Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0115-KDIT2-1.4011.457.2019.2.AS
z 17 grudnia 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 14 października 2019 r. (data wpływu 22 października 2019 r.), uzupełnionym w dniu 2 grudnia 2019 r. (pismem z dnia 27 listopada 2019 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie podstawy opodatkowania przy sprzedaży nieruchomości:

• jest prawidłowe w odniesieniu do kwestii podlegania opodatkowaniu z tytułu sprzedaży nieruchomości;
• jest nieprawidłowe w pozostałym zakresie.

UZASADNIENIE

W dniu 22 października 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie podstawy opodatkowania przy sprzedaży nieruchomości, który został uzupełniony w dniu 2 grudnia 2019 r.

We wniosku oraz jego uzupełnieniu przedstawiono następujący stan faktyczny.

W związku z doprowadzeniem do zakończenia w dniu 15 maja 2019 roku sprzedaży (do której Wnioskodawczyni została zmuszona sytuacją rodzinną) nieruchomości w miejscowości R., gmina ..., działka o pow. 0,0697 ha, do której Wnioskodawczyni nabyła prawo własności na podstawie postanowienia Sądu Rejonowego w S. z dnia 13 listopada 2015 r. o stwierdzeniu nabycia spadku po śmierci męża Wnioskodawczyni K. K., który nabył tą nieruchomość w 2005 r. i w tym samym okresie wybudował dom, Wnioskodawczyni składa wniosek o wydanie interpretacji w zakresie określenia terminu oraz podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym dochodu, tj. otrzymanej zapłaty z tej transakcji. Nieruchomość ta została sprzedana małżonkom T. i M. M. Wnioskodawczyni otrzymała z dużym opóźnieniem (po rozwiązaniu oraz ostatecznym zakończeniu problemów finansowych związanych z tą nieruchomością) zapłatę końcową należności do Aktu Notarialnego z dnia 30 października 2017 r. Zgodnie z ustaleniami wg § 4 ww. Aktu Notarialnego przekazano tytułem zapłaty następujące kwoty:

• 10.000 zł w dniu 30 października 2017 r. zaliczka na rachunek bankowy Wnioskodawczyni;
  
• 150.000 zł w dniu 30 października 2017 r. przelewem na rachunek Depozytu Sądu Okręgowego w S. Marzec 2018 r. to zajęcie przez Komornika i wypłata córkom męża Wnioskodawczyni zadłużenia hipotecznego, ciążącego na ww. nieruchomości.

W dniu 2 sierpnia 2016 roku Wnioskodawczyni otrzymała wezwanie do zapłaty roszczenia wobec córek męża, a w ostatniej korespondencji z 5 października 2016 r., określiły one wartość tej nieruchomości i zażądały wypłaty w terminie 7 dni, po 1/8 tej wartości dla każdej z nich.

W dniu 19 czerwca 2017 r. została na podstawie postanowienia Sądu Okręgowego w S. z dnia 5 czerwca 2017 r. wniesiona do księgi wieczystej ww. nieruchomości hipoteka przymusowa przez córki męża: C. P. K. oraz A. C. S. z tytułu należnego im zachowku.

Wnioskodawczyni nie mając takich środków finansowych, jako matka samotnie wychowująca syna, zajmując się szyciem ma niewielkie dochody i nie mając też możliwości spłaty kredytu by uregulować zasądzone należności z tytułu zachowku na rzecz córek męża, zawarła przed Sądem Okręgowym w S. w dniu 28 września 2017 roku ugodę z C. P. K. i A. C. S.

Zgodnie z tą decyzją Sądu kwota 150.000 zł (po 75.000 zł) miała wpłynąć do depozytu Sądu Okręgowego w S. do dnia 31 października 2017 r.

To zmusiło Wnioskodawczynię do sprzedaży ww. nieruchomości. W momencie sporządzenia Aktu Notarialnego dnia 30 października 2017 roku dotyczącego warunków sprzedaży ww. nieruchomości, co było z powodu wniesionego wpisu w księdze wieczystej dużym problemem, kwota 150.000 zł nie została wypłacona Wnioskodawczyni lecz w dniu sporządzenia ww. Aktu Notarialnego przekazana jako depozyt celem wypłaty zachowku córkom męża. Koszty związane z depozytem sądowym zostały poniesione przez Wnioskodawczynię, jednak Wnioskodawczyni nie posiada udokumentowania tej zapłaty. Konto depozytowe w Sądzie Okręgowym zostało w dniu 1 marca 2018 roku zamknięte, a środki znajdujące się w depozycie drogą windykacji - zajęcia wierzytelności z dnia 1 marca 2018 roku przez Komornika przy Sądzie Rejonowym w S., przekazane córkom męża Wnioskodawczyni.

• 17.777 zł 51 gr w dniu 9 kwietnia 2018 roku gotówką Komornikowi, jako koszty egzekucji komorniczej dotyczącej wypłaty depozytu córkom męża Wnioskodawczyni dokonanej przez komornika .
• 272.222 zł 49 gr w maju 2019 roku, przelewem na rachunek bankowy Wnioskodawczyni, jako końcowe rozliczenie po wykreśleniu w kwietniu 2019 r. wpisu hipoteki w księdze wieczystej ww. nieruchomości i nie nastąpiło do dnia 10 maja 2018 roku jak było to przewidziane zapisem w Akcie Notarialnym z dnia 30 października 2017 r. Mój dochód finansowy z tej transakcji to 10.000 zł + 272.222 zł 49 gr, razem 282.222 zł 49 gr.

Wnioskodawczyni w dniu 21 czerwca 2019 r. nabyła w cenie 325.000 zł plus koszty 17.822 zł, tj. o łącznej wartości 342.822 zł nieruchomość/lokal mieszkalny o pow.43,80 m.kw w ...

W uzupełnieniu Wnioskodawczyni wskazała, że:

• data podpisania aktu notarialnego sprzedaży nieruchomości w R. to 30 października 2017 roku. Akt notarialny z dnia 30 października 2017 roku dotyczy przeniesienia prawa własności tej nieruchomości oraz warunków zapłaty. Akt notarialny dotyczy sprzedaży nieruchomości o pow. 0,0697 ha zabudowanej domem mieszkalnym;
• Wnioskodawczyni związek małżeński z K. K. zawarła w dniu 12 kwietnia 2002 r., w miejscowości B. – N. Mąż K. K. zmarł w dniu 19 stycznia 2015 r. Prawo własności sprzedanej nieruchomości w R. odziedziczyła Wnioskodawczyni w całości w spadku po mężu;
• K. K. nabył tą nieruchomość w 2005 roku, do majątku osobistego. Nieruchomość w R. stanowiła odrębność majątkową męża K. K. Cała nieruchomość w R. należała tylko do męża Wnioskodawczyni i nie posiadała współwłaścicieli;
• powód zakupu mieszkania w ... jest związany z zamiarem Wnioskodawczyni zamieszkania tam (w tych stronach Polski) na stałe, tak jak ustalono to z mężem. Do sprzedaży nieruchomości w R. Wnioskodawczyni została zmuszona sytuacją finansową. Tam znajduje się centrum interesów osobistych Wnioskodawczyni już od dawna;
• na dzień zakupu mieszkania w ... Wnioskodawczyni była już współwłaścicielem 1/8 części innej nieruchomości znajdującej się też w R.; Wnioskodawczyni odziedziczyła ją w spadku po mężu;
• nowo zakupione mieszkanie w ... od dnia zakupu do chwili obecnej jest wykorzystywane na cele mieszkaniowe Wnioskodawczyni i jest remontowane/przemeblowywane;
• Wnioskodawczyni jest współwłaścicielem innej nieruchomości poza mieszkaniem w .., tj. 1/8 części nieruchomości w R., w tym budynek mieszkalny, który zamieszkuje rodzina męża i do dnia dzisiejszego Wnioskodawczyni nie miała z tego tytułu żadnych korzyści materialnych;
• na dzień nabycia nieruchomości w ... w dniu 21 czerwca 2019 r., jak i na dzień zbycia nieruchomości w R., sporządzenia aktu notarialnego, a potem otrzymania zapłaty, tj. maj 2019 r. Wnioskodawczyni nie posiadała stałego miejsca zamieszkania w Polsce, ale jej nieograniczony obowiązek podatkowy w świetle art. 3 ust. 1 ustawy wynika z interesów osobistych i życiowych. Wnioskodawczyni jest w bliskim i częstym kontakcie z przyjaciółmi w obrębie R./.../S.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy ta transakcja sprzedaży podlega bądź nie podlega podatkowi, czy jest zwolniona od opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych?
2. Jeżeli ta transakcja sprzedaży podlega opodatkowaniu to jaka jest podstawa opodatkowania?
3. Jaki jest termin i wysokość podatku dochodowego oraz wysokość odsetek?
4. Czy zaliczenie wypłaconego zachowku do kosztu uzyskania przychodu ze sprzedaży nieruchomości o której jest mowa w art. 10 ust.1 pkt 8 ustawy i w ślad za tym złożenie korekty PIT-39 jest poprawne?
5. Czy otrzymanie w maju 2019 r. zapłaty, która dla Wnioskodawczyni stanowi całość przychodu (tylko zaliczkę 10.000 zł Wnioskodawczyni otrzymała w 2017 r.) do aktu notarialnego z 30 października 2017 roku można zaliczyć jako źródło przychodu dopiero w roku 2019 i Wnioskodawczyni może skorzystać z nowych przepisów podatkowych, o których mowa w art. 10 ust.1 pkt 8 ustawy o PIT ?

Zdaniem Wnioskodawczyni, obowiązek podatkowy od sprzedaży nieruchomości znajdującej się na terytorium Polski, nabytej w drodze spadku, a sprzedanej przed upływem 5 lat od daty jej odziedziczenia stanowi źródło przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o PIT i podlega opodatkowaniu.

Składając deklarację PIT-39 w 2018 r. Wnioskodawczyni nie uwzględniła kosztów uzyskania przychodu. Przymuszenie do wypłacenia zachowku, obciążającego hipotekę tej nieruchomości w wysokości 150.000 zł, było powodem do jej sprzedaży i dlatego Wnioskodawczyni uważa, że może tę kwotę uznać za koszty uzyskania przychodu.

Przychód ten Wnioskodawczyni uzyskała dopiero w maju 2019 roku, kiedy to otrzymała zapłatę za tą nieruchomość (kiedy też obowiązują już nowe przepisy podatkowe) po spełnieniu warunków zawartych w akcie notarialnym z 30 października 2017 roku i w związku z tym złożyłaby korektę PIT-39 i wg art. 21 ust. 1 pkt 131 uzyskany przychód mógłby w całości podlegać zwolnieniu od podatku dochodowego od osób fizycznych, gdyż Wnioskodawczyni nabyła mieszkanie na własne cele mieszkaniowe.

W związku z tym, iż zapłatę za sprzedaną nieruchomość wg aktu notarialnego z dnia 30 października 2017 r. przekazano na rachunek bankowy Wnioskodawczyni w maju 2019 roku, Wnioskodawczyni uważa, iż dopiero wtedy uzyskuje przychód do opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych, który jest w myśl przepisów ustawy art. 10 ust. 1 pkt 8 w nowych przepisach od roku 2019 zwolniony od tego podatku. Spadkodawca (mąż) był właścicielem tej nieruchomości dłużej niż pięć lat. Choć akt notarialny jest z roku 2017 to przychód powstał dopiero w 2019 roku i może podlegać zwolnieniu z opodatkowania. Przed majem 2019 Wnioskodawczyni nie miałaby nawet środków płatniczych na zapłacenie zobowiązań podatkowych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe w części dotyczącej kwestii podlegania opodatkowaniu z tytułu sprzedaży nieruchomości oraz nieprawidłowe w pozostałym zakresie.

W myśl art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r., poz. 2032 ze zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a, 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,

• jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

W myśl art. 30e ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, od dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) podatek dochodowy wynosi 19% podstawy obliczenia podatku.

Zgodnie z art. 45 ust. 1a pkt 3 podatnicy są obowiązani składać urzędom skarbowym odrębne zeznania, według ustalonych wzorów, o wysokości osiągniętego w roku podatkowym dochodu (poniesionej straty) z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych opodatkowanych na zasadach określonych w art. 30e.

Stosownie do art. 30e ust. 4 ww. ustawy po zakończeniu roku podatkowego podatnik jest obowiązany w zeznaniu podatkowym, o którym mowa w art. 45 ust. 1a pkt 3 wykazać:

1. dochody uzyskane w roku podatkowym z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) i obliczyć należny podatek dochodowy od dochodu, do którego nie ma zastosowania art. 21 ust. 1 pkt 131, lub
2. dochody, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131.

Dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) nie łączy się z dochodami (przychodami) z innych źródeł (art. 30e ust. 5 ww. ustawy).

Natomiast zgodnie z art. 30e ust. 2 ww. ustawy, podstawą obliczenia podatku, o której mowa w ust. 1, jest dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw określonym zgodnie z art. 19, a kosztami ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c i 6d, powiększoną o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od zbywanych nieruchomości lub praw.

Artykuł 19 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi, że przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8, jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Jeżeli jednak cena, bez uzasadnionej przyczyny, znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy w wysokości wartości rynkowej. Przepis art. 14 ust. 1 zdanie drugie stosuje się odpowiednio.

Z przepisu art. 19 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jasno zatem wynika, że przychodem ze sprzedaży nieruchomości jest cena określona w umowie sprzedaży, na podstawie której kupujący nabywa ową nieruchomość. Skuteczność tego zbycia nie jest więc determinowana zapłatą za nieruchomość. Skoro sprzedaż nieruchomości następuje co do zasady z chwilą zawarcia umowy sprzedaży a zapłata za nieruchomość nie jest i nie może być warunkiem skuteczności przeniesienia własności nieruchomości, to bezwzględnie mamy do czynienia z powstaniem obowiązku podatkowego po stronie sprzedawcy z tytułu odpłatnego zbycia nieruchomości. Przychodem jest zaś, co jasno wynika z przepisów, cena określona w umowie sprzedaży. Nie ma więc mowy o faktycznie otrzymanych kwotach, jak chciałaby Wnioskodawczyni. To Wnioskodawca jako sprzedający musi pamiętać, że posiada mechanizmy prawne, aby dochodzić od kupującego zapłaty ceny. Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wprost wskazują, że to cena sprzedaży stanowi przychód z odpłatnego zbycia nieruchomości, a nie kwoty faktycznie otrzymane.

Przenosząc powyższe uregulowania prawne na grunt rozpatrywanej sprawy stwierdzić należy, że otrzymanie w maju 2019 r. zapłaty przez Wnioskodawczynię nie zmienia faktu, że przychód z odpłatnego zbycia nieruchomości powstał w dniu 30 października 2017 r., a tym samym w przedmiotowej sprawie nie mogą mieć zastosowania przepisy z 2019 roku.

Pojęcie kosztów odpłatnego zbycia (sprzedaży) nie zostało przez ustawodawcę zdefiniowane w ustawie, należy zatem stosować językowe (potoczne) rozumienie tego wyrażenia, zgodnie z którym za koszty sprzedaży nieruchomości lub praw majątkowych uważa się wszystkie wydatki poniesione przez sprzedającego, które są konieczne, aby transakcja mogła dojść do skutku (wszystkie niezbędne wydatki bezpośrednio związane z tą czynnością).

Można do takich kosztów zaliczyć:

• koszty wyceny nieruchomości przez rzeczoznawcę majątkowego,
• prowizje pośredników w sprzedaży nieruchomości,
• koszty ogłoszeń w prasie związanych z zamiarem sprzedaży nieruchomości,
• wydatki związane ze sporządzeniem przez notariusza umowy cywilnoprawnej,
• koszty i opłaty sądowe.

Od powyższych kosztów odróżnić należy koszty uzyskania przychodu, których zasady ustalania określone zostały w art. 22 ust. 6c i 6d ustawy.

Stosownie do przepisu art. 22 ust. 6d ww. ustawy za koszty uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), nabytych w drodze spadku, darowizny lub w inny nieodpłatny sposób, uważa się udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania oraz kwotę zapłaconego podatku od spadków i darowizn w takiej części, w jakiej wartość zbywanej rzeczy lub prawa przyjęta do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn odpowiada łącznej wartości rzeczy i praw majątkowych przyjętej do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn.

Określony w zacytowanym art. 22 ust. 6d katalog wydatków, które w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy, nabytych w drodze spadku, mogą zostać uznane za koszty uzyskania przychodu ma zatem charakter katalogu zamkniętego, w związku z czym tylko wydatki wyraźnie w nim wskazane mogą pomniejszyć uzyskany przychód.

Zachowek jest to wynikające z przepisów Kodeksu cywilnego uprawnienie przysługujące zstępnym, małżonkowi oraz rodzicom spadkodawcy, polegające na możliwości żądania określonego świadczenia pieniężnego od spadkobiercy lub spadkobierców, a jego celem jest ochrona interesów najbliższej rodziny spadkodawcy, w sytuacji gdy spadkodawca pominął ich w testamencie i powołał do spadku inną osobę.

Odnosząc powyższe na grunt przedmiotowej sprawy uznać należy, iż uzyskanego przychodu ze sprzedaży nieruchomości nie można pomniejszyć o kwotę wypłaconego zachowku ponieważ nie stanowi kosztu odpłatnego zbycia, jak również nie mieści się w ustawowych kategoriach kosztów uzyskania przychodu zdefiniowanych w art. 22 ust. 6d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W opisanej we wniosku sytuacji kwota jaką Wnioskodawczyni przekazała tytułem zachowku będącego jej osobistym zobowiązaniem względem córek jej zmarłego męża nie może mieć wpływu na wysokość podatku z tytułu sprzedaży przedmiotowej nieruchomości.

Podsumowując, sprzedaż opisanej we wniosku nieruchomości w roku 2017 r. stanowi źródło przychodu podlegające opodatkowaniu na podstawie art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zbycie przedmiotowej nieruchomości na podstawie umowy sprzedaży z dnia 30 października 2017 r. skutkuje obowiązkiem rozliczenia tego zbycia w zeznaniu podatkowym PIT-39, które należało złożyć do końca kwietnia 2018 r. W zeznaniu tym należało wykazać dochód ustalony na podstawie art. 30e ust. 2 ww. ustawy, który opodatkowany jest stawką 19%. Kwoty wypłaconego zachowku nie można uznać za koszt uzyskania przychodu, ani za koszt odpłatnego zbycia. Wypłacona przez Wnioskodawczynię kwota tytułem zachowku była jej osobistym zobowiązaniem względem córek zmarłego męża zatem nie może mieć wpływu na wysokość podatku z tytułu sprzedaży opisanej we wniosku nieruchomości.

Dodatkowo wskazać należy, że zakres żądania wnioskodawcy wyznacza:

1. stan faktyczny (zdarzenie przyszłe) przedstawiony we wniosku o indywidualną interpretację prawa podatkowego,
2. stan prawny (przepisy prawa) wskazany przez wnioskodawcę oraz
3. zagadnienie prawne, które ma być przedmiotem interpretacji, a które wskazuje pytanie (pytania) wnioskodawcy w kontekście jego wątpliwości interpretacyjnych w odniesieniu do przepisów prawa podatkowego oraz własne stanowisko wnioskodawcy.

Wyjaśnić zatem należy, że z uwagi na zakres wniosku, tj. przedstawiony stan faktyczny oraz postawione pytania, niniejsza interpretacja odnosi się wyłącznie do kwestii podstawy opodatkowania przy sprzedaży nieruchomości. W związku z powyższym tut. organ nie analizował, czy w przedmiotowej sprawie zaistnieje, bądź nie zaistnieje możliwość skorzystania ze zwolnienia przedmiotowego, określonego w art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302 ze zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.