2019.12.10 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL4.4012.495.2019.2.HW
z 10 grudnia 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 23 września 2019 r. (data wpływu 30 września 2019 r.), uzupełnionym pismem z dnia 19 listopada 2019 r. (data wpływu 26 listopada 2019 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

uznania nabycia usług od Teatrów z A, B, C, D, E i F za import usług – jest prawidłowe;
ustalenia stawki podatku dla świadczonych usług, w przypadku gdy Teatry z A, B, C, D, E i F nie będą osiągać w sposób systematyczny zysków z działalności kulturalnej, a w przypadku ich osiągnięcia będą one w całości przeznaczane na kontynuację lub doskonalenie świadczonych usług – jest nieprawidłowe;
ustalenia stawki podatku dla świadczonych usług, w przypadku gdy Teatry z A, B, C, D, E i F będą osiągać w sposób systematyczny zyski z działalności kulturalnej i w przypadku ich osiągnięcia nie będą one w całości przeznaczane na kontynuację lub doskonalenie świadczonych usług – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 30 września 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania nabycia usług od Teatrów z A, B, C, D, E i F jako import usług oraz ustalenia stawki podatku dla świadczonych usług. Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 19 listopada 2019 r. o doprecyzowanie opisu sprawy oraz dopłatę brakującej opłaty.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest instytucją kultury, wpisaną do Rejestru Instytucji Kultury, prowadzoną przez jej organizatora – jednostkę samorządu terytorialnego. Wnioskodawca działa na podstawie ustawy z dnia 25 października 1991 r. o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej oraz statutu nadanego przez organizatora. Zgodnie ze wskazanym statutem przedmiotem działalności Ośrodka Kultury jest organizowanie i prowadzenie działalności kulturalnej w zakresie upowszechniania kultury poprzez działania skierowane na rozwijanie i zaspokajanie potrzeb kulturalnych oraz promocję działań kulturalnych. Celem działalności Wnioskodawcy jest także upowszechnianie dorobku kulturowego i historycznego związanego z wielokulturowością miasta, idei tolerancji oraz budowanie płaszczyzny dialogu kulturowego, popularyzowanie postaci dzieła (…).

W ramach tej działalności Instytucja Kultury zorganizuje festiwal, na który zaprosi zespoły teatralne z Europy. Wezmą w nim udział Teatry zagraniczne z A, B, C, D, E i F. Spektakle wykonywane przez te zespoły teatralne będą prezentowane w siedzibie instytucji, a wstęp na spektakle będzie odpłatny – biletowany. Zagraniczne Teatry są podatnikami VAT, nieposiadającymi siedziby ani stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium Polski. Czynności wykonywane przez podmioty zagraniczne będą usługami kulturalnymi, a zagraniczne Teatry będą posiadały status jednostek kultury w swych macierzystych krajach. Sprzedaż biletów na spektakle prezentowane w siedzibie jednostki przez Teatry zagraniczne będzie prowadziła sama Instytucja. Zagraniczne Teatry za wystawione spektakle wystawią na rzecz Instytucji dokumenty sprzedaży, tj. faktury, rachunki.

Ponadto w piśmie z dnia 19 listopada 2019 r. – stanowiącym uzupełnienie opisu sprawy –

Wnioskodawca wskazał, co następuje:

1. Teatr zagraniczny z A, który będzie świadczył na rzecz Ośrodka Kultury usługę kulturalną, będzie posiadał status jednostki kultury w swoim macierzystym kraju. Wnioskodawca w momencie zawierania umowy z zagranicznym Teatrem z A będzie umieszczał w niej oświadczenie Wykonawcy (czyli ww. Teatru), iż ma on status jednostki kultury w swoim macierzystym kraju.
2. Teatr zagraniczny z B, który będzie świadczył na rzecz Ośrodka Kultury usługę kulturalną, będzie posiadał status jednostki kultury w swoim macierzystym kraju. Wnioskodawca w momencie zawierania umowy z zagranicznym Teatrem z B będzie umieszczał w niej oświadczenie Wykonawcy (czyli ww. Teatru), iż ma on status jednostki kultury w swoim macierzystym kraju.
3. Teatr zagraniczny z C, który będzie świadczył na rzecz Ośrodka Kultury usługę kulturalną, będzie posiadał status jednostki kultury w swoim macierzystym kraju. Wnioskodawca w momencie zawierania umowy z zagranicznym Teatrem z C będzie umieszczał w niej oświadczenie Wykonawcy (czyli ww. Teatru), iż ma on status jednostki kultury w swoim macierzystym kraju.
4. Teatr zagraniczny z D, który będzie świadczył na rzecz Ośrodka Kultury usługę kulturalną, będzie posiadał status jednostki kultury w swoim macierzystym kraju. Wnioskodawca w momencie zawierania umowy z zagranicznym teatrem z D będzie umieszczał w niej oświadczenie Wykonawcy (czyli ww. Teatru), iż ma on status jednostki kultury w swoim macierzystym kraju.
5. Teatr zagraniczny z E, który będzie świadczył na rzecz Ośrodka Kultury usługę kulturalną, będzie posiadał status jednostki kultury w swoim macierzystym kraju. Wnioskodawca w momencie zawierania umowy z zagranicznym teatrem z E będzie umieszczał w niej oświadczenie Wykonawcy (czyli ww. Teatru), iż ma on status jednostki kultury w swoim macierzystym kraju.
6. Teatr zagraniczny z F, który będzie świadczył na rzecz Ośrodka Kultury usługę kulturalną, będzie posiadał status jednostki kultury w swoim macierzystym kraju. Wnioskodawca w momencie zawierania umowy z zagranicznym teatrem z F będzie umieszczał w niej oświadczenie Wykonawcy (czyli ww. Teatru), iż ma on status jednostki kultury w swoim macierzystym kraju.
1. Na obecnym etapie Wnioskodawca nie jest w stanie podać, czy zagraniczny Teatr z A ze świadczonych przez siebie usług osiąga w sposób systematyczny zyski z działalności kulturalnej, i czy w przypadku ich osiągnięcia będą one przeznaczane w całości na kontynuację lub doskonalenie świadczonych usług.
  Wnioskodawca zawierając umowę z zagranicznym Teatrem z A dokona stosownego zapisu w umowie, w związku z którym Teatr z A jako instytucja kultury będzie musiał określić, czy ze świadczonych przez siebie usług osiąga w sposób systematyczny zyski z działalności kulturalnej, i czy w przypadku ich osiągnięcia będą one przeznaczane w całości na kontynuację lub doskonalenie świadczonych usług.
2. Na obecnym etapie Wnioskodawca nie jest w stanie podać, czy zagraniczny Teatr z B ze świadczonych przez siebie usług osiąga w sposób systematyczny zyski z działalności kulturalnej, i czy w przypadku ich osiągnięcia będą one przeznaczane w całości na kontynuację lub doskonalenie świadczonych usług.
  Wnioskodawca zawierając umowę z zagranicznym Teatrem z B dokona stosownego zapisu w umowie, w związku z którym Teatr z B jako instytucja kultury będzie musiał określić, czy ze świadczonych przez siebie usług osiąga w sposób systematyczny zyski z działalności kulturalnej, i czy w przypadku ich osiągnięcia będą one przeznaczane w całości na kontynuację lub doskonalenie świadczonych usług.
3. Na obecnym etapie Wnioskodawca nie jest w stanie podać czy zagraniczny Teatr z C ze świadczonych przez siebie usług osiąga w sposób systematyczny zyski z działalności kulturalnej, i czy w przypadku ich osiągnięcia będą one przeznaczane w całości na kontynuację lub doskonalenie świadczonych usług.
