2019.12.31 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0115-KDIT2.4011.8.2019.1.HD
z 31 grudnia 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 31 października 2019 r. (data wpływu 5 listopada 2019 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych otrzymania świadczenia pieniężnego z Wyspy Man – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 5 listopada 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych otrzymania świadczenia pieniężnego z Wyspy Man.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawczyni jest osobą fizyczną mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, stosownie do treści art. 3 ust. 1a pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wnioskodawczyni posiada rezydencję podatkową oraz nieograniczony obowiązek podatkowy w Polsce.

Wnioskodawczyni nie prowadzi działalności gospodarczej.

Dnia 13 listopada 2010 r. Wnioskodawczyni zawarła umowę z firmą P. zarejestrowaną na Kajmanach z faktyczną siedzibą zarządu w Dubaju w Zjednoczonych Emiratach Arabskich. Wskazana umowa miała charakter kontraktu marynarskiego. Spółka P. działa na całym świecie. Wobec powyższego posiada biura w …, Londynie i Singapurze, a także przedstawicielstwa w różnych państwach. Jednakże miejsce faktycznego zarządu, w którym podejmowane są kluczowe decyzje dla przedsiębiorstwa, które eksploatuje statek w komunikacji międzynarodowej, znajduje się w Dubaju w Zjednoczonych Emiratach Arabskich.

Na mocy powyższej umowy Wnioskodawczyni wykonywała pracę na stanowisku nawigator na pokładzie badawczego statku morskiego eksploatowanego w komunikacji międzynarodowej. Na podstawie wskazanego kontraktu Wnioskodawczyni otrzymywała stałe wynagrodzenie roczne płatne w ratach w wysokości i na zasadach określonych w umowie oraz w załączniku nr 2 do ww. umowy. Do wskazanej umowy o pracę raz w roku wystawiane były aneksy, które jedynie miały wpływ na zmianę wysokości wynagrodzenia otrzymywanego przez Wnioskodawczynię. Pozostałe warunki zatrudnienia nie ulegały zmianie. Wynagrodzenie wypłacane było przelewem na rachunek bankowy Wnioskodawczyni przez firmę P. z siedzibą w Dubaju.

Zgodnie z art. 15 ust. 3 Umowy między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Zjednoczonych Emiratów Arabskich w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu z dnia 31 stycznia 1993 r. uzyskiwane wynagrodzenie z tytułu ww. kontraktu będzie podlegało opodatkowaniu wyłącznie w Zjednoczonych Emiratach Arabskich.

Na mocy wskazanego kontraktu w 2019 r. Wnioskodawczyni przebywała poza terytorium Rzeczpospolitej Polskiej 26 dni, tj. w okresie od 1 stycznia do 26 stycznia 2019 r. Natomiast w związku ze zwolnieniem lekarskim od dnia 31 stycznia do dnia 31 sierpnia 2019 r. – Wnioskodawczyni przebywała na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej.

W czasie obowiązywania wskazanego kontraktu, zgodnie z jego § 4.3, Wnioskodawczyni miała prawo do uczestnictwa w planie emerytalnym Spółki. Wnioskodawczyni uiszczała składki w ramach wskazanego planu i nabyła prawo do czerpania z niego korzyści na zasadach i warunkach Planu Emerytalnego P. (dalej: Plan). Plan Emerytalny P. stanowił element składowy ogólnego pakietu świadczeń. Był przeznaczony dla zbudowania długoterminowego zabezpieczenia na czas emerytury poprzez regularną zapłatę składek przez P. (dalej: Spółka). Ponadto Wnioskodawczyni miała możliwość zapłaty składek z własnych oszczędności.

Plan – to zdefiniowany składkowy plan świadczeń emerytalnych, zgodnie z którym Spółka dokonywała regularnie zapłaty składek o określonej minimalnej wartości na Rachunek Inwestycyjny Wnioskodawczyni. Ponadto można było zadeklarować zapłatę składek w wysokości stanowiącej procent pensji, jak określono poniżej. W takim przypadku Spółka dokonywała zapłaty dodatkowej składki na Rachunek Inwestycyjny Wnioskodawczyni. Plan został zaprojektowany tak, aby zapewnić elastyczność poprzez umożliwienie zastosowania planu indywidualnego, zgodnie z którym Wnioskodawczyni ma możliwość przeznaczenia środków inwestycyjnych na swoje własne oszczędności.

Rzeczywiste świadczenie, jakie Wnioskodawczyni otrzyma, będzie zależało między innymi od wielkości wkładu wniesionego w okresie pracy Wnioskodawczyni w Spółce oraz wyników uzyskanych z różnych funduszy inwestycyjnych, które tworzą Rachunek Inwestycyjny Wnioskodawczyni. Zainwestowane środki będą dostępne dopiero po zakończeniu zatrudnienia w Spółce.

P. powołał Z. (Dostawca Planu) do zarządzania pewnymi aspektami Planu. Z. stanowi część Z. G., która jest dostawcą usług finansowych związanych z ubezpieczeniami i która posiada globalną sieć oddziałów i biur w Ameryce Północnej i Europie, jak również na obszarze Azji i Pacyfiku, Ameryki Łacińskiej i na innych rynkach. Z. posiada autoryzację Rządowego Urzędu ds. Ubezpieczeń i Emerytur Wyspy Man i jest zarejestrowana na Wyspie Man.

Rachunek Inwestycyjny Wnioskodawczyni składał się z dwóch elementów:

Rachunek Pracodawcy, na którym znajdują się wkłady dokonane przez Spółkę do Planu wraz z wszelkimi zyskami lub stratami z inwestycji przysługujących z tych wkładów;
Rachunek Pracowniczy, na którym znajduje się ewentualny własny wkład Wnioskodawczyni do Planu wraz z wszelkimi zyskami lub stratami z inwestycji przysługujących z tych środków.

