Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT3.4011.420.2019.2.ASZ
z 18 grudnia 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 1 października 2019 r. (data wpływu 8 października 2019 r.), uzupełnionym pismem z dnia 3 grudnia 2019 r. (data wpływu 10 grudnia 2019 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości skorzystania z ulgi prorodzinnej jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 8 października 2019 r. do tutejszego Organu wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych.

Wniosek ten nie spełniał wymogów, o których mowa m.in. w art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.), w związku z czym pismem z dnia 14 listopada 2019 r., nr 0113-KDIPT3.4011.420.2019.1.ASZ, na podstawie art. 169 § 1 w zw. z art. 14h wymienionej ustawy, wezwano Wnioskodawczynię do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie do uzupełnienia ww. wniosku wysłano w dniu 15 listopada 2019 r. (data doręczenia 2 grudnia 2019 r.). Wnioskodawczyni uzupełniła ww. wniosek pismem z dnia 3 grudnia 2019 r. (data wpływu 10 grudnia 2019 r.), nadanym za pośrednictwem placówki pocztowej w dniu 5 grudnia 2019 r.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawczym za lata 2015, 2017 i 2018 składała w Urzędzie Skarbowym zeznania roczne PIT-37, w których rozliczyła ulgę prorodzinną na troje dzieci. Jedno z nich jest dzieckiem z poprzedniego związku. Pomiędzy Wnioskodawczynią a Jej byłym partnerem nie został zawarty związek małżeński. Po nieudanym związku, w 2015 r. wyrokiem sądu ustalono osobiste kontakty biologicznego ojca dziecka w każdy drugi i czwarty weekend od piątku do niedzieli, został również nałożony obowiązek alimentacyjny. Biologiczny ojciec dziecka, pomimo wyroku sądowego, uchyla się od obowiązku alimentacyjnego. Alimenty ze swojego osobistego konta płaci babcia dziecka (matka biologicznego ojca). Ojciec dziecka nie realizuje również swojego prawa do sądownie ustalonych widzeń z dzieckiem. Dziecko odbierane jest przez babcię (matkę biologicznego ojca) z przedszkola lub z domu Wnioskodawczyni. Dziecko wracając z widzeń opowiada, jak bawi się z babcią i dziadziusiem, nigdy natomiast nie wspomina o zabawie z biologicznym ojcem. Dziecko zamieszkuje z Wnioskodawczynią i to Ona sprawuje faktycznie władzę rodzicielską, tj. podejmuje w jego imieniu decyzje dotyczące każdej sfery jego życia. To Wnioskodawczyni ponosi koszty utrzymania dziecka, opłaca treningi piłki nożnej, opłaty za przedszkole, koszty opieki medycznej, ubrania, wyprawki szkolne. Zarządzone alimenty, które opłaca babcia dziecka, nawet w połowie nie pokrywają miesięcznych kosztów jego utrzymania. Dodać należy również, że ojciec dziecka nigdy nie był na wywiadówce, na uroczystościach szkolnych typu dzień ojca, nie wykazuje żadnego zainteresowania wychowaniem dziecka, nie ponosi dodatkowych kosztów, nigdy nie zapytał o dziecko, czy wszystko w porządku, jak sobie radzi w szkole i na treningach.