  Wnioskodawca zawierając umowę z zagranicznym Teatrem z C dokona stosownego zapisu w umowie, w związku z którym Teatr z C jako instytucja kultury będzie musiał określić, czy ze świadczonych przez siebie usług osiąga w sposób systematyczny zyski z działalności kulturalnej, i czy w przypadku ich osiągnięcia będą one przeznaczane w całości na kontynuację lub doskonalenie świadczonych usług.
4. Na obecnym etapie Wnioskodawca nie jest w stanie podać czy zagraniczny Teatr z D ze świadczonych przez siebie usług osiąga w sposób systematyczny zyski z działalności kulturalnej, i czy w przypadku ich osiągnięcia będą one przeznaczane w całości na kontynuację lub doskonalenie świadczonych usług.
  Wnioskodawca zawierając umowę z zagranicznym Teatrem z D dokona stosownego zapisu w umowie, w związku z którym Teatr z D jako instytucja kultury będzie musiał określić, czy ze świadczonych przez siebie usług osiąga w sposób systematyczny zyski z działalności kulturalnej, i czy w przypadku ich osiągnięcia będą one przeznaczane w całości na kontynuację lub doskonalenie świadczonych usług.
5. Na obecnym etapie Wnioskodawca nie jest w stanie podać czy zagraniczny Teatr z E ze świadczonych przez siebie usług osiąga w sposób systematyczny zyski z działalności kulturalnej, i czy w przypadku ich osiągnięcia będą one przeznaczane w całości na kontynuację lub doskonalenie świadczonych usług.
  Wnioskodawca zawierając umowę z zagranicznym Teatrem z E dokona stosownego zapisu w umowie, w związku z którym Teatr z E jako instytucja kultury będzie musiał określić, czy ze świadczonych przez siebie usług osiąga w sposób systematyczny zyski z działalności kulturalnej, i czy w przypadku ich osiągnięcia będą one przeznaczane w całości na kontynuację lub doskonalenie świadczonych usług.
6. Na obecnym etapie Wnioskodawca nie jest w stanie podać czy zagraniczny Teatr z F ze świadczonych przez siebie usług osiąga w sposób systematyczny zyski z działalności kulturalnej, i czy w przypadku ich osiągnięcia będą one przeznaczane w całości na kontynuację lub doskonalenie świadczonych usług.
  Wnioskodawca zawierając umowę z zagranicznym Teatrem z F dokona stosownego zapisu w umowie, w związku z którym Teatr z F jako instytucja kultury będzie musiał określić, czy ze świadczonych przez siebie usług osiąga w sposób systematyczny zyski z działalności kulturalnej, i czy w przypadku ich osiągnięcia będą one przeznaczane w całości na kontynuację lub doskonalenie świadczonych usług.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Instytucja Kultury powinna rozpoznać import usług, a jeżeli tak, to według jakiej stawki VAT powinna go opodatkować?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Mając na uwadze powyższe Wnioskodawca zamierza rozpoznać u siebie import usług i odprowadzić z tytułu zawartych umów z zagranicznymi Teatrami z A, B, C, D, E i F podatek należny VAT w wysokości 23%. Aby móc mówić o imporcie usług w pierwszej kolejności należy ustalić miejsce świadczenia usług nabywanych od zagranicznych Teatrów, a dopiero w sytuacji, gdyby to miejsce znajdowało się na terytorium Polski, rozważyć, czy mamy do czynienia z importem usług przez instytucje kultury. I tak, stosownie do reguły zawartej w art. 28b ust. 1 ustawy o VAT, miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest, co do zasady, miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę działalności gospodarczej. W analizowanej sprawie miejscem świadczenia usług nabywanych przez instytucję kultury od zagranicznych Teatrów będzie Polska, czyli miejsce wystawienia spektakli. Kolejnym warunkiem, który musi być spełniony przy imporcie usług jest to, iż usługodawca i usługobiorca są określeni w art. 17 ust. 1 pkt 4. Następna kwestia odnosi się do usług, do których stosuje się art. 28b ustawy o VAT, a więc takich, z którymi mamy do czynienia w analizowanej sprawie, stosownie do art. 17 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne nabywające usługi, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

usługodawcą jest podatnik nieposiadający siedziby działalności gospodarczej oraz stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju,
usługobiorcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15 ustawy o VAT, lub osoba prawna niebędąca takim podatnikiem, zarejestrowana lub obowiązana do zarejestrowania zgodnie z art. 97 ust. 4 ustawy o VAT.

W analizowanej sprawie usługodawcami będą Teatry z A, B, C, D, E i F, czyli podatnicy niemający w Polsce ani siedziby działalności gospodarczej, ani stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej. Usługobiorcą będzie natomiast instytucja kultury, czyli podatnik mający w Polsce siedzibę działalności gospodarczej, a zarazem stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej. W konsekwencji, instytucja kultury zobowiązana będzie do rozliczenia VAT z tytułu importu usług w związku z nabyciem od zagranicznych Teatrów usług wystawienia spektakli. Z kolei zagraniczni usługodawcy, czyli Teatry z A, B, C, D, E i F, stosownie do art. 17 ust. 2 ustawy o VAT, nie będą rozliczali podatku należnego od wystawionych spektakli. Obowiązek podatkowy w VAT z tytułu importu usług powstanie u Instytucji w momencie wykonania usług, tj. w dniu wystawienia spektakli przez zagraniczne Teatry. Zdaniem Instytucji Kultury, zasadne jest naliczenie i odprowadzenie podatku VAT ze stawką 23%, zwolnienie natomiast na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. a ustawy o VAT, zgodnie z którym zwalnia się od podatku usługi kulturalne świadczone przez podmioty prawa publicznego lub inne podmioty uznane na podstawie odrębnych przepisów za instytucje o charakterze kulturalnym lub wpisane do rejestru instytucji kultury, prowadzonego przez organizatora będącego podmiotem tworzącym instytucje kultury w rozumieniu przepisów o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej, oraz dostawę towarów ściśle z tymi usługami związaną, zdaniem Instytucji, nie będzie miało zastosowania do zagranicznych Teatrów. Warunkiem zastosowania tego zwolnienia jest spełnienie przesłanki o charakterze przedmiotowym dotyczącej rodzaju świadczonych usług kulturalnych, ale także przesłanki podmiotowej odnoszącej się do usługodawcy. W analizowanej sprawie nabywane przez Instytucję usługi polegające na realizowaniu spektakli teatralnych mają niewątpliwie związek z kulturą rozumianą jako ogół wytworów i osiągnięć z dziedziny sztuki, funkcjonujących w tym przypadku w postaci widowisk artystycznych. Zdaniem Instytucji, powyższe zwolnienie nie ma zastosowania do zagranicznych Teatrów, które będą świadczyły usługi kulturalne na rzecz instytucji kultury, ponieważ nie spełniają przesłanki podmiotowej do zwolnienia przedmiotowych czynności od VAT. Przepis ten odwołuje się bowiem do regulacji obowiązujących w polskim prawie. To, że określony kontrahent zagraniczny jest instytucją kultury w swoim państwie, nie ma znaczenia. W konsekwencji, w przypadku importu usług kulturalnych polegających na realizowaniu spektakli teatralnych przez Teatry z: B, C, D i F należy zastosować podstawową 23% stawkę VAT, gdyż zwolnienie, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. a ustawy o VAT nie znajdzie tu zastosowania.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest:

prawidłowe – w zakresie uznania nabycia usług od Teatrów z A, B, C, D, E i F za import usług;
nieprawidłowe – w zakresie ustalenia stawki podatku dla świadczonych usług, w przypadku gdy Teatry z A, B, C, D, E i F nie będą osiągać w sposób systematyczny zysków z działalności kulturalnej, a w przypadku ich osiągnięcia będą one w całości przeznaczane na kontynuację lub doskonalenie świadczonych usług;
prawidłowe – w zakresie ustalenia stawki podatku dla świadczonych usług, w przypadku gdy Teatry z A, B, C, D, E i F będą osiągać w sposób systematyczny zyski z działalności kulturalnej i w przypadku ich osiągnięcia nie będą one w całości przeznaczane na kontynuację lub doskonalenie świadczonych usług .

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174, z późn. zm.); zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Jak stanowi art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

W myśl art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

W myśl art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy, podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne nabywające usługi, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

usługodawcą jest podatnik nieposiadający siedziby działalności gospodarczej oraz stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju, a w przypadku usług, do których stosuje się art. 28e, podatnik ten nie jest zarejestrowany zgodnie z art. 96 ust. 4,
usługobiorcą jest:
- w przypadku usług, do których stosuje się art. 28b – podatnik, o którym mowa w art. 15, lub osoba prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa w art. 15, zarejestrowana lub obowiązana do zarejestrowania zgodnie z art. 97 ust. 4,
- w przypadku transferu bonów jednego przeznaczenia, w przypadku których miejscem świadczenia usług, których te bony dotyczą, jest terytorium kraju – podatnik, o którym mowa w art. 15, lub osoba prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa w art. 15,
- w pozostałych przypadkach – podatnik, o którym mowa w art. 15, posiadający siedzibę działalności gospodarczej lub stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju lub osoba prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa w art. 15, posiadająca siedzibę na terytorium kraju i zarejestrowana lub obowiązana do zarejestrowania zgodnie z art. 97 ust. 4.

Zgodnie z art. 17 ust. 2 ustawy – w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 października 2019 r. – w przypadkach wymienionych w ust. 1 pkt 4 i 5, usługodawca lub dokonujący dostawy towarów nie rozlicza podatku należnego.

Na mocy art. 17 ust. 2 ustawy – w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 listopada 2019 r. – w przypadkach wymienionych w ust. 1 pkt 4, 5, 7 i 8, usługodawca lub dokonujący dostawy towarów nie rozlicza podatku należnego.

Jak wynika z opisu sprawy Wnioskodawca jest instytucją kultury, wpisaną do Rejestru Instytucji Kultury, prowadzoną przez jej organizatora – jednostkę samorządu terytorialnego. Wnioskodawca działa na podstawie ustawy z dnia 25 października 1991 r. o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej oraz statutu nadanego przez organizatora. Zgodnie ze wskazanym statutem przedmiotem działalności Zainteresowanego jest organizowanie i prowadzenie działalności kulturalnej w zakresie upowszechniania kultury poprzez działania skierowane na rozwijanie i zaspokajanie potrzeb kulturalnych oraz promocję działań kulturalnych. Celem działalności Wnioskodawcy jest także upowszechnianie dorobku kulturowego i historycznego związanego z wielokulturowością miasta, idei tolerancji oraz budowanie płaszczyzny dialogu kulturowego, popularyzowanie postaci dzieła (…).

W ramach tej działalności Instytucja kultury zorganizuje festiwal, na który zaprosi zespoły teatralne z Europy. Wezmą w nim udział Teatry zagraniczne z A, B, C, D, E i F. Spektakle wykonywane przez te zespoły teatralne będą prezentowane w siedzibie Instytucji, a wstęp na spektakle będzie odpłatny – biletowany. Zagraniczne Teatry są podatnikami VAT nieposiadającymi siedziby ani stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium Polski. Czynności wykonywane przez podmioty zagraniczne będą usługami kulturalnymi, a zagraniczne Teatry będą posiadały status jednostek kultury w swych macierzystych krajach. Sprzedaż biletów na spektakle prezentowane w siedzibie jednostki przez Teatry zagraniczne będzie prowadziła sama Instytucja. Zagraniczne Teatry za wystawione spektakle wystawią na rzecz Instytucji dokumenty sprzedaży, tj. faktury, rachunki.

Ww. Teatry zagraniczne, które będą świadczyć na rzecz Wnioskodawcę usługi kulturalne, będą posiadać status jednostki kultury w swoim macierzystym kraju. Wnioskodawca w momencie zawierania umowy z zagranicznymi Teatrami będzie umieszczał w niej oświadczenie Wykonawcy (czyli ww. Teatrów), iż maja one status jednostek kultury w swoich macierzystych krajach.

Zainteresowany wskazał, że na obecnym etapie Wnioskodawca nie jest w stanie podać, czy zagraniczne Teatry ze świadczonych przez siebie usług osiągają w sposób systematyczny zyski z działalności kulturalnej, i czy w przypadku ich osiągnięcia będą one przeznaczane w całości na kontynuację lub doskonalenie świadczonych usług.

Wnioskodawca zawierając umowę z zagranicznymi Teatrami dokona stosownych zapisów w umowach, w związku z którymi Teatry, jako instytucje kultury, będą musiały określić, czy ze świadczonych przez siebie usług osiągają w sposób systematyczny zyski z działalności kulturalnej, i czy w przypadku ich osiągnięcia będą one przeznaczane w całości na kontynuację lub doskonalenie świadczonych usług.

Przy tak przedstawionym opisie sprawy wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą ustalenia, czy Instytucja kultury powinna rozpoznać import usług, a jeżeli tak, to według jakiej stawki VAT powinna go opodatkować.

Jak wynika z opisu sprawy, zespoły teatralne, które będą wykonywać spektakle, spełniają definicję podmiotów, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 4 lit. a ustawy, tj. są podatnikami nieposiadającymi siedziby działalności gospodarczej oraz stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju.

W przypadku świadczenia usług, istotnym dla prawidłowego rozliczenia podatku od towarów i usług jest określenie miejsca świadczenia danej usługi. Od poprawności określenia miejsca świadczenia zależy, czy dana usługa podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w Polsce, czy też nie.

Kwestia określenia miejsca świadczenia przy świadczeniu usług została uregulowana w Rozdziale 3 Dział V ustawy o podatku od towarów i usług.

Jak wynika z art. 28a ustawy, na potrzeby stosowania niniejszego rozdziału:

ilekroć jest mowa o podatniku – rozumie się przez to:
1. podmioty, które wykonują samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2, lub działalność gospodarczą odpowiadającą tej działalności, bez względu na cel czy rezultat takiej działalności, z uwzględnieniem art. 15 ust. 6,
2. osobę prawną niebędącą podatnikiem na podstawie lit. a, która jest zidentyfikowana lub obowiązana do identyfikacji do celów podatku lub podatku od wartości dodanej;
podatnika, który prowadzi również działalność lub dokonuje transakcji nieuznawanych za podlegające opodatkowaniu dostawy towarów lub świadczenia usług zgodnie z art. 5 ust. 1, uznaje się za podatnika w odniesieniu do wszystkich świadczonych na jego rzecz usług.

Przywołany art. 28a ustawy wprowadza odrębną definicję pojęcia „podatnik”. Definicja ta ma zastosowanie tylko w przypadku ustalenia miejsca świadczenia usług. Podatnikiem, według tej regulacji, jest osoba wykonująca samodzielnie działalność gospodarczą. Ustawodawca odwołuje się w tym celu do definicji działalności gospodarczej ustalonej w art. 15 ust. 2 ustawy.

Zgodnie z ogólną zasadą wyrażoną w art. 28b ust. 1 ustawy, miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem ust. 2-4 oraz art. 28e, art. 28f ust. 1 i 1a, art. 28g ust. 1, art. 28i, art. 28j ust. 1 i 2 oraz art. 28n.

Stosownie do art. 28g ust. 1 ustawy, miejscem świadczenia usług wstępu na imprezy kulturalne, artystyczne, sportowe, naukowe, edukacyjne, rozrywkowe lub podobne, takie jak targi i wystawy, oraz usług pomocniczych związanych z usługami wstępu na te imprezy, świadczonych na rzecz podatnika, jest miejsce, w którym te imprezy faktycznie się odbywają.

Natomiast w myśl art. 28g ust. 2 ustawy, miejscem świadczenia usług w dziedzinie kultury, sztuki, sportu, nauki, edukacji, rozrywki oraz podobnych usług, takich jak targi i wystawy, oraz usług pomocniczych do tych usług, w tym świadczenia usług przez organizatorów usług w tych dziedzinach, świadczonych na rzecz podmiotów niebędących podatnikami, jest miejsce, w którym ta działalność faktycznie jest wykonywana.

Z analizy okoliczności sprawy wynika, że Wnioskodawca, jak również zagraniczne podmioty, spełniają definicję podatnika, wskazaną w cytowanym powyżej art. 28a ustawy, a ponadto w przedmiotowej sprawie nie mają zastosowania zastrzeżenia wymienione w art. 28b ust. 1 ustawy. Zatem w przypadku usług kulturalnych świadczonych przez wskazane zagraniczne podmioty na rzecz Wnioskodawcy, miejscem świadczenia tych usług w świetle ww. art. 28b ust. 1 ustawy jest terytorium kraju, a zatem Polska.

Jak stanowi art. 2 pkt 9 ustawy, przez import usług rozumie się świadczenie usług, z tytułu wykonania których podatnikiem jest usługobiorca, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 4.

Odnosząc powołane wyżej przepisy do przedstawionego opisu sprawy, z którego wynika, że usługodawcy (Teatry) świadczący usługi kulturalne polegające na wykonaniu spektakli nie posiadają siedziby ani stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej w Polsce, stwierdzić należy, że Wnioskodawca nabywając przedmiotowe usługi będzie działał jako podatnik w rozumieniu art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy i będzie zobowiązany do rozpoznania importu usług, o którym mowa w art. 2 pkt 9 ustawy. Tym samym Wnioskodawca zobowiązany będzie do opodatkowania importu ww. usług zgodnie z obowiązującymi przepisami prawa podatkowego na terytorium Polski.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w części dotyczącej uznania nabycia usług kulturalnych od Teatrów z A, B, C, D, E i F za import usług jest prawidłowe.

W kwestii stawki podatku, którą ww. usługi powinny być opodatkowane należy wyjaśnić, że na mocy art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednocześnie należy zaznaczyć, że w świetle art. 146aa ust. 1 pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2019 r. do końca roku następującego po roku, dla którego wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż -6% stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże zarówno w treści ustawy o podatku od towarów i usług, jak i w przepisach wykonawczych wydanych na jej podstawie, przewidziano opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienia od podatku. Zastosowanie obniżonej stawki podatku lub zwolnienia od podatku, jako odstępstwo od zasady powszechności i równości opodatkowania, możliwe jest jedynie w przypadku wykonywania czynności ściśle określonych w ustawie oraz w przepisach wykonawczych wydanych na podstawie jej upoważnienia.

I tak, według art. 43 ust. 1 pkt 33 ustawy, zwalnia się od podatku usługi kulturalne świadczone przez:

podmioty prawa publicznego lub inne podmioty uznane na podstawie odrębnych przepisów za instytucje o charakterze kulturalnym lub wpisane do rejestru instytucji kultury, prowadzonego przez organizatora będącego podmiotem tworzącym instytucje kultury w rozumieniu przepisów o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej, oraz dostawę towarów ściśle z tymi usługami związaną,
indywidualnych twórców i artystów wykonawców, w rozumieniu przepisów o prawie autorskim i prawach pokrewnych, wynagradzane w formie honorariów, w tym za przekazanie lub udzielenie licencji do praw autorskich lub praw do artystycznego wykonania utworów.

Zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 31, 32 i 33 lit. a, stosuje się, pod warunkiem że podmioty wykonujące czynności, o których mowa w tych przepisach, nie osiągają w sposób systematyczny zysków z tej działalności, a w przypadku ich osiągnięcia są one przeznaczane w całości na kontynuację lub doskonalenie świadczonych usług (art. 43 ust. 18 ustawy).

Na podstawie art. 132 ust. 1 lit. n dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od towarów i usług (Dz. Urz. UE L 347 z 11.12.2006, str. 1, z późn. zm.), zwanej dalej Dyrektywą 2006/112/WE Rady, państwa członkowskie zwalniają świadczenie niektórych usług kulturalnych, a także dostawę towarów ściśle z nimi związanych, przez podmioty prawa publicznego lub inne instytucje kulturalne uznane przez dane państwo członkowskie.

Analiza przepisu art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. a ustawy prowadzi do wniosku, że regulacja ta zgodna jest z art. 132 ust. 1 lit. n Dyrektywy 2006/112/WE Rady, gdyż podobnie jak w przepisie Dyrektywy 2006/112/WE Rady, skorzystanie ze zwolnienia na podstawie polskiej ustawy wymaga spełnienia przesłanki o charakterze przedmiotowym dotyczącej rodzaju świadczonych usług, tj. usług kulturalnych oraz dostawą towarów ściśle z tymi usługami związaną, jak również przesłanki podmiotowej odnoszącej się do usługodawcy. Niespełnienie chociażby jednej z ww. przesłanek powoduje, że zwolnienie nie ma zastosowania.

Ponadto podmioty te nie powinny osiągać w sposób systematyczny zysków z tej działalności, a w przypadku ich osiągnięcia powinny je przeznaczać w całości na kontynuację lub doskonalenie świadczonych usług.

Wskazać należy, że ustawa nie definiuje pojęcia „usług kulturalnych”. Jego znaczenie należy zatem ustalić w oparciu o dostępne metody wykładni. W prawie podatkowym pierwszorzędne znaczenie ma wykładnia językowa. Zatem zgodnie z jej regułami, odnosząc się do znaczenia terminu „usługi kulturalne” w języku potocznym, możemy stwierdzić, że pod pojęciem tym kryją się usługi odnoszące się do kultury, w zakresie kultury itp. Natomiast kultura to „całokształt materialnego i duchowego dorobku ludzkości, a także ogół wartości, zasad i norm współżycia przyjętych przez dane zbiorowości; wszystko to, co powstaje dzięki pracy człowieka, co jest wytworem jego myśli i działalności. Kultura dzieli się na: materialną, której zakres pokrywa się z pojęciem cywilizacja, i duchową – ogół wytworów i osiągnięć z dziedziny sztuki, nauki, moralności funkcjonujących w postaci dzieł artystycznych, wierzeń, obyczajów, a także uznanych wartości, takich jak: prawda, sprawiedliwość, wolność, równość itp.” (Roman Smolski, Marek Smolski, Elżbieta Helena Stadtmüller „Słownik Encyklopedyczny Edukacja Obywatelska” Wydawnictwo Europa, Warszawa 1999).

Zgodnie natomiast z internetowym Słownikiem języka polskiego Wydawnictwa Naukowego PWN (http://sjp.pwn.pl/), „kultura” oznacza „materialną i umysłową działalność społeczeństw oraz jej wytwory”.

Przez potoczne rozumienie pojęcia „kultura” możemy zatem uznać całokształt wytworów materialnych i umysłowych społeczności.

W rozpatrywanej sprawie – jak wynika z opisanego zdarzenia przyszłego – Wnioskodawca nabędzie usługi kulturalne polegające na wykonaniu spektakli przez zespoły teatralne z A, B, C, D, E i F. W związku z tym spełniona została przesłanka przedmiotowa wskazana w art. 43 ust. 1 pkt 33 ustawy.

Przepis art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. a ustawy przewiduje zwolnienie od podatku dla świadczenia usług kulturalnych przez trzy grupy podmiotów:

podmioty prawa publicznego;
inne podmioty uznane na podstawie odrębnych przepisów za instytucje o charakterze kulturalnym;
podmioty wpisane do rejestru instytucji kultury, prowadzonego przez organizatora będącego podmiotem tworzącym instytucje kultury w rozumieniu przepisów o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej.

Wnioskodawca wskazał, że nabędzie usługi kulturalne od podmiotów zagranicznych, posiadających status jednostki kultury w swych macierzystych krajach. Na obecnym etapie Wnioskodawca nie jest w stanie podać, czy zagraniczne Teatry z A, B, C, D, E i F ze świadczonych przez siebie usług osiągają w sposób systematyczny zyski z działalności kulturalnej, i czy w przypadku ich osiągnięcia będą one przeznaczane w całości na kontynuację lub doskonalenie świadczonych usług. Zainteresowany zawierając umowę z zagranicznymi ww. Teatrami dokona stosownego zapisu w umowie, w związku z którym ww. Teatry jako instytucje kultury będą musiały określić, czy ze świadczonych przez siebie usług osiągają w sposób systematyczny zyski z działalności kulturalnej, i czy w przypadku ich osiągnięcia będą one przeznaczane w całości na kontynuację lub doskonalenie świadczonych usług.

Biorąc pod uwagę powołane przepisy należy wskazać, że jeżeli wskazane w opisie sprawy Teatry z A, B, C, D, E i F nie osiągają w sposób systematyczny zysków z działalności kulturalnej, a w przypadku ich osiągnięcia są/będą one przeznaczane w całości na kontynuację lub doskonalenie świadczonych usług, spełniona zostanie przesłanka podmiotowa odnosząca się do usługodawców nabytych usług kulturalnych. Należy stwierdzić zatem, że w takim przypadku Wnioskodawcy, u którego wystąpi obowiązek z tytułu importu usług kulturalnych, przysługiwało będzie zwolnienie od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. a ustawy.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w tej części należało uznać za nieprawidłowe.

Z kolei w przypadku gdy Teatry z A, B, C, D, E i F będą osiągały w sposób systematyczny zyski z działalności kulturalnej i nie będą one przeznaczane w całości na kontynuację lub doskonalenie świadczonych usług, nie będzie miało zastosowania zwolnienie od podatku ani obniżona stawka podatku, a zatem import ww. usług będzie opodatkowany podstawową stawką podatku VAT w wysokości 23%.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w tej części należało uznać za prawidłowe jednakże w oparciu o inne uzasadnienie prawne niż wskazane przez Zainteresowanego.

Należy zauważyć, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (oraz z opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin