INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 21 lipca 2011 r. (data wpływu 27 lipca 2011 r.) uzupełnionym w dniu 13 października 2011 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów z tytułu najmu odsetek od zaciągniętego kredytu oraz wydatków związanych ze wzrostem kursu waluty w jakiej kredyt został udzielony - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 27 lipca 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów z tytułu najmu odsetek od zaciągniętego kredytu oraz wydatków związanych ze wzrostem kursu waluty w jakiej kredyt został udzielony.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

W dniu 27 września 2010 r. Wnioskodawca zakupił mieszkanie na rynku wtórnym. Mieszkanie znajduje się w kamienicy wybudowanej na początku dwudziestego wieku. Wnioskodawca dysponuje kopią aktu notarialnego poprzedniego właściciela zakupionej nieruchomości, z dnia 4 czerwca 2002 r.

Dnia 30 września 2010 r. nieruchomość wpisano do ewidencji środków trwałych i rozpoczęto jej amortyzację z zastosowaniem indywidualnej stawki amortyzacyjnej w wysokości 10% począwszy od października 2010 r. Do amortyzacji środka trwałego zastosowano metodę liniową, skrócony okres amortyzacji lokalu wynosi 10 lat.

W dniu 30 września 2010 r. Wnioskodawca zawarł z osobą fizyczną umowę najmu lokalu mieszkalnego na okres 24 miesięcy, a 4 października 2010 r. zgłosił do właściwego urzędu skarbowego fakt osiągania dochodu z tytułu najmu lokalu mieszkalnego i zadeklarował chęć rozliczania się z tego tytułu na zasadach ogólnych - według skali podatkowej. Nadmienia również, że z tytułu najmu nie prowadzi działalności gospodarczej.

Zakupiony przez Wnioskodawcę lokal mieszkalny stanowi odrębną własność, jest kompletny, zdatny do użytku, a przewidywany okres jego używania jest dłuższy niż jeden rok, jest również oddany do używania na podstawie umowy najmu.

Zakup nieruchomości został częściowo sfinansowany z kredytu hipotecznego w walucie obcej - franku szwajcarskim. Od listopada 2010 r. Wnioskodawca płaci regularnie raty kredytowe w walucie obcej. Koszty te nie zwiększają kosztów inwestycji. Wnioskodawca wydatki poniesione na spłatę odsetek od kredytu hipotecznego zaciągniętego na zakup nieruchomości zalicza do kosztów uzyskania przychodu.

Z uwagi na to, iż koszty poniesione w walutach obcych przelicza się na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień poniesienia kosztu, powstają różnice kursowe pomiędzy rzeczywistą wysokością zapłaconej raty kredytu hipotecznego, a kosztu zaewidencjonowanego. Wnioskodawca zalicza różnice kursowe jako wydatek lub przychód, w zależności od powstałej różnicy.

W związku z powyższym zadano następujące pytania, oznaczone we wniosku numerem drugim i trzecim.

1. Czy Wnioskodawca może na podstawie art. 23 ust. 1 pkt 8 lit. a) oraz art. 23 ust. 1 pkt 32 i 33 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, odsetki od kredytu hipotecznego (część odsetkowa raty kredytu hipotecznego) zaciągniętego na zakup lokalu mieszkalnego zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu z najmu lokalu mieszkalnego...
2. Czy Wnioskodawca może na podstawie art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - zaliczać różnice kursowe jako wydatek lub przychód, w zależności od powstałej różnicy...

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 8 lit. a) oraz art. 23 ust. 1 pkt 32 i 33 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zapłacone odsetki od kredytu, które spełniają warunek celowości zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, i nie zwiększają kosztów inwestycji w okresie realizacji tej inwestycji, mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodu. Wnioskodawca właściwie zalicza odsetki od kredytu hipotecznego zaciągniętego na zakup nieruchomości, która przeznaczona jest na wynajem, do kosztów uzyskania przychodu z tytułu najmu.

Zgodne z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów. Wnioskodawca właściwie zalicza różnice kursowe jako wydatek lub przychód.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

W myśl ogólnej zasady wyrażonej w art. 22 ust. 1 o podatku dochodowym od osób fizycznych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Użyty przez ustawodawcę zwrot „w celu” oznacza, iż aby określony wydatek mógł zostać uznany za koszt uzyskania przychodów, to pomiędzy tym wydatkiem, a osiągnięciem przychodu musi zachodzić związek tego rodzaju, że poniesienie wydatku ma wpływ na osiągnięcie, zachowanie albo zabezpieczenie źródła przychodu.

Zatem kosztem uzyskania przychodów nie są wszystkie wydatki, ale tylko takie, które nie są wymienione w art. 23 ww. ustawy i których poniesienie pozostaje w związku przyczynowo -skutkowym z uzyskaniem (zwiększeniem) przychodu z danego źródła, bądź też zachowaniem lub zabezpieczeniem źródła przychodów. Jednakże ciężar wskazania owego związku spoczywa na podatniku, który wywodzi z tego określone skutki prawne.

Aby zatem wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodu winien, w myśl powołanego przepisu spełniać łącznie następujące warunki:

• pozostawać w związku przyczynowo-skutkowym z przychodem lub źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,

• nie znajdować się na liście kosztów nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,

• być właściwie udokumentowany.

Odnosząc się zatem do kwestii możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów opłacanych przez Wnioskodawcę wydatków wskazać należy, że w przypadku najmu, jako źródła przychodów, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, kosztami uzyskania przychodów są wszelkie wydatki, które mają związek z uzyskaniem przychodu z tego źródła bądź też zachowaniem lub zabezpieczeniem źródła przychodów.

W odniesieniu do kwestii zaliczenia w ciężar kosztów uzyskania przychodów zapłaconych odsetek od ww. kredytu, wskazać należy, że istotny jest moment poniesienia przez podatników takiego wydatku.

Art. 23 ust. 1 pkt 32 ww. ustawy stanowi bowiem, iż nie uważa się za koszt uzyskania przychodów naliczonych, lecz niezapłaconych albo umorzonych odsetek od zobowiązań, w tym również od pożyczek (kredytów), natomiast art. 23 ust. 1 pkt 33 ustawy stanowi, iż nie uważa się za koszt uzyskania przychodów odsetek, prowizji i różnic kursowych od pożyczek (kredytów) zwiększających koszty inwestycji w okresie realizacji tych inwestycji.

Z treści cyt. powyżej przepisów wynika zatem, że wydatki z tytułu odsetek od kredytu o ile spełniają warunek celowości, wynikający z art. 22 ust. 1 ustawy i nie zwiększają wartości początkowej wynajmowanego lokalu mieszkalnego mogą być zaliczane do kosztów uzyskania przychodu wynajmowanego lokalu mieszkalnego. Z tym jednak zastrzeżeniem, iż do kosztów uzyskania przychodów można zaliczyć tylko te odsetki, które zostały faktycznie zapłacone przez Wnioskodawcę (od momentu przekazania lokalu do wynajmu).

Natomiast odnosząc się do kwestii zaliczenia w ciężar kosztów uzyskania przychodów wydatków na zapłatę zobowiązań z tytułu zaciągniętego kredytu związanych ze wzrostem kursu waluty, w jakiej kredyt został udzielony wskazać należy - co już wyżej wspomniano, że aby określony wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodów, nie może należeć do kategorii wydatków wymienionych w art. 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Jedną z kategorii wydatków, których nie uważa się za koszt uzyskania przychodów są wydatki na spłatę pożyczek (kredytów).

Na mocy ustawy z dnia 6 listopada 2008 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U Nr.209, poz.1316), która (z wyjątkami wskazanymi w art. 15 tej ustawy) weszła w życie z dniem 1 stycznia 2009 r. wprowadzone zostało nowe brzmienie m.in. art. 23 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z ww. przepisem, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na spłatę pożyczek (kredytów), z wyjątkiem skapitalizowanych odsetek od tych pożyczek (kredytów), z tym że kosztem uzyskania przychodów są wydatki na spłatę pożyczki (kredytu) w przypadku, gdy pożyczka (kredyt) była waloryzowana kursem waluty obcej, jeżeli:

• pożyczkobiorca (kredytobiorca) w związku ze spłatą pożyczki (kredytu) zwraca kwotę kapitału większą niż kwota otrzymanej pożyczki (kredytu) - w wysokości różnicy pomiędzy kwotą zwrotu kapitału a kwotą otrzymanej pożyczki (kredytu),

• pożyczkodawca (kredytodawca) otrzymuje środki pieniężne stanowiące spłatę kapitału w wysokości niższej od kwoty udzielonej pożyczki (kredytu) - w wysokości różnicy pomiędzy kwotą udzielonej pożyczki (kredytu) a kwotą zwróconego kapitału.

Zatem spłata kredytu udzielonego na zakup lokalu mieszkalnego przeznaczonego pod wynajem, nie stanowi kosztu uzyskania przychodów. Wyjątkiem od tej zasady jest możliwość zaliczenia do kosztów, skapitalizowanych odsetek oraz wydatków na spłatę pożyczki (kredytu) waloryzowanego kursem waluty obcej, w sytuacjach opisanych w ww. przepisie. W przypadku źródła przychodu „najem”, nie mamy do czynienia z różnicami kursowymi o których mowa w art. 14b i 24c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Możliwość zaliczenia wydatku na spłatę kredytu dotyczy zatem jedynie wydatków na spłatę pożyczki (kredytu) w walucie polskiej, gdy była ona waloryzowana kursem waluty obcej, a tymczasem w stanie faktycznym wniosku wskazano, że zakup nieruchomości został częściowo sfinansowany z kredytu hipotecznego w walucie obcej – franku szwajcarskim.

Reasumując, wydatki ponoszone przez Wnioskodawcę od momentu przekazania lokalu pod wynajem z tytułu odsetek od kredytu zaciągniętego na zakup tego lokalu, Wnioskodawca ma prawo zakwalifikować do kosztów uzyskania przychodów. Natomiast „różnice kursowe” związane ze wzrostem/spadkiem kursu waluty, w jakiej kredyt został udzielony nie stanowią przychodu ani kosztu uzyskania przychodów.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.