Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB1-3.4010.457.2019.1.MO
z 6 grudnia 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 9 października 2019 r., (data wpływu do tut. Organu 15 października 2019 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia:

• czy na podstawie art. 3 ust. 1 ustawy o CIT w zw. z art. 5 ust. 3 Umowy o Unikaniu Podwójnego Opodatkowania zawartej między Rzeczpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec, Spółka powinna opodatkować w Rzeczpospolitej Polskiej przychody z kontraktów które będą wykonywane na terytorium Niemiec, niezwiązanych z posiadanym na terytorium Niemiec Zakładem Podatkowym,
• czy Spółka będzie mogła zaliczyć koszty niezwiązane z przychodami opodatkowanymi na terytorium Niemiec do kosztów uzyskania przychodów w Polsce po spełnieniu warunków wynikających z przepisów art. 15 i 16 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych

-jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 15 października 2019 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia:

• czy na podstawie art. 3 ust. 1 ustawy o CIT w zw. z art. 5 ust. 3 Umowy o Unikaniu Podwójnego Opodatkowania zawartej między Rzeczpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec, Spółka powinna opodatkować w Rzeczpospolitej Polskiej przychody z kontraktów które będą wykonywane na terytorium Niemiec, niezwiązanych z posiadanym na terytorium Niemiec Zakładem Podatkowym,
• czy Spółka będzie mogła zaliczyć koszty niezwiązane z przychodami opodatkowanymi na terytorium Niemiec do kosztów uzyskania przychodów w Polsce po spełnieniu warunków wynikających z przepisów art. 15 i 16 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.
  
  

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

W ramach Grupy Kapitałowej (dalej: „GK) P. S.A., jako spółka dominująca tworzy wraz z 10 spółkami zależnymi (dalej: „spółki zależne”) Podatkową Grupę Kapitałową (dalej: „PGK”) w rozumieniu art. 1a ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2019 r., poz. 865 z późn. zm., dalej: „ustawa o CIT”).

PGK została utworzona na podstawie umowy podatkowej grupy kapitałowej zawartej w formie aktu notarialnego w dniu 19 września 2016 r. (dalej: „umowa PGK”) i zarejestrowana przez właściwego naczelnika urzędu skarbowego decyzją z 23 listopada 2016 r. P. S.A. została wskazana w umowie PGK jako spółka reprezentująca PGK w zakresie obowiązków wynikających z ustawy o CIT oraz przepisów ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2019 r., poz. 900 z późn. zm., dalej: „Ordynacja podatkowa”).

Jedna ze spółek tworzących PGK, G. S.A. (dalej zwana „Spółką”) oferuje szeroki zakres zintegrowanych usług geofizycznych na potrzeby poszukiwań konwencjonalnych i niekonwencjonalnych złóż ropy naftowej i gazu ziemnego, wód geotermalnych, a także lokalizacji i monitoringu podziemnych magazynów gazu i ropy naftowej. Główne obszary działalności Spółki stanowią:

• akwizycja danych sejsmicznych,
• przetwarzanie danych sejsmicznych,
• interpretacja danych sejsmicznych,
• geofizyka otworowa,
• interpretacja pomiarów geofizyki otworowej.
  
  

Spółka posiada polską rezydencję podatkową i zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy o CIT podlega obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów bez względu na miejsce ich osiągania z uwzględnieniem zawartych przez Rzeczpospolitą Polską umów o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Spółka świadczy swoje usługi na czterech kontynentach, tj. w Afryce, Azji, Ameryce Południowej i Europie. Spółka dotychczas zawierała kontrakty między innymi w Indiach, Tajlandii, Myanmarze, Egipcie, Tunezji, Algierii, Mozambiku, Kolumbii, Niemczech, Węgrzech, Włoszech, Czechach, czy Słowacji.

W zależności od obowiązującego lokalnego prawa oraz zawartych przez Rzeczpospolitą Polską umów o unikaniu podwójnego opodatkowania Spółka albo jest zmuszona do rejestracji zakładu podatkowego w danym kraju albo świadczy swoje usługi jako nierezydent.

Opis prac na terytorium Niemieckiej Republiki Federalnej.

Spółka ostatnio zarejestrowała Zakład Podatkowy Spółki w Niemieckiej Republice Federalnej. Spółka będzie świadczyć tam usługi akwizycji danych sejsmicznych, realizując projekt (dalej: „…” dla lokalnego (niemieckiego) kontrahenta.

Usługi akwizycji danych sejsmicznych polegają na kontrolowanym wzbudzaniu fali sejsmicznej, która wnikając w głąb ziemi odbija się od kolejnych warstw geologicznych i powraca na powierzchnię, gdzie jest rejestrowana. Wynik daje wstępną wiedzę o budowie geologicznej badanego rejonu. Świadczenie usług z zakresu akwizycji danych sejsmicznych składa się z procesów:

• projektowania zdjęć sejsmicznych,
• pozyskiwania od właścicieli gruntów praw wstępu na ich nieruchomości,
• prac geodezyjnych,
• akwizycji danych sejsmicznych 2D, 3D lub 3C z użyciem, jako źródła wzbudzania fal sejsmicznych, specjalistycznych maszyn tzw. wibroseisów lub materiałów wybuchowych (ewentualnie air-gunów na terenach podmokłych),
• kontroli jakości i wstępnego przetwarzania danych.
  
  

Przedmiotowe usługi wykonywane są w miejscu położenia nieruchomości. Aktualnie rozpoczęty projekt „…”, również dotyczy tego segmentu działalności (tj. akwizycji danych sejsmicznych). Planowo, prace mają trwać powyżej 12 miesięcy, tj. od stycznia 2019 r. do kwietnia 2020 r., przy założeniu, że prace nie opóźnią się z przyczyn pogodowych.

Kwalifikacja zakładu podatkowego.

W pozyskanej przez Spółkę interpretacji prawa podatkowego, administracja podatkowa Republiki Federalnej Niemiec uznała, że badania sejsmiczne (akwizycję danych sejsmicznych), traktować należy jako prace budowlane. Według niemieckiego organu podatkowego, pod pojęciem prowadzenia budowy rozumie się osiągnięcie celu budowlanego, w tym jakiejś instalacji lub jej części. Prawo niemieckie pod pojęciem prowadzenia budów rozumie nie tylko sam proces wznoszenia budowy, ale również „każdą czynność”, która wiąże się i pozostaje w koniecznym związku z osiąganiem i przygotowaniem budowy. Prace akwizycji danych sejsmicznych w związku z tym, że są niezbędne dla pozyskania wiedzy o budowie geologicznej danego terenu, stanowią źródło informacji o występowaniu (lub nie) szukanej struktury geologicznej lub złóż naturalnych, tj. w przypadku:

1. poszukiwań złóż ropy naftowej i gazu ziemnego - utworów skalnych, w których występują węglowodory (które po połączeniu odwiertem z całą niezbędną instalacją naziemną pełnić będzie funkcję kopalni ropy naftowej lub gazu ziemnego, tj. będzie budowlą),
2. poszukiwań złóż geotermalnych - utworów skalnych, w których występują źródła gorącej wody (które po połączeniu odwiertem z instalacją naziemną, w tym stacją pomp, stanowić będzie budowlę, tj. ujęcie źródeł wody geotermalnej),
3. naturalnych zbiorników gazu - naturalnych uskoków skalnych mogących pełnić funkcje magazynów (które po połączeniu za pomocą rur ze stacją pomp ulokowaną na powierzchni ziemi stanowić będą budowlę).
   
   

Prace akwizycji danych sejsmicznych, jako niezbędny element w procesie technologicznym budowy kopalń, ujęć geotermalnych lub naturalnych magazynów ropy i gazu, uznane są w prawie niemieckim jako element składowy procesu budowlanego. Umowa między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatku od dochodu i od majątku z dnia 14 maja 2003 r. (dalej: „umowa o unikaniu”), wskazuje w art. 5 ust. 3, że plac budowy staje się zakładem podatkowym tylko wtedy, gdy prace trwają dłużej niż 12 miesięcy. Urząd podatkowy Republiki Federalnej Niemiec w wydanej opinii potwierdził, że dla prac budowlanych świadczonych przez podmiot polski (na bazie umowy o unikaniu) zakład podatkowy powstaje po 12 miesiącach świadczenia usług na terytorium RFN.

Spółka aktualnie posiada jedną czynną umowę realizowaną na terytorium Niemiec („…”) na realizację projektu akwizycji danych sejsmicznych, który zakłada się, że będzie trwał min. 15 miesięcy. Na bazie tego kontraktu Spółka zarejestrowała w Republice Federalnej Niemiec Zakład Podatkowy. Projekt jest w trakcie realizacji. Prace te wykonywane będą w okolicach kopalni w kraju związkowym (…) w Niemczech.

Obecnie Spółka złożyła kolejne dwie oferty dla niemieckich kontrahentów i prawdopodobnym jest, że w bieżącym roku Spółka może realizować co najmniej dwa dodatkowe projekty na terytorium Niemiec. Pierwszy z planowanych kontraktów dla niemieckich zleceniodawców będzie realizowany na terytorium B., w okresie od listopada 2019 r. do końca lutego 2020 r. (łącznie zakładana realizacja kontraktu trwać będzie nie więcej niż 5 miesięcy).

Drugi z planowanych projektów będzie realizowany w okolicach miasta K., a czas jego wykonania nie przekroczy 6 miesięcy.

Zakres prac obu planowanych projektów obejmie akwizycję danych sejsmicznych w zakresie geotermii. Każdy z planowanych projektów będzie realizowany dla innego kontrahenta, w innych rejonach Niemiec, projekty nie będą ze sobą powiązane.

Orzecznictwo podatkowe Republiki Federalnej Niemiec rozpatruje w/w projekty (zarówno aktualnie realizowany, jak i dwa planowane) jako niezależną budowę, ponieważ projekty te:

• nie są ze sobą powiązane ekonomicznie (organizacyjnie) - kontrakty te nie powstały w wyniku podziału jednego ogólnego (większego) projektu, nie są zlecone przez tego samego kontrahenta,
• nie mają jedności geograficznej - ponieważ odległości („w linii powietrznej”) pomiędzy każdym z projektów przekraczają 50 km,
• nie posiadają związku technicznego - ponieważ projekty nie tworzą jednego przedsięwzięcia budowlanego.
  
  

Umowa o unikaniu w art. 5 ust. 3 wskazuje, że zakładem podatkowym jest „plac budowy lub prace budowlane (...), jeżeli trwają one dłużej niż 12 miesięcy”. Zgodnie ze stanowiskiem niemieckiej administracji podatkowej, umowa o unikaniu odnosi się wprost do placu budowy, co wskazuje, że każdy plac budowy należy rozpatrywać oddzielenie w kontekście zakładu podatkowego. Komentarz do art. 5 Modelowej konwencji w sprawie podatku od dochodów i majątku w ust. 3 pkt 18 precyzuje jednoznacznie, że „kryterium 12 miesięcy ma zastosowanie do każdego oddzielnego placu budowy lub projektu”.

Spółka mając więc zarejestrowany w Niemczech Zakład Podatkowy na bazie kontraktu „…”, zobowiązana jest do rozliczenia podatku dochodowego od osób prawnych od tego kontraktu w Niemczech. Natomiast, planowane projekty akwizycji danych sejsmicznych, które docelowo służą poszukiwaniom złóż geotermalnych w B. i w okolicach K. (spełniające definicje placu budowy), z racji czasu ich trwania w każdym przypadku nieprzekraczającego 12 miesięcy, nie będą stanowiły zakładu podatkowego w Niemczech. W konsekwencji, dochody osiągnięte z tych kontraktów Spółka będzie opodatkowywać w Polsce.

Spółka nadmienia, że nie posiada na terytorium Republiki Federalnej Niemiec biura lub warsztatu, ani żadnej innej nieruchomości, której używałaby łącznie do wykonania obecnie realizowanego kontraktu i kontraktów planowanych (o które spółka obecnie zabiega).

Ponadto, ze względu na bliskość terytorialną Republiki Federalnej Niemiec, Spółka nabywa od różnych dostawców z tego kraju materiały, usługi oraz środki trwałe potrzebne do działalności wykonywanej, głównie w Polsce, ale i w innych krajach, w których Spółka prowadzi działalność (poza Niemcami). Pracownicy Spółki uczestniczą również w różnego rodzaju targach i konferencjach odbywających się na terytorium Niemiec. Prowadzone podczas nich rozmowy i spotkania nie mają związku z istniejącym obecnie Zakładem Podatkowym. Transakcje, które nie mają związku z przychodami Zakładu Podatkowego w Niemczech, mimo że są zawierane z niemieckimi dostawcami, nie będą transferowane do kosztów niemieckiego zakładu podatkowego i nie będą stanowiły kosztów uzyskania przychodu Zakładu Podatkowego w Niemczech.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy na podstawie art. 3 ust. 1 ustawy o CIT w zw. z art. 5 ust. 3 Umowy o Unikaniu Podwójnego Opodatkowania zawartej między Rzeczpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec, Spółka powinna opodatkować w Rzeczpospolitej Polskiej przychody z kontraktów które będą wykonywane na terytorium Niemiec, niezwiązanych z posiadanym na terytorium Niemiec Zakładem Podatkowym?
2. Czy zakładając, iż przychody, o których mowa w pytaniu 1 będą opodatkowane na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej, Spółka będzie mogła zaliczyć koszty niezwiązane z przychodami opodatkowanymi na terytorium Niemiec do kosztów uzyskania przychodów w Polsce po spełnieniu warunków wynikających z przepisów art. 15 i 16 ustawy o CIT?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy:

Stanowisko wnioskodawcy do pytania nr 1

Z art. 5 ust. 3 Umowy zawartej między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od majątku podpisanej w Berlinie dnia 14 maja 2003 r. (Dz.U. z 2005 r. Nr 12, poz. 90, dalej: „Umowy o unikaniu”) wynika, że w przypadku realizowania prac budowlanych dojdzie do powstania zakładu, gdy okres realizacji prac przekroczy 12 miesięcy. Niestety przepisy Umowy o unikaniu nie określają, czy każdy plac budowy albo prace budowlane należy traktować odrębnie dla celów powstania zakładu. Biorąc jednak pod uwagę komentarz do Modelowej konwencji w sprawie podatku od dochodu i majątku każdy z prowadzonych placów budów, prac budowlanych ocenia się osobno w kwestii powstania zakładu podatkowego, co także potwierdza stanowisko przedstawione w opiniach. Niemiecki urząd podatkowy w przedmiotowej opinii stwierdził: „Dopóki działalność GT nie przekroczy 1 roku, nie ma zastosowania przepis dotyczący zakładu w sensie art. 5 ust. 3 DBA”. Kolejne projekty G. S.A. nie powinny przekroczyć wyżej wspomnianego okresu. Tym samym, nie zajdzie przesłanka do powstania zakładu podatkowego na terytorium Niemiec.

Artykuł 7 ust. 1 Umowy o unikaniu stanowi, że zyski przedsiębiorstwa Umawiającego się Państwa podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie, chyba że przedsiębiorstwo prowadzi działalność gospodarczą w drugim Umawiającym się Państwie poprzez położony tam zakład. Jeżeli przedsiębiorstwo wykonuje działalność w ten sposób, to zyski przedsiębiorstwa mogą być opodatkowane w drugim Państwie, jednak tylko w takiej mierze, w jakiej mogą być przypisane temu zakładowi.

Komentarze do art. 7 ust. 1 Modelowej konwencji w sprawie podatku od dochodu i majątku wskazuje, że: „Drugą zasadą, która wyrażona jest w drugim zdaniu tego ustępu, jest to, że prawo do opodatkowania przez państwo, w którym położony jest zakład, nie rozciąga się na zyski, jakie przedsiębiorstwo może osiągnąć z tego państwa, lecz których nie można przypisać zakładowi.” (Modelowa konwencja w sprawie podatku od dochodu i majątku, Wolters Kluwer, Warszawa 2016, s. 163).

Ponadto, w komentarzach do tego samego artykułu, w pkt 13 autorzy komentarzy do modelowej konwencji jasno wskazali, że w związku z tym, że: „ustęp 1 przyznaje prawo do opodatkowania państwu, na terytorium którego położony jest zakład, jedynie w zakresie zysków, które można przypisać danemu zakładowi [...], pozbawia więc to państwo możliwości opodatkowania przedsiębiorstwa drugiego umawiającego się państwa z tytułu zysków, których nie można przypisać zakładowi” (Modelowa konwencja w sprawie podatku od dochodu i majątku, Wolters Kluwer, Warszawa 2016, s. 164).

W związku z powyższym Spółka uważa, że zyski z działalności, która na terytorium Federalnej Republiki Niemiec nie stanowi działalności zakładu podatkowego (a więc w przypadku Spółki dwa kolejne, potencjalne projekty oraz wszystkie pozostałe, które nie spełniają przesłanek utworzenia zakładu podatkowego w Niemczech zgodnie z obowiązującą umową o unikaniu podwójnego opodatkowania), powinny zostać opodatkowane w całości w kraju rezydencji Spółki tj. w jurysdykcji Rzeczypospolitej Polskiej, zgodnie z art. 3 pkt 1 ustawy o CIT.

Stanowisko Wnioskodawcy do pytania nr 2

Zdaniem Spółki, zakupy dokonywane na terytorium Niemiec, ale nie powiązane z istniejącym Zakładem Podatkowym podlegają rozliczeniu w Polsce tj. stanowią koszty uzyskania przychodu w Polsce po spełnieniu warunków wynikających z art. 15 i 16 ustawy o CIT. Zakupy te są dokonywane na rzecz siedziby głównej do realizacji jej celów biznesowych innych niż działalność Zakładu Podatkowego w Niemczech (obecne kontrakty opodatkowane w Polsce oraz przyszłe planowane kontrakty).

Zdaniem Spółki, zastosowanie ma tutaj przywołany art. 7 umowy o unikaniu, który wskazuje, że w drugim umawiającym się państwie może być opodatkowany jedynie zysk, który może być przypisany zakładowi. Ust. 2 art. 7 wyżej wspomnianej umowy stanowi: „Jeżeli przedsiębiorstwo Umawiającego się Państwa wykonuje działalność w drugim Umawiającym się Państwie poprzez położony tam zakład, to, z zastrzeżeniem postanowień ustępu 3 niniejszego artykułu, w każdym Umawiającym się Państwie należy przypisać temu zakładowi takie zyski, które mógłby on osiągnąć, gdyby wykonywał taką samą lub podobną działalność w takich samych lub podobnych warunkach jako samodzielne przedsiębiorstwo i był całkowicie niezależny w stosunkach z przedsiębiorstwem, którego jest zakładem”.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o CIT, kosztami uzyskania przychodu są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów z zastrzeżeniem art. 16 ust. 1 ustawy. Koszty dotyczące przychodów opodatkowanych w jurysdykcji podatkowej Rzeczpospolitej Polskiej stanowią na bazie tego przepisu koszt uzyskania przychodu bez względu na terytorium jego powstania.

W konsekwencji, do Zakładu Podatkowego powinny być przypisane jego przychody oraz poniesione przez ten Zakład koszty oraz koszty poniesione na rzecz Zakładu przez siedzibę główną Spółki.

Tym samym, niezgodne z wyżej przytoczoną zasadą byłoby przypisanie kosztów Spółki niezwiązanych z działalnością Zakładu Podatkowego jedynie ze względu na zbieżność terytorialną miejsca zakupu usługi, materiału lub środka trwałego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w …, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.