Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP2-2.4010.448.2019.1.PP
z 20 grudnia 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 10 października 2019 r. (data wpływu 21 października 2019 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów kosztu niskowartościowego poreklamacyjnego Towaru wyksięgowanego ze stanu magazynu bez jego fizycznej likwidacji – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 21 października 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów kosztu niskowartościowego poreklamacyjnego Towaru wyksięgowanego ze stanu magazynu bez jego fizycznej likwidacji.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością (dalej: „Spółka” lub „Wnioskodawca”) jest podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych w Polsce na zasadzie nieograniczonego obowiązku podatkowego, tj. podlega opodatkowaniu od całości swoich dochodów na terytorium Polski. Spółka prowadzi sprzedaż detaliczną obejmującą następujące kategorie produktów:

• elektronikę użytkową,
  

• telewizory i sprzęt RTV,
  

• duże i małe AGD,
  

• komputery, tablety, telefony, sprzęt fotograficzny,
  

• gry i konsole oraz akcesoria (dalej łącznie jako: „Towary”).
  
  
  

W odniesieniu do sprzedawanych Towarów udzielana jest ustawowa rękojmia sprzedawcy na okres dwuletni i określona przez producenta gwarancja. Spółka oferuje klientom również za dodatkową opłatą możliwość wykupienia przedłużonej gwarancji na okres do 5 lat.

W związku z powyższym, klientom Spółki przysługuje prawo do zgłaszania reklamacji w odniesieniu do zakupionych Towarów. Koszty reklamacji wynikają zatem z realizacji przepisów prawnych nakładających określone obowiązki na Spółkę.

Obecnie w procesie reklamacji klient albo dostarcza towar do Spółki albo bezpośrednio do serwisu. Towar podlega ekspertyzie w celu sprawdzenia czy możliwa jest naprawa i jaki może być koszt naprawy. Dla uznanych reklamacji zamknięcie reklamacji może się odbyć przez naprawę towaru, wymianę na towar pełnowartościowy lub zwrot towaru i pieniędzy na rzecz klienta.

W przypadku uznania reklamacji ze statusem zwrotu towaru i pieniędzy Spółka wystawia korektę sprzedaży oraz dokument zwrotu Towaru (wówczas dokonywana jest stosowna korekta przychodów i kosztów podatkowych związanych ze sprzedanym wcześniej Towarem, który jest obecnie reklamowany).

W dalszym etapie niepełnowartościowy poreklamacyjny Towar może zostać sprzedany w obniżonej cenie, np. do firm zajmujących się naprawami sprzętu na części, albo Spółka realizuje proces złomowania samodzielnie (oddanie do zakładów utylizacji). W tym ostatnim przypadku Spółka wystawia dokument wydania ze stanu zapasu towarów do złomowania i odnosi w koszty towarów złomowych.

Spółka planuje utworzenie nowego podprocesu zgłoszeń reklamacyjnych, w którym będą obsługiwane reklamacje na towary o niskiej cenie sprzedaży, dla których nie jest opłacalna obsługa logistyczna (tzw. ER – ekspresowe rozliczenie reklamacji).

W procesie ER – ekspresowego rozliczenia reklamacji Spółka będzie wykorzystywać takie same dokumenty jak obecnie, tzn. „korektę sprzedaży”, „zwrot towarów” i od razu automatyczną decyzję „do złomowania”, z tym, że operacje zwrotu i wydania do złomowania będą odbywać się na podstawie dokumentów bez fizycznej likwidacji Towaru, ponieważ reklamowany Towar zostawałby u klienta.

Nieprzyjmowanie fizyczne Towaru na magazyn jest podyktowane redukcją kosztów finansowych i administracyjnych związanych z obsługą procesu reklamacji. Koszty te dla Towarów o niskiej cenie sprzedaży mogłyby być równe lub wyższe od zwracanej ceny reklamowanego towaru (koszt transportu klient-serwis-Spółka, koszt ekspertyzy, koszt procesu utylizacji).

