Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDWL.4011.2.2019.4.KP
z 20 grudnia 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 29 października 2019 r. (data wpływu 4 listopada 2019 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 4 listopada 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca (zwany dalej także X) jest krajową jednostką, utworzoną na mocy ustawy (tekst jednolity). Zgodnie z art. y ust. y ww. ustawy X jest państwową jednostką organizacyjną oraz zgodnie z art. y państwową jednostką budżetową. Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem VAT.

Wnioskodawca wykonuje zadania określone w przepisach ustawy oraz przepisach aktów europejskich i międzynarodowych, nakładających określone obowiązki na X z tytułu członkostwa w organizacjach.

Na podstawie art. y ust y ustawy, w dniu yy yy 2019 r. Prezes Rady Ministrów powołał Zastępcę Prezesa X. Zgodnie z art. y ust. y ustawy Prezes Rady Ministrów powołuje 2 zastępców Prezesa, spośród osób wyłonionych w drodze otwartego i konkurencyjnego naboru, na wniosek Prezesa. Zastępca Prezesa został powołany przez Prezesa RM w dniu yy yy 2019 r. Zastępca Prezesa wykonuje swoje obowiązki na podstawie powołania.

Z uwagi na liczne obowiązki wynikające z pełnienia funkcji Zastępcy Prezesa X, został mu powierzony do stałej dyspozycji samochód służbowy.

Zasady udostępniania samochodów służbowych w X zostały uregulowane zarządzeniem Nr y Prezesa X z dnia yy yy 2019 r. w sprawie wprowadzenia w X instrukcji gospodarowania pojazdami samochodowymi (zwane dalej Zarządzeniem). Zgodnie z Zarządzeniem samochody służbowe mogą zostać przydzielone do stałej dyspozycji wyłącznie Prezesowi X, Zastępcom Prezesa X oraz pracownikom zatrudnionym na stanowisku kierowcy. Od ww. osób wymagana jest stała dyspozycyjność związana z zajmowanym stanowiskiem.

Przekazanie samochodu służbowego odbywa sią na podstawie umowy użyczenia oraz protokołu przekazania-przejęcia samochodu służbowego. Treść tej umowy oraz Zarządzenia nakładają na osoby korzystające z samochodów służbowych szereg obowiązków, w tym zobowiązanie do należytego zabezpieczenia samochodu służbowego przed kradzieżą, zniszczeniem lub uszkodzeniem. Ponadto osoby te ponoszą odpowiedzialność za prawidłową eksploatację samochodów, tzn. mają obowiązek dołożenia wszelkich starań dla zabezpieczenia i utrzymania samochodów w należytym stanie technicznym, przestrzegania warunków technicznych eksploatacji, stosowania właściwych materiałów eksploatacyjnych, aranżowania przeprowadzania napraw, przeglądów, mycia i zabiegów okresowych według instrukcji obsługi. Zobowiązują się również do przestrzegania ogólnych i szczegółowych warunków ubezpieczeniowych, serwisowych oraz zasad użytkowania. Wnioskodawca natomiast pokrywa koszty eksploatacji i ubezpieczenia samochodów służbowych oraz inne opłaty o charakterze obligatoryjnym., tj. obsługi technicznej, konserwacji, zmiany opon, napraw i przeglądów związanych z eksploatacją pojazdu.

Na podstawie przedmiotowego Zarządzenia osoby dysponujące samochodami służbowymi są zobowiązani do nadzoru oraz dbania o powierzony im samochód. W drodze porozumienia mogą ustalić z Wnioskodawcą dogodne miejsce parkowania bądź garażowania samochodu, tak aby osoba dysponująca samochodem służbowym miała możliwość zapewnienia bezpieczeństwa powierzonego mu samochodu.

Wnioskodawca wyraził zgodę na parkowanie samochodu służbowego w miejscu zamieszkania Zastępcy Prezesa, ponieważ X nie dysponuje zabezpieczonym placem i miejscem na garażowanie samochodu przez całą dobę. Wnioskodawca obecnie wynajmuje miejsce parkingowe w centrum w trybie dziennym, do parkowania samochodu w ciągu dnia.

Samochód służbowy powierzony Zastępcy Prezesa będzie parkowany przy jego miejscu zamieszkania – na parkingu społecznym, z którego jako członek spółdzielni może korzystać ponosząc opłatę z tytułu najmu w wysokości 40 zł miesięcznie. X planuje zwracać Zastępcy Prezesa poniesione koszty parkowania samochodu służbowego. Podyktowane jest to zmniejszeniem kosztów garażowania samochodu przez Wnioskodawcę. Wynajęcie miejsca postojowego przy siedzibie Wnioskodawcy, która znajduje się w centrum W na całą dobę wiązałoby się z ponad trzykrotnie wyższymi kosztami.

Takie zasady garażowania mają na celu nie tylko obniżenie kosztów, ale również zapewnienie mobilności Zastępcy Prezesa oraz oszczędność czasową w dotarciu do miejsc wykonywania obowiązków służbowych.

Zgodnie z Zarządzeniem oraz zgodnie z umową użyczenia samochodu służbowego, dopuszcza się możliwość korzystania przez Zastępcę Prezesa X z służbowego samochodu osobowego w celach innych niż służbowe za pełną odpłatnością wg stawki za 1 km określonej w Rozporządzeniu Ministra Infrastruktury z dnia 25 marca 2002 r. w sprawie warunków ustalania oraz sposobu dokonywania zwrotu kosztów używania do celów służbowych samochodów osobowych, motocykli i motorowerów niebędących własnością pracodawcy (Dz. U. nr 27 poz. 271 z późn. zm.). Wszelkie sytuacje, w których Zastępca Prezesa użytkuje samochód służbowy w celach niezwiązanych z wykonywaniem obowiązków służbowych, stanowią wykorzystywanie samochodów służbowych do celów prywatnych i w konsekwencji powodują częściowo odpłatne i nieodpłatne świadczenie przysługujące pracownikowi, które jest naliczone zgodnie z art. 12 ust. 2a, 2b, 2c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zastępca Prezesa ma wynikający z Zarządzenia oraz umowy użyczenia obowiązek comiesięcznego składania oświadczenia o faktycznej liczbie przejechanych kilometrów w danym miesiącu. z podziałem na jazdy służbowe oraz jazdy prywatne.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy planowany przez X zwrot kosztów poniesionych przez Zastępcę Prezesa X za parkowanie powierzonego auta służbowego spowoduje po stronie Wnioskodawcy (X) powstanie obowiązku ustalenia przychodu podlegającego opodatkowaniu ze stosunku pracy oraz obliczania i pobierania zaliczek na podatek dochodowy?

Zdaniem Wnioskodawcy, przydzielenie samochodu służbowego i wyznaczenie miejsca parkowania lub garażowania w miejscu zamieszkania, wynikające z charakteru pracy na danym stanowisku, nie skutkuje powstaniem przychodu pracownika ze stosunku pracy, o ile samochód ten jest wykorzystywany w celach służbowych. W konsekwencji przejazdy z miejsca zamieszkania do miejsca pracy i z powrotem, mające na celu zapewnić pracownikowi mobilność oraz dyspozycyjność w wykonywaniu obowiązków służbowych, nie generują przychodu ze stosunku pracy a na Wnioskodawcy nie będą ciążyć obowiązki płatnika podatku dochodowego od osób fizycznych. Przychód ze stosunku pracy nie powstaje również w sytuacji gdy przejazdy z oraz do miejsca zamieszkania, a także garażowanie stanowią realizację celu służbowego, jakim jest dbałość o powierzone mienie Wnioskodawcy. Należy stwierdzić, iż przejazdy pracowników samochodem służbowym z miejsca parkowania lub garażowania samochodu do miejsca pracy i z powrotem – o ile nie służą jego osobistym celom lecz wykonywane są w ramach realizacji zadań służbowych, nie stanowią nieodpłatnego świadczenia, o którym mowa w art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a zatem ich wartości nie można uznawać za przychód pracownika ze stosunku pracy.

Zatem Wnioskodawca nie będzie miał z tego tytułu obowiązku ustalenia przychodu podlegającego opodatkowaniu ze stosunku pracy oraz obliczania i pobierania zaliczek na podatek dochodowy. Na Wnioskodawcy nie będą ciążyć obowiązki płatnika podatku dochodowego od osób fizycznych. Nie powstaje po stronie Wnioskodawcy obowiązek rozpoznania podatku VAT z tytułu świadczeń nieodpłatnych. Przepisy dotyczące określania przychodu ze stosunku pracy, w szczególności dotyczące innych nieodpłatnych świadczeń, należy rozpatrywać w kontekście przepisów obowiązujących pracowników określających m.in. zasady użytkowania i dbania o powierzone pracownikom mienie. Jak bowiem wynika z treści art. 124 § 2 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (Dz. U. z 2014 r. poz. 1502 z późn. zm.), pracownik odpowiada w pełnej wysokości również za szkodę w mieniu innym niż wymienione w § 1, powierzonym mu z obowiązkiem zwrotu albo do wyliczenia się. Z powyższego wynika, że realizacja obowiązków służbowych przez pracownika nie może generować dla tego pracownika dodatkowego przychodu ze stosunku pracy i tym samym nie powstaje po stronie pracodawcy obowiązek rozpoznania podatku VAT z tytułu świadczeń nieodpłatnych.

Zdaniem Wnioskodawcy przychód ze stosunku pracy nie powstaje w sytuacji gdy przejazdy z oraz do miejsca zamieszkania, a także garażowanie stanowią realizację celu służbowego jakim jest dbałość o powierzone mienie Wnioskodawcy.

Biorąc pod uwagę powyższe, należy stwierdzić, że przejazdy Zastępcy Prezesa X z miejsca zamieszkania do miejsca wykonywania swoich obowiązków w ramach pełnionej funkcji i z powrotem, powierzonym samochodem służbowym – co, jak wynika z wniosku, zostało podyktowane charakterem pełnionej przez niego funkcji – nie będzie stanowiło dla niego przychodu, o ile przejazdy te będą odbywać się wyłącznie w celach służbowych. Przejazdy służbowym samochodem stanowią realizację celu służbowego, jakim jest: dbałość o powierzone mienie Wnioskodawcy wyrażone w zawartej z Zastępcą Prezesa X umowie, w której zostały ustalone zasady parkowania samochodu służbowego w miejscu gwarantującym jego bezpieczeństwo; a także gotowość (mobilność) do wykonanie powierzonej funkcji.

Reasumując, w opinii Wnioskodawcy przejazdy Zastępcy Prezesa X samochodem służbowym z miejsca zamieszkania do miejsca wykonywania pracy i w kierunku powrotnym oraz garażowanie w miejscu zamieszkania – o ile nie służą one osobistym celom Prezesa lecz odbywają się w ramach realizacji powierzonej funkcji – nie stanowią nieodpłatnego świadczenia w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a zatem wartości tego świadczenia nie można zaliczyć do przychodu Zastępcy Prezesa. Zatem z tego tytułu na Wnioskodawcy nie ciążą żadne obowiązki płatnika podatku dochodowego.

Jak wynika z ugruntowanego stanowiska potwierdzonego m.in. w interpretacjach indywidualnych Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 28 lipca 2015 r. (IBPB-2-1/4511-94/15/BD) oraz Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 10 lutego 2016 r. (IPPB4/4511-1544/15-2/MS1), przejazd pracownika samochodem służbowym z miejsca zamieszkania (będącego również miejscem stałego parkowania samochodu) do pracy i z powrotem, a także garażowanie powierzonego auta, nie będzie stanowiło przychodu pracownika w rozumieniu art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i nie powstaje po stronie pracodawcy obowiązek rozpoznania podatku VAT z tytułu świadczeń nieodpłatnych.

Z uzasadnienia interpretacji IBPB-2-1/4511-94/15/BD wynika: „przejazdy Prezesa Zarządu samochodem służbowym z miejsca zamieszkania do miejsca wykonywania pracy i w kierunku odwrotnym – o ile nie służą one osobistym celom Prezesa lecz odbywają się w ramach realizacji powierzonej funkcji – nie stanowią nieodpłatnego świadczenia w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a zatem wartości tego świadczenia nie można zaliczyć do przychodu Prezesa w ramach działalności wykonywanej osobiście. Zatem z tego tytułu na Wnioskodawcy nie ciążą żadne obowiązki płatnika podatku dochodowego”.

W sytuacji wykorzystywania przez Zastępcę Prezesa samochodu wyłącznie do celów służbowych, Wnioskodawca nie będzie miał obowiązku ustalenia przychodu podlegającego opodatkowaniu z tytułu stosunku pracy oraz obliczania i pobierania z tego tytułu od pracownika zaliczek na podatek dochodowy, zgodnie z art. 31 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W przypadku korzystania przez Zastępcę Prezesa X ze służbowego samochodu do celów prywatnych i garażowanie go w miejscu zamieszkania (w przypadku kiedy samochód służbowy jest wykorzystywany również do celów prywatnych), kwalifikowane jest to do świadczeń nieodpłatnych. W takiej sytuacji wartość świadczenia stanowi przychód pracownika ze stosunku pracy, który podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym.

Wszelkie sytuacje, w których Zastępca Prezesa użytkuje samochód służbowy w celach niezwiązanych z wykonywaniem obowiązków służbowych, stanowią wykorzystywanie samochodów służbowych do celów prywatnych, należy traktować jako nieodpłatne świadczenie w rozumieniu przepisu art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Planowany zwrot kosztów poniesionych przez Zastępcę prezesa X za parkowanie powierzonego auta służbowego, w przypadku korzystania przez Zastępcę Prezesa z samochodu służbowego do celów prywatnych, będzie stanowiło jego przychód w rozumieniu art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i będzie podlegał opodatkowaniu podatkiem dochodowym a po stronie Wnioskodawcy powstanie obowiązek rozpoznania podatku VAT z tytułu świadczeń nieodpłatnych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2019 r., poz. 1387, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do art. 11 ust. 1 ww. ustawy, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9, 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, pkt 11, art. 19, art. 25b, art. 30ca, art. 30da i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

W myśl art. 12 ust. 1 omawianej ustawy, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Przepisy dotyczące określania przychodu ze stosunku pracy należy rozpatrywać w kontekście przepisów obowiązujących pracowników określających m.in. zasady użytkowania i dbania o powierzone pracownikom mienie.

Jak bowiem wynika z dyspozycji art. 124 § 2 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (Dz. U. z 2019 r., poz. 1040, z późn. zm.), pracownik odpowiada w pełnej wysokości również za szkodę w mieniu innym niż wymienione w § 1, powierzonym mu z obowiązkiem zwrotu albo do wyliczenia się.

Z powyższego wynika, że realizacja obowiązków służbowych przez pracownika nie może generować dla tego pracownika dodatkowego przychodu ze stosunku pracy.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że Zastępcy Prezesa, który wykonuje swoje obowiązki na podstawie powołania, został powierzony do stałej dyspozycji samochód służbowy. Przekazanie samochodu służbowego odbywa sią na podstawie umowy użyczenia oraz protokołu przekazania-przejęcia samochodu służbowego. Treść tej umowy oraz Zarządzenia nakładają na osoby korzystające z samochodów służbowych szereg obowiązków, w tym zobowiązanie do należytego zabezpieczenia samochodu służbowego przed kradzieżą, zniszczeniem lub uszkodzeniem. Ponadto osoby te ponoszą odpowiedzialność za prawidłową eksploatację samochodów. Na podstawie przedmiotowego Zarządzenia osoby dysponujące samochodami służbowymi są zobowiązani do nadzoru oraz dbania o powierzony im samochód. W drodze porozumienia mogą ustalić z Wnioskodawcą dogodne miejsce parkowania bądź garażowania samochodu, tak aby osoba dysponująca samochodem służbowym miała możliwość zapewnienia bezpieczeństwa powierzonego mu samochodu. Wnioskodawca wyraził zgodę na parkowanie samochodu służbowego w miejscu zamieszkania Zastępcy Prezesa, ponieważ Wnioskodawca nie dysponuje zabezpieczonym placem i miejscem na garażowanie samochodu przez całą dobę. Samochód służbowy powierzony Zastępcy Prezesa będzie parkowany przy jego miejscu zamieszkania – na parkingu społecznym, z którego jako członek spółdzielni może korzystać ponosząc opłatę z tytułu najmu w wysokości 40 zł miesięcznie. Wnioskodawca planuje zwracać Zastępcy Prezesa poniesione koszty parkowania samochodu służbowego. Takie zasady garażowania mają na celu nie tylko obniżenie kosztów, ale również zapewnienie mobilności Zastępcy Prezesa oraz oszczędność czasową w dotarciu do miejsc wykonywania obowiązków służbowych. Dopuszcza się możliwość korzystania przez Zastępcę Prezesa ze służbowego samochodu osobowego w celach innych niż służbowe. Zastępca Prezesa ma obowiązek comiesięcznego składania oświadczenia o faktycznej liczbie przejechanych kilometrów w danym miesiącu z podziałem na jazdy służbowe oraz jazdy prywatne.

Biorąc pod uwagę powyższe, należy stwierdzić, że zwrot kosztów jakie ponosi Zastępca Prezesa, związanych z parkowaniem samochodu służbowego, nie stanowi przychodu pracownika ze stosunku pracy, o ile samochód ten jest wykorzystywany w celach służbowych. Przychód ze stosunku pracy nie powstaje bowiem w sytuacji, gdy garażowanie stanowi realizację celu służbowego, jakim jest dbałość o powierzone mienie Wnioskodawcy.

Zwrot kosztów za parking nie prowadzi do powstania po stronie Zastępcy Prezesa przychodu podatkowego, a tym samym nie prowadzi po stronie Wnioskodawcy do powstania obowiązku pobierania i odprowadzania zaliczek na podatek dochodowy.

Natomiast w przypadku korzystania ze służbowego samochodu do celów prywatnych. Zwrot kosztów parkingu stanowiłby przychód pracownika ze stosunku pracy, który podlegałby opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

W odniesieniu do powołanych przez Wnioskodawcę pism organów podatkowych tut. Organ informuje, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach i nie mają zastosowania ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego zaistniałego stanu faktycznego czy też zdarzenia przyszłego.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.