Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP1-2.4012.524.2019.4.PC
z 16 grudnia 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 16 września 2019 r. (data wpływu za pośrednictwem ePUAP 17 września 2019 r.) uzupełnionym w dniu 9 października 2019 r. (data wpływu za pośrednictwem ePUAP 9 października 2019 r.), oraz uzupełnionym w dniu 26 listopada 2019 r. (data wpływu za pośrednictwem ePUAP 26 listopada 2019 r.) na wezwanie Organu z dnia 15 listopada 2019 r., o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku opodatkowania na terytorium Polski dokonywanych dostaw towarów na rzecz nabywców z krajów Unii Europejskiej jak i spoza UE – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 17 września 2019 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku opodatkowania na terytorium Polski dokonywanych dostaw towarów na rzecz nabywców z krajów Unii Europejskiej jak i spoza UE.

Wniosek został uzupełniony w dniu w dniu 9 października 2019 r. (data wpływu za pośrednictwem ePUAP 9 października 2019 r.), oraz w dniu 26 listopada 2019 r. (data wpływu za pośrednictwem ePUAP 26 listopada 2019 r.) na wezwanie Organu z dnia 15 listopada 2019 r., skutecznie doręczone w dniu 20 listopada 2019 r.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Spółka została zarejestrowana w Krajowym Rejestrze Sądowym i jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku VAT. Adres siedziby Spółki znajduje się wyłącznie na terytorium Polski. Spółka nie posiada oddziałów w Polsce ani poza granicami kraju. Aktualnie prowadzona działalność gospodarcza Spółki obejmuje model logistyczny sprzedaży przez internet tzw. dropshipping. Spółka dokonuje obrotu pewnymi towarami importowanymi (spoza UE) w ten sposób, że nabywa towar od producenta z kraju trzeciego, tj. z Chin. Następnie sprzedaje ten towar odbiorcom spoza UE, tj. do krajów trzecich. Jednak Spółka nie posiada nigdy fizycznie towarów, które są oferowane klientom do sprzedaży. Nie musi ich też pakować, wysyłać, czy też transportować do klientów, ponieważ tym wszystkim zajmuje się samodzielnie dostawca z Chin. Jedynym obowiązkiem Spółki jest pozyskanie klientów, którzy te towary będą chcieli nabyć. W przyjętym modelu logistycznym rola Spółki ogranicza się do zbierania zamówień, które przekazywane są następnie do realizacji dostawcy towaru. Spółka otrzymuje od dostawcy (firmy z Chin) faktury z tytułu nabycia zamówionych przez odbiorcę towarów i następnie wystawia faktury sprzedaży tych towarów na rzecz odbiorców spoza Unii Europejskiej.

W odpowiedzi na wezwanie Organu Spółka wskazała, że kontrahent, tj. sprzedawca (producent) towaru mający siedzibę w Chinach jest podatnikiem prowadzącym działalność gospodarczą. Natomiast nabywcy (odbiorcy) nabywający ten towar od Spółki będący zarówno z Unii Europejskiej jak i spoza jej obszaru są wyłącznie osobami fizycznymi nieprowadzącymi działalności gospodarczej. W transakcjach dochodzi do przeniesienia na Spółkę prawa do dysponowania towarem jak właściciel w momencie wystawienia przez producenta (firmę z Chin) faktury sprzedaży na podstawie której Spółka nabywa towar za który dokonuje zapłaty, a następnie przenosi prawo do rozporządzenia tym towarem na końcowego nabywcę wystawiając dla niego fakturę. Nabywca końcowy dokonuje zapłaty na konto Spółki (Wnioskodawcy). W stosowanym modelu sprzedaży towar w momencie dostawy (przeniesienia prawa do rozporządzania towarem jak właściciel) w transakcji pomiędzy producentem i Spółką oraz w transakcji pomiędzy Spółką a ostatecznym odbiorcą nigdy nie znajduje się na terytorium Polski. Nabywca (odbiorca) nabywający towar od Spółki jest informowany o miejscu pochodzenia towaru - informacja ta znajduje się w regulaminie sklepu umieszczonego na stronie internetowej sklepu. Opisane transakcje zakupu i sprzedaży towarów dokumentowane są za pomocą faktur wystawianych najpierw przez firmę (producenta) z Chin dla Spółki jako nabywcy (właściciela) towaru wyprodukowanego przez nich. Następnie towary te są sprzedawane przez Spółkę do odbiorców z krajów UE i spoza UE. W tym przypadku dokumentację do tych transakcji stanowią wystawione przez Spółkę faktury sprzedaży.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie, ostatecznie przedstawione w uzupełnieniu do wniosku z dnia 26 listopada 2019 r. (oznaczone we wniosku nr 2):

Czy z tytułu prowadzenia działalności przez Spółkę nie będzie występowało opodatkowanie tego typu modelu sprzedaży podatkiem od towarów i usług na terenie Polski, jeśli ta sprzedaż jest skierowana do nabywców zarówno z krajów Unii Europejskiej jak i spoza UE?

Zdaniem Wnioskodawcy, opisany wyżej realizowany sposób dostawy towarów bezpośrednio od producenta będącego jednocześnie dostawcą z Chin na rzecz klientów spoza Unii Europejskiej nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na terytorium Polski.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (dalej ustawa o VAT), opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają: odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju; eksport towarów; import towarów na terytorium kraju; wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju; wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Powyższy artykuł wskazuje, że opodatkowaniu podatkiem VAT podlega m.in. odpłatna dostawa towarów na terytorium kraju oraz eksport towarów.

Samo pojęcie dostawy towarów zdefiniowane zostało z kolei w art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, zgodnie z którym za dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel.

Przez towar natomiast, jak wynika z art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Przywołane wyżej przepisy wskazują na terytorialny charakter podatku VAT wynikający wprost z tzw. zasady terytorialności. Zgodnie ze wskazaną zasadą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów oraz odpłatne świadczenie usług jedynie wówczas, gdy miejscem ich świadczenia jest terytorium kraju.

W celu określenia miejsca dokonania dostawy w przedstawionym w niniejszym wniosku modelu sprzedaży należy posłużyć się art. 22 ustawy o VAT. Zgodnie bowiem z ust. 1 niniejszego przepisu, miejscem dostawy towarów jest w przypadku towarów wysyłanych lub transportowanych przez dokonującego ich dostawy, ich nabywcę lub przez osobę trzecią - miejsce, w którym towary znajdują się w momencie rozpoczęcia wysyłki lub transportu do nabywcy.

Rozpoczęcie transportu towarów następuje z terytorium Chin, a sprzedawane towary zostają przetransportowane bezpośrednio do krajów odbiorców spoza Unii Europejskiej i na żadnym etapie transportu towary nie znajdują się na terytorium Polski. Opisany wyżej sposób sprzedaży nie winien więc być traktowany jako dostawa towarów na terytorium kraju. Zdaniem Spółki nie można również w tym przypadku mówić o ewentualnym eksporcie, ponieważ towary w momencie dostawy znajdować się będą poza terytorium Polski i Unii Europejskiej.

Stosownie bowiem do art. 2 pkt 8 ustawy o VAT, eksportem towarów jest dostawa towarów wysyłanych lub transportowanych z terytorium kraju poza terytorium Unii Europejskiej przez:

1. dostawcę lub na jego rzecz, lub
   
2. nadawcę mającego siedzibę poza terytorium kraju lub na jego rzecz, z wyłączeniem towarów wywożonych przez samego nabywcę dla celów wyposażenia lub zaopatrzenia statków rekreacyjnych oraz turystycznych statków powietrznych lub innych środków transportu służących do celów prywatnych, jeżeli wywóz towarów poza terytorium Unii Europejskiej jest potwierdzony przez urząd celny określony w przepisach celnych.
   
   

Eksportem jest więc rodzaj transakcji w którym transport towarów rozpoczyna się z terytorium kraju.

Zgodnie z powyższym Spółka jest zdania, że prowadzone przez nią transakcje dostawy towarów opierające się na modelu sprzedaży „dropshipping” nie podlegają opodatkowaniu na postawie polskich przepisów Ustawy o VAT, ponieważ nie dochodzi w tych przypadkach do wystąpienia czynności opodatkowanej na terytorium kraju.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2019 r., poz. 2174, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu tym podatkiem podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów na terytorium kraju;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
   
   

Z powołanego przepisu wynika tzw. zasada terytorialności, zgodnie z którą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają wymienione czynności, ale tylko w sytuacji, gdy miejscem ich świadczenia (określanym na podstawie przepisów ustawy) jest terytorium kraju, przez które – w myśl definicji zawartej w art. 2 pkt 1 ustawy - rozumie się terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, z zastrzeżeniem art. 2a.

Przez terytorium państwa członkowskiego rozumie się terytorium państwa wchodzące w skład terytorium Unii Europejskiej, z zastrzeżeniem art. 2a (art. 2 pkt 4 ustawy), natomiast terytorium państwa trzeciego to terytorium państwa niewchodzące w skład terytorium Unii Europejskiej, z zastrzeżeniem art. 2 ust. 1 i 3 (art. 2 pkt 5 ustawy).

Stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy towarami są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Na podstawie art. 22 ust. 1 pkt 1 ustawy, miejscem dostawy towarów jest w przypadku towarów wysyłanych lub transportowanych przez dokonującego ich dostawy, ich nabywcę lub przez osobę trzecią - miejsce, w którym towary znajdują się w momencie rozpoczęcia wysyłki lub transportu do nabywcy.

W przypadku towarów niewysyłanych ani nietransportowanych - miejscem dostawy towarów jest miejsce, w którym towary znajdują się w momencie dostawy (art. 22 ust. 1 pkt 3 ustawy).

Zgodnie zaś z art. 22 ust. 2 ustawy, w przypadku, gdy kilka podmiotów dokonuje dostawy tego samego towaru w ten sposób, że pierwszy z nich wydaje ten towar bezpośrednio ostatniemu w kolejności nabywcy, przy czym towar ten jest wysyłany lub transportowany, to wysyłka lub transport tego towaru są przyporządkowane tylko jednej dostawie; jeżeli towar jest wysyłany lub transportowany przez nabywcę, który dokonuje również jego dostawy, przyjmuje się, że wysyłka lub transport są przyporządkowane dostawie dokonanej dla tego nabywcy, chyba że z warunków dostawy wynika, że wysyłkę lub transport towaru należy przyporządkować jego dostawie.

W myśl art. 22 ust. 3 ustawy, w przypadku, o którym mowa w ust. 2, dostawę towarów, która:

1. poprzedza wysyłkę lub transport towarów, uznaje się za dokonaną w miejscu rozpoczęcia wysyłki lub transportu towarów;
   
2. następuje po wysyłce lub transporcie towarów, uznaje się za dokonaną w miejscu zakończenia wysyłki lub transportu towarów.
   
   

Stosownie do art. 25 ust. 1 ustawy wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów uznaje się za dokonane na terytorium państwa członkowskiego, na którym towary znajdują się w momencie zakończenia ich wysyłki lub transportu.

Natomiast w myśl art. 26a ust. 1 ustawy miejscem importu towarów jest terytorium państwa członkowskiego, na którym towary znajdują się w momencie ich wprowadzenia na terytorium Unii Europejskiej.

W przedstawionym stanie faktycznym Spółka (Wnioskodawca), będący zarejestrowanym w Polsce czynnym podatnikiem VAT, w ramach prowadzonej działalności gospodarczej dokonuje z wykorzystaniem sieci internet w ramach tzw. dropshippingu, obrotu towarami. Wnioskodawca nabywa towar od producenta z kraju trzeciego, tj. z Chin a następnie sprzedaje ten towar odbiorcom będącym osobami fizycznymi nieprowadzącymi działalności gospodarczej zarówno z Unii Europejskiej jak i spoza UE, tj. do krajów trzecich. W transakcjach dochodzi do przeniesienia na Spółkę prawa do dysponowania towarem jak właściciel (w momencie wystawienia przez producenta (firmę z Chin) faktury sprzedaży) a następnie Spółka przenosi prawo do rozporządzenia tym towarem na końcowego nabywcę. W stosowanym modelu sprzedaży towar w momencie dostawy (przeniesienia prawa do rozporządzania towarem jak właściciel) w transakcji pomiędzy producentem i Spółką oraz w transakcji pomiędzy Spółką a ostatecznym odbiorcą nigdy nie znajduje się na terytorium Polski. Spółka nie posiada nigdy fizycznie towarów, które są oferowane klientom do sprzedaży. Spółka nie musi towarów pakować, wysyłać, czy też transportować do klientów, ponieważ tym wszystkim zajmuje się samodzielnie dostawca z Chin. Jedynym obowiązkiem Spółki jest pozyskanie klientów, którzy te towary będą chcieli nabyć. Nabywca (odbiorca) nabywający towar od Spółki jest informowany o miejscu pochodzenia towaru - informacja ta znajduje się w regulaminie sklepu umieszczonego na stronie internetowej sklepu.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii czy na terytorium Polski będzie miał obowiązek opodatkowania podatkiem od towarów i usług dokonywanych dostaw towarów na rzecz nabywców z krajów Unii Europejskiej jak i spoza UE.

Odnosząc się do niniejszych wątpliwości Wnioskodawcy wskazać należy, że podatek od towarów i usług jest podatkiem o charakterze terytorialnym, co oznacza, że opodatkowaniu w danym państwie podlegają tylko te czynności, które zostaną uznane za wykonane w tym państwie, a ściślej te czynności, które zostaną uznane za wykonane w danym miejscu. Z opisu stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca dokonuje dostaw towarów nabytych na terytorium państwa trzeciego na rzecz odbiorcy mającego siedzibę w kraju UE lub w państwie trzecim (poza UE). Przy czym, co istotne, jak wskazano, towar w momencie dostawy (przeniesienia prawa do rozporządzania towarem jak właściciel) w transakcji pomiędzy producentem i Spółką oraz w transakcji pomiędzy Spółką a ostatecznym odbiorcą nigdy nie znajduje się na terytorium Polski. Wysyłka towarów do nabywców z krajów Unii Europejskiej jak i spoza UE jest realizowana bezpośrednio z terytorium państwa trzeciego (Chin) do nabywców z krajów Unii Europejskiej jak i spoza UE. Zatem skoro, w analizowanym przypadku, dostawy towarów realizowane na rzecz Wnioskodawcy jak i przez Wnioskodawcę nie są w żaden sposób związane z terytorium Polski (zarówno nabycie towarów przez Wnioskodawcę jak i ich sprzedaż nabywcom ma miejsce gdy towary znajdują się na terytorium państwa trzeciego i transakcjom tym nie towarzyszy przemieszczenie towarów na terytorium Polski) Spółka na terytorium Polski nie ma obowiązku opodatkowania podatkiem od towarów i usług dokonywanych dostaw towarów na rzecz nabywców z krajów Unii Europejskiej jak i spoza UE.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem stanu faktycznego. Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku stanu faktycznego. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z tym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Niniejsza interpretacja rozstrzyga w części dotyczącej podatku od towarów i usług. Natomiast w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193 z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej, może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.