Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB1-1.4010.458.2019.1.NL
z 13 grudnia 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2019 r., poz. 900 z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 14 października 2019 r. (data wpływu 21 października 2019 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie ustalenia, czy w przedstawionym stanie faktycznymi i opisie zdarzenia przyszłego, przy ustalaniu przez Wnioskodawcę wysokości kosztów uzyskania przychodów, służących do kalkulacji podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych, na podstawie art. 15e ust. 11 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, wydatki na Opłatę – dot. kosztów Dyrektora ds. produkcji na Europę ponoszone przez Spółkę na rzecz Usługodawcy, jako koszty bezpośrednio związane z wytworzeniem Produktów, były i są wyłączone z ograniczenia wynikającego z art. 15e ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych - zarówno w stanie prawnym obowiązującym do 31 grudnia 2018 r., jaki w stanie prawnym obowiązującym od 1 stycznia 2019 r. – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 21 października 2019 r. do Organu wpłynął wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie ustalenia, czy w przedstawionym stanie faktycznymi i opisie zdarzenia przyszłego, przy ustalaniu przez Wnioskodawcę wysokości kosztów uzyskania przychodów, służących do kalkulacji podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych, na podstawie art. 15e ust. 11 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, wydatki na Opłatę – dot. kosztów Dyrektora ds. produkcji na Europę ponoszone przez Spółkę na rzecz Usługodawcy, jako koszty bezpośrednio związane z wytworzeniem Produktów, były i są wyłączone z ograniczenia wynikającego z art. 15e ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych - zarówno w stanie prawnym obowiązującym do 31 grudnia 2018 r., jaki w stanie prawnym obowiązującym od 1 stycznia 2019 r.

We wniosku przedstawiono następujące stan faktyczny i zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest Spółką z ograniczoną odpowiedzialnością i polskim rezydentem podatkowym. Przedmiotem działalności Spółki jest w przeważającej mierze produkcja i sprzedaż części samochodowych (dalej: „Produkty”). Spółka należy do międzynarodowej grupy kapitałowej D. (dalej: „Grupa”). Grupa specjalizuje się w projektowaniu, produkcji oraz dystrybucji elementów silników samochodów, a także systemów napędowych.

W ramach przyjętego modelu, Spółka nabywa szereg usług oraz świadczeń od podmiotów powiązanych w rozumieniu art. 11a ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (w brzmieniu obecnie obowiązującym) oraz art. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2018 r.), których kosztami jest następnie obciążana. Jednym z rodzajów kosztów, które Spółka ponosi na rzecz podmiotów powiązanych są koszty dyrektora do spraw produkcji na Europę (dalej: „Dyrektor”). Opłata z tego tytułu (dalej: „Opłata”) ponoszona jest na rzecz D. (niemieckiego oddziału - jedynego udziałowca Spółki, dalej: „Usługodawca”).

Głównym zadaniem Dyrektora jest rozwijanie tzw. procesu „lean manufacturing” w zakładach produkcyjnych Grupy położonych w Europie, w tym m.in. w zakładzie produkcyjnym Spółki (dalej: „Usługi”). W zakres wykonywanych przez Dyrektora czynności wchodzi przede wszystkim udzielanie Spółce wsparcia w procesach bezpośrednio związanych z produkcją. Zadania Dyrektora polegają w głównej mierze na przeprowadzaniu szkoleń technicznych oraz udzielaniu wskazówek i wytycznych, wypływających na proces produkcji i parametry techniczne wytwarzanych produktów.

Wsparcie Dyrektora dotyczy przede wszystkim, poprawy procesów produkcji, logistyki, utrzymania ruchu w firmie oraz tzw. „lean management”. W praktyce dotyczy ono takich zagadnień jak skrócenie czasu produkcji, zwiększenie jej efektywności oraz zmniejszenie kosztów z nią związanych. W ramach świadczenia Usług Dyrektor wydaje wytyczne oraz prowadzi szkolenia i warsztaty. Ponadto, w sytuacji, w której istnieje możliwość rozpoczęcia nowego rodzaju produkcji, Dyrektor analizuje szanse związane z jego uruchomieniem oraz opracowuje jego ogólne założenia. Wytyczne oraz sugestie Dyrektora dostarczane są Spółce w formie dokumentacji oraz prezentacji.

Wysokość Opłaty skalkulowana jest jako część kosztów Dyrektora, przypadającą na Spółkę proporcjonalnie do czasu pracy Dyrektora, poświęconego na kwestie związane ze Spółką wg poniższego wzoru:

Opłata = Koszty x Dni pracy Dyrektora poświęcone zagadnieniom związanym ze Spółką / Dni przepracowane przez Dyrektora

W skład kosztów Dyrektora stanowiących podstawę kalkulacji Opłaty wchodzą wynagrodzenie Dyrektora (tj. pensja brutto, wynagrodzenia zmienne, a także dodatkowe świadczenia, w tym koszty samochodu służbowego oraz ubezpieczenia medycznego), składki na ubezpieczenie społeczne, wydatki związane z podróżami służbowymi, a także wydatki związane z komunikacją.

