2019.12.06 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP1-1.4012.477.2019.3.AM
z 6 grudnia 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 5 września 2019 r. (data wpływu 5 września 2019 r.), uzupełnionym pismem Strony z dnia 18 października 2019 r. (data wpływu 21 października 2019 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie Organu z dnia 17 października 2019 r. znak sprawy 0114 KDIP1 1.4012.477.2019.1.AM (skutecznie doręczone 18 października 2019 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku obowiązku zapłaty w mechanizmie podzielonej płatności za nabyte przez Wnioskodawcę wierzytelności -jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 5 września 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku obowiązku zapłaty w mechanizmie podzielonej płatności za nabyte przez Wnioskodawcę wierzytelności.

Niniejszy wniosek został uzupełnionym pismem Strony z dnia 18 października 2019 r. (data wpływu 21 października 2019 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie Organu z dnia 17 października 2019 r. znak sprawy 0114 KDIP1 1.4012.477.2019.1.AM (skutecznie doręczone 18 października 2019 r.).

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe:

A. Sp. z o. o. z siedzibą w (…) (dalej jako „Wnioskodawca”, „Faktor”, „Spółka”) świadczy usługę faktoringową na rzecz B. Sp. z o. o. (dalej jako: „Faktorant”, „Dostawca”) z siedzibą w (…), krajowego dystrybutora części i akcesoriów samochodowych marki (…) w Polsce. Polega ona na tym, że a B. Sp. z o. o. w sposób ciągły sprzedaje autoryzowanym dealerom marki (…) w Polsce (dalej: jako „Dealerzy”) części zamienne i akcesoria samochodowe marki (…) (dalej: jako „Części”). Następnie w okresach miesięcznych Faktorant ceduje na rzecz Wnioskodawcy wierzytelności pieniężne wynikające z tytułu sprzedaży Części Dealerom. Natomiast Dealerzy są informowani o cesji na rzecz Wnioskodawcy i dokonują zapłaty ceny sprzedaży wraz z ewentualnymi odsetkami bezpośrednio na rzecz Wnioskodawcy. Transakcja ta jest oparta na umowie faktoringu (dalej „Umowa Faktoringu”) zawartej pomiędzy B. Sp. z o. o. i Wnioskodawcą, której kopia jest załączona do niniejszego wniosku. Umowa Faktoringu stanowi, że nabycie wierzytelności następuje bez możliwości regresowych wobec B. Sp. z o. o., co oznacza, że Wnioskodawca bierze ryzyko niewypłacalności Dealera z tytułu sprzedaży Części. Usługa faktoringowa świadczona przez Spółkę na rzecz B. Sp. z o. o. polega na tym, że wierzytelność pieniężna stanowiąca cenę sprzedaży Części jest oddzielana od umowy sprzedaży Części i zbywana Wnioskodawcy przez B. Sp. z o. o. W pozostałym zakresie umowa sprzedaży Części dalej wiąże B. Sp. z o. o. (Dostawcę) i Dealera będącego nabywcą Części. Natomiast z uwagi na zmianę wierzyciela uprawnionego do otrzymania zapłaty za Części z B. Sp. z o. o. na Wnioskodawcę, to Dealerzy, jako zobowiązani do zapłaty z tytułu umowy sprzedaży Części, mają obowiązek dokonać zapłaty ceny sprzedaży Części bezpośrednio na rachunek Wnioskodawcy. Natomiast Wnioskodawca nabywając od B. Sp. z o. o. wierzytelności pieniężne stanowiące cenę sprzedaży Części, dokonuje zapłaty B. Sp. z o. o. ceny za nabycie tych wierzytelności, zaraz po ich nabyciu. Spółka po zakończeniu każdego miesiąca kalendarzowego nabywa wierzytelności pieniężne stanowiące cenę sprzedaży Części Dealerom przez B. Sp. z o. o. w danym miesiącu kalendarzowym.

Jest to nabycie zbiorcze wielu wierzytelności, powstałych w danym miesiącu kalendarzowym. Nabycie odbywa się po cenie równiej wartości wynikającej z sumy wierzytelności za Części z pomniejszeniem o stosowny rabat skalkulowany na podstawie stawki WIBOR, powiększony o koszt pozyskania środków finansowych, ponoszonych przez Spółkę oraz powiększony o marżę stanowiącą przychód Wnioskodawcy. Kwota rabatu jest opodatkowana podatkiem VAT. Spółka nabywa wierzytelności z tytułu sprzedaży Części przez B. Sp. z o. o. w kwocie brutto, tj. z podatkiem VAT. Następnie, jak wyżej wskazano, Spółka płaci co miesiąc B. Sp. z o. o. za nabycie tych wierzytelności. Natomiast Dealerzy mają umownie zagwarantowany 60 dniowy termin zapłaty za kupione przez nich Części. Jest to tzw. kredyt kupiecki polegający na odroczeniu obowiązku zapłaty, który udzielony jest dłużnikowi, czyli w tym przypadku Dealerom. To powoduje, że po nabyciu danych wierzytelności przez Wnioskodawcę, najpierw następuje zapłata ceny nabycia tych wierzytelności, którą Spółka dokonuje na rzecz B. Sp. z o. o. Następnie, zaś Dealerzy spłacają nabyte przez Wnioskodawcę wierzytelności. Obrazowo sposób nabycia wierzytelności i realizacji płatności na podstawie Umowy Faktoringu jest następujący: przykład dla wierzytelności nabytych w miesiącu sierpniu 2019 roku: 1 września Wnioskodawca nabywa od B. Sp. z o. o. wierzytelności za Części na mocy Umowy Faktoringu. Wierzytelności nabywane są w cenach brutto. B. Sp. z o . o. przedstawia miesięczne zestawienie wierzytelności, jakie chce sprzedać Wnioskodawcy. W zestawieniu tym wymieniona jest łączna wartość wierzytelności do skupienia za Części dostarczone Dealerom, które to wierzytelności potwierdzone są fakturami potwierdzającymi sprzedaż Części Dealerom w sierpniu 2019 r. B. Sp. z o. o. przedstawia Wnioskodawcy jedno zestawienie miesięczne wobec Dealera. W ramach takiego zestawienia B. Sp. z o. o. mogła wystawić Dealerowi kilkaset faktur za dostarczone Części. 2 września Wnioskodawca płaci B. Sp. z o. o. za nabyte wierzytelności, pomniejszając kwotę przelewu o rabat stanowiący wynagrodzenie za realizację usługi faktoringu. Wnioskodawca dokonuje jednego przelewu za wszystkie nabyte wierzytelności od B. Sp. z o. o. 60 dni po 31 sierpnia 2019 r. Wnioskodawca otrzymuje płatności od Dealerów za Części sprzedane Dealerom przez B. Sp. z o. o. w sierpniu 2019 roku. Ustawa z dnia 9 sierpnia 2019 roku o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (dalej „Ustawa o zmianie VAT”), wprowadza obowiązkowy mechanizm podzielonej płatności, który obejmuje także sprzedaż hurtową części i akcesoriów samochodowych do pojazdów samochodowych z wyłączeniem motocykli (PKWiU 45.31.1) w sytuacji, gdy płatność wynosi 15.000 zł lub więcej. Ustawa o zmianie VAT wchodzi w życie z dniem 1 listopada 2019 roku. Obecnie, co do zasady Dealerzy płacą Spółce jednym przelewem, obejmującym zestawienie Części sprzedanych danemu Dealerowi w danym miesiącu. Spółka także jeden raz w miesiącu płaci B. Sp. z o.o. za nabyte wierzytelności, stanowiące cenę sprzedaży Części.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

Czy Wnioskodawca zobowiązany do zapłaty B. Sp. z o.o. ceny z tytułu nabycia wierzytelności pieniężnych dotyczących Części, jako realizacja usługi faktoringowej, ma obowiązek dokonać zapłaty tej ceny przy zastosowaniu obowiązkowego mechanizmu podzielnej płatności (art. 108a ust. 1a ustawy o podatku od towarów i usług w brzmieniu nadanym Ustawą o zmianie VAT), czy też może zapłacić bez stosowania mechanizmu podzielnej płatności?
W razie, gdyby Wnioskodawca był zobowiązany do zapłaty w mechanizmie podzielonej płatności za wierzytelności dotyczące Części, nabyte od B. Sp. z o. o. za dany miesiąc kalendarzowy, to czy prawidłowe będzie dokonanie zapłaty za nabyte wierzytelności jednym przelewem z zastosowaniem mechanizmu podzielnej płatności (jedna płatność) za wszystkie wierzytelność dotyczące Części skupionych w danym miesiącu z tytułu Umowy Faktoringu?
W razie, gdyby mechanizm podzielnej płatności miał zastosowanie do Wnioskodawcy, dokonującego zapłaty B. Sp. z o. o. za nabyte wierzytelności pieniężne dotyczące Części z tytułu Umowy Faktoringu, to czy dokonując tej zapłaty, co ma miejsce bezpośrednio po zakończeniu danego miesiąca kalendarzowego, a przed zapłatą ceny przez Dealera, Spółka ma obowiązek sprawdzania w B. Sp. z o .o. , czy faktury dokumentujące sprzedaż Części zawierały wyraz „mechanizm podzielnej płatności”, czy nie musi tego sprawdzać?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad pytanie nr 1

Ustawa z dnia 11 marca 2004 roku o podatku od towarów i usług (dalej jako „Ustawa”), w brzmieniu nadanym ustawą z dnia 9 sierpnia 2019 roku, wprowadza obowiązkowy mechanizm podzielnej płatności w zakresie dostawy towarów, określonych w załączniku nr 15 do Ustawy. Polega on na tym, że autoryzowani dealerzy marki (…) (dalej jako „Dealerzy”), nabywający w sposób hurtowy określone w załączniku do Ustawy części i akcesoria samochodowe do pojazdów samochodowych z wyłączeniem motocykli (PKWiU 45.31.1) (dalej jako „Części”), mają obowiązek stosować mechanizm podzielnej płatności (art. 108a ust. 1a Ustawy), jeżeli kwota należności ogółem stanowi co najmniej 15.000 zł. Natomiast B. Sp. z o. o., jako wystawca faktur z tego tytułu, ma obowiązek wystawiać faktury z dodaniem wyrazów mechanizm podzielnej płatności, (art. 106e ust. 1 pkt 18a Ustawy) i przyjmować płatność z zastosowaniem mechanizmu podzielnej płatności (art. 108a ust. 1b Ustawy). Spółka dokonuje na rzecz B. Sp. z o. o. zapłaty za nabyte wierzytelności pieniężne stanowiące cenę sprzedaży Części, którą to sprzedaż wykonuje w sposób ciągły B. Sp. z o. o., krajowy dystrybutor części i akcesoriów samochodowych (…), na rzecz Dealerów.

Jednakże Wnioskodawca nie płaci długu Dealerów, bowiem nie jest do tego w żaden sposób zobowiązana, ale płaci własne zobowiązanie wynikające z Umowy Faktoringu, zawartej z B. Sp. z o. o. Stąd źródłem zobowiązania Spółki nie jest sprzedaż Części Dealerom przez B. Sp. z o. o., ale odrębna od tej sprzedaży Umowa Faktoringu. Na podstawie Umowy Faktoringu oraz comiesięcznej cesji wierzytelności, stanowiącej sumę wierzytelności pieniężnych, przysługujących B. Sp. z o. o. wobec Dealerów z tytułu sprzedaży Części w danym miesiącu kalendarzowym, następuje przeniesienie tych wierzytelności z B. Sp. z o. o. na rzecz Wnioskodawcy. Cena, którą płaci Spółka za to nabycie wierzytelności nie jest tożsama kwotowo z kwotą wynikającą z sumy wierzytelności z danego miesiąca kalendarzowego. Jest to rezultatem tego, że wynikająca z sumy wierzytelności cena za Części jest pomniejszona o stosowny rabat skalkulowany na podstawie stawki WIBOR, powiększony o koszt pozyskania środków finansowych, ponoszonych przez Spółkę oraz powiększony o marżę stanowiącą przychód Wnioskodawcy. Kwota rabatu jest opodatkowana podatkiem VAT w stawce 23%. Wnioskodawca zatem nie płaci B. Sp. z o. o. za nabycie Części, ale płaci za nabycie wierzytelności pieniężnych. Takie zaś nabycie nie wchodzi w skład dostawy towarów w rozumieniu art. 7 Ustawy oraz wierzytelność pieniężna nie jest zawarta w załączniku nr 15 do Ustawy. Gdyby przyjąć, że Wnioskodawca ma obowiązek płacić za nabyte wierzytelności z zastosowaniem mechanizmu podzielnej płatności, to kwota danej wierzytelności pieniężnej, wynikającej ze sprzedaży Dealerowi danej Części, nie jest tożsama z kwotą, którą płaci Spółka za nabycie tej wierzytelności od B. Sp. z o. o. Celem Ustawy o zmianie VAT jest wyeliminowanie patologii przestępczych i uszczelnienie systemu podatkowego w tym zakresie. Przekładając ten cel na przypadek Wnioskodawcy, zapłata za nabyte wierzytelności dokonywana jest wcześniej niż wynika z terminu zapłaty, określonego w umowie łączącej B. Sp. z o. o. z Dealerem, co nie naraża Skarb Państwa na uszczuplenie dochodów. Wszystkie te argumenty, zdaniem Wnioskodawcy, przemawiają za tym, że Spółka nie ma obowiązku dokonywania płatności za nabyte od B. Sp. z o. o. wierzytelności dotyczące Części, jako realizacja usługi faktoringowej, z zastosowaniem mechanizmu podzielnej płatności, o czym mowa art. 108a ust. 1a Ustawy w brzmieniu nadanym Ustawą o zmianie VAT.

Ad pytanie nr 2

W razie udzielenia odpowiedzi negatywnej na pytanie nr 1 powyżej, tj. że Wnioskodawca ma obowiązek dokonywania płatności za nabyte od B. Sp. z o. o. wierzytelności dotyczące Części, jako realizacja usługi faktoringowej, z zastosowaniem mechanizmu podzielnej płatności, o czym mowa w art. 108a ust. 1a Ustawy w brzmieniu nadanym Ustawą o zmianie VAT, to realizacja tego obowiązku polegałaby na dokonaniu jednego zbiorczego przelewu do B. Sp. z o. o., obejmującego sumę wierzytelności nabytych w danych miesiącu kalendarzowym, który to przelew byłby realizowany za pomocą mechanizmu podzielnej płatności. Taką możliwość przewiduje art. 108a ust. 3a Ustawy, wchodzący w życie z dniem 1 listopada 2019 roku w brzmieniu: „W przypadku wystawienia na rzecz podatnika przez jednego dostawcę lub usługodawcę w okresie nie krótszym niż jeden dzień i nie dłuższym niż jeden miesiąc więcej niż jednej faktury zapłata z zastosowaniem mechanizmu podzielonej płatności może dotyczyć więcej niż jednej faktury”.

Przekładając treść tego przepisu na przypadek Spółki, należy stwierdzić, że jeżeli Wnioskodawca jest podatnikiem zobowiązanym do zapłaty B. Sp. z o. o. za nabyte wierzytelności z zastosowaniem mechanizmu podzielnej płatności, to:

Spółka nie ma obowiązku dokonywania oddzielnej zapłaty za wierzytelności nabyte wobec każdego Dealera, tj. zapłata za wierzytelności oddzielnie za każdego z Dealerów, lecz może dokonać zapłaty jednym zbiorczym przelewem do B. Sp. z o. o.,
Spółka nie ma obowiązku włączania do takiej zbiorczej płatności swoich zobowiązań wobec B. Sp. z o. o. z innego tytułu niż Umowa Faktoringu. Powyższe wynika z tego, że jeżeli Spółka jako nabywca wierzytelności od B. Sp. z o. o., będącego dostawcą Części, jest podatnikiem zobowiązanym do zastosowania mechanizmu podzielnej płatności, to może jako podatnik skorzystać także z rozwiązania przyjętego w art. 108a ust. 3a Ustawy. Przepisy Ustawy nie wykluczają Spółki z tej możliwości, tj. nie wprowadzają ograniczeń czy wyłączeń w odniesieniu do umowy faktoringu. Ponadto, przepis art. 108a ust. 3a nie nakazuje Wnioskodawcy, by wszelkie płatności na rzecz B. Sp. z o. o., zarówno z Umowy Faktoringu, czyli jednego źródła zobowiązania, jak również z innych źródeł zobowiązań niezwiązanych z Umową Faktoringu, były dokonywane z zastosowaniem mechanizmu podzielnej płatności. Zmieniony sposób nabycia wierzytelności byłby następujący (przykład zdarzenia przyszłego w razie nabycia wierzytelności za miesiąc sierpień 2019 r.): 1 września Wnioskodawca nabywa od B. Sp. z o. o. wierzytelności za Części na podstawie Umowy Faktoringu. Wierzytelności nabywane są w cenach brutto. B. Sp. z o. o. przedstawia miesięczne zestawienie wierzytelności jakie chce sprzedać Wnioskodawcy. W zestawieniu tym wymieniona jest łączna wartość wierzytelności do skupienia za Części dostarczone i zafakturowane do Dealerów w sierpniu 2019 r. B. Sp. z o. o. przedstawia Wnioskodawcy jedno zestawienie miesięczne na Dealera. W ramach takiego zestawienia B. Sp. z o. o. mogła wystawić Dealerowi kilkaset faktur za dostarczone Części. 2 września Wnioskodawca płaci B. Sp. z o. o. za nabyte wierzytelności, pomniejszając kwotę przelewu o rabat stanowiący wynagrodzenie za realizację usługi faktoringu. Wnioskodawca dokonuje jednego przelewu w mechanizmie podzielonej płatności za wszystkie nabyte wierzytelności od B. Sp. z o. o., 60 dni po 31 sierpnia 2019 r. Wnioskodawca otrzymuje płatności od Dealerów za Części dostarczone i zafakturowane do Dealerów przez B. Sp. z o. o. w sierpniu 2019 roku.

Ad pytanie nr 3

Spółka dokonując nabycia wierzytelności pieniężnych od B. Sp. z o. o., stosownie do art. 516 zd. 1 Kodeksu cywilnego oraz Umowy Faktoringu, nie ma obowiązku sprawdzania każdej z wielu wierzytelności w zakresie ich istnienia. W razie nieistnienia danej wierzytelności nie dochodzi do jej nabycia, jeżeli zaś Spółka dokonałaby zapłaty za nieistniejącą wierzytelność, to B. Sp. z o. o. jest zobowiązany do zwrotu tej zapłaty z tytułu obowiązku zwrotu świadczenia nienależnego (art. 410 § 2 Kodeksu cywilnego). Dalej, Spółka nabywa od B. Sp. z o. o. wierzytelności pieniężne na zasadzie globalnej, tj. sumę wierzytelności wobec każdego z Dealerów (łącznie około 50 podmiotów) za poprzedni miesiąc kalendarzowy. Nabycie to może obejmować kilkaset lub więcej wierzytelności.

Przedstawiając Spółce wierzytelności do nabycia, B. Sp. z o. o. wskazuje kwotę ogółem tych wierzytelności z podziałem na Dealerów i nie przedkłada Spółce jednostkowych faktur, potwierdzających sprzedaż Części, bowiem nie ma takiego obowiązku zarówno w przepisach cywilnych, jak i podatkowych.

Art. 108a ust. 1a Ustawy, nakazujący dokonywać płatności z zastosowaniem mechanizmu podzielnej płatności, dotyczy wyłącznie Dealerów, bowiem Dealerzy płacą za nabyte Części. Natomiast Spółka płaci B. Sp. z o. o. nie cenę za Części, ale cenę, za jaką nabywa wierzytelności pieniężne od B. Sp. z o. o. Ponadto, z treści tego przepisu wynika także to, że:

zastosowanie mechanizmu podzielnej płatności nie jest uzależnione od tego, czy wystawca faktury zawarł w jej treści wyrazy „mechanizm podzielnej płatności”, bowiem to Ustawa w art. 108a ust. 1a określa, jaka dostawa towarów lub usług jest objęta tym obowiązkiem;
jeżeli B. Sp. z o. o. wystawiłby faktury dotyczące dostawy Części, których wartość byłaby poniżej kwoty 15.000 zł i jednocześnie zawarłby w treści tych faktur wyrazy „mechanizm podzielnej płatności”, to nie powoduje to, że Spółka jako nabywca wierzytelności z tytułu Umowy Faktoringu, miałaby obowiązek płacenia do B. Sp. z o. o. z zastosowaniem mechanizmu podzielnej płatności, bowiem zastosowanie lub nie zastosowanie mechanizmu podzielnej płatności nie jest uzależnione od decyzji B. Sp. z o. o. jako podatnika dokonującego dostawy, ale jest to określone w ww. przepisie Ustawy. Wskutek tego Spółka nie ma obowiązku sprawdzania, czy faktura za Części wystawiona Dealerowi przez B. Sp. z o. o. zawiera wyrazy „mechanizm podzielnej płatności”, czy też nie zawiera tych wyrazów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 103 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 roku o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174, z późn. zm.), zwaną dalej ustawą lub ustawą o VAT, podatnicy oraz podmioty wymienione w art. 108 są obowiązani, bez wezwania naczelnika urzędu skarbowego, do obliczania i wpłacania podatku za okresy miesięczne w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym powstał obowiązek podatkowy, na rachunek urzędu skarbowego, z zastrzeżeniem ust. 1a-4 oraz art. 33 i art. 33b.

Stosownie do art. 108a ust. 1 ustawy, podatnicy, którzy otrzymali fakturę z wykazaną kwotą podatku, przy dokonywaniu płatności kwoty należności wynikającej z tej faktury mogą zastosować mechanizm podzielonej płatności.

W myśl art. 108a ust. 2 - zastosowanie mechanizmu podzielonej płatności polega na tym, że:

zapłata kwoty odpowiadającej całości albo części kwoty podatku wynikającej z otrzymanej faktury jest dokonywana na rachunek VAT;
zapłata całości albo części kwoty odpowiadającej wartości sprzedaży netto wynikającej z otrzymanej faktury jest dokonywana na rachunek bankowy albo na rachunek w spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej, dla których jest prowadzony rachunek VAT, albo jest rozliczana w inny sposób.

Jak stanowi art. 108a ust. 3 - zapłata z zastosowaniem mechanizmu podzielonej płatności dokonywana jest w złotych polskich przy użyciu komunikatu przelewu udostępnionego przez bank lub spółdzielczą kasę oszczędnościowo-kredytową, przeznaczonego do dokonywania płatności w mechanizmie podzielonej płatności, w którym podatnik wskazuje:

kwotę odpowiadającą całości albo części kwoty podatku wynikającej z faktury, która ma zostać zapłacona w mechanizmie podzielonej płatności;
kwotę odpowiadającą całości albo części wartości sprzedaży brutto;
numer faktury, w związku z którą dokonywana jest płatność;
numer, za pomocą którego dostawca towaru lub usługodawca jest zidentyfikowany na potrzeby podatku.

Zgodnie z art. 108a ust. 5 - w przypadku gdy płatność zostanie dokonana w sposób określony w ust. 2 na rzecz podatnika innego niż wskazany na fakturze, o której mowa w ust. 3 pkt 3, podatnik, na rzecz którego dokonano tej płatności, odpowiada solidarnie wraz z dostawcą tych towarów lub usługodawcą za nierozliczony przez dostawcę towarów lub usługodawcę podatek wynikający z tej dostawy towarów lub tego świadczenia usług do wysokości kwoty otrzymanej na rachunek VAT.

Na podstawie art. 108a ust. 6 - odpowiedzialność solidarna podatnika, o którym mowa w ust. 5, jest wyłączona w przypadku dokonania przez tego podatnika płatności na rachunek VAT dostawcy towarów lub usługodawcy wskazanego na fakturze, o której mowa w ust. 3 pkt 3, albo zwrotu otrzymanej płatności na rachunek VAT podatnika, od którego otrzymano tę płatność, niezwłocznie po powzięciu informacji o jej otrzymaniu, w kwocie otrzymanej na rachunek VAT. Przepis ust. 3 stosuje się odpowiednio.

Ustawa z dnia 9 sierpnia 2019 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2019 r., poz. 1751) z dniem 1 listopada 2019 r. m.in. wprowadziła katalogu towarów i usług, w stosunku do których obligatoryjne zastosowanie ma mechanizm podzielonej płatności.

I tak, zgodnie z art. 108a ust. 1a ustawy o VAT, obowiązującym od dnia 1 listopada 2019 r., przy dokonywaniu płatności za nabyte towary lub usługi wymienione w załączniku nr 15 do ustawy, udokumentowane fakturą, w której kwota należności ogółem stanowi kwotę, o której mowa w art. 19 pkt 2 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. - Prawo przedsiębiorców, podatnicy są obowiązani zastosować mechanizm podzielonej płatności.

W myśl art. 19 ustawy z dnia 6 marca 2018 r., Prawo przedsiębiorców (Dz. U. z 2019 poz. 1292), dokonywanie lub przyjmowanie płatności związanych z wykonywaną działalnością gospodarczą następuje za pośrednictwem rachunku płatniczego przedsiębiorcy, w każdym przypadku gdy:

stroną transakcji, z której wynika płatność, jest inny przedsiębiorca oraz
jednorazowa wartość transakcji, bez względu na liczbę wynikających z niej płatności, przekracza 15 000 zł lub równowartość tej kwoty, przy czym transakcje w walutach obcych przelicza się na złote według średniego kursu walut obcych ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień dokonania transakcji.

Ustawodawca w poz. 76 załącznika nr 15 do ustawy wskazał, że z dniem 1 listopada 2019 r. obowiązek stosowania mechanizmu podzielnej płatności dotyczy objętych symbolem PKWiU 29.32.30.0 dostawy części i akcesoriów do pojazdów silnikowych (z wyłączeniem motocykli), gdzie indziej niesklasyfikowanych.

W pozycji 145 ww. załącznika do ustawy natomiast wskazano objętą symbolem PKWiU 45.31.1 sprzedaż hurtową części i akcesoriów do pojazdów samochodowych, z wyłączeniem motocykli.

W myśl art. 108a ust. 1b ustawy o VAT, podatnik obowiązany do wystawienia faktury, o której mowa w art. 106e ust. 1 pkt 18a, jest obowiązany do przyjęcia płatności kwoty należności wynikającej z tej faktury z zastosowaniem mechanizmu podzielonej płatności.

Zgodnie z art. 106e ust. 1 pkt 18a ustawy o VAT, w przypadku faktur, w których kwota należności ogółem stanowi kwotę, o której mowa w art. 19 pkt 2 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. – Prawo przedsiębiorców, obejmujących dokonaną na rzecz podatnika dostawę towarów lub świadczenie usług, o których mowa w załączniku nr 15 ustawy - faktura powinna zawierać - wyrazy „mechanizm podzielonej płatności.”

Na podstawie art. 108a ust. 1c ww. ustawy, przepisy ust. 1-1b stosuje się odpowiednio do płatności, o których mowa w art. 19a ust. 8. W takim przypadku w komunikacie przelewu, o którym mowa w ust. 3, podatnik w miejsce informacji, o której mowa w ust. 3 pkt 3, wpisuje wyraz „zaliczka”.

Zgodnie z art. 108a ust. 1d ww. ustawy, w przypadku dokonania potrącenia, o którym mowa w art. 498 Kodeksu cywilnego, przepisów ust. 1a i 1b nie stosuje się w zakresie, w jakim kwoty należności są potrącane.

Na podstawie art. 108a ust. 7 ustawy, w przypadku stwierdzenia, że podatnik dokonał płatności z naruszeniem ust. 1a, naczelnik urzędu skarbowego lub naczelnik urzędu celno-skarbowego ustala dodatkowe zobowiązanie podatkowe w wysokości odpowiadającej 30% kwoty podatku przypadającej na nabyte towary lub usługi wymienione w załączniku nr 15 do ustawy, wykazane na fakturze, której dotyczy płatność. W stosunku do osób fizycznych, które za ten sam czyn ponoszą odpowiedzialność za wykroczenie skarbowe albo za przestępstwo skarbowe, dodatkowego zobowiązania podatkowego nie ustala się.

Natomiast w myśl art. 108a ust. 8, przepisu ust. 7 nie stosuje się, jeżeli dostawca lub usługodawca rozliczył całą kwotę podatku wynikającą z faktury, która została zapłacona z naruszeniem ust. 1a.

Jak stanowi art. 105a ust. 1 ustawy, podatnik, o którym mowa w art. 15, na rzecz którego dokonano dostawy towarów, o których mowa w załączniku nr 15 do ustawy, odpowiada solidarnie wraz z podmiotem dokonującym tej dostawy za jego zaległości podatkowe, w części podatku proporcjonalnie przypadającej na dostawę dokonaną na jego rzecz, jeżeli w momencie dokonania tej dostawy podatnik wiedział lub miał uzasadnione podstawy do tego, aby przypuszczać, że cała kwota podatku przypadająca na dokonaną na jego rzecz dostawę lub jej część nie zostanie wpłacona na rachunek urzędu skarbowego.

Z opisu sprawy wynika, że A. Sp. z o. o. z siedzibą w (…) (Faktor, Spółka, Wnioskodawca) świadczy usługę faktoringową na rzecz B. Sp. z o. o. (Faktorant, Dostawca), krajowego dystrybutora części i akcesoriów samochodowych marki (…) w Polsce. Polega ona na tym, że Faktorant w sposób ciągły sprzedaje autoryzowanym dealerom marki (…) w Polsce (Dealerzy) części zamienne i akcesoria samochodowe marki (…) (Części).

Następnie w okresach miesięcznych Faktorant ceduje na rzecz Wnioskodawcy wierzytelności pieniężne wynikające z tytułu sprzedaży Części Dealerom. Natomiast Dealerzy są informowani o cesji na rzecz Wnioskodawcy i dokonują zapłaty ceny sprzedaży wraz z ewentualnymi odsetkami bezpośrednio na rzecz Wnioskodawcy (Faktora). Transakcja ta jest oparta na Umowie Faktoringu zawartej pomiędzy Faktorantem i Wnioskodawcą. Umowa Faktoringu stanowi, że nabycie wierzytelności następuje bez możliwości regresowych wobec Faktoranta, co oznacza, że Wnioskodawca bierze ryzyko niewypłacalności Dealera z tytułu sprzedaży Części. Usługa faktoringowa świadczona przez Wnioskodawcę na rzecz Faktoranta polega na tym, że wierzytelność pieniężna stanowiąca cenę sprzedaży Części jest oddzielana od umowy sprzedaży Części i zbywana Wnioskodawcy przez Faktoranta. W pozostałym zakresie umowa sprzedaży Części dalej wiąże Faktoranta (sprzedawcę części) i Dealera będącego nabywcą Części. Natomiast z uwagi na zmianę wierzyciela uprawnionego do otrzymania zapłaty za Części, to Dealerzy, jako zobowiązani do zapłaty z tytułu umowy sprzedaży Części, mają obowiązek dokonać zapłaty ceny sprzedaży Części bezpośrednio na rachunek Wnioskodawcy. Natomiast Wnioskodawca nabywając wierzytelności pieniężne stanowiące cenę sprzedaży Części, dokonuje zapłaty Faktorantowi ceny za nabycie tych wierzytelności, zaraz po ich nabyciu. Spółka po zakończeniu każdego miesiąca kalendarzowego nabywa wierzytelności pieniężne stanowiące cenę sprzedaży Części Dealerom przez Faktoranta (Dostawcę) w danym miesiącu kalendarzowym.

Jest to nabycie zbiorcze wielu wierzytelności, powstałych w danym miesiącu kalendarzowym. Nabycie odbywa się po cenie równiej wartości wynikającej z sumy wierzytelności za Części z pomniejszeniem o stosowny rabat skalkulowany na podstawie stawki WIBOR, powiększony o koszt pozyskania środków finansowych, ponoszonych przez Spółkę oraz powiększony o marżę stanowiącą przychód Wnioskodawcy. Kwota rabatu jest opodatkowana podatkiem VAT. Wnioskodawca nabywa wierzytelności z tytułu sprzedaży Części przez Faktoranta w kwocie brutto, tj. z podatkiem VAT. Następnie, jak wyżej wskazano, Spółka płaci co miesiąc Faktorantowi za nabycie tych wierzytelności. Natomiast Dealerzy mają umownie zagwarantowany 60 dniowy termin zapłaty za kupione przez nich Części. Jest to tzw. kredyt kupiecki polegający na odroczeniu obowiązku zapłaty, który udzielony jest dłużnikowi, czyli w tym przypadku Dealerom. To powoduje, że po nabyciu danych wierzytelności przez Wnioskodawcę, najpierw następuje zapłata ceny nabycia tych wierzytelności, którą Wnioskodawca dokonuje na rzecz Faktoranta z tytułu nabycia wierzytelności i realizacji płatności na podstawie Umowy Faktoringu. Następnie, zaś Dealerzy spłacają nabyte przez Spółkę wierzytelności. Wierzytelności nabywane są w cenach brutto. Faktorant (Dostawca) przedstawia miesięczne zestawienie wierzytelności, jakie chce sprzedać Wnioskodawcy. W zestawieniu tym wymieniona jest łączna wartość wierzytelności do skupienia za Części dostarczone Dealerom, które to wierzytelności potwierdzone są fakturami potwierdzającymi sprzedaż Części Dealerom w danym miesiącu. Faktorant przedstawia Spółce jedno zestawienie miesięczne wobec Dealera. W ramach takiego zestawienia Faktorant może wystawić Dealerowi kilkaset faktur za dostarczone Części. Wnioskodawca płaci Faktorantowi za nabyte wierzytelności, pomniejszając kwotę przelewu o rabat stanowiący wynagrodzenie za realizację usługi faktoringu. Wnioskodawca dokonuje jednego przelewu za wszystkie nabyte wierzytelności od Faktoranta. Obecnie, co do zasady Dealerzy płacą Wnioskodawcy jednym przelewem, obejmującym zestawienie Części sprzedanych danemu Dealerowi w danym miesiącu. Wnioskodawca także jeden raz w miesiącu płaci Faktorantowi za nabyte wierzytelności, stanowiące cenę sprzedaży Części.

Ad 1

Wnioskodawca ma wątpliwości, czy będąc zobowiązanym do zapłaty Faktorantowi ceny z tytułu nabycia wierzytelności pieniężnych dotyczących Części, jako realizacja usługi faktoringowej, ma obowiązek dokonać zapłaty tej ceny przy zastosowaniu obowiązkowego mechanizmu podzielnej płatności (art. 108a ust. 1a ustawy o podatku od towarów i usług w brzmieniu nadanym Ustawą o zmianie VAT), czy też może zapłacić bez stosowania mechanizmu podzielnej płatności.

Odnosząc się do powyższego należy w pierwszej kolejności wskazać, że obowiązek bezwzględnego stosowania mechanizmu podzielonej płatności wprowadzony przepisami obowiązującymi od dnia 1 listopada 2019 r. dotyczy wyłącznie konkretnych towarów i usług enumeratywnie wymienionych w załączniku nr 15 do ustawy. Jednocześnie będzie funkcjonował dobrowolny system podzielonej płatności na pozostałe towary i usługi, który został wprowadzony ustawą z dnia 15 grudnia 2017 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r. poz. 62, z późn. zm.).

Podkreślenia wymaga fakt, że zapis art. 108a ust. 1a ustawy, wprowadza obowiązek zastosowania mechanizmu podzielonej płatności przy regulowaniu należności z faktury, w której wartość sprzedaży brutto przekracza 15 000 zł i faktura ta obejmuje swym zakresem towary lub usługi wskazane w załączniku nr 15 do ustawy. Co do zasady faktura taka powinna być oznaczona przez wystawcę informacją „mechanizm podzielonej płatności”. Należy jednak zwrócić uwagę, że wprowadzony obowiązek zapłaty takiej faktury w mechanizmie podzielonej płatności nie jest uzależniony od tego, czy na fakturze zawarto takie oznaczenie. Zatem nawet jeżeli sprzedawca nie dopełnił obowiązku i nie oznaczył takiej faktury, nabywca ma obowiązek zapłaty kwoty należności za towary lub usługi z załącznika nr 15 w mechanizmie podzielonej płatności. Nabywca bowiem musi być zorientowany, co jest przedmiotem transakcji, to nabywca bowiem inicjuje płatność i odpowiada za wybór formy płatności. Podkreślić należy, że nabywca jest zobowiązany do analizy, jakie towary lub usługi nabył i czy wiążą się z tym dla niego określone obowiązki.

W konsekwencji, biorąc pod uwagę art. 108a ust. 1b ustawy o VAT, należy wskazać, że jeżeli wartość faktury dotyczy towarów lub usług wymienionych w załączniku nr 15 do ustawy o VAT, wówczas obowiązek przyjęcia płatności wskazany w ww. przepisie dotyczy całej płatności. W przypadku gdy faktura dokumentuje oprócz towarów lub usług z załącznika nr 15 również inne towary czy usługi, wówczas nabywca ma obowiązek zapłacić w podzielonej płatności wyłącznie tą część faktury dotyczącą towarów i usług wymienionych w załączniku nr 15, a sprzedawca obowiązany jest do przyjęcia tej kwoty. Niemniej jednak nabywca może uregulować całą kwotę wynikającą z takiej faktury w mechanizmie podzielonej płatności.

Jak natomiast wyżej wskazano w art. 108a ust. 7 i 8, wprowadza się sankcję dla nabywcy, który mimo ciążącego na nim obowiązku uregulowania kwoty podatku VAT wykazanej na fakturze w mechanizmie podzielonej płatności ureguluje tę kwotę w inny sposób. Proponuje się, aby sankcja za ten czyn wynosiła 30% kwoty podatku wykazanego na takiej fakturze. Oczywiście obowiązek zastosowania mechanizmu podzielonej płatności dotyczy wyłącznie kwoty odpowiadającej kwocie podatku VAT przypadającej na nabyte towary lub usługi wymienione w załączniku nr 15. Jeżeli zatem nabywca otrzyma fakturę o wartości brutto powyżej 15 000 zł i faktura ta będzie obejmowała swym zakresem towary, czy usługi wymienione w załączniku nr 15, wówczas (bez względu czy sprzedawca zamieścił na niej informację „mechanizm podzielonej płatności”) ma on obowiązek uregulowania kwoty podatku VAT od takiej pozycji na fakturze w mechanizmie podzielonej płatności.

Ponadto sankcja nie będzie również ustalana, jeżeli mimo uregulowania takiej faktury w inny sposób (zamiast obowiązkowego zastosowania mechanizmu podzielonej płatności) dostawca lub usługodawca rozliczy cały podatek należny wynikający z tej faktury. Mechanizm podzielonej płatności ma przeciwdziałać oszustwom w VAT i zabezpieczać interes Skarbu Państwa. Jeżeli więc interes ten nie zostanie naruszony w danej sytuacji, nie ma istotnych powodów, żeby nakładać na nabywcę sankcję.

Z ww. przepisów określających mechanizm podzielonej płatności wynika, że płatności dokonywane z wykorzystaniem mechanizmu podzielonej płatności dokonywane mogą być na rachunki VAT inne niż sprzedawcy. W związku z tym, w przypadku płatności dokonywanych dla podmiotów innych niż sprzedawcy, mechanizm podzielonej płatności będzie mógł być wykorzystywany poprzez dokonywanie wpłat na rachunki VAT tych podmiotów. W takiej sytuacji jednak będzie mieć zastosowanie art. 108a ust. 5 ustawy o VAT.

Jak wynika z wyżej powołanego zapisu art. 108a ust. 5 ustawy- w przypadku gdy płatność zostanie dokonana przy zastosowaniu mechanizmu podzielonej płatności na rzecz podatnika innego niż wskazany na fakturze w związku, z którą dokonywana jest płatność, podatnik, na rzecz którego dokonano tej płatności, odpowiada solidarnie wraz z dostawcą tych towarów lub usługodawcą za nierozliczony przez dostawcę towarów lub usługodawcę podatek wynikający z tej dostawy towarów lub tego świadczenia usług do wysokości kwoty otrzymanej na rachunek VAT.

Ustawodawca przewidział jednak sytuacje, w których odpowiedzialność solidarna, o której mowa w art. 108a ust. 5 ustawy jest wyłączona. Jak wynika z art. 108a ust. 6 ustawy, jeżeli podatnik (na rzecz którego nabywca towarów lub usług dokonał płatności z zastosowaniem procedury mechanizmu podzielonej płatności) niezwłocznie po otrzymaniu tej należności dokona przelewu z zastosowaniem mechanizmu podzielonej płatności kwoty otrzymanej na rachunek VAT w całości tej kwoty na rachunek VAT dostawcy towarów lub usługodawcy to odpowiedzialność solidarna zostanie wyłączona.

W przypadku przedstawionej w opisie sprawy umowy faktoringu z jednej strony firma faktoringowa (Wnioskodawca, Faktor, Spółka) nabywa od Faktoranta (B. Sp. z o. o.) wierzytelności za cenę sprzedaży jego towarów (w tej konkretnej sytuacji będących towarami wymienionymi w załączniku nr 15 do ustawy o VAT), z drugiej strony otrzymuje od Faktoranta stosowną zapłatę za świadczoną usługę, która jest obliczana jako rabat skalkulowany na podstawie stawki WIBOR powiększony o koszt pozyskania środków finansowych, ponoszonych przez Spółkę oraz powiększony o marżę stanowiącą przychód Spółki. Kwota ww. „rabatu” jest opodatkowana podatkiem VAT.

W efekcie płatność dokonywana na rzecz Faktoranta za skupowane wierzytelności odbywa się po cenie równej wartości wynikającej z sumy wierzytelności za dostarczone Dealerom w danym miesiącu towary z pomniejszeniem o ww. „rabat” (wynagrodzenie Wnioskodawcy). Płatność ta nie stanowi zatem zapłaty za towary objęte skupowanymi fakturami. Istotą tych płatności jest finansowanie działalności Dostawcy (Faktoranta), a nie zapłata za sprzedane towary. W tym przypadku zapłaty za towary dokonują nabywcy (Dealerzy) na rzecz Faktora (Wnioskodawcy).

W konsekwencji płatność dokonywana przez Wnioskodawcę nie jest objęta obowiązkowym mechanizmem podzielonej płatności, o którym mowa w art. 108a ust. la ustawy o VAT.

W przedmiotowym przypadku zapłata w mechanizmie podzielonej płatności dokonana przez Dealera na rzecz Faktora może skutkować u Wnioskodawcy powstaniem odpowiedzialności solidarnej wraz z dostawcą towarów za nierozliczony przez niego podatek VAT- zgodnie z art. 108a ust. 5 ustawy.

Wnioskodawca może jednak zwolnić się z tej odpowiedzialności solidarnej, jeżeli przekaże w mechanizmie podzielonej płatności do dostawcy towarów (Faktoranta) kwotę otrzymaną od Dealera na rachunek VAT (art. 108a ust. 6 ustawy o VAT).

Należy zatem przyjąć, że w przypadku płatności realizowanej przez Faktora (Wnioskodawcę) na rzecz Dostawcy towarów (B. Sp. z o. o.) zastosowanie mechanizmu podzielanej płatności nie ma charakteru obligatoryjnego wynikającego z art. 108a ust. 1a ustawy o VAT.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 1 wniosku należało uznać za prawidłowe.

Ad 2 i 3

Wnioskodawca ma także wątpliwości, czy gdyby Spółka była zobowiązana do zapłaty w mechanizmie podzielonej płatności za wierzytelności dotyczące Części nabytych od Faktoranta za dany miesiąc kalendarzowy, to czy prawidłowe będzie dokonanie zapłaty za nabyte wierzytelności jednym przelewem z zastosowaniem mechanizmu podzielnej płatności (jedna płatność) za wszystkie wierzytelności dotyczące Części zakupionych w danym miesiącu z tytułu Umowy Faktoringu (pytanie oznaczone we wniosku numerem 2).

Wnioskodawca poddaje także w wątpliwość, czy gdyby mechanizm podzielnej płatności miał zastosowanie do zapłaty za nabyte wierzytelności pieniężne dotyczące Części z tytułu Umowy Faktoringu, to czy dokonując tej zapłaty, co ma miejsce bezpośrednio po zakończeniu danego miesiąca kalendarzowego, a przed zapłatą ceny przez Dealera, Wnioskodawca ma obowiązek sprawdzania, czy faktury dokumentujące sprzedaż Części zawierały wyraz „mechanizm podzielnej płatności”, czy nie musi tego sprawdzać (pytanie oznaczone we wniosku numerem 3).

Z uwagi na uznanie stanowiska Wnioskodawcy w zakresie przedstawionego we wniosku pytania nr 1 za prawidłowe, Organ odstąpił od udzielenia odpowiedzi na pytania nr 2 oraz nr 3, gdyż Wnioskodawca oczekiwał na nie odpowiedzi wyłącznie w sytuacji uznania stanowiska Wnioskodawcy w odniesieniu do pytania nr 1 za nieprawidłowe.

Jednocześnie wskazuje się, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy - Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego oraz do przedstawienia własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej tego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Natomiast w myśl art. 14c § 1 tej ustawy, interpretacja indywidualna zawiera ocenę stanowiska wnioskodawcy wraz z uzasadnieniem prawnym tej oceny. Z powyższych przepisów wynika, że przedmiotem interpretacji może być jedynie ocena stanowiska wnioskodawcy dotyczącego przedstawionego we wniosku stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego. Organ wydający interpretację nie jest natomiast uprawniony do analizowania i oceny dokumentów załączonych do wniosku o interpretację. Wobec powyższego załączone przez Wnioskodawcę dokumenty nie były przedmiotem merytorycznej analizy, a oceny stanowiska dokonano wyłącznie na podstawie opisu sprawy zawartego we wniosku.

Tut. Organ informuje, iż niniejsza interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem zapytania Wnioskodawcy. Inne kwestie przedstawione w opisie sprawy, które nie zostały objęte pytaniami nie mogą być - zgodnie z art. 14b § 1 - rozpatrzone.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu zawartego w opisie sprawy przedstawionym we wniosku, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…), ul. (…) za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325 z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin