Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
1061-IPTPB3.4511.860.2016.8.19-S.SJ
z 19 grudnia 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 oraz art. 14h ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.) w związku z art. 223 ust. 1 ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. – Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz. U. z 2016 r., poz. 1948, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej po ponownym rozpatrzeniu sprawy w związku z prawomocnym wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Kielcach z dnia 22 czerwca 2019 r., sygn. akt I SA/Ke 289/17 (data wpływu prawomocnego wyroku 25 października 2019 r.) oraz z wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 6 sierpnia 2019 r., sygn. akt II FSK 2971/17 stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 2 listopada 2016 r. (data wpływu 7 listopada 2016 r.), uzupełnionym pismem z dnia 27 grudnia 2016 r. (data wpływu 28 grudnia 2016 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika w związku z odprowadzeniem składek na ubezpieczenie społeczne i na ubezpieczenie zdrowotne za byłych i obecnych zleceniobiorców –jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 7 listopada 2016 r. wpłynął do Organu podatkowego ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych.

Z uwagi na braki wniosku, Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów, na podstawie art. 169 § 1 i § 2 w związku z art. 14h ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 5 pkt 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643), pismem z dnia 13 grudnia 2016 r., nr 1061-IPTPB3.4511.860.2016.1.PM, wezwał Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie zostało skutecznie doręczone w dniu 19 grudnia 2016 r., o czym świadczy adnotacja na potwierdzeniu odbioru przesyłki.

Dnia 28 grudnia 2016 r. wpłynęło uzupełnienie wniosku z dnia 27 grudnia 2016 r., (nadane dnia 27 grudnia 2016 r. w polskiej placówce pocztowej.

Dotychczasowy przebieg postępowania.

Po rozpatrzeniu przedmiotowego wniosku, w dniu 13 stycznia 2017 r. Organ podatkowy wydał dla Wnioskodawcy indywidualną interpretację przepisów prawa podatkowego nr 1061-IPTPB3.4511.860.2016.2.PM, dotyczącą podatku dochodowego od osób fizycznych, w której uznał za nieprawidłowe stanowisko Wnioskodawcy w zakresie obowiązków płatnika w związku z odprowadzeniem składek na ubezpieczenie społeczne i na ubezpieczenie zdrowotne za byłych i obecnych zleceniobiorców.

W powyższej interpretacji indywidualnej Organ stwierdził, że zapłacone przez Wnioskodawcę z własnych środków zaległe składki w części, w której powinny być one pokryte z dochodu zleceniobiorcy w stosunku do zleceniobiorców, z którymi w dniu zapłaty tych składek Wnioskodawca miał zawarte umowy zlecenia, stanowią dla tych osób przychody z działalności wykonywanej osobiście, o których mowa w art. 13 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Oznacza to, że w takim przypadku Wnioskodawca winien zgodnie z art. 41 ust. 1 ww. ustawy obliczyć, pobrać i odprowadzić zaliczkę na podatek od dochodu z umowy zlecenia. Natomiast w stosunku do byłych zleceniobiorców, z którymi, na dzień zapłaty składek, nie łączyły już Wnioskodawcy umowy zlecenia – jeśli osoby te nie zwróciły Wnioskodawcy zapłaconych za nich składek na ubezpieczenie – zapłacone przez Wnioskodawcę z własnych środków zaległe składki w części, w której powinny być one pokryte z dochodu zleceniobiorcy, stanowią dla tych osób przysporzenie majątkowe, które należało kwalifikować do przychodów z innych źródeł, o których mowa w art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W konsekwencji, na Wnioskodawcy nie ciążył obowiązek poboru zaliczki na podatek, a jedynie obowiązek sporządzenia „Informacji o wypłaconym stypendium, o przychodach z innych źródeł oraz o niektórych dochodach z kapitałów pieniężnych” (PIT-8C), stosownie do postanowień art. 42a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wnioskodawca na interpretację indywidualną przepisów prawa podatkowego z dnia 13 stycznia 2017 r., nr 1061-IPTPB3.4511.860.2016.2.PM, wniósł pismem z dnia 1 lutego 2017 r. (data wpływu 2 lutego 2017 r.), wezwanie do usunięcia naruszenia prawa w ww. interpretacji indywidualnej

W odpowiedzi na powyższe wezwanie do usunięcia naruszenia prawa Organ podatkowy pismem z dnia z dnia 25 lutego 2017 r., nr 1061-IPTPB3.4511.860.2016.3.PM stwierdził brak podstaw do zmiany ww. indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego.

Na interpretację indywidualną przepisów prawa podatkowego z dnia 13 stycznia 2017 r., nr 1061-IPTPB3.4511.860.2016.2.PM, Pełnomocnik Wnioskodawcy – wniósł skargę z dnia 3 kwietnia 2017 r. do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (data stempla pocztowego 3 kwietnia 2017 r., data wpływu 7 kwietnia 2017 r.).

Organ podatkowy pismem z dnia 27 kwietnia 2017 r. nr 1061-IPTPB3.4511.860.2016.4.JŚ udzielił odpowiedzi na skargę z wnioskiem o jej oddalenie.

Wojewódzki Sąd Administracyjny wyrokiem z dnia 22 czerwca 2017 r., uchylił zaskarżoną interpretację indywidualną Organu podatkowego z dnia 13 stycznia 2017 r., nr 1061-IPTPB3.4511.860.2016.2.PM w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych.

Po otrzymaniu nieprawomocnego orzeczenia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego z dnia 22 czerwca 2017 r., (data wpływu 17 lipca 2017 r.), Organ podatkowy wniósł pismem z dnia 16 sierpnia 2017 r., nr 0110-KWR5.4021.31.2017.2 do Naczelnego Sądu Administracyjnego skargę kasacyjną.

W dniu 18 września 2019 r. do tutejszego Organu wpłynął wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 6 sierpnia 2019 r., sygn. akt II FSK 2971/17, oddalający skargę kasacyjną Organu od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego z dnia 22 czerwca 2017 r.

Następnie w dniu 25 października 2019 r. do tutejszego Organu wpłynęło prawomocne orzeczenie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego z dnia 22 czerwca 2017 r. wraz z aktami sprawy.

W myśl art. 153 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2019 r., poz. 2325), ocena prawna i wskazania co do dalszego postępowania wyrażone w orzeczeniu sądu wiążą w sprawie organy, których działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania było przedmiotem zaskarżenia, a także sądy, chyba że przepisy prawa uległy zmianie.

Wskutek powyższego, wniosek wymaga ponownego rozpatrzenia przez tutejszy Organ.

W związku z powyższym, wniosek Wnioskodawcy z dnia 2 listopada 2016 r. (data wpływu 7 listopada 2016 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika w związku z odprowadzeniem składek na ubezpieczenie społeczne i na ubezpieczenie zdrowotne za byłych i obecnych zleceniobiorców podlega ponownemu rozpatrzeniu.

Zgodnie z treścią art. 223 ust. 1 ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. – Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz. U. z 2016 r., poz. 1948, z późn. zm.), postępowania dotyczące wydawania interpretacji indywidualnych przepisów prawa podatkowego wszczęte i niezakończone przed dniem wejścia w życie ustawy, o której mowa w art. 1, przejmuje Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Spółka prowadzi działalność gospodarczą w zakresie budowy konstrukcji stalowych, budowy konstrukcji energetycznych, profesjonalnej obróbki metalu maszynami CNC, lakierowania tworzyw sztucznych, produkcji wag mechanicznych, serwisu wag elektronicznych, projektowania procesów technologicznych, prowadzenia kooperacji w zakresie budowy prototypów, podzespołów i wyrobów gotowych.

Spółka w latach 2013-2015 zatrudniała pracowników na podstawie umów o pracę i zleceniobiorców, m.in. na podstawie umów o dzieło. W związku z otrzymywaniem przez ww. osoby przychodów z tytułów umów o dzieło, Spółka jako płatnik pobierała zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych od wypłacanych wynagrodzeń. W wyniku kontroli przeprowadzonej przez właściwy dla podmiotu Wnioskującego Zakład Ubezpieczeń Społecznych, organ kontrolujący przekształcił zawarte przez Wnioskodawcę w latach 2013, 2014 oraz 2015 umowy o dzieło na umowy zlecenia.

Powyższe skutkowało koniecznością naliczenia przez Spółkę (jako płatnika) składek na ubezpieczenie emerytalne, rentowe, zdrowotne, Fundusz Pracy i Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych od przychodu powstałego z przekwalifikowanych umów. Należne po przekształceniu składki zostały w całości zapłacone przez Wnioskodawcę (jako płatnika). Tym samym również składki, które winien zapłacić zleceniobiorca z własnych środków, zapłacił za niego zleceniodawca.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca wskazał, że zapłata składek dotyczyła byłych i obecnych zleceniodawców. Należne składki na ubezpieczenie społeczne i na ubezpieczenie zdrowotne po przekształceniu umów o dzieło na umowy zlecenia zostały zapłacone w całości przez płatnika w dniu 3 czerwca 2016 r.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w związku z powyższym stanem faktycznym odprowadzona za byłych i obecnych zleceniobiorców Wnioskodawcy część składki na ubezpieczenie społeczne i ubezpieczenie zdrowotne, która powinna być sfinansowana przez zleceniobiorców Wnioskodawcy, stanowi dla zleceniobiorców świadczenie generujące przychód podatkowy, podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych i czy Spółka ma obowiązek pobrać zaliczki na podatek od ich wartości?

Zdaniem Wnioskodawcy, wartość zaległych składek odprowadzonych przez Spółkę jako płatnika nie stanowi dochodu podlegającego opodatkowaniu. Odprowadzenie zaległych składek na ubezpieczenie emerytalne, rentowe, zdrowotne, Fundusz Pracy i Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych nie stanowi bowiem świadczenia na rzecz zleceniobiorcy, lecz realizację obowiązku publicznoprawnego Spółki.

Spółka wadliwie rozliczała w latach 2013-2015 składki na ubezpieczenie społeczne od wynagrodzeń wypłacanych zleceniobiorcom, nie wywiązując się tym samym z obowiązków płatnika nałożonych przez ustawę z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych. Dokonane – po przeprowadzonej przez Zakład Ubezpieczeń Społecznych kontroli – wpłaty (w tym po wygaśnięciu zawartych umów ze zleceniobiorcami) miały na celu wywiązanie się przez Spółkę z Jej obowiązków jako płatnika. Płatnik wykonał zatem ze zwłoką własne, wynikające z ustawy zobowiązanie publicznoprawne. W żadnym natomiast momencie obowiązek ten nie ciążył na uprawnionym z ubezpieczenia. Obowiązki płatnika w sposób jednoznaczny określone zostały w art. 46 ust. 1 ustawy o ubezpieczeniach społecznych, w myśl którego płatnik składek jest obowiązany według zasad wynikających z przepisów ustawy obliczać, potrącać z dochodów ubezpieczonych, rozliczać oraz opłacać należne składki za każdy miesiąc kalendarzowy. Wykonania zaległego zobowiązania przez płatnika, w zakresie obliczenia, potrącenia z dochodu ubezpieczonego oraz odprowadzania składek na obowiązkowe ubezpieczenia społeczne, nie można utożsamiać z wykonaniem obowiązku za kogoś innego, tj. za byłego zleceniobiorcę.

Zleceniobiorcy, w związku z zaistniałą sytuacją, nie otrzymali ani środków finansowych ani praw majątkowych, które powiększyłyby ich majątek. Odprowadzenie składek skutkuje transferem środków do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych, a nie na rzecz zleceniobiorców. Ponadto składki na ubezpieczenie społeczne w części pracowniczej wyłączone są z opodatkowania, ponieważ podlegają odliczeniu od podstawy opodatkowania. Poza tym, opodatkowanie zaległej składki prowadziłoby do podwójnego opodatkowania tej samej kwoty dochodu, ponieważ pierwotna podstawa opodatkowania została ustalona przez Spółkę bez wyłączenia kwot zaległych składek.

Fakt późniejszego wypłacenia składek (późniejszego wywiązania się z obowiązku prawnego) nie zmienia jej charakteru prawnego, nawet jeżeli w dacie wypłaty nie wiąże już spółki umowa zlecenia. Pozostaje ona nadal składką na ubezpieczenie społeczne.

Stosownie natomiast do art. 26 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.), składki na ubezpieczenie społeczne odliczane są od podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Płatnik składek ubezpieczeniowych uiszczając zalegle składki w części należnej od wynagrodzenia wypłacanego zleceniobiorcy, nie dokonuje żadnego przysporzenia majątkowego, zwiększającego majątek zleceniobiorców (oni sami nie otrzymują od płatnika nieodpłatnych świadczeń).

Pokrycie przez Spółkę zaległych składek na ubezpieczenie społeczne w części należnej od zleceniobiorcy jest wykonaniem obowiązku płatnika ciążącego na Spółce, a tym samym po stronie zleceniobiorcy nie powstaje przychód podlegający opodatkowaniu.

W uzupełnieniu stanowiska w sprawie oceny prawnej przedstawionego we wniosku ORD-IN z dnia 2 listopada 2016 r., Wnioskodawca wskazał, że zdaniem Spółki wartość zaległych składek odprowadzonych przez Spółkę jako płatnika dotyczących zarówno byłych jak i obecnych zleceniobiorców nie stanowi dla nich dochodu podlegającego opodatkowaniu. Odprowadzenie zaległych składek na ubezpieczenie emerytalne, rentowe, zdrowotne nie stanowi bowiem świadczenia na rzecz zleceniobiorcy, lecz realizację obowiązku publicznoprawnego Spółki.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku. Z treści tego przepisu wynika, iż opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody uzyskane przez podatnika, z wyjątkiem tych, które zostały w sposób wyraźny wymienione przez ustawodawcę w katalogu zwolnień przedmiotowych ustawy bądź, od których Minister Finansów zaniechał poboru podatku, w drodze rozporządzenia. Z przepisu art. 11 ust. 1 ww. ustawy wynika, że przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Z ogólnej definicji przychodów zawartej w art. 11 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, iż przychodami są w szczególności otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Z kolei, zgodnie z art. 13 pkt 8 ww. ustawy, za przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2, uważa się przychody z tytułu wykonywania usług, na podstawie umowy zlecenia lub umowy o dzieło, uzyskiwane wyłącznie od osoby fizycznej prowadzącej działalność gospodarczą, osoby prawnej i jej jednostki organizacyjnej oraz jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, właściciela (posiadacza) nieruchomości, w której lokale są wynajmowane, lub działającego w jego imieniu zarządcy albo administratora – jeżeli podatnik wykonuje te usługi wyłącznie dla potrzeb związanych z tą nieruchomością, z wyjątkiem przychodów uzyskanych na podstawie umów zawieranych w ramach prowadzonej przez podatnika pozarolniczej działalności gospodarczej oraz przychodów, o których mowa w pkt 9.

Art. 26 ust. 1 wskazuje, że podstawę obliczenia podatku, z zastrzeżeniem art. 29-30c, art. 30e i art. 30f, stanowi dochód ustalony zgodnie z art. 9, art. 24 ust. 1, 2, 3b-3e, 4-4e i 6 lub art. 24b ust. 1 i 2, lub art. 25, po odliczeniu kwot składek określonych w ustawie z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych zapłaconych w roku podatkowym bezpośrednio na własne ubezpieczenia emerytalne, rentowe, chorobowe oraz wypadkowe podatnika oraz osób z nim współpracujących, potrąconych w roku podatkowym przez płatnika ze środków podatnika, z tym że w przypadku podatnika osiągającego przychody określone w art. 12 ust. 6, tylko w części obliczonej, w sposób określony w art. 33 ust. 4, od przychodu podlegającego opodatkowaniu – odliczenie nie dotyczy składek, których podstawę wymiaru stanowi dochód (przychód) zwolniony od podatku na podstawie ustawy, oraz składek, których podstawę wymiaru stanowi dochód, od którego na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku. Zgodnie z kolei z art. 41 ust. 1 ww. ustawy osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują świadczeń z tytułu działalności, o której mowa w art. 13 pkt 2 i 4-9 oraz art. 18, osobom określonym w art. 3 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 4, zaliczki na podatek dochodowy, stosując do dokonywanego świadczenia, pomniejszonego o miesięczne koszty uzyskania przychodów w wysokości określonej w art. 22 ust. 9 oraz o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b, najniższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1.

Biorąc pod uwagę zacytowane przepisy prawa Wnioskodawca stwierdził, że ustawodawca nałożył na płatnika obowiązek prawidłowego obliczenia, poboru i odprowadzania w ciągu roku podatkowego zaliczek na podatek dochodowy od świadczeń wypłaconych lub postawionych do dyspozycji m.in. zleceniobiorcom, a także sporządzenia i przekazania podatnikowi i urzędowi skarbowemu w ustawowym terminie informacji według ustalonego wzoru.

Spółka uważa, że płatnik składek ubezpieczeniowych, uiszczając obecnie zaległe składki w części należnej od zleceniobiorcy (zarówno byłego jak i obecnego), nie dokonuje żadnego przysporzenia majątkowego, zwiększającego majątek zleceniobiorcy, a zleceniobiorcy nie otrzymują od płatnika nieodpłatnych świadczeń. Składki ubezpieczeniowe zapłacone przez zleceniobiorcę umożliwią dopiero w przyszłości uzyskanie świadczeń z ubezpieczenia społecznego. W wyniku weryfikacji sposobu naliczania składek ubezpieczeniowych przez ZUS, płatnik został zobowiązany do zapłaty zaległych składek ubezpieczeniowych i wykonał własny obowiązek płatnika. Bez znaczenia dla sprawy przy tym jest fakt, że składki te powinny być potrącone z uposażenia zleceniobiorcy wypłacanego w latach 2013-2015.

Uzasadnienie dla prawidłowości swojego stanowiska Wnioskodawca upatruje w przepisach ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz. U. z 2009 r. Nr 205, poz. 1585, z późn. zm.).

Zgodnie z art. 3 ust. 1 pkt 4 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych, zadania z zakresu ubezpieczeń społecznych określone ustawą wykonują m.in. płatnicy składek. Płatnicy składek obliczają, rozliczają i przekazują co miesiąc do Zakładu w całości składki na ubezpieczenia emerytalne, rentowe, wypadkowe oraz chorobowe za ubezpieczonych. Płatnicy składek obliczają części składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe oraz chorobowe finansowane przez ubezpieczonych i po potrąceniu ich ze środków ubezpieczonych przekazują do Zakładu (art. 17 ust. 1 i 2 ww. ustawy). Płatnik składek jest obowiązany według zasad wynikających z przepisów ustawy obliczać, potrącać z dochodów ubezpieczonych, rozliczać oraz opłacać należne składki za każdy miesiąc kalendarzowy (art. 46 ust. 1 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych).

Z przepisów ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych wynika również, że na koncie ubezpieczonego ewidencjonowane są składki oraz informacje dotyczące przebiegu ubezpieczeń społecznych danego ubezpieczonego (art. 4 pkt 7, art. 40 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych). Natomiast na koncie płatnika składek ewidencjonowana jest kwota zobowiązań z tytułu składek oraz innych składek danego płatnika zbieranych przez Zakład, kwoty zapłaconych składek, stan rozliczeń oraz inne informacje dotyczące płatnika składek (art. 4 pkt 8, art. 45 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych). Stosunek prawny łączący ubezpieczonego i ZUS ma charakter gwarancyjny, ponieważ składka jest ceną zabezpieczenia wypłaty przyszłego świadczenia w razie ziszczenia się socjalnego ryzyka. Opłacanie składek na ubezpieczenie społeczne stanowi warunek przyznania świadczeń z ubezpieczenia społecznego w przypadku ziszczenia się zdarzeń wskazanych przez ustawodawcę.

Tym samym, zdaniem Wnioskodawcy, odprowadzona za byłych i obecnych zleceniobiorców część składki na ubezpieczenie społeczne i ubezpieczenie zdrowotne, która powinna być finansowana przez jego zleceniobiorców, nie stanowi dla zleceniobiorców i byłych zleceniobiorców świadczenia generującego przychód podatkowy, który należy zakwalifikować do przychodów z innych źródeł, o których mowa w art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Za brakiem przychodu u ww. zleceniobiorców przemawia również fakt, że ciężar poboru oraz zapłaty nieprawidłowo obliczonych składek spoczywał na płatniku. Nadto, u zleceniobiorców nie powstało z tego tytułu przysporzenie majątkowe, zaś przy prawidłowo pobranej przez płatnika składce ZUS zleceniobiorca miałby możliwość odliczenia składki od przychodu objętego opodatkowaniem, a wówczas tak rozumiany dochód do opodatkowania by nie powstał.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.), odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania pierwotnej interpretacji indywidualnej z dnia
13 stycznia 2017 r., nr 1061-IPTPB3.4511.860.2016.2.PM.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze zdarzeniem przyszłym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.), przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 ustawy Ordynacja podatkowa). Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.