Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT1-2.4012.563.2019.1.SM
z 20 grudnia 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 25 września 2019 r. (data wpływu 30 września 2019 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie nieuznania alkoholu etylowego klasyfikowanego do kodu CN 2207 20 skażonego, za benzynę silnikową, o której mowa w art. 103 ust. 5aa pkt 2 ustawy o VAT, oraz braku obowiązku, o których mowa w art. 103 ust. 5a tej ustawy – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 30 września 2019 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie nieuznania alkoholu etylowego klasyfikowanego do kodu CN 2207 20 skażonego, za benzynę silnikową, o której mowa w art. 103 ust. 5aa pkt 2 ustawy o VAT, oraz braku obowiązku, o których mowa w art. 103 ust. 5a tej ustawy.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

C. Sp. z o.o. (dalej: „C” lub „Spółka”) prowadzi działalność gospodarczą w zakresie produkcji szerokiej gamy kosmetyków i chemii gospodarczej jak, dezodoranty, pianki do golenia, odświeżacze powietrza itp. Spółka produkuje kosmetyki na zlecenie największych producentów kosmetyków i artykułów chemii gospodarczej na świecie.

W ramach swojej działalności Spółka nabywa wewnątrzwspólnotowo alkohol skażony o kodzie CN 2207 20 (dalej także jako: „alkohol”), który wykorzystuje do produkcji kosmetyków i środków chemicznych. Alkohol jest nabywany w procedurze zawieszenia poboru akcyzy i zwolniony z akcyzy ze względu na przeznaczenie zgodnie z art. 32 ust. 4 pkt 2 i 4 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (Dz. U. 2009 Nr 3, poz. 11, z późn. zm.; dalej: „ustawa akcyzowa”), tj. jako wykorzystywany do produkcji produktów nieprzeznaczonych do spożycia przez ludzi.

W związku z tym, jest skażony substancjami, o których mowa w § 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 31 października 2018 r. w sprawie środków skażających alkohol etylowy (Dz. U. z 2018 r., poz. 2158; dalej: „rozporządzenie ws. skażeń”) – w zakresie skażeń przewidzianych dla alkoholu wykorzystywanego do produkcji kosmetyków i chemii gospodarczej, w tym w szczególności:

1. mieszaniną alkoholu izopropylowego 2000 ml i benzoesanu denatonium 1 g lub alkoholu tert-butylowego 78 g i benzoesanu denatonium 1 g lub ftalan dietylu 1000 ml, lub alkohol benzylowy 3000 ml, lub nipagina (aseptina) 3000 g, w ilości minimalnej na 1 hl alkoholu 100% vol, w przypadku produkcji wyrobów kosmetycznych i toaletowych,
2. mieszaniną alkoholu izopropylowego 2000 ml i benzoesanu denatonium 1 g lub alkoholu tert-butylowego 78 g i benzoesanu denatonium 1 g, w ilości minimalnej na 1 hl alkoholu 100%, w przypadku produkcji (m.in.) mydła i detergentów, środków myjących i czyszczących.
   
   

Alkohol etylowy jest zużywany w zakładzie Spółki m.in. do produkcji kosmetyków i artykułów chemicznych, mycia linii produkcyjnych i instalacji, a także w celu badania próbek wyrobów gotowych. Ze względu na fakt, że jest nabywany w procedurze zawieszenia poboru akcyzy do składu podatkowego – pozostaje pod kontrolą akcyzową. Nie jest stosowany do napędu silników spalinowych, ani wykorzystywany w produktach przeznaczonych do takiego użycia.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy alkohol etylowy klasyfikowany do kodu CN 2207 20, wykorzystywany do produkcji produktów nieprzeznaczonych do spożycia przez ludzi i skażony środkami skażającymi, określonymi w rozporządzeniu ws. skażeń przewidzianymi dla tego wykorzystania, jest, w rozumieniu ustawy o VAT, benzyną silnikową i w związku z tym podlega na podstawie art. 103 ust. 5aa pkt 2) ustawy o VAT obowiązkom, o których mowa w ust. 5a tego przepisu?

Zdaniem Wnioskodawcy, alkohol etylowy skażony o kodzie CN 2207 20, skażony nie jest benzyną silnikową, o której mowa w art. 103 ust. 5aa pkt 2) ustawy o VAT, w związku z czym nie jest objęty obowiązkami, o których mowa w art. 103 ust. 5a tej ustawy.

Uzasadnienie

Z dniem 1 września 2019 r. weszły w życie regulacje tzw. drugiego pakietu paliwowego, tj. ustawy z dnia 4 lipca 2019 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. 2019 r., poz. 1520) wprowadzające katalog wyrobów, wobec których podatnicy mają obowiązek przyspieszonej wpłaty podatku VAT przy nabyciu wewnątrzwspólnotowym, w trybie przewidzianym w art. 103 ust. 5a ustawy o VAT (tj. pakietu paliwowego).

Zgodnie z uzasadnieniem ustawy nowelizującej, wprowadzenie katalogu towarów podlegających obowiązkom pakietu paliwowego ma zapobiec wątpliwościom co do zakresu stosowania tych przepisów w odniesieniu do produktów ropopochodnych, które mogą być stosowane zarówno do napędu pojazdów, jak i stanowić surowiec do produkcji innych towarów Ma to zapobiegać działaniom nieuczciwych podatników, „którzy dokonując de facto przywozu paliw ciekłych deklarują jednocześnie, że przewożone towary są przeznaczone do celów innych niż do napędu silników spalinowych albo wytwarzania innych towarów ropopochodnych” – i ograniczać możliwości omijania obowiązków koncesyjnych i podatkowych (zob. dr. sejm. 3499 z dnia 7 czerwca 2019 r., s. 27).

Zgodnie z ust. 5aa pkt 2) ustawy o VAT, obowiązki tzw. pakietu paliwowego dotyczą: „benzyn silnikowych (CN 2710 12 25 – z wyłączeniem benzyn lakowych i przemysłowych, CN 2710 12 41, CN 2710 12 45, CN 2710 12 49, CN 2710 12 51, CN 2710 12 59, CN 2710 12 90, CN 2207 20 00)”.

Do kodu CN 2207 20 klasyfikowane są wyroby różniące się składem i sposobami wykorzystania. Już w nocie wyjaśniającej do pozycji CN 2207 podkreśla się, że „alkohol etylowy jest używany w przemyśle do różnych celów, np. jako rozpuszczalnik w produkcji chemikaliów, lakierów itd., do ogrzewania lub oświetlenia, do produkcji napojów alkoholowych”. Produktami przypisanymi do kodu CN 2207 20 będą zarówno – wykorzystywane do napędu silników spalinowych – bioetanol E-100 czy mieszanina etanolu i benzyny (benzyna E-85), jak i alkohol skażony bitrexem i ftalanem dwuetylu, wchodzący w skład artykułu chemicznego (wyrobu gotowego), niemający zastosowań paliwowych.

Należy również zwrócić uwagę na literalne brzmienie przepisu wyliczającego alkohol skażony wśród produktów objętych tzw. przyspieszonym VAT. Art. 103 ust. 5aa pkt 2) ustawy o VAT wymienia alkohol o kodzie CN 2207 20 wśród benzyn silnikowych. Pojęcie „benzyny silnikowej” zostało bliżej określone na gruncie ustawy o VAT w zał. 13 cz. II poz. 10 tej ustawy. Mówi ona o benzynach silnikowych przeznaczonych do napędu silników spalinowych i odsyła do przepisów o podatku akcyzowym. Te z kolei nie wymieniają alkoholu skażonego wśród benzyn silnikowych w art. 89 ust. 1 pkt 2), a w kategorii napojów alkoholowych w art. 93 ustawy akcyzowej.

W ocenie Spółki, alkoholu skażonego zużywanego do produkcji kosmetyków i artykułów chemii gospodarczej, nie sposób uznać także, nawet w najszerszym rozumieniu, za przeznaczone na paliwa silnikowe – ponieważ w działalności Spółki nigdy nie zostaną wykorzystane, ani zbyte w tym charakterze.