Poniżej Wnioskodawca przedstawia opis planowanego procesu ekspresowego rozliczenia reklamacji, w związku z którym dochodzić będzie do złomowania Towarów, bez ich fizycznej likwidacji:

• utworzenie w systemie nowego podprocesu zgłoszeń reklamacyjnych, w którym będą obsługiwane reklamacje na Towary o niskiej cenie sprzedaży, dla których nie jest opłacalna obsługa logistyczna (poza zwrotem pieniędzy klientowi dodatkowe koszty ekspertyzy, transportu, utylizacji);
  

• zgłoszenia reklamacyjne z Ekspresowego Rozliczenia będą rozliczane zwrotem środków pieniężnych klientowi;
  

• po spełnieniu warunków uznania reklamacji Klienci będą informowani, że będą rozliczeni zwrotem środków i nie ma konieczności wysyłki reklamowanego towaru do nas ani do serwisu;
  

• ze względu na brak konieczności dostarczenia do Spółki reklamowanego towaru zostanie wykonana w systemie Spółki procedura złomowania bez fizycznej likwidacji towaru:
  • nastąpi zaksięgowanie zwrotu towaru na nowym składzie magazynowym dedykowanym do tego podprocesu reklamacji oraz korekta sprzedaży (analogicznie jak przy każdym innym rozliczeniu reklamacji zamkniętej zwrotem towaru i pieniędzy);
  • następnie towar zostanie wyksięgowany ze składu jako wyzłomowany analogicznie jak się to dzieje aktualnie z towarem poreklamacyjnym.
  
  
  

Wydatki związane z zakupem zwróconych w ramach reklamacji Towarów zostały pierwotnie zaliczone do kosztów podatkowych Wnioskodawcy w momencie ich sprzedaży do klientów i wygenerowania z tego tytułu przychodów podatkowych Spółki. Na skutek składania reklamacji przez klientów i ich uznania przez Spółkę jako zasadnych, zostały jednakże dokonane korekty zarówno przychodów podatkowych jak i kosztów podatkowych Spółki. Wspomniane wydatki zostały zatem wyłączone z kosztów uzyskania przychodów.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy koszt nieskowartościowego poreklamacyjnego Towaru wyksięgowanego ze stanu magazynu bez fizycznej likwidacji w efekcie procesu ekspresowego rozliczania reklamacji może zostać zaliczony przez Spółkę do kosztów uzyskania przychodów?

Stanowisko Wnioskodawcy.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2019 r., poz. 865 z późn. zm., dalej: „ustawa o CIT”), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT.

Aby dany wydatek poniesiony przez podatnika mógł być zakwalifikowany do kosztów uzyskania przychodów, musi spełnić określone kryteria przyjęte w ugruntowanej już linii interpretacyjnej, tj.:

• musi być poniesiony przez podatnika (oznacza to, że w ostatecznym rozrachunku jest on pokryty z zasobów majątkowych podatnika),
  

• jest definitywny (rzeczywisty), co oznacza, że wartość tego wydatku nie została podatnikowi w żaden sposób zwrócona,
  

• pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
  

• został poniesiony w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć na wielkość tych przychodów wpływ,
  

• został właściwie udokumentowany,
  

• nie może znajdować się w katalogu wydatków określonych w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT.
  
  
  

W pierwszej kolejności zasadne jest zbadanie danego wydatku pod kątem wyłączeń z art. 16 ust. 1 ustawy o CIT (w tym przypadku straty wynikającej z likwidacji niskowartościowego poreklamacyjnego Towaru).

Przepis ten wymienia bowiem pewne kategorie strat wynikających ze zużycia/likwidacji majątku podatnika, które nie mogą zostać uznane za koszty uzyskania przychodów, takie jak:

• straty w środkach trwałych oraz wartościach niematerialnych i prawnych w części pokrytej sumą odpisów amortyzacyjnych (art. 16 ust. 1 pkt 5 ustawy o CIT);
  

• straty powstałe w wyniku likwidacji nie w pełni umorzonych środków trwałych, jeżeli środki te utraciły przydatność gospodarczą na skutek zmiany rodzaju działalności (art. 16 ust. 1 pkt 6 ustawy o CIT);
  

• straty powstałe w wyniku utraty lub likwidacji samochodów oraz kosztów ich remontów powypadkowych, jeżeli samochody nie były objęte ubezpieczeniem dobrowolnym (art. 16 ust. 1 pkt 50 ustawy o CIT).
  
  
  

Powyższe kategorie zostały określone w sposób bardzo szczegółowy, a żadna z nich nie dotyczy likwidacji niskowartościowych poreklamacyjnych Towarów. Zatem taki rodzaj straty w Towarach, jakie są ponoszone przez Spółkę nie został wyłączony z kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 16 ust. 1 ustawy o CIT.

Ujęcia w kosztach podatkowych wartości niskowartościowego poreklamacyjnego Towaru wyksięgowanego ze stanu magazynu bez fizycznej likwidacji nie wykluczają również ogólne zasady wymienione w ramach art. 15 ust. 1 ustawy o CIT. Niewątpliwie działanie Spółki jest racjonalne ekonomicznie, celowe oraz ma na celu zabezpieczenie przychodów biorąc pod uwagę m.in. takie czynniki jak:

• rodzaj prowadzonej przez Spółkę działalności,
  

• okoliczności, które spowodowały i uzasadniają likwidację Towarów (Spółka dochowuje należytej staranności w celu zabezpieczenia się przed powstaniem dodatkowych kosztów),
  

• działania podjęte przez Spółkę mające na celu redukcję kosztów obsługi procesu reklamacyjnego (likwidacja Towarów nie powstaje wskutek braku racjonalnego działania, zaniedbań),
  

• sposób udokumentowania ilości likwidowanych Towarów oraz sposób przeprowadzenia likwidacji.
  
  
  

Straty związane z likwidacją niskowartościowych poreklamacyjnych Towarów nie wynikają z zaniedbań Spółki, lecz spowodowane są czynnikami zewnętrznymi. Przede wszystkim przepisy prawa nakładają na Spółkę określone obowiązki w zakresie uznawania uzasadnionych reklamacji klientów.

Ponadto, Spółka stara się nie utrzymywać fizycznie na magazynie Towarów, których likwidacja wpływałaby niekorzystnie na jej wynik ekonomiczny. Jednocześnie, dynamiczne zmiany zachodzące w ofercie produktowej Spółki (związane z aktualnymi preferencjami rynkowymi) powodują konieczność optymalizowania obsługi procesów reklamacyjnych, zwłaszcza poprzez umiejętne zarządzanie powierzchniami magazynowymi. Przechowywanie zbyt dużej ilości Towarów niepełnowartościowych stanowiłoby dla Wnioskodawcy nadmierne obciążenie finansowe.

Każda z likwidacji Towaru jest odpowiednio udokumentowana, a w przedmiotowych dokumentach wskazywane są przyczyny jej przeprowadzenia, tj.:

• numer i data sporządzenia dokumentu,
  

• data likwidacji Towaru,
  

• przyczyna likwidacji Towaru,
  

• nazwa, ilość i wartość Towaru,
  

• łączna kwota likwidowanych Towarów.
  
  
  

Stanowią one dodatkowy dowód na to, iż likwidacja następuje z uzasadnionych oraz racjonalnych powodów oraz nie wynika z braku dochowania należytej staranności przez Wnioskodawcę. W związku z powyższym, straty o jakich mowa we wniosku należy uznać za uzasadnione gospodarczo.

Wszystkie powyżej wskazane argumenty potwierdzają, iż mimo że jednostkowo każda z likwidacji przynosi Spółce pewną stratę, ogólnie korzystnie wpływają one na jej wynik ekonomiczny, gdyż pozwalają m.in. na oszczędności w zakresie kosztów magazynowania, logistyki i obsługi procesu reklamacyjnego.

Zatem opisany proces likwidacji Towarów poreklamacyjnych bez fizycznego unicestwienia służy zabezpieczeniu przez Spółkę źródła przychodów, w związku z czym wartość likwidowanych Towarów powinna być zaliczona do kosztów uzyskania przychodów.

Konieczność likwidacji Towarów w omawianej sytuacji stanowi normalne następstwo prowadzonej przez Spółkę działalności i w żaden sposób nie jest spowodowana niedochowaniem przez nią należytej staranności, zaś forma likwidacji w oparciu o odpowiednie dokumenty bez fizycznego zwrotu i zniszczenia Towaru wynika z przyczyn ekonomicznych.

Należy przy tym zauważyć, że złomowanie Towaru bez ich fizycznego unicestwienia, lecz odpowiednio udokumentowane, jest również jego likwidacją dla celów ustawy o CIT.

W orzecznictwie sadów administracyjnych pojęcie to jest interpretowane w szerokim znaczeniu – za likwidację uznaje się nie tylko fizyczne unicestwienie środka trwałego/towaru, ale także przekazanie środka trwałego/towaru innemu podmiotowi czy to poprzez darowiznę, czy wycofanie z ewidencji środków trwałych/stanu magazynu (por. wyrok NSA z 29.06.2011 r., sygn. akt II FSK 260/10). Likwidacji nie należy zatem rozumieć jako fizycznego unicestwienia Towaru.

Podsumowując, koszt niskowartościowego poreklamacyjnego Towaru wyksięgowanego ze stanu magazynu w ramach wirtualnego złomowania może zostać zaliczony przez Spółkę do kosztów uzyskania przychodów, ponieważ:

• niskowartościowe poreklamacyjne Towary dotyczą prowadzonej przez podatnika działalności,
  

• dokonana likwidacja nie była zawiniona, została zachowano należytą staranność w celu zabezpieczenia się przed powstaniem dodatkowych kosztów,
  

• likwidacja nie powstała wskutek braku racjonalnego działania, czy zaniedbań,
  

• należycie udokumentowano proces likwidacji Towarów.
  
  
  

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325 z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.