Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL3-2.4011.436.2019.1.TR
z 23 grudnia 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 22 października 2019 r. (data wpływu 25 października 2019 r.), uzupełnionym pismem z dnia 19 listopada 2019 r. (data wpływu: za pośrednictwem ePuap 19 listopada 2019 r., pocztą 27 listopada 2019 r.) oraz pismem z dnia 5 grudnia 2019 r. (data wpływu za pośrednictwem ePuap 5 grudnia 2019 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 25 października 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenia przyszłe.

Wnioskodawca (dalej spółka), jako spółka z ograniczoną odpowiedzialnością zajmuje się szeroko pojętym konsultingiem w IT, dostarczając konsultantów i narzędzi do transformacji cyfrowej. Przeważające PKD to: 62. Spółka została zarejestrowana w KRS, a jej siedziba mieści się w Polsce. Spółka prowadzi księgi rachunkowe.

Spółka planuje wprowadzić możliwość uzyskania opcji na udziały przez współpracowników/konsultantów. Kwestie związane z możliwością uzyskania opcji na udziały w firmie zostaną uregulowane w przygotowanym w tym celu regulaminie (planie opcji). Wprowadzenie planu opcji na udziały pozwoli spółce na zrealizowanie określonych wyników finansowych. Wynikać to będzie z faktu, że współpracownik nie będzie prowadził działalności konkurencyjnej, ze względu na fakt, że otrzyma możliwość uzyskania udziałów firmy i zgodnie z założeniami twórców planu będzie się bardziej identyfikował z firmą, będąc jej współwłaścicielem, a nie osobą związaną z firmą na chwilę. Istnieje większa szansa, że w takim wypadku współpracownik będzie bardziej zaangażowany, zmotywowany i będzie dążył jeszcze wytrwalej do tego, aby firma, w której posiada udziały, uzyskiwała jak najlepsze wyniki finansowe.

Opcje na udziały będą stanowiły instrumenty finansowe, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 2 lit. c ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi, a w konsekwencji będą one stanowiły pochodne instrumenty finansowe w rozumieniu art. 5a pkt 13 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Współpracownik będzie współpracować ze spółką na podstawie umowy cywilnoprawnej w ramach prowadzonej przez niego jednoosobowej działalności gospodarczej. Umowa taka będzie każdorazowo zawierała między innymi zasady jego wynagradzania. Natomiast regulamin (plan) opcji na udziały będzie miał charakter motywacyjny, ale jednocześnie dobrowolny. Nadzwyczajne Zgromadzenie Wspólników spółki uchwali regulamin (plan) opcji udziałowych dla kluczowych współpracowników. Będzie można do niego przystąpić po podpisaniu dodatkowego, odrębnego od umowy o współpracę porozumienia (umowy o przystąpieniu do planu opcji). W związku z tym, należności pieniężne przysługujące z tego tytułu nie będą elementem wynagrodzenia współpracownika.

Projektowany regulamin (plan) opcji będzie opisywał zasady przyznawania opcji na udziały – w drodze warunkowej oferty kierowanej do uczestnika planu. Współpracownik będzie otrzymywał opcje z chwilą przystąpienia do programu. Regulamin będzie zakładał, że uczestnik programu nabędzie prawo do obejmowania udziałów po okresie 2 lat od rozpoczęcia współpracy. Dwuletnia współpraca będzie musiała być nieprzerwana i będzie obwarowana zasadą wyłączności. Współpracownik nie będzie mógł prowadzić/wykonywać działalności konkurencyjnej w stosunku do spółki. Uczestnik programu po okresie dwuletniej współpracy będzie mógł – przyjmując ofertę – nabywać odpłatnie przez kolejne 4 lata udziały w drodze ich objęcia w podwyższonym kapitale zakładowym. Udziały będą nabywane w klifach czasowych w styczniu każdego kolejnego roku. Nowo emitowane udziały będą oferowane po wycenie rynkowej obliczonej w dacie startu programu.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy otrzymanie przez współpracownika opcji na udziały powoduje po jego stronie powstanie obowiązku podatkowego w podatku dochodowym od osób fizycznych?
2. Czy objęcie udziałów spółki na skutek realizacji opcji na udziały powoduje powstanie obowiązku podatkowego w podatku dochodowym od osób fizycznych?
3. Czy na spółce ciążą obowiązki płatnika w podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. pobrania i odprowadzenia podatku dochodowego od osób fizycznych?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad. 1)

Zgodnie z treścią art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (dalej: ustawa o PIT) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Przepis art. 11 ust. 1 ustawy o PIT stanowi, że przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9, 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, pkt 11, art. 19, art. 25b, art. 30ca, art. 30da i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń. Analizując przytoczony przepis art. 11 należy stwierdzić, że w momencie otrzymania przez współpracownika opcji na udziały, nie powstanie po jego stronie przychód. Wynika to przede wszystkim z faktu, że na tym etapie nie otrzyma on środków pieniężnych, zaś opcje na udziały, które na tym etapie są niezbywalne. Współpracownik otrzyma jedynie odroczone w czasie uprawnienie do żądania realizacji ich zamiany na udziały w przyszłości i to w dodatku po spełnieniu określonych warunków za dodatkową odpłatnością. Z uprawnienia tego może lecz nie musi skorzystać.

W związku z powyższym, zdaniem spółki w momencie otrzymania opcji na udziały nie powstaje obowiązek podatkowy po stronie współpracownika jako uczestnika programu. Przyznanie opcji na udziały daje możliwość skorzystania w przyszłości z możliwości realizacji opcji na udziały i objęcia udziałów. Tym samym przychód podatkowy może wystąpić na dalszych etapach realizacji programu motywacyjnego (przede wszystkim w momencie sprzedaży udziałów), ale nie w momencie otrzymania opcji na udziały, które na tym etapie nie wyrażają żadnej wartości i są niezbywalne.

Ad. 2)

Zgodnie z art. 11 ust. 1 ustawy o PIT, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9, 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, pkt 11, art. 19, art. 25b, art. 30ca, art. 30da i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Należy wskazać, że uznanie, iż przychód powstaje w momencie realizacji opcji na udziały prowadziłoby do opodatkowania wartości wyrażonej w pieniądzu, której podatnik w momencie objęcia udziałów nie osiągnął. Nie możemy również mówić o nieodpłatnym nabyciu udziałów, gdyż ich objęcie nastąpi w zamian za zapłatę oznaczonej sumy pieniężnej. Objęcie udziałów nie daje żadnych korzyści, ponieważ udziały są takim składnikiem majątku, który przychód może dać dopiero w momencie ich zbycia w drodze sprzedaży lub innej czynności prawnej. Dopiero zbycie udziałów pozwala ustalić, jaki dochód podatnik osiągnął przez to, że odpłatnie objął udziały w drodze realizacji opcji na udziały, a następnie zbył te udziały. W opinii spółki, objęcie udziałów samo przez się nie generuje po stronie współpracownika żadnego przychodu. W praktyce wygląda to tak, że to jaki podatnik uzyska przychód z udziałów okaże się dopiero w przyszłości, ponieważ będzie to uzależnione od ceny sprzedaży udziałów.

Przyznanie opcji, jak i objęcie udziałów w wyniku realizacji opcji, stanowi jedynie potencjalną możliwość uzyskania korzyści w przyszłości. W konsekwencji, nie można uznać, że przychód dla współpracownika powstanie także na etapie objęcia udziałów.

Analizując powyższe, należy wskazać, że w myśl ustawy PIT obowiązek podatkowy powstaje dopiero w momencie zbycia udziałów.

Ad. 3)

Definicja płatnika została zawarta w art. 8 Ordynacji podatkowej z którego wynika, że płatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, obowiązana na podstawie przepisów prawa podatkowego do obliczenia i pobrania od podatnika podatku i wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu.

Ustawodawca w art. 24 ust. 11 ustawy PIT jednoznacznie wskazał, że w przypadku realizacji programu motywacyjnego, jeśli podatnik nabywa akcje spółki w spółce akcyjnej, to do opodatkowania dochodzi dopiero w momencie zbycia tych akcji. W przypadku objętym wnioskiem mamy analogiczną sytuację choć dotyczącą spółki z ograniczoną odpowiedzialnością. Kluczowi współpracownicy otrzymywać mają opcje w ramach programu motywacyjnego, następne te opcje mogą dobrowolnie zamienić, za odpłatnością, na udziały. Same opcje na udziały, jak już wskazano wcześniej, nie są w żaden inny sposób zbywalne.

Otrzymane opcje na udziały należy zakwalifikować do przychodu z kapitałów pieniężnych, o których mowa w art. 10 ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Otrzymane opcje na udziały, po realizacji ich na udziały nie generują przychodu, a obowiązek podatkowy powstanie dopiero w momencie ich zbycia zgodnie z art. 17 ust. 6 lit. a. Samo zbycie udziałów przez uczestnika programu będzie opodatkowane stawką 19%, o której mowa w art. 30b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Należy również wskazać, że gdyby doszło do opodatkowania w momencie otrzymania opcji na udziały, następnie w momencie ich realizacji na udziały i na końcu w momencie zbycia udziałów, to mielibyśmy do czynienia z potrójnym opodatkowaniem.

W związku z powyższym, spółka stoi na stanowisku, że na spółce nie ciąży obowiązek płatnika. Zgodnie z art. 45 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, rozliczenie przychodów z kapitałów pieniężnych opodatkowanych na zasadach określonych w art. 30b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych spoczywa na podatniku, tj. współpracownik – uczestnik programu będzie zobowiązany do dokonania rozliczenia, a także będzie zobowiązany do 30 kwietnia następnego roku, po roku dokonania zbycia udziałów do złożenia deklaracji PIT-38.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionych zdarzeń przyszłych jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 8 ustawy 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.), płatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, obowiązana na podstawie przepisów prawa podatkowego do obliczenia i pobrania od podatnika podatku i wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu.

Z uwagi na powyższe, na płatniku ciążą trzy podstawowe obowiązki, tj.:

1. obliczenie,
2. pobranie,
3. wpłacenie

– podatku, zaliczki.

Z kolei płatnik, który nie wykonał obowiązków określonych w art. 8 Ordynacji podatkowej, odpowiada za podatek niepobrany lub podatek pobrany a niewpłacony, o czym stanowi art. 30 § 1 Ordynacji podatkowej.

Zgodnie natomiast z art. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2019 r. poz. 1387, z późn. zm.), ustawa reguluje opodatkowanie podatkiem dochodowym dochodów osób fizycznych oraz daninę solidarnościową.

Ustawa przewiduje przy tym dwa „tryby” zapłaty/poboru podatku dochodowego od osób fizycznych:

• tzw. samoobliczenie (samowymiar) i zapłatę podatku przez podatnika;
• obliczenie i pobór podatku przez płatnika.
  
  

Zasadą jest, że obowiązek prawidłowego ustalenia podstawy opodatkowania, obliczenia i zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych ciąży na podatnikach. Niemniej jednak, w odniesieniu do licznych sytuacji zasada ta została wyłączona przez ustawodawcę przez nałożenie obowiązków płatnika na podmioty wypłacające podatnikowi (stawiające do dyspozycji podatnika) należności stanowiące jego dochody (przychody).

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych wprowadza system poboru podatku przez płatnika w przypadkach wskazanych w Rozdziale 7: „Pobór podatku lub zaliczek na podatek przez płatników”.

Jak wynika z przepisów przywołanego Rozdziału 7, ustawodawca ustanowił obowiązki płatnika podatku dochodowego od osób fizycznych przez:

• określenie rodzaju podmiotu dokonującego wypłaty (realizacji) świadczeń na rzecz podatników, przy czym rodzaj podmiotu jest określany poprzez wskazanie jego formy organizacyjnej, jego statusu bądź roli, jaką podmiot ten pełni w relacji z podatnikiem oraz
• określenie kategorii przychodów (dochodów) w odniesieniu do których na ww. podmiotach ciążą obowiązki płatnika podatku.
  
  

Podstawowym warunkiem dla rozważań o obowiązkach płatnika jest jednak istnienie relacji: udzielający świadczenia (płatnik) – uzyskujący świadczenie (podatnik). Udzieleniem świadczenia jest przy tym zarówno sytuacja, gdy świadczenie jest przekazywane bezpośrednio przez płatnika, jak również sytuacja, gdy świadczenie jest realizowane przez podmiot trzeci, ale jest „zlecane”, „organizowane” przez płatnika (czyli w istocie pochodzi od płatnika).

Żaden z przepisów nie nakłada jednak na dany podmiot obowiązków płatnika w stosunku do przychodów uzyskiwanych od tego podmiotu przez podatników z prowadzonej przez tychże podatników działalności gospodarczej.

Tymczasem, jak wynika z przedstawionych we wniosku zdarzeń przyszłych, współpracownicy Wnioskodawcy mający współpracować z nim na podstawie umów cywilnoprawnych w ramach prowadzonych przez nich jednoosobowych działalności gospodarczych, mają mieć możliwość uzyskania opcji na udziały w spółce z o.o. Wnioskodawcy, w ramach planowanego przez Wnioskodawcę programu motywacyjnego. Opcje na udziały będą stanowiły instrumenty finansowe, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 2 lit. c ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi, a w konsekwencji będą one stanowiły pochodne instrumenty finansowe w rozumieniu art. 5a pkt 13 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób, opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 3 tejże ustawy, źródłem przychodów jest pozarolnicza działalność gospodarcza.

Z kolei na mocy art. 10 ust. 4 ww. ustawy, przychody z realizacji praw z papierów wartościowych, o których mowa w art. 3 pkt 1 lit. b ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi, lub z pochodnych instrumentów finansowych, uzyskane w następstwie objęcia lub nabycia tych praw jako świadczenie w naturze lub nieodpłatne świadczenie, są zaliczane do tego źródła przychodów, w ramach którego to świadczenie w naturze lub nieodpłatne świadczenie zostało uzyskane.

Stosownie do art. 14 ust. 1 ww. ustawy, za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Z kolei zgodnie z art. 14 ust. 2 pkt 8 cyt. ustawy, przychodem z działalności gospodarczej jest również wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń, obliczonych zgodnie z art. 11 ust. 2-2b, z zastrzeżeniem ust. 2g i art. 21 ust. 1 pkt 125 i 125a.

Za przychody należy zatem uznać każdą formę przysporzenia majątkowego, zarówno formę pieniężną, jak i niepieniężną, w tym nieodpłatne świadczenia oraz świadczenia w naturze otrzymane przez podatnika. Dla celów podatkowych nieodpłatne świadczenie obejmuje każde działanie lub zaniechanie na rzecz innej osoby oraz wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu lub te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze w działalności osób, których skutkiem jest nieodpłatne, tj. niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu – przysporzenie majątku innej osobie, mające konkretny wymiar finansowy.

W myśl art. 11 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wartość pieniężną świadczeń w naturze, z zastrzeżeniem ust. 2c oraz art. 12 ust. 2-2c, określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca ich uzyskania.

Zgodnie z art. 11 ust. 2a ww. ustawy, wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń ustala się:

1. jeżeli przedmiotem świadczenia są usługi wchodzące w zakres działalności gospodarczej dokonującego świadczenia - według cen stosowanych wobec innych odbiorców;
2. jeżeli przedmiotem świadczeń są usługi zakupione - według cen zakupu;
3. jeżeli przedmiotem świadczeń jest udostępnienie lokalu lub budynku - według równowartości czynszu, jaki przysługiwałby w razie zawarcia umowy najmu tego lokalu lub budynku;
4. w pozostałych przypadkach - na podstawie cen rynkowych stosowanych przy świadczeniu usług lub udostępnianiu rzeczy lub praw tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca udostępnienia.
   
   

Stosownie natomiast do art. 11 ust. 2b cyt. ustawy, jeżeli świadczenia są częściowo odpłatne, przychodem podatnika jest różnica pomiędzy wartością tych świadczeń, ustaloną według zasad określonych w ust. 2 lub 2a, a odpłatnością ponoszoną przez podatnika.

Reasumując: na gruncie niniejszej sprawy, w momencie nieodpłatnego otrzymania przez Wnioskodawcę opcji na udziały nie powstanie obowiązek podatkowy w podatku dochodowym od osób fizycznych, ponieważ opcje będą niezbywalne, w związku z czym nie będą generowały przychodu w momencie ich otrzymania.

Jednakże na etapie objęcia udziałów spółki Wnioskodawcy na skutek realizacji opcji na te udziały, po stronie danego współpracownika – czyli uczestnika programu motywacyjnego prowadzącego działalność gospodarczą, w ramach której współpracują z Wnioskodawcą, jako spółką tworzącą program motywacyjny – może powstać przychód jedynie w przypadku gdy dany współpracownik nabędzie udziały poniżej ich wartości rynkowej z dnia objęcia tychże udziałów, jak wskazano bowiem we wniosku, nowo emitowane udziały będą oferowane po wycenie rynkowej obliczonej w dacie startu programu, co oznacza, że tak wyceniona wartość udziałów może różnić się od ich wartości rynkowej w momencie obejmowania udziałów przez danego współpracownika.

Tak czy inaczej, fakt czy przychód powstanie, czy nie, pozostaje bez wpływu na niniejsze rozstrzygnięcie w zakresie obowiązków płatnika (Wnioskodawcy), ponieważ ewentualny przychód i tak powinien zostać zakwalifikowany do źródła przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej, a zatem do przychodów, co do których obowiązki płatnika nie mają zastosowania.

Na taką bowiem interpretację wskazuje treść cyt. art. 10 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którym przychody z realizacji pochodnych instrumentów finansowych, uzyskane w następstwie objęcia lub nabycia tych praw jako świadczenie w naturze lub nieodpłatne świadczenie, są zaliczane do tego źródła przychodów, w ramach którego to świadczenie w naturze lub nieodpłatne świadczenie zostało uzyskane.

Niewątpliwie gdyby nie przedmiotowa działalność gospodarcza, dany współpracownik tych opcji by nie otrzymał.

Biorąc powyższe pod uwagę, ewentualny przychód ww. współpracownika (podatnika), zgodnie z postanowieniami art. 10 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, z tytułu realizacji z opcji na udziały, otrzymanych nieodpłatnie, należy potraktować jako przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy.

Jednocześnie, z racji tego, że:

• przedmiotowy program motywacyjny nie będzie utworzony przez spółkę akcyjną, ale przez spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością,
• podatnicy faktycznie nie otrzymają akcji, ale udziały,
• podatnicy przedmiotowe opcje otrzymają w ramach prowadzonej przez nich działalności gospodarczej, a nie stosunku pracy czy w ramach działalności wykonywanej osobiście,
• a sam program nie będzie programem motywacyjnym określonym w art. 24. ust. 11b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych

w niniejszej sprawie nie znajdzie zastosowanie uregulowanie wynikające z art. 24 ust. 11 ww. ustawy, zgodnie z którym jeżeli w wyniku realizacji programu motywacyjnego utworzonego przez:

1. spółkę akcyjną, od której podatnik uzyskuje świadczenia lub inne należności z tytułów określonych w art. 12 lub art. 13,
2. spółkę akcyjną będącą jednostką dominującą w rozumieniu art. 3 ust. 1 pkt 37 ustawy o rachunkowości w stosunku do spółki, od której podatnik uzyskuje świadczenia oraz inne należności z tytułów określonych w art. 12 lub art. 13

– podatnik faktycznie obejmuje lub nabywa akcje tej spółki lub akcje spółki w stosunku do niej dominującej, przychód z tego tytułu powstaje w momencie odpłatnego zbycia tych akcji.

Z kolei w myśl przywołanego art. 24 ust. 11b ww. ustawy, przez program motywacyjny, o którym mowa w ust. 11, rozumie się system wynagradzania utworzony na podstawie uchwały walnego zgromadzenia przez:

1. spółkę akcyjną, dla osób uzyskujących od niej świadczenia lub inne należności z tytułów określonych w art. 12 lub art. 13, albo
2. spółkę akcyjną będącą jednostką dominującą w rozumieniu art. 3 ust. 1 pkt 37 ustawy o rachunkowości w stosunku do spółki, od której osoby uprawnione do otrzymania świadczeń w ramach tego systemu wynagradzania uzyskują świadczenia lub inne należności z tytułów określonych w art. 12 lub art. 13

– w wyniku którego osoby uprawnione do otrzymania świadczeń w ramach tego systemu wynagradzania bezpośrednio lub w wyniku realizacji praw z pochodnych instrumentów finansowych lub realizacji praw z papierów wartościowych, o których mowa w art. 3 pkt 1 lit. b ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi, lub realizacji innych praw majątkowych, nabywają prawo do faktycznego objęcia lub nabycia akcji spółki określonej w pkt 1 lub 2.

Reasumując: na gruncie niniejszej sprawy przychody uzyskiwane w ramach programów motywacyjnych przez współpracowników Wnioskodawcy prowadzących pozarolnicze działalności gospodarcze są dla nich przychodami generowanymi w ramach prowadzonego przedsiębiorstwa, z uwagi na co nie mogą stanowić przychodów ze źródła innego niż pozarolnicza działalność gospodarcza.

W konsekwencji, na Wnioskodawcy nie będą ciążyły obowiązki płatnika ani na etapie otrzymania przez danego współpracownika opcji na udziały (kiedy to przychód w ogóle nie powstanie), ani na etapie objęcia udziałów na skutek realizacji opcji na udziały, bowiem przepisy dotyczące obowiązków płatnika – stanowiące wyłom od zasady samoopodatkowania – nie dotyczą przychodów ze źródła, którym jest pozarolnicza działalność gospodarcza.

Tym samym, mimo że podsumowanie zaprezentowanego stanowiska Wnioskodawcy finalnie sprowadza się do braku obowiązków płatnika, należało uznać je za nieprawidłowe, z uwagi na fakt, że zawiera ono również szeroki wachlarz rozbieżności w stosunku do niniejszego rozstrzygnięcia, wobec czego uznanie go za prawidłowe mogłoby wywoływać wiele wprowadzających w błąd nieporozumień interpretacyjnych.

Zastrzec przy tym należy, że z racji statusu Wnioskodawcy (płatnika) niniejsza interpretacja nie rozstrzyga o obowiązkach podatkowych współpracowników Wnioskodawcy (podatników).

Interpretacja dotyczy zdarzeń przyszłych przedstawionych przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.