Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB1-2.4010.435.2019.1.AK
z 12 grudnia 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2019 r., poz. 900 z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 29 października 2019 r. (data wpływu 31 października 2019 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy Spółka począwszy od 1 grudnia 2019 r. będzie miała prawo do odliczenia Podatku u Źródła pobranego od tej daty przez Kontrahenta w Ekwadorze zgodnie z art. 20 ust. 1 ustawy o CIT, do określonego tam limitu - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 31 października 2019 r. wpłynął do Organu wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy Spółka począwszy od 1 grudnia 2019 r. będzie miała prawo do odliczenia Podatku u Źródła pobranego od tej daty przez Kontrahenta w Ekwadorze zgodnie z art. 20 ust. 1 ustawy o CIT, do określonego tam limitu.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe:

Spółka jest polskim rezydentem podatkowym, podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych. Spółka działa w sektorze IT, specjalizując się w szczególności w rozwiązaniach informatycznych dla branży ubezpieczeniowej.

Spółka świadczy swoje usługi zarówno dla polskich podmiotów gospodarczych, jak i kontrahentów zagranicznych. Obecnie Spółka planuje rozpoczęcie świadczenia usług dla kontrahenta z Ekwadoru (dalej: „Kontrahent”). Kontrahent jest podmiotem niepowiązanym ze Spółką. Zakres świadczonych usług będzie obejmował w szczególności usługi w zakresie analizy biznesowej, programowania, testowania, wdrażania oraz utrzymania systemów IT, czy też udzielania licencji na oprogramowanie. Usługi będą świadczone przez Spółkę z terytorium Polski przy użyciu zasobów Spółki. W szczególności Spółka nie posiada i nie będzie tworzyć na terytorium Ekwadoru żadnego przedstawicielstwa, oddziału czy posiadać faktycznej obecności (poza ewentualnymi spotkaniami warsztatowymi w siedzibie klienta) konstytuującej jej zakład zagraniczny w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2019 r., poz. 865 z późn. zm., dalej: „ustawa o CIT”).

Ze względu na przepisy podatkowe obowiązujące w Ekwadorze, Kontrahent może być zobligowany do potrącania z wynagrodzenia płatnego na rzecz Spółki podatku dochodowego (dalej: „Podatek u Źródła”). W takiej sytuacji, Spółka otrzymywać będzie wynagrodzenie w faktycznie niższej wysokości aniżeli jej należne na podstawie uzgodnień z Kontrahentem. W związku z tym Spółka ponosić będzie ekonomiczny ciężar podatku należnego do zapłaty w Ekwadorze (i pobieranego przez Kontrahenta).

Pomiędzy Polską a Ekwadorem nie została zawarta umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania. Niemniej, Polska już obecnie, a bazując na informacjach zawartych na stronach Organizacji Współpracy Gospodarczej i Rozwoju [https://www.oecd.org/tax/exchange-of-tax-information/ Status_of_convention.pdf (data dostępu: 15.10.19)], Ekwador począwszy od 1 grudnia 2019 r. będzie stroną Konwencji o wzajemnej pomocy administracyjnej w sprawach podatkowych (Konwencja o wzajemnej pomocy administracyjnej w sprawach podatkowych, sporządzonej w Strasburgu dnia 25 stycznia 1988 r. zmienionej protokołem sporządzonym 27 maja 2010 r., Dz.U.1998.141.913; dalej: „Konwencja”).

Mając na uwadze art. 14b § 3a ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa, Wnioskodawca wskazał dane identyfikujące Kontrahenta oraz wskazał Ekwador jako państwo, w którym mogą wystąpić skutki transgraniczne.

Biorąc pod uwagę zaprezentowane okoliczności, Spółka w celu wyeliminowania wątpliwości co do stosowania przepisów ustawy o CIT w zakresie prawa do odliczenia w Polsce Podatku u Źródła pobranego przez Kontrahenta w Ekwadorze, zwraca się z poniższym pytaniem.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy Spółka począwszy od 1 grudnia 2019 r. będzie miała prawo do odliczenia Podatku u Źródła pobranego od tej daty przez Kontrahenta w Ekwadorze zgodnie z art. 20 ust. 1 ustawy o CIT?

Zdaniem Wnioskodawcy, Podatek u Źródła pobrany począwszy od dnia 1 grudnia 2019 r. przez Kontrahenta w Ekwadorze, będzie mógł zostać przez Spółkę odliczony od jej zobowiązania podatkowego z tytułu CIT w Polsce zgodnie z dyspozycją art. 20 ustawy o CIT w związku z art. 22b tejże ustawy.

Uzasadnienie:

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy o CIT, podatnicy, jeżeli mają siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów, bez względu na miejsce ich osiągania.

Zgodnie z art. 20 ust. 1 ustawy o CIT, jeżeli podatnicy, o których mowa w art. 3 ust. 1, osiągają również dochody (przychody) poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i dochody te podlegają w obcym państwie opodatkowaniu, a nie zachodzą okoliczności wymienione w art. 17 ust. 1 pkt 3, w rozliczeniu za rok podatkowy dochody (przychody) te łączy się z dochodami (przychodami) osiąganymi na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. W tym wypadku od podatku obliczonego od łącznej sumy dochodów odlicza się kwotę równą podatkowi zapłaconemu w obcym państwie. Kwota odliczenia nie może jednak przekroczyć tej części podatku obliczonego przed dokonaniem odliczenia, która proporcjonalnie przypada na dochód uzyskany w obcym państwie.

Zgodnie z art. 20 ust. 6 ustawy o CIT, łączna kwota odliczenia, o którym mowa w ust. 1 i 2, nie może przekroczyć tej części podatku, która została obliczona przed dokonaniem odliczenia i która proporcjonalnie przypada na dochód uzyskany z tego źródła dochodu.

Jak stanowi art. 20 ust. 8 ustawy o CIT, określając wielkość odliczenia, o którym mowa w ust. 1 i 2, oraz zwolnienia, o którym mowa w ust. 3, kwotę podatku zapłaconego w obcym państwie oraz osiągniętego dochodu (przychodu) przelicza się na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień zapłaty tego podatku lub dzień osiągnięcia dochodu (przychodu).

Natomiast zgodnie z brzmieniem art. 22b ustawy o CIT, zwolnienia i odliczenia wynikające z przepisów art. 20-22 stosuje się pod warunkiem istnienia podstawy prawnej wynikającej z umowy w sprawie unikania podwójnego opodatkowania lub innej ratyfikowanej umowy międzynarodowej, której stroną jest Rzeczpospolita Polska, do uzyskania przez organ podatkowy informacji podatkowych od organu podatkowego innego niż Rzeczpospolita Polska państwa, w którym podatnik ma swoją siedzibę lub w którym dochód został uzyskany.

W świetle powyższego Spółka pragnie wskazać, że jest podatnikiem, na którym ciąży nieograniczony obowiązek podatkowy w Polsce. Jednocześnie Spółka osiągać będzie dochody poza granicami Polski tj. w Ekwadorze z tytułu usług świadczonych na rzecz Kontrahenta. Dochody te mogą podlegać opodatkowaniu w Ekwadorze w oparciu o przepisy podatkowe obowiązujące w tym kraju. Dodatkowo, Spółka pragnie zaznaczyć, iż do uzyskiwanych przez nią dochodów z tytułu usług świadczonych na rzecz Kontrahenta nie znajdzie zastosowania zwolnienie opisane w art. 17 ust. 1 pkt 3 ustawy o CIT.

W związku z powyższym, co do zasady, zdaniem Spółki będzie ona uprawniona do dokonania odliczenia Podatku u Źródła zapłaconego w Ekwadorze zgodnie z dyspozycją art. 20 ustawy o CIT.

Niezależnie jednak, jak już wskazano w oparciu o art. 22b ustawy o CIT, opisywane odliczenie będzie możliwe pod warunkiem istnienia podstawy prawnej do uzyskania przez polski organ podatkowy informacji podatkowych od właściwych organów w Ekwadorze.

W tym kontekście, Spółka wskazuje, że chociaż Rzeczpospolita Polska nie zawarła z Ekwadorem umowy w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, tym niemniej oba państwa począwszy od 1 grudnia 2019 r. będą stronami Konwencji (od tej daty Konwencja wejdzie w życie w Ekwadorze zgodnie z przywołanymi danymi z oficjalnej strony Organizacji Współpracy Gospodarczej i Rozwoju, natomiast Polska jest stroną Konwencji już obecnie).

Zdaniem Wnioskodawcy, Konwencja powinna być rozumiana jako „inna ratyfikowana umowa międzynarodowa, której stroną jest Rzeczpospolita Polska, stanowiąca podstawę do uzyskania przez organ podatkowy informacji podatkowych od innego państwa”, o której mowa w art. 22b ustawy o CIT.

Powyższa konkluzja wynika z faktu, iż Konwencja ta jest wielostronnym porozumieniem stosowanym powszechnie przez państwa członkowskie Rady Europy i Państwa członkowskie Organizacji Współpracy Gospodarczej i Rozwoju w celu zapewnienia sobie wzajemnej pomocy administracyjnej poprzez wymianę informacji, w tym jednoczesną kontrole podatkową i udział w jednoczesnej kontroli podatkowej za granicą, pomoc w sprawach egzekucyjnych oraz dostarczanie dokumentów.

Ponadto, sama Konwencja w art. 1 ust. 1 wskazuje, iż strony, z uwzględnieniem postanowień rozdziału IV, zapewnią sobie wzajemną pomoc administracyjną w sprawach podatkowych. Taka pomoc może, w razie potrzeby, oznaczać podjęcie działań przez organy orzekające. Natomiast art. 1 ust. 2 Konwencji doprecyzowuje, iż pomoc administracyjna obejmuje m.in. wymianę informacji, w tym jednoczesną kontrolę podatkową i udział w jednoczesnej kontroli podatkowej za granicą czy dostarczanie dokumentów.

W związku z powyższym, zdaniem Spółki, nie ulega wątpliwości, iż Konwencja po jej wejściu w życie w Ekwadorze w dniu 1 grudnia 2019 r., będzie stanowiła wystarczającą podstawę dla polskich organów podatkowych do uzyskania od właściwych organów w Ekwadorze informacji podatkowych. W konsekwencji począwszy od 1 grudnia 2019 r. przesłanka wskazana w art. 22b ustawy o CIT będzie spełniona.

Potwierdzenie swojego stanowiska Spółka znajduje w Wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie z 4 lipca 2017 r., sygn. akt: I SA/Rz 264/17, w którym Sąd, intepretując przepis 22b ustawy o CIT wskazał, że: „Przepis art. 22b u.p.d.o.p. warunkuje zastosowanie zwolnień i odliczeń określonych w art. 20, 21 oraz 22 ustawy od istnienia podstawy prawnej wynikającej z odpowiedniej umowy w sprawie unikania podwójnego opodatkowania zawartej pomiędzy Polską a krajem siedziby podmiotu uzyskującego dochody (przychody) podlegające tym przepisom lub z innej ratyfikowanej umowy międzynarodowej, której stroną jest Polska, do uzyskania informacji podatkowych przez organ podatkowy od organu podatkowego innego państwa, gdzie podatnik zagraniczny uzyskujący te dochody (przychody) ma swoją siedzibę. Uzyskanie przez organy podatkowe wymaganych informacji podatkowych może być również dokonane na podstawie przepisów implementujących dyrektywę Rady 2011/16/UE z 15 lutego 2011 r. w sprawie współpracy administracyjnej w dziedzinie opodatkowania oraz na podstawie Konwencji z 25 stycznia 1988 r. o wzajemnej pomocy administracyjnej w sprawach podatkowych”.

Ponadto, w podobnym tonie wypowiadał się również Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w Piśmie z 28 sierpnia 2018 r., sygn. 0111-KDIB1-2.4010.268.2018.1.AK, dotyczącym możliwości odliczenia podatku u źródła zapłaconego przez podatnika w Brazylii, a więc również kraju z którym Polska nie zawarła umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania: „Nie ulega zatem wątpliwości, że Konwencja (o wzajemnej pomocy administracyjnej w sprawach podatkowych zawartej w Strasburgu dnia 25 stycznia 1988 r. - przyp. Spółki), jako ratyfikowana przez Rzeczpospolitą Polską umowa międzynarodowa dotycząca problematyki podatkowej, stanowi podstawę do uzyskania przez polskie organy podatkowe informacji podatkowych od organu podatkowego Brazylii. Mając powyższe na uwadze stwierdzić należy, że Wnioskodawca jest uprawniony do odliczenia od podatku dochodowego od osób prawnych kwoty równej podatkowi zapłaconemu w Brazylii, do wysokości limitu. W związku z wejściem w życie ww. Konwencji na terenie Brazylii 1 października 2016 r. możliwość odliczenia podatku pobranego w Brazylii dotyczy dochodów, osiągniętych od tej daty”.

Analogiczne do powyższego stanowisko prezentuje również Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w piśmie z dnia 21 sierpnia 2017 r., sygn. 0111-KDIB1-2.4010.129.2017.1.AK.

Końcowo, Spółka wskazuje iż informacje o Konwencji zostały umieszone także na oficjalnej stronie Ministerstwa Finansów w sekcji „Wymiana informacji podatkowych” (https://www.podatki.gov.pl/podatkowa-wspolpraca-miedzynarodowa/; data dostępu: 15.10.19), co w ocenie Spółki stanowi dodatkowe potwierdzenie jej stanowiska odnośnie charakteru Konwencji w kontekście art. 22b CIT.

Podsumowując, w ocenie Spółki w przedmiotowej sprawie spełnione zostaną wszystkie ustawowe przesłanki warunkujące możliwość odliczenia przez Spółkę Podatku u Źródła pobranego przez Kontrahenta w Ekwadorze. W szczególności, począwszy od 1 grudnia 2019 r., między Polską a Ekwadorem istnieć będzie wystarczająca podstawa (w postaci Konwencji) do uzyskania przez polskie organy podatkowe informacji podatkowych od organów ekwadorskich.

W związku z powyższym Podatek u Źródła pobrany przez Kontrahenta od 1 grudnia 2019 r. będzie mógł zostać odliczony przez Spółkę zgodnie z dyspozycja art. 20 ust. 1 ustawy o CIT tj. do określonego tamże limitu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny/zdarzenie przyszłe sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywać się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2019 r., poz. 2325). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.