W piśmie z dnia 3 grudnia 2019 r., stanowiącym uzupełnienie wniosku Wnioskodawczyni wskazała, że dziecko, o którym mowa w przedmiotowej sprawie jest dzieckiem niepełnoletnim, urodzonym dnia 11 listopada 2012 r. W okresie, którego dotyczy wniosek, tj. lata 2015, 2017 i 2018, w stosunku do Wnioskodawczyni oraz Jej dziecka nie miał zastosowania art. 30c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawa o zryczałtowanym podatku dochodowym z wyjątkiem najmu prywatnego lub ustawa z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym albo ustawa z dnia 6 lipca 2016 r. o aktywizacji przemysłu okrętowego i przemysłów komplementarnych. Wnioskodawczyni we wskazanych latach była zatrudniona na umowę o pracę, przebywała na zwolnieniu lekarskim z powodu ciąży, jak również korzystała z urlopu macierzyńskiego. Nie otrzymywała w okresie, o którym mowa we wniosku zasiłku pielęgnacyjnego oraz renty socjalnej. Ponadto Wnioskodawczyni wskazała, że to Ona sprawowała władzę rodzicielską nad niepełnoletnim dzieckiem w latach 2015, 2017 i 2018, troszczyła się o jego zdrowie, zaspokajała potrzeby bytowe, ponosiła koszty utrzymania, leczenia, koszty związane z edukacją szkolną oraz pozaszkolną, uczestniczyła cały czas w wychowywaniu małoletniego dziecka.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy w opisanej sytuacji Wnioskodawczyni ma prawo w całości skorzystać z ulgi prorodzinnej za dziecko z poprzedniego związku za lata 2015, 2017 i 2018?
2. Czy Wnioskodawczyni w przyszłości może skorzystać z całości z ulgi prorodzinnej za dziecko z poprzedniego związku w kolejnych latach?
   
   

Zdaniem Wnioskodawczyni, ostatecznie przedstawionym w uzupełnieniu wniosku, to Jej przysługuje prawo do skorzystania w całości z ulgi prorodzinnej na małoletnie dziecko we wskazanym okresie. Zgodnie z art. 27f ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 1509, z późn. zm.), od podatku dochodowego obliczonego zgodnie z art. 27, pomniejszonego o kwotę składki, o której mowa w art. 27b, podatnik ma prawo odliczyć kwotę obliczoną zgodnie z ust. 2 na każde małoletnie dziecko, w stosunku do którego w roku podatkowym wykonywał władzę rodzicielską. Pojęcie władza rodzicielska nie zostało wyjaśnione w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych, zatem należy odnieść się do ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 2017 r., poz. 682, z późn. zm.). Zgodnie z tą ustawą, władza rodzicielska przysługuje obojgu rodzicom, a stosownie do art. 97 par. 1, jeżeli władza rodzicielska przysługuje obojgu rodzicom, każde z nich jest obowiązane i uprawnione do jej wykonywania. Zgodnie z art. 95 par. 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, władza rodzicielska obejmuje w szczególności obowiązek i prawo rodziców do wykonywania pieczy nad osobą i majątkiem dziecka oraz do wychowywania dziecka, z poszanowaniem jego godności i praw. Zdaniem Wnioskodawczyni, biologiczny ojciec dziecka we wskazanym okresie nie wykonywał tak rozumianej władzy rodzicielskiej. Biologiczny ojciec dziecka pomimo sądownie ustalonych widzeń z dzieckiem nie realizował ich, a w zasądzone dni widzeń dziecko było odbierane z przedszkola przez babcię (matkę biologicznego ojca). Biologiczny ojciec dziecka nie uczestniczył we wskazanym okresie w jego życiu, nigdy o niego nie pytał, nie chodził na wywiadówki, uroczystości szkolne typu dzień ojca, nie ponosił dodatkowych kosztów związanych z utrzymaniem dziecka np. wykupienie recepty, nie wykazywał żadnego zainteresowania wychowywaniem dziecka. Dodatkowo uchylał się od obowiązku alimentacyjnego. Alimenty na dziecko opłacane są z konta osobistego babci (biologicznego ojca dziecka). Zdaniem Wnioskodawczyni, nie należy utożsamiać pojęcia wykonywania władzy rodzicielskiej z pojęciem posiadania władzy rodzicielskiej. Pomimo, że biologiczny ojciec dziecka nie jest pozbawiony sądownie praw rodzicielskich, nie oznacza to, że uczestniczy on w jego wychowaniu. Tak jak wspomniano wyżej, nie zapewnia mu nawet zabezpieczenia majątkowego uchylając się od obowiązku alimentacyjnego, jak również nie realizuje swojego prawa do widzeń. Dziecko po widzeniach w domu dziadków nie opowiada o tym, jak bawiło się z ojcem, wspomina wyłącznie o dziadkach.