Spółka dokonywała wpłat na Rachunek Inwestycyjny Wnioskodawczyni w wysokości 8% jej wynagrodzenia. Wnioskodawczyni miała możliwość dokonywania regularnych wpłat na Rachunek Inwestycyjny w drodze „poświęcenia wynagrodzenia” (tzn. regularnych potrąceń od wypłaty wynagrodzenia) i dokonywała wpłat do wysokości 5% swojego wynagrodzenia podstawowego.

Przekazywanymi środkami zajmował się dostawca usług finansowych z siedzibą na Wyspie Man (dalej: Zarządca), który ulokował przekazane środki w wybrane fundusze kapitałowe.

Inwestycje na Rachunku Pracodawcy (tzn. składki płacone przez Spółkę wraz z wszelkimi późniejszymi zyskami lub stratami) są zarządzane za pośrednictwem Dostawcy Planu zgodnie z instrukcjami Spółki. Przyjęta strategia inwestycyjna miała na celu zapewnienie długoterminowego wzrostu przy umiarkowanym poziomie ryzyka i przy zdywersyfikowanym portfelu inwestycyjnym. Na swoim rachunku inwestycyjnym nie wolno zarządzać elementem rachunku, który jest w gestii Pracodawcy.

W Rachunku Pracowniczym plan umożliwiał znaczną elastyczność w zakresie inwestowania indywidualnych wkładów (oraz wszelkich późniejszych zwrotów na inwestycji). Dostępnych jest pięć głównych kategorii zarządzania funduszem o zmiennym poziomie płynności funduszy i – co z tego wynika – ryzyka. Środki są dostępne w trzech popularnych walutach – dolarach USA, euro i funtach szterlingach – dając możliwość wyboru spośród 15 indywidualnie zarządzanych funduszy.

Wnioskodawczyni nie rozporządzała na bieżąco wpłaconymi środkami – zajmował się tym dostawca usług finansowych. Wnioskodawczyni przysługiwało prawo – po złożeniu odpowiedniego wniosku – do zmiany funduszu, na który przekazywane były środki, z którego to prawa w przeciągu 5 lat uczestnictwa w Programie nie skorzystała. Wyboru takiego Wnioskodawczyni była pozbawiona w odniesieniu do obowiązkowej części wpłat.

Uprawnienia do wkładu wniesionego przez Spółkę na Rachunek Inwestycyjny Wnioskodawczyni (tzn. Rachunek Pracodawcy) „nabywa się” po ukończeniu pięcioletniego okresu zaliczonego stażu w Spółce. Wtedy, po rozwiązaniu stosunku zatrudnienia ze Spółką, Wnioskodawczyni uzyskuje prawo otrzymania wkładu Spółki (wraz z wszelkimi zyskami lub stratami z inwestycji). Nie istnieje żaden minimalny okres nabywania pełni uprawnień związanych z dobrowolnymi składkami, które Wnioskodawczyni wpłaciła sama na swój Rachunek Inwestycyjny (tzn. Rachunek Pracownika).

Zgodnie z założeniami Programu Emerytalnego uczestnictwo w nim stanowiło jeden z elementów świadczeń pracowniczych i umożliwiało zabezpieczenie przyszłej emerytury pracownika.

Spółka P. podjęła decyzję o „wyodrębnieniu” aktywów Planu, tak aby były one wyraźnie widoczne i oddzielone od innych aktywów Spółki. Aktywa Planu są więc trzymane na rachunku powierniczym w Z. (Zarządca) w Jersey na rzecz każdego uczestniczącego pracownika. Aktywa trzymane na rachunku powierniczym są zabezpieczone przed potencjalnymi wierzycielami Spółki, Uczestnikami Planu i Dostawcą Planu i mogą być jedynie wykorzystane na rzecz osób, które przystąpiły do Planu lub ich uprawnionych beneficjentów. W przypadku niespójności pomiędzy informacją zawartą w niniejszym regulaminie a przepisami Funduszu Powierniczego moc obowiązującą mają te drugie.

W zakresie prowadzenia działalności gospodarczej w zakresie rachunku powierniczego Z. podlega komisji J. zgodnie z ustawą o świadczeniu usług finansowych (Jersey) z 1998 r. i jest zarejestrowana w Jersey (siedziba Jersey – Wyspy Normandzkie).

W dniu 1 czerwca 2019 r. Wnioskodawczyni złożyła wypowiedzenie umowy o pracę, którego konsekwencją było rozwiązanie kontraktu marynarskiego z dniem 31 sierpnia 2019 r.

Z uwagi na powyższe Wnioskodawczyni przysługuje zwrot wpłaconych przez nią na poczet Programu kwot (zarówno tych obowiązkowo wpłacanych przez Pracodawcę jak i kwot przekazywanych na Program dobrowolnie) wraz z ewentualnymi kwotami uzyskanymi z tytułu wzrostu wartości papierów wartościowych, w które zainwestowano wpłacone środki.

Zgodnie z treścią Założeń Programu proces wyjścia z Programu zainicjował i koordynował Pracodawca.

Wnioskodawczyni miała możliwość:

pobrania swojego świadczenia w jednorazowej wypłacie po zakończeniu zatrudnienia lub
zachowania swojego Rachunku Inwestycyjnego u Dostawcy Planu, w którym to przypadku, poczynając od tej chwili, to dotychczasowy pracownik odpowiada za zapłatę wszelkich opłat związanych z prowadzeniem jej/jego inwestycji przez Dostawcę Planu i Spółka nie będzie już dłużej zaangażowana w żaden aspekt tych inwestycji.

Dnia 3 września 2019 r. Wnioskodawczyni otrzymała informację, że Spółka zainicjowała i będzie koordynowała zwrot (uwolnienie) środków, do otrzymania których Wnioskodawczyni będzie uprawniona w związku z zakończeniem zatrudnienia w Spółce z dniem 31 sierpnia 2019 r. Dnia 4 września 2019 r. Spółka zażądała od Wnioskodawczyni informacji na temat jej dyspozycji i po ich zweryfikowaniu potwierdziła, że rozpoczęto proces jednorazowej wypłaty świadczenia.

Wnioskodawczyni uzyskała informację od Z. – Dostawcy Planu, że wpłacane przez Pracodawcę oraz Wnioskodawczynię składki były przechowywane osobno, oraz zostały zainwestowane w polisy powiązane z jednostkami uczestnictwa:

polisa Pracodawcy o numerze X – kwoty w walucie USD,
polisa Wnioskodawczyni o numerze Y – kwota w walucie Euro.

Obie polisy zostały przekazane Wnioskodawczyni i wysłane z tego samego konta bankowego jako płatność skonsolidowana w walucie USD. W przypadku polisy o numerze Y wymiana z waluty Euro na USD odbyła się w dniu 2 października 2019 r. przy zastosowaniu kursu wymiany 0,926423.

W dniu 7 października 2019 r. Wnioskodawczyni otrzymała potwierdzenie, iż środki są gotowe do wypłaty, natomiast w dniu 8 października 2019 r. nastąpiło uznanie rachunku bankowego Wnioskodawczyni. W tytule przelewu wpisano polisę o numerze X.

Reasumując, Wnioskodawczyni otrzymała zwrot całości wpłaconych kwot (z uwzględnieniem zwiększenia ich wartości) w postaci jednej wpłaty bezpośrednio od zarządcy z siedzibą na Wyspie Man. Wnioskodawczyni nie osiągnęła wieku emerytalnego.

W 2019 r. Wnioskodawczyni nie rozważa podjęcia kolejnego zatrudnienia, bądź rozpoczęcia prowadzenia pozarolniczej działalności gospodarczej.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Według jakich zasad opisane we wniosku świadczenie podlega obowiązkowi podatkowemu na terenie RP?

Zdaniem Wnioskodawczyni, skonsolidowana wypłata świadczenia z Wyspy Man z Rachunku Inwestycyjnego Wnioskodawczyni z części polisy Pracodawcy oraz z części polisy Pracownika, na którym znajdowały się wkłady dokonane przez Spółkę oraz Wnioskodawczynię wraz z wszelkimi zyskami lub stratami z inwestycji przysługujących z tych wkładów, będzie na terenie RP odpowiednikiem otrzymanego świadczenia w postaci dochodu z polis związanych z funduszami kapitałowymi.

W ocenie Wnioskodawczyni od uzyskanego dochodu z kapitałów pieniężnych należy odprowadzić 19% zryczałtowany podatek dochodowy w terminie do 30 kwietnia 2020 r. Zdaniem Wnioskodawczyni ciąży na niej również obowiązek złożenia zeznania podatkowego PIT-38 za 2019 r.

W myśl art. 3 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Zgodnie z art. 3 ust. la ww. ustawy za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub
przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.

Przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska (art. 4a ww. ustawy).

W sytuacji przedstawionej we wniosku Wnioskodawczyni – polski rezydent podatkowy w związku z wypowiedzeniem umowy z Pracodawcą otrzymał zwrot całości wpłaconych kwot (z uwzględnieniem zwiększenia ich wartości) z polis powiązanych z jednostkami uczestnictwa w funduszach kapitałowych od zarządcy (dostarczyciela usług finansowych) z siedzibą na Wyspie Man.

W świetle powyższego, ewentualnej kwalifikacji takich przychodów należałoby dokonać na gruncie postanowień umowy z dnia 7 marca 2011 r. między Rzecząpospolitą Polską a Wyspą Man w sprawie unikania podwójnego opodatkowania niektórych kategorii dochodów osób fizycznych. Jednocześnie jednak ww. umowa między Rzecząpospolitą Polską a Wyspą Man w sprawie unikania podwójnego opodatkowania niektórych kategorii dochodów osób fizycznych odnosi się tylko do określonych kategorii dochodów, tj. dochodów z pracy, wynagrodzeń dyrektorów, artystów i sportowców, emerytur i rent, dochodów z funkcji publicznych oraz dochodów studentów.

Przedstawione we wniosku świadczenie pieniężne otrzymane przez osobę mającą miejsce zamieszkania w Polsce nie zostało wymienione w artykułach ww. umowy, a tym samym stwierdzić należy że podlega opodatkowaniu na zasadach określonych wyłącznie w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Na podstawie art. 30a ust. 1 ustawy od uzyskanych dochodów (przychodów) pobiera się 19% zryczałtowany podatek dochodowy, z zastrzeżeniem art. 52a, m.in. od:

dochodu z tytułu udziału w funduszach kapitałowych (pkt 5);
dochodu z tytułu umów ubezpieczenia, o którym mowa w art. 24 ust. 15a (pkt 5a);
dochodu oszczędzającego na indywidualnym koncie emerytalnym z tytułu zwrotu albo częściowego zwrotu, w rozumieniu przepisów o indywidualnych kontach emerytalnych, środków zgromadzonych na tym koncie (pkt 10).

W art. 30a ust. 1 ustawy uregulowano zatem sposób opodatkowania dochodów kapitałowych osiąganych przez:

podatników o nieograniczonym obowiązku podatkowym w odniesieniu do dochodów uzyskanych tak w Polsce, jak i za granicą oraz
podatników o ograniczonym obowiązku podatkowym w odniesieniu do dochodów uzyskanych w Polsce.

Jak już wyżej wspomniano, dochody te podlegają opodatkowaniu w sposób zryczałtowany, w wysokości 19% podstawy opodatkowania (tak np. Podatek dochodowy od osób fizycznych Komentarz, pod red. J Marciniuka, wyd. 11, Podatkowe Komentarze Becka, Warszawa 2019, s. 937).

Definicja funduszy kapitałowych na potrzeby ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych znajduje się w art. 5a pkt 14 ustawy o podatku dochodowym.

Zgodnie z wymienionym art. 5a pkt 14 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przez fundusze kapitałowe należy rozumieć fundusze inwestycyjne oraz fundusze zagraniczne, o których mowa w przepisach o funduszach inwestycyjnych, oraz ubezpieczeniowe fundusze kapitałowe działające na podstawie przepisów o działalności ubezpieczeniowej i reasekuracyjnej, z wyjątkiem funduszy emerytalnych, o których mowa w przepisach o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych.

Do ustalenia dochodu z tytułu udziału w funduszach kapitałowych zastosowanie znajduje art. 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w myśl którego dochód ten stanowi nadwyżkę sumy przychodów z danego źródła nad kosztami ich uzyskania, z zastrzeżeniem art. 17 ust. 1c (tak np. PIT 2018. Komentarz, pod red. G. Ziółkowskiego, Infor, Warszawa 2018, s. 1140-1141).

Stanowisko to potwierdzają również organy podatkowe, np. interpretacja indywidualna Dyrektora KIS z dnia 21 marca 2017 r. nr 1061-IPTPB3.4511.961.2017.1.PW, w której stwierdzono, iż w sytuacji, gdy Wnioskodawczyni uzyska dochód z tytułu inwestowania składek wpłaconych na część inwestycyjną jako dochód z udziału w funduszach kapitałowych, to opodatkowaniu stawką 19% na podstawie art. 30a ust. 1 pkt 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych będzie podlegał dochód, tj. różnica między wypłaconą kwotą świadczenia a sumą składek wpłaconych do towarzystwa ubezpieczeniowego na podstawie art. 24 ust. 5 ww. ustawy.

Dochodów z tytułu udziału w funduszach kapitałowych nie pomniejsza się o straty z tytułu udziału w funduszach kapitałowych oraz inne straty z kapitałów pieniężnych i praw majątkowych, poniesione w roku podatkowym oraz w latach poprzednich (art. 30a ust. 5).

W myśl art. 41 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych płatnicy, o których mowa w ust. 1, są obowiązani pobierać zryczałtowany podatek dochodowy od dokonywanych wypłat (świadczeń) lub stawianych do dyspozycji podatnika pieniędzy lub wartości pieniężnych z tytułów określonych w art. 29, art. 30 ust. 1 pkt 2, 4-5a, 13-16 oraz art. 30a ust. 1 pkt 1-11 oraz 11b-12, z zastrzeżeniem ust. 4d, 5, 10, 12 i 21.

Jednakże w myśl art. 21 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wolne od podatku dochodowego są kwoty otrzymane z tytułu ubezpieczeń majątkowych i osobowych z wyjątkiem:

odszkodowań za szkody dotyczące składników majątku związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą lub prowadzeniem działów specjalnych produkcji rolnej, z których dochody są opodatkowane zgodnie z art. 27 ust. 1 lub art. 30c;
dochodu, o którym mowa w art. 24 ust. 15 i 15a.

Zgodnie z brzmieniem art. 24 ust. 15 ww. ustawy dochodem z tytułu inwestowania składki ubezpieczeniowej w związku z umową ubezpieczenia zawartą na podstawie przepisów o działalności ubezpieczeniowej i reasekuracyjnej, w przypadku ubezpieczeń związanych z funduszami kapitałowymi, jest różnica między wypłaconą kwotą świadczenia a sumą składek wpłaconych do zakładu ubezpieczeń, które zostały przekazane na fundusz kapitałowy.

Zatem w przypadku otrzymania świadczenia w postaci zysku z polis powiązanych z jednostkami uczestnictwa w funduszach kapitałowych opodatkowaniu podlega dochód, rozumiany jako różnica między wypłaconą kwotą świadczenia a odpowiednio: sumą składek wpłaconych do zakładu ubezpieczeń, które zostały przekazane na fundusz kapitałowy lub sumą składek wpłaconych do zakładu ubezpieczeń. Od tego dochodu pobiera się 19% zryczałtowany podatek dochodowy (tak np. PIT 2018. Komentarz, pod red. G. Ziółkowskiego, Infor, Warszawa 2018, s. 966).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2019 r., poz. 1387, z późn. zm.) osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

W myśl art. 3 ust. 1a ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub
przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.

Natomiast stosownie do art. 3 ust. 2a ww. ustawy – osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

W świetle art. 4a wyżej cytowanej ustawy przepis art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobiegania podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Ustalenie miejsca zamieszkania podatnika decyduje o zakresie ciążącego na nim obowiązku podatkowego. Inaczej mówiąc, od miejsca zamieszkania zależy czy podatnik podlega nieograniczonemu, czy ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce. Nieograniczonym obowiązkiem podatkowym objęci są podatnicy, którzy w Polsce mają miejsce zamieszkania. Podlegają oni obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów. Natomiast jeśli podatnik będzie miał miejsce zamieszkania za granicą, to w Polsce będzie płacił podatek tylko od dochodów (przychodów) uzyskanych w danym roku podatkowym w Polsce (ograniczony obowiązek podatkowy).

Wspomniany przepis art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazuje na dwa warunki, od spełnienia których uzależnia się kwalifikację danej osoby jako mającej miejsce zamieszkania w Polsce. Powyższe przesłanki są rozdzielone spójnikiem „lub”, co jest równoznaczne z tym, że wystarczy spełnienie którejkolwiek z nich, aby uznać, że osoba posiada miejsce zamieszkania w Polsce, a co za tym idzie – podlega w kraju nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, czyli opodatkowaniu od wszystkich osiąganych dochodów.

Jako pierwszy warunek pozwalający na uznanie osoby za mającą miejsce zamieszkania na terytorium RP przepis wskazuje posiadanie centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych). Przesłanka ta została skonstruowana w bardzo szeroki sposób, jeśli chodzi o zakreśloną grupę osób, które na potrzeby podatku dochodowego od osób fizycznych posiadają w Polsce ośrodek interesów życiowych. Wynikać może to z użycia w powołanym powyżej przepisie spójnika „lub” w sformułowaniu „centrum interesów osobistych lub gospodarczych” dla doprecyzowania kiedy uznaje się daną osobę za mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Tym samym określona osoba, która ma ścisłe powiązania biznesowe czy też gospodarcze w Polsce, a całą rodzinę i znajomych w innym państwie, może w takiej sytuacji podlegać opodatkowaniu w Polsce od całości swoich dochodów.

Przez „centrum interesów osobistych” należy rozumieć tzw. ognisko domowe, wszelkie powiązania rodzinne i towarzyskie, aktywność społeczną, polityczną, kulturalną, obywatelską, przynależność do organizacji/klubów, uprawiane hobby, itp. Z kolei „centrum interesów gospodarczych” to przede wszystkim miejsce prowadzenia działalności zarobkowej, źródła dochodów, posiadane inwestycje, majątek nieruchomy i ruchomy, polisy ubezpieczeniowe, zaciągnięte kredyty, konta bankowe, itd.

Za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się również osobę fizyczną, która przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym. W świetle art. 3 ust. 1a ustawy ww. analizowany warunek stanowi samodzielną podstawę do uznawania określonej kategorii osób za rezydentów, niezależną od omówionego powyżej posiadania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej ośrodka interesów życiowych.

Z wniosku w szczególności wynika, że Wnioskodawczyni jest osobą fizyczną mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, stosownie do treści art. 3 ust. 1a pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wnioskodawczyni posiada rezydencję podatkową oraz nieograniczony obowiązek podatkowy w Polsce. Dnia 13 listopada 2010 r. Wnioskodawczyni zawarła umowę z firmą P. zarejestrowaną na Kajmanach z faktyczną siedzibą zarządu w Dubaju w Zjednoczonych Emiratach Arabskich. Wskazana umowa miała charakter kontraktu marynarskiego. W czasie obowiązywania wskazanego kontraktu, zgodnie z jego § 4.3, Wnioskodawczyni miała prawo do uczestnictwa w planie emerytalnym Spółki. Wnioskodawczyni uiszczała składki w ramach wskazanego planu i nabyła prawo do czerpania z niego korzyści na zasadach i warunkach Planu Emerytalnego P. Plan Emerytalny P. stanowił element składowy ogólnego pakietu świadczeń. Był przeznaczony dla zbudowania długoterminowego zabezpieczenia na czas emerytury poprzez regularną zapłatę składek przez P. Ponadto Wnioskodawczyni miała możliwość zapłaty składek z własnych oszczędności. Plan – to zdefiniowany składkowy plan świadczeń emerytalnych, zgodnie z którym Spółka dokonywała regularnie zapłaty składek o określonej minimalnej wartości na Rachunek Inwestycyjny Wnioskodawczyni. Ponadto można było zadeklarować zapłatę składek w wysokości stanowiącej procent pensji, jak określono poniżej. W takim przypadku Spółka dokonywała zapłaty dodatkowej składki na Rachunek Inwestycyjny Wnioskodawczyni. Plan został zaprojektowany tak, aby zapewnić elastyczność poprzez umożliwienie zastosowania planu indywidualnego, zgodnie z którym Wnioskodawczyni ma możliwość przeznaczenia środków inwestycyjnych na swoje własne oszczędności. Rzeczywiste świadczenie, jakie Wnioskodawczyni otrzyma, będzie zależało między innymi od wielkości wkładu wniesionego w okresie pracy Wnioskodawczyni w Spółce oraz wyników uzyskanych z różnych funduszy inwestycyjnych, które tworzą Rachunek Inwestycyjny Wnioskodawczyni. Zainwestowane środki będą dostępne dopiero po zakończeniu zatrudnienia w Spółce. P. powołał Z. (Dostawca Planu) do zarządzania pewnymi aspektami Planu. Z. stanowi część Z. G., która jest dostawcą usług finansowych związanych z ubezpieczeniami i która posiada globalną sieć oddziałów i biur w Ameryce Północnej i Europie, jak również na obszarze Azji i Pacyfiku, Ameryki Łacińskiej i na innych rynkach. Z. posiada autoryzację Rządowego Urzędu ds. Ubezpieczeń i Emerytur Wyspy Man i jest zarejestrowana na Wyspie Man. Rachunek Inwestycyjny Wnioskodawczyni składał się z dwóch elementów: Rachunku Pracodawcy, na którym znajdują się wkłady dokonane przez Spółkę do Planu wraz z wszelkimi zyskami lub stratami z inwestycji przysługujących z tych wkładów i Rachunku Pracowniczego, na którym znajduje się ewentualny własny wkład Wnioskodawczyni do Planu wraz z wszelkimi zyskami lub stratami z inwestycji przysługujących z tych środków. Spółka dokonywała wpłat na Rachunek Inwestycyjny Wnioskodawczyni w wysokości 8% jej wynagrodzenia. Wnioskodawczyni miała możliwość dokonywania regularnych wpłat na Rachunek Inwestycyjny w drodze „poświęcenia wynagrodzenia” (tzn. regularnych potrąceń od wypłaty wynagrodzenia) i dokonywała wpłat do wysokości 5% swojego wynagrodzenia podstawowego. Przekazywanymi środkami zajmował się dostawca usług finansowych z siedzibą na Wyspie Man, który ulokował przekazane środki w wybrane fundusze kapitałowe. Inwestycje na Rachunku Pracodawcy (tzn. składki płacone przez Spółkę wraz z wszelkimi późniejszymi zyskami lub stratami) są zarządzane za pośrednictwem Dostawcy Planu zgodnie z instrukcjami Spółki. Przyjęta strategia inwestycyjna miała na celu zapewnienie długoterminowego wzrostu przy umiarkowanym poziomie ryzyka i przy zdywersyfikowanym portfelu inwestycyjnym. Na swoim rachunku inwestycyjnym nie wolno zarządzać elementem rachunku, który jest w gestii Pracodawcy. W Rachunku Pracowniczym plan umożliwiał znaczną elastyczność w zakresie inwestowania indywidualnych wkładów (oraz wszelkich późniejszych zwrotów na inwestycji). Dostępnych jest pięć głównych kategorii zarządzania funduszem o zmiennym poziomie płynności funduszy i – co z tego wynika – ryzyka. Środki są dostępne w trzech popularnych walutach – dolarach USA, euro i funtach szterlingach – dając możliwość wyboru spośród 15 indywidualnie zarządzanych funduszy. Wnioskodawczyni nie rozporządzała na bieżąco wpłaconymi środkami – zajmował się tym dostawca usług finansowych. Wnioskodawczyni przysługiwało prawo – po złożeniu odpowiedniego wniosku – do zmiany funduszu, na który przekazywane były środki, z którego to prawa w przeciągu 5 lat uczestnictwa w Programie nie skorzystała. Wyboru takiego Wnioskodawczyni była pozbawiona w odniesieniu do obowiązkowej części wpłat. Uprawnienia do wkładu wniesionego przez Spółkę na Rachunek Inwestycyjny Wnioskodawczyni (tzn. Rachunek Pracodawcy) „nabywa się” po ukończeniu pięcioletniego okresu zaliczonego stażu w Spółce. Wtedy, po rozwiązaniu stosunku zatrudnienia ze Spółką, Wnioskodawczyni uzyskuje prawo otrzymania wkładu Spółki (wraz z wszelkimi zyskami lub stratami z inwestycji). Nie istnieje żaden minimalny okres nabywania pełni uprawnień związanych z dobrowolnymi składkami, które Wnioskodawczyni wpłaciła sama na swój Rachunek Inwestycyjny (tzn. Rachunek Pracownika). Zgodnie z założeniami Programu Emerytalnego uczestnictwo w nim stanowiło jeden z elementów świadczeń pracowniczych i umożliwiało zabezpieczenie przyszłej emerytury pracownika. Spółka P. podjęła decyzję o „wyodrębnieniu” aktywów Planu, tak aby były one wyraźnie widoczne i oddzielone od innych aktywów Spółki. Aktywa Planu są więc trzymane na rachunku powierniczym w Z. (Zarządca) w Jersey na rzecz każdego uczestniczącego pracownika. Aktywa trzymane na rachunku powierniczym są zabezpieczone przed potencjalnymi wierzycielami Spółki, Uczestnikami Planu i Dostawcą Planu i mogą być jedynie wykorzystane na rzecz osób, które przystąpiły do Planu lub ich uprawnionych beneficjentów. W przypadku niespójności pomiędzy informacją zawartą w niniejszym regulaminie a przepisami Funduszu Powierniczego moc obowiązującą mają te drugie. W zakresie prowadzenia działalności gospodarczej w zakresie rachunku powierniczego Z. podlega komisji J. zgodnie z ustawą o świadczeniu usług finansowych (Jersey) z 1998 r. i jest zarejestrowana w Jersey (siedziba Jersey – Wyspy Normandzkie). W dniu 1 czerwca 2019 r. Wnioskodawczyni złożyła wypowiedzenie umowy o pracę, którego konsekwencją było rozwiązanie kontraktu marynarskiego z dniem 31 sierpnia 2019 r. Z uwagi na powyższe Wnioskodawczyni przysługuje zwrot wpłaconych przez nią na poczet Programu kwot (zarówno tych obowiązkowo wpłacanych przez Pracodawcę jak i kwot przekazywanych na Program dobrowolnie) wraz z ewentualnymi kwotami uzyskanymi z tytułu wzrostu wartości papierów wartościowych, w które zainwestowano wpłacone środki. Zgodnie z treścią Założeń Programu proces wyjścia z Programu zainicjował i koordynował Pracodawca. Wnioskodawczyni miała możliwość: pobrania swojego świadczenia w jednorazowej wypłacie po zakończeniu zatrudnienia lub zachowania swojego Rachunku Inwestycyjnego u Dostawcy Planu, w którym to przypadku, poczynając od tej chwili, to dotychczasowy pracownik odpowiada za zapłatę wszelkich opłat związanych z prowadzeniem jej/jego inwestycji przez Dostawcę Planu i Spółka nie będzie już dłużej zaangażowana w żaden aspekt tych inwestycji. Dnia 3 września 2019 r. Wnioskodawczyni otrzymała informację, że Spółka zainicjowała i będzie koordynowała zwrot (uwolnienie) środków, do otrzymania których Wnioskodawczyni będzie uprawniona w związku z zakończeniem zatrudnienia w Spółce z dniem 31 sierpnia 2019 r. Dnia 4 września 2019 r. Spółka zażądała od Wnioskodawczyni informacji na temat jej dyspozycji i po ich zweryfikowaniu potwierdziła, że rozpoczęto proces jednorazowej wypłaty świadczenia. Wnioskodawczyni uzyskała informację od Z. – Dostawcy Planu, że wpłacane przez Pracodawcę oraz Wnioskodawczynię składki były przechowywane osobno, oraz zostały zainwestowane w polisy powiązane z jednostkami uczestnictwa: polisa Pracodawcy o numerze X – kwoty w walucie USD i polisa Wnioskodawczyni o numerze Y – kwota w walucie Euro. Obie polisy zostały przekazane Wnioskodawczyni i wysłane z tego samego konta bankowego jako płatność skonsolidowana w walucie USD. W przypadku polisy o numerze Y wymiana z waluty Euro na USD odbyła się w dniu 2 października 2019 r. przy zastosowaniu kursu wymiany 0,926423. W dniu 7 października 2019 r. Wnioskodawczyni otrzymała potwierdzenie, iż środki są gotowe do wypłaty, natomiast w dniu 8 października 2019 r. nastąpiło uznanie rachunku bankowego Wnioskodawczyni. W tytule przelewu wpisano polisę o numerze X. Wnioskodawczyni otrzymała zwrot całości wpłaconych kwot (z uwzględnieniem zwiększenia ich wartości) w postaci jednej wpłaty bezpośrednio od zarządcy z siedzibą na Wyspie Man. Wnioskodawczyni nie osiągnęła wieku emerytalnego.

W świetle powyższego, ewentualnej kwalifikacji takich przychodów należałoby dokonać na gruncie postanowień Umowy z dnia 7 marca 2011 r. między Rzecząpospolitą Polską a Wyspą Man w sprawie unikania podwójnego opodatkowania niektórych kategorii dochodów osób fizycznych (Dz. U. z 2011 r. Nr 283, poz. 1667).

Zgodnie z art. 8 Umowy między Rzecząpospolitą Polską a Wyspą Man w sprawie unikania podwójnego opodatkowania niektórych kategorii dochodów osób fizycznych z zastrzeżeniem postanowień Artykułu 9 ustęp 2, emerytury, renty i inne podobne świadczenia wypłacane osobie mającej miejsce zamieszkania na terytorium Umawiającej się Strony ze względu na uprzednie zatrudnienie, podlegają opodatkowaniu tylko na terytorium tej Strony.

W pierwszej kolejności – odnosząc się do opodatkowania otrzymanego prze Wnioskodawczynię świadczenia z Wyspy Man z Planu Emerytalnego – wyjaśnić należy, że oceniając czy świadczenie to podlega opodatkowaniu stosownie do art. 8 ww. Umowy należy odnieść się do wskazówek zawartych w Komentarzu do Modelowej Konwencji w sprawie podatku od dochodu i majątku OECD. Zawierane przez Polskę umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania są bowiem wzorowane na Modelowej Konwencji w sprawie podatku od dochodu i majątku OECD, zatem interpretacja ich postanowień powinna uwzględniać ustalenia przyjęte na szczeblu OECD, znajdujące wyraz w wypracowanym przez państwa członkowskie tej organizacji, w tym również Polskę, Komentarzu do Modelowej Konwencji (MK).

Ww. Umowa z dnia 7 marca 2011 r. między Rzecząpospolitą Polską a Wyspą Man w sprawie unikania podwójnego opodatkowania niektórych kategorii dochodów osób fizycznych nie definiuje co należy rozumieć przez określenie „emerytury, renty i inne podobne świadczenia”. Zgodnie z Komentarzem do art. 18 Konwencji Modelowej OECD rodzaje wypłat objętych tym artykułem obejmują nie tylko emerytury wypłacane bezpośrednio byłym pracownikom najemnym, lecz również innym beneficjentom (…) oraz inne podobne świadczenia, np. renty starcze z tytułu dawnego zatrudnienia. Różne wypłaty mogą być dokonywane na rzecz pracownika po ustaniu jego zatrudnienia. Kwestię, czy takie wypłaty są objęte art. 18 można ocenić w zależności od ich istoty, z uwzględnieniem faktów i okoliczności w których są dokonywane.

O ile określenie „emerytura” w ramach zwykłego znaczenia tego słowa obejmuje tylko okresowe wypłaty, o tyle sformułowanie „inne podobne świadczenia” jest dość szerokie, aby objąć wypłaty nieokresowe. Na przykład wypłata ryczałtowa w miejsce wypłat okresowych dokonana w momencie ustania zatrudnienia może wchodzić w zakres stosowania tego artykułu.

Czy konkretną wypłatę należy uważać za inne świadczenie podobne do emerytury lub końcowe wynagrodzenie za wykonywaną pracę objętą artykułem 15 Konwencji Modelowej zależy od faktów. Na przykład jeżeli wykaże się, że powodem wypłaty ryczałtowej jest przeliczenie emerytury lub rekompensata za zmniejszoną emeryturę, wówczas daną wypłatę można określić jako „inne podobne świadczenie” objęte artykułem 18 Konwencji Modelowej. Mogłoby to mieć miejsce na przykład wówczas, gdyby osoba miała możliwość wyboru w momencie przejścia na emeryturę między wypłacaniem emerytury a kwotą ryczałtową obliczoną w powiązaniu z ogólną kwotą składek lub kwotą emerytury, do której osoba byłaby uprawniona według obowiązujących zasad w zakresie systemu emerytalnego. Ważnym czynnikiem jest źródło wypłat. Inne czynniki, które mogą pomóc w ustaleniu, czy wypłata lub seria wypłat jest objęta artykułem 18, są zwłaszcza następujące: czy wypłata jest dokonana w czasie, czy po ustaniu zatrudnienia uprawniającego do wypłaty, czy odbiorca w dalszym ciągu pracuje, czy odbiorca osiągnął normalny wiek emerytalny właściwy dla danego zawodu; jaka jest sytuacja innych osób mających prawo do takiego samego rodzaju wypłaty ryczałtowej i czy odbiorca może korzystać jednocześnie z innych świadczeń emerytalnych. Zwrot składek emerytalnych (na przykład po czasowym zatrudnieniu) nie stanowi „innego podobnego świadczenia” w rozumieniu artykułu 18 Konwencji Modelowej.

Termin „emerytury i podobne świadczenia” oznacza wynagrodzenie, które jest wypłacane po przejściu na emeryturę i które w pierwszej kolejności, aczkolwiek nie wyłącznie, ma na celu zabezpieczenie źródła utrzymania osobie je otrzymującej (Klaus Vogel on Double Taxation Convention A commentary to the OECD -, UN-, US Model Conventions for the Avoidance of Double Taxation on Income and Capital With Particular Reference to German Treaty Practice, Third Edition, Kluwer Law International, str. 1006, Nb 11 oraz str. 1008, Nb 14).

Biorąc zatem pod uwagę przedstawione okoliczności, w szczególności zaś fakt, że jak wskazuje Wnioskodawczyni jednorazowa wypłata świadczenia z Planu Emerytalnego z Wyspy Man nie została dokonana w związku z osiągnięciem wieku emerytalnego oraz z uwagi na okoliczność, że opisane przez Wnioskodawczynię świadczenie pieniężne nie zostało wymienione w artykułach ww. Umowy między Rzecząpospolitą Polską a Wyspą Man, ponieważ Umowa ta odnosi się tylko do określonych kategorii dochodów (tj. dochodów z pracy, wynagrodzeń dyrektorów, artystów i sportowców, emerytur i rent, dochodów z funkcji publicznych oraz dochodów studentów) – stwierdzić należy, że podlega opodatkowaniu na zasadach określonych wyłącznie w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania wyrażoną w art. 9 ust. 1 ww. ustawy opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Z kolei art. 11 ust. 1 ww. ustawy stanowi, że przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9, 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, pkt 11, art. 19, art. 25b, art. 30ca, art. 30da i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Katalog źródeł przychodów podlegających opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych zawiera art. 10 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 7 i 9 tej ustawy źródłami przychodów są odpowiednio:

kapitały pieniężne i prawa majątkowe, w tym odpłatne zbycie praw majątkowych innych niż wymienione w pkt 8 lit. a-c;
inne źródła.

Za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, świadczenia otrzymane z tytułu umowy o pomocy przy zbiorach, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i art. 17 – o czym stanowi art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Sformułowanie „w szczególności” wskazuje, iż definicja przychodów z innych źródeł ma charakter otwarty i nie ma przeszkód, aby do tej kategorii zaliczyć również przychody inne niż wymienione wprost w przepisie art. 20 ust. 1 ustawy. Przychód ten powstaje w każdym przypadku, kiedy u podatnika występują realne korzyści majątkowe.

Z powyższych regulacji wynika zatem, że przychód stanowią m.in. otrzymane lub postawione do dyspozycji pieniądze i wartości pieniężne. Przez termin „otrzymane”, zgodnie ze Słownikiem języka polskiego pod redakcją prof. M. Szymczaka (Wydawnictwo Naukowe PWN – 1998 r., wydanie I, tom II, str. 253) należy rozumieć takie pieniądze i wartości pieniężne, które zostały podatnikowi dane. Mając na uwadze istnienie wielu form rozliczeń, należy uznać, że otrzymane pieniądze to nie tylko wypłacona gotówka, ale również kwota, która wpłynęła na rachunek bankowy podatnika. Natomiast „postawionymi do dyspozycji” są takie pieniądze i wartości pieniężne, które podatnik, wykazując określoną aktywność, ma możliwość włączyć do swojego władztwa. Innymi słowy, podatnik ma możliwość skorzystania z tychże pieniędzy, a nie jest to uzależnione od dodatkowej zgody osoby stawiającej określone środki do dyspozycji.

W konsekwencji, w przedmiotowej sprawie kwota środków pieniężnych otrzymana przez Wnioskodawczynię tytułem zwrotu z Programu Emerytalnego stanowi przychód z innych źródeł w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W związku z otrzymaniem tych środków Wnioskodawczyni zobowiązana jest do zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych według skali podatkowej określonej w art. 27 ust. 1 tej ustawy. Zauważyć również należy, że środki te nie mieszczą się w zakresie żadnego ze zwolnień wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – w szczególności w powołanym przez Wnioskodawczynię art. 21 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – a także nie został od nich zaniechany pobór podatku w drodze rozporządzenia. Ponadto, wbrew twierdzeniu Wnioskodawczyni, do środków tych nie ma zastosowania zryczałtowany 19% podatek dochodowy, o którym mowa w art. 30a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Środki te nie są bowiem dochodami z tytułu udziału w funduszach kapitałowych, dochodami z tytułu umów ubezpieczenia, o którym mowa w art. 24 ust. 15a, ani dochodami oszczędzającego na indywidualnym koncie emerytalnym z tytułu zwrotu albo częściowego zwrotu, w rozumieniu przepisów o indywidualnych kontach emerytalnych, środków zgromadzonych na tym koncie.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawczyni należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawczynię w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Końcowo, odnosząc się do powołanej przez Wnioskodawczynię interpretacji indywidualnej wskazać należy, że została ona wydana w indywidualnej sprawie i nie ma zastosowania ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego zaistniałego stanu faktycznego, czy też zdarzenia przyszłego.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin