2019.12.05 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP1-2.4012.460.2019.2.IG
z 5 grudnia 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900 z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 8 sierpnia 2019 r. (data wpływu 13 sierpnia 2019 r.), uzupełnionym w dniu 5 listopada 2019 r. (data nadania) na wezwanie Organu do uzupełnienia wniosku otrzymane przez pełnomocnika Wnioskodawcy w dniu 29 października 2019 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania transakcji i prawa do odliczenia podatku naliczonego - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 13 sierpnia 2019 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania transakcji i prawa do odliczenia podatku naliczonego. Wniosek został uzupełniony w dniu 5 listopada 2019 r. (data nadania) na wezwanie Organu do uzupełnienia wniosku otrzymane przez pełnomocnika Wnioskodawcy w dniu 29 października 2019 r.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca jest podmiotem prawa hiszpańskiego, zarejestrowanym jako podatnik VAT w Hiszpanii.

Spółka należała do międzynarodowego koncernu A (dalej: „Grupa A"), prowadzącego działalność w branży zajmującej się produkcją części dla przemysłu samochodowego. Spółka działała wówczas pod nazwą B. Wszystkie udziały Spółki (100% udziałów) przysługiwały jedynemu wspólnikowi (dalej: „Spółka matka”).

Jednym z segmentów działalności prowadzonej przez Spółkę oraz niektóre spółki z grupy A (dalej jako: „Spółki z grupy A"), w tym między innymi spółkę mającą siedzibę w Polsce (dalej: „Polski sprzedawca") była działalność związana z komponentami motoryzacyjnymi - modułami i przełącznikami mechatronicznymi oraz prostymi przełącznikami (dalej jako: „Linia Biznesowa").

Spółka prowadziła działalność w zakresie Linii Biznesowej w swoim zakładzie produkcyjnym położonym w Hiszpanii. Spółki z grupy A prowadziły zaś działalność w zakresie Linii Biznesowej w swoich zakładach produkcyjnych, znajdujących się w różnych częściach świata (w tym w Polsce). Polski sprzedawca posiadał zakład produkcyjny w C. oraz centrum technologiczne w D. Zakłady te prowadziły również działalność niezwiązaną z Linią Biznesową.

Opis transakcji globalnej

Grupa A postanowiła sprzedać swoje aktywa związane z ww. Linią Biznesową. W związku z tym, w 2016 r. Grupa A zawarła globalną umowę kupna sprzedaży (dalej: „Umowa globalna”) ze spółką E (dalej: „Nabywca"), należącą do dużej przemysłowej grupy w segmencie motoryzacyjnym w Chinach jak również poza granicami tego kraju (dalej: „Grupa E”).

Nabywca posiadał spółki zależne produkujące różnorodne części samochodowe (dalej jako: „Spółki z grupy E").

W ramach Umowy globalnej, Spółka matka sprzedała 100% udziałów w Spółce. W efekcie, właścicielem Spółki został Nabywca. Spółka zmieniła nazwę na F.

Ponadto, w ramach umowy globalnej, Spółki z Grupy A sprzedały Grupie E, a konkretniej Spółkom z Grupy E oraz Spółce (której jak zostało to wskazane powyżej właścicielem został Nabywca) następujące aktywa, majątek, prawa i zobowiązania (dalej łącznie jako: „Przenoszone aktywa") związane wyłącznie z Linią Biznesową:

rzeczowy majątek ruchomy wraz z pożytkami, w tym maszyny, osprzęt, wyposażenie, części zamienne, narzędzia, formy i inne ruchomości wymienione w załączniku do Umowy globalnej (dalej łącznie jako: „Sprzęt”);
wszystkie bieżące i przyszłe prawa i zobowiązania wynikające ze wszystkich umów z klientami, jak również z umów z dostawcami (dalej łącznie: „Umowy"), wymienione w załączniku do Umowy globalnej;
patenty, know-how;
wszelkie ewidencje, rejestry (dalej: „Ewidencje”).

Zgodnie z Umową globalną, strony oświadczyły, że Przenoszone Aktywa nie stanowiły same w sobie niezależnych ekonomicznie jednostek biznesowych którejkolwiek ze Spółek z Grupy A, a więc, że przedmiotem transakcji w tym zakresie nie będzie zbycie przedsiębiorstw lub ich zorganizowanych części.

Transakcja pomiędzy Polskim sprzedawcą a Spółką

Sprzęt w rozumieniu Umowy globalnej (w ramach pkt a powyżej), znajdujący się w zakładzie produkcyjnym C;
Umowy z klientami oraz dostawcami w rozumieniu Umowy globalnej (w ramach pkt b powyżej), których stroną był Polski sprzedawca.

W konsekwencji, transakcja pomiędzy Spółką a Polskim sprzedawcą nie obejmowała:

sprzedaży nieruchomości, w tym budynków znajdujących się w zakładzie produkcyjnym w C oraz sprzedaży umów niezbędnych do ich użytkowania;

sprzedaży rzeczowego majątku ruchomego niezwiązanego z Linią Biznesową,

przeniesienia kontraktów pracowników zatrudnionych przez Polskiego sprzedawcę;

przeniesienia należności i zobowiązań handlowych;

przeniesienia know-how, patentów, Ewidencji.

Spółka nabyła od Polskiego sprzedawcy Sprzęt z zamiarem jego przemieszczenia do swojego zakładu produkcyjnego w Hiszpanii, gdzie ma być wykorzystywany do działalności gospodarczej Spółki, tj. do działalności produkcyjnej. Tylko w okresie przejściowym (tj. w okresie w którym Sprzęt miał być systematycznie wysyłany do Hiszpanii), Sprzęt jeszcze niewysłany miał być wykorzystywany przez Polskiego sprzedawcę do działalności produkcyjnej wykonywanej na rzecz Spółki (na podstawie oddzielnej umowy produkcyjnej zawartej z Polskim sprzedawcą).

Tym samym, Spółka nie miała zamiaru kontynuowania działalności gospodarczej wykonywanej przez zbywcę.

Na dowód przeprowadzonej transakcji w styczniu 2017 r. Polski sprzedawca wystawił na rzecz Wnioskodawcy:

fakturę dokumentującą sprzedaż Sprzętu, opodatkowując transakcję stawką VAT w wysokości 23%, oraz
fakturę dokumentującą sprzedaż Umów z klientami, na której nie został naliczony polski podatek VAT (zastosowano mechanizm odwrotnego obciążenia z uwagi na to, że nabywca ma siedzibę w Hiszpanii).

W grudniu 2017 Polski sprzedawca wystawił również kolejną fakturę dokumentującą sprzedaż Sprzętu, który był w trakcie budowy w momencie wystawiania pierwszej faktury. Faktura została wystawiona ze stawką 23 % VAT.

Pozostałe postanowienia z Umowy globalnej

W ramach Umowy globalnej postanowiono również o stworzeniu nowej spółki z siedzibą w Polsce (dalej: „G”), której wszystkie udziały miały należeć do Spółki. Polski sprzedawca zobowiązał się do działania w dobrej wierze i dołożenia wszelkich starań aby niektórzy pracownicy związani z Linią Biznesową, zatrudnieni przez Polskiego sprzedawcę w jego centrum technologicznym w Krakowie, zgodzili się na przeniesienia swojego zatrudnienia do G.

W ramach Umowy globalnej G nabył od Polskiego sprzedawcy część wyposażenia znajdującego się w centrum technologicznym w (…) (m.in. komputery, laptopy, oprogramowanie, lampy, sterowniki) oraz Ewidencje związane z Linią Biznesową.

Ponadto, zobowiązano Spółkę matkę do przeniesienia zatrudnienia każdego pracownika związanego z Linią Biznesową, który zaakceptuje taki transfer do Spółki albo do dowolnej innej spółki z Grupy E. W efekcie, część pracowników przeniosło swoje zatrudnienie do G.

W uzupełnieniu wniosku z dnia 5 listopada 2019 r. wskazano, że:

Wnioskodawca nie prowadzi na terytorium Polski działalności gospodarczej innej, niż planowane przemieszczenie własnych towarów z Polski na terytorium Hiszpanii, jak również krajowej dostawy towarów do polskiego podatnika VAT.

Wnioskodawca w przyszłości zamierza dokonywać czynności opodatkowanych podatkiem VAT, tj. przemieszczenia własnych towarów z Polski do Hiszpanii oraz dostawy krajowej do polskiego podatnika VAT.

Wnioskodawca nie jest jeszcze zarejestrowany jako podatnik VAT czynny na terytorium Polski. Jednakże, Spółka jest w trakcie procesu gromadzenia niezbędnych dokumentów oraz uzyskiwania podpisu elektronicznego w celu rejestracji i składania deklaracji VAT w Polsce.

Przedmiotem transakcji pomiędzy Polskim sprzedawcą a Spółką były następujące składniki majątku:

Wtryskarki, termoregulatory, testery, termostaty, suszarki, dozowniki, transportery, podajniki, paletki do lutowania, matryce do cięcia, formy (m.in. do produkcji seryjnej, do detalu, wtryskowe), skanery, uchwyty testujące, sprężarki rotacyjne, praski / prasy, wykrojniki, lasery, zespoły testująco - kalibrujące, uchwyty, zgrzewarki, dozowniki, wycinarki, roboty przemysłowe, zespoły smarowania, drukarki, narzędzia do rozcinania blaszek, urządzenia do oliwienia rolek, osprzęt do tamponiarek, osprzęt laboratoryjny, chwytaki detalu, stoły robocze, piece lutownicze, narzędzia do lutowania, gniazda, narzędzia do walidacji, komputery przemysłowe, wagi, pasy napędowe, zbiorniki, chłodzenie do laserów, regulatory, prasy manualne, głowice

Stanowiska: montażowe (m.in. obudowy, przełącznika) / testujące / lutowania / mieszania / smarowania,

Linie produkcyjne i montażowe (m.in. montażu finalnego przełączników), maszyny do produkcji płytki drukowanej, tamponiarki, automatyczne stacje dozowania, maszyny do lutowania, systemy odciągu pyłu, maszyny do wyrobu kabli.

Jako nabywca, Spółka nie posiada wiedzy, czy będące przedmiotem zakupu składniki majątkowe były w dniu transakcji wyodrębnione organizacyjnie w przedsiębiorstwie sprzedającego. Jednakże, w opinii Wnioskodawcy, nawet jeśli składniki były wyodrębnione organizacyjnie, to bazując wyłącznie na tych składnikach, Spółka nie jest w stanie kontynuować działalności gospodarczej sprzedającego, jako że nie wszystkie niezbędne składniki majątkowe - zarówno materialne, jak i niematerialne - zostały nabyte.

Jako nabywca, Spółka nie posiada wiedzy, czy będące przedmiotem zakupu składniki majątkowe były w dniu transakcji wyodrębnione finansowo w przedsiębiorstwie sprzedającego. Jednakże, w opinii Wnioskodawcy, nawet jeśli składniki były wyodrębnione finansowo, to, bazując wyłącznie na tych składnikach, Spółka nie jest w stanie kontynuować działalności gospodarczej sprzedającego, jako że nie wszystkie niezbędne składniki majątkowe - zarówno materialne, jak i niematerialne - zostały nabyte.

nieruchomości (zakładu produkcyjnego), w której nabyty Sprzęt mógłby zostać wykorzystany do celów działalności gospodarczej;

pracowników, którzy mogliby być zaangażowani w produkcję przy użyciu Sprzętu;

wsparcia administracyjnego, księgowego, logistycznego i informatycznego.

W opinii Wnioskodawcy, w celu kontynowania działalności gospodarczej prowadzonej przez Polskiego sprzedawcę w oparciu o zakupione aktywa, należałoby podjąć co najmniej następujące kroki:

nabyć / wynająć nieruchomość (zakład produkcyjny), w której Sprzęt mógłby zostać wykorzystany do celów działalności gospodarczej;

zatrudnić pracowników, którzy mogliby być zaangażowani w produkcję przy użyciu Sprzętu;

zapewnić wsparcie administracyjne, księgowe, logistyczne i informatyczne.

Nabycie następujących „aktywów związanych z Linią Biznesową” dokumentują otrzymane przez Wnioskodawcę od Polskiego sprzedawcy faktury:

Wtryskarki, termoregulatory, testery, termostaty, suszarki, dozowniki, transportery, podajniki, paletki do lutowania, matryce do cięcia, formy (m.in. do produkcji seryjnej, do detalu, wtryskowe), skanery, uchwyty testujące, sprężarki rotacyjne, praski / prasy, wykrojniki, lasery, zespoły testująco - kalibrujące, uchwyty, zgrzewarki, dozowniki, wycinarki, roboty przemysłowe, zespoły smarowania, drukarki, narzędzia do rozcinania blaszek, urządzenia do oliwienia rolek, osprzęt do tamponiarek, osprzęt laboratoryjny, chwytaki detalu, stoły robocze, piece lutownicze, narzędzia do lutowania, gniazda, narzędzia do walidacji, komputery przemysłowe, wagi, pasy napędowe, zbiorniki, chłodzenie do laserów, regulatory, prasy manualne, głowice

Stanowiska: montażowe (m.in. obudowy, przełącznika) / testujące / lutowania / mieszania / smarowania,

Linie produkcyjne i montażowe (m.in. montażu finalnego przełączników), maszyny do produkcji płytki drukowanej, tamponiarki, automatyczne stacje dozowania, maszyny do lutowania, systemy odciągu pyłu, maszyny do wyrobu kabli.

Zakupione składniki majątku będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych na terytorium kraju, jako że Spółka zamierza dokonać krajowej dostawy towarów do polskiego podatnika VAT jak również będą stanowić czynności podlegające opodatkowaniu z uwagi na przemieszczenie własnych towarów z Polski do Hiszpanii (wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów opodatkowana stawką 0%).

Nabycie związane jest z przemieszczaniem własnych towarów z Polski do Hiszpanii, a więc z wewnątrzwspólnotową dostawą towarów, opodatkowaną na terytorium Polski. Towary przewożone do Hiszpanii będą wykorzystywane przez Wnioskodawcę do produkcji komponentów samochodowych - modułów i przełączników mechatronicznych oraz prostych przełączników. Pozostałe aktywa zostaną sprzedane polskiemu podatnikowi VAT.

Gdyby z jakichkolwiek przyczyn uznać, iż Aktywa są związane z czynnościami wykonywanymi poza terytorium kraju, Spółka będzie w posiadaniu dokumentów, z których będzie wynikał związek odliczonego w Polsce podatku z czynnościami wykonywanymi poza terytorium kraju.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy zgodnie z którym, przedmiot transakcji sprzedaży pomiędzy Polskim sprzedawcą a Spółką nie stanowił przedsiębiorstwa ani jego zorganizowanej części w rozumieniu ustawy o VAT, a tym samym Polski sprzedawca prawidłowo opodatkował VAT sprzedaż Sprzętu jako odpłatne zbycie poszczególnych składników majątkowych i w konsekwencji Spółka ma prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego wynikającego z wystawionych przez Polskiego sprzedawcę faktur?

Stanowisko Wnioskodawcy:

Przedmiot transakcji, dokonanej w ramach opisanej w stanie faktycznym Umowy Globalnej, nie stanowił przedsiębiorstwa ani jego zorganizowanej części w rozumieniu ustawy o VAT, a tym samym sprzedaż Sprzętu przez Polskiego sprzedawcę została prawidłowo opodatkowana VAT przez Polskiego sprzedawcę jako odpłatne zbycie poszczególnych składników majątkowych i w konsekwencji Spółka ma prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego z faktur wystawionych przez Polskiego sprzedawcę.

Uzasadnienie Uwagi wstępne

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu ww. podatkiem, podlega m.in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przepis art. 7 ust. 1 ustawy stanowi, że przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Z kolei art. 6 ustawy wskazuje katalog czynności wyłączonych z zakresu stosowania przepisów ustawy o VAT. Wymienione zostały tu te czynności, które, co do zasady należą do grupy czynności podlegających opodatkowaniu, mieszcząc się w zakresie odpłatnej dostawy towarów, czy też odpłatnego świadczenia usług, niemniej z uwagi na stosowne wyłączenie, nie podlegają opodatkowaniu.

I tak, na podstawie art. 6 ust. 1 ustawy o VAT, przepisów ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa. Przy czym, ze względu na szczególny charakter tego przepisu, określającego wyjątek od zasady powszechności opodatkowania, winien on być interpretowany ściśle.

Transakcja pomiędzy Polskim sprzedawcą i Spółką dokonana została w ramach globalnej umowy grupy A z grupą E, której celem była sprzedaż wszystkich aktywów związanych z Linią Biznesową przez Grupę A. Pomimo tego, w ocenie Spółki, charakter globalnej transakcji nie powinien kształtować charakteru transakcji lokalnej. Charakter i sposób opodatkowania transakcji pomiędzy Polskim sprzedawcą oraz Spółką powinno się oceniać wyłącznie patrząc na aktywa które były przedmiotem transakcji pomiędzy tymi podmiotami. Bez znaczenia powinny mieć te aktywa które zostały przeniesione pomiędzy innymi spółkami.

Powyższe jest przy tym zgodne ze stanowiskiem wyrażonym przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej z dnia 30 listopada 2018 r., nr 0114-KDIP1-3.4012.492.2018.1.SM, wydanej w podobnym stanie faktycznym, w której Dyrektor stwierdził: „W sytuacji przedstawionej we wniosku wynikające konsekwencje należy jednak przeanalizować wyłącznie w oparciu o czynności, które będą miały miejsce na terytorium kraju".

W konsekwencji Spółka stoi na stanowisku, że w niniejszym przypadku, należy rozważyć wyłącznie, czy składniki które zbył Polski sprzedawca do Spółki stanowiły zorganizowaną część przedsiębiorstwa (lub przedsiębiorstwo) w rozumieniu art. 6 pkt 1 ustawy o VAT, czy też przedmiot transakcji stanowił dostawę poszczególnych składników majątkowych.

Ocena możliwości klasyfikacji przedmiotu transakcji jako przedsiębiorstwo

Przepisy ustawy o VAT nie definiują pojęcia „przedsiębiorstwo”. Zgodnie jednak z jednolitą praktyką organów podatkowych oraz sądów administracyjnych, w celu nadania znaczenia temu pojęciu należy posłużyć się definicją sformułowaną w art. 55¹ ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2017 r., poz. 459, ze zm.).

Zgodnie z tym przepisem, przedsiębiorstwo jest zorganizowanym zespołem składników niematerialnych i materialnych przeznaczonym do prowadzenia działalności gospodarczej.

Obejmuje ono w szczególności:

oznaczenie indywidualizujące przedsiębiorstwo lub jego wyodrębnione części (nazwa przedsiębiorstwa),
własność nieruchomości lub ruchomości, w tym urządzeń, materiałów, towarów i wyrobów, oraz inne prawa rzeczowe do nieruchomości lub ruchomości,
prawa wynikające z umów najmu i dzierżawy nieruchomości lub ruchomości oraz prawa do korzystania z nieruchomości lub ruchomości wynikające z innych stosunków prawnych,
wierzytelności, prawa z papierów wartościowych i środki pieniężne,
koncesje, licencje i zezwolenia,
patenty i inne prawa własności przemysłowej,
majątkowe prawa autorskie i majątkowe prawa pokrewne,
tajemnice przedsiębiorstwa,
księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej.

A zatem, przedsiębiorstwo jako przedmiot zbycia, musi stanowić całość pod względem organizacyjnym i funkcjonalnym.

W tym miejscu należy wskazać, że jak wynika z powołanego art. 55² Kodeksu cywilnego, strony - poza wyłączeniami wynikającymi z przepisów szczególnych - mają pozostawioną swobodę co do tego, jakie elementy tworzące pojęcie przedsiębiorstwa objąć przedmiotem czynności prawnej, z tym że swoboda w wyłączeniu poszczególnych składników nie może iść tak daleko, aby zakres wyłączeń przekreślił istotę przedsiębiorstwa określoną w art. 55¹ Kodeksu cywilnego. Dlatego też zbycie przedsiębiorstwa powinno obejmować co najmniej te składniki, które determinują funkcje spełniane przez przedsiębiorstwo.

W ocenie Wnioskodawcy, w analizowanej sytuacji, przedmiot transakcji tj. sprzedaż aktywów związanych z Linią Biznesową nabytych z zamiarem ich przemieszczenia do Hiszpanii w celu prowadzenia działalności produkcyjnej przez Wnioskodawcę, a nie kontynuowania działalności gospodarczej wykonywanej przez zbywcę, nie spełnia warunków do uznania go za przedsiębiorstwo na gruncie ustawy o VAT, jako że nie obejmuje on wszystkich składników przedsiębiorstwa Polskiego sprzedawcy - w szczególności, nie obejmuje on: nieruchomości, w tym budynków zakładu położonego w Polsce, w którym Polski sprzedawca prowadził działalność związaną z Linią Biznesową, oraz sprzedaży umów niezbędnych do ich użytkowania, rzeczowego majątku ruchomego niezwiązanego z Linią Biznesową, kontraktów pracowników zatrudnionych przez Polskiego sprzedawcę, należności i zobowiązań handlowych.

Przedmiotem transakcji były tylko niektóre składniki należące do majątku przedsiębiorstwa Polskiego sprzedawcy. Polski sprzedawca nadal prowadzi działalność gospodarczą, co za tym idzie nie można uznać, że przedmiotem transakcji była całość przedsiębiorstwa Polskiego sprzedawcy.

Ocena możliwości klasyfikacji przedmiotu transakcji jako zorganizowana część przedsiębiorstwa

Zgodnie z art. 2 pkt 27e ustawy o VAT, przez zorganizowaną część przedsiębiorstwa (dalej również „ZCP”) rozumie się organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania.

Zgodnie z jednolitą linią orzeczniczą z powyższej definicji wynika, że z zorganizowaną częścią przedsiębiorstwa mamy do czynienia, jeżeli:

istnieje zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązań,

zespół ten jest organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie,

składniki te przeznaczone są do realizacji określonych zadań gospodarczych,

zespół tych składników mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące ww. zadania gospodarcze.

Brak zaistnienia którejkolwiek z omawianych powyżej przesłanek wyklucza uznanie zespołu składników majątkowych przedsiębiorstwa za jego zorganizowaną cześć w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy.

Przy czym, jak wskazują organy podatkowe w wydawanych interpretacjach, wyodrębnienie organizacyjne oznacza, że zorganizowana część przedsiębiorstwa ma swoje miejsce w strukturze organizacyjnej podatnika. Wyodrębnienie finansowe najpełniej realizowane jest w przypadku zakładu lub oddziału osoby prawnej, jednakże nie oznacza ono samodzielności finansowej, ale sytuację, w której poprzez odpowiednią ewidencję zdarzeń gospodarczych możliwe jest przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do zorganizowanej części przedsiębiorstwa. Natomiast wyodrębnienie funkcjonalne należy rozumieć jako przeznaczenie do realizacji określonych zadań gospodarczych. Zorganizowana część przedsiębiorstwa musi stanowić funkcjonalnie odrębną całość - obejmować elementy niezbędne do samodzielnego prowadzenia działań gospodarczych, którym służy w strukturze przedsiębiorstwa. A zatem, zorganizowana część przedsiębiorstwa nie jest dowolnym zbiorem składników majątkowych (materialnych i niematerialnych) wchodzących w skład przedsiębiorstwa, ale wyodrębnionym organizacyjnie, finansowo i funkcjonalnie zespołem tych składników, zdolnym do bycia oddzielnym przedsiębiorstwem, samodzielnie realizującym określone zadania gospodarcze.

Jednocześnie przy interpretacji tego pojęcia należy sięgnąć do przepisów prawa UE oraz orzecznictwa TSUE.

Zgodnie z art. 19 Dyrektywy VAT, w przypadku przekazania, odpłatnie lub nieodpłatnie lub jako aportu do spółki całości lub części majątku, państwa członkowskie mogą uznać, że dostawa towarów nie miała miejsca i że w takim przypadku osoba, której przekazano towary, będzie traktowana jako następca prawny przekazującego. W przypadkach, gdy odbiorca nie podlega w pełni opodatkowaniu, państwa członkowskie mogą przedsięwziąć środki niezbędne w celu uniknięcia zakłóceń konkurencji. Mogą także przyjąć wszelkie niezbędne środki, aby zapobiec uchylaniu się od opodatkowania lub unikaniu opodatkowania poprzez wykorzystanie przepisów niniejszego artykułu.

Dyrektywa VAT nie zawiera definicji „całości lub części majątku". Pojęcie to jednak zdefiniowane zostało w orzecznictwie TSUE m.in. w wyroku z dnia 10 listopada 2011 r. w sprawie C-444/10 Finanzamt Liidenscheid przeciwko Christel Schriever, wydanym na tle art. 5 ust. 8 poprzednio obowiązującej Szóstej Dyrektywy Rady (77/388/EWG) z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji ustawodawstw państw członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych - wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa wymiaru podatku, stwierdzając, iż aby nastąpiło przekazanie przedsiębiorstwa lub jego samodzielnej części w rozumieniu tego przepisu wymagane jest, by całość przekazanych składników pozwalała na prowadzenie samodzielnej działalności gospodarczej. Analogiczny pogląd wyrażony został w wyroku z dnia 27 listopada 2003 r. w sprawie C-497/01 Zita Modes Sari przeciwko Administration de 1enregistrement et des domains.

Z powyższego wynika zatem, iż najważniejszym czynnikiem przesądzającym o istnieniu zorganizowanej części przedsiębiorstwa jest zdolność do prowadzenia działalności gospodarczej.

Tak też wskazano w doktrynie: „W celu ustalenia zatem czy mamy do czynienia ze zorganizowaną częścią przedsiębiorstwa, zbadać należy, czy nabyty zespół składników majątkowych stanowić mógłby samodzielnie działające przedsiębiorstwo (A. Bartosiewicz, K. Kubacki, komentarz do art. 2 ustawy o podatku od towarów i usług).

Powyższe wynika również z orzecznictwa NSA, który w wyroku z dnia 24 listopada 2016 r. (sygn. akt I FSK 1316/15) podkreślił, że wskazane w art. 2 pkt 27e ustawy o VAT cechy zorganizowanej części przedsiębiorstwa takie, jak wyodrębnienie organizacyjne, finansowe i funkcjonalne (rozumiane jako przeznaczenie do realizacji określonych zadań gospodarczych) składają się właśnie na akcentowaną w orzecznictwie TSUE zdolność majątku lub jego części do prowadzenia niezależnej działalności gospodarczej: ,,Istotnym bowiem elementem decydującym o wyłączeniu transakcji z zakresu podatku od towarów i usług, jest traktowane nabywcy jako następcy prawnego przekazującego majątek", z czego TSUE wywodzi konieczność, aby zbywany majątek lub jego cześć (przedsiębiorstwo lub jego zorganizowana część na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług) składały się właśnie na całość zdolną do prowadzenia niezależnej działalności gospodarczej. (...)

Okoliczność, że zorganizowaną część przedsiębiorstwa tworzy zespół składników majątkowych zdolny do prowadzenia niezależnej (samodzielnej) działalności gospodarczej należy rozumieć w ten sposób, że w kształcie, w jakim zespół ten jest zbywany, może on wykonywać określone zadania gospodarcze. Innymi słowy, realizacja określonych zadań gospodarczych możliwa jest z wykorzystaniem tego określonego zespołu składników majątkowych, nie zaś dopiero w połączeniu z innymi składnikami majątkowymi, czy też dopiero w połączeniu z przedsiębiorstwem nabywcy.

Zdaniem Naczelnego Sądu Administracyjnego, owa niezależność prowadzenia działalności gospodarczej powinna być więc rozumiana w ten sposób, że „zespół składników majątkowych posiada zdolność do prowadzenia takiej działalności w sytuacji, gdy stanowi konglomerat, który sam w sobie, bez uzupełniania go o dodatkowe elementy (po nabyciu i włączeniu do przedsiębiorstwa nabywcy) zdolny jest do prowadzenia działalności. W takiej sytuacji można go uznać za zorganizowaną część przedsiębiorstwa".

W oparciu o powyższą wykładnię przepisów ustawy o VAT, NSA uznał w ww. wyroku, że bez sprzedaży całej struktury składającej się na prowadzoną działalność nie można mówić o sprzedaży zorganizowanej części przedsiębiorstwa - jest to tylko sprzedaż składnika majątkowego.

Co istotne, także Ministerstwo Finansów (dalej: „MF”) w wydanych w dniu 11 grudnia 2018 r. Objaśnieniach podatkowych odnośnie opodatkowania podatkiem od towarów i usług transakcji zbycia nieruchomości komercyjnych (dalej: „Objaśnienia”), pokreśliło, iż przy ocenie czy składniki majątkowe powinny być uznane za zorganizowaną część przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy o VAT uwzględnić należy następujące okoliczności:

faktyczną możliwość kontynuowania tej działalności w oparciu o składniki będące przedmiotem transakcji; oraz
zamiar kontynuowania przez nabywcę działalności prowadzonej dotychczas przez zbywcę przy pomocy składników majątkowych będących przedmiotem transakcji.

Jak wskazało MF, wskazanej oceny należy dokonać na moment przeprowadzenia transakcji. Tym samym, w przypadku, gdy konieczne dla kontynuowania działalności gospodarczej jest angażowanie przez nabywcę innych składników majątku, które nie są przedmiotem transakcji lub podejmowanie dodatkowych działań, brak jest możliwości stwierdzenia, że w danym przypadku zespół składników majątkowych stanowi ZCP.

Co prawda Objaśnienia zostały wydane odnośnie opodatkowania podatkiem VAT zbycia nieruchomości komercyjnych, jednakże, w ocenie Wnioskodawcy, mogą być pomocniczo stosowane także w niniejszej sprawie.

Ad. a)

Jak wskazał MF w Objaśnieniach, dla przesądzenia analizowanego kryterium należy ocenić czy zespół składników majątkowych zawiera składniki pozwalające na kontynuowanie działalności gospodarczej realizowanej uprzednio przez zbywcę bez konieczności:

angażowania przez nabywcę innych składników majątku, które nie są przedmiotem transakcji lub

podejmowania dodatkowych działań faktycznych lub prawnych (np. zawarcia umów) niezbędnych do prowadzenia działalności gospodarczej w oparciu o przejęte składniki.

Jak wskazano w opisie stanu faktycznego, transakcja pomiędzy Polskim sprzedawcą oraz Spółką obejmowała wyłącznie:

Sprzęt w rozumieniu Umowy globalnej (w ramach pkt a powyżej), znajdujący się w zakładzie produkcyjnym w C;

Umowy z klientami oraz dostawcami w rozumieniu Umowy globalnej (w ramach pkt b powyżej), których stroną był Polski sprzedawca.

Transakcja nie obejmowała:

sprzedaży nieruchomości, w tym budynków znajdujących się w zakładzie produkcyjnym w (...) oraz sprzedaży umów niezbędnych do ich użytkowania;

sprzedaży rzeczowego majątku ruchomego niezwiązanego z Linią Biznesową,

przeniesienia kontraktów pracowników zatrudnionych przez Polskiego sprzedawcę;

przeniesienia należności i zobowiązań handlowych;

patentów, know-how, Ewidencji.

Biorąc pod uwagę zbyte składniki majątkowe przez Polskiego sprzedawcę, w ocenie Spółki, nie można uznać, że Spółka - wyłącznie w oparciu o te składniki - mogłaby samodzielnie kontynuować działalność gospodarczą prowadzoną dotychczas przez Polskiego sprzedawcę. Sam rzeczowy majątek ruchomy oraz umowy z klientami oraz dostawcami byłyby niewystarczające do prowadzenia działalności.

Brakuje w tym przypadku przede wszystkim:

nieruchomości (zakładu produkcyjnego), na której Sprzęt mógłby zostać wykorzystywany do działalności produkcyjnej,

pracowników, którzy mogliby przy wykorzystaniu Sprzętu zajmować się produkcją,

zobowiązań, należności,

pomocy administracyjnej, księgowej, logistycznej, informatycznej.

Tym samym, w ocenie Spółki, w momencie sprzedaży przedmiot transakcji nie stanowił zorganizowanego oraz autonomicznego zespołu powiązanych ze sobą składników materialnych i niematerialnych, za pomocą którego Spółka mogłaby samodzielnie realizować określone zadania gospodarcze.

Brak istnienia na dzień dokonania transakcji elementów które pozwoliłyby Spółce na kontynuowanie działalności gospodarczej potwierdza również to, iż spółki planowały bezpośrednio w następstwie umowy globalnej podpisać umowę produkcyjną. Na podstawie umowy - produkcyjnej, Polski sprzedawca miał zobowiązać się do prowadzenia działalności produkcyjnej na rzecz Spółki w oparciu o zbyty Sprzęt.

Jak wskazał MF w wydanych Objaśnieniach, „Dodatkowo za okoliczność wykluczającą możliwość stwierdzenia, że przenoszony na nabywcę zespół składników umożliwia kontynuację działalności prowadzonej przez zbywcę, należy uznać sytuację, w której konieczne jest podejmowania dodatkowych działań faktycznych lub prawnych (np. zawarcia umów) niezbędnych do prowadzenia działalności gospodarczej w oparciu o przejęte składniki”.

Powyższe wynika również z przytoczonego już powyżej wyroku NSA z dnia 24 listopada 2016 r. (sygn. akt I FSK. 1316/15), w którym Sąd ponownie zaakcentował iż „nie chodzi tu o zespół składników majątkowych, które po włączeniu do majątku nabywcy i podjęciu określonych działań (np. zawarciu umów najmu, zatrudnieniu lub wydzieleniu grupy pracowników do obsługi tej działalności) będą mogły funkcjonować jako niezależny zakład (dział, wydział itp.), a o przekazanie takiego zespołu składników majątkowych, który już jest zdolny do samodzielnego funkcjonowania w takim charakterze".

Bez umowy produkcyjnej, Spółka posiadałaby wyłącznie Sprzęt i kontrakty z nabywcami i dostawcami. Nie miałaby zaplecza personalnego oraz miejsca (zakładu) w którym mogłaby taka produkcja się odbywać.

W ocenie Spółki, powyższe wyklucza możliwość uznania przedmiotu transakcji pomiędzy Polskim sprzedawcą a Spółką jako ZCP.

Ponadto, również po wywiezieniu Sprzętu do Hiszpanii, Spółka nie byłaby zdolna, wyłącznie w oparciu o te składniki, do prowadzenia działalności gospodarczej związanej z Linią Biznesową bez podjęcia odpowiednich dodatkowych czynności (organizacyjnych, technicznych, administracyjnych oraz uzupełnieniu o inne składniki materialne i niematerialne).

W związku z tym, w ocenie Spółki, w tym przypadku, nie mamy do czynienia ze zorganizowaną częścią przedsiębiorstwa, a jednie z zespołem składników, które dopiero po podjęciu odpowiednich czynności (organizacyjnych, technicznych, administracyjnych oraz uzupełnieniu o inne składniki materialne i niematerialne) będą zdolne do samodzielnego realizowania zadań gospodarczych.

Ad. b)

Dla uznania, że dane składniki majątkowe tworzą ZCP istotne jest, aby nabywca miał zamiar kontynuowania działalności prowadzonej przez zbywcę.

Jak zaś Spółka wskazała w stanie faktycznym, Spółka nabyła od Polskiego sprzedawcy Sprzęt z zamiarem jego przemieszczenia do swojego zakładu produkcyjnego w Hiszpanii, gdzie ma być wykorzystywany do działalności gospodarczej Spółki, tj. do działalności produkcyjnej.

W związku z powyższym, na moment zawarcia transakcji, Spółka nie miała zamiaru prowadzenia działalności - w tym samym zakresie i charakterze - jak prowadzona dotychczas przez Polskiego sprzedawcę.

Powyższe również wyklucza możliwość uznania, że przedmiotem transakcji pomiędzy Polskim sprzedawcą a Spółką był ZCP.

Powyższe stanowisko Spółki potwierdzają również liczne interpretacje indywidualne oraz orzecznictwo sądów administracyjnych.

Przykładowo, w interpretacji indywidualnej z dnia 20 lutego 2018 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, nr 0114-KDIP1-1.4012.40.2018.1.AM, uznał, że „Z opisu sprawy wynika, że Kupujący nie przejmie żadnych aktywów oprócz nabywanych w ramach Transakcji. W tym nie przejmie wartości niematerialnych i prawnych, tajemnic przedsiębiorstwa, środków pieniężnych zgromadzonych na rachunkach bankowych Sprzedającego, ksiąg rachunkowych, należności i zobowiązań handlowych oraz innych dokumentów związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej. Na Kupującego nie zostaną przeniesione oznaczenie indywidualizujące przedsiębiorstwo Sprzedającego lub jego wyodrębnioną część tj. nazwa Sprzedającego, znak towarowy. Dodatkowo, umowy z pracownikami nie będą przedmiotem transakcji.

Kupujący wstąpi tylko z mocy prawa w miejsce Sprzedającego w obowiązujące umowy najmu/dzierżawy powierzchni i lokali dotyczące sprzedawanej Nieruchomości.

Zatem, jak wynika z opisu sprawy planowana transakcja nie obejmuje istotnych składników majątkowych służących do prowadzenia działalności gospodarczej, o których mowa w art. 55¹ Kodeksu Cywilnego. W analizowanej sytuacji nie można więc uznać, że przedmiot transakcji będzie stanowił zorganizowaną część przedsiębiorstwa. Transakcji nie będzie towarzyszył transfer składników, które pozwolą bez ponoszenia dodatkowych nakładów na prowadzenie przedsiębiorstwa na podstawie wyłącznie nabytych składników majątkowych".

Ponadto, w cytowanym już wyroku NSA z dnia 24 listopada 2016 r. (sygn. akt I FSK 1316/15) Sąd wskazał, że „Jak bowiem stwierdził TSUE w wyroku w sprawie C-497/01, zasada braku dostawy ma zastosowanie do każdego przeniesienia przedsiębiorstwa lub samodzielnej jego części, włączając składniki rzeczowe i w razie konieczności inne, łącznie stanowiące przedsiębiorstwo lub jego część. Jako warunek zastosowania tej zasady TSUE wskazał wyrażenie przez nabywcę zamiaru dalszego prowadzenia nabytego przedsiębiorstwa lub jego części, a nie jego natychmiastowej likwidacji i sprzedaży zapasów”.

Mając na uwadze powyższe, w ocenie Wnioskodawcy, Aktywa nie stanowiły przedsiębiorstwa oraz zorganizowanej część przedsiębiorstwa w rozumieniu ustawy o VAT, a ich zbycie nie podlegało wyłączeniu z opodatkowania na podstawie art. 6 pkt 1 ustawy o VAT.

Tym samym, sprzedaż Sprzętu stanowiła odpłatną dostawę towarów w rozumieniu art. 5 ust. 1 ustawy o VAT podlegającą opodatkowaniu według właściwej stawki podatku. W konsekwencji, Polski sprzedawca prawidłowo opodatkował VAT sprzedaż Sprzętu.

Zgodnie z ustawą o VAT, co do zasady, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego (art. 86 ust. 1 ustawy o VAT).

Ponadto, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług (art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a).

Nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne m.in. w przypadku gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku (art. 88 ust. 3a pkt 2).

W analizowanej sytuacji nie będzie zachodziła okoliczność wyłączająca prawo do odliczenia VAT na podstawie art. 88 ust. 3a pkt 2 Ustawy o VAT.

W konsekwencji, zdaniem Wnioskodawcy, Spółce przysługuje prawo do odliczenia kwoty podatku VAT naliczonego wynikającego z otrzymanych od Sprzedawcy faktur dokumentujących sprzedaż aktywów związanych z Linią Biznesową, przy założeniu że będą one wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174, z późn. zm.), zwanej dalej „ustawą”, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług (…) podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Towarami stosownie do art. 2 pkt 6 cyt. ustawy są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Przez sprzedaż – w myśl art. 2 pkt 22 ustawy – rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

W myśl art. 6 pkt 1 ustawy, przepisów ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Zatem w przypadku, gdy przedmiotem transakcji jest zbycie przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa, czynność ta nie podlega przepisom ustawy o podatku od towarów i usług.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług oraz przepisy wykonawcze do niej nie definiują pojęcia „przedsiębiorstwo”, należy więc odwołać się odpowiednio do przepisów ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (Dz. U. z 2019 r., poz. 1145).

Zgodnie z art. 55¹ Kodeksu cywilnego, przedsiębiorstwo stanowi zorganizowany zespół składników niematerialnych i materialnych przeznaczony do prowadzenia działalności gospodarczej, który obejmuje w szczególności:

oznaczenie indywidualizujące przedsiębiorstwo lub jego wyodrębnione części (nazwa przedsiębiorstwa);
własność nieruchomości lub ruchomości, w tym urządzeń, materiałów, towarów i wyrobów, oraz inne prawa rzeczowe do nieruchomości lub ruchomości;
prawa wynikające z umów najmu i dzierżawy nieruchomości lub ruchomości oraz prawa do korzystania z nieruchomości lub ruchomości wynikające z innych stosunków prawnych;
wierzytelności, prawa z papierów wartościowych i środki pieniężne;
koncesje, licencje i zezwolenia;
patenty i inne prawa własności przemysłowej;
majątkowe prawa autorskie i majątkowe prawa pokrewne;
tajemnice przedsiębiorstwa;
księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej.

Przedsiębiorstwo jako przedmiot zbycia, musi stanowić całość pod względem organizacyjnym i funkcjonalnym, co oznacza, że najistotniejsze dla przedmiotowego zagadnienia jest ustalenie, czy zbywany majątek stanowi na tyle zorganizowany kompleks praw, obowiązków i rzeczy, że zdolny jest do realizacji zadań gospodarczych przypisywanych przedsiębiorstwu. W tym miejscu należy zaznaczyć, że zgodnie z art. 55² Kodeksu cywilnego, czynność prawna mająca za przedmiot przedsiębiorstwo obejmuje wszystko co wchodzi w skład przedsiębiorstwa, chyba że co innego wynika z treści czynności prawnej albo z przepisów szczególnych.

Definicja zorganizowanej części przedsiębiorstwa wynika z art. 2 pkt 27e ustawy, przez którą rozumie się organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania.

Zatem na gruncie ustawy mamy do czynienia ze zorganizowaną częścią przedsiębiorstwa, jeżeli spełnione są wszystkie następujące przesłanki:

istnieje zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązań,
zespół ten jest organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie,
składniki te przeznaczone są do realizacji określonych zadań gospodarczych,
zespół tych składników mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące ww. zadania gospodarcze.

Wyodrębnienie organizacyjne oznacza, że zorganizowana część przedsiębiorstwa ma swoje miejsce w strukturze organizacyjnej podatnika. Wyodrębnienie finansowe najpełniej realizowane jest w przypadku zakładu lub oddziału osoby prawnej. Wyodrębnienie finansowe nie oznacza samodzielności finansowej, ale sytuację, w której poprzez odpowiednią ewidencję zdarzeń gospodarczych możliwe jest przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do zorganizowanej części przedsiębiorstwa. Natomiast wyodrębnienie funkcjonalne należy rozumieć jako przeznaczenie do realizacji określonych zadań gospodarczych. Zorganizowana część przedsiębiorstwa musi stanowić funkcjonalnie odrębną całość - obejmować elementy niezbędne do samodzielnego prowadzenia działań gospodarczych, którym służy w strukturze przedsiębiorstwa.

Zorganizowana część przedsiębiorstwa nie jest dowolnym zbiorem składników majątkowych (materialnych i niematerialnych) wchodzących w skład przedsiębiorstwa, ale wyodrębnionym organizacyjnie, finansowo i funkcjonalnie zespołem tych składników, zdolnym do bycia oddzielnym przedsiębiorstwem, samodzielnie realizującym określone zadania gospodarcze. Przy czym, jak wynika z treści art. 2 pkt 27e ustawy, organizacyjne i finansowe wyodrębnienie musi istnieć w ramach istniejącego przedsiębiorstwa. Nie jest wystarczające, aby zbywane składniki majątkowe utworzyły przedsiębiorstwo u nabywcy. Zbywane składniki majątkowe muszą stanowić zorganizowaną część przedsiębiorstwa u zbywcy. Zorganizowaną część przedsiębiorstwa tworzą zatem składniki, będące we wzajemnych relacjach, takich by można było mówić o nich jako o zespole, a nie o zbiorze przypadkowych elementów, których jedyną cechą wspólną jest własność jednego podmiotu gospodarczego. Brak zaistnienia którejkolwiek z omawianych powyżej przesłanek wyklucza uznanie zespołu składników majątkowych przedsiębiorstwa za jego zorganizowaną część w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca jest podmiotem prawa hiszpańskiego, zarejestrowanym jako podatnik VAT w Hiszpanii.

Spółka należała do międzynarodowego koncernu, prowadzącego działalność w branży zajmującej się produkcją części dla przemysłu samochodowego. Spółka działała wówczas pod nazwą B. Wszystkie udziały Spółki - 100% przysługiwały jedynemu wspólnikowi - Spółka matka.

Jednym z segmentów działalności prowadzonej przez Spółkę oraz niektóre spółki z grupy, w tym między innymi spółkę mającą siedzibę w Polsce była działalność związana z komponentami motoryzacyjnymi - modułami i przełącznikami mechatronicznymi oraz prostymi przełącznikami - Linia Biznesowa.

Spółka prowadziła działalność w zakresie Linii Biznesowej w swoim zakładzie produkcyjnym położonym w Hiszpanii. Spółki z grupy prowadziły zaś działalność w zakresie Linii Biznesowej w swoich zakładach produkcyjnych, znajdujących się w różnych częściach świata w tym w Polsce. Polski sprzedawca posiadał zakład produkcyjny w C oraz centrum technologiczne w D. Zakłady te prowadziły również działalność niezwiązaną z Linią Biznesową.

Grupa postanowiła sprzedać swoje aktywa związane z ww. Linią Biznesową. W związku z tym, w 2016 r. Grupa zawarła globalną umowę kupna sprzedaży ze spółką należącą do dużej przemysłowej grupy E w segmencie motoryzacyjnym w Chinach jak również poza granicami tego kraju.

Nabywca posiadał spółki zależne produkujące różnorodne części samochodowe.

W ramach Umowy globalnej, Spółka matka sprzedała 100% udziałów w Spółce. W efekcie, właścicielem Spółki został Nabywca. Spółka zmieniła nazwę na G.

Ponadto, w ramach umowy globalnej, Spółki z Grupy sprzedały Spółkom z Grupy E oraz Spółce której właścicielem został Nabywca następujące aktywa, majątek, prawa i zobowiązania związane wyłącznie z Linią Biznesową: rzeczowy majątek ruchomy wraz z pożytkami, w tym maszyny, osprzęt, wyposażenie, części zamienne, narzędzia, formy i inne ruchomości wymienione w załączniku do Umowy globalnej; wszystkie bieżące i przyszłe prawa i zobowiązania wynikające ze wszystkich umów z klientami, jak również z umów z dostawcami, wymienione w załączniku do Umowy globalnej; patenty, know-how; wszelkie ewidencje.

Zgodnie z Umową globalną, strony oświadczyły, że Przenoszone Aktywa nie stanowiły same w sobie niezależnych ekonomicznie jednostek biznesowych którejkolwiek ze Spółek z Grupy, a więc, że przedmiotem transakcji w tym zakresie nie będzie zbycie przedsiębiorstw lub ich zorganizowanych części.

Z perspektywy transakcji pomiędzy Polskim sprzedawcą a Spółką, zawarcie Umowy Globalnej, spowodowało, że Spółka nabyła od Polskiego sprzedawcy wyłącznie następujące aktywa związane z Linią Biznesową: Sprzęt w rozumieniu Umowy globalnej, znajdujący się w zakładzie produkcyjnym C; Umowy z klientami oraz dostawcami w rozumieniu Umowy globalnej, których stroną był Polski sprzedawca.

W konsekwencji, transakcja pomiędzy Spółką a Polskim sprzedawcą nie obejmowała: sprzedaży nieruchomości, w tym budynków znajdujących się w zakładzie produkcyjnym w C. oraz sprzedaży umów niezbędnych do ich użytkowania; sprzedaży rzeczowego majątku ruchomego niezwiązanego z Linią Biznesową, przeniesienia kontraktów pracowników zatrudnionych przez Polskiego sprzedawcę; przeniesienia należności i zobowiązań handlowych; przeniesienia know-how, patentów, Ewidencji.

Spółka nabyła od Polskiego sprzedawcy Sprzęt z zamiarem jego przemieszczenia do swojego zakładu produkcyjnego w Hiszpanii, gdzie ma być wykorzystywany do działalności gospodarczej Spółki, tj. do działalności produkcyjnej. Tylko w okresie przejściowym - tj. w okresie w którym Sprzęt miał być systematycznie wysyłany do Hiszpanii, Sprzęt jeszcze niewysłany miał być wykorzystywany przez Polskiego sprzedawcę do działalności produkcyjnej wykonywanej na rzecz Spółki na podstawie oddzielnej umowy produkcyjnej zawartej z Polskim sprzedawcą.

Tym samym, Spółka nie miała zamiaru kontynuowania działalności gospodarczej wykonywanej przez zbywcę.

Na dowód przeprowadzonej transakcji w styczniu 2017 r. Polski sprzedawca wystawił na rzecz Wnioskodawcy: fakturę dokumentującą sprzedaż Sprzętu, opodatkowując transakcję stawką VAT w wysokości 23%, oraz fakturę dokumentującą sprzedaż Umów z klientami, na której nie został naliczony polski podatek VAT zastosowano mechanizm odwrotnego obciążenia z uwagi na to, że nabywca ma siedzibę w Hiszpanii.

W ramach Umowy globalnej postanowiono również o stworzeniu nowej spółki z siedzibą w Polsce - G, której wszystkie udziały miały należeć do Spółki. Polski sprzedawca zobowiązał się do działania w dobrej wierze i dołożenia wszelkich starań aby niektórzy pracownicy związani z Linią Biznesową, zatrudnieni przez Polskiego sprzedawcę w jego centrum technologicznym w Krakowie, zgodzili się na przeniesienia swojego zatrudnienia do G.

W ramach Umowy globalnej G nabył od Polskiego sprzedawcy część wyposażenia znajdującego się w centrum technologicznym w D m.in. komputery, laptopy, oprogramowanie, lampy, sterowniki oraz Ewidencje związane z Linią Biznesową.

Wnioskodawca nie jest jeszcze zarejestrowany jako podatnik VAT czynny na terytorium Polski Jednakże, Spółka jest w trakcie procesu gromadzenia niezbędnych dokumentów oraz uzyskiwania podpisu elektronicznego w celu rejestracji i składania deklaracji VAT w Polsce.

Przedmiotem transakcji pomiędzy Polskim sprzedawcą a Spółką były następujące składniki majątku: Wtryskarki, termoregulatory, testery, termostaty, suszarki, dozowniki, transportery, podajniki, paletki do lutowania, matryce do cięcia, formy m.in. do produkcji seryjnej, do detalu, wtryskowe, skanery, uchwyty testujące, sprężarki rotacyjne, praski / prasy, wykrojniki, lasery, zespoły testująco - kalibrujące, uchwyty, zgrzewarki, dozowniki, wycinarki, roboty przemysłowe, zespoły smarowania, drukarki, narzędzia do rozcinania blaszek, urządzenia do oliwienia rolek, osprzęt do tamponiarek, osprzęt laboratoryjny, chwytaki detalu, stoły robocze, piece lutownicze, narzędzia do lutowania, gniazda, narzędzia do walidacji, komputery przemysłowe, wagi, pasy napędowe, zbiorniki, chłodzenie do laserów, regulatory, prasy manualne, głowice. Stanowiska: montażowe m.in. obudowy, przełącznika / testujące / lutowania / mieszania / smarowania. Linie produkcyjne i montażowe m.in. montażu finalnego przełączników, maszyny do produkcji płytki drukowanej, tamponiarki, automatyczne stacje dozowania, maszyny do lutowania, systemy odciągu pyłu, maszyny do wyrobu kabli.

W opinii Wnioskodawcy, biorąc pod uwagę aktywa sprzedane przez Polskiego sprzedawcę, nie można stwierdzić, że Spółka - opierając się wyłącznie na tych aktywach - mogłaby samodzielnie kontynuować dotychczasową działalność gospodarczą prowadzoną przez Polskiego sprzedawcę. Rzeczowe aktywa obrotowe oraz umowy z odbiorcami i dostawcami nie są wystarczające do samodzielnego prowadzenia działalności. Do prowadzenia działalności w oparciu o nabyte składniki brakuje m.in.: nieruchomości - zakładu produkcyjnego, w której nabyty Sprzęt mógłby zostać wykorzystany do celów działalności gospodarczej; pracowników, którzy mogliby być zaangażowani w produkcję przy użyciu Sprzętu; wsparcia administracyjnego, księgowego, logistycznego i informatycznego.

W opinii Wnioskodawcy, w celu kontynowania działalności gospodarczej prowadzonej przez Polskiego sprzedawcę w oparciu o zakupione aktywa, należałoby podjąć co najmniej następujące kroki: nabyć / wynająć nieruchomość - zakład produkcyjny, w której Sprzęt mógłby zostać wykorzystany do celów działalności gospodarczej; zatrudnić pracowników, którzy mogliby być zaangażowani w produkcję przy użyciu Sprzętu; zapewnić wsparcie administracyjne, księgowe, logistyczne i informatyczne.

Nabycie następujących „aktywów związanych z Linią Biznesową” dokumentują otrzymane przez Wnioskodawcę od Polskiego sprzedawcy faktury: Wtryskarki, termoregulatory, testery, termostaty, suszarki, dozowniki, transportery, podajniki, paletki do lutowania, matryce do cięcia, formy m.in. do produkcji seryjnej, do detalu, wtryskowe, skanery, uchwyty testujące, sprężarki rotacyjne, praski / prasy, wykrojniki, lasery, zespoły testująco - kalibrujące, uchwyty, zgrzewarki, dozowniki, wycinarki, roboty przemysłowe, zespoły smarowania, drukarki, narzędzia do rozcinania blaszek, urządzenia do oliwienia rolek, osprzęt do tamponiarek, osprzęt laboratoryjny, chwytaki detalu, stoły robocze, piece lutownicze, narzędzia do lutowania, gniazda, narzędzia do walidacji, komputery przemysłowe, wagi, pasy napędowe, zbiorniki, chłodzenie do laserów, regulatory, prasy manualne, głowice, Stanowiska: montażowe m.in. obudowy, przełącznika / testujące / lutowania / mieszania / smarowania, Linie produkcyjne i montażowe (m.in. montażu finalnego przełączników), maszyny do produkcji płytki drukowanej, tamponiarki, automatyczne stacje dozowania, maszyny do lutowania, systemy odciągu pyłu, maszyny do wyrobu kabli.

Zakupione składniki majątku będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych na terytorium kraju, jako że Spółka zamierza dokonać krajowej dostawy towarów do polskiego podatnika VAT jak również będą stanowić czynności podlegające opodatkowaniu z uwagi na przemieszczenie własnych towarów z Polski do Hiszpanii - wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów opodatkowana stawką 0%.

Przedmiotem wątpliwości jest czy przedmiot transakcji sprzedaży pomiędzy Polskim sprzedawcą a Spółką nie stanowił przedsiębiorstwa ani jego zorganizowanej części w rozumieniu ustawy o VAT, a tym samym Polski sprzedawca prawidłowo opodatkował VAT sprzedaż Sprzętu jako odpłatne zbycie poszczególnych składników majątkowych i w konsekwencji Spółka ma prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego wynikającego z wystawionych przez Polskiego sprzedawcę faktur.

W tym miejscu należy wskazać, że jak wynika z powołanego art. 55² Kodeksu cywilnego, strony – poza wyłączeniami wynikającymi z przepisów szczególnych – mają pozostawioną swobodę co do tego, jakie elementy tworzące pojęcie przedsiębiorstwa objąć przedmiotem czynności prawnej, z tym że swoboda w wyłączeniu poszczególnych składników nie może iść tak daleko, aby zakres wyłączeń przekreślił istotę przedsiębiorstwa określoną w art. 55¹ Kodeksu cywilnego. Dlatego też zbycie przedsiębiorstwa powinno obejmować co najmniej te składniki, które determinują funkcje spełniane przez przedsiębiorstwo.

W świetle przywołanych przepisów prawa i przedstawionych okoliczności sprawy należy stwierdzić, że dokonana transakcja nie była sprzedażą przedsiębiorstwa, ani zorganizowanej części przedsiębiorstwa. Nie doszło więc do zastosowania wyłączenia spod przedmiotowego zakresu opodatkowania VAT przewidzianego w art. 6 pkt 1 ustawy o VAT.

Jak wynika z treści wniosku planowana transakcja nie obejmowała istotnych składników majątkowych służących do prowadzenia działalności gospodarczej, o których stanowi art. 55¹ Kodeksu cywilnego. Zbycie przez podatnika tylko części jego aktywów z definicji nie może być zakwalifikowane jako zbycie przedsiębiorstwa. Przedsiębiorstwo, jako przedmiot zbycia, musi stanowić całość pod względem organizacyjnym i funkcjonalnym.

W zaistniałej sytuacji nie doszło do transferu wszystkich składników, wchodzących w skład normatywnej definicji i determinujących funkcjonowanie przedsiębiorstwa Zbywcy. Przedmiotem Transakcji były tylko niektóre składniki należące do majątku przedsiębiorstwa Zbywcy, tj. sprzęt w rozumieniu umowy globalnej i umowy z klientami w rozumieniu umowy globalnej.

Transakcja nie obejmowała swoim zakresem takich elementów, jak sprzedaż nieruchomości, w tym budynków znajdujących się w zakładzie produkcyjnym oraz sprzedaży umów niezbędnych do ich użytkowania; sprzedaży rzeczowego majątku ruchomego niezwiązanego z Linią Biznesową, przeniesienia kontraktów pracowników zatrudnionych przez Polskiego sprzedawcę; przeniesienia należności i zobowiązań handlowych; przeniesienia know-how, patentów, Ewidencji.

Przedmiot planowanej Transakcji nie będzie również stanowić zorganizowanej części przedsiębiorstwa ze względu na niespełnienie przesłanek zawartych w art. 2 pkt 27e ustawy.

Należy bowiem zauważyć, że przedmiot transakcji można uznać za zorganizowaną część przedsiębiorstwa w sytuacji, gdy przenoszone na nabywcę składniki majątku są powiązane ze sobą w taki sposób, że na dzień dokonania transakcji nabywca jest w stanie - wyłącznie w oparciu o te składniki - kontynuować działalność gospodarczą wykonywaną przez zbywcę.

Nie mamy zatem do czynienia ze zorganizowaną częścią przedsiębiorstwa, a jednie z zespołem składników, które dopiero po podjęciu odpowiednich czynności (organizacyjnych, technicznych, administracyjnych, zapewnieniu potrzebnego finansowania oraz uzupełnieniu o inne składniki materialne i niematerialne) będą zdolne do samodzielnego realizowania zadań gospodarczych.

W przedstawionej sytuacji przedmiot Transakcji nie stanowił przedsiębiorstwa ani zorganizowanej części przedsiębiorstwa, a tym samym Transakcja podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług jako odpłatne zbycie poszczególnych składników majątkowych.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie opodatkowania przedmiotu transakcji jako odpłatnego zbycia poszczególnych składników majątkowych należy uznać za prawidłowe.

Wątpliwości Wnioskodawcy budzi również kwestia prawa do odliczenia podatku VAT naliczonego wynikającego z wystawionych przez Polskiego sprzedawcę faktur.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 ustawy, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a) ustawy stanowi, że kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Zgodnie z art. 86 ust. 10 ustawy - prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego powstaje w rozliczeniu za okres, w którym w odniesieniu do nabytych lub importowanych przez podatnika towarów i usług powstał obowiązek podatkowy.

W myśl art. 86 ust. 10b pkt 1 ustawy, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w przypadkach, o których mowa w ust. 2 pkt 1 oraz pkt 2 lit. a powstaje nie wcześniej niż w rozliczeniu za okres, w którym podatnik otrzymał fakturę lub dokument celny.

Zgodnie z art. 86 ust. 10c ustawy, przepis ust. 10 stosuje się odpowiednio do całości lub części zapłaty uiszczanej przed dokonaniem dostawy lub wykonaniem usługi.

W myśl art. 86 ust. 11 ustawy, jeżeli podatnik nie dokonał obniżenia kwoty podatku należnego w terminach określonych w ust. 10, 10d i 10e, może obniżyć kwotę podatku należnego w deklaracji podatkowej za jeden z dwóch następnych okresów rozliczeniowych.

Jeżeli podatnik nie dokonał obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w terminach, o których mowa w ust. 10, 10d, 10e i 11, może on obniżyć kwotę podatku należnego przez dokonanie korekty deklaracji podatkowej za okres, w którym powstało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, nie później jednak niż w ciągu 5 lat, licząc od początku roku, w którym powstało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, z zastrzeżeniem ust. 13a (art. 86 ust. 13 ustawy).

Z treści art. 86 ustawy, wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi. Przedstawiona zasada wyklucza możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z usługami i towarami, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

Podkreślić należy, że ustawodawca zapewnił podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Na podstawie art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy, nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Co więcej, na podstawie przepisu art. 88 ust. 4 ustawy, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 7.

Zgodnie z powyższą regulacją, z prawa do odliczenia podatku skorzystać mogą wyłącznie podatnicy, którzy są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni. Zatem, aby podmiot mógł skorzystać z prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z dokonanym nabyciem towarów i usług, w pierwszej kolejności winien spełnić przesłanki umożliwiające uznanie go – dla tej czynności – za podatnika podatku od towarów i usług, działającego w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

Prawo do obniżenia podatku należnego powstaje u wszystkich podatników, o ile wykażą, że zakupy były związane z bieżącą lub przyszłą działalnością opodatkowaną, a warunek rejestracji jest niezbędny wyłącznie do skorzystania przez podatnika z prawa do obniżenia podatku należnego. Trzeba rozróżnić moment powstania prawa do odliczenia od momentu skorzystania z tego prawa. Realizacja prawa do odliczenia następuje poprzez złożenie deklaracji podatkowej, wyrażającej wolę skorzystania przez podatnika z prawa do odliczenia i aby skutecznie zrealizować powstałe uprawnienie, podatnik musi usunąć - najpóźniej przed skorzystaniem z tego prawa - wszelkie przesłanki negatywne, w tym brak rejestracji, który uniemożliwia identyfikowanie go jako podatnika.

Zatem należy stwierdzić, że ustawa o podatku od towarów i usług nie pozbawia podatnika prawa do dokonania odliczenia podatku VAT od zakupów poczynionych w czasie, gdy nie widniał on w rejestrze podatników podatku od towarów i usług, o ile występują przesłanki, że zakupione towary i usługi będą wykorzystywane do bieżącej (lub przyszłej) działalności opodatkowanej (oraz spełniają inne warunki określone w przepisach ustawy). Niemniej, ustawodawca narzucił podatnikom, chcącym dokonać odliczenia podatku VAT od poczynionych nabyć, obowiązek rejestracji jako podatnika VAT czynnego.

Z opisu sprawy wynika, że obecnie Wnioskodawca nie jest zarejestrowany jako podatnik VAT czynny na terytorium Polski. Jednakże, Wnioskodawca wskazał, że jest w trakcie procesu gromadzenia niezbędnych dokumentów oraz uzyskiwania podpisu elektronicznego w celu rejestracji i składania deklaracji VAT w Polsce. Przy tym Wnioskodawca wskazał, że nabył od Polskiego sprzedawcy Sprzęt z zamiarem jego przemieszczenia do swojego zakładu produkcyjnego w Hiszpanii, gdzie ma być wykorzystywany do działalności gospodarczej Spółki, tj. do działalności produkcyjnej. Jak wskazał Wnioskodawca zakupione składniki majątku będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych na terytorium kraju, jako że Spółka zamierza dokonać krajowej dostawy towarów do polskiego podatnika VAT jak również będą stanowić czynności podlegające opodatkowaniu z uwagi na przemieszczenie własnych towarów z Polski do Hiszpanii (wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów opodatkowana stawką 0%).

Zatem w analizowanym przypadku spełniona jest jedna z przesłanek wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy, tj. Sprzęt, z którym nabyciem podatek został naliczony, został nabyty z zamiarem jego przemieszczenia do swojego zakładu produkcyjnego w Hiszpanii i będzie wykorzystany do wykonania czynności opodatkowanych. Jednocześnie, nie zachodzi przesłanka negatywna, o której mowa w art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy bowiem przedmiotem Transakcji nie było przedsiębiorstwo ani zorganizowana część przedsiębiorstwa zaś sprzedaż Sprzętu podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług według właściwej stawki podatku. Przy czym jak wskazano z prawa do odliczenia podatku naliczonego skorzystać mogą wyłącznie podatnicy, którzy są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni. Wnioskodawca podniósł, że obecnie nie jest zarejestrowany jako podatnik VAT czynny na terytorium Polski jednak wskazał, że jest w trakcie procesu gromadzenia niezbędnych dokumentów oraz uzyskiwania podpisu elektronicznego w celu rejestracji i składania deklaracji VAT w Polsce. Zatem, gdy Wnioskodawca dokona w Polsce rejestracji jako podatnik VAT czynny będzie mógł zrealizować przysługujące prawo do odliczenia podatku naliczonego z otrzymanych od Polskiego sprzedawcy faktur dokumentujących zakup Sprzętu w trybie określonym w art. 86 ust. 10-13 ustawy.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w opisanym zakresie należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu zaistnienia stanu faktycznego.

Zaznaczenia wymaga, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego. Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego. Podkreślenia wymaga, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z tym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin