Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT1-1.4012.603.2019.3.MH
z 13 grudnia 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALN

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 7 października 2019 r. (data wpływu) uzupełnionego w dniach 10 października 2019 r. i 9 grudnia 2019 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie niepodlegania opodatkowaniu sprzedaży nieruchomości zabudowanej w części wykorzystywanej na cele prywatne - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 7 października 2019 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie niepodlegania opodatkowaniu sprzedaży nieruchomości zabudowanej w części wykorzystywanej na cele prywatne.

Wniosek uzupełniono w dniu 10 października 2019 r. o pełnomocnictwo oraz w dniu 9 grudnia 2091 r. o doprecyzowanie opisu sprawy.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe (doprecyzowane w uzupełnieniu wniosku).

Wnioskodawca jest polskim rezydentem podatkowym. Posiada wspólność małżeńską majątkową. Uzyskuje dochody m.in. z tytułu prowadzenia jednoosobowej działalności gospodarczej, z tytułu której nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług. Dochód z działalności opodatkowany jest na zasadach ogólnych (wg skali) (KPiR). Wnioskodawca nie osiąga dochodów z wynajmu prywatnego. Przedmiotem jednoosobowej działalności gospodarczej od 1998 roku jest wynajem pokoi (PKD 5520Z). W grudniu 2002 r. Wnioskodawca otrzymał w formie darowizny do majątku odrębnego prywatnego 2 działki o łącznej powierzchni 1304 m² oraz budynek mieszkalny jednorodzinny położony w ……….. (dalej: „Nieruchomość”), znajdujący się na jednej z działek. Budynek został oddany do używania w marcu 1998 r. a wybudowany był jako inwestycja prywatna. Inwestorowi nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego. Jest to jedyna nieruchomość, jaką posiada Wnioskodawca. Wnioskodawca nigdy nie sprzedawał żadnych nieruchomości.

Wnioskodawca zamieszkuje część budynku - ta część nieruchomości nigdy nie była wynajmowana, użyczana, ani nie służyła działalności gospodarczej. Natomiast w ramach działalności gospodarczej wynajmuje część pokoi w przedmiotowej Nieruchomości. Żadna z części Nieruchomości nie została wniesiona do działalności gospodarczej, nie jest amortyzowana i nadal stanowi majątek prywatny Wnioskodawcy. W ramach działalności gospodarczej nie dokonywano ulepszeń Nieruchomości. Jedynie bieżące koszty eksploatacji dotyczące utrzymania wynajmowanych pokoi (np.: wymiana żarówek, armatury, lamp, wyposażenia) rozliczane były w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

W 2007 r. budynek został rozbudowany przez zabudowanie istniejącego tarasu - bez zwiększania powierzchni zabudowy istniejącego obiektu. Na niniejsze prace był robiony stosowny projekt oraz uzyskano pozwolenie na rozbudowę. Odbiór prac miał miejsce w kwietniu 2008 r. Prace były prowadzone systemem gospodarczym przez Wnioskodawcę i nie były rozliczane w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. Wartość prac nie przekroczyła 30% wartości budynku. Wnioskodawca myśli o sprzedaży Nieruchomości spółka, która wybudowałaby tam budynek wielorodzinny na sprzedaż. Dla opisanych działek Wnioskodawca nie ma decyzji o warunkach zabudowy. Obowiązuje uchwalony przez gminę plan zagospodarowania przestrzennego.

Niniejszy wniosek jest kontynuacją wydanych interpretacji znak 0115-KDIT1-2.4012.935.2018.4.NK z dnia 01.03.2019 r., 0112-KDIL3-2.4011.471.2018.3.DJ z dnia 18.02.2019 r. oraz 0112-KDIL2-2.4012.305.2019.2.AG z dnia 07.08.2019 r. Zgodnie z otrzymaną interpretacją czynność sprzedaży Nieruchomości w części dotyczącej działki zabudowanej pomieszczeniami wynajmowanymi będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, gdyż budynek był w tej części wykorzystywany do prowadzenia działalności gospodarczej. Natomiast sprzedaż pozostałej części budynku, która nigdy nie była wynajmowana, użyczana ani nie służyła działalności gospodarczej (wykorzystywana jest wyłącznie do zaspokajania potrzeb osobistych) uznano za prawo Wnioskodawcy do rozporządzania majątkiem prywatnym - pozostaje poza regulacjami ustawy o podatku od towarów i usług.

W uzupełnieniu wniosku na pytanie nr 1 oznaczone w wezwaniu tut. Organu: „Jaki budynek powstanie na nieruchomości zabudowanej, dla którego Wnioskodawca zakupi projekt architektoniczny?” Wnioskodawca wskazał: „Jeśli Wnioskodawca zdecydowałby się na zakup projektu architektonicznego dla posiadanej nieruchomości, to zgodnie z obowiązującym planem zagospodarowania przestrzennego byłby to budynek mieszkalny wielorodzinny.”

Na pytanie nr 2 wezwania: „Jakie będzie przeznaczenie ww. budynku? Wnioskodawca wskazał: „Budynek, zgodnie z obowiązującym planem zagospodarowania przestrzennego miałby przeznaczenie mieszkalne wielorodzinne.”

Na pytanie nr 3 wezwania: „W jakim celu Wnioskodawca zamierza zakupić projekt architektoniczny nowego budynku i uzyskać dla niego pozwolenie na budowę?” Wnioskodawca wskazał: „Planowane przez Wnioskodawcę czynności podyktowane są dążeniem do uzyskania wyższej ceny Nieruchomości. Ze względu na brak profesjonalnego i zorganizowanego charakteru, należy te działania uznać za dokonane w ramach zwykłego zarządu majątkiem prywatnym.”

Na pytanie nr 4 wezwania: „Czy Wnioskodawca sam dokona budowy nowego budynku na przedmiotowej nieruchomości?” Wnioskodawca wskazał: „Wnioskodawca nie będzie budował nowego budynku. Zamierza sprzedać posiadaną Nieruchomość Spółce, która wybudowałaby tam nowy budynek.”

Na pytanie nr 5 wezwania: „ Czy Wnioskodawca zamierza zbyć budynek wraz z gruntem oraz z projektem architektonicznym dotyczącym budowy budynku i uzyskanym pozwoleniem na budowę tego budynku innemu podmiotowi, w celu budowy na tym gruncie nowego budynku?” Wnioskodawca wskazał: „Tak, Wnioskodawca zamierza sprzedać posiadaną Nieruchomość (grunt i budynek) oraz projekt budowlany i pozwolenie na budowę Spółce, która wybudowałaby tam nowy budynek.”

Na pytanie nr 6 wezwania: „Jeżeli odpowiedź na pytanie nr 5 jest twierdząca, to należy wskazać, czy przedmiotem zbycia będzie cała nieruchomość zabudowana, czy udział w tej nieruchomości?” Wnioskodawca wskazał: „Zbyciu podlegałaby cała Nieruchomość Wnioskodawcy - zbudowana i niezabudowana będąca w posiadaniu Wnioskodawcy.”

Na pytanie nr 7 wezwania: „Czy zakup projektu architektonicznego nowego budynku oraz uzyskanie dla niego pozwolenia na budowę jest realizacją zobowiązań wobec przyszłego nabywcy nieruchomości? Jeżeli tak, to jakich oraz czy te zobowiązania wynikają z umowy lub z innego dokumentu - jakiego?” Wnioskodawca wskazał: „Nie zawierano żadnych przedwstępnych umów sprzedaży, przyrzeczeń sprzedaży, nie określano żadnych zobowiązań po spełnieniu których nieruchomość mogłaby zostać sprzedana Zakup projektu i uzyskanie pozwolenia na budowę, to samodzielna inicjatywa Wnioskodawcy.”

Na pytanie nr 8 wezwania: „Jeżeli odpowiedź na pytanie nr 5 jest twierdząca, to należy wskazać, czy Wnioskodawca podpisał/podpisze umowę przedwstępną z nabywcą przedmiotowej nieruchomości, w tym także obejmującej część wykorzystywaną na cele prywatne?” Wnioskodawca wskazał: „Nie zawierano żadnych umów przedwstępnych sprzedaży. Nie poszukiwano ostatecznego zbywcy. Na rynku jest wiele firm poszukujących nieruchomości pod budowę , jednak z nikim nie prowadzono żadnych rozmów w temacie zakupu opisanej Nieruchomości. W przypadku sprzedaży, obejmie ona całą Nieruchomość - zarówno wykorzystywaną na cele prywatne Wnioskodawcy oraz wykorzystywaną na cele prowadzonej działalności gospodarczej.”

Na pytanie nr 9 wezwania: „Jeżeli odpowiedź na pytanie nr 8 jest twierdząca, należy wskazać: a) Jakie prawa i obowiązki wynikające z postanowień umowy przedwstępnej, zawartej z przyszłym nabywcą, ciążą/będą ciążyć na kupującym a jakie na sprzedającym? b) Czy w ww. umowie przedwstępnej sprzedaży zostały/zostaną ustalone warunki, które muszą zostać spełnione w celu zawarcia ostatecznej umowy sprzedaży, przenoszącej własność na nabywcę? Jeśli tak, to jakie? c) Czy Wnioskodawca udzielił/udzieli nabywcy działki, o której mowa we wniosku, pełnomocnictwa (zgody, upoważnienia) w celu występowania w Jego imieniu w sprawach dotyczących przedmiotowej nieruchomości? d) Jeżeli tak, to do uzyskania jakich konkretnie decyzji i pozwoleń, które umożliwiają zrealizowanie planowanej przez nabywcę inwestycji, Wnioskodawca udzielił/udzieli pełnomocnictw nabywcy do występowania w Jego imieniu? e) Jakich czynności dokonał/dokona, do momentu sprzedaży przez Wnioskodawcę działki, o której mowa we wniosku, nabywca w związku z udzielonym pełnomocnictwem?” Wnioskodawca wskazał: „Jak wskazano nie zawierano żadnych umów przedwstępnych, ani nie udzielano żadnych pełnomocnictw potencjalnym nabywcom. Wnioskodawca nie planował określania żadnych warunków transakcji. Wnioskodawca nie przesądził jeszcze czy sprzeda Nieruchomość w aktualnym stanie i pozostawi Kupującemu uzyskanie pozwolenia na budowę, czy podejmie działania zmierzające do uzyskania pozwolenia na budowę na niego i następnie sprzedaży całości. Zadane pytanie dotyczy sytuacji, która może dopiero zaistnieć.”

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy sprzedaż nieruchomości zabudowanej w części wykorzystywanej na cele prywatne, w przypadku podjęcia przez Wnioskodawcę działań polegających na zakupie projektu architektonicznego nowego budynku, który mógłby powstać na Nieruchomości (działce zabudowanej domem oraz budowlanej części działki niezabudowanej), a następnie uzyskaniu dla niego pozwolenia na budowę, będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług?

Zdaniem Wnioskodawcy, w przypadku podjęcia działań przez Wnioskodawcę polegających na zakupie projektu architektonicznego nowego budynku, który mógłby powstać na Nieruchomości (działce zabudowanej domem oraz budowlanej części działki niezabudowanej), uzyskaniu dla niego pozwolenia na budowę, a następnie sprzedaży Nieruchomości wraz z pozwoleniem na budowę nie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w części nieruchomości, która nigdy nie była wynajmowana, użyczana ani nie służyła działalności gospodarczej (wykorzystywana jest wyłącznie do zaspokajania potrzeb osobistych).

Definicja działalności gospodarczej wskazana w art. 15 ust. 2 ustawy o VAT uznaje za działalność gospodarczą wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody.

Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Zatem na działalność gospodarczą może wskazywać rozpatrywany całościowo, zespół powiązanych ze sobą działań podatnika, powtarzalnych, uporządkowanych, konsekwentnie prowadzących do osiągnięcia zysku, w szczególności łącznie polegających na wielokrotnym nabywaniu nieruchomości, ich zaawansowanym przygotowaniu do sprzedaży, wielokrotnym zbywaniu w celu zarobkowym odpowiednio przygotowanych nieruchomości.

Czynności, które rozważa podjąć Wnioskodawca wskazują, że nie mają one charakteru profesjonalnego działania przypisywanego przedsiębiorcom i mieszczą się w zwykłych działaniach związanych z właściwym zarządem własnym majątkiem. Wnioskodawca nie nabył Nieruchomości w celu jej odsprzedaży (świadczyć może o tym m.in. fakt, że sprzedaż nastąpi po upływie długiego czasu od nabycia Nieruchomości i to, że otrzymał ją w drodze darowizny).

Nawet, gdyby uznać, że planowane przez Wnioskodawcę czynności podyktowane były dążeniem do uzyskania wyższej ceny Nieruchomości, to ze względu na brak profesjonalnego i zorganizowanego charakteru, jaki można przypisać działalności handlowej, należy te działania uznać za dokonane w ramach zwykłego zarządu majątkiem prywatnym.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r. poz. 2174 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary, stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy, rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Przez sprzedaż, zgodnie z art. 2 pkt 22 ustawy, rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Należy podkreślić, że nie każda czynność stanowiąca dostawę, w rozumieniu art. 7 ww. ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Podatnikami - według zapisu art. 15 ust. 1 ustawy - są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

W myśl art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Ze wskazanych regulacji wynika, że w świetle definicji zawartej w art. 15 ustawy, dla uznania określonych zachowań danego podmiotu za działalność gospodarczą, istotne znaczenie ma ich zorganizowany charakter. Przy czym, taka działalność wystąpi również w przypadku wykorzystywania towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Zatem dostawa towarów (w tym gruntów) będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w sytuacji, gdy działaniom podmiotu dokonującego tej dostawy, można przypisać znamiona prowadzenia działalności gospodarczej, co w efekcie przesądza o uzyskaniu przez niego statusu podatnika.

Dodatkowo należy wskazać, że działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym. Nie jest natomiast działalnością handlową, a zatem i gospodarczą zbycie majątku osobistego, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Zatem jeśli osoba fizyczna dokonuje sprzedaży swojego majątku osobistego a czynność ta wykonywana jest okazjonalnie i nie zmierza do nadania jej stałego charakteru, nie oznacza to prowadzenia działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

Dla uznania danego majątku za prywatny istotny jest sposób jego wykorzystania i charakter działań podejmowanych w odniesieniu do niego w całym okresie posiadania przez dany podmiot. W tym miejscu należy podkreślić, że wprawdzie pojęcie „majątku prywatnego” nie występuje na gruncie analizowanych przepisów ustawy o VAT, jednakże wynika z wykładni art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, w której zasadnym jest odwołanie się do treści orzeczenia TSUE w sprawie C-291/92, które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej do celów prywatnych. „Majątek prywatny” to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej.

Ze wskazanego powyżej orzeczenia C-291/92 wynika, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania nieruchomości (lub jej części) wyłącznie do celów osobistych.

Tym samym określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie o VAT, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

Zatem, jak wskazano wyżej, dostawa podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w sytuacji, gdy działania podmiotu dokonującego tej dostawy wskażą znamiona prowadzenia działalności gospodarczej, które mogą składać się z kilku następujących po sobie transakcji. Czynności takie jak np. poniesienie wydatków inwestycyjnych w celu i z zamiarem rozpoczęcia przyszłej działalności gospodarczej należy również uznać za działalność gospodarczą.

Dlatego też, aby uznać, że dany podmiot działa w charakterze podatnika podatku VAT należy ustalić, czy działa on jako producent, handlowiec lub usługodawca.

Ponadto z treści orzeczeń Trybunału Sprawiedliwości UE w sprawach C-180/10 i C-181/10 wynika, że za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje środki podobne do wykorzystywanych przez handlowca, producenta tj. wykazuje aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Chodzi tu przykładowo o nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług developerskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

Trybunał orzekł również, że liczba i zakres transakcji sprzedaży nie ma charakteru decydującego i nie może stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Trybunał stwierdził, że dużych transakcji sprzedaży można dokonywać również jako czynności osobistych.

W przypadku, gdy brak jest przesłanek świadczących o aktywności sprzedawcy w przedmiocie zbycia nieruchomości, która byłaby porównywalna do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem – zbycie nieruchomości nie stanowi działalności handlowej podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, lecz mieści się w ramach zarządu majątkiem prywatnym.

Mając na względzie powyższe stwierdzić należy, że uznanie, czy dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy. Ocenie podlegać muszą przede wszystkim działania, jakie podejmuje zbywca w celu dokonania sprzedaży.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca otrzymał w formie darowizny do majątku odrębnego prywatnego 2 działki oraz budynek mieszkalny jednorodzinny, znajdujący się na jednej z działek. Budynek został oddany do używania w marcu 1998 r. a wybudowany był jako inwestycja prywatna. Wnioskodawca nigdy nie sprzedawał żadnych nieruchomości. Wnioskodawca zamieszkuje część budynku - ta część nieruchomości nigdy nie była wynajmowana, użyczana, ani nie służyła działalności gospodarczej. Wnioskodawca myśli o sprzedaży nieruchomości. Wnioskodawca nie zawierał żadnych umów przedwstępnych sprzedaży. Nie poszukiwał ostatecznego zbywcy.

W związku z powyższym Wnioskodawca ma wątpliwość, czy planowana sprzedaż nieruchomości zabudowanej w części wykorzystywanej na cele prywatne, w przypadku podjęcia przez Wnioskodawcę działań polegających na zakupie projektu architektonicznego nowego budynku, który mógłby powstać na nieruchomości (działce zabudowanej domem oraz budowlanej części działki niezabudowanej), a następnie uzyskaniu dla niego pozwolenia na budowę, sprzedaż będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Odnosząc się do wątpliwości Wnioskodawcy należy stwierdzić, że z zawartego we wniosku opisu sprawy nie wynika taka aktywność Wnioskodawcy, która wykracza poza ramy czynności związanych ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. Jakkolwiek w niniejszej sprawie Wnioskodawca, jak wskazano we wniosku, podejmie działania polegające na zakupie projektu architektonicznego nowego budynku, który mógłby powstać na nieruchomości, a następnie uzyskaniu dla niego pozwolenia na budowę, to jednak nie można uznać, że w niniejszej sprawie wystąpił taki ciąg zdarzeń, które wskazują na aktywność Wnioskodawcy w zakresie obrotu nieruchomościami. Wnioskodawca bowiem nabył przedmiotową nieruchomość w drodze darowizny, Wnioskodawca zamieszkuje część budynku - ta część budynku, jak wskazano we wniosku, nigdy nie była wynajmowana, użyczana, ani nie służyła działalności gospodarczej. Wnioskodawca nie zawierał żadnych umów przedwstępnych sprzedaży.

W świetle powyższego Wnioskodawcy w związku ze sprzedażą nieruchomości zabudowanej, w części wykorzystywanej na cele prywatne, nie będzie można przypisać aktywności porównywalnej do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie obrotem nieruchomościami.

Mając na uwadze powołane wyżej przepisy prawa, przedstawiony opis sprawy oraz orzecznictwo należy stwierdzić, że Wnioskodawca w związku z planowaną sprzedażą nieruchomości zabudowanej w części wykorzystywanej na cele prywatne tj. związanej z budynkiem w części zamieszkałej przez Wnioskodawcę, w przypadku podjęcia przez Wnioskodawcę działań polegających na zakupie projektu architektonicznego nowego budynku, który mógłby powstać na Nieruchomości (działce zabudowanej domem oraz budowlanej części działki niezabudowanej), a następnie uzyskaniu dla niego pozwolenia na budowę, nie będzie działać w charakterze podatnika podatku od towarów i usług, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy, a czynność ta nie będzie nosić znamion działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług. W przedmiotowej sprawie bowiem całokształt okoliczności i ich zakres, wskazuje, że jest to działanie należące do zakresu zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Tym samym sprzedaż przez Wnioskodawcę nieruchomości w części wykorzystywanej na cele prywatne, będzie stanowić zwykłe wykonywanie prawa własności, a Wnioskodawca w tym zakresie będzie korzystał z przysługującego mu prawa do rozporządzania własnym majątkiem.

Zatem planowana sprzedaż nieruchomości zabudowanej w części wykorzystywanej na cele prywatne nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W związku z tym, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania). Inne kwestie przedstawione we wniosku, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, wydana interpretacja traci swą aktualność.

Jednocześnie należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku opisu sprawy, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.