Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB2-2.4015.165.2019.1.MZ
z 11 grudnia 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2019 r., poz. 900 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z 17 października 2019 r. (data wpływu 21 października 2019 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od spadków i darowizn w zakresie skutków podatkowych nabycia środków pieniężnych od brata tytułem darowizny w gotówce – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 21 października 2019 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od spadków i darowizn w zakresie skutków podatkowych nabycia środków pieniężnych od brata tytułem darowizny w gotówce.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawczyni ma otrzymać od rodzonego brata darowiznę w postaci środków pieniężnych. Przyszły darczyńca posiada oszczędności w gotówce i zamierza środki pieniężne przekazać dla siostry również w gotówce. Wnioskodawczyni zamierza sporządzić z bratem stosowną, pisemną umowę darowizny dla otrzymanych od brata pieniędzy, która to umowa zawierałaby oświadczenia: darczyńcy o dokonaniu darowizny i obdarowanej o jej przyjęciu. Otrzymaną darowiznę w formie gotówki Wnioskodawczyni zamierza wpłacić osobiście na swoje konto bankowe wskazując w tytule operacji: „Wpłata darowizny od brata”.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy zgłoszenie w ustawowym terminie 6 miesięcy dokonania darowizny pieniędzy pomiędzy osobami należącymi do I grupy podatkowej w myśl przepisów ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (w dalszej części określanej jako: u.p.s.d.) poprzez darczyńcę oznaczonej kwoty pieniędzy w formie gotówkowej bezpośrednio do rąk własnych obdarowanego a następnie dokonanie wpłaty osobiście przez obdarowanego na konto bankowe należące do obdarowanego i wskazanie w tytule operacji: „Wpłata darowizny otrzymanej od brata” spełnia warunki i korzysta ze zwolnienia podmiotowego wskazanego w art. 4a ust. 1 pkt 2 u.p.s.d. jako zwolnienie od podatku nabytych praw majątkowych?

Zdaniem Wnioskodawczyni, zgodnie z art. 4a ust. 1 pkt 2 u.p.s.d. zwalnia się od podatku nabycie własności rzeczy lub praw majątkowych przez małżonka, zstępnych, pasierba, rodzeństwo, ojczyma i macochę, jeżeli: w przypadku gdy przedmiotem nabycia tytułem darowizny lub polecenia darczyńcy są środki pieniężne, a wartość majątku nabytego łącznie od tej samej osoby w okresie 5 lat, poprzedzających rok, w którym nastąpiło ostatnie nabycie, doliczona do wartości rzeczy i praw majątkowych ostatnio nabytych, przekracza kwotę określoną w art. 9 ust. 1 pkt 1 – udokumentują ich otrzymanie dowodem przekazania na rachunek płatniczy nabywcy, na jego rachunek, inny niż płatniczy, w banku lub w spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej lub przekazem pocztowym.

Przepis ten został wprowadzony ustawą z dnia 16 listopada 2006 r. o zmianie ustawy o podatku od spadków i darowizn oraz ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych. Celem wprowadzonych zmian było zniesienie obciążeń podatkowych dla nabywających nieodpłatnie majątek od najbliższych. Obowiązek zgłoszenia organowi podatkowemu majątku nabytego pod tytułem darmym przez nabywców zwolnionych od podatku ma na celu uzyskanie pewności prawnopodatkowej odnośnie nabytego majątku.

Należy zwrócić szczególną uwagę na treść normy prawnej zawartej w art. 4a ust. 1 pkt 2 u.p.s.d., statuującej przesłanki zwolnienia. Jest ona niewątpliwie adresowana wyłącznie do podatnika – zgłaszającego darowiznę. Należy też pamiętać, że darowizna jest dwustronną czynnością prawną, kauzalną, konsensualną, jednostronnie zobowiązującą i darmą. Celem darowizny jest nieodpłatne przysporzenie korzyści obdarowanemu kosztem majątku darczyńcy. U podstaw umowy leży zatem obiektywna i stypizowana prawna przyczyna przysporzenia, określona jako causa donandi. Darowizna ma charakter konsensualny a zatem dochodzi do skutku już w razie złożenia przez strony oświadczenia w odpowiedniej formie (por. wyrok Sądu Apelacyjnego w Białymstoku z 19 lutego 2019 r. sygn. akt I ACa 623/18, LEX nr 2635151). Zgodnie z art. 890 § 1 Kodeksu cywilnego oświadczenie darczyńcy powinno być złożone w formie aktu notarialnego. Jednakże umowa darowizny zawarta bez zachowania tej formy staje się ważna, jeżeli przyrzeczona darowizna została spełniona. W wypadku braku aktu notarialnego w razie wątpliwości należy brać pod uwagę wolę darczyńcy. Do przyjęcia, że darowizna miała miejsce, konieczne jest wykazanie woli darczyńcy przysporzenia na rzecz obdarowanego, kosztem majątku darczyńcy.

W przedmiotowym wniosku o udzielenie interpretacji indywidualnej ewentualna darowizna zostanie zrealizowana dla Wnioskodawczyni poprzez przekazanie darowizny środków pieniężnych od rodzonego brata poprzez odbiór przedmiotu darowizny i wpłatę przez Wnioskodawczynię (obdarowaną) na swoje konto bankowe. Nie może być mowy o wątpliwości co do woli stron o dokonaniu przysporzenia majątkowego tytułem darowizny pomiędzy Wnioskodawczynią a jej bratem ponieważ będzie wynikało to z pisemnych oświadczeń stron oraz z treści tytułu ewentualnej wpłaty na rachunek bankowy. W sprawie nie będzie możliwości podważenia pewności prawnopodatkowej odnośnie nabytego majątku przez Wnioskodawczynię pod tytułem darmym ponieważ wolę tę potwierdzać będzie zawarta umowa darowizny. Należy też pamiętać o tym, że operacje bankowe nie kreują prawnej przyczyny czynności prawnej.

Powołując się na orzeczenie Naczelnego Sądu Administracyjnego z 11 kwietnia 2019 r. sygn. akt II FSK 1470/17 Wnioskodawczyni przytoczyła następnie fragmenty tego orzeczenia, zgodnie z którymi: „(…) wykładnia art. 4a ust. 1 pkt 2 u.p.s.d. nie może sprowadzać się do szukania sensu poszczególnych wyrazów, lecz powinna być połączona z analizą celu regulacji prawnej (por. wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z 24 sierpnia 2017 r. sygn. akt 2104/15 i cytowane tam orzecznictwo). Omawiany przepis ma bowiem głównie cel społeczny, zapewne ochronny interesów majątkowych członków najbliższej rodziny. Zniesienie obciążeń podatkowych dla nabywających nieodpłatnie majątek od osób najbliższych ma na względzie konieczność szczególnej ochrony sytuacji majątkowej rodziny (Druk sejmowy nr 736 z 26 czerwca 2006 r.). Tak zakreślony cel jest spójny z konstytucyjną zasadą uwzględniania dobra rodziny, ustanowioną art. 18 Konstytucji Rzeczpospolitej Polskiej. Zasada ta gwarantuje rodzinie ochronę i opiekę Rzeczpospolitej Polskiej i pozostaje w korelacji z regulacją zawartą w art. 71 ust. 1 ustawy zasadniczej nakazującą Państwu prowadzenie polityki społecznej i gospodarczej uwzględniającej dobro rodziny.”; „(…) Zdaniem Naczelnego Sądu Administracyjnego przy interpretacji regulacji prawnej inspirowanej celem społecznym nie sposób abstrahować od tego celu i poprzestać wyłącznie na odkodowaniu sensu słów i wyrażeń użytych w przepisie, czyli na wykładni literalnej. Tak więc istotne jest, czy darowizna pomiędzy osobami wymienionymi w art. 4a ust. 1 pkt 2 u.p.s.d. rzeczywiście miała miejsce.”.

W związku z powyższym, zdaniem Wnioskodawczyni w opisanym hipotetycznym stanie winien mieć zastosowanie art. 4a ust. 1 pkt 2 w zw. z art. 14 ust. 3 pkt 1 u.p.s.d. poprzez zwolnienie Wnioskodawczyni od podatku od darowizny wykonanej poprzez przekazanie w gotówce kwoty pieniężnej przez jej brata dla niej i wpłatę tych środków na konto bankowe przez obdarowaną przy przyjęciu spełnienia, tj.: przynależności do I grupy podatkowej darczyńcy i obdarowanej, zgłoszenia przez obdarowaną do właściwego Urzędu Skarbowego otrzymanej darowizny w przypisanym terminie i udokumentowanie wpłaty tak otrzymanej darowizny na konto bankowe obdarowanej. Tak więc o tym, czy obdarowany uzyska zwolnienie od podatku poprzez zadośćuczynienie wszystkim ustawowym przesłankom przewidzianego zwolnienia winno pozostawać wyłącznie w jego gestii i być uzależnione od jego zachowania. Za takim zapatrywaniem na przewidziane w art. 4a ust. 1 pkt 2 u.p.s.d. darowizny środków pieniężnych przemawia Kodeks cywilny w art. 890 § 1 zdanie drugie, skoro umowa taka staje się skuteczna, o ile tylko przyrzeczone świadczenie zostanie spełnione.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (t.j. Dz.U. z 2019 r. poz. 1813) – podatkowi od spadków i darowizn, zwanemu dalej „podatkiem”, podlega nabycie przez osoby fizyczne własności rzeczy znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub praw majątkowych wykonywanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, tytułem darowizny, polecenia darczyńcy.

Jako, że przepisy tej ustawy nie definiują pojęcia „darowizna” należy odwołać się do odpowiednich przepisów ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t.j. Dz.U. z 2019 r. poz. 1145).

Na podstawie art. 888 § 1 Kodeksu cywilnego – przez umowę darowizny darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swego majątku.

Darowizna należy do czynności, których celem jest dokonanie aktu przysporzenia majątkowego bez ekwiwalentu i polega najczęściej na przesunięciu jakiegoś dobra majątkowego z majątku darczyńcy do majątku obdarowanego. Świadczenie ma charakter nieodpłatny, gdy druga strona umowy nie zobowiązuje się do jakiegokolwiek świadczenia w zamian za uczynioną darowiznę. Darowizna jest więc czynnością, której celem jest dokonanie aktu przysporzenia majątkowego (świadczenie musi wzbogacić obdarowanego), a zobowiązanie darczyńcy musi być zamierzone jako nieodpłatne.

Do zawarcia umowy darowizny, podobnie jak każdej innej umowy, niezbędne jest zgodne oświadczenie złożone przez obie strony umowy. Umowa darowizny dochodzi do skutku dopiero z chwilą złożenia oświadczenia obdarowanego o przyjęciu darowizny. Należy zaznaczyć, że ustawodawca nie wymaga żadnej szczególnej formy oświadczenia obdarowanego o przyjęciu darowizny. Natomiast z treści art. 890 § 1 Kodeksu wynika, że oświadczenie darczyńcy powinno być złożone w formie aktu notarialnego. Jednakże umowa darowizny zawarta bez zachowania tej formy staje się ważna, jeżeli przyrzeczone świadczenie zostało spełnione.

Stosownie do art. 5 ustawy o podatku od spadków i darowizn – obowiązek podatkowy ciąży na nabywcy własności rzeczy i praw majątkowych.

Art. 6 ust. 1 pkt 4 ww. ustawy stanowi, że – obowiązek podatkowy powstaje przy nabyciu w drodze darowizny – z chwilą złożenia przez darczyńcę oświadczenia w formie aktu notarialnego, a w razie zawarcia umowy bez zachowania przewidzianej formy – z chwilą spełnienia przyrzeczonego świadczenia; jeżeli ze względu na przedmiot darowizny przepisy wymagają szczególnej formy dla oświadczeń obu stron, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą złożenia takich oświadczeń

Zgodnie z art. 9 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn – opodatkowaniu podlega nabycie przez nabywcę, od jednej osoby, własności rzeczy i praw majątkowych o czystej wartości przekraczającej 9.637 zł – jeżeli nabywcą jest osoba zaliczona do I grupy podatkowej.

Art. 14 ust. 1 ww. ustawy stanowi, że – wysokość podatku ustala się w zależności od grupy podatkowej, do której zaliczony jest nabywca. Zaliczenie do grupy podatkowej następuje według osobistego stosunku nabywcy do osoby, od której lub po której zostały nabyte rzeczy i prawa majątkowe (art. 14 ust. 2 ww. ustawy).

W myśl art. 14 ust. 3 ww. ustawy – do poszczególnych grup podatkowych zalicza się:

1. do grupy I – małżonka, zstępnych, wstępnych, pasierba, zięcia, synową, rodzeństwo, ojczyma, macochę i teściów;
2. do grupy II – zstępnych rodzeństwa, rodzeństwo rodziców, zstępnych i małżonków pasierbów, małżonków rodzeństwa i rodzeństwo małżonków, małżonków rodzeństwa małżonków, małżonków innych zstępnych;
3. do grupy III – innych nabywców.
   
   

Stosownie do treści art. 4a ust. 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn – zwalnia się od podatku nabycie własności rzeczy lub praw majątkowych przez małżonka, zstępnych, wstępnych, pasierba, rodzeństwo, ojczyma i macochę, jeżeli:

1. zgłoszą nabycie własności rzeczy lub praw majątkowych właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego w terminie 6 miesięcy od dnia powstania obowiązku podatkowego powstałego na podstawie art. 6 ust. 1 pkt 2-5, 7 i 8 oraz ust. 2, a w przypadku nabycia w drodze dziedziczenia – w terminie 6 miesięcy od dnia uprawomocnienia się orzeczenia sądu stwierdzającego nabycie spadku, z zastrzeżeniem ust. 2 i 4, oraz
2. w przypadku gdy przedmiotem nabycia tytułem darowizny lub polecenia darczyńcy są środki pieniężne, a wartość majątku nabytego łącznie od tej samej osoby w okresie 5 lat, poprzedzających rok, w którym nastąpiło ostatnie nabycie, doliczona do wartości rzeczy i praw majątkowych ostatnio nabytych, przekracza kwotę określoną w art. 9 ust. 1 pkt 1 – udokumentują ich otrzymanie dowodem przekazania na rachunek płatniczy nabywcy, na jego rachunek, inny niż płatniczy, w banku lub spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej lub przekazem pocztowym.
   
   

Wskazane powyżej zwolnienie stosuje się, jeżeli w chwili nabycia nabywca posiadał obywatelstwo polskie lub obywatelstwo jednego z państw członkowskich Unii Europejskiej lub państw członkowskich Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) – stron umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym lub miał miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub terytorium takiego państwa (art. 4 ust. 4 ww. ustawy).

W przypadku niespełnienia warunków, o których mowa w ust. 1-2, nabycie własności rzeczy lub praw majątkowych podlega opodatkowaniu na zasadach określonych dla nabywców zaliczonych do I grupy podatkowej (art. 4a ust. 3 ww. ustawy).

Przy czym, w myśl art. 4a ust. 4 ustawy o podatku od spadków i darowizn – obowiązek zgłoszenia nie obejmuje przypadków, gdy:

1. wartość majątku nabytego łącznie od tej samej osoby lub po tej samej osobie w okresie 5 lat, poprzedzających rok, w którym nastąpiło ostatnie nabycie, doliczona do wartości rzeczy i praw majątkowych ostatnio nabytych, nie przekracza kwoty określonej w art. 9 ust. 1 pkt 1 lub
2. nabycie następuje na podstawie umowy zawartej w formie aktu notarialnego albo w tej formie zostało złożone oświadczenie woli jednej ze stron.
   
   

Jak wynika zatem z wyżej powołanych przepisów prawa nabycie w drodze darowizny rzeczy znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub praw majątkowych wykonywanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej powyżej kwoty 9.637 zł, dokonane przez osoby wymienione w art. 4a ust. 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn, jest zwolnione z podatku od spadków i darowizn, jeżeli zostaną spełnione warunki wymienione w art. 4a ust. 1 pkt 1 i pkt 2 ustawy o podatku od spadków i darowizn.

Ze zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku wynika, że Wnioskodawczyni zamierza zawrzeć z bratem pisemną umowę darowizny, na podstawie której otrzyma od brata darowiznę w postaci środków pieniężnych. Brat Wnioskodawczyni (darczyńca) posiada oszczędności w gotówce i zamierza środki pieniężne przekazać Wnioskodawczyni w darowiźnie również w gotówce. Ww. umowa darowizny zawierałaby oświadczenia: darczyńcy o dokonaniu darowizny i obdarowanej o jej przyjęciu. Otrzymane tytułem darowizny środki pieniężne Wnioskodawczyni zamierza wpłacić osobiście na swoje konto bankowe wskazując w tytule operacji: „Wpłata darowizny od brata”. Zdaniem Wnioskodawczyni, winien mieć tu zastosowanie art. 4a ust. 1 pkt 2 w zw. z art. 14 ust. 3 pkt 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn poprzez zwolnienie Wnioskodawczyni od podatku od darowizny wykonanej poprzez przekazanie w gotówce kwoty pieniężnej przez jej brata dla niej i wpłatę tych środków na konto bankowe przez obdarowaną przy przyjęciu spełnienia, tj.: przynależności do I grupy podatkowej darczyńcy i obdarowanej, zgłoszenia przez obdarowaną do właściwego Urzędu Skarbowego otrzymanej darowizny w przypisanym terminie i udokumentowanie wpłaty tak otrzymanej darowizny na konto bankowe obdarowanej.

W celu ustalenia, czy w opisanej we wniosku sytuacji spełnione są warunki do skorzystania ze zwolnienia z opodatkowania należy przeanalizować przesłanki wskazane w przepisach prawa.

Z treści przepisu art. 4a ust. 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn wynika, że w przypadku gdy przedmiotem darowizny są środki pieniężne, dla skorzystania ze zwolnienia z opodatkowania konieczne jest spełnienie trzech warunków:

• otrzymanie darowizny przez jedną z osób wymienionych w tym przepisie;
• złożenie zgłoszenia o nabyciu własności środków pieniężnych (poza sytuacją przewidzianą w zacytowanym art. 4a ust. 4 ustawy);
• udokumentowanie ich otrzymania dowodem przekazania na rachunek płatniczy nabywcy, na jego rachunek, inny niż płatniczy, w banku lub spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej lub przekazem pocztowym.
  
  

Wobec powyższego, w przypadku darowizny środków pieniężnych warunkiem niezbędnym do skorzystania z omawianego zwolnienia – jak już wyżej wskazano – jest m.in. fakt udokumentowania przez obdarowanego ich otrzymania dowodem przekazania na swój rachunek bankowy albo rachunek prowadzony przez spółdzielczą kasę oszczędnościowo-kredytową lub przekazem pocztowym.

Skoro w analizowanej sprawie środki pieniężne zostaną przekazane Wnioskodawczyni w formie gotówki – „z ręki do ręki”, a następnie Wnioskodawczyni sama wpłaci te środki na swój rachunek bankowy, stwierdzić należy, iż nie zostanie spełniony warunek określony w art. 4a ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku od spadków i darowizn.

W opisanej we wniosku sytuacji nie można będzie udokumentować otrzymania przedmiotowych środków pieniężnych w sposób określony w art. 4a ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku od spadków i darowizn, tj. dowodem przekazania na rachunek bankowy nabywcy albo jego rachunek prowadzony przez spółdzielczą kasę oszczędnościowo-kredytową lub przekazem pocztowym, gdyż środki te – jak wynika z wniosku – zostaną przekazane Wnioskodawczyni w gotówce. To dopiero sama Wnioskodawczyni – będąc już właścicielem środków – dokona ich wpłaty na rachunek bankowy. Taki sposób działania nie będzie wyczerpywać norm omawianego przepisu.

Bez znaczenia dla rozstrzygnięcia w niniejszej sprawie będą również motywy, jakimi będą kierować się strony darowizny decydując się na przekazanie darowizny w formie gotówki. Ustawodawca jednoznacznie wskazał jakie warunki muszą zostać spełnione, aby zwolnienie mogło zostać zastosowane. W analizowanej sprawie warunki do zwolnienia nie zaistnieją.

Podkreślenia wymaga, że korzystanie z każdej preferencji podatkowej uzależnione jest od spełnienia wszystkich ustawowych przesłanek wymaganych do jej zastosowania. W konsekwencji, opisana we wniosku darowizna środków pieniężnych na rzecz Wnioskodawczyni od jej brata będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn na ogólnych zasadach określonych dla nabywców zaliczonych do I grupy podatkowej. A zatem w takiej sytuacji nie znajdzie zastosowania zwolnienie na podstawie art. 4a ustawy o podatku od spadków i darowizn i tym samym Wnioskodawczyni nie będzie mogła skorzystać z tego zwolnienia oraz będzie ciążył na niej obowiązek podatkowy z tytułu ww. darowizny.

Stanowisko Wnioskodawczyni należało zatem uznać za nieprawidłowe.

W odniesieniu do przywołanego przez Wnioskodawczynię wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego, Organ nie podziela przedstawionego w nim stanowiska. Ponadto Organ informuje, że orzeczenie to jest rozstrzygnięciem w konkretnej sprawie osadzonej w określonym stanie faktycznym i tylko do niego się odnoszącym, w związku z tym nie ma mocy powszechnie obowiązującego prawa.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawczynię w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…), za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.