Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL2-1.4012.482.2019.1.AP
z 11 grudnia 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 25 października 2019 r. (data wpływu 28 października 2019 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do korzystania ze zwolnienia od podatku VAT, zgodnie z art. 113 ust. 1 ustawy, w przypadku sprzedaży przepracowanego oleju silnikowego w celu jego utylizacji – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 28 października 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w powyższym zakresie.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca prowadzi mały warsztat elektromechaniki samochodowej PKD 45.20.Z - konserwacja i naprawa pojazdów samochodowych, z wyłączeniem motocykli.

Z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej w zakresie usług napraw pojazdów Wnioskodawca korzysta ze zwolnienia podmiotowego, o którym mowa w art. 113 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. 2018.2174 z dnia 21.11.2019 r.).

W myśl art. 113 ust. 1 ustawy o VAT, zwolniona z tego podatku jest sprzedaż dokonywana przez podatników, u których wartość sprzedaży nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 200 tys.

Jednym z problemów, który pojawia się przy interpretacji art. 113 ustawy o VAT, jest obowiązek opodatkowania sprzedaży przerobionego oleju przez mechaników samochodowych, którzy korzystają ze zwolnienia podmiotowego.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Wydobyty z pojazdów przepracowany olej silnikowy jest towarem opodatkowanym podatkiem akcyzowym, a zatem czy dokonując jego odsprzedaży w celu utylizacji, w myśl art. 113 ust. 13 pkt 1 lit. b ustawy VAT Wnioskodawca może nadal korzystać ze zwolnienia podmiotowego?

Zdaniem Wnioskodawcy, wydobyty z pojazdów, przepracowany olej silnikowy po wykonanej usłudze Zainteresowany sprzedaje firmie zajmującej się jego utylizacją. Nie prowadzi działalności handlowej, stąd też olej jest efektem ubocznym świadczonych usług i nie zostaje wcześniej przez Wnioskodawcę nabyty. Sprzedaż oleju odpadowego specjalistycznej firmie wynika z obowiązku jaki nałożyła ustawa o odpadach.

Sprzedaż zużytego oleju, od którego na wcześniejszym etapie została zapłacona akcyza nie podlega podatkowi akcyzowemu. Olej nie został przez Wnioskodawcę wyprodukowany, nie jest towarem handlowym, ale skutkiem ubocznym w procesie zużycia wyrobu akcyzowego. Oznacza to, że sprzedaż oleju zakupionego z zapłaconą akcyzą, zużytego zgodnie z przeznaczeniem, podmiotowi zajmującemu się jego utylizacją, nie jest przedmiotem opodatkowania akcyzą.

Skoro zatem nie jest to towar opodatkowany akcyzą to nie ma tu zastosowania art. 113 ust. 13 ustawy o VAT. W konsekwencji Zainteresowany uważa, że nie traci zwolnienia z podatku.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Jak stanowi art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Z przepisu art. 2 pkt 6 ustawy wynika, że przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Z treści art. 15 ust. 1 ustawy wynika, że podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Na mocy art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Ponadto, z treści art. 96 ust. 1 ustawy wynika, że podmioty, o których mowa w art. 15, są obowiązane przed dniem wykonania pierwszej czynności określonej w art. 5 złożyć naczelnikowi urzędu skarbowego zgłoszenie rejestracyjne, z zastrzeżeniem ust. 3.

Należy zauważyć, że ustawodawca przewiduje zwolnienie od podatku VAT dla pewnej grupy podatników, u których wartość sprzedaży nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 200.000 zł.

Jak wynika z art. 113 ust. 1 ustawy, zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatników, u których wartość sprzedaży nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 200 000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.

Na podstawie art. 113 ust. 2 ustawy, do wartości sprzedaży, o której mowa w ust. 1, nie wlicza się:

1. wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów oraz sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju oraz sprzedaży wysyłkowej na terytorium kraju;
2. odpłatnej dostawy towarów i odpłatnego świadczenia usług, zwolnionych od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3, z wyjątkiem:
   1. transakcji związanych z nieruchomościami,
   2. usług, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 7, 12 i 38-41,
   3. usług ubezpieczeniowych
   – jeżeli czynności te nie mają charakteru transakcji pomocniczych;
3. odpłatnej dostawy towarów, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji.
   
   

W myśl art. 113 ust. 4 ustawy, podatnicy, o których mowa w ust. 1 i 9, mogą zrezygnować ze zwolnienia określonego w ust. 1 i 9 pod warunkiem pisemnego zawiadomienia o tym zamiarze naczelnika urzędu skarbowego przed początkiem miesiąca, w którym rezygnują ze zwolnienia, a w przypadku podatników rozpoczynających w trakcie roku podatkowego wykonywanie czynności określonych w art. 5, którzy chcą zrezygnować ze zwolnienia od pierwszej wykonanej czynności - przed dniem wykonania tej czynności.

Według ust. 5 ww. artykułu, jeżeli wartość sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie ust. 1 przekroczy kwotę, o której mowa w ust. 1, zwolnienie traci moc począwszy od czynności, którą przekroczono tę kwotę.

Przepis art. 113 ust. 13 ustawy stanowi, że zwolnień, o których mowa w ust. 1 i 9, nie stosuje się do podatników:

1. dokonujących dostaw:
   1. towarów wymienionych w załączniku nr 12 do ustawy,
   2. towarów opodatkowanych podatkiem akcyzowym, w rozumieniu przepisów o podatku akcyzowym, z wyjątkiem:
      • energii elektrycznej (PKWiU 35.11.10.0),
      • wyrobów tytoniowych,
      • samochodów osobowych, innych niż wymienione w lit. e, zaliczanych przez podatnika, na podstawie przepisów o podatku dochodowym, do środków trwałych podlegających amortyzacji,
   3. budynków, budowli lub ich części, w przypadkach, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 lit. a i b,
   4. terenów budowlanych,
   5. nowych środków transportu,
   6. następujących towarów, w związku z zawarciem umowy w ramach zorganizowanego systemu zawierania umów na odległość, bez jednoczesnej fizycznej obecności stron, z wyłącznym wykorzystaniem jednego lub większej liczby środków porozumiewania się na odległość do chwili zawarcia umowy włącznie:
      • preparatów kosmetycznych i toaletowych (PKWiU 20.42.1),
      • komputerów, wyrobów elektronicznych i optycznych (PKWiU 26),
      • urządzeń elektrycznych i nieelektrycznego sprzętu gospodarstwa domowego (PKWiU 27),
      • maszyn i urządzeń, gdzie indziej niesklasyfikowanych (PKWiU 28),
   7. hurtowych i detalicznych części do:
      • pojazdów samochodowych (PKWiU 45.3),
      • motocykli (PKWiU 45.4);
2. świadczących usługi:
   1. prawnicze,
   2. w zakresie doradztwa, z wyjątkiem doradztwa rolniczego związanego z uprawą i hodowlą roślin oraz chowem i hodowlą zwierząt, a także związanego ze sporządzaniem planu zagospodarowania i modernizacji gospodarstwa rolnego,
   3. jubilerskie,
   4. ściągania długów, w tym factoringu;
3. nieposiadających siedziby działalności gospodarczej na terytorium kraju.
   
   

Jak wynika z powołanej regulacji – ust. 13 – zwolnienie od podatku od towarów i usług, o którym mowa w art. 113 ust. 1 ustawy, nie ma zastosowania do podatników dokonujących dostawy towarów określonych m.in. w punkcie 1 powołanego przepisu. W takim przypadku bez znaczenia jest wysokość uzyskiwanego obrotu, na podstawie którego istniałaby prawna możliwość zastosowania zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy.

Tym samym zgodnie ze wskazanym wyżej przepisem art. 113 ust. 13 pkt 1 lit. b ustawy każda dostawa towarów opodatkowanych podatkiem akcyzowym, z wyjątkiem energii elektrycznej (PKWiU 35.11.10.0), wyrobów tytoniowych oraz samochodów osobowych, innych niż wymienione w lit. e, zaliczanych przez podatnika, na podstawie przepisów o podatku dochodowym, do środków trwałych podlegających amortyzacji, skutkuje wyłączeniem podmiotu z grona podatników zwolnionych. Powyższe oznacza, że w takim przypadku podmiot staje się podatnikiem VAT czynnym z mocy samego prawa.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca prowadzi mały warsztat elektromechaniki samochodowej PKD 45.20.Z - konserwacja i naprawa pojazdów samochodowych, z wyłączeniem motocykli.

Z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej w zakresie usług napraw pojazdów Wnioskodawca korzysta ze zwolnienia podmiotowego, o którym mowa w art. 113 ust. 1 ustawy.

Jednym z problemów, który pojawia się przy interpretacji art. 113 ustawy, jest obowiązek opodatkowania sprzedaży przerobionego oleju przez mechaników samochodowych, którzy korzystają ze zwolnienia podmiotowego.

Jak wskazał Wnioskodawca wydobyty z pojazdów przepracowany olej silnikowy jest towarem opodatkowanym podatkiem akcyzowym.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii prawa do korzystania ze zwolnienia od podatku VAT, zgodnie z art. 113 ust. 1 ustawy, w przypadku sprzedaży przepracowanego oleju silnikowego w celu jego utylizacji.

W związku z powyższym należy ustalić, czy w danej sprawie zachodzi okoliczność wyłączająca uprawnienie do korzystania ze zwolnienia podmiotowego, wynikającego z art. 113 ust. 1 ustawy.

Zasady opodatkowania wyrobów akcyzowych podatkiem akcyzowym określa ustawa z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (Dz. U. z 2019 r., poz. 864, z późn. zm.).

Pojęcie wyrobów akcyzowych zostało zdefiniowane w art. 2 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku akcyzowym, który stanowi, że wyroby akcyzowe to wyroby energetyczne, energia elektryczna, napoje alkoholowe, wyroby tytoniowe, susz tytoniowy, płyn do papierosów elektronicznych oraz wyroby nowatorskie, określone w załączniku nr 1 do ustawy.

Wykaz wyrobów akcyzowych obejmuje załącznik nr 1 do ustawy o podatku akcyzowym. Ustawodawca w poz. 27 załącznika nr 1 do ww. ustawy o podatku akcyzowym wymienił wyroby objęte kodem CN 2710 obejmujące: oleje ropy naftowej i oleje otrzymywane z minerałów bitumicznych, inne niż surowe; preparaty gdzie indziej niewymienione ani niewłączone, zawierające 70% masy lub więcej olejów ropy naftowej lub olejów otrzymywanych z minerałów bitumicznych, których te oleje stanowią składniki zasadnicze preparatów; oleje odpadowe.

Jak wynika z powyższego, oleje odpadowe zostały objęte wykazem wyrobów akcyzowych w pozycji 27.

Stosownie zaś do art. 8 ust. 6 ustawy o podatku akcyzowym, jeżeli w stosunku do wyrobu akcyzowego powstał obowiązek podatkowy w związku z wykonaniem jednej z czynności, o których mowa w ust. 1, to nie powstaje obowiązek podatkowy na podstawie innej czynności podlegającej opodatkowaniu akcyzą, jeżeli kwota akcyzy została, po zakończeniu procedury zawieszenia poboru akcyzy, określona lub zadeklarowana w należnej wysokości, chyba że przepisy ustawy stanowią inaczej.

W niniejszej sprawie mamy do czynienia z sytuacją gdy ww. olej (wyrób akcyzowy) sprzedawany w celu utylizacji powinien być opodatkowany podatkiem akcyzowym na wcześniejszym etapie obrotu. W takim przypadku Wnioskodawca nie jest uprawniony do korzystania ze zwolnienia podmiotowego, o którym mowa w art. 113 ust. 1 ustawy, w związku z wykonaniem czynności wskazanej w art. 113 ust. 13 pkt 1 lit. b ustawy. Na powyższą ocenę nie ma wpływu fakt, że na etapie sprzedaży oleju do utylizacji nie wystąpił obowiązek podatkowy w podatku akcyzowym. Jeżeli bowiem na wcześniejszym etapie obrotu uzyskany do utylizacji olej był objęty akcyzą Wnioskodawca dokonuje sprzedaży wyrobu opodatkowanego podatkiem akcyzowym.

W konsekwencji, mając na uwadze okoliczności sprawy oraz obowiązujące przepisy należy stwierdzić, że z tytułu sprzedaży zużytego oleju, od którego na wcześniejszym etapie została zapłacona akcyza, ma zastosowanie wyłączenie ze zwolnienia określone w art. 113 ust. 13 pkt 1 lit. b ustawy. Powyższe oznacza, że Wnioskodawca nie może korzystać ze zwolnienia podmiotowego, o którym mowa w art. 113 ust. 1 ustawy.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy należy ocenić jako nieprawidłowe.

Wskazać należy, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Wnioskodawcy. Inne kwestie przedstawione w opisie stanu faktycznego, bądź we własnym stanowisku, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem sprawy podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego w opisie sprawy, udzielona odpowiedź straci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.