Wnioskodawczyni swoje stanowisko podpiera źródłem prawa, jakim jest wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 27 lipca 2016 r., sygn. akt. II FSK 2378/15, w którym to Sąd stwierdza, iż „dla nabycia prawa do odliczenia ulgi prorodzinnej, konieczne jest łączne spełnienie dwóch przestanek, to jest posiadanie władzy rodzicielskiej (nawet ograniczonej na podstawie wyroku sądowego) oraz jej faktyczne wykonywanie w danym roku podatkowym. Czym innym jest bowiem posiadanie władzy a czym innym jej wykonywanie, a to oznacza, że utożsamianie ich na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie znajduje uzasadnienia. W celu nabycia prawa do przedmiotowej ulgi podatnik powinien wykazać zatem, że w danym roku podatkowym wykonywał, a nie tylko posiadał władzę rodzicielską (...)”.

W związku z powyżej przytoczonymi źródłami prawa, zdaniem Wnioskodawczym to Jej przysługiwało prawo do ulgi prorodzinnej w pełnej wysokości, gdyż to Ona we wskazanym we wniosku okresie sprawowała faktyczną władzę nad małoletnim dzieckiem, tj. uczestniczyła w jego wychowaniu (dziecko mieszka z Wnioskodawczynią, jest przez Nią odprowadzane do przedszkola i na zajęcia pozaszkolne), sprawowała nad nim opiekę przez całą dobę, ponosiła koszty jego utrzymania (wyżywienie, wyprawki szkolne, zajęcia pozaszkolne, recepty, opieka lekarska i inne), zabezpieczała potrzeby bytowe, zdrowotne i edukacyjne, samodzielnie podejmowała decyzje dotyczące nauki, czy wyboru lekarzy.

Zdaniem Wnioskodawczyni, biologiczny ojciec dziecka nie spełnił drugiej przesłanki, na którą wskazuje Naczelny Sąd Administracyjny w swoim wyroku, tj. faktyczne wykonywanie władzy nad małoletnim dzieckiem uchylając się chociażby od płacenia zasądzonych alimentów na dziecko. Ulga prorodzinna powinna pomóc w rozwoju i wychowywaniu dzieci, natomiast nie powinna służyć jedynie chęci obniżenia zobowiązania podatkowego.

Zdaniem Wnioskodawczyni, jeśli nie nastąpi zmiana sytuacji przedstawionej we wniosku i nadal będzie wypełniała władzę rodzicielską nad małoletnim dzieckiem oraz biologiczny ojciec dziecka nie podejmie obowiązków wynikających z przepisów Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, to ulga prorodzinna będzie przysługiwała Jej w pełnej wysokości. Ulga prorodzinna w pełnej wysokości będzie przysługiwała Jej równie w sytuacji, gdy ojciec dziecka nawiąże z nim sporadyczne kontakty lub/i zacznie wypełniać sądownie przyznany obowiązek alimentacyjny. Zgodnie z przytoczonym już wcześniej wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego (wyrok z dnia 27 lipca 2016 r., sygn. akt. II FSK 2378/15) samo posiadanie władzy rodzicielskiej, bez jej faktycznego wykonywania, jak również utrzymywanie sporadycznych kontaktów z dzieckiem, czy alimentacja zasądzona przez Sąd, nie świadczy o spełnieniu przesłanek definicji władzy rodzicielskiej. Obowiązek alimentacyjny jest przecież niezależny od władzy rodzicielskiej, spoczywa również na rodzicach, którzy zostali jej pozbawieni na mocy wyroku Sądu. Zdaniem Wnioskodawczyni, podjęcie sporadycznych spotkań ojca z dzieckiem również nie spełni określenia władzy rodzicielskiej, gdyż w ten sposób nie można zapewnić dziecku stałej opieki. Wykonywanie władzy rodzicielskiej polega na zapewnieniu stałej opieki poprzez aktywne uczestniczenie w życiu dziecka i wpływ na jego prawidłowy rozwój fizyczny i psychiczny. W ocenie Wnioskodawczyni, przez aktywne uczestnictwo w życiu dziecka należy rozumieć działania takie jak pomoc dla dziecka w nauce, interesowanie się jego stanem zdrowia, formą spędzania wolnego czasu, uczestnictwo w ważnych wydarzeniach w życiu dziecka, takich jak: urodziny, dzień dziecka, dzień ojca organizowany w szkole itp. Podjęcie sporadycznych kontaktów bez podjęcia działań mających na celu jego prawidłowy rozwój, nabranie wartości życiowych, nie spełni przesłanki do zastosowania ulgi prorodzinnej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

W myśl art. 27f ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2019 r., poz. 1387, z późn. zm.), od podatku dochodowego obliczonego zgodnie z art. 27, pomniejszonego o kwotę składki, o której mowa w art. 27b, podatnik ma prawo odliczyć kwotę obliczoną zgodnie z ust. 2 na każde małoletnie dziecko, w stosunku do którego w roku podatkowym:

1. wykonywał władzę rodzicielską;
2. pełnił funkcję opiekuna prawnego, jeżeli dziecko z nim zamieszkiwało;
3. sprawował opiekę poprzez pełnienie funkcji rodziny zastępczej na podstawie orzeczenia sądu lub umowy zawartej ze starostą.
   
   

Natomiast, zgodnie z art. 27f ust. 2 ww. ustawy, odliczeniu podlega za każdy miesiąc kalendarzowy roku podatkowego, w którym podatnik wykonywał władzę, pełnił funkcję albo sprawował opiekę, o których mowa w ust. 1, w stosunku do:

1. jednego małoletniego dziecka - kwota 92,67 zł, jeżeli dochody podatnika:
   1. pozostającego przez cały rok podatkowy w związku małżeńskim i jego małżonka, nie przekroczyły w roku podatkowym kwoty 112.000 zł,
      
   2. niepozostającego w związku małżeńskim, w tym również przez część roku podatkowego, nie przekroczyły w roku podatkowym kwoty 56.000 zł, za wyjątkiem podatnika samotnie wychowującego małoletnie dziecko wymienionego w art. 6 ust. 4, do którego ma zastosowanie kwota dochodu określona w lit. a);
2. dwojga małoletnich dzieci - kwota 92,67 zł na każde dziecko;
   
3. trojga i więcej małoletnich dzieci - kwota:
   1. 92,67 zł odpowiednio na pierwsze i drugie dziecko,
      
   2. 166,67 zł na trzecie dziecko,
      
   3. 225 zł na czwarte i każde kolejne dziecko.
   
   

Zgodnie zatem z ogólną zasadą wynikającą z art. 27f ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnikom, jeżeli wykonują władzę rodzicielską, przysługuje ulga na dzieci małoletnie.

Zgodnie z art. 27f ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za dochody, o których mowa w ust. 2 pkt 1, uważa się dochody uzyskane łącznie w danym roku podatkowym, do których mają zastosowanie zasady opodatkowania określone w art. 27, art. 30b i art. 30c, pomniejszone o kwotę składek, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 i 2a.

Odliczenie, o którym mowa w ust. 2 pkt 2 lub 3, przysługuje podatnikowi określonemu w ust. 1, który co najmniej przez jeden dzień roku podatkowego wykonywał władzę, pełnił funkcję lub sprawował opiekę, o których mowa w ust. 1, w stosunku do więcej niż jednego dziecka (art. 27f ust. 2b ww. ustawy).

W myśl art. 27f ust. 2c ustawy, odliczenie, o którym mowa w ust. 1, nie przysługuje, poczynając od miesiąca kalendarzowego, w którym dziecko:

1. na podstawie orzeczenia sądu zostało umieszczone w instytucji zapewniającej całodobowe utrzymanie w rozumieniu przepisów o świadczeniach rodzinnych;
2. wstąpiło w związek małżeński.
   
   

W przypadku, gdy w tym samym miesiącu kalendarzowym w stosunku do dziecka wykonywana jest władza, pełniona funkcja lub sprawowana opieka, o których mowa w ust. 1, każdemu z podatników przysługuje odliczenie w kwocie stanowiącej 1/30 kwoty obliczonej zgodnie z ust. 2 za każdy dzień sprawowania pieczy nad dzieckiem (art. 27f ust. 3 cyt. ustawy).

W myśl art. 27f ust. 4 analizowanej ustawy, odliczenie dotyczy łącznie obojga rodziców, opiekunów prawnych dziecka albo rodziców zastępczych pozostających w związku małżeńskim. Kwotę tę mogą odliczyć od podatku w częściach równych lub w dowolnej proporcji przez nich ustalonej.

Na podstawie art. 27f ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w brzmieniu obowiązującym do dnia 28 lutego 2017 r., odliczenia dokonuje się w zeznaniu, o którym mowa w art. 45 ust. 1, podając liczbę dzieci i ich numery PESEL, a w przypadku braku tych numerów - imiona, nazwiska oraz daty urodzenia dzieci. Na żądanie organów podatkowych lub organów kontroli skarbowej, podatnik jest obowiązany przedstawić zaświadczenia, oświadczenia oraz inne dowody niezbędne do ustalenia prawa do odliczenia, w szczególności:

1. odpis aktu urodzenia dziecka;
2. zaświadczenie sądu rodzinnego o ustaleniu opiekuna prawnego dziecka;
3. odpis orzeczenia sądu o ustaleniu rodziny zastępczej lub umowę zawartą między rodziną zastępczą a starostą;
4. zaświadczenie o uczęszczaniu pełnoletniego dziecka do szkoły.
   
   

Stosownie zaś do art. 27f ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w brzmieniu obowiązującym od 1 marca 2017 r., odliczenia dokonuje się w zeznaniu, o którym mowa w art. 45 ust. 1, podając liczbę dzieci i ich numery PESEL, a w przypadku braku tych numerów – imiona, nazwiska oraz daty urodzenia dzieci. Na żądanie organów podatkowych, podatnik jest obowiązany przedstawić zaświadczenia, oświadczenia oraz inne dowody niezbędne do ustalenia prawa do odliczenia, w szczególności:

1. odpis aktu urodzenia dziecka;
2. zaświadczenie sądu rodzinnego o ustaleniu opiekuna prawnego dziecka;
3. odpis orzeczenia sądu o ustaleniu rodziny zastępczej lub umowę zawartą między rodziną zastępczą a starostą;
4. zaświadczenie o uczęszczaniu pełnoletniego dziecka do szkoły.
   
   

Podkreślenia wymaga, że korzystanie z każdej preferencji podatkowej, w tym ulgi przewidzianej w art. 27f ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, uzależnione jest od spełnienia wszystkich ustawowych przesłanek wymaganych do jej zastosowania.

Zgodnie z ogólną zasadą wynikającą z art. 27f ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, obojgu rodzicom, jeżeli wykonują władzę rodzicielską, przysługuje ulga na dzieci małoletnie.

Wysokość odliczenia z tytułu ulgi na dzieci, o której mowa w art. 27f ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych została określona na dziecko, przy czym rodzicom dziecka ustawodawca przyznał jeden wspólny limit. W konsekwencji, jeżeli w stosunku do danego dziecka obojgu rodzicom przysługuje władza rodzicielska i władza ta jest wykonywana przez obojga rodziców, to każdy z rodziców ma prawo do odliczenia, w granicach przysługującej kwoty ulgi.

