2019.12.24 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej - 0112-KDIL1-3.4012.515.2019.2.AKR

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL1-3.4012.515.2019.2.AKR
z 24 grudnia 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1, art. 14r ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku wspólnym sygnowanym datą 26 września 2019 r. (data wpływu 4 listopada 2019 r.), uzupełnionym pismami z dnia 11 grudnia 2019 r. (data wpływu 13 grudnia 2019 r.) oraz z dnia 17 grudnia 2019 r. (data wpływu 19 grudnia 2019 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

wskazania, czy sprzedaż nieruchomości gruntowej będącej w użytkowaniu wieczystym przez Miasto (…) na rzecz użytkownika wieczystego jest czynnością podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług,
stwierdzenia, czy rozwiązanie umowy z dnia 29 grudnia 1993 r. o oddanie gruntu w użytkowanie wieczyste i przenoszącej własność budynku w odniesieniu do działki nr 1 o powierzchni 9 m² za wynagrodzeniem, skutkuje opodatkowaniem tej czynności podatkiem VAT i wg jakiej stawki VAT,
wskazania, czy Spółdzielni (…) przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego z tytułu sprzedaży nieruchomości będącej w użytkowaniu wieczystym przez Miasto (…) na rzecz dotychczasowego użytkownika wieczystego,
stwierdzenia, czy z tytułu rozwiązania umowy z dnia 29 grudnia 1993 r. o oddanie gruntu w użytkowanie wieczyste i przenoszącej własność budynku w odniesieniu do działki nr 1 o powierzchni 9 m² za wynagrodzeniem, Miasto (…) będzie miało prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony wynikający z tej transakcji wykazany na fakturze dokumentującej tę transakcję wystawioną przez Spółdzielnię (…),

– jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 4 listopada 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek wspólny o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie wskazania, czy sprzedaż nieruchomości gruntowej będącej w użytkowaniu wieczystym przez Miasto (…) na rzecz użytkownika wieczystego jest czynnością podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, stwierdzenia, czy rozwiązanie umowy z dnia 29 grudnia 1993 r. o oddanie gruntu w użytkowanie wieczyste i przenoszącej własność budynku w odniesieniu do działki nr 1 o powierzchni 9 m² za wynagrodzeniem, skutkuje opodatkowaniem tej czynności podatkiem VAT i wg jakiej stawki VAT, wskazania, czy Spółdzielni (…) przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego z tytułu sprzedaży nieruchomości będącej w użytkowaniu wieczystym przez Miasto (…) na rzecz dotychczasowego użytkownika wieczystego oraz stwierdzenia, czy z tytułu rozwiązania umowy z dnia 29 grudnia 1993 r. o oddanie gruntu w użytkowanie wieczyste i przenoszącej własność budynku w odniesieniu do działki nr 1 o powierzchni 9 m² za wynagrodzeniem, Miasto (…) będzie miało prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony wynikający z tej transakcji wykazany na fakturze dokumentującej tę transakcję wystawioną przez Spółdzielnię (…). Wniosek uzupełniono pismami z dnia 11 grudnia 2019 r. (data wpływu 13 grudnia 2019 r.) oraz z dnia 17 grudnia 2019 r. (data wpływu 19 grudnia 2019 r.) o informacje doprecyzowujące opisane zdarzenie przyszłe, pytania, stanowisko Wnioskodawcy, wskazanie adresu elektronicznego w systemie ePUAP oraz dowód wpłaty dodatkowych opłat za wydanie interpretacji.

We wniosku złożonym przez:

Zainteresowanego będącego stroną postępowania:
(…) Spółdzielnia (…)
Zainteresowanego niebędącego stroną postępowania:
Gmina Miasto (…)

przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

W dniu 20 grudnia 1966 r. na mocy decyzji Prezydium Miejskiej Rady Narodowej w (…), (…) Spółdzielni (…) (dalej: S lub Spółdzielnia) został przekazany w użytkowanie teren położony w (…) składający się z parcel budowlanych. Teren ten został przekazany w celu wybudowania hotelu turystycznego zgodnie z decyzją lokalizacji szczegółowej z dnia 23 września 1966 r.

Hotel (…) (wcześniej (…)) został wybudowany i oddany do użytkowania w 1974 r.

W dniu 29 grudnia 1993 r. Gmina (…) na podstawie umowy (akt notarialny z dnia 29 grudnia 1993 r., (…)) o oddanie gruntu w użytkowanie wieczyste i przenoszącej własność budynku oddała w użytkowanie wieczyste Spółdzielni na okres do dnia 29 grudnia 2092 r. działki: nr (…) (obecnie 4), nr (…) (obecnie 5) i nr 6 (obecnie po wielu zmianach geodezyjnych, tj. wykazy zmian, podziały – nr 3 i 1 i 2).

S jako użytkownik wieczysty ww. nieruchomości zamierza wykupić na własność ww. nieruchomości. Uchwałą nr (…) Rady Miasta (…) z dnia 13 marca 2019 r. w sprawie bezprzetargowego zbycia nieruchomości gruntowej stanowiącej własność Gminy Miasta (…) na rzecz jej użytkownika wieczystego została wyrażona zgoda na zbycie w drodze bezprzetargowej na rzecz użytkownika wieczystego nieruchomości gruntowej położonej w (…), stanowiącej działki ewidencyjne nr (…) obręb (…) o łącznej powierzchni 0,2854 ha, dla której Sąd Rejonowy w (…) prowadzi księgę wieczystą nr (…).

Wykonanie Uchwały powierza się Burmistrzowi Miasta (…).

Natomiast w odniesieniu do działki nr 1 o powierzchni 9 m², którą S otrzymała w wieczyste użytkowanie również na mocy ww. aktu notarialnego (działka ta powstała z podziału działki o nr (…)) Spółdzielnia zamierza wystąpić do Burmistrza Miasta (…) o rozwiązanie umowy o oddanie gruntu w użytkowanie wieczyste po uzyskaniu – w formie uchwały – zgody Zebrania Przedstawicieli S. Na działce nr 1 posadowiony jest pomnik wybudowany (i sfinansowany) przez Miasto (…). Zgodnie z zapisami Miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego (…) w (…) zatwierdzonego Uchwałą Rady Miasta (…) nr (…) z dnia 31 marca 2011 r. działka ewidencyjna nr 1 obręb 5 położona jest na terenach zabudowy usługowej (usługi hotelarskie) oznaczonych symbolem 2.Uh.

Spółdzielnia na tej działce nie ponosiła jakichkolwiek nakładów; jedynymi kosztami związanymi z tą działką były opłata za użytkowanie wieczyste i podatek od nieruchomości. Miasto (…) z tytułu rozwiązania umowy zapłaci S (…) wynagrodzenie.

Ponadto z pisma z dnia 17 grudnia 2019 r. – stanowiącego uzupełnienie do wniosku – wynika, że:

Nabyty przez (…) – jako dotychczasowego użytkownika wieczystego – grunt będzie wykorzystywany nadal do prowadzonej na nim opodatkowanej podatkiem VAT działalności hotelarskiej. Z tytułu dokonanej transakcji, Spółdzielni jako nabywcy, nie będzie jednak przysługiwało prawo do odliczenia od podatku należnego podatku naliczonego, ponieważ podatek naliczony z tytułu dokonania tej czynności nie wystąpi.
Miasto (…) nabytą jak właściciel działkę o nr 1 o powierzchni 9 m² nie będzie wykorzystywać do czynności opodatkowanych podatkiem VAT; będzie ona służyć jedynie mieszkańcom i gościom Miasta (…) do celów rekreacyjnych. Z tego względu Miasto (…) nie będzie miało prawa do odliczenia podatku naliczonego z tytułu tej transakcji, bowiem nie będzie spełniona przesłanka do odliczenia podatku naliczonego określona w art. 86 ust. 1 ustawy o VAT.
S jako użytkownik wieczysty nieruchomości gruntowej nabędzie od Miasta (…) te nieruchomości na własność za wynagrodzeniem.
Hotel (…) został wybudowany przez S (…) i oddany do użytkowania w 1974 r. Właścicielem Hotelu jest S (…).
Do momentu dostawy na rzecz Miasta (…) działki nr 1 o powierzchni 9 m², której (…) jest użytkownikiem wieczystym, działka ta wraz z pozostałymi działkami, o których mowa we wniosku, jest wykorzystywana do opodatkowanej działalności hotelowej. Z tytułu nabycia prawa wieczystego użytkowania tej działki Spółdzielni nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego, ponieważ od nabycia prawa wieczystego użytkowania gruntu (opłat za wieczyste użytkowanie) podatek VAT nie występował – oddanie w wieczyste użytkowanie nastąpiło przed 1 maja 2004 r.
Właścicielem pomnika jest Miasto (…).
Pomnik wybudowany i sfinansowany został przez Gminę Miasto (…). Został postawiony na podstawie Zgłoszenia budowy obiektu małej architektury i robót budowlanych niewymagających pozwolenia na budowę skierowanego do Starostwa Powiatowego w (…) Wydział (…), zgodnie z przepisami ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (t. j. Dz. U. z 2019 r., poz. 1186, z późn. zm.).
W odniesieniu do pomnika znajdującego się na działce nr 1nie będzie wzajemnych rozliczeń między Miastem (…) a S.
Pomnik jest obiektem małej architektury stosownie do art. 3 pkt 4 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane.
Ponieważ zgodnie z art. 3 pkt 3 ustawy Prawo budowlane pomnik jako obiekt małej architektury nie jest budowlą, nie jest też budynkiem.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania (ostatecznie sformułowane w piśmie z dnia 17 grudnia 2019 r.):

Czy sprzedaż nieruchomości gruntowej będącej w użytkowaniu wieczystym przez Miasto (…) na rzecz użytkownika wieczystego jest czynnością podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w świetle przepisów ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174, z późn. zm.)?
Czy rozwiązanie umowy z dnia 29 grudnia 1993 r. o oddanie gruntu w użytkowanie wieczyste i przenoszącej własność budynku w odniesieniu do działki nr 1 o powierzchni 9 m² za wynagrodzeniem, skutkuje opodatkowaniem tej czynności podatkiem VAT i wg jakiej stawki VAT?
Czy z tytułu sprzedaży nieruchomości będącej w użytkowaniu wieczystym przez Miasto (…) na rzecz dotychczasowego użytkownika wieczystego, Spółdzielni (…) przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego z tytułu dokonania tej czynności?
Czy z tytułu rozwiązania umowy z dnia 29 grudnia 1993 r. o oddanie gruntu w użytkowanie wieczyste i przenoszącej własność budynku w odniesieniu do działki nr 1o powierzchni 9 m² za wynagrodzeniem, Miasto (…) będzie miało prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony wynikający z tej transakcji wykazany na fakturze dokumentującej tę transakcję wystawioną przez Spółdzielnię (…)?

Stanowiska Zainteresowanych (ostatecznie wyrażone w piśmie z dnia 17 grudnia 2019 r.):

Ad 1

Sprzedaż nieruchomości przez Miasto (…) na rzecz użytkownika wieczystego S, która w dniu 29 grudnia 1993 r. została oddana Spółdzielni w użytkowanie wieczyste, nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT, bowiem jej dostawa w rozumieniu ustawy VAT miała już miejsce w momencie oddania nieruchomości w wieczyste użytkowanie.

Ad 2

Rozwiązanie umowy z dnia 29 grudnia 1993 r. o oddanie gruntu w użytkowanie wieczyste i przenoszącej własność budynku w odniesieniu do działki nr 1 o powierzchni 9 m² za wynagrodzeniem, stanowi odpłatną dostawę towaru w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy VAT i podlega opodatkowaniu tym podatkiem stawką podatku VAT w wysokości 23%.

Ad 3

Spółdzielni nie będzie przysługiwać prawo do odliczenia podatku naliczonego z tytułu nabycia na własność gruntu użytkowanego dotychczas jako prawo wieczystego użytkowania, ponieważ obniżenia kwoty podatku należnego o podatek naliczony nie stosuje się do nabywanych przez podatnika transakcji udokumentowanych fakturą, która nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku VAT. Powyższa transakcja nie powinna podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT z racji wyłączenia jej spod rygoru przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, bowiem czynność dostawy była zrealizowana przed dniem 1 maja 2004 r., a jej finalizacja w ramach umowy sprzedaży zostanie dokonana w bieżącym roku.

Ad 4

Miasto (…) nie będzie uprawnione do odliczenia od podatku należnego podatku naliczonego z tytułu rozwiązania umowy z dnia 29 grudnia 1993 r. o oddanie gruntu w użytkowanie wieczyste i przenoszącej własność budynku w odniesieniu do działki nr 1o powierzchni 9 m² za wynagrodzeniem wykazanego na fakturze dokumentującej tę transakcję przez Spółdzielnię (…), ponieważ nabycie jak właściciel tej działki nie będzie służyć czynnościom opodatkowanym podatkiem VAT Miasta (…), będzie bowiem służyć jedynie mieszkańcom i gościom Miasta (…) do celów rekreacyjnych i z tego względu nie będzie spełniona przesłanka do odliczenia.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Zainteresowanych w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Towarami – według art. 2 pkt 6 ustawy – są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Jak wynika z art. 2 pkt 22 ustawy, przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Jak stanowi art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również:

przeniesienie z nakazu organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w imieniu takiego organu lub przeniesienie z mocy prawa własności towarów w zamian za odszkodowanie;
wydanie towarów na podstawie umowy dzierżawy, najmu, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze zawartej na czas określony lub umowy sprzedaży na warunkach odroczonej płatności, jeżeli umowa przewiduje, że w następstwie normalnych zdarzeń przewidzianych tą umową lub z chwilą zapłaty ostatniej raty prawo własności zostanie przeniesione;
wydanie towarów na podstawie umowy komisu: między komitentem a komisantem, jak również wydanie towarów przez komisanta osobie trzeciej;
wydanie towarów komitentowi przez komisanta na podstawie umowy komisu, jeżeli komisant zobowiązany był do nabycia rzeczy na rachunek komitenta;
ustanowienie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego, ustanowienie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu oraz przekształcenie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego na spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, a także ustanowienie na rzecz członka spółdzielni mieszkaniowej odrębnej własności lokalu mieszkalnego lub lokalu o innym przeznaczeniu oraz przeniesienie na rzecz członka spółdzielni własności lokalu lub własności domu jednorodzinnego;
oddanie gruntów w użytkowanie wieczyste;
zbycie praw, o których mowa w pkt 5 i 6.

W świetle przedstawionych powyżej przepisów, grunt spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jego sprzedaż, jak również oddanie gruntu w użytkowanie wieczyste, stanowi dostawę towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy.

Zaznaczenia wymaga, iż przepis art. 7 ust. 1 ustawy, definiujący pojęcie „dostawa towarów” nie odwołuje się do cywilistycznych pojęć sprzedaży, czy też przeniesienia prawa własności, stąd też nie można utożsamiać dostawy towarów w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług z przeniesieniem prawa własności na gruncie prawa cywilnego. W celu przedstawienia właściwego rozumienia pojęcia „przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel” należy zaznaczyć, iż dotyczy ono tego rodzaju czynności, które dają nabywcy prawo do postępowania z nią jak właściciel. Chodzi tutaj przede wszystkim o możliwość faktycznego dysponowania rzeczą, a nie rozporządzania nią w sensie prawnym. Istotą dostawy towarów nie jest bowiem przeniesienie prawa własności, zatem wyrażenia „prawo do rozporządzania jak właściciel” nie można interpretować jako „prawo własności”. Należy ponadto wskazać, iż czynności przejęcia własności ekonomicznej nie musi towarzyszyć przejęcie własności w sensie prawnym, bowiem „dostawa towarów” nie ogranicza się wyłącznie do zbycia prawa własności rzeczy. W konsekwencji pojęcie „dostawa towarów” oraz ekonomiczne aspekty transakcji, nie muszą wiązać się ze skutkami powstającymi na gruncie cywilistycznego prawa własności. Pozwala to na uznanie danej czynności za dostawę towarów, nawet w przypadkach nałożenia na nabywcę pewnych ograniczeń we władaniu towarem. Chwilą decydującą o przejściu na odbiorcę korzyści i ciężarów związanych z nabyciem towaru jest, co do zasady, wydanie towaru.

Wobec powyższego, uwzględniając szerokie, ekonomiczne, a nie cywilistyczne rozumienie pojęcia „przeniesienie prawa do rozporządzenia towarami jak właściciel”, ustawodawca uznał, że oddanie gruntu w użytkowanie wieczyste stanowi dostawę towarów, wymieniając tę czynność w art. 7 ust. 1 pkt 6 ustawy. W wyniku ustanowienia prawa użytkowania wieczystego dochodzi do ekonomicznego przeniesienia władztwa nad gruntem na rzecz użytkownika wieczystego, co sprawia, że może on rozporządzać nim jak właściciel. Znajduje to wyraz zarówno w swobodzie korzystania z gruntu i czerpania z niego pożytków w sposób niemalże taki, jak w przypadku właściciela tego gruntu, jak i w możliwości przeniesienia takiego władztwa na inny podmiot, jak przy dokonywaniu sprzedaży gruntu przez właściciela.

Na podstawie art. 233 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2019 r., poz. 1145), użytkownik wieczysty (osoba fizyczna lub prawna) może w granicach określonych przez ustawy i zasady współżycia społecznego oraz przez umowę o oddanie gruntu Skarbu Państwa lub gruntu należącego do jednostek samorządu terytorialnego, bądź ich związków w użytkowanie wieczyste, korzystać z gruntu z wyłączeniem innych osób. W tych samych granicach użytkownik wieczysty może swoim prawem rozporządzać.

Przepis ten, a także następne przepisy Kodeksu cywilnego (art. 234, art. 235, art. 237) kształtujące uprawnienia użytkownika wieczystego na wzór uprawnień właściciela, jak również długi czas trwania użytkowania wieczystego (art. 236 § 1 i 2 Kodeksu cywilnego) wskazują, że oddanie gruntu w użytkowanie wieczyste stanowi przeniesienie prawa do rozporządzania tym gruntem jak właściciel.

Na podstawie art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przekształceniu prawa użytkowania wieczystego w prawo własności nieruchomości (Dz. U. z 2019 r., poz. 1314), decyzję o przekształceniu prawa użytkowania wieczystego w prawo własności nieruchomości wydaje:

starosta wykonujący zadania z zakresu administracji rządowej – w przypadku nieruchomości stanowiących własność Skarbu Państwa, w tym również nieruchomości, w stosunku do których prawo własności Skarbu Państwa wykonują inne państwowe osoby prawne;
wójt, burmistrz, prezydent miasta, zarząd powiatu albo zarząd województwa – odpowiednio w przypadku nieruchomości stanowiących własność jednostek samorządu terytorialnego.

Zgodnie z art. 32 ust. 1 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz. U. z 2018 r., poz. 2204, z późn. zm.), nieruchomość gruntowa oddana w użytkowanie wieczyste może być sprzedana wyłącznie użytkownikowi wieczystemu, z zastrzeżeniem ust. 1a i ust. 3.

W oparciu o ust. 1a powyższego artykułu, nieruchomość gruntowa stanowiąca własność Skarbu Państwa może być sprzedana użytkownikowi wieczystemu za zgodą wojewody. Zgody wojewody nie wymaga sprzedaż na rzecz użytkownika wieczystego nieruchomości, o których mowa w art. 51 ust. 2 i art. 57 ust. 1.

W myśl ust. 2 tego artykułu, z dniem zawarcia umowy sprzedaży nieruchomości wygasa, z mocy prawa, uprzednio ustanowione prawo użytkowania wieczystego. Przepisu art. 241 Kodeksu cywilnego nie stosuje się.

Na podstawie art. 67 ust. 1 ww. ustawy, cenę nieruchomości ustala się na podstawie jej wartości.

Natomiast w myśl art. 69 tej ustawy, na poczet ceny nieruchomości gruntowej sprzedawanej jej użytkownikowi wieczystemu zalicza się kwotę wartości prawa użytkowania wieczystego tej nieruchomości, określoną według stanu na dzień sprzedaży.

W myśl art. 37 ust. 2 pkt 5 ww. ustawy, nieruchomość jest zbywana w drodze bezprzetargowej, jeżeli sprzedaż nieruchomości następuje na rzecz jej użytkownika wieczystego.

Zaznaczyć należy, że ustanowienie prawa użytkowania wieczystego przed dniem 1 maja 2004 r. nie podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, gdyż na podstawie obowiązującej przed tym dniem ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 11, poz. 50, z późn. zm.) grunt nie był towarem i jego sprzedaż lub ustanowienie użytkowania wieczystego nie stanowiło dostawy towarów. Natomiast ustanowienie prawa użytkowania wieczystego po dniu 30 kwietnia 2004 r. podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, jako odpłatna dostawa towarów.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że w dniu 20 grudnia 1966 r. Spółdzielni został przekazany w użytkowanie teren położony w (…) składający się z parcel budowlanych. Teren ten został przekazany w celu wybudowania hotelu turystycznego zgodnie z decyzją lokalizacji szczegółowej z dnia 23 września 1966 r. Hotel (…) (wcześniej (…)) został wybudowany i oddany do użytkowania w 1974 r. W dniu 29 grudnia 1993 r. Gmina (…) na podstawie umowy (akt notarialny z dnia 29 grudnia 1993 r.) o oddanie gruntu w użytkowanie wieczyste i przenoszącej własność budynku oddała w użytkowanie wieczyste Spółdzielni na okres do dnia 29 grudnia 2092 r. działki: nr (…) (obecnie 3), nr (…) (obecnie 4) i nr (…) (obecnie po wielu zmianach geodezyjnych, tj. wykazy zmian, podziały – nr 2 i 1).

S jako użytkownik wieczysty ww. nieruchomości zamierza wykupić na własność ww. nieruchomości. Uchwałą nr (…) Rady Miasta (…) z dnia 13 marca 2019 r. w sprawie bezprzetargowego zbycia nieruchomości gruntowej stanowiącej własność Gminy Miasta (…) na rzecz jej użytkownika wieczystego została wyrażona zgoda na zbycie w drodze bezprzetargowej na rzecz użytkownika wieczystego nieruchomości gruntowej położonej w (…), stanowiącej działki ewidencyjne nr (…), (…), (…), (…) obręb 5 o łącznej powierzchni 0,2854 ha.

S jako użytkownik wieczysty nieruchomości gruntowej nabędzie od Miasta (…) te nieruchomości na własność za wynagrodzeniem. Hotel (…) został wybudowany przez S (…) i oddany do użytkowania w 1974 r. Właścicielem Hotelu jest S (…).

Wątpliwości Wnioskodawców w pierwszej kolejności dotyczą wskazania, czy sprzedaż nieruchomości gruntowej będącej w użytkowaniu wieczystym przez Miasto (…) na rzecz użytkownika wieczystego jest czynnością podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Mając na uwadze powyższe oraz treść powołanych przepisów należy wskazać, że przeniesienie prawa do rozporządzania przedmiotową nieruchomością (działki ewidencyjne nr 2, 3, 4, jak właściciel nastąpiło w chwili ustanowienia prawa użytkowania wieczystego tej nieruchomości na rzecz jej użytkownika, zatem, w świetle przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (art. 7 ust. 1 pkt 6 i 7), wówczas doszło już do dostawy tej nieruchomości.

W związku z powyższym, sprzedaż przedmiotowej nieruchomości na rzecz użytkownika wieczystego, będąca w istocie przekształceniem prawa wieczystego użytkowania w prawo własności nieruchomości, stanowi jedynie zmianę tytułu prawnego do nieruchomości, natomiast nie wpływała na „władztwo rzeczy”, które użytkownik już uzyskał w chwili ustanowienia użytkowania wieczystego. Czynność taka nie może być traktowana jako ponowna dostawa tej samej nieruchomości, bowiem do przeniesienia prawa do rozporządzania towarem jak właściciel już doszło.

W konsekwencji, przekształcenie prawa użytkowania działek w prawo własności na rzecz użytkownika wieczystego tych działek nie będzie stanowić odpłatnej dostawy towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 w zw. z art. 7 ust. 1 ustawy, ani żadnej innej czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Tym samym wynagrodzenie, jakie otrzyma Miasto (…) z tytułu sprzedaży na rzecz użytkownika wieczystego prawa własności gruntu będącego dotychczas w użytkowaniu wieczystym nie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem VAT.

Ad 1

Podsumowując, sprzedaż nieruchomości gruntowej będącej w użytkowaniu wieczystym przez Miasto (…) na rzecz użytkownika wieczystego będzie czynnością niepodlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w świetle przepisów ustawy o podatku od towarów i usług.

Zatem stanowisko Zainteresowanych w zakresie pytania nr 1 jest prawidłowe.

Kolejne wątpliwości Wnioskodawców dotyczą stwierdzenia, czy rozwiązanie umowy z dnia 29 grudnia 1993 r. o oddanie gruntu w użytkowanie wieczyste i przenoszącej własność budynku w odniesieniu do działki nr 1o powierzchni 9 m² za wynagrodzeniem, skutkuje opodatkowaniem tej czynności podatkiem VAT i wg jakiej stawki VAT.

Z informacji zawartych we wniosku wynika, że w odniesieniu do działki nr 1 o powierzchni 9 m², którą S otrzymała w wieczyste użytkowanie również na mocy ww. aktu notarialnego (działka ta powstała z podziału działki o nr 2) Spółdzielnia zamierza wystąpić do Burmistrza Miasta (…) o rozwiązanie umowy o oddanie gruntu w użytkowanie wieczyste po uzyskaniu – w formie uchwały – zgody Zebrania Przedstawicieli S. Na działce nr 1 posadowiony jest pomnik wybudowany (i sfinansowany) przez Miasto (…). Zgodnie z zapisami Miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego (…) w (…) zatwierdzonego Uchwałą Rady Miasta (…) nr (…) z dnia 31 marca 2011 r. działka ewidencyjna nr 1 obręb 5 położona jest na terenach zabudowy usługowej (usługi hotelarskie) oznaczonych symbolem 2.Uh. Spółdzielnia na tej działce nie ponosiła jakichkolwiek nakładów; jedynymi kosztami związanymi z tą działką były opłata za użytkowanie wieczyste i podatek od nieruchomości. Miasto (…) z tytułu rozwiązania umowy zapłaci S (…) wynagrodzenie.

Do momentu dostawy na rzecz Miasta (…) działki nr 1 o powierzchni 9 m², której (…) jest użytkownikiem wieczystym, działka ta wraz z pozostałymi działkami, o których mowa we wniosku, jest wykorzystywana do opodatkowanej działalności hotelowej. Z tytułu nabycia prawa wieczystego użytkowania tej działki Spółdzielni nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego, ponieważ od nabycia prawa wieczystego użytkowania gruntu (opłat za wieczyste użytkowanie) podatek VAT nie występował – oddanie w wieczyste użytkowanie nastąpiło przed 1 maja 2004 r. Właścicielem pomnika jest Miasto (…). Pomnik wybudowany i sfinansowany został przez Gminę Miasto (…). Został postawiony na podstawie Zgłoszenia budowy obiektu małej architektury i robót budowlanych niewymagających pozwolenia na budowę skierowanego do Starostwa Powiatowego w (…) Wydział (…), zgodnie z przepisami ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (t. j. Dz. U. z 2019 r., poz. 1186, z późn. zm.). W odniesieniu do pomnika znajdującego się na działce nr 1nie będzie wzajemnych rozliczeń między Miastem (…) a S. Pomnik jest obiektem małej architektury stosownie do art. 3 pkt 4 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane. Ponieważ zgodnie z art. 3 pkt 3 ustawy Prawo budowlane pomnik jako obiekt małej architektury nie jest budowlą, nie jest też budynkiem.

W tym miejscu wskazać należy, że zgodnie z art. 33 ust. 1 powołanej wyżej ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami, użytkowanie wieczyste wygasa z upływem okresu ustalonego w umowie albo przez rozwiązanie umowy przed upływem tego okresu.

W razie wygaśnięcia użytkowania wieczystego na skutek upływu okresu ustalonego w umowie albo na skutek rozwiązania umowy przed upływem tego okresu, użytkownikowi wieczystemu przysługuje wynagrodzenie za wzniesione przez niego lub nabyte na własność budynki i inne urządzenia. Wynagrodzenie powinno być równe wartości tych budynków i urządzeń określonej na dzień wygaśnięcia użytkowania wieczystego. Za budynki i inne urządzenia wzniesione wbrew postanowieniom umowy wynagrodzenie nie przysługuje (art. 33 ust. 2 ww. ustawy).

Mając na uwadze powyższe należy stwierdzić, że wszelkie transakcje prawem użytkowania wieczystego gruntu, dla celów podatku VAT, winny być traktowane na równi z transakcjami, przedmiotem których jest prawo własności gruntu. Należy tutaj zauważyć, że w momencie zbycia w różnorodnej formie prawa użytkowania wieczystego gruntu dotychczasowy użytkownik traci ekonomiczne władztwo nad gruntem, który był przedmiotem tego prawa, tak samo jak przy zbyciu prawa własności gruntu. Adekwatnie użytkownik wieczysty traci władztwo ekonomiczne nad gruntem w przypadku rozwiązania umowy użytkowania wieczystego gruntu na rzecz właściciela gruntu. Można tutaj zauważyć, że rozwiązanie użytkowania wieczystego gruntu następuje na podstawie innych przepisów niż zbycie tego prawa co jednak w żadnej mierze nie zmienia faktu, kluczowego z punktu widzenia podatku VAT, iż dochodzi do zmiany podmiotu, który uzyskuje prawo do dysponowania gruntem jak właściciel.

Zatem obrót prawem użytkowania wieczystego, w tym również rozwiązanie umowy ustanawiającej to prawo, w sytuacji gdy użytkownik otrzymuje wynagrodzenie za rozwiązanie ww. umowy, stanowi odpłatną dostawę towaru w rozumieniu art. 7 ust. 1 pkt 1 ustawy i podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na mocy przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Podkreślić jednak należy, że dokonywana czynność, która podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług może albo być opodatkowana właściwą stawką podatku VAT, albo może korzystać ze zwolnienia od tego podatku.

Na mocy art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednocześnie należy zaznaczyć, że w oparciu o art. 146aa ust. 1 pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2019 r. do końca roku następującego po roku, dla którego wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż -6% stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Przy czym zarówno w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone m.in. w art. 43 ustawy.

Stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.

Na podstawie art. 2 pkt 33 ustawy, przez tereny budowlane rozumie się grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu – zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Z powyższych przepisów wynika, że zwolnienie przysługuje względem takiej dostawy, której przedmiotem jest grunt niezabudowany i jednocześnie o przeznaczeniu innym niż budowlane. Zatem ze zwolnienia od podatku korzystać będą dostawy gruntów o charakterze rolnym, leśnym itp.

Ustawa z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. z 2018 r., poz. 1945, z późn. zm.) reguluje zasady kształtowania polityki przestrzennej przez jednostki samorządu terytorialnego i organy administracji rządowej.

W tym miejscu należy zauważyć, że w myśl art. 3 ust. 1 ww. ustawy, kształtowanie i prowadzenie polityki przestrzennej na terenie gminy, w tym uchwalanie studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy oraz miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego, z wyjątkiem morskich wód wewnętrznych, morza terytorialnego i wyłącznej strefy ekonomicznej oraz terenów zamkniętych, należy do zadań własnych gminy.

Jak stanowi art. 4 ust. 1 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym – ustalenie przeznaczenia terenu, rozmieszczenie inwestycji celu publicznego oraz określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego.

W przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego – w myśl art. 4 ust. 2 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym – określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w drodze decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, przy czym:

lokalizację inwestycji celu publicznego ustala się w drodze decyzji o lokalizacji inwestycji celu publicznego;
sposób zagospodarowania terenu i warunki zabudowy dla innych inwestycji ustala się w drodze decyzji o warunkach zabudowy.

W tym miejscu warto wyjaśnić, że stosownie do treści wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 28 marca 1996 r. w sprawie C-468/93 Gemeente Emmen – „teren budowlany oznacza każdy nieuzbrojony lub uzbrojony teren uznany przez państwa członkowskie za teren z przeznaczeniem pod zabudowę”.

Zatem także w świetle orzeczeń TSUE za teren budowlany uznać można jedynie taki, który regulacjami prawa krajowego został przeznaczony pod zabudowę. Przepis art. 2 pkt 33 ustawy w zgodny sposób odpowiada zatem treści ww. orzeczenia, gdyż cechę przeznaczenia pod zabudowę ustalić należy na podstawie określonych wprost w ustawie dokumentów prawa miejscowego – planu zagospodarowania przestrzennego lub decyzji o lokalizacji inwestycji celu publicznego albo decyzji o warunkach zabudowy.

Z powyższych przepisów wynika, że przeznaczenie określonego gruntu należy oceniać wyłącznie w oparciu o istniejący plan zagospodarowania przestrzennego oraz wydane decyzje o warunkach zabudowy nieruchomości.

Zauważyć należy, że analiza powołanych wyżej przepisów ustawy o podatku od towarów i usług wskazuje jednoznacznie, że zwolnienie od podatku VAT obejmuje zbycie nieruchomości niezabudowanych (gruntów) wyłącznie w sytuacji, gdy nie są one przeznaczone pod zabudowę. Elementem, który determinuje możliwość skorzystania ze zwolnienia od podatku VAT przy zbyciu gruntów jest przeznaczenie gruntu na cele inne niż budowlane.

Z opisu sprawy wynika, że uchwałą Rady Miasta (…) nr (…) z dnia 31 marca 2011 r. działka ewidencyjna nr 1 obręb 5 położona jest na terenach zabudowy usługowej (usługi hotelarskie) oznaczonych symbolem 2.Uh.

Wobec powyższego, skoro z miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego dla przedmiotowej nieruchomości wynika, że jest to teren zabudowy usługowej (usługi hotelarskie) oznaczonych symbolem 2.Uh, należy stwierdzić, że działka ta stanowi grunt przeznaczony pod zabudowę i tym samym jest terenem budowlanym określonym w art. 2 pkt 33 ustawy. Zatem ww. wynagrodzenie za rozwiązanie umowy użytkowania wieczystego nie będzie mogło korzystać ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy.

W tym miejscu należy wskazać, że jeżeli przy zbyciu towaru wystąpią przesłanki uniemożliwiające zastosowanie opisanego zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, to przepisy dopuszczają również możliwość skorzystania ze zwolnienia od podatku w oparciu o przepis art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, przy spełnieniu łącznie obu warunków, o których mowa w tym przepisie.

Według art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Zwolnienie od podatku określone w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy dotyczy wszystkich towarów – zarówno nieruchomości, jak i ruchomości – przy nabyciu (imporcie lub wytworzeniu) których nie przysługiwało podatnikowi prawo do odliczenia podatku VAT i wykorzystywanych – niezależnie od okresu ich używania przez podatnika (kilka dni, miesięcy czy lat) – wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku VAT.

Jak wskazano wyżej, aby zastosować zwolnienie od podatku, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, dla dostawy towarów, spełnione muszą być łącznie dwa warunki wskazane w tym przepisie, tj.:

towary od momentu ich nabycia do momentu ich zbycia muszą służyć wyłącznie działalności zwolnionej, w żadnym momencie ich posiadania nie można zmienić ich przeznaczenia oraz sposobu wykorzystywania,
przy nabyciu (imporcie, wytworzeniu) tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Niespełnienie jednego z powyższych warunków daje podstawę do wyłączenia dostawy towarów ze zwolnienia od podatku VAT przewidzianego w ww. art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

W analizowanej sprawie przesłanki uprawniające do zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy również nie będą spełnione, ponieważ z wniosku wynika, że działka ta jest wykorzystywana do działalności opodatkowanej podatkiem od towarów i usług. W związku z powyższym, nie będzie spełniona przesłanka warunkująca skorzystanie ze zwolnienia od podatku na podstawie ww. przepisu.

Podsumowując, rozwiązanie umowy z dnia 29 grudnia 1993 r. o oddanie gruntu w użytkowanie wieczyste i przenoszącej własność budynku w odniesieniu do działki nr 1o powierzchni 9 m² za wynagrodzeniem, będzie stanowić odpłatną dostawę towaru w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy i zgodnie z art. 41 ust. 1 w związku z art. 146aa ust. 1 pkt 1 ustawy i będzie czynnością opodatkowaną podstawową stawką podatku VAT w wysokości 23%.

W konsekwencji stanowisko Wnioskodawców w zakresie pytania nr 2 jest prawidłowe.

Kolejne wątpliwości Wnioskodawców dotyczą wskazania, czy Spółdzielni (…) przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego z tytułu sprzedaży nieruchomości będącej w użytkowaniu wieczystym przez Miasto (…) na rzecz dotychczasowego użytkownika wieczystego.

Podstawowe zasady dotyczące odliczania podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ustawy. W myśl tego przepisu, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 ustawy, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Na mocy art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

nabycia towarów i usług,
dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.

Z powyższych regulacji prawnych wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

Ponadto podkreślić należy, że ustawodawca zapewnił podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Jedno z takich ograniczeń zostało wskazane w art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy, zgodnie z którym nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Oznacza to, że podatnik nie może skorzystać z prawa do odliczenia w odniesieniu do podatku, który jest należny wyłącznie z tego względu, że został wykazany na fakturze w sytuacji, gdy transakcja nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Z informacji zawartych we wniosku wynika, że nabyty przez Spółdzielnię – jako dotychczasowego użytkownika wieczystego – grunt będzie wykorzystywany nadal do prowadzonej na nim opodatkowanej podatkiem VAT działalności hotelarskiej.

Zgodnie z powołanymi wyżej przepisami, rozliczenie podatku naliczonego na zasadach określonych w art. 86 ustawy uwarunkowane jest tym, aby nabywane towary i usługi były wykorzystywane przez podatnika podatku VAT w ramach działalności gospodarczej do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

Z uwagi na to, że – jak stwierdzono powyżej – sprzedaż nieruchomości gruntowej będącej w użytkowaniu wieczystym przez Miasto (…) na rzecz użytkownika wieczystego będzie czynnością niepodlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w świetle przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, to Spółdzielni nie będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego z tytułu nabycia na własność gruntu użytkowanego dotychczas jako prawo wieczystego użytkowania, ponieważ obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika towarów i usług udokumentowanych fakturą, które nie podlegają opodatkowaniu albo są zwolnione od podatku VAT.

Ad 3

Zatem, z tytułu sprzedaży nieruchomości będącej w użytkowaniu wieczystym przez Miasto (…) na rzecz dotychczasowego użytkownika wieczystego, Spółdzielni (…) nie będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego z tytułu dokonania tej czynności.

Tym samym stanowisko Zainteresowanych w zakresie pytania nr 3 jest prawidłowe.

Ponadto Wnioskodawcy mają wątpliwości dotyczące stwierdzenia, czy z tytułu rozwiązania umowy z dnia 29 grudnia 1993 r. o oddanie gruntu w użytkowanie wieczyste i przenoszącej własność budynku w odniesieniu do działki nr 1o powierzchni 9 m² za wynagrodzeniem, Miasto (…) będzie miało prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony wynikający z tej transakcji wykazany na fakturze dokumentującej tę transakcję wystawioną przez Spółdzielnię (…).

Jak wynika z powołanych powyżej przepisów prawa, rozliczenie podatku naliczonego na zasadach określonych w art. 86 ust. 1 ustawy uwarunkowane jest tym, aby nabywane towary i usługi były wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

Podstawowym warunkiem, którego spełnienie należy analizować w aspekcie prawa do odliczenia podatku VAT jest związek dokonywanych nabyć towarów i usług ze sprzedażą uprawniającą do dokonywania takiego odliczenia, czyli sprzedażą generującą podatek należny.

W omawianej sprawie związek taki nie wystąpi. Z informacji zawartych we wniosku wynika, że Miasto (…) nabytą jak właściciel działkę o nr 1 o powierzchni 9 m² nie będzie wykorzystywać do czynności opodatkowanych podatkiem VAT – będzie ona służyć jedynie mieszkańcom i gościom Miasta (…) do celów rekreacyjnych.

Zatem w analizowanej sprawie podstawowy warunek uprawniający do odliczenia podatku naliczonego nie będzie spełniony, ponieważ nabycie jak właściciel tej działki nie będzie służyć czynnościom opodatkowanym podatkiem VAT Miasta (…), będzie bowiem służyć jedynie mieszkańcom i gościom Miasta (…) do celów rekreacyjnych. Tym samym Miasto (…) nie będzie miało – na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy – prawa do odliczenia podatku naliczonego zawartego na fakturze wystawionej przez Spółdzielnię (…) dokumentującej transakcję rozwiązania umowy użytkowania wieczystego.

Ad 4

Podsumowując, z tytułu rozwiązania umowy z dnia 29 grudnia 1993 r. o oddanie gruntu w użytkowanie wieczyste i przenoszącej własność budynku w odniesieniu do działki nr 1o powierzchni 9 m² za wynagrodzeniem, Miasto (…) nie będzie miało prawa do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wynikającego z tej transakcji wykazanego na fakturze dokumentującej tę transakcję wystawioną przez Spółdzielnię (…).

Zatem stanowisko Wnioskodawców w zakresie pytania nr 4 jest prawidłowe.

Należy zauważyć, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Zainteresowanych i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Zainteresowanemu będącemu stroną postępowania (art. 14r § 2 Ordynacji podatkowej) przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…) za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin