podatkowego. Postępowanie kontrolne czy podatkowe, które w sposób staranny i wnikliwy oceni na podstawie dokumentów źródłowych, transakcję w kontekście ceny sprzedaży i jej odniesienia do wartości rynkowej, pozwoli zweryfikować ustalenie ceny dokonane przez podatnika. Tym samym nie może być dokonane w trybie wydawania interpretacji indywidualnych na podstawie art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.

Dodatkowo należy wspomnieć, że chociaż przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie ograniczają podatnika w swobodzie ustalenia ceny sprzedaży z zastrzeżeniem prawa organu podatkowego do ewentualnej weryfikacji tej ceny w razie braku uzasadnienia dla jej obniżki, wyjątek w tym względzie stanowi sytuacja, gdy między podatnikiem a jego kontrahentami istnieją powiązania wskazane w art. 11a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, a ceny zastosowane w zawieranych transakcjach zostaną ustalone na warunkach innych, niż gdyby transakcje były zawierane pomiędzy podmiotami niepowiązanymi.

W świetle powyższego stanowisko Spółki uznano za prawidłowe.

Nadmienić należy, że w pozostałym zakresie objętym wnioskiem wydane zostaną odrębne rozstrzygnięcia.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w …, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin