Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB1-1.4010.399.2019.2.SG
z 5 grudnia 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r. poz. 900, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 18 września 2019 r. (data wpływu 24 września 2019 r.), uzupełnionym 3 grudnia 2019 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy przychody osiągane przez Spółkę z tytułu realizacji Transakcji z udziałem pochodnych instrumentów finansowych, których instrumentem bazowym są Uprawnienia do emisji CO2, i które są zawierane przez Spółkę w celu zabezpieczenia ryzyka związanego z jej podstawową, operacyjną działalnością, powinny być kwalifikowane przez Wnioskodawcę do źródła przychodów z innych źródeł niż przychody z zysków kapitałowych określone w art. 7b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych –jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 3 lipca 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy przychody osiągane przez Spółkę z tytułu realizacji Transakcji z udziałem pochodnych instrumentów finansowych, których instrumentem bazowym są Uprawnienia do emisji CO2, i które są zawierane przez Spółkę w celu zabezpieczenia ryzyka związanego z jej podstawową, operacyjną działalnością, powinny być kwalifikowane przez Wnioskodawcę do źródła przychodów z innych źródeł niż przychody z zysków kapitałowych określone w art. 7b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Wniosek powyższy nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z 15 listopada 2019 r., Znak: 0111-KDIB1-1.4010.399.2019.1.SG wezwano do jego uzupełnienia, co też nastąpiło 3 grudnia 2019 r.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych z siedzibą w Polsce, podlegającym w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu oraz czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Wnioskodawca prowadzi działalność w zakresie wytwarzania w procesie ciepłowniczego w (…).

Struktura akcjonariatu Spółki przedstawia się następująco: spółka akcyjna A posiada 98,404% akcji, Gmina posiada 1,47% akcji, natomiast osoby uprawnione posiadają łącznie 0,126% akcji Spółki.

Większościowym akcjonariuszem spółki akcyjnej A posiadającym 58,07% akcji, jest spółka akcyjna B. Jednym akcjonariuszem spółki akcyjnej B jest spółka akcyjna C.

Zgodnie z przedstawioną powyżej strukturą własnościową, należy uznać, że Wnioskodawca jest podmiotem powiązanym w stosunku do spółki akcyjnej B oraz spółki akcyjnej C w rozumieniu regulacji dotyczących cen transferowych wskazanych w ustawie o CIT.

Energia elektryczna wytworzona przez Wnioskodawcę podlega obowiązkowi publicznej sprzedaży na ... S.A. na podstawie art. 49a ust. 1 i ust. 2 ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r - Prawo energetyczne (t.j. Dz.U. z 2019 r. poz. 755, z późn. zm., dalej: „Prawo energetyczne”). Natomiast część wyprodukowanej energii zwolniona z powyższego w trybie art. 49a ust. 5 Prawa energetycznego (wytworzona w wysokosprawnej kogeneracji) jest sprzedawana do spółki akcyjnej B oraz spółki akcyjnej C.

Działalność operacyjna Wnioskodawcy powoduje emisję gazów cieplarnianych, w tym dwutlenku węgla. W związku z tym Wnioskodawca jest objęty zasadami funkcjonowania Unijnego systemu handlu emisjami do powietrza gazów cieplarnianych (dalej: „EU ETS”), którego celem jest ograniczenie tych emisji w sposób opłacalny i ekonomicznie efektywny.

Powyższe zasady zostały uregulowane w ustawie z dnia 12 czerwca 2015 r. o systemie handlu uprawnieniami do emisji gazów cieplarnianych (t.j. Dz.U. z 2018 r. poz. 1201, z późn. zm., dalej: „Ustawa o systemie handlu uprawnieniami”). Zgodnie z art. 3 pkt 22 Ustawy o systemie handlu uprawnieniami, przez uprawnienia do emisji należy rozumieć uprawnienie do wprowadzania do powietrza ekwiwalentu w rozumieniu art. 2 pkt 4 ustawy z dnia 17 lipca 2009 r. o systemie zarządzania emisjami gazów cieplarnianych i innych substancji (t.j. Dz. U. z 2019 r. poz. 1447, z późn. zm.), tj. jeden megagram dwutlenku węgla albo ilość innego gazu cieplarnianego stanowiącą odpowiednik jednego megagrama dwutlenku węgla, obliczoną z wykorzystaniem odpowiedniego współczynnika ocieplenia (dalej: „Uprawnienia do emisji CO2”).

Na podstawie przepisów Ustawy o systemie handlu uprawnieniami, Wnioskodawcy co roku są przydzielane darmowe Uprawnienia do emisji CO2 umożliwiające pokrycie części rzeczywistego zapotrzebowania (ilość zależy m.in., od wskaźników emisyjności w zakresie CO2). Uprawnienia te są ewidencjonowane w rejestrze Uprawnień do emisji CO2 prowadzonym przez Krajowy Ośrodek Bilansowania i Zarządzania Emisjami (KOBIZE). W tym zakresie Wnioskodawca zobowiązany jest także do raportowania parametrów emisji.

Z kolei, zgodnie z art. 92 ust. 1 Ustawy o systemie handlu uprawnieniami, do 30 kwietnia każdego roku Wnioskodawca dokonuje, za pośrednictwem rachunku w rejestrze Uprawnień do emisji CO2, umorzenia Uprawnień do emisji CO2 w liczbie odpowiadającej różnicy pomiędzy sumą umorzonych na tym rachunku uprawnień do emisji w danym okresie rozliczeniowym, a sumą emisji z instalacji.

Umorzenie to stanowi rozliczenie wielkości emisji.

Ilość przyznawanych Wnioskodawcy darmowych Uprawnień do emisji CO2 w danym okresie rozliczeniowym może nie być jednak wystarczająca do pokrycia całości rzeczywistej emisji CO2. Dodatkowo, corocznie wielkość darmowych uprawnień jest ograniczana. W celu pokrycia niedoboru Uprawnień do emisji CO2 niezbędnych do pokrycia faktycznej emisji CO2 za dany rok Wnioskodawca nabywa brakujące Uprawnienia do emisji CO2. Wszystkie Uprawnienia do emisji CO2 Wnioskodawca nabywa z zamiarem ich wykorzystania na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej, (tj. wytwarzania energii elektrycznej i ciepła, któremu towarzyszy emisja gazów cieplarnianych).

W przypadku wystąpienia sytuacji, w której ilość przyznanych Wnioskodawcy Uprawnień do emisji CO2 byłaby niewystarczająca do pokrycia faktycznej emisji CO2, a Wnioskodawca nie zakupiłby na rynku dodatkowych Uprawnień do emisji CO2, konieczne byłoby uiszczenie przez Wnioskodawcę kar finansowych. Ponadto nałożenie kar finansowych nie zwolniłoby Wnioskodawcy z obowiązku rozliczenia się z zaległymi Uprawnieniami do emisji CO2.

Wnioskodawca pragnie również wskazać, że w praktyce może również wystąpić odwrotna sytuacja, polegająca na powstaniu nadwyżki Uprawnień do emisji CO2 (np. mogło być spowodowane zmianą przydziału darmowych Uprawnień do emisji CO2 lub emisją zrealizowaną w mniejszej ilości niż wynikało to z prognoz emisji dla danego poziomu sprzedaży energii). Wówczas dokonywana jest sprzedaż Uprawnień do emisji CO2.

Cena Uprawnień do emisji CO2 nabywanych w ramach EU ETS podlega wahaniom rynkowym. Z uwagi na to, że zapotrzebowanie Wnioskodawcy na Uprawnienia do emisji CO2 jest duże, koszt związany z ich odpłatnym nabyciem jest wysoki i istotnie wpływa na pozycję finansową Wnioskodawcy.

W celu ograniczenia ryzyka związanego ze wahaniem wartości Uprawnień do emisji CO2 na rynku, Wnioskodawca stosuje strategie zabezpieczające z wykorzystaniem finansowych instrumentów pochodnych, w których Uprawnienia do emisji CO2 są instrumentem bazowym (dalej: „Transakcje”).

Instrumenty te spełniają definicję pochodnych instrumentów finansowych w rozumieniu art. 4a pkt 22 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2019 r. poz. 865, z późn. zm., dalej: „ustawa o CIT”). Definicja ta odwołuje się do instrumentów finansowych, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 2 lit. c-i ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi (t.j. Dz.U z 2018 r. poz. 2286, z późn. zm., dalej: „ustawa o OIF”).

Do tych instrumentów finansowych można zaliczyć m.in.:

• kontrakty terminowe forward stanowiące umowę, w której jedna strona zobowiązuje się do nabycia, a druga strona do sprzedaży w ściśle określonym, przyszłym czasie po ściśle określonej w momencie zawarcia transakcji cenie, określonej ilości wystandaryzowanego instrumentu bazowego, lub dokonania równoważnego rozliczenia finansowego, oraz
• kontrakty SPOT rozliczane na rynku bieżącym, tj. w których przeniesienie instrumentu bazowego i jego rozliczenie następuje niezwłocznie po zawarciu umowy.
  
  

Transakcje te są zawierane w sytuacji, kiedy z oczekiwanego poziomu emisji wynika niedobór Uprawnień do emisji CO2 (po uwzględnieniu tych darmowych). Wówczas zawierane są transakcje forward na dostawę Uprawnień do emisji CO2 po z góry określonej cenie na określony dzień w przyszłości (data rozliczenia poprzedza termin wynikający z art. 92 ust. 1 Ustawy o systemie handlu uprawnieniami).

W ramach strategii zabezpieczającej prowadzonej w grupie kapitałowej Wnioskodawca uczestniczy w procesie bilansowania pozycji otwartych na rynku Uprawnień do emisji CO2 jako jeden z producentów Linii Ciepłownictwo (…). W grupie kapitałowej funkcjonują bowiem wyspecjalizowane podmioty, których zadaniem jest wsparcie spółek powiązanych w zabezpieczeniu ich ekspozycji na ryzyko związane ze zmiennością cen Uprawnień do emisji CO2. W tym zakresie spółka akcyjna B odpowiadała do końca czerwca 2018 r. oraz spółka akcyjna C (dalej: „Podmioty powiązane”) odpowiada za centralne nabywanie oraz zbywanie na rynku, (tj. na giełdzie prowadzącej handel Uprawnieniami CO2 lub na nieregulowanym rynku pozagiełdowym (tzw. rynek OTC) w transakcjach bilateralnych) zarówno samych Uprawnień do emisji CO2 jak i pochodnych instrumentów finansowych (dla których instrumentem bazowym są Uprawnienia do emisji CO2) na potrzeby całej grupy powiązanych producentów w ramach Linii Ciepłownictwa (…), której uczestnikiem jest także Wnioskodawca. W praktyce oznacza to, że transakcje zakupu (lub sprzedaży) Uprawnień do emisji CO2 jak i transakcje dotyczące instrumentów pochodnych (dla których instrumentem bazowym są Uprawnienia do emisji CO2) zawierane są z Podmiotami powiązanymi.

Zgodnie z przyjętą strategią w ramach grupy kapitałowej, w momencie sprzedaży energii elektrycznej dokonywany jest zakup Uprawnień do emisji CO2 odpowiadający zapotrzebowaniu uczestników Linii Ciepłownictwa (…), w tym Wnioskodawcy. Jednocześnie, w przypadku zakontraktowania dostaw energii elektrycznej na przyszłość można oszacować poziom wymaganej liczby Uprawnień do emisji CO2, która będzie odpowiadać oczekiwanej emisji w związku z produkcją tej zakontraktowanej energii elektrycznej. Na tej podstawie podejmowane są decyzje co do zawarcia transakcji zabezpieczającej z wykorzystaniem finansowych instrumentów pochodnych, w których Uprawnienia do emisji CO2 są instrumentem bazowym. Podstawową zasadą przyjętej strategii jest codzienna analiza pozycji Uprawnień do emisji CO2 i ich bilansowanie w odniesieniu do poziomu zapotrzebowania wynikającego ze zrealizowanej sprzedaży i produkcji energii elektrycznej. W zależności od wyniku tych analiz Wnioskodawca nabywa Uprawnienia do emisji CO2 (jeżeli poziom oczekiwanej emisji nie byłby pokryty przez posiadane Uprawnienia do emisji CO2) lub dokonuje ich zbycia (jeżeli po uwzględnieniu poziomu oczekiwanej emisji występowałaby nadwyżka Uprawnień do emisji CO2). W rezultacie bilans zakupu Uprawnień do emisji CO2 (liczba nabytych Uprawnień do emisji CO2 pomniejszona o ich sprzedaż, z uwzględnieniem zakontraktowanych dostaw tych praw majątkowych wynikających z zawartych transakcji forward) był zawsze utrzymywany na takim poziomie, jaki (po uwzględnieniu darmowych Uprawnień do emisji CO2) jest wymagany do umorzenia za dany rok rozliczeniowy w związku z danym poziomem emisji.

W tym zakresie Wnioskodawca pragnie wskazać, że w ramach Transakcji dochodzi zarówno do gotówkowego rozliczenia instrumentu pochodnego jak również do fizycznej dostawy Uprawnień do emisji CO2 (które następnie podlegają umorzeniu w ramach mechanizmu określonego w Ustawie o systemie handlu uprawnieniami).

Transakcje realizowane przez Podmioty powiązane mogą skutkować przychodami lub kosztami w przypadku realizacji tych transakcji. W rezultacie Wnioskodawca może rozpoznawać przychody albo koszty podatkowe, wynikające z rozliczenia danego instrumentu finansowego w związku z hedgingiem (transakcją zabezpieczającą).

Jednocześnie Wnioskodawca pragnie wskazać, że sprzedaż energii elektrycznej zazwyczaj odbywa się w ramach z góry zakontraktowanych dostaw (nawet z kilkuletnim wyprzedzeniem). W tym przypadku istotnym elementem kształtującym ceny sprzedaży elektrycznej jest zarówno aktualna jak i prognozowana cena Uprawnień do emisji CO2, która wpływa na wysokość marży osiąganej przez Wnioskodawcę. Stąd też zawarcie z kilkuletnim wyprzedzeniem kontraktów na dostawy energii elektrycznej po z góry ustalonej cenie eksponuje Wnioskodawcę na ryzyko zmienności rynkowej cen Uprawnień do emisji CO2 w przyszłości.

Co istotne, u podstaw zawierania Transakcji, leży chęć i potrzeba jak najlepszego zabezpieczenia prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej. Wnioskodawca chce w ten sposób ograniczyć ryzyko związane z wahaniem cen Uprawnień do emisji CO2 na rynku, jak również ograniczyć ryzyko nałożenia kar finansowych (i w konsekwencji zabezpieczenia przychodów/ kosztów tej działalności). Z perspektywy Wnioskodawcy, ze względu na zabezpieczający charakter, transakcje te nie stanowią samoistnych, niezależnych operacji zawieranych w celu osiągnięcie zysku z posiadanego kapitału. Są one natomiast ściśle powiązane z podstawową działalnością operacyjną Spółki oraz zabezpieczeniem źródła przychodów z tytułu sprzedaży energii elektrycznej.

Przedmiotem wniosku jest potwierdzenie, czy przychody uzyskiwane przez Wnioskodawcę w związku z zawieranymi transakcjami zabezpieczającymi (hedging) ukierunkowanymi na zabezpieczenie ekspozycji na ryzyko zmienności cen Uprawnień do emisji CO2 na działalności podstawowej (wytwarzanie energii elektrycznej) powinny być kwalifikowane do źródła zysków kapitałowych, czy też do źródła pozostałych dochodów (inne niż zyski kapitałowe, a więc dochody operacyjne).

Jednocześnie Wnioskodawca podkreśla, iż jego działalność podstawowa (wytwarzanie energii elektrycznej i ciepła w procesie kogeneracji) generuje przychody inne niż przychody z zysków kapitałowych (przychody operacyjne), w szczególności przychody ze sprzedaży produktów i świadczenia usług.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy przychody osiągane przez Spółkę z tytułu realizacji Transakcji z udziałem pochodnych instrumentów finansowych, których instrumentem bazowym są Uprawnienia do emisji CO2, i które są zawierane przez Spółkę w celu zabezpieczenia ryzyka związanego z jej podstawową, operacyjną działalnością, powinny być kwalifikowane przez Wnioskodawcę do źródła przychodów z innych źródeł niż przychody z zysków kapitałowych określone w art. 7b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych?

Zdaniem Wnioskodawcy, przychody osiągane z tytułu realizacji Transakcji z udziałem pochodnych instrumentów finansowych, których instrumentem bazowym są Uprawnienia do emisji CO2 i które są zawierane przez Spółkę, w celu zabezpieczenia ryzyka związanego z podstawową działalnością Spółki, powinny być kwalifikowane do źródła przychodów z innych źródeł niż przychody z zysków kapitałowych określone w art. 7b ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2019 r. poz. 865, z późn. zm., dalej: „ustawa o CIT”).

Zdaniem Wnioskodawcy, na mocy ustawy z dnia 27 października 2017 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (t.j. Dz.U. z 2017 r. poz. 2175) z dniem 1 stycznia 2018 r. do ustawy o CIT wprowadzone zostały nowe regulacje wprowadzające obowiązek wyodrębniania przychodów z zysków kapitałowych oraz przychodów z innych źródeł, (tj. pozostałych przychodów z działalności).

Zasadniczą konsekwencją powyższego jest konieczność odrębnego kalkulowania/określania przez podatnika wyniku podatkowego (tj. dochodu lub straty) z każdego z ww. źródeł oraz brak możliwości odliczania (kompensowania) straty poniesionej z jednego źródła przychodów od dochodu osiągniętego z drugiego źródła przychodów, co stanowi art. 7 ustawy o CIT.

Biorąc pod uwagę powyższe, należy wskazać, iż w związku z ww. nowelizacją Wnioskodawca został zobowiązany od prawidłowego zakwalifikowania danej kategorii przychodu osiągniętego przez niego w ramach prowadzonej działalności do właściwego źródła przychodów.

W art. 7b ustawy o CIT ustawodawca określił zamknięty katalog kategorii przychodów, które powinny być kwalifikowane do źródła „zyski kapitałowe”. W kontekście okoliczności będących przedmiotem niniejszego wniosku należy powołać się na art. 7b ust. 1 pkt 6 lit. b. Zgodnie z powołaną jednostką redakcyjną za przychody z zysków kapitałowych uważa się m.in.: przychody z papierów wartościowych i pochodnych instrumentów finansowych, z wyłączeniem pochodnych instrumentów finansowych służących zabezpieczeniu przychodów albo kosztów, niezaliczanych do zysków kapitałowych.

Zdaniem Wnioskodawcy, tak jak wskazano w opisie zdarzenia przyszłego, na gruncie ustawy o CIT przez pochodne Instrumenty finansowe rozumie się instrumenty finansowe, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 2 lit. o-i ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi (t.j. Dz.U z 2018 r. poz. 2286, z późn. zm., dalej: „ustawa o OIF”).

Zgodnie z obecnym brzmieniem art. 2 ust. 1 pkt 2 ustawy o OIF, instrumentami finansowymi są niebędące papierami wartościowymi:

1. tytuły uczestnictwa w instytucjach wspólnego inwestowania;
2. instrumenty rynku pieniężnego;
3. opcje, kontrakty terminowe, swapy, umowy forward na stopę procentową, inne instrumenty pochodne, których instrumentem bazowym jest papier wartościowy, waluta, stopa procentowa, wskaźnik rentowności, uprawnienie do emisji lub inny instrument pochodny, indeks finansowy lub wskaźnik finansowy, które są wykonywane przez dostawę lub rozliczenie pieniężne, z wyłączeniem Instrumentów pochodnych, o których mowa w art. 10 rozporządzenia 2017/565;
4. opcje, kontrakty terminowe, swapy, umowy forward na stopę procentową oraz inne instrumenty pochodne, których instrumentem bazowym jest towar i które są wykonywane przez rozliczenie pieniężne lub mogą być wykonane przez rozliczenie pieniężne według wyboru jednej ze stron;
5. opcje, kontrakty terminowe, swapy oraz inne instrumenty pochodne, których instrumentem bazowym jest towar i które mogą być wykonane przez dostawę, pod warunkiem że są dopuszczone do obrotu w systemie obrotu instrumentami finansowymi, z wyłączeniem produktów energetycznych będących przedmiotem obrotu hurtowego na OTF, które muszą być wykonywane przez dostawę;
6. niedopuszczone do obrotu w systemie obrotu instrumentami finansowymi opcje, kontrakty terminowe, swapy, umowy forward oraz inne instrumenty pochodne, których instrumentem bazowym jest towar i które mogą być wykonane przez dostawę, a które nie są przeznaczone do celów handlowych i wykazują właściwości innych pochodnych instrumentów finansowych;
7. instrumenty pochodne dotyczące przenoszenia ryzyka kredytowego;
8. kontrakty na różnicę;
9. opcje, kontrakty terminowe, swapy, umowy forward dotyczące stóp procentowych oraz inne instrumenty pochodne odnoszące się do zmian klimatycznych, stawek frachtowych oraz stawek inflacji lub innych oficjalnych danych statystycznych, które są wykonywane przez rozliczenie pieniężne albo mogą być wykonane przez rozliczenie pieniężne według wyboru jednej ze stron, a także instrumenty pochodne, o których mowa w art. 8 rozporządzenia 2017/565, i inne, które wykazują właściwości innych pochodnych instrumentów finansowych;
10. uprawnienia do emisji.
    
    

Biorąc pod uwagę powyższe, należy stwierdzić, że przedmiotowe Transakcje mieszczą się w definicji pochodnych instrumentów finansowych w rozumieniu ustawy o CIT.

Zdaniem Wnioskodawcy, kolejną kwestią wymagającą rozstrzygnięcia jest określenie charakteru danej transakcji, w której bierze udział instrument spełniający ustawową definicję pochodnego instrumentu finansowego.

Z literalnej wykładni art. 7b ust. 1 pkt 6 lit. b ustawy o CIT wynika bowiem, że co do zasady, przychody osiągane z tytułu transakcji z udziałem pochodnych instrumentów finansowych (w rozumieniu ustawy o CIT), powinny być kwalifikowane do źródła „zyski kapitałowe”. Wyjątek dotyczy jednak pochodnych instrumentów finansowych służących zabezpieczeniu przychodów albo kosztów niezaliczanych do zysków kapitałowych (tj. instrumentów zabezpieczających przychody/koszty z pozostałej działalności podatnika), które powinny by zaliczane do przychodów z pozostałej działalności podatnika.

Powyższa wykładnia jest podzielana przez organy podatkowe w wydawanych przez nie indywidualnych interpretacjach podatkowych. Tytułem przykładu wskazać należy interpretację indywidualną z 15 lutego 2018 r., Znak: 0111-KDIB1-3.4010.9.2018.2.JKT wydaną przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej, w której organ stwierdził wprost Wobec powyższego, skoro zawierane przez Wnioskodawcę opcje walutowe służą zabezpieczeniu przychodów z prowadzonej działalności, oraz mając na uwadze, że ich nabycie nie miało celu zarobkowego (spekulacyjnego), zastosowanie znajdzie wyłączenie zawarte w cyt. art. 7b ust. 1 pkt 6 li. b ustawy CIT. Zatem, przychody uzyskiwane przez Wnioskodawcę w związku z obrotem opcjami walutowymi związanymi z zakupem towarów handlowych przez Wnioskodawcę nie będą stanowiły przychodów z zysków kapitałowych, o których mowa w art. 7b ustawy CIT.

Podobne stanowisko przyjął Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej z 14 czerwca 2019 r., Znak: 0114-KDIP2-2.4010.190.2019.1.AG, zgadzając się ze stanowiskiem wnioskodawcy twierdzącego, że (…) w przypadku gdy u podstaw zawarcia przez Spółkę transakcji dotyczących Pochodnych Instrumentów finansowych (objętych zakresem niniejszego pytania), leży jedynie chęć jak najlepszego zabezpieczenia przychodów/kosztów prowadzonej operacyjnej działalności gospodarczej (tj. pierwszych, inicjujących transakcji zawieranych w ramach Strategii), wynik osiągany przez Wnioskodawca z tytułu tychże transakcji powinien zostać zakwalifikowany także do źródła przychodów z innych źródeł. W powyższej interpretacji indywidualnej Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej odstąpił od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska wnioskodawcy.

Podsumowując powyższe, wskazać należy, że do źródła przychodów z pozostałej działalności podatnika powinny być kwalifikowane przychody (ewentualnie straty) osiągane przez podatnika z tytułu realizacji transakcji z udziałem (i) instrumentów, które nie posiadają na gruncie ustawy o CIT statutu pochodnych instrumentów finansowych oraz (ii) pochodnych instrumentów finansowych (w rozumieniu ustawy o CIT), których celem jest zabezpieczenie dochodu z pozostałej działalności podatnika.

Co do zasady, pojęcia instrumentów o charakterze zabezpieczającym i niezabezpieczającym nie zostały zdefiniowane wprost w przepisach prawa podatkowego.

Niemniej jednak, w interpretacjach indywidualnych wydawanych przez organy podatkowe czy w doktrynie prawa podatkowego przyjmuje się, iż przez pochodne instrumenty finansowe o charakterze niezabezpieczającym należy rozumieć takie instrumenty, które stanowią samoistne, niezależne (niezwiązane z innymi rodzajami/przedmiotem działalności podatnika) operacje mające na celu osiągnięcie zysku z posiadanego kapitału (tak np. Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej z 15 lutego 2018 r., Znak: 0111-KDIB1-3.4010.9.2018.2. JKT).

Natomiast przez instrumenty o charakterze zabezpieczającym rozumie się instrumenty, które nie stanowią samoistnych, niezależnych operacji zawieranych w celu osiągnięcia zysku z posiadanego kapitału, niezwiązanych z działalnością operacyjną podatnika lecz takie, których zasadniczym celem jest zapewnienie stosownego zabezpieczenia dla określonego rodzaju działalności podmiotu (tj. w szczególności zabezpieczenie przychodów/kosztów tej działalności) i które z taką działalnością można powiązać (tak również np. Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej z 15 lutego 2018 r., Znak: 0111-KDIB1-3.4010.9.2018.2.JKT).

Zatem, w ocenie Wnioskodawcy, na gruncie prawa podatkowego należy przyjąć, że dla określenia charakteru danej transakcji związanej z instrumentami pochodnymi decydujące znaczenie powinna mieć intencja/cel podatnika zawierającego tego typu transakcję, znajdująca odzwierciedlenie w stosownej dokumentacji posiadanej przez podatnika.

Jak wskazano w opisie zdarzenia przyszłego, sprzedaż energii elektrycznej zazwyczaj odbywa się w ramach z góry zakontraktowanych dostaw (nawet z kilkuletnim wyprzedzeniem). W tym przypadku istotnym elementem kształtującym zakontraktowane ceny sprzedaży energii elektrycznej jest zarówno aktualna jak i prognozowana cena Uprawnień do emisji CO2, która wpływa na wysokość marzy osiąganej przez Wnioskodawcę.

W rezultacie Wnioskodawca - wykonując swoja podstawową, operacyjną działalność gospodarczą, tj. wytwarzanie i sprzedaż energii elektrycznej - w momencie zawierania umowy sprzedaży energii elektrycznej musi brać pod uwagę również wpływ udziału w EU ETS, w szczególności konieczność poniesienia wydatków na Uprawnienia do emisji CO2 w przypadku, gdy zajdzie konieczność umorzenia odpowiedniej ich liczby.

Biorąc pod uwagę powyższe, w ocenie Wnioskodawcy, również metoda kalkulacji ceny sprzedaży energii elektrycznej jest ściśle związana z wynikiem finansowym Wnioskodawcy z opisanych Transakcji. W konsekwencji należy uznać, że wydatki ponoszone przez Wnioskodawcę w celu nabycia Uprawnień do emisji CO2 służą zabezpieczeniu ryzyka związanego z podstawową działalnością Wnioskodawcy, tj. służą zabezpieczeniu przychodów albo kosztów Wnioskodawcy (wypełniając tym samym dyspozycję art. 7b ust. 1 pkt 6 lit. b ustawy o CIT).

Jak zostało wskazane w opisie zdarzenia przyszłego, Wnioskodawca zawiera Transakcje z udziałem pochodnych instrumentów finansowych. W takim stanie rzeczy, w przypadku tych Transakcji potencjalne zastosowanie może znaleźć art. 7b ust. 1 pkt 6 lit. b ustawy o CIT, gdyż dyspozycją ww. przepisu objęte zostały sytuacje, gdzie podatnik uzyskuje przychód/ponosi stratę z tytułu transakcji z udziałem pochodnych instrumentów finansowych.

Biorąc pod uwagę:

1. brzmienie art. 7b ust. 1 pkt 6 lit. b ustawy o CIT,
2. powyższe uwagi ogólne dotyczące interpretacji zwrotu „pochodnych instrumentów finansowych służących zabezpieczeniu przychodów albo kosztów” oraz
3. fakt, iż przedmiotem niniejszego wniosku jest określenie prawidłowej kwalifikacji do celów podatkowych wyniku osiąganego przez Spółkę z tytułu Transakcji z udziałem pochodnych instrumentów finansowych, których instrumentem bazowym są Uprawnienia do emisji CO2

-rozstrzygnięcia wymaga przede wszystkim kwestia charakteru przedmiotowych Transakcji.

W pierwszej kolejności należy zwrócić uwagę, że podstawową działalnością gospodarczą Wnioskodawcy jest wytwarzanie w procesie kogeneracji energii elektrycznej oraz ciepła i dystrybucji ciepła. W wyniku prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawca jest zobowiązany umarzać określoną ilość Uprawnień do emisji CO2. Jednocześnie, w ramach prowadzonej działalności występują sytuacje, kiedy to liczba przyznanych darmowo Uprawnień do emisji CO2 nie pokrywa faktycznie zrealizowanej emisji CO2, przez co Wnioskodawca jest zobowiązany nabyć brakującą liczbę Uprawnień do emisji CO2. Powyższe stanowi podstawowy cel zawierania przedmiotowych Transakcji, których istotą jest zabezpieczający charakter przed rynkowymi wahaniami cen instrumentu bazowego (tj. Uprawnień do emisji CO2). Zatem, mając na uwadze zakres prowadzonej działalności, Transakcje nie stanowią samoistnych, niezależnych operacji zawieranych w celu osiągnięcie zysku z posiadanego kapitału. Są one natomiast ściśle powiązane z podstawową działalnością operacyjną Spółki oraz mają na celu jak najlepsze zabezpieczenie źródła przychodów z tytułu sprzedaży energii elektrycznej.

Biorąc pod uwagę powyższe, w opinii Wnioskodawcy, w niniejszych okolicznościach zastosowanie znajdzie wyłączenie ze źródła przychodów „zyski kapitałowe” dla zawieranych Transakcji z wykorzystaniem pochodnych instrumentów finansowych, których instrumentem bazowym są Uprawnienia do emisji CO2, służących zabezpieczeniu przychodów albo kosztów niezaliczanych do zysków kapitałowych (tj. instrumentów zabezpieczających przychody/koszty z pozostałej działalności podatnika), które powinny być zaliczane do przychodów z pozostałej działalności podatnika.

Powyższe znajduje potwierdzenie w interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 28 listopada 2018 r., Znak: 0114-KDIP2-2.4010.372.2018.2.AG, w której Organ wskazał, że W związku z powyższym, wynik osiągany przez Spółkę z tytułu realizacji transakcji z udziałem Pochodnych Instrumentów Finansowych, których instrumentem bazowym jest/są: gaz ziemny, ropa naftowa, energia elektryczna, uprawnienia do emisji CO2 oraz prawa majątkowe i które zawierane są przez Spółkę w celu zabezpieczenia ryzyka związanego z podstawową, operacyjną działalnością Spółki, powinien być kwalifikowany przez Wnioskodawcę do źródła przychodów z innych źródeł.

Z powyższego jednoznacznie wynika, iż u podstaw ww. Transakcji zawieranych przez Wnioskodawcę leży jedynie chęć jak najlepszego zabezpieczenia przychodów/kosztów prowadzonej podstawowej, operacyjnej działalności gospodarczej (która to działalność nie stanowi działalności kapitałowej), a nie chęć osiągnięcia zysku z posiadanego kapitału.

Konkludując, przychody osiągane z tytułu realizacji Transakcji z udziałem pochodnych instrumentów finansowych, których instrumentem bazowym są Uprawnienia do emisji CO2, i które są zawierane przez Spółkę, w celu zabezpieczenia ryzyka związanego z podstawową działalnością Spółki, powinny być kwalifikowane do źródła przychodów z innych źródeł zgodnie z treścią art. 7b ust. 1 pkt 6 lit. b ustawy o CIT.

Mając na uwadze powyższe Wnioskodawca wnosi o potwierdzenie prawidłowości jego stanowiska w zakresie przedstawionego pytania.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Odnosząc się do powołanych we wniosku interpretacji indywidualnych stwierdzić należy, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach innych podmiotów i nie wiążą tut. Organu w sprawie będącej przedmiotem wniosku.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2018 r. poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.