Spółka zwraca uwagę, że rozporządzenie ws. skażeń, w § 2 pkt 1) i 2) przewiduje osobną mieszaninę skażającą dla alkoholu etylowego wykorzystywanego do produkcji kosmetyków i środków czyszczących. Z kolei w pkt 7) tego przepisu, przewiduje się osobne skażenie dla alkoholu etylowego wykorzystywanego do produkcji biopaliw, tj. za pomocą mieszaniny benzyny silnikowej 3000 ml, eteru etylo-tert-butylowego (ETBE) 2000 ml i alkoholu izopropylowego 1000 ml, w ilości minimalnej na 1 hl alkoholu 100% vol.

Także przepisy innych aktów prawnych odnoszące się do pojęcia „benzyny silnikowej” wykluczają taką kwalifikację alkoholu zużywanego do celów niepaliwowych:

• Art. 2 ust. 1 pkt 4 lit. a) ustawy z dnia 25 sierpnia 2006 r. o systemie monitorowania i kontrolowania jakości paliw (Dz. U. 2006 Nr 169, poz. 1200, z późn. zm.) mówi o benzynach silnikowych, „które mogą zawierać biowęglowodory ciekłe lub do 10,0% objętościowo innych biokomponentów lub do 22,0% objętościowo eteru etylo-tert-butylowego lub eteru etylo-tert-amylowego, o których mowa w ustawie o biokomponentach i biopaliwach, stosowane w szczególności w pojazdach oraz rekreacyjnych jednostkach pływających, wyposażonych w silniki z zapłonem iskrowym”,
  

• Zał. A pkt 3.4.12. rozporządzenia PE i Rady z dnia 22 października 2008 r. w sprawie statystyki energii (Dz. Urz. UE 2017 L 292 s. 3 z 10.11.2017 z późn. zm.), do którego odwołują się przepisy Prawa Energetycznego (zob. niżej), zawiera określenie benzyny silnikowej, zgodnie z którym „składa się z mieszanki lekkich węglowodorów, których temperatura destylacji mieści się w zakresie 35-215 °C. Wykorzystywana jest jako paliwo do silników o zapłonie iskrowym w pojazdach lądowych. Benzyna silnikowa może zawierać dodatki, utleniacze i środki zwiększające liczbę oktanową, w tym związki ołowiu. Obejmuje domieszki do benzyny silnikowej (z wyjątkiem dodatków/utleniaczy), jak np. alkilaty, izomerat, reformat, krakowana benzyna przeznaczona do komponowania benzyny silnikowej. Benzyna silnikowa stanowi zbiór produktów, do którego należą biobenzyna mieszana (biobenzyna w benzynie silnikowej) i benzyna inna niż biobenzyna”. Spółka zwraca uwagę, że przepis ten nie wskazuje na objęcie pojęciem „benzyny silnikowej” alkoholu skażonego zużywanego do produkcji kosmetyków i artykułów chemii gospodarczej.
  

• Art. 3 pkt 3b) Prawa Energetycznego z dnia 10 kwietnia 1997 r. (Dz. U. 1997 Nr 54, poz. 348, z późn. zm.) wymienia benzyny silnikowe wśród paliw ciekłych. Paliwa ciekłe zaś odnosi do treści definicji z ww. unijnego rozporządzenia ws. statystyki energii, a szczegółowy wykaz przewiduje w rozporządzeniu Ministra Energii z dnia 15 grudnia 2016 r. w sprawie szczegółowego wykazu paliw ciekłych, których wytwarzanie, magazynowanie lub przeładunek, przesyłanie lub dystrybucja, obrót, w tym obrót z zagranicą, wymaga koncesji oraz których przywóz wymaga wpisu do rejestru podmiotów przywożących (Dz. U. 2016, poz. 2039, z późn. zm.; dalej: „rozporządzenie ws. wykazu paliw”) – bez względu na przeznaczenie wymienionych wyrobów. § 1 i 2 pkt 4) ww. rozporządzenia są w swoim brzmieniu identyczne niż przepis art. 103 ust. 5aa pkt 2) będący przedmiotem niniejszego wniosku. Jednakże, przepisy Prawa Energetycznego wymieniają jako paliwa ciekłe, a wraz z nimi benzyny silnikowe, wszystkie wyliczone wyroby bez względu na ich przeznaczenie. Zarówno analogiczny przepis art. 103 ust. 5aa pkt 2) ustawy o VAT, jak i inne regulacje tej ustawy oraz będące przedmiotem odesłania przepisy ustawy akcyzowej – nie zawierają takiego zastrzeżenia.
  

• Także na gruncie ustawy z dnia 25 sierpnia 2006 r. o biokomponentach i biopaliwach ciekłych (Dz. U. 2006 Nr 169, poz. 1199, z późn. zm.) w art. 2 ust. 1 pkt 11) benzyny silnikowe określono jako „zawierające powyżej 10,0% objętościowo biokomponentów lub powyżej 22,0% objętościowo eterów z wyłączeniem benzyn silnikowych zawierających biowęglowodory ciekłe” (lit. a), a sam alkohol etylowy (bioetanol) – jako stanowiący „samoistne paliwo”. Bioetanol został wymieniony także w pkt 4) tego przepisu wśród biokomponentów. Żaden z tych przypadków nie obejmuje każdego alkoholu etylowego, w tym takiego, który jest specyficznie przygotowany do produkcji kosmetyków i artykułów chemii gospodarczej – i w tym charakterze zużywany.
  
  

Nadto, należy zwrócić uwagę, że alkohol etylowy skażony o kodzie CN 2207 20, który został objęty obowiązkiem przyspieszonej wpłaty podatku VAT co do zasady nie stanowi paliwa, a może być dopiero używany jako dodatek do paliwa. Tymczasem, zgodnie ze stanowiskiem Ministerstwa Finansów, produkty z przeznaczeniem do wytwarzania paliw silnikowych nie są objęte regulacjami pakietu paliwowego gdyż nie są same w sobie paliwami.

Na etapie prac ustawodawczych podkreślano, że objęcie regulacjami pakietu paliwowego alkoholu skażonego o kodzie CN 2207 20 ma służyć ograniczeniu nadużyć poprzez deklarowanie innego (niepaliwowego) przeznaczenia wyrobów, podczas gdy w rzeczywistości będą podlegały obrotowi jako paliwa silnikowe. Tym samym, ustawodawca uzależnia objęcie danego wyrobu pakietem paliwowym od możliwego przeznaczenia paliwowego.

Spółka podkreśla, że z racji nabywania i zużywania produktu w procedurze zawieszenia poboru akcyzy, w składzie podatkowym, alkohol skażony znajduje się pod stałą kontrolą. W związku z tym, wobec nie tylko nabywania, ale i zużywania całości alkoholu na cele niepaliwowe we własnym zakresie – nawet w przypadku uznania alkoholu Spółki za produkt potencjalnie paliwowy ryzyko związane z deklarowanym przeznaczeniem jest zerowe.

Na marginesie, Spółka zwraca uwagę, że zgodnie z przepisami Prawa Energetycznego jest zobowiązana – na podstawie § 2 pkt 4 rozporządzenia ws. wykazu paliw uzyskać wpis do rejestru podmiotów przywożących – bez względu na przeznaczenie nabywanego i zużywanego alkoholu. Co więcej, na podstawie art. 43d ust. 1 Prawa Energetycznego Spółka ma obowiązek składania comiesięcznych sprawozdań o ilości przywiezionego alkoholu skażonego. W związku z powyższym, w ocenie Spółki ryzyko, na które zwracał uwagę ustawodawca obejmując alkohol etylowy skażony obowiązkami pakietu paliwowego – w przypadku podmiotów takich jak Spółka nie występuje.

W ocenie Spółki, art. 103 ust. 5aa pkt 2) ustawy o VAT, wymieniając wyrób o kodzie CN 2207 20 wśród benzyn silnikowych objętych tym przepisem, obejmuje szczególną kategorię wyrobów wykorzystywanych jako paliwo silnikowe. Przykładowo, będą to znane na rynku benzyny E-85 czy E-100. Nie ma natomiast podstaw do uznania, że nabywanie i zużycie alkoholu o tym samym kodzie CN na cele niepaliwowe, specjalnie przystosowanego do produkcji kosmetyków i artykułów chemii gospodarczej, mieści się w zakresie benzyn silnikowych w rozumieniu ustawy o VAT. Także różne, indywidualne metody skażeń sformułowane w rozporządzeniu ws. skażeń świadczą o tym, że alkohol skażony będący paliwem i alkohol skażony wykorzystywany do produkcji kosmetyków i artykułów chemii gospodarczej – to w istocie dwa różne produkty.

Powyższe potwierdza literalne brzmienie definicji benzyny silnikowej występujących w przepisach prawa, w szczególności rezygnacja z pełnego powtórzenia definicji z art. 3 pkt 3b) Prawa Energetycznego („bez względu na przeznaczenie”) w związku z § 2 pkt 4) rozporządzenia ws. wykazy paliw – świadczy o tym, że alkohol etylowy skażony o kodzie CN 2207 20 zużywany do produkcji kosmetyków i artykułów chemii gospodarczej, w celach nie paliwowych, nie może być traktowany jako „benzyna silnikowa” na gruncie przepisów ustawy o VAT.

Stanowisko Spółki potwierdza również Ministerstwo Finansów, które wypowiedziało się w odniesieniu do objęcia pakietem paliwowym biokomponentów. Ministerstwo Finansów potwierdziło, że wyroby wykorzystywane do produkcji paliw silnikowych nie podlegają obowiązkom tzw. przyspieszonego VAT.

Nadto, w przypadku Spółki, ze względu na objęcie nabywanego i zużywanego wyrobu kontrolą wynikającą z zastosowania procedury zawieszenia poboru akcyzy, wykorzystania w składzie podatkowym oraz objęcie obowiązkami przewidzianymi przepisami Prawa Energetycznego – z praktycznego punktu widzenia eliminują ryzyko wystąpienia nadużyć.

W związku z powyższym, Spółka wnosi jak na wstępie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174, z późn. zm.), zwanej dalej „ustawą”, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów na terytorium kraju;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
   
   

Przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii (art. 2 pkt 6 ustawy).

W myśl art. 9 ust. 1 ustawy, przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4, rozumie się nabycie prawa do rozporządzania jak właściciel towarami, które w wyniku dokonanej dostawy są wysyłane lub transportowane na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium państwa członkowskiego rozpoczęcia wysyłki lub transportu przez dokonującego dostawy, nabywcę towarów lub na ich rzecz.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Na mocy art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Stosownie do art. 17a ustawy, płatnikiem podatku od wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, o którym mowa w art. 103 ust. 5a pkt 1 i 2, jest odpowiednio zarejestrowany odbiorca lub podmiot prowadzący skład podatkowy, dokonujący na rzecz podmiotu, o którym mowa w art. 48 ust. 9 lub art. 59 ust. 8 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym, wewnątrzwspólnotowego nabycia w rozumieniu przepisów o podatku akcyzowym.

W przypadku wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, o którym mowa w art. 103 ust. 5a, podatnik jest obowiązany składać naczelnikowi urzędu skarbowego właściwemu w sprawie rozliczania podatku akcyzowego deklaracje o należnych kwotach podatku za okresy miesięczne, w terminie do 5. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym powstał obowiązek ich zapłaty. W przypadku, o którym mowa w art. 17a, deklarację składa płatnik – art. 99 ust. 11a ustawy.

W myśl art. 103 ust. 5a ustawy, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 września 2019 r., w przypadku wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, o których mowa w ust. 5aa, podatnik jest obowiązany, bez wezwania naczelnika urzędu skarbowego, do obliczania i wpłacania kwot podatku na rachunek urzędu skarbowego właściwego w zakresie wpłat podatku akcyzowego:

1. w terminie 5 dni od dnia, w którym towary te zostały wprowadzone do określonego we właściwym zezwoleniu miejsca odbioru wyrobów akcyzowych – jeżeli towary są nabywane wewnątrzwspólnotowo w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym przez zarejestrowanego odbiorcę z zastosowaniem procedury zawieszenia poboru akcyzy zgodnie z przepisami o podatku akcyzowym;
2. w terminie 5 dni od dnia wprowadzenia tych towarów z terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju do składu podatkowego;
3. z chwilą przemieszczenia tych towarów na terytorium kraju – jeżeli towary są przemieszczane poza procedurą zawieszenia poboru akcyzy zgodnie z przepisami o podatku akcyzowym.
   
   

Stosownie do art. 103 ust. 5aa ustawy, przepis ust. 5a stosuje się do następujących towarów:

1. benzyn lotniczych (CN 2710 12 31);
2. benzyn silnikowych (CN 2710 12 25 – z wyłączeniem benzyn lakowych i przemysłowych, CN 2710 12 41, CN 2710 12 45, CN 2710 12 49, CN 2710 12 51, CN 2710 12 59, CN 2710 12 90, CN 2207 20 00);
3. gazu płynnego (LPG) – (CN 2711 12, CN 2711 13, CN 2711 14 00, CN 2711 19 00);
4. olejów napędowych (CN 2710 19 43, CN 2710 20 11);
5. olejów opałowych (CN 2710 19 62, CN 2710 19 64, CN 2710 19 68, CN 2710 20 31, CN 2710 20 35, CN 2710 20 39, CN 2710 20 90);
6. paliw typu benzyny do silników odrzutowych (CN 2710 12 70);
7. paliw typu nafty do silników odrzutowych (CN 2710 19 21);
8. pozostałych olejów napędowych (CN 2710 19 46, CN 2710 19 47, CN 2710 19 48, CN 2710 20 15, CN 2710 20 17, CN 2710 20 19);
9. paliw ciekłych w rozumieniu ustawy z dnia 25 sierpnia 2006 r. o systemie monitorowania i kontrolowania jakości paliw (Dz. U. z 2019 r. poz. 660), które nie zostały ujęte w pkt 1-4 i 6-8;
10. biopaliw ciekłych w rozumieniu ustawy z dnia 25 sierpnia 2006 r. o biokomponentach i biopaliwach ciekłych (Dz. U. z 2019 r. poz. 1155, 1123 i 1210);
11. pozostałych towarów, o których mowa w art. 86 ust. 2 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym, wymienionych w załączniku nr 1 do tej ustawy, bez względu na kod CN.
    
    

Do towarów, o których mowa w ust. 5aa, stosuje się klasyfikację w układzie odpowiadającym Nomenklaturze Scalonej (CN) zgodną z rozporządzeniem Rady (EWG) nr 2658/87 z dnia 23 lipca 1987 r. w sprawie nomenklatury taryfowej i statystycznej oraz w sprawie Wspólnej Taryfy Celnej (Dz. Urz. WE L 256 z 07.09.1987, str. 1, z późn. zm. – Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 2, t. 2, str. 382, z późn. zm.). Zmiany w Nomenklaturze Scalonej (CN) nie powodują zmian opodatkowania podatkiem towarów wymienionych w ust. 5aa, jeżeli nie zostały określone w ustawie – art. 103 ust. 5ab ustawy.

Zgodnie z art. 103 ust. 5b ustawy, w przypadku, o którym mowa w ust. 5a pkt 3, obliczenie i wpłacenie kwoty podatku może nastąpić w terminie 5 dni od otrzymania towarów na terytorium kraju, jeżeli podatnik, najpóźniej na 3 dni robocze przed przemieszczeniem towarów na terytorium kraju, złoży do naczelnika urzędu skarbowego właściwego w sprawie rozliczania podatku akcyzowego zgłoszenie o planowanym nabyciu wewnątrzwspólnotowym, o którym mowa w art. 78 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym.

Przepisy ust. 5a pkt 1 i 2 stosuje się odpowiednio, jeżeli podatek jest pobierany przez płatnika – art. 103 ust. 5c ustawy.

Organem właściwym w zakresie zobowiązań z tytułu kwot podatku, o których mowa w ust. 5a, jest organ podatkowy właściwy w sprawie rozliczania podatku akcyzowego – art. 103 ust. 5d ustawy.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca w ramach swojej działalności nabywa wewnątrzwspólnotowo alkohol etylowy o kodzie CN 2207 20, który jest zużywany w zakładzie Spółki m.in. do produkcji kosmetyków i artykułów chemicznych, mycia linii produkcyjnych i instalacji, a także w celu badania próbek wyrobów gotowych.

Według Nomenklatury Scalonej (CN) – zgodnej z ww. rozporządzeniem Rady (EWG) nr 2658/87 z dnia 23 lipca 1987 r. w sprawie nomenklatury taryfowej i statystycznej oraz w sprawie Wspólnej Taryfy Celnej – kod CN 2207 20 obejmuje alkohol etylowy i pozostałe wyroby alkoholowe, o dowolnej mocy, skażone.

Natomiast w uwagach dodatkowych zawartych w Dziale 22 Napoje bezalkoholowe, alkoholowe i ocet ww. Nomenklatury Scalonej (CN) w pkt 12 wskazano, że:

Podpozycja 2207 20 obejmuje mieszaniny alkoholu etylowego używane jako surowiec do produkcji paliw do pojazdów silnikowych o objętościowej mocy alkoholu 50% lub większej i skażone jedną lub większą liczbą następujących substancji:

1. benzyna samochodowa (zgodna z EN 228);
2. eter etylo-tert-butylowy (eter tert-butylo-etylowy, ETBE);
3. eter tert-butylo-metylowy (MTBE);
4. 2-metylopropan-2-ol (alkohol tert-butylowy, trzeciorzędowy alkohol butylowy, TBA);
5. 2-metylopropan-1-ol (2-metylo-1-propanol, izobutanol);
6. propan-2-ol (alkohol izopropylowy, 2-propanol, izopropanol).
   
   

Substancje skażające, o których mowa w lit. e) i f) akapitu pierwszego, muszą być stosowane w połączeniu co najmniej z jedną z substancji skażających wymienionych w lit. od a) do d) akapitu pierwszego.

Mając na uwadze powołane wyżej przepisy prawa oraz okoliczności sprawy należy stwierdzić jednoznacznie, że w stosunku do towarów wymienionych w art. 103 ust. 5aa ustawy, zastosowanie znajdują obowiązki określone w art. 103 ust. 5a ustawy. Przy czym podkreślenia wymaga, że wykaz towarów określony w art. 103 ust. 5aa ustawy, obejmuje konkretnie określone wyroby, niezależnie od tego, w jakim celu są one przywożone.

Nabywany zaś przez Wnioskodawcę towar – sklasyfikowany wg kodu CN 2207 20 alkohol etylowy i pozostałe wyroby alkoholowe, o dowolnej mocy, skażone – został wskazany przez ustawodawcę w art. 103 ust. 5aa pkt 2 ustawy i zaliczony do benzyn silnikowych w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług.

W konsekwencji nabywany towar, tj. alkohol etylowy skażony o kodzie CN 2207 20 – wbrew temu co twierdzi Zainteresowany – został wymieniony w ustawie o podatku VAT w kategorii benzyn silnikowych bez jakiegokolwiek wyłączenia i w związku z tym podlega, na podstawie art. 103 ust. 5aa pkt 2 ustawy, obowiązkom, o których mowa w art. 103 ust. 5a ustawy.

Podnoszona natomiast we wniosku okoliczność, że nabywany alkohol etylowy zużywany jest do produkcji kosmetyków i artykułów chemii gospodarczej, w świetle treści art. 103 ust. 5a ustawy, w związku ust. 5aa tego artykułu, nie ma żadnego znaczenia. Ustawodawca do grupy towarów wskazanych w art. 103 ust. 5aa pkt 2 ustawy i oznaczonych jako „benzyny silnikowe” zaliczył alkohol etylowy skażony o kodzie CN 2207 20 i nie wskazał dla tego towaru żadnych wyłączeń czy zastrzeżeń. Tym samym każdy towar, bez względu na jego przeznaczenie, zaliczony do grupy CN 2207 20 podlega obowiązkom wynikającym z art. 103 ust. 5a ustawy.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy uznać należy za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Zainteresowanego i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione we wniosku, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Jednocześnie podkreślić należy, iż tut. Organ wydając interpretację przepisów prawa podatkowego na podstawie art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej nie prowadzi postępowania podatkowego w rozumieniu tej ustawy. Niniejsza interpretacja indywidualna ogranicza się wyłącznie do udzielenia pisemnej informacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w okolicznościach zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę. Tut. Organ informuje, iż nie jest właściwy do przeprowadzenia postępowania dowodowego, które w przedmiotowej sprawie umożliwiłoby weryfikację opisanego zdarzenia przyszłego.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, wydana interpretacja traci swą aktualność.

Jednocześnie należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku opisu sprawy, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.