Spółka pragnie jednocześnie podkreślić, że ponoszenie Opłaty pozwala Spółce na prowadzenie i rozwój działalności produkcyjnej. Wnioskodawca nie posiada bowiem samodzielnie niezbędnej wiedzy i doświadczenia w zakresie poprawy procesów produkcji, logistyki, utrzymania ruchu w firmie oraz „lean management”. Z kolei udostępnione w zamian za Opłatę wsparcie w powyższym zakresie Spółka wykorzystuje na co dzień w ramach własnej działalności produkcyjnej. Jednocześnie brak ponoszenia Opłaty i wsparcia w tym zakresie uniemożliwiłby Spółce działalność w powyższym zakresie.

Istotne elementy stanu faktycznego oraz opisu zdarzenia przyszłego zostały również zawarte we własnym stanowisku Wnioskodawcy, w którym wskazano m.in., że Opłata stanowi koszt, o którym mowa w art. 15e ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (jako koszt usług o podobnym charakterze do usług doradczych) wypłacany na rzecz podmiotu powiązanego, to ze względu na jej bezpośredni i ścisły związek z wytwarzaniem Produktów, o którym mowa w art. 15e ust. 11 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w przedstawionym stanie faktycznymi i opisie zdarzenia przyszłego, przy ustalaniu przez Wnioskodawcę wysokości kosztów uzyskania przychodów, służących do kalkulacji podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych, na podstawie art. 15e ust. 11 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, wydatki na Opłatę ponoszone przez Spółkę na rzecz Usługodawcy, jako koszty bezpośrednio związane z wytworzeniem Produktów, były i są wyłączone z ograniczenia wynikającego z art. 15e ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych - zarówno w stanie prawnym obowiązującym do 31 grudnia 2018 r., jaki w stanie prawnym obowiązującym od 1 stycznia 2019 r.?

Zdaniem Wnioskodawcy, prawidłowe jest stanowisko, zgodnie z którym w przedstawionym stanie faktycznymi i opisie zdarzenia przyszłego, przy ustalaniu przez Wnioskodawcę wysokości kosztów uzyskania przychodów, służących do kalkulacji podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych, na podstawie art. 15e ust. 11 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, wydatki na Opłatę ponoszone przez Spółkę na rzecz Usługodawcy, jako koszty bezpośrednio związane z wytworzeniem Produktów, były i są wyłączone z ograniczenia wynikającego z art. 15e ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych - zarówno w stanie prawnym obowiązującym do 31 grudnia 2018 r., jak i w stanie prawnym obowiązującym od 1 stycznia 2019 r.

W ocenie Wnioskodawcy, choć Opłata stanowi koszt, o którym mowa w art. 15e ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (jako koszt usług o podobnym charakterze do usług doradczych) wypłacany na rzecz podmiotu powiązanego, to ze względu na jej bezpośredni i ścisły związek z wytwarzaniem Produktów, o którym mowa w art. 15e ust. 11 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, podlegała i podlega wyłączeniu z ograniczenia wynikającego z art. 15e ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych - zarówno w stanie prawnym obowiązującym do 31 grudnia 2018 r., jak i w stanie prawnym obowiązującym od 1 stycznia 2019 r.

1. Opłata jako koszt, o którym mowa w art. 15e ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Zgodnie z art. 15e ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, podatnicy są obowiązani wyłączyć z kosztów uzyskania przychodów koszty m.in. usług doradczych, zarządzania i kontroli oraz świadczeń o podobnym charakterze - poniesione bezpośrednio lub pośrednio na rzecz podmiotów powiązanych w rozumieniu art. 11a ust. 1 pkt 4, w części, w jakiej koszty te łącznie w roku podatkowym przekraczają 5% kwoty odpowiadającej nadwyżce sumy przychodów ze wszystkich źródeł przychodów pomniejszonych o przychody z tytułu odsetek nad sumą kosztów uzyskana przychodów pomniejszonych o wartość zaliczonych w roku podatkowym do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 16a-16m i odsetek.

Zgodnie z orzecznictwem organów podatkowych, wynagrodzenie za usługi reorganizacji procesu produkcyjnego pod kątem „lean manufacturing” stanowi de facto wynagrodzenie za usługi o charakterze doradczym (tak: m.in. o usługach reorganizacji procesu produkcyjnego pod kątem „lean manufacturing” w interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 19 lipca 2017 r., Znak: 0111-KDIB1-2.4010.73.2017.3.BG. Zdaniem Spółki, zadania Dyrektora są zbliżone do zakresu świadczeń realizowanych w ramach usług będących przedmiotem tej interpretacji). Co prawda wskazana interpretacja została wydana na gruncie art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, dotyczącego obowiązku poboru podatku u źródła, niemniej ze względu na zbliżony katalog usług zawartych w art. 15e ust. 1 pkt 1 oraz art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych Spółka wskazuje, że jej zdaniem na potrzeby wykładni art. 15e ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych istnieje możliwość posiłkowania się dorobkiem orzeczniczym powstałym na gruncie przepisu dotyczącego podatku u źródła. Tym samym, koszt z tytułu Opłaty należy uznać za jeden z typów kosztów, o których mowa w przedmiotowym przepisie.

Ponadto zdaniem Wnioskodawcy, Opłata jest ponoszona na rzecz Usługodawcy, a zatem podmiotu powiązanego ze Spółką zgodnie z art. 11a ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Jednocześnie Usługodawca spełniał również warunki uznania go za podmiot powiązany na gruncie art. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2018 r.

2. Wyłączenie zastosowania art. 15e ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych - bezpośredni związek z wytworzeniem towaru.

Spółka wskazała jednak, że samo uznanie Opłaty za mieszczącą się w katalogu opłat wskazanych w art. 15e ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, płatnej na rzecz podmiotu powiązanego, nie warunkuje jeszcze wyłączenia możliwości pełnego zaliczenia jej do kosztów uzyskania przychodu.

Jak wynika z art. 15e ust. 11 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ograniczenie, o którym mowa w ust. 1 nie ma zastosowania do kosztów usług, opłat i należności, o których mowa w ust. 1, zaliczanych do kosztów uzyskania przychodów bezpośrednio związanych z wytworzeniem lub nabyciem przez podatnika towaru lub świadczeniem usługi.

Dlatego, mając na uwadze treść powyższego wyłączenia, w celu ustalenia, czy ograniczenie, o którym mowa w art. 15e ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych będzie mieć zastosowanie do Opłaty, kluczowe jest określenie, czy jej koszt może zostać uznany za koszt uzyskania przychodów bezpośrednio związany z wytworzeniem lub nabyciem przez Spółkę towaru lub świadczeniem usługi.

Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie definiuje pojęcia kosztów bezpośrednio związanych z wytworzeniem lub nabyciem towaru lub świadczeniem usługi. W związku z tym, w celu ustalenia znaczenia tych pojęć, należy posłużyć się ich definicją słownikową. Zwrot „bezpośredni” oznacza „niemający ogniw pośrednich, dotyczący kogoś lub czegoś wprost, „tak, że między dwoma elementami, o których mowa, nie ma żadnego innego”. Natomiast pojęcie „wytworzenie” oznacza „wykonanie jakieś przedmiotu lub produktu”, „zrobić, wyprodukować coś”.

Wnioskodawca wskazał jednocześnie, że zgodnie z orzecznictwem sądów administracyjnych (tak: wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 2 sierpnia 2019 r., sygn. akt I SA/Po 339/19, wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 16 stycznia 2019 r., sygn. akt I SA/Wr 1097/18 oraz z dnia 3 kwietnia 2019 r., sygn. akt I SA/Wr 1246/18), a także opierając się o wykładnię literalną, na gruncie art. 15e ust. 11 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie można utożsamiać związku z wytworzeniem towaru, jego nabyciem lub świadczeniem usługi ze związkiem z efektem tych czynności (czyli produktem lub rezultatem usługi). Innymi słowy związek, o którym mowa w tym przepisie powinien zachodzić pomiędzy danym kosztem a samym procesem wytwarzania lub nabywania towaru, bądź też procesem świadczenia usługi. Dla zaklasyfikowania kosztu jako kosztu, o którym mowa w art. 15e ust. 11 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie jest natomiast konieczne doszukiwanie się związku pomiędzy tym kosztem a konkretnym produktem lub usługą.

Powyższe wynika z faktu, iż ustawodawca posługuje się w tym przepisie rzeczownikami odczasownikowymi (tj. „wytworzenie”, „nabycie”, „świadczenie”). Związek, o którym mowa w tym przepisie zachodzić ma zatem pomiędzy kosztem oraz samym procesem wytwarzania (czynnościami składającymi się na wytworzenie towaru). W związku z tym, należy uznać, że art. 15e ust. 11 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych wyłącza z zakresu powyższego ograniczenia opłaty i należności, jeżeli dotyczą one wprost produkcji lub nabywania towaru albo świadczenia usługi. W zakresie interpretacji tego przepisu pomocne jest zatem stwierdzenie, czy bez poniesienia danego kosztu, byłoby możliwe wytworzenie produktu.

Jednocześnie, ze względu na powyższy sposób sformułowania przepisu art. 15e ust. 11 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie odnosi się do związku kosztu z ceną towaru. Innymi słowy ustawodawca nie uzależnił możliwości zastosowania wyłączenia, o którym mowa w tym przepisie od inkorporowania poniesionego wydatku wprost do ceny produktu (co również znajduje potwierdzenie w orzecznictwie sądów administracyjnych - wyroki Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 2 sierpnia 2019 r., sygn. akt I SA/Po 339/19, wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 16 stycznia 2019 r., sygn. akt I SA/Wr 1097/18 oraz z dnia 3 kwietnia 2019 r., sygn. akt I SA/Wr 1246/18). W związku z tym dla zastosowania przepisu art. 15e ust. 11 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, nie ma znaczenia ujęcie wydatku jako konkretnego, dającego się zidentyfikować elementu ceny finalnej produktu.

W celu prawidłowej interpretacji powyższego przepisu należy mieć również na względzie cel jego wprowadzenia, wskazany w uzasadnieniu projektu ustawy z dnia 27 października 2017 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (ustawa z dnia 27 października 2017 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (Dz.U. z 2017 r., poz. 2175; dalej: „Ustawa nowelizująca”) oraz Uzasadnienie do Rządowego projektu ustawy o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne, Druk nr 1878), wprowadzającej przepis art. 15e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Zgodnie z uzasadnieniem Ustawy nowelizującej, jej celem było uszczelnienie systemu podatku dochodowego od osób prawnych. Rozwiązania w niej przyjęte są reakcją na konkretne działania podatników skutkujące, niezasadnym z aksjologicznego punktu widzenia, obniżeniem ich bazy podatkowej.

Podsumowując powyższe, należy uznać, że koszt uzyskania przychodów bezpośrednio związany z wytworzeniem lub nabyciem towaru lub świadczeniem usługi, to koszt spełniający poniższe warunki:

• wykazuje związek z czynnością wytwarzania towaru (a nie z efektem wytwarzania - czyli towarem),
• związek ten ma charakter bezpośredni (pomiędzy koniecznością poniesienia kosztu a procesem wytwarzania towaru nie istnieją żadne ogniwa pośrednie - wpływa on wprost na proces wytwarzania),
• stanowi niezbędny element produkcji towarów (bez jego poniesienia nie jest możliwa produkcja towarów),
• nie stanowi przejawu optymalizacji podatkowej, której przepis art. 15e ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych ma przeciwdziałać,
• nie musi być ujęty jako konkretny, dający się zidentyfikować element ceny finalnej towaru.
  
  

W świetle powyższego Spółka podniosła, że Oplata jest związana z procesem wytwarzania Produktów (przekłada się ona wprost na proces produkcyjny). Przedmiotem Usług jest bowiem rozwijanie procesu „lean manufacturing” oraz wspieranie Spółki w czynnościach bezpośrednio związanych z produkcją. W ramach Usług, Spółka otrzymuje szereg wytycznych oraz wskazówek, wpływających na proces produkcji oraz parametry techniczne Produktów. Dzięki nim Spółka ma możliwość wyprodukowania Produktów spełniających określone kryteria oraz podnoszenia efektywności procesu produkcji. To z kolei sprawia, że wysokość Opłaty przekłada się na cenę sprzedaży wyprodukowanych towarów.

Jednocześnie Spółka wskazuje, że wytwarzanie odpowiedniej jakości Produktów bez ponoszenia Opłaty nie byłoby możliwe. Ponadto, należy również podkreślić, że Opłata ponoszona jest tylko i wyłącznie w celu produkcji Produktów. Gdyby Spółka ich nie produkowała, ponoszenie jej byłoby bezcelowe.

W związku z powyższym należy uznać, że Opłata jest związana z czynnością wytwarzania Produktów. Jako, że nabywane Usługi dotyczą stricte kwestii związanych z produkcją, związek ten ma charakter bezpośredni. Stanowi ona zarazem niezbędny element procesu wytwarzania Produktów, gdyż bez jej ponoszenia Spółka nie byłaby w stanie prowadzić skutecznie działalności operacyjnej, której zasadniczym celem jest wytwarzanie Produktów.

Jednocześnie Spółka podniosła, że - jak wskazano wcześniej - celem wprowadzenia przepisu art. 15e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, było uszczelnienie systemu podatkowego i przeciwdziałanie pomniejszania przychodów o niezasadne koszty. W tym kontekście Spółka wskazuje, że jej działalność polega przede wszystkim na wytwarzaniu i sprzedaży Produktów (części samochodowych). Trudno tym samym za niezasadny lub sztuczny uznać wydatek związany z nabyciem Usług, których przedmiotem jest wsparcie Spółki w procesach bezpośrednio związanych z produkcją.

Spółka wskazała również, że wydatek z tytułu Opłaty jest kosztem uzasadnionym. Działania Dyrektora mają bowiem na celu wsparcie Spółki w procesach bezpośrednio związanych z wytwarzaniem Produktów. Dzięki prowadzonym przez Dyrektora szkoleniom, a także udzielanym wskazówkom oraz wytycznym, Spółka jest w stanie produkować Produkty.

Ze względu natomiast na fakt, iż Usługi są rzeczywiście świadczone na rzecz Spółki, a także są one niezbędne w toku wytwarzania Produktów, Spółka wskazuje, że ponoszenie Opłaty nie stanowi przejawu żadnej formy optymalizacji podatkowej i stanowi koszt niezbędny dla prowadzonej działalności gospodarczej. Wydatek z tytułu Opłaty nie ma charakteru sztucznego oraz jest ekonomicznie uzasadniony.

Jednocześnie, Opłata nie należy do kosztów stałych (odnoszących się do całokształtu działalności Spółki). Dotyczy ona natomiast jednego konkretnego aspektu jej działania, tj. działalności produkcyjnej.

Ponadto, Spółka podkreśliła, że ponoszenie Opłaty pozwala Spółce na prowadzenie i rozwój działalności produkcyjnej. Wnioskodawca nie posiada bowiem samodzielnie niezbędnej wiedzy oraz doświadczenia w zakresie poprawy procesów produkcji, logistyki, utrzymania ruchu w firmie oraz tzw. „lean management”. Z kolei udostępnione w zamian za Opłatę wsparcie w powyższym zakresie Spółka wykorzystuje na co dzień w ramach swojej działalności produkcyjnej. Jednocześnie brak ponoszenia Opłaty i otrzymanie wsparcia w tym zakresie uniemożliwiłby Spółce w praktyce działalność w powyższym zakresie.

W związku z tym, zdaniem Spółki, Opłata nie stanowi kosztu, którego limitowanie powinno być dokonywane na gruncie art. 15e ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Biorąc pod uwagę powyższe, w ocenie Spółki, wydatki z tytułu Opłaty powinny zostać zaklasyfikowane jako koszty usług bezpośrednio związane z wytworzeniem lub nabyciem przez podatnika towaru lub świadczeniem usługi, o których mowa w art. 15e ust. 11 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, skutkujące wyłączeniem zastosowania do nich ograniczenia, o którym mowa w art. 15e ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych - zarówno w stanie prawnym obowiązującym do 31 grudnia 2018 r., jak i w stanie prawnym obowiązującym od 1 stycznia 2019 r.

3. Podsumowanie.

W świetle powyższego Wnioskodawca stoi na stanowisku, że zarówno wykładania literalna, wykładnia celowościowe, jak i praktyka podatkowa związana ze stosowaniem art. 15e ust. 1 oraz ust. 11 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych prowadzą do wniosku, że ponoszona przez Spółkę Opłata powinna podlegać wyłączeniu ze stosowania ograniczenia wynikającego z art. 15e ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych jako koszt bezpośrednio związany z wytwarzaniem Produktów.

W związku z tym, zdaniem Spółki, prawidłowe jest stanowisko, zgodnie z którym w przedstawionym stanie faktycznymi i opisie zdarzenia przyszłego, przy ustalaniu przez Wnioskodawcę wysokości kosztów uzyskania przychodów, służących do kalkulacji podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych, na podstawie art. 15e ust. 11 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, wydatki na Opłatę ponoszone przez Spółkę na rzecz Usługodawcy, jako koszty bezpośrednio związane z wytworzeniem Produktów, były i są wyłączone z ograniczenia wynikającego z art. 15e ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych - zarówno w stanie prawnym obowiązującym do 31 grudnia 2018 r., jak i w stanie prawnym obowiązującym od 1 stycznia 2019 r.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Na wstępie zauważyć należy, że stosowanie do zadanego pytania (wyznaczającego zakres wniosku), przedmiotem niniejszej interpretacji jest wyłącznie kwestia ustalenia, czy w przedstawionym stanie faktycznymi i opisie zdarzenia przyszłego, przy ustalaniu przez Wnioskodawcę wysokości kosztów uzyskania przychodów, służących do kalkulacji podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych, na podstawie art. 15e ust. 11 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, wydatki na Opłatę ponoszone przez Spółkę na rzecz Usługodawcy, jako koszty bezpośrednio związane z wytworzeniem Produktów, były i są wyłączone z ograniczenia wynikającego z art. 15e ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych - zarówno w stanie prawnym obowiązującym do 31 grudnia 2018 r., jaki w stanie prawnym obowiązującym od 1 stycznia 2019 r., natomiast nie jest kwestią interpretacji ocena czy wskazane we wniosku Usługi są usługami, o których mowa w art. 15e ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, bowiem kwestia ta nie budzi wątpliwości Wnioskodawcy i została przyjęta jako element opisu stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego.

Zasady kwalifikowania wydatków do kosztów uzyskania przychodów określają przepisy art. 15 i art. 16 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2019 r., poz. 865 z późn. zm.). Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach należy natomiast zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu a powstaniem przychodu ze źródła przychodu lub realną szansą powstania przychodu podatkowego, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła jego uzyskiwania.

Innymi słowy oznacza to, że dla kwalifikacji prawnej danego kosztu istotne znaczenie ma cel, w jakim został poniesiony. Wydatek zostanie uznany za koszt uzyskania przychodów, jeżeli pomiędzy jego poniesieniem, a powstaniem, zwiększeniem bądź też możliwością powstania przychodu istnieje związek przyczynowy.

W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, musi spełnić następujące warunki:

• został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),
• jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,
• pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
• poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,
• został właściwie udokumentowany,
• nie może znajdować się w grupie wydatków, których nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.
  
  

Powyższe oznacza, że wszystkie poniesione wydatki, po wyłączeniu enumeratywnie wymienionych w stosownych przepisach ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, mogą stanowić koszt uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiągniętymi przychodami, w tym służą zachowaniu albo zabezpieczeniu funkcjonowania źródła przychodów.

Ustawa z dnia 27 października 2017 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (Dz.U. z 2017 r., poz. 2175) z dniem 1 stycznia 2018 r. wprowadziła do ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nowy przepis art. 15e, którego istota polega na ograniczeniu wysokości kosztów uzyskania przychodów ponoszonych przez podatnika na nabycie określonych usług niematerialnych i praw.

Stosownie do art. 15e ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2018 r., podatnicy są obowiązani wyłączyć z kosztów uzyskania przychodów koszty:

1. usług doradczych, badania rynku, usług reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, ubezpieczeń, gwarancji i poręczeń oraz świadczeń o podobnym charakterze,
2. wszelkiego rodzaju opłat i należności za korzystanie lub prawo do korzystania z praw lub wartości, o których mowa w art. 16b ust. 1 pkt 4-7,
3. przeniesienia ryzyka niewypłacalności dłużnika z tytułu pożyczek, innych niż udzielonych przez banki i spółdzielcze kasy oszczędnościowo-kredytowe, w tym w ramach zobowiązań wynikających z pochodnych instrumentów finansowych oraz świadczeń o podobnym charakterze

–poniesione bezpośrednio lub pośrednio na rzecz podmiotów powiązanych, o których mowa w art. 11, lub podmiotów mających miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd na terytorium lub w kraju wymienionym w przepisach wydanych na podstawie art. 9a ust. 6, w części, w jakiej koszty te łącznie w roku podatkowym przekraczają 5% kwoty odpowiadającej nadwyżce sumy przychodów ze wszystkich źródeł przychodów pomniejszonych o przychody z tytułu odsetek nad sumą kosztów uzyskania przychodów pomniejszonych o wartość zaliczonych w roku podatkowym do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 16a-16m, i odsetek.

Na mocy przepisów ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2018 r., poz. 2193, dalej: „ustawa nowelizująca”), nastąpiła nowelizacja przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Zgodnie z art. 2 pkt 15 ustawy nowelizującej, od 1 stycznia 2019 r. zmieniono art. 15e ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Zgodnie z jego nowym brzmieniem, podatnicy są obowiązani wyłączyć z kosztów uzyskania przychodów koszty:

1. usług doradczych, badania rynku, usług reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, ubezpieczeń, gwarancji i poręczeń oraz świadczeń o podobnym charakterze,
2. wszelkiego rodzaju opłat i należności za korzystanie lub prawo do korzystania z praw lub wartości, o których mowa w art. 16b ust. 1 pkt 4-7,
3. przeniesienia ryzyka niewypłacalności dłużnika z tytułu pożyczek, innych niż udzielonych przez banki i spółdzielcze kasy oszczędnościowo-kredytowe, w tym w ramach zobowiązań wynikających z pochodnych instrumentów finansowych oraz świadczeń o podobnym charakterze

–poniesione bezpośrednio lub pośrednio na rzecz podmiotów powiązanych w rozumieniu art. 11a ust. 1 pkt 4 lub podmiotów mających miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd na terytorium lub w kraju wymienionym w przepisach wydanych na podstawie art. 11j ust. 2, w części, w jakiej koszty te łącznie w roku podatkowym przekraczają 5% kwoty odpowiadającej nadwyżce sumy przychodów ze wszystkich źródeł przychodów pomniejszonych o przychody z tytułu odsetek nad sumą kosztów uzyskania przychodów pomniejszonych o wartość zaliczonych w roku podatkowym do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 16a-16m, i odsetek.

Przepis ust. 1 stosuje się do nadwyżki wartości kosztów wskazanych w tym przepisie, z wyłączeniem kosztów, o których mowa w ust. 11, przekraczającej w roku podatkowym łącznie kwotę 3 000 000 zł. Jeżeli rok podatkowy podatnika jest dłuższy albo krótszy niż 12 miesięcy, kwotę tego progu oblicza się, mnożąc kwotę 250 000 zł przez liczbę rozpoczętych miesięcy roku podatkowego podatnika (art. 15e ust. 12 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych).

W myśl art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2018 r., jeżeli:

1. osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, mająca miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, zwana dalej „podmiotem krajowym”, bierze udział bezpośrednio lub pośrednio w zarządzaniu przedsiębiorstwem położonym poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub w jego kontroli albo posiada udział w kapitale tego przedsiębiorstwa, albo
2. osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, mająca miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, zwana dalej „podmiotem zagranicznym”, bierze udział bezpośrednio lub pośrednio w zarządzaniu podmiotem krajowym lub w jego kontroli albo posiada udział w kapitale tego podmiotu krajowego, albo
3. ta sama osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej równocześnie bezpośrednio lub pośrednio bierze udział w zarządzaniu podmiotem krajowym i podmiotem zagranicznym lub w ich kontroli albo posiada udział w kapitale tych podmiotów

–i jeżeli w wyniku takich powiązań zostaną ustalone lub narzucone warunki różniące się od warunków, które ustaliłyby między sobą niezależne podmioty, i w wyniku tego podatnik nie wykazuje dochodów albo wykazuje dochody niższe od tych, jakich należałoby oczekiwać, gdyby wymienione powiązania nie istniały – dochody danego podatnika oraz należny podatek określa się bez uwzględnienia warunków wynikających z tych powiązań.

Zgodnie z art. 2 pkt 8 ustawy nowelizującej, z dniem 1 stycznia 2019 r. został uchylony art. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Ponadto zgodnie z art. 2 pkt 9 ustawy nowelizującej, po rozdziale 1 został dodany rozdział 1a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Zgodnie z art. 11a ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, obowiązującym od 1 stycznia 2019 r., ilekroć w niniejszym rozdziale jest mowa o podmiotach powiązanych – oznacza to:

1. podmioty, z których jeden podmiot wywiera znaczący wpływ na co najmniej jeden inny podmiot, lub
   
2. podmioty, na które wywiera znaczący wpływ:
   
   • ten sam inny podmiot lub
   • małżonek, krewny lub powinowaty do drugiego stopnia osoby fizycznej wywierającej znaczący wpływ na co najmniej jeden podmiot, lub
3. spółkę niemającą osobowości prawnej i jej wspólników, lub
   
4. podatnika i jego zagraniczny zakład, a w przypadku podatkowej grupy kapitałowej – spółkę kapitałową wchodzącą w jej skład i jej zagraniczny zakład.
   
   

Stosownie do art. 11a ust. 1 pkt 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, powiązania – oznaczają relacje, o których mowa w pkt 4, występujące pomiędzy podmiotami powiązanymi.

Z kolei art. 11a ust. 2 ww. ustawy stanowi, że przez wywieranie znaczącego wpływu, o którym mowa w ust. 1 pkt 4 lit. a i b, rozumie się:

1. posiadanie bezpośrednio lub pośrednio co najmniej 25%:
   
   1. udziałów w kapitale lub
   2. praw głosu w organach kontrolnych, stanowiących lub zarządzających, lub
   3. udziałów lub praw do udziału w zyskach lub majątku lub ich ekspektatywy, w tym jednostek uczestnictwa i certyfikatów inwestycyjnych, lub
2. faktyczną zdolność osoby fizycznej do wpływania na podejmowanie kluczowych decyzji gospodarczych przez osobę prawną lub jednostkę organizacyjną nieposiadającą osobowości prawnej, lub
   
3. pozostawanie w związku małżeńskim albo występowanie pokrewieństwa lub powinowactwa do drugiego stopnia.
   
   

W myśl art. 11a ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, posiadanie pośrednio udziału lub prawa, o którym mowa w ust. 2 pkt 1, oznacza sytuację, w której jeden podmiot posiada w drugim podmiocie udział lub prawo za pośrednictwem innego podmiotu lub większej liczby podmiotów, przy czym wielkość posiadanego pośrednio udziału lub prawa odpowiada:

1. wielkości udziału albo prawa łączącego dowolne dwa podmioty spośród wszystkich podmiotów uwzględnianych przy ustalaniu posiadania pośrednio udziału lub prawa – w przypadku gdy wszystkie wielkości udziałów lub praw łączących te podmioty są równe;
2. najniższej wielkości udziału lub prawa łączącego podmioty, pomiędzy którymi wielkość posiadanego pośrednio udziału lub prawa jest ustalana – w przypadku gdy wielkości udziałów lub praw łączących te podmioty są różne;
3. sumie wielkości posiadanych pośrednio udziałów lub praw – w przypadku gdy podmioty, pomiędzy którymi wielkość posiadanego pośrednio udziału lub prawa jest ustalana, łączy więcej niż jeden posiadany pośrednio udział lub prawo.
   
   

Zgodnie z art. 11a ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, jeżeli pomiędzy podmiotami występują relacje, które nie są ustanawiane lub utrzymywane z uzasadnionych przyczyn ekonomicznych, w tym mające na celu manipulowanie strukturą właścicielską lub tworzenie cyrkularnych struktur właścicielskich, to podmioty, pomiędzy którymi występują takie relacje, uznaje się za podmioty powiązane.

Mając powyższe na względzie, stwierdzić należy, że wyłączeniu z kosztów uzyskania przychodów podlegają koszty wymienione w art. 15e ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych poniesione bezpośrednio lub pośrednio na rzecz podmiotów powiązanych, o których mowa w art. 11 (w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2018 r.) oraz w art. 11a (obowiązującym od 1 stycznia 2019 r.).

Natomiast zgodnie z art. 15e ust. 11 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ww. ograniczenie, nie ma zastosowania do kosztów usług, opłat i należności, o których mowa w ust. 1, zaliczanych do kosztów uzyskania przychodów bezpośrednio związanych z wytworzeniem lub nabyciem przez podatnika towaru lub świadczeniem usługi.

Przytoczony przepis wyłącza z zakresu kosztów podlegających limitowaniu na podstawie art. 15e ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych koszty usług i praw bezpośrednio związanych z wytworzeniem lub nabyciem przez podatnika towaru albo świadczeniem usługi. Kluczowe dla odczytania zakresu omawianego wyłączenia jest zatem precyzyjne ustalenie znaczenia pojęcia kosztów „bezpośrednio związanych” z wytworzeniem lub nabyciem przez podatnika towaru lub świadczeniem usługi.

Przepis art. 15e ust. 11 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych w przeciwieństwie do art. 15 ust. 4 i następne nie odnosi się do sposobu „związania kosztu z przychodami”, lecz do sposobu związania kosztu „z wytworzeniem lub nabyciem/ wytworzeniem towaru lub świadczeniem usługi”. Zauważyć należy, że językowa analiza tego wyrażenia prowadziłaby do wniosku, iż chodzi o związek kosztu z czynnością „wytwarzania” lub „nabywania” towaru albo „świadczenia” usługi. Bardziej funkcjonalna wykładnia tych pojęć sprowadza się do poszukiwania tego związku z samym przedmiotem (efektem) tego wytwarzania (nabywania) albo świadczenia usługi, tj. określonym dobrem lub określoną usługą. Z tego względu należy uznać, iż koszt o którym mowa w omawianym przepisie to koszt usługi lub prawa w jakimkolwiek stopniu „inkorporowanych” w produkcie, towarze lub usłudze. Jest to zatem koszt, który wpływa na finalną cenę danego towaru lub usługi jako (zazwyczaj) jeden z wielu wydatków niezbędnych do poniesienia w procesie produkcji, dystrybucji danego dobra lub świadczenia określonej usługi. Koszt ten powinien przy tym być możliwy do zidentyfikowania jako czynnik obiektywnie kształtujący cenę danego dobra lub usługi.

Konieczność doszukiwania się związku kosztu z produktem, towarem i usługą wyklucza (podobnie jak w przypadku kosztów bezpośrednio związanych z przychodami) z zakresu omawianego wyłączenia koszty ogólnie służące działalności podatnika, ponoszone bez związku z konkretnym towarem lub usługą. Dotyczy to również wszelkich kosztów służących zabezpieczeniu albo zachowaniu źródła przychodów.

Zakres powyższego przepisu art. 15e ust. 11 oraz art. 15 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (dot. kosztów bezpośrednio związanych z przychodami) nie jest tożsamy i pojęcia zawarte w tych przepisach nie mogą być traktowane jako równoważne. Pierwszy z tych przepisów odnosi się bowiem do kosztów usług i praw bezpośrednio związanych z wytworzeniem lub nabyciem przez podatnika towaru lub świadczeniem usługi, natomiast drugi dotyczy kosztów bezpośrednio związanych z przychodami. Porównanie obu tych regulacji wskazuje na różnice pojęciowe tych przepisów. Uwzględniając powyższe, przy interpretowaniu art. 15e ust. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych użyte w tym przepisie pojęcie koszty bezpośrednio związanie z wytworzeniem (nabyciem) towaru nie powinno być utożsamiane ze zwrotem wynikającym z art. 15 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych dotyczącym kosztów bezpośrednio związanych z przychodami.

Ponadto pojęcie „kosztu bezpośrednio związanego z wytworzeniem” jest pojęciem szerszym niż pojęcie „kosztu bezpośrednio związanego z przychodami”, co oznacza, że na koszty te mogą składać się nie tylko koszty bezpośrednio, ale również pośrednio związane z uzyskaniem przychodu, które jednak w sposób bezpośredni związane są z wytworzeniem (nabyciem) towaru czy wyrobu lub świadczeniem usługi.

W świetle powyższego zauważyć należy, że wydatki na Opłatę – dot. kosztów Dyrektora ds. produkcji na Europę ponoszone przez Spółkę na rzecz Usługodawcy, nie stanowią kosztów uzyskania przychodów bezpośrednio związanych z projektowanym, produkowanym oraz dystrybuowanym konkretnym wyrobem Spółki (elementem silników samochodów, czy też systemem napędowym), ponieważ ich poniesienie nie przekłada się bezpośrednio na efekt działalności Wnioskodawcy polegającej w przeważającej mierze na produkcji i sprzedaży części samochodowych. Ww. wydatki nie wpływają w sposób bezpośredni na końcową cenę oferowanych przez Wnioskodawcę produktów. Ponadto Opłaty dot. kosztów Dyrektora, w opinii Organu, chociaż niewątpliwie związane są w jakimś stopniu z wytworzeniem towaru, to nie można im przypisać bezpośredniego wpływu na jego wytworzenie. Zdaniem Organu, związek poniesionych wydatków z wytworzeniem towaru ma charakter pośredni, gdyż ich ponoszenie jest niezbędne dla prawidłowego funkcjonowania prowadzonej działalności gospodarczej, jednakże nie ma możliwości wskazania bezpośredniego wpływu tych wydatków na wytworzenie elementów silników samochodów i systemów napędowych. Nie można bowiem uznać, że bez poniesienia przedmiotowych wydatków niemożliwe byłoby wytworzenie towaru.

Spółka nie wskazała jaki wpływ na cenę sprzedawanych produktów/towarów mają wydatki na Opłatę ponoszone przez Spółkę na rzecz Usługodawcy. Inaczej mówiąc, Spółka nie wskazała również jak konkretnie w cenie produkowanych i sprzedawanych części samochodowych „inkorporowany” jest koszt usług, o której mowa we wniosku.

Uzasadnienie Wnioskodawcy nie tłumaczy „bezpośredniości” związku finalnej ceny zbywanego produktu z poniesionym kosztem - oczywiste jest że kalkulując cenę zbywanego produktu czy towaru przedsiębiorca uwzględnia wszystkie ponoszone w procesie produkcji czy nabycia koszty (w przeciwnym wypadku działałby nieracjonalnie, nie dążąc do maksymalizacji zysku). Nie oznacza to jednak, że z tego powodu mają one automatycznie charakter kosztów bezpośrednio związanych z ceną danego towaru/produktu.

Biorąc pod uwagę powyższe, w przedmiotowej sprawie nie mamy do czynienia z wydatkami, które są wymienione w art. 15e ust. 11 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Wydatki na Opłatę ponoszone przez Spółkę na rzecz Usługodawcy, choć są związane z działalnością produkcyjną Wnioskodawcy to nie można przypisać im bezpośredniego wpływu na cenę produkowanych i sprzedawanych części samochodowych. Wpływ tych wydatków na cenę ma charakter pośredni.

W świetle powyższego stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym, a w odniesieniu do zdarzenia przyszłego stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym/zdarzeniem przyszłym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Odnosząc się do powołanych we wniosku interpretacji indywidualnych oraz wyroków sądów administracyjnych należy stwierdzić, iż zostały one wydane w indywidualnych sprawach innych podmiotów, które o ich wydanie wystąpiły i nie wiążą tut. Organu.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w …, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.