Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB3-2.4012.641.2019.2.SR
z 18 grudnia 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 18 września 2019 r. (data wpływu 9 października 2019 r.), uzupełnionym pismem z 7 listopada 2019 r. (data wpływu 15 listopada 2019 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

• braku obowiązku wykazania w ewidencji VAT czynności nieodpłatnego przekazania usług medycznych dla pracowników i byłych pracowników (emerytów) oraz braku obowiązku ewidencjonowania przy zastosowaniu kasy rejestrującej tej czynności – jest prawidłowe,
• obowiązku wykazania w ewidencji VAT (rejestr VAT) czynności odpłatnego przekazania usług medycznych dla członków rodzin pracowników oraz braku obowiązku ewidencjonowania przy zastosowaniu kasy rejestrującej tej czynności – jest prawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 9 października 2019 r. do Organu wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku obowiązku wykazania w ewidencji VAT czynności nieodpłatnego przekazania usług medycznych dla pracowników i byłych pracowników (emerytów) oraz braku obowiązku ewidencjonowania przy zastosowaniu kasy rejestrującej tej czynności, a także obowiązku wykazania w ewidencji VAT (rejestr VAT) czynności odpłatnego przekazania usług medycznych dla członków rodzin pracowników oraz braku obowiązku ewidencjonowania przy zastosowaniu kasy rejestrującej tej czynności. Ww. wniosek został uzupełniony pismem z 7 listopada 2019 r. (data wpływu 15 listopada 2019 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie Organu z 29 października 2019 r. znak: 0111-KDIB3-2.4012.641.2019.1.SR.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

S.A. (dalej zwana Spółką lub Wnioskodawcą) posiada siedzibę oraz miejsce zarządu na terytorium Polski oraz podlega w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu na gruncie podatku dochodowego od osób prawnych, a także jest czynnym podatnikiem VAT.

Spółka zatrudnia pracowników. Aktualnie Spółka nie jest zwolniona z ewidencjonowania sprzedaży na rzecz osób fizycznych za pomocą kas rejestrujących.

Spółka jako pracodawca jest zobowiązana do objęcia pracowników opieką zdrowotną z zakresu medycyny pracy i pokrycia kosztów takich świadczeń. W tym celu Spółka zawarła umowę o świadczenie usług medycznych z podmiotem leczniczym uprawnionym do świadczenia kompleksowych usług medycznych (w tym w szczególności z zakresu medycyny pracy). Przedmiotem tej umowy poza medycyną pracy jest także udzielanie świadczeń medycznych dla pracowników i członków rodziny pracowników, a także dla byłych pracowników Spółki, którzy są emerytami.

Podmiot leczniczy wystawia faktury za świadczone usługi w rozbiciu na poszczególne kategorie:

1. Usługi medycyny pracy dla pracowników Spółki – Spółka w całości finansuje ten wydatek działając zgodnie z obowiązkami narzucanymi przez przepisy prawa pracy,
2. Usługi medyczne dla pracowników i byłych pracowników (emeryci) poza medycyną pracy – Spółka w całości finansuje ten wydatek,
3. Usługi medyczne dla członków rodzin pracowników – koszty tych usług ponoszą pracownicy (forma płatności polega na tym, że spółka płaci bezpośrednio do podmiotu leczniczego i jednocześnie potrąca pracownikom należne kwoty z wynagrodzenia za ich zgodą).
   
   

Ww. pozycje na fakturze opodatkowane są stawką ZW, faktura zawiera dopisek, że przywołana stawka wynika z art. 43 ust. 1 pkt 18 ustawy o VAT.

Spółka wykazuje wartość przekazanych świadczeń, o których mowa w pkt 2 i 3 niniejszego opisu stanu faktycznego w ewidencji VAT (rejestr VAT oraz JPK) oraz dokonuje ewidencji na kasie fiskalnej w sposób zbiorczy z ostatnim dniem każdego miesiąca.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

Pyt. 1

Czy „nieodpłatne przekazanie” usług medycznych dla pracowników i byłych pracowników (emeryci) poza medycyną pracy wymaga ujęcia w ewidencji VAT (rejestr VAT oraz JPK) oraz czy podlega ewidencjonowaniu na kasie fiskalnej?

Pyt. 2

Czy „odpłatne przekazanie” usług medycznych dla członków rodzin pracowników wymaga ujęcia w ewidencji VAT (rejestr VAT oraz JPK) oraz czy podlega ewidencjonowaniu na kasie fiskalnej?

Stanowisko Wnioskodawcy:

Ad. 1

Zdaniem Spółki, „nieodpłatne przekazanie” usług medycznych dla pracowników i byłych pracowników (emeryci) poza medycyną pracy nie wymaga ujęcia w ewidencji VAT oraz nie podlega ewidencjonowaniu na kasie fiskalnej, ponieważ taka czynność korzysta ze zwolnienia z VAT i nie wiąże się z obowiązkiem uiszczenia kwoty podatku należnego z tego tytułu.

W konsekwencji, jeżeli to nieodpłatne świadczenie nie stanowi sprzedaży, to nie jest objęte obowiązkiem ewidencjonowania przy użyciu kasy rejestrującej.

Takie rozumowanie jest zgodne z ugruntowanym już stanowiskiem Ministra Finansów w podobnych sprawach, czego wyrazem mogą być liczne interpretacje wydawane w tym zakresie. Przykładowo w interpretacji z dnia 20 kwietnia 2018 r. sygn. 0114-KDIP4.4012. 141.2018.1.MP Dyrektor KIS wskazał: „Wnioskodawca dokonuje nieodpłatnego świadczenia usług medycznych na rzecz pracowników. Jak wynika z wniosku nabywane od podmiotu medycznego w ramach pakietów medycznych usługi stanowią czynności zwolnione od podatku od towarów i usług. Świadczenie tychże usług przez Wnioskodawcę nie wiąże się zatem z obowiązkiem uiszczenia kwoty podatku należnego z tego tytułu” (...) „przepis art. 8 ust. 2 ustawy o VAT odnoszący się do nieodpłatnego świadczenia usług, nie znajduje zastosowania w odniesieniu do tych czynności, które w razie ich uznania za podlegające opodatkowaniu zostałyby zwolnione od podatku. W tym przypadku pozostawienie ich poza zakresem ustawy o podatku od towarów i usług nie prowadzi do naruszenia powołanych powyżej zasad, które należy uznać za uzasadniające zrównanie takich czynności z czynnością odpłatnego świadczenia usług. Wobec tego należy stwierdzić, że nieodpłatne przekazanie przez Wnioskodawcę usług medycznych pracownikom nie spełnia wskazanej w art. 8 ust. 2 ustawy o VAT przesłanki do objęcia ich opodatkowaniem. Ww. świadczenia nie mieszczą się więc w definicji sprzedaży, o której mowa w art. 2 pkt 22 ustawy o VAT.”

Ad. 2

Zdaniem Spółki, „odpłatne przekazanie” usług medycznych dla członków rodzin pracowników wymaga ujęcia w ewidencji VAT (rejestr VAT oraz JPK), ale nie podlega ewidencjonowaniu na kasie fiskalnej.

Spółka płaci za pakiety medyczne dla członków rodzin pracowników bezpośrednio do podmiotu leczniczego, ale następnie potrąca te kwoty z wynagrodzenia pracowników, więc taka czynność jest rozumiana przez Spółkę jako odpłatne świadczenie usług.

Takie odpłatne świadczenie usług podlega ujęciu w ewidencji VAT (rejestr oraz JPK), ale ponieważ czynność ta jest zwolniona z podatku VAT i nie wiąże się z obowiązkiem uiszczenia kwoty podatku należnego z tego tytułu, czynność ta nie podlega ewidencjonowaniu na kasie fiskalnej.

Co więcej czynność ta nie ma charakteru kasowego, pracownicy nie wpłacają gotówki do kasy, więc nie jest tu generowany obrót kasowy.

Czynność techniczna potrącenia kwoty za pakiety medyczne znajduje odzwierciedlenie w pomniejszonym o tę wartość przelewie bankowym z wynagrodzeniem dla pracownika, a więc jest udokumentowana w sposób umożliwiający identyfikacje tej czynności.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej „podatkiem”, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Zgodnie z art. 2 pkt 6 ustawy przez towary rozumie się przez to rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Z kolei przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się, zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy, każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Z treści powołanego wyżej przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy jednoznacznie wynika, że dostawa towarów i świadczenie usług, co do zasady podlegają opodatkowaniu VAT jedynie wówczas, gdy czynności te są wykonywane odpłatnie.

Ustawodawca jednakże przewidział od powyższej reguły wyjątki, które – w przypadku świadczenia usług – zostały zawarte w art. 8 ust. 2 ustawy.

Na mocy art. 8 ust. 2 ustawy – za odpłatne świadczenie usług uznaje się również:

1. użycie towarów stanowiących część przedsiębiorstwa podatnika do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika, w tym w szczególności do celów osobistych podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych;
2. nieodpłatne świadczenie usług na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, oraz wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika.
   
   

Przepisy ustawy o VAT formułują zasadę, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega co do zasady odpłatne świadczenie usług, a nieodpłatne ich świadczenie traktuje się jako odpłatne w przypadkach określonych w ww. art. 8 ust. 2 ustawy.

Przez sprzedaż, w myśl art. 2 pkt 22 ustawy, rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Zgodnie zaś z art. 8 ust. 2a ustawy, w przypadku, gdy podatnik, działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że ten podatnik sam otrzymał i wyświadczył te usługi.

Przepis ten wprowadza zasadę, że w przypadku gdy podmiot „pośredniczy” pomiędzy podmiotem faktycznie świadczącym usługę, a jej odbiorcą, przyjmuje się, że podmiot ten działa tak jakby sam wcześniej nabył taką usługę, a następnie ją wyświadczył, co sprawia, że opodatkowaniu podlegają wszystkie etapy w świadczeniu usług, łącznie z tym, w którym nie wykonuje się czynności faktycznych.

Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie to, że ustawa o podatku od towarów i usług zalicza do grona usług każde świadczenie nie będące dostawą towarów. Z powyższego jednoznacznie wynika, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania podlegają wszelkie transakcje, których przedmiotem jest dostawa towarów lub świadczenie usług, pod warunkiem, że są one realizowane przez podatników w rozumieniu ustawy i wykonywane w ramach działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy.

Aby uznać dane świadczenie za odpłatne, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę i odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi zostaje wypłacone wynagrodzenie. Musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem. Wypłacający wynagrodzenie otrzymuje w zamian świadczenie przynoszące mu korzyść.

Odpłatność oznacza wykonanie czynności (dostawy towarów oraz świadczenia usług) za wynagrodzeniem. W znaczeniu potocznym wynagrodzenie to zapłata za pracę, należność, a także odszkodowanie, nagroda. Natomiast odpłatny to taki, który wymaga zapłacenia, zwrotu kosztów, płatny.

Powyższa analiza prowadzi do wniosku, że istotną cechą wynagrodzenia jest istnienie bezpośredniego związku pomiędzy dostawą towarów lub świadczeniem usług i otrzymaną zapłatą.

Należy zatem stwierdzić, że czynności podlegają opodatkowaniu jedynie wtedy, gdy zostały wykonane odpłatnie. Czynność można uznać za dokonaną odpłatnie, gdy istnieje bezpośrednia i jasno zindywidualizowana korzyść po stronie dostawcy towaru lub świadczącego usługę.

Kolejnym czynnikiem decydującym o tym czy mamy do czynienia z wynagrodzeniem jest określenie, czy wynagrodzenie takie było należne z tytułu danego świadczenia. Czynność opodatkowana powstaje bowiem wyłącznie w związku z zaistnieniem stosunku prawnego określonego umową między stronami. Zatem wystąpić musi bezpośredni i niezbędny związek pomiędzy wykonywanymi czynnościami i wysokością otrzymanego wynagrodzenia oparty o relacje cywilnoprawne pomiędzy podmiotami i jednocześnie wynagrodzenie to może być wyrażone w pieniądzu.

W związku z powyższym, czynność podlega opodatkowaniu jedynie wówczas, gdy wykonywana jest w ramach umowy zobowiązaniowej, a jedna ze stron transakcji może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta tej czynności. Przy czym związek pomiędzy otrzymywaną płatnością a świadczeniem na rzecz dokonującego płatności musi mieć charakter bezpośredni i na tyle wyraźny, aby można powiedzieć, że płatność następuje w zamian za to świadczenie.

Stosownie do art. 109 ust. 3 ustawy – podatnicy, z wyjątkiem podatników wykonujących wyłącznie czynności zwolnione od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3 oraz podatników, u których sprzedaż jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 lub 9, są obowiązani prowadzić ewidencję zawierającą dane niezbędne do prawidłowego sporządzenia deklaracji podatkowej oraz informacji podsumowującej. Ewidencja powinna zawierać w szczególności dane niezbędne do określenia przedmiotu i podstawy opodatkowania, wysokości kwoty podatku należnego, korekt podatku należnego, kwoty podatku naliczonego obniżającej kwotę podatku należnego, korekt podatku naliczonego, kwoty podatku podlegającej wpłacie do urzędu skarbowego lub zwrotowi z tego urzędu, a także inne dane służące identyfikacji poszczególnych transakcji, w tym numer, za pomocą którego kontrahent jest zidentyfikowany na potrzeby podatku lub podatku od wartości dodanej.

W myśl art. 109 ust. 8a ustawy, ewidencja, o której mowa w ust. 3, prowadzona jest w formie elektronicznej przy użyciu programów komputerowych.

Obowiązek prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących wynika natomiast z zapisu art. 111 ust. 1 ustawy, zgodnie z którym podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych są obowiązani prowadzić ewidencję sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących.

Powołany przepis art. 111 ust. 1 ustawy określa generalną zasadę, z której wynika, że obowiązek prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej dotyczy wszystkich podatników, którzy w ramach prowadzonej działalności gospodarczej dokonują sprzedaży na rzecz określonych w nim odbiorców, tj. osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych.

Na mocy delegacji ustawowej zawartej w art. 111 ust. 8 ustawy, minister właściwy do spraw finansów publicznych może zwolnić, w drodze rozporządzenia, na czas określony, niektóre grupy podatników oraz niektóre czynności z obowiązku, o którym mowa w ust. 1, oraz określić warunki korzystania ze zwolnienia, mając na uwadze interes publiczny, w szczególności sytuację budżetu państwa (…).

Kwestie dotyczące zwolnienia z powyższego obowiązku od dnia 1 stycznia 2019 r., reguluje rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 28 grudnia 2018 r. w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących (Dz. U. z 2018 r. poz. 2519), zwane dalej „rozporządzeniem”.

Regulacje zawarte w powołanym rozporządzeniu przewidują zwolnienie z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących ze względu na rodzaj prowadzonej działalności – ze względu na wysokość obrotu – do określonej tym przepisem wysokości obrotów (zwolnienie podmiotowe) oraz zgodnie z załącznikiem do rozporządzenia (zwolnienie przedmiotowe).

I tak, stosownie do § 3 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia, zwalnia się z obowiązku ewidencjonowania w danym roku podatkowym, nie dłużej jednak niż do dnia 31 grudnia 2021 r. podatników, u których obrót zrealizowany na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych nie przekroczył w poprzednim roku podatkowym kwoty 20 000 zł, a w przypadku podatników rozpoczynających w poprzednim roku podatkowym dostawę towarów lub świadczenie usług na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych, jeżeli obrót z tego tytułu nie przekroczył, w proporcji do okresu wykonywania tych czynności w poprzednim roku podatkowym, kwoty 20 000 zł.

Powyższe zwolnienie z obowiązku ewidencjonowania obrotu za pomocą kasy rejestrującej ze względu na wysokość osiągniętego obrotu jest zwolnieniem podmiotowym, tj. dotyczy podmiotu.

Stosownie do § 2 ust. 1 rozporządzenia – zwalnia się z obowiązku ewidencjonowania w danym roku podatkowym, nie dłużej jednak niż do dnia 31 grudnia 2021 r. czynności wymienione w załączniku do rozporządzenia.

W myśl § 2 ust. 2 rozporządzenia, w odniesieniu do niektórych czynności wymienionych w załączniku do rozporządzenia zwolnienie, o którym mowa w ust. 1, stosuje się zgodnie z warunkami określonymi w tym załączniku.

W załączniku do ww. rozporządzenia, stanowiącym wykaz czynności zwolnionych z obowiązku ewidencjonowania, wskazano w poz. 34 – dostawa towarów i świadczenie usług przez podatnika na rzecz jego pracowników oraz przez spółdzielnie mieszkaniowe na rzecz członków lub innych osób, którym przysługuje spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu lub które są właścicielami lokali położonych w budynkach administrowanych przez spółdzielnie mieszkaniowe, jak również przez wspólnoty mieszkaniowe na rzecz właścicieli lokali.

Powyższe zwolnienie jest zwolnieniem przedmiotowym, tzn. że dotyczy konkretnych czynności.

Niezależnie od wysokości osiągniętych obrotów czy też świadczonych czynności ustawodawca wykluczył jednak z prawa do zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania sprzedaż usług i towarów, które szczegółowo zostały określone w § 4 powołanego rozporządzenia.

Zgodnie z § 4 ust. 1 pkt 2 lit. f) rozporządzenia, zwolnień z obowiązku ewidencjonowania, o których mowa w § 2 i § 3, nie stosuje się w przypadku świadczenia usług w zakresie opieki medycznej świadczonej przez lekarzy i lekarzy dentystów, z wyłączeniem usług świadczonych przez osoby wymienione w poz. 48 załącznika do rozporządzenia.

W myśl § 4 ust. 3 pkt 1 rozporządzenia, przepisu ust. 1 pkt 2 nie stosuje się do świadczenia usług zgodnie z warunkami określonymi w poz. 34 załącznika do rozporządzenia przez podatnika, o którym mowa w art. 8 ust. 2a ustawy.

W przedmiotowej sprawie mamy do czynienia z sytuacją, w której Wnioskodawca nabywa od podmiotu trzeciego (podmiotu leczniczego) usługi medyczne, dokumentowane fakturą z zastosowaniem zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 18 ustawy. Usługi medyczne dla pracowników i byłych pracowników (emerytów) poza medycyną pracy są w całości finansowane przez Wnioskodawcę, natomiast w przypadku usług medycznych dla członków rodzin pracowników, koszty tych usług ponoszą pracownicy (forma płatności polega na tym, że spółka płaci bezpośrednio do podmiotu leczniczego i jednocześnie potrąca pracownikom należne kwoty z wynagrodzenia za ich zgodą).

Wątpliwości Wnioskodawcy w pierwszej kolejności dotyczą kwestii obowiązku wykazania w ewidencji VAT czynności nieodpłatnego przekazania usług medycznych pracownikom i byłym pracownikom (emerytom) oraz obowiązku ewidencjonowania przy zastosowaniu kasy rejestrującej tej czynności.

Mając na uwadze przedstawiony opis sprawy oraz powołane w tym zakresie przepisy prawa należy stwierdzić, że Wnioskodawca działa w tej sprawie w imieniu własnym, lecz na rachunek innego podmiotu, tj. pracowników i byłych pracowników (emerytów).

W konsekwencji, w niniejszej sprawie Wnioskodawca dokonuje nieodpłatnego świadczenia usług medycznych na rzecz pracowników i byłych pracowników (emerytów). Jak wynika z wniosku nabywane od podmiotu medycznego usługi medyczne stanowią czynności zwolnione od podatku od towarów i usług.

Należy wskazać, że przepis art. 8 ust. 2 ustawy odnoszący się do nieodpłatnego świadczenia usług, nie znajduje zastosowania w odniesieniu do czynności, które w razie ich uznania za podlegające opodatkowaniu zostałyby zwolnione od podatku. W tym przypadku pozostawienie ich poza zakresem ustawy o podatku od towarów i usług nie prowadzi do naruszenia powołanych powyżej zasad, które należy uznać za uzasadniające zrównanie takich czynności z czynnością odpłatnego świadczenia usług.

Wobec tego należy stwierdzić, że nieodpłatne przekazanie przez Wnioskodawcę usług medycznych pracownikom i byłym pracownikom (emerytom) nie spełnia wskazanej w art. 8 ust. 2 ustawy przesłanki do objęcia ich opodatkowaniem. Ww. świadczenia nie mieszczą się więc w definicji sprzedaży, o której mowa w art. 2 pkt 22 ustawy.

W świetle powyższego należy stwierdzić, że Wnioskodawca nie ma obowiązku wykazywania w ewidencji VAT sprzedaży nieodpłatnego przekazania na rzecz pracowników i byłych pracowników (emerytów) usług medycznych.

Odnosząc się natomiast do kwestii obowiązku ewidencjonowania ww. czynności na kasie rejestrującej stwierdzić należy, że z uwagi na fakt, że czynności nieodpłatnego przekazania na rzecz pracowników i byłych pracowników (emerytów) usług medycznych nie spełniają definicji sprzedaży, to w świetle art. 111 ust. 1 w powiązaniu z art. 2 pkt 22 ustawy, nie mogą być objęte obowiązkiem ewidencjonowania przy użyciu kasy rejestrującej. Zatem, Wnioskodawca nie ma obowiązku ewidencjonowania na kasie rejestrującej ww. czynności nieodpłatnego przekazania pracownikom i byłym pracownikom (emerytom) usług medycznych.

W konsekwencji stanowisko Wnioskodawcy w zakresie zagadnienia pierwszego, zgodnie z którym „nieodpłatne przekazanie” usług medycznych dla pracowników i byłych pracowników (emeryci) poza medycyną pracy nie wymaga ujęcia w ewidencji VAT oraz nie podlega ewidencjonowaniu na kasie fiskalnej, jest prawidłowe.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą również obowiązku wykazania w ewidencji VAT (rejestr VAT) czynności odpłatnego przekazania usług medycznych dla członków rodzin pracowników oraz obowiązku ewidencjonowania przy zastosowaniu kasy rejestrującej tej czynności.

W okolicznościach przedstawionych we wniosku, usługi medyczne przekazywane przez Wnioskodawcę dla członków rodzin pracowników, których koszty ponoszą pracownicy przez potrącenie należnych kwot z wynagrodzenia za ich zgodą, należy uznać za odpłatne świadczenie usług w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy. Wynika to z faktu, że Wnioskodawca nabywa usługi medyczne, a następnie odsprzedaje je swoim pracownikom, obciążając ich odpowiednio kosztami ww. usług.

Zatem w rozpatrywanej sprawie Wnioskodawca prowadzący działalność gospodarczą jako czynny podatnik VAT, świadczący odpłatnie usługi medyczne nabywane przez pracowników dla członków swoich rodzin zwolnione z opodatkowania podatkiem VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 18 ustawy, powinien wykazać w ewidencji VAT (rejestr VAT) wartość czynności zwolnionych od podatku VAT, o których mowa wyżej.

Odnosząc się z kolei do kwestii obowiązku ewidencjonowania przy zastosowaniu kasy rejestrującej odpłatnego przekazania usług medycznych dla członków rodzin pracowników, wskazać należy, że w rozpatrywanej sprawie istotne jest to, że transakcji zakupu ww. usług dokonuje pracownik Wnioskodawcy i z jego wynagrodzenia potrącana jest należność. Bez znaczenia dla sprawy pozostaje fakt, że usługi te obejmują członków rodzin pracowników.

Mając powyższe na względzie, stwierdzić należy, że usługi medyczne, które Wnioskodawca sprzedaje na rzecz swoich pracowników są objęte zwolnieniem z obowiązku prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej wynikającym z poz. 34 załącznika do rozporządzenia. Tym samym, sprzedaż przez Wnioskodawcę usług na rzecz własnych pracowników, nie podlega obowiązkowi ewidencji przy zastosowaniu kasy rejestrującej na podstawie § 2 pkt 1 ww. rozporządzenia w związku z poz. 34 załącznika do rozporządzenia, nie dłużej jednak niż do dnia 31 grudnia 2021 r.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy, w myśl którego „odpłatne przekazanie” usług medycznych dla członków rodzin pracowników wymaga ujęcia w ewidencji VAT (rejestr VAT), ale nie podlega ewidencjonowaniu na kasie fiskalnej, jest prawidłowe, jednakże na podstawie innych argumentów niż wskazane przez Wnioskodawcę.

Wskazać należy, że niniejsza interpretacja dotyczy wyłącznie braku obowiązku wykazania w ewidencji VAT czynności nieodpłatnego przekazania usług medycznych dla pracowników i byłych pracowników (emerytów) oraz braku obowiązku ewidencjonowania przy zastosowaniu kasy rejestrującej tej czynności, a także obowiązku wykazania w ewidencji VAT (rejestr VAT) czynności odpłatnego przekazania usług medycznych dla członków rodzin pracowników oraz braku obowiązku ewidencjonowania przy zastosowaniu kasy rejestrującej tej czynności. Natomiast w zakresie obowiązku wykazywania ww. czynności w Jednolitym Pliku Kontrolnym zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Zauważyć należy, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.