Powyższe oznacza, że suma miesięcznych odliczeń dokonanych przez obojga rodziców względem tego samego dziecka nie może przekroczyć kwoty obliczonej zgodnie z art. 27f ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Co istotne, kwotę tę rodzice dziecka mogą odliczyć od podatku w częściach równych lub w dowolnej proporcji przez nich ustalonej. Z tym że, biorąc pod uwagę umiejscowienie w przepisach ustawy sformułowania lub w dowolnej proporcji przez nich ustalonej, tj. po wyrazach kwotę tę rodzice dziecka mogą odliczyć od podatku w częściach równych, należy przyjąć, że podstawową formą podziału przysługującego odliczenia pomiędzy rodziców – z których każdy ma prawo do zastosowania ulgi – jest podział tej kwoty w częściach równych. Tym samym, możliwość skonsumowania kwoty ulgi przez rodziców dziecka w inny sposób niż w proporcji pół na pół, należy traktować w kategorii przywileju (wyjątku od generalnej zasady) wymagającego zgody obojga rodziców. Porozumienie rodziców co do wysokości dokonywanego odliczenia nie jest natomiast wymagane w przypadku, gdy tylko jeden rodzic spełnia warunki do zastosowania odliczenia na podstawie art. 27f ust. 1 ustawy.

Z informacji zawartych we wniosku wynika, że Wnioskodawczym za lata 2015, 2017 i 2018 składała w Urzędzie Skarbowym zeznania roczne PIT-37, w których rozliczyła ulgę prorodzinną na troje dzieci. Jedno z nich jest dzieckiem z poprzedniego związku. Pomiędzy Wnioskodawczynią a Jej byłym partnerem nie został zawarty związek małżeński. Po nieudanym związku, w 2015 r. wyrokiem sądu ustalono osobiste kontakty biologicznego ojca dziecka w każdy drugi i czwarty weekend od piątku do niedzieli, został również nałożony obowiązek alimentacyjny. Biologiczny ojciec dziecka, pomimo wyroku sądowego, uchyla się od obowiązku alimentacyjnego. Alimenty ze swojego osobistego konta płaci babcia dziecka (matka biologicznego ojca). Ojciec dziecka nie realizuje również swojego prawa do sądownie ustalonych widzeń z dzieckiem. Dziecko odbierane jest przez babcię (matkę biologicznego ojca) z przedszkola lub z domu Wnioskodawczyni. Dziecko wracając z widzeń opowiada, jak bawiło się z babcią i dziadziusiem, nigdy natomiast nie wspomina o zabawie z biologicznym ojcem. Dziecko zamieszkuje z Wnioskodawczynią i to Ona sprawuje faktycznie władzę rodzicielską, tj. podejmuje w jego imieniu decyzje dotyczące każdej sfery jego życia. To Wnioskodawczyni ponosi koszty utrzymania dziecka, opłaca treningi piłki nożnej, opłaty za przedszkole, koszty opieki medycznej, ubrania, wyprawki szkolne. Zarządzone alimenty, które opłaca babcia dziecka, nawet w połowie nie pokrywają miesięcznych kosztów jego utrzymania. Ojciec dziecka nigdy nie był na wywiadówce, na uroczystościach szkolnych typu dzień ojca, nie wykazuje żadnego zainteresowania wychowaniem dziecka, nie ponosi dodatkowych kosztów, nigdy nie zapytał o dziecko, czy wszystko w porządku, jak sobie radzi w szkole i na treningach. Dziecko, o którym mowa w przedmiotowej sprawie jest dzieckiem niepełnoletnim, urodzonym dnia 11 listopada 2012 r.

Stosownie do art. 92 ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 2019 r., poz. 2086, z późn. zm.), dziecko pozostaje aż do pełnoletności pod władzą rodzicielską.

Zgodnie z art. 93 § 1 ww. ustawy, władza rodzicielska przysługuje obojgu rodzicom, a – stosownie do art. 97 § 1 tejże ustawy – jeżeli władza rodzicielska przysługuje obojgu rodzicom, każde z nich jest obowiązane i uprawnione do jej wykonywania.

W myśl art. 107 § 1 ww. ustawy, jeżeli władza rodzicielska przysługuje obojgu rodzicom żyjącym w rozłączeniu, sąd opiekuńczy może ze względu na dobro dziecka określić sposób jej wykonywania i utrzymywania kontaktów z dzieckiem. Sąd pozostawia władzę rodzicielską obojgu rodzicom, jeżeli przedstawili zgodne z dobrem dziecka pisemne porozumienie o sposobie wykonywania władzy rodzicielskiej i utrzymywaniu kontaktów z dzieckiem. Rodzeństwo powinno wychowywać się wspólnie, chyba że dobro dziecka wymaga innego rozstrzygnięcia.

W braku porozumienia, o którym mowa w § 1, sąd, uwzględniając prawo dziecka do wychowania przez oboje rodziców, rozstrzyga o sposobie wspólnego wykonywania władzy rodzicielskiej i utrzymywaniu kontaktów z dzieckiem. Sąd może powierzyć wykonywanie władzy rodzicielskiej jednemu z rodziców, ograniczając władzę rodzicielską drugiego do określonych obowiązków i uprawnień w stosunku do osoby dziecka, jeżeli dobro dziecka za tym przemawia (art. 107 § 2 ww. ustawy).

Z powyższego wynika, że warunkiem niezbędnym do zastosowania ulgi na dzieci w stosunku do małoletniego dziecka jest wykonywanie władzy rodzicielskiej (a nie samo jej posiadanie). Nie można utożsamiać pojęcia „wykonywanie władzy rodzicielskiej” z pojęciem „przysługiwanie władzy rodzicielskiej”. Należy mieć na uwadze, że do nabycia prawa do odliczenia ulgi prorodzinnej konieczne jest zarówno posiadanie przez rodzica władzy rodzicielskiej nad małoletnim dzieckiem, jak i jej faktyczne wykonywanie w danym roku podatkowym. Należy przy tym odróżnić treść władzy rodzicielskiej od jej wykonywania, gdyż samo posiadanie władzy rodzicielskiej nie oznacza jej wykonywania. Władza rodzicielska obejmuje w szczególności obowiązek i prawo rodziców do wykonywania pieczy nad osobą i majątkiem dziecka (postanowienia Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego). Stąd ulga na dzieci przysługuje tym rodzicom, którzy faktycznie sprawują pieczę nad osobą i majątkiem dziecka. Jeżeli władza rodzicielska przysługuje formalnie obojgu rodzicom, a tylko jeden z rodziców faktycznie ją wykonuje, to z odliczenia całości kwoty może skorzystać tylko ten rodzic. Jeżeli rodzic dziecka pomimo posiadania praw rodzicielskich nie zajmuje się dzieckiem albo jego kontakty są sporadyczne należy uznać, że nie wykonuje władzy rodzicielskiej i w związku z tym nie ma prawa do ulgi.

Jak bowiem wskazał Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie w wyroku z dnia 27 lipca 2016 r., sygn. akt. II FSK 2378/15, „ (…) dla nabycia prawa do odliczenia ulgi prorodzinnej, konieczne jest łączne spełnienie dwóch przesłanek, to jest posiadanie władzy rodzicielskiej (nawet ograniczonej na podstawie wyroku sądowego) i jej faktyczne wykonywanie w danym roku podatkowym. Czym innym jest bowiem posiadanie władzy a czym innym jej wykonywanie, a to oznacza, że utożsamianie ich na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie znajduje uzasadnienia. W celu nabycia prawa do przedmiotowej ulgi podatnik powinien wykazać zatem, że w danym roku podatkowym wykonywał, a nie tylko posiadał władzę rodzicielską (…).”

Zatem, o wykonywaniu władzy rodzicielskiej nie świadczy tylko sam fakt jej posiadania, czy spełniania obowiązku alimentacyjnego, ani sporadyczne kontakty z dzieckiem. Wykonywanie władzy rodzicielskiej polega na sprawowaniu faktycznej pieczy nad małoletnim dzieckiem w sposób zapewniający jego prawidłowy rozwój, a w szczególności podejmowanie przez rodzica (rodziców) obowiązków w zakresie zaspokojenia potrzeb fizycznych, edukacyjnych i duchowych dziecka. Wykonywanie władzy rodzicielskiej należy zatem odnieść do konkretnych okoliczności faktycznych, w oparciu o zachowania i konkretną aktywność rodziców wobec dziecka.

Biorąc pod uwagę, opisany we wniosku stan faktyczny i zdarzenie przyszłe oraz powołane przepisy prawa podatkowego, uznać należy, że skoro w latach 2015, 2017-2018 i latach kolejnych w stosunku do małoletniego dziecka z poprzedniego związku tylko Wnioskodawczyni wykonywała i będzie wykonywać władzę rodzicielską bez udziału drugiego rodzica – to wówczas tylko Ona ma możliwość skorzystania z ulgi z tytułu wychowywania dziecka w całości. Ewentualne późniejsze wykonywanie obowiązku alimentacyjnego przez ojca oraz sporadyczne spotykania się z dzieckiem, nie sposób uznać za wystarczające dla przyjęcia, że będzie on wykonywał władzę rodzicielską w rozumieniu art. 27f ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tym bardziej, że obowiązek alimentacyjny nie jest uzależniony od wykonywania, czy nawet posiadania takiej władzy. Zatem, w przedmiotowej sprawie uznać należy, że za lata 2015, 2017-2018 oraz w latach kolejnych Wnioskodawczyni przysługuje/będzie przysługiwać wyłączne prawo (po spełnieniu wszystkich przesłanek wynikających z art. 27f ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych) do dokonania odliczeń w ramach ulgi prorodzinnej na małoletnie dziecko w wysokości 100% kwoty ustalonej zgodnie z art. 27f ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeśli to wyłącznie Wnioskodawczyni wykonywała i będzie wykonywać władzę rodzicielską nad małoletnim dzieckiem.

W związku z powyższym, stanowisko Wnioskodawczyni należało uznać za prawidłowe.

Końcowo Organ zauważa, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretacje opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku – nie prowadzi postępowania dowodowego, a jedynie opiera się na przedstawionym we wniosku i jego uzupełnieniu stanie faktycznym (zdarzeniu przyszłym). Postępowanie w sprawie wydania interpretacji indywidualnej ma na celu wyjaśnienie wątpliwości co do sposobu zastosowania przepisów prawa podatkowego materialnego do określonego stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Przedmiotem interpretacji wydanej na podstawie art. 14b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.) jest sam przepis prawa. Jeżeli zatem przedstawiony we wniosku stan faktyczny/zdarzenie przyszłe różnić się będzie od występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawczyni w zakresie rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego.

Należy również zastrzec, że w przypadku korzystania z ulg i zwolnień podatkowych, wynikających z ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych obowiązek udowodnienia prawa do skorzystania z określonej ulgi przy spełnieniu wszystkich warunków wynikających z przepisów podatkowych spoczywa na podatniku, który wywodzi z tego określone skutki.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia oraz zdarzenia przyszłego i stanu prawnego w dniu wydania interpretacji indywidualnej.

Zgodnie z art. 14na § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 ustawy Ordynacja podatkowa).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.