Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB1-3.4010.451.2019.1.APO
z 6 grudnia 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 1 października 2019 r. (data wpływu 8 października 2019 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie ustalenia, czy Spółka może dokonać na podstawie art. 18d ust. 2 pkt 2 ustawy o CIT, odliczenia Kosztów Materiałów nabywanych bezpośrednio na potrzeby Działalności B+R:

- w części dot. zakupu:

• opracowania koncepcji nowych lub ulepszonych produktów,
• raportów z badań konsumenckich w zakresie odbioru nowych opakowań,
• projektów nowych opakowań,
• prototypów nowych opakowań,
• finalnych form do produkcji seryjnej nowych lub ulepszonych produktów,
• projektów nowych etykiet,
• wydruków próbnych nowych etykiet,
• raportów z badań konsumenckich w zakresie odbioru nowych etykiet,
• projektów nowych nakrętek,
• partii próbnej nowych etykiet

-jest nieprawidłowe,

- w pozostałej części - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 8 października 2019 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie ustalenia, czy Spółka może dokonać na podstawie art. 18d ust. 2 pkt 2 ustawy o CIT, odliczenia Kosztów Materiałów nabywanych bezpośrednio na potrzeby Działalności B+R.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny/zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca (dalej również: „Spółka”) jest jednym z producentów i dystrybutorów wyrobów alkoholowych w Polsce.

Dynamiczne zmiany upodobań konsumentów oraz silna konkurencja na rynku powodują konieczność wprowadzania nowych wyrobów na rynek oraz rozwijanie już dotychczasowych poprzez poprawę ich parametrów (jakości). W związku z powyższym, Spółka prowadzi działalność badawczo-rozwojową w rozumieniu art. 4a pkt 26 ustawy o CIT (dalej: „Działalność B+R”), w wyniku której powstają nowe lub ulepszonego produkty.

Bezpośrednio na potrzeby prowadzonej Działalności B+R obejmującej wytworzenie prototypów lub serii pilotażowych nowych lub ulepszonych produktów lub na potrzeby Działalności B+R nie obejmującej wytworzenia prototypów lub serii pilotażowych, Spółka nabywa następujące materiały:

1. materiały biurowe,
   
2. woda,
   
3. energia elektryczna,
   
4. spirytus,
   
5. butelki szklane,
   
6. opracowania koncepcji nowych lub ulepszonych produktów,
   
7. raporty z badań konsumenckich w zakresie odbioru nowych opakowań,
   
8. projekty nowych opakowań,
   
9. prototypy nowych opakowań,
   
10. próbne formy do produkcji nowych lub ulepszonych produktów,
    
11. finalne formy do produkcji seryjnej nowych lub ulepszonych produktów,
    
12. projekty nowych etykiet,
    
13. wydruki próbne nowych etykiet,
    
14. raporty z badań konsumenckich w zakresie odbioru nowych etykiet,
    
15. projekty nowych nakrętek,
    
16. partia próbna nowych etykiet,
    

dalej łącznie „Koszty Materiałów”.

W tym kontekście Spółka zamierza skorzystać z odliczenia, o którym mowa w art. 18d ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2019 r., poz. 865, z późn. zm., dalej: „ustawa o CIT”). W szczególności, Spółka zamierza zaliczyć Koszty Materiałów do kosztów kwalifikowanych, o których mowa w art. 18d ust. 2 pkt 2 ustawy o CIT, w celu ich odliczenia na podstawie art. 18d ust. 1 ustawy o CIT.

Spółka zamierza dokonać odliczenia, zgodnie z art. 18d oraz 18e ustawy o CIT, a w szczególności zaznacza, że:

• prowadzona Działalność B+R nie stanowi i nie będzie stanowić badań podstawowych, w rozumieniu art. 4a pkt 27 lit. a ustawy o CIT,
• w ewidencji rachunkowej Spółka wyodrębni koszty kwalifikowane związane z realizacją Działalności B+R i zostaną one wykazane w zeznaniach podatkowych za lata podatkowe, w których Działalność B+R będzie realizowana,
• jeśli w 2018 r. i w latach następnych Spółka będzie uzyskiwać przychody z zysków kapitałowych, to odliczeń z tytułu Ulgi B+R Spółka zamierza dokonywać tak, że kwota odliczenia w danym roku podatkowym nie przekroczy kwoty dochodu uzyskanego przez Spółkę z przychodów innych niż przychody z zysków kapitałowych,
• Spółka nie prowadzi działalności gospodarczej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia lub decyzji o wsparciu,
• Spółka zamierza odliczyć w ramach Ulgi B+R koszty kwalifikowane, zgodnie z art. 18d ust. 5 i 5a ustawy o CIT,
• Spółka zamierza dokonać odliczenia z tytułu Ulgi B+R, zgodnie z limitami wskazanymi w art. 18d ust. 7 ustawy o CIT,
• Spółka nie zamierza odliczyć w ramach Ulgi B+R odpisów amortyzacyjnych od samochodów osobowych, budowli, budynków i lokali będących odrębną własnością,
• Spółka nie posiada statusu centrum badawczo-rozwojowego.
  
  

Wniosek ma na celu potwierdzenie opisu stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego na gruncie przepisów obowiązujących od 1 stycznia 2018 r.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym Spółka może dokonać na podstawie art. 18d ust. 2 pkt 2 ustawy o CIT, odliczenia Kosztów Materiałów wymienionych w punktach od 1 do 17 nabywanych bezpośrednio na potrzeby Działalności B+R?

Zdaniem Wnioskodawcy, prawidłowe jest stanowisko, zgodnie z którym Spółka może dokonać na podstawie art. 18d ust. 2 pkt 2 ustawy o CIT, odliczenia Kosztów Materiałów wymienionych w punktach od 1 do 17 nabywanych bezpośrednio na potrzeby Działalności B+R.

Przepisy dot. Ulgi B+R.

Zgodnie z art. 4a pkt 26 ustawy o CIT, działalność badawczo-rozwojowa oznacza działalność twórczą obejmującą badania naukowe lub prace rozwojowe, podejmowaną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

Badania naukowe, w rozumieniu art. 4a pkt 27 ustawy o CIT, oznaczają badania podstawowe i badania aplikacyjne. Należy je rozumieć odpowiednio zgodnie z art. 4 ust. 2 pkt 1 oraz pkt 2 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce (Dz.U. 2018 r., poz. 1668, dalej: „Prawo o SWiN”), tj.:

1. badania podstawowe - rozumiane jako prace empiryczne lub teoretyczne mające przede wszystkim na celu zdobywanie nowej wiedzy o podstawach zjawisk i obserwowalnych faktów bez nastawienia na bezpośrednie zastosowanie komercyjne,
2. badania aplikacyjne - rozumiane jako prace mające na celu zdobycie nowej wiedzy oraz umiejętności, nastawione na opracowywanie nowych produktów, procesów lub usług lub wprowadzenie do nich znaczących ulepszeń.
   
   

Z kolei, w myśl art. 4a pkt 28 ustawy o CIT, prace rozwojowe oznaczają prace rozwojowe, w rozumieniu art. 4 ust. 3 Prawa o SWiN. Tym samym, prace rozwojowe na gruncie ustawy o CIT, oznaczają działalność obejmującą nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług, z wyłączeniem działalności obejmującej rutynowe i okresowa zmiany wprowadzane do nich, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń.

Natomiast, na gruncie przepisów obowiązujących do 30 września 2018 r., badania naukowe, w rozumieniu art. 4a pkt 27 ustawy o CIT, oznaczały:

1. badania podstawowe - oryginalne prace badawcze, eksperymentalne lub teoretyczne podejmowane przede wszystkim w celu zdobywania nowej wiedzy o podstawach zjawisk i obserwowalnych faktów bez nastawienia na bezpośrednie zastosowanie komercyjne,
2. badania stosowane - prace badawcze podejmowane w celu zdobycia nowej wiedzy, zorientowane przede wszystkim na zastosowanie w praktyce,
3. badania przemysłowe - badania mające na celu zdobycie nowej wiedzy oraz umiejętności w celu opracowywania nowych produktów, procesów i usług lub wprowadzania znaczących ulepszeń do istniejących produktów, procesów i usług; badania te uwzględniają tworzenie elementów składowych systemów złożonych, budowę prototypów w środowisku laboratoryjnym lub w środowisku symulującym istniejące systemy, szczególnie do oceny przydatności danych rodzajów technologii, a także budowę niezbędnych w tych badaniach linii pilotażowych, w tym do uzyskania dowodu w przypadku technologii generycznych.
   
   

Z kolei, w myśl art. 4a pkt 28 ustawy o CIT, w brzmieniu obowiązującym do 30 września 2018 r., prace rozwojowe definiowane były jako nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności z dziedziny nauki, technologii i działalności gospodarczej oraz innej wiedzy i umiejętności do planowania produkcji oraz tworzenia i projektowania nowych, zmienionych lub ulepszonych produktów, procesów i usług, z wyłączeniem prac obejmujących rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do produktów, linii produkcyjnych, procesów wytwórczych, istniejących usług oraz innych operacji w toku, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń, w szczególności:

1. opracowywanie prototypów i projektów pilotażowych oraz demonstracje, testowanie i walidację nowych lub ulepszonych produktów, procesów lub usług w otoczeniu stanowiącym model warunków rzeczywistego funkcjonowania, których głównym celem jest dalsze udoskonalenie techniczne produktów, procesów lub usług, których ostateczny kształt nie został określony,
2. opracowywanie prototypów i projektów pilotażowych, które można wykorzystać do celów komercyjnych, w przypadku gdy prototyp lub projekt pilotażowy stanowi produkt końcowy gotowy do wykorzystania komercyjnego, a jego produkcja wyłącznie do celów demonstracyjnych i walidacyjnych jest zbyt kosztowna.
   
   

Zgodnie z art. 18d ust. 1 ustawy o CIT, w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2017 r., od podstawy opodatkowania, ustalonej zgodnie z art. 18 ustawy o CIT, odlicza się koszty uzyskania przychodów poniesione przez podatnika na działalność badawczo-rozwojową, zwane dalej: „kosztami kwalifikowanymi”.

Z kolei, zgodnie z art. 18d ust. 1 ustawy o CIT, w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2018 r., podatnik uzyskujący przychody inne niż przychody z zysków kapitałowych odlicza od podstawy opodatkowania, ustalonej zgodnie z art. 18, koszty uzyskania przychodów poniesione na działalność badawczo-rozwojową, zwane dalej „kosztami kwalifikowanymi”. Kwota odliczenia nie może w roku podatkowym przekraczać kwoty dochodu uzyskanego przez podatnika z przychodów innych niż przychody z zysków kapitałowych.

W myśl art. 18d ust. 2 pkt 2 ustawy o CIT, za koszty kwalifikowane uznaje się nabycie materiałów i surowców bezpośrednio związanych z prowadzoną działalnością badawczo-rozwojową.

Z kolei, zgodnie z art. 18d ust. 2 pkt 3 ustawy o CIT, za koszty kwalifikowane uznaje się ekspertyzy, opinie, usługi doradcze i usługi równorzędne, świadczone lub wykonywane na podstawie umowy przez podmiot, o którym mowa w art. 7 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-8 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. - Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce, a także nabycie od takiego podmiotu wyników prowadzonych przez niego badań naukowych, na potrzeby działalności badawczo-rozwojowej.

Zgodnie z przedstawionym opisem stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego, prowadzona przez Spółkę Działalność B+R stanowi działalność badawczo-rozwojową, w rozumieniu art. 4a pkt 26 ustawy o CIT. Jak zostało ponadto wskazane, Spółka spełnia wymogi wskazane w art. 18d ust. 4-8 oraz 18e ustawy o CIT.

W związku z tym, w ocenie Wnioskodawcy, Spółka jest i będzie uprawniona do odliczenia od podstawy opodatkowania kosztów kwalifikowanych, o ile dotyczą one działalności badawczo-rozwojowej, w rozumieniu art. 4a pkt 26 ustawy o CIT.

Należy zauważyć, że zgodnie z art. 18d ust. 1 ustawy o CIT, istnieje możliwość zaliczenia do kosztów kwalifikowanych, kosztów stanowiących koszty uzyskania przychodów wskazanych w art. 18d ust. 2- 3 ustawy o CIT, poniesionych w ramach działalności badawczo-rozwojowej. W ocenie Wnioskodawcy, powyższe ma miejsce w przypadku Kosztów Materiałów wymienionych w punktach 1-17 opisu stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego. Zdaniem Wnioskodawcy, wynika to z tego, że koszty ponoszone na wydatki Koszty Materiałów dotyczą materiałów i surowców wymienionych w art. 18d ust. 2 pkt 2 ustawy o CIT.

Ustawa o CIT nie zawiera ani definicji materiałów i surowców, ani odesłania do innego aktu prawnego definiującego oba pojęcia. W konsekwencji, zdaniem Wnioskodawcy, w myśl dyrektyw wykładni prawa należy posłużyć się wykładnią językową dla celów interpretacji pojęć „materiały” oraz „surowce”.

Zgodnie z definicją przedstawioną w Słowniku Języka Polskiego PWN (sjp.pwn.pl), materiał to:

1. «to, z czego się wytwarza lub z czego się składają albo powstają jakieś rzeczy lub obiekty» lub
2. «zbiór wiadomości i danych z jakiejś dziedziny».
   
   

Z kolei, „surowiec” to: «materiał naturalny pochodzenia zwierzęcego, roślinnego lub mineralnego, służący do wytwarzania jakichś produktów lub energii».

Biorąc pod uwagę przytoczone wyżej definicje, zdaniem Wnioskodawcy, do materiałów, dla potrzeb art. 18d ust. 2 pkt 2 ustawy o CIT, można zaliczyć Koszty Materiałów wymienione w punktach 1, 3 oraz 5- 17. Z kolei, do surowców dla potrzeb art. 18d ust. 2 pkt 2 ustawy o CIT, można, w ocenie Wnioskodawcy, zaliczyć Koszty Materiałów wymienione w punktach 2 i 4.

W konsekwencji, zdaniem Wnioskodawcy, Koszty Materiałów wymienione w punktach 1-17 mieszczą się w kategorii kosztów kwalifikowanych wymienionych w art. 18d ust. 2 pkt 2 ustawy o CIT.

Wnioskodawca wskazuje, że taka interpretacja jest zgodna z charakterem jego Działalności B+R, w trakcie której może powstać prototyp lub seria pilotażowa. W przypadku Spółki może to być istotny element jego Działalności B+R związanej z opracowywaniem nowych lub ulepszonych produktów oraz przygotowaniem ich do produkcji seryjnej.

W ocenie Wnioskodawcy, Koszty Materiałów wymienione w punktach 1-17 nie stanowią jednocześnie kosztów wymienionych w art. 18d ust. 2 pkt 3 ustawy o CIT, których odliczenie ustawodawca uwarunkował koniecznością nabycia od jednostek naukowych.

Należy bowiem zauważyć, że żaden z Kosztów materiałów wymienionych w punktach 1-17, zdaniem Wnioskodawcy, nie stanowi:

• ekspertyzy,
• opinii,
• usługi doradczej i usługi równorzędnej,
• wyników badań naukowych.
  
  

Okoliczność, czy materiały wymienione w punktach 1-17 zostaną następnie wykorzystane do produkcji seryjnej gotowych produktów, w ocenie Wnioskodawcy, pozostaje bez znaczenia dla możliwości rozliczenia tego rodzaju kosztów w ramach Ulgi B+R, ponieważ pierwotnym celem ich nabycia są potrzeby prowadzonej przez Spółkę Działalności B+R.

Końcowo Wnioskodawca zauważa, że możliwość skorzystania z Ulgi B+R w odniesieniu do poszczególnych kosztów została wielokrotnie potwierdzona przez organy podatkowe w wydanych interpretacjach indywidualnych, przykładowo, w interpretacji indywidualnej z:

1. 10 lipca 2019 r. (sygn. 0111-KDIB1-3.4010.186.2019.2.APO) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej potwierdził stanowisko spółki o możliwości odliczenia kosztów materiałów wykorzystywanych do opracowania prototypów, w tym wody i energii elektrycznej,
2. 26 kwietnia 2019 r. (sygn. 0111-KDIB1-3.4010.156.2019.1.MBD) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej potwierdził stanowisko spółki o możliwości odliczenia kosztów materiałów wykorzystywanych do opracowania prototypów i serii pilotażowych, w tym wody, gazu i energii elektrycznej,
3. 11 stycznia 2019 r. (sygn. 0111-KDIB1-3.4010.231.2018.1.MO) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej potwierdził stanowisko spółki o możliwości odliczenia materiałów, półproduktów i energii elektrycznej wykorzystywanych do produkcji próbnej, 
4. 29 stycznia 2019 r. (sygn. 0111-KDIB1-3.4010.539.2018.2.BM) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej potwierdził stanowisko spółki o możliwości odliczenia kosztów materiałów biurowych oraz czasopism.
   
   

Tym samym, Wnioskodawca stoi na stanowisku, że przedstawione w opisie stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego w punktach od 1 do 17 Koszty Materiałów, nabywane bezpośrednio na potrzeby Działalności B+R, stanowią materiały i surowce, o których mowa w art. 18d ust. 2 pkt 2 ustawy o CIT, mogące zostać tym samym odliczone na podstawie art. 18d ust. 1 ustawy o CIT.

Końcowo, Spółka zauważa, że zgodnie ze przedstawionym opisem stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego, Spółka nie zalicza do Kosztów Materiałów kosztów ponoszonych na materiały wymienione w punktach 1-17 nie dotyczących bezpośrednio Działalności B+R Spółki oraz nie będących kosztami uzyskania przychodów w rozumieniu ustawy o CIT.

W tym kontekście, w ocenie Wnioskodawcy, prawidłowe jest stanowisko, zgodnie z którym Spółka może dokonać na podstawie art. 18d ust. 2 pkt 2 ustawy o CIT, odliczenia Kosztów Materiałów wymienionych w punktach od 1 do 17 nabywanych bezpośrednio na potrzeby Działalności B+R.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego jest w części prawidłowe, a w części nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 18d ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2019 r., poz. 865, z późn. zm., dalej: „updop”), podatnik uzyskujący przychody inne niż przychody z zysków kapitałowych odlicza od podstawy opodatkowania, ustalonej zgodnie z art. 18, koszty uzyskania przychodów poniesione na działalność badawczo-rozwojową, zwane dalej „kosztami kwalifikowanymi”. Kwota odliczenia nie może w roku podatkowym przekraczać kwoty dochodu uzyskanego przez podatnika z przychodów innych niż przychody z zysków kapitałowych.

Na podstawie art. 18d ust. 2 pkt 2 updop, za koszty kwalifikowane uznaje nabycie materiałów i surowców bezpośrednio związanych z prowadzoną działalnością badawczo-rozwojową.

Koszty kwalifikowane podlegają odliczeniu, jeżeli nie zostały podatnikowi zwrócone w jakiejkolwiek formie lub nie zostały odliczone od podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym (art. 18d ust. 5 updop).

Ponadto, zgodnie z treścią art. 18d ust. 6 updop, w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia grudnia 2018 r., podatnikowi, który w roku podatkowym prowadził działalność na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia, prawo do odliczenia przysługuje jedynie w odniesieniu do kosztów kwalifikowanych, które nie są przez podatnika uwzględniane w kalkulacji dochodu zwolnionego z podatku na podstawie zezwolenia.

Natomiast, od 30 czerwca 2018 r. ww. art. 18d ust. 6 updop, otrzymał brzmienie, podatnikowi, który w roku podatkowym korzysta ze zwolnień podatkowych, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 34 lub 34a, prawo do odliczenia przysługuje jedynie w odniesieniu do kosztów kwalifikowanych, które nie są przez podatnika uwzględniane w kalkulacji dochodu zwolnionego z podatku na podstawie tych przepisów.

Jak stanowi art. 18d ust. 7 updop, w brzmieniu obowiązującym do 29 kwietnia 2018 r., kwota kosztów kwalifikowanych nie może przekroczyć:

1. w przypadku gdy podatnik, o którym mowa w ust. 3a, jest mikroprzedsiębiorcą, małym lub średnim przedsiębiorcą, w rozumieniu przepisów o swobodzie działalności gospodarczej – 150% kosztów, o których mowa w ust. 2-3a;
2. w przypadku pozostałych podatników, o których mowa w ust. 3a – 150% kosztów, o których mowa w ust. 2 pkt 1-4a i ust. 2a-3a, oraz 100% kosztów, o których mowa w ust. 2 pkt 5;
3. w przypadku pozostałych podatników – 100% kosztów, o których mowa w ust. 2-3.
   
   

Natomiast, jak stanowi art. 18d ust. 7 updop, w brzmieniu obowiązującym od 30 kwietnia 2018 r., który został zmieniony na podstawie art. 27 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. Przepisy wprowadzające ustawę - Prawo przedsiębiorców oraz inne ustawy dotyczące działalności gospodarczej (Dz.U. 2018, poz. 650), kwota kosztów kwalifikowanych nie może przekroczyć:

1. w przypadku gdy podatnik, o którym mowa w ust. 3a, jest mikroprzedsiębiorcą, małym lub średnim przedsiębiorcą, w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 6 marca 2018 r. – Prawo przedsiębiorców – 150% kosztów, o których mowa w ust. 2-3a;
2. w przypadku pozostałych podatników, o których mowa w ust. 3a – 150% kosztów, o których mowa w ust. 2 pkt 1-4a i ust. 2a-3a, oraz 100% kosztów, o których mowa w ust. 2 pkt 5;
3. w przypadku pozostałych podatników – 100% kosztów, o których mowa w ust. 2-3.
   
   

Odliczenia dokonuje się w zeznaniu za rok podatkowy, w którym poniesiono koszty kwalifikowane. W przypadku gdy podatnik poniósł za rok podatkowy stratę albo wielkość dochodu podatnika jest niższa od kwoty przysługujących mu odliczeń, odliczenia - odpowiednio w całej kwocie lub w pozostałej części - dokonuje się w zeznaniach za kolejno następujące po sobie sześć lat podatkowych następujących bezpośrednio po roku, w którym podatnik skorzystał lub miał prawo skorzystać z odliczenia (art. 18d ust. 8 updop).

Zgodnie z art. 18e updop, podatnicy korzystający z odliczenia, o którym mowa w art. 18d, oraz podatnicy, którym przysługuje kwota określona w art. 18da, są obowiązani wykazać w zeznaniu poniesione koszty kwalifikowane podlegające odliczeniu lub stanowiące podstawę do wyliczenia przysługującej podatnikowi kwoty.

Z art. 9 ust. 1b updop, wynika ogólny obowiązek wyodrębniania przez podatników, zamierzających skorzystać z ulgi na działalność badawczo-rozwojową, w prowadzonych przez nich księgach podatkowych, kosztów działalności badawczo-rozwojowej.

Mając na uwadze powołane powyżej przepisy, należy stwierdzić, że aby podatnikowi podatku dochodowego od osób prawnych przysługiwało prawo odliczenia w zeznaniu podatkowym kosztów kwalifikowanych poniesionych w danym roku podatkowym powinny być łącznie spełnione następujące warunki:

• podatnik poniósł koszty na działalność badawczo-rozwojową,
• koszty na działalność badawczo-rozwojową stanowiły dla podatnika koszty uzyskania przychodów w rozumieniu updop,
• koszty na działalność badawczo-rozwojową mieszczą się w zamkniętym katalogu kosztów kwalifikowanych określonym przepisami art. 18d ust. 2-3 updop,
• ww. koszty uzyskania przychodów stanowiły koszty kwalifikowane w rozumieniu updop,
• podatnik, który w roku podatkowym prowadził działalność na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia, odliczał jedynie koszty kwalifikowane, które nie są przez podatnika uwzględniane w kalkulacji dochodu zwolnionego z podatku na podstawie zezwolenia (w stanie prawnym obowiązującym od 1 stycznia 2018 r.),
• podatnik, który w roku podatkowym korzysta ze zwolnień, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 34 i 34a, odliczał jedynie koszty kwalifikowane, które nie są przez podatnika uwzględniane w kalkulacji dochodu zwolnionego z podatku na podstawie zezwolenia (w stanie prawnym obowiązujący od 30 czerwca 2018 r.),
• w ewidencji, o której mowa w art. 9 ust. 1b updop, podatnik wyodrębnił koszty działalności badawczo-rozwojowej,
• podatnik wykazał w zeznaniu podatkowym koszty kwalifikowane podlegające odliczeniu,
• kwota odliczonych kosztów kwalifikowanych nie przekroczyła limitów określonych w updop,
• koszty kwalifikowane nie zostały zwrócone podatnikowi w jakiekolwiek formie lub nie zostały odliczone od podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym.
  
  

Należy zwrócić uwagę, że w art. 18d ust. 2 pkt 2 updop, ustawodawca posługuje się pojęciami „materiały” oraz „surowce”, które nie zostały zdefiniowane w przepisach updop, stanowiąc przy tym, że w podstawie obliczania ulgi uwzględnione mogą być wyłącznie materiały i surowce związane bezpośrednio z prowadzoną przez podatnika działalnością badawczo-rozwojową. Jeżeli chodzi o pojęcie „surowce”, w związku z brakiem definicji przedmiotowego pojęcia na gruncie przepisów podatkowych i rachunkowych, dla celów ustalania zakresu zastosowania ulgi posłużyć należy się znaczeniem pojęcia „surowce” funkcjonującym na gruncie języka powszechnego, gdzie „surowce” to „materiały naturalne pochodzenia zwierzęcego, roślinnego lub mineralnego, służące do wytwarzania jakichś produktów lub energii” (www.sjp.pwn.pl). Z kolei, w zakresie interpretacji pojęcia „materiały”, odwołać należy się do interpretacji przedmiotowego pojęcia funkcjonującej na gruncie przepisów ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (t.j. Dz.U. z 2019 r., poz. 351, dalej: „uor”). W świetle art. 3 ust. 1 pkt 19 uor, materiały to składniki majątku zużywane na własne potrzeby.

Powyższy pogląd znajduje również potwierdzenie w doktrynie, gdzie podkreśla się, że materiały to „składniki majątku inicjujące realizację całego cyklu operacyjnego, które jednostka nabywa w celu ich całkowitego zużycia na własne potrzeby, tym m.in. na potrzeby wytwarzania produktów, świadczenia usług czy realizacji działalności ogólnoadministracyjnej. Do materiałów zaliczyć można także pewne składniki majątkowe wytwarzane przez jednostkę we własnym zakresie (zazwyczaj w ramach działalności pomocniczej), a także różnego rodzaju odzyski, posiadające wartość użytkową, a pochodzące np. z likwidowanych środków trwałych, inwentarz żywy przeznaczony do uboju, części zamienne, półfabrykaty obcej produkcji, paliwa, opakowania itp.” (Walińska Ewa (red.), Bek-Gaik Bogusława, Bojanowski Witold, Czajor Agnieszka, Czajor Przemysław, Gad Jacek, Idzikowska Gabriela, Janicka Anna, Jurewicz Anna, Kalinowski Jacek, Kuczyńska Iga, Mariański Adam. Michalak Marcin, Turzyński Mikołaj. Walińska Anna. Wencel Agnieszka, Wiatr Michał, Ustawa o rachunkowości. Komentarz, Wolters Kluwer, 2016).

Zatem, konstrukcja art. 18d ust. 2 pkt 2 updop, w związku z poczynionymi powyżej uwagami, pozwala na zaliczenie do kosztów kwalifikowanych, kosztów wszelkich materiałów i surowców, których definicje przytoczono powyżej, wykazujących bezpośredni związek z prowadzoną działalnością badawczo-rozwojową.

Mając na uwadze powyższe należy zgodzić się z Wnioskodawcą, że koszty zakupu wody oraz spirytusu, zużytych bezpośrednio na potrzeby prowadzonej Działalności B+R, spełniają definicję surowców, a zatem wydatki na ich nabycie mogą zostać zaliczone do kosztów kwalifikowanych, zgodnie z art. 18d ust. 2 pkt 2 updop. Również wydatki poniesione prze Wnioskodawcę na zakup materiałów biurowych, energii elektrycznej, butelek szklanych oraz próbnych form do produkcji nowych lub ulepszonych produktów należy uznać za nabycie materiałów, o których mowa w art. 18d ust. 2 pkt 2 updop, uprawniających do odliczenia kosztów ich zakupu w ramach ulgi badawczo-rozwojowej.

Natomiast, nabyte przez Wnioskodawcę:

• opracowania koncepcji nowych lub ulepszonych produktów,
• raporty z badań konsumenckich w zakresie odbioru nowych opakowań,
• projekty nowych opakowań,
• projekty nowych etykiet,
• raporty z badań konsumenckich w zakresie odbioru nowych etykiet,
• projekty nowych nakrętek,

nie stanowią materiałów, o których mowa w art. 18d ust. 2 pkt 2 updop. Zakup ww. usług nie dotyczy składników majątku, które są zużywane przez Wnioskodawcę w trakcie prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej, a zatem nie może zostać uznany za koszty kwalifikowane, w myśl art. 18d ust. 2 pkt 2 updop.

Nie można również uznać za materiały, w świetle przedstawionej definicji, wydatków poniesionych na zakup:

• prototypów nowych opakowań,
• finalnych form do produkcji seryjnej nowych lub ulepszonych produktów,
• wydruków próbnych nowych etykiet,
• partii próbnej nowych etykiet,

gdyż nie spełniają przedstawionej definicji materiałów, tj. nie stanowią one składników majątku zużywanych przez Wnioskodawcę w trakcie prowadzenia działalności badawczo-rozwojowej, a zatem nie mogą zostać uznane za koszty kwalifikowane, w myśl art. 18d ust. 2 pkt 2 updop.

Reasumując, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie ustalenia, czy Spółka może dokonać na podstawie art. 18d ust. 2 pkt 2 ustawy o CIT, odliczenia Kosztów Materiałów nabywanych bezpośrednio na potrzeby Działalności B+R:

- w części dot. zakupu:

• opracowania koncepcji nowych lub ulepszonych produktów,
• raportów z badań konsumenckich w zakresie odbioru nowych opakowań,
• projektów nowych opakowań,
• prototypów nowych opakowań,
• finalnych form do produkcji seryjnej nowych lub ulepszonych produktów,
• projektów nowych etykiet,
• wydruków próbnych nowych etykiet,
• raportów z badań konsumenckich w zakresie odbioru nowych etykiet,
• projektów nowych nakrętek,
• partii próbnej nowych etykiet

-jest nieprawidłowe,

- w pozostałej części - jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym, a w przypadku interpretacji dotyczącej zdarzenia przyszłego stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w …, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.