Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT2-2.4011.585.2019.2.AKR
z 23 grudnia 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 10 października 2019 r. (data wpływu 16 października 2019 r.), uzupełnionym pismem z dnia 12 grudnia 2019 r. (data wpływu 16 grudnia 2019 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zwolnienia z opodatkowania dochodu z odpłatnego zbycia spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 16 października 2019 r. wpłynął do Organu podatkowego wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zwolnienia z opodatkowania dochodu z odpłatnego zbycia spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego.

Wniosek nie spełniał wymogów określonych w art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.), w związku z powyższym pismem z dnia 3 grudnia 2019 r., Nr 0113-KDIPT2-2.4011.585.2019.1.AKR, wezwano Wnioskodawczynię, na podstawie art. 169 § 1 w zw. z art. 14h ustawy Ordynacja podatkowa, do jego uzupełnienia w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie wysłane zostało w dniu 4 grudnia 2019 r. (skutecznie doręczone w dniu 10 grudnia 2019 r.) W dniu 16 grudnia 2019 r. wpłynęło uzupełnienie wniosku (nadane w dniu 13 grudnia 2019 r.).

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

W dniu 9 października 2015 r. Wnioskodawczyni dokonała sprzedaży spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego za cenę 130 000 zł, przed upływem pięcioletniego okresