INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 08.07.2011 r. (data wpływu 13.07.2011 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 13.07.2011 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Spółka jako P. podpisała w 2010 r. z T. umowę dotyczącą produkcji filmowej. Produkcja filmowa dotyczy realizacji filmu dokumentalnego, który będzie rozpowszechniany m.in. w T czy T.A.. T. w tym projekcie jest udziałowcem mniejszościowym.

Zgodnie z postanowieniami umowy z T., (…) stanowi również o podziale wpływów z ewentualnej dystrybucji w kinach. Zaś (…) zakłada, że K. i T. mają prawo użycia fragmentu filmu do promocji swojej działalności. Wnioskodawcy przysługuje również prawo do podziału przychodów z pola merchandisingu.

Zgodnie z postanowieniami umowy T. przekaże P. kwotę koprodukcyjnego wkładu finansowego w wysokości X zł plus 22% stawka VAT, a P. w zamian za to zobowiązuje się przenieść na koproducenta prawa autorskie, prawa majątkowe oraz prawa pokrewne. Przeniesienie praw następuje automatycznie po przekazaniu finansowego wkładu koprodukcyjnego na podstawie udokumentowanej faktury VAT.

W związku z powyższym w 2011 r. Wnioskodawca zobowiązany jest do podpisania aneksu do umowy gdzie do wkładu finansowego będzie dodana stawka podatku VAT w/g nowych przepisów.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy wkład koprodukcyjny T. dotyczący produkcji filmu dokumentalnego wraz z przekazaniem praw (proporcjonalnie do wkładu) podlega opodatkowaniu obniżoną stawką podatku VAT w wysokości 8%, czy stawką podatku VAT w wysokości 23%...

Zdaniem Wnioskodawcy

Od 1 stycznia 2011 r. T. publiczna wywiera presje na swoich koproducentach, że według obecnych przepisów obowiązuje preferencyjna stawka VAT 8% na produkcje telewizyjne. Sprawa jest powszechnie dyskutowana wśród samych zainteresowanych, jak i organizacji branżowych. Powstał swoisty spór jaki powinien być podatek. T. twierdzi, że stawka podatku VAT 8% a organizacje branżowe, że 23%.

Zdaniem Wnioskodawcy wkład koprodukcyjny T. dotyczący produkcji filmu dokumentalnego wraz z przekazaniem praw (proporcjonalnie do wkładu) podlega opodatkowaniu 23% stawką podatku.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.) zwana dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Natomiast w myśl art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.
   
   

Należy również zauważyć, że treść art. 5a ustawy stanowi, iż towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca jako producent filmowy podpisał w 2010 r. z T. umowę dotyczącą produkcji filmowej. Produkcja filmowa dotyczy realizacji filmu dokumentalnego, który będzie rozpowszechniany m.in. w T. czy T. A.. T. w tym projekcie jest udziałowcem mniejszościowym. Zgodnie z postanowieniami umowy T. przekaże P. kwotę koprodukcyjnego wkładu finansowego w wysokości X zł plus 22% stawka VAT, a P. w zamian za to zobowiązuje się przenieść na koproducenta prawa autorskie, prawa majątkowe oraz prawa pokrewne. Przeniesienie praw następuje automatycznie po przekazaniu finansowego wkładu koprodukcyjnego na podstawie udokumentowanej faktury VAT.

Wątpliwości Wnioskodawcy budzi zastosowanie stawki podatku dla wkładu koprodukcyjnego Telewizji dotyczącego produkcji filmu dokumentalnego wraz z przekazaniem praw (proporcjonalnie do wkładu).

Co do zasady każde świadczenie dla celów opodatkowania podatkiem od towarów i usług powinno być traktowane jako odrębne i niezależne, jednak w sytuacji gdy jedna usługa obejmuje z ekonomicznego punktu widzenia kilka świadczeń, usługa ta nie powinna być sztucznie dzielona dla celów podatkowych. Zatem, z ekonomicznego punktu widzenia usługi nie powinny być dzielone dla celów podatkowych wówczas, gdy tworzyć będą jedną usługę kompleksową, obejmującą kilka świadczeń pomocniczych. Jeżeli jednak w skład świadczonej usługi wchodzić będą czynności, które nie służą wyłącznie wykonaniu czynności głównej, zasadniczej, lecz mogą mieć również charakter samoistny, to wówczas nie ma podstaw dla traktowania ich jako elementu usługi kompleksowej.

Usługa kompleksowa zawiera zatem kilka czynności (usług) opodatkowanych różnymi stawkami VAT, z tym że jedna z nich jest usługą główną przeważającą, nadającą danej usłudze jej główny charakter, przy czym wszystkie zmierzają do bezpośredniego zaspokojenia określonej potrzeby zamawiającego wskazanej w umowie. Aby móc wskazać, iż dana usługa jest usługą złożoną, winna składać się ona z różnych świadczeń, których realizacja prowadzi jednak do jednego celu. Na usługę złożoną składa się więc kombinacja różnych czynności, prowadzących do realizacji określonego celu – do wykonania świadczenia głównego, na które składają się różne świadczenia pomocnicze. Natomiast, usługę należy uznać za pomocniczą, jeśli nie stanowi ona celu samego w sobie, lecz jest środkiem do pełnego zrealizowania lub wykorzystania usługi zasadniczej. Pojedyncza usługa traktowana jest zatem jak element usługi kompleksowej wówczas, jeżeli cel świadczenia usługi pomocniczej jest zdeterminowany przez usługę główną oraz nie można wykonać lub wykorzystać bez usługi pomocniczej usługi głównej.

Mając zatem na uwadze przedstawiony stan faktyczny w świetle powołanych przepisów stwierdzić należy, że Wnioskodawca świadcząc ww. usługę produkcyjną wraz z przeniesieniem praw autorskich, praw majątkowych oraz praw pokrewnych (proporcjonalnie do wkładu), powinien traktować ją jako usługę kompleksową, przy czym za usługę główną należy uznać w przedstawionym stanie faktycznym usługę produkcji filmu.

W kwestii wysokości opodatkowania ww. usługi kompleksowej należy wskazać, że na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2 - 12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Należy zaznaczyć, że zarówno w przepisach ustawy, jak i w rozporządzeniach wykonawczych do niej przewidziano możliwość zastosowania obniżonych stawek podatku w stosunku do niektórych czynności.

Stosownie do przepisu art. 41 ust. 2 ustawy, dla towarów i usług wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.

W tym miejscu należy zauważyć, iż z dniem 1 stycznia 2011 r. zmianie uległy stawki podatku od towarów i usług. Stosownie do art. 146a pkt 1 i 2 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f:

1. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%;
2. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz w tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 8%.
   
   

W załączniku nr 3 do ustawy, stanowiącym wykaz towarów i usług opodatkowanych stawką podatku w wysokości 8%, pod poz. 164 wymieniono usługi związane z filmami, nagraniami wideo i programami telewizyjnymi - wyłącznie w zakresie produkcji programów telewizyjnych z zastrzeżeniem, że pozycja ta nie dotyczy usług reklamowych i promocyjnych.

W konsekwencji możliwość zastosowania wspomnianej wyżej preferencyjnej stawki VAT zależy zasadniczo od tego, czy usługa produkcji świadczona przez Spółkę może zostać zaklasyfikowana jako produkcja programów telewizyjnych w rozumieniu ustawy.

Tut. Organ pragnie zauważyć, iż ani ustawa ani rozporządzenia do niej wydane nie definiują pojęcia produkcja programów telewizyjnych.

W związku z tym, iż ani w ustawie, ani w PKWiU nie ma legalnej definicji programu telewizyjnego, należy dokonać jej wykładni w oparciu o przepisy z innych dziedzin.

W myśl art. 4 pkt 6 ustawy z dnia 29 grudnia 1992 r. o radiofonii i telewizji (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 43, poz. 226 ze zm.), programem jest usługa medialna stanowiąca uporządkowany zestaw audycji, przekazów handlowych lub innych przekazów, rozpowszechniany w całości, w sposób umożliwiający jednoczesny odbiór przez odbiorców w ustalonym przez nadawcę układzie.

Zgodnie z art. 4 pkt 1 ww. ustawy usługą medialną jest usługa w postaci programu, za którą odpowiedzialność redakcyjną ponosi jej dostawca i której podstawowym zadaniem jest dostarczenie przez sieci telekomunikacyjne ogółowi odbiorców audycji, w celach informacyjnych, rozrywkowych lub edukacyjnych; usługą medialną jest także przekaz handlowy.

Natomiast w myśl art. 4 pkt 2 ww. ustawy, audycją jest ciąg ruchomych obrazów z dźwiękiem lub bez niego (audycja audiowizualna) albo ciąg dźwięków (audycja radiowa), stanowiący, ze względu na treść, formę, przeznaczenie lub autorstwo, odrębną całość w stworzonym przez dostawcę usługi medialnej programie lub katalogu audycji udostępnianych publicznie, zwanym dalej „katalogiem”.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, iż Wnioskodawca występuje w roli świadczącego usługę produkcyjną dla zamawiającego kontrahenta w celu emisji telewizyjnej.

Mając na względzie opisaną we wniosku treść stanu faktycznego oraz obowiązujące w tym zakresie przepisy prawa podatkowego stwierdzić należy, iż usługa produkcji opisana we wniosku wraz z przeniesieniem praw autorskich, praw majątkowych oraz praw pokrewnych (proporcjonalnie do wkładu) na zamawiającego, nie korzystają z preferencyjnej stawki podatku VAT w wysokości 8%, bowiem efektem prac Wnioskodawcy nie jest program telewizyjny w rozumieniu ustawy o radiofonii i telewizji – Zainteresowany nie występuje w roli świadczącego usługę medialną i nie rozpowszechnia jej w całości.

W konsekwencji właściwą stawką podatku VAT dla świadczonej przez Wnioskodawcę usługi produkcji filmu dokumentalnego wraz z przeniesieniem praw autorskich, praw majątkowych oraz praw pokrewnych (proporcjonalnie do wkładu) jest, zgodnie z art. 41 ust. 1 w zw. z art. 146a pkt 1, podstawowa stawka podatku VAT w wysokości 23%.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy uznać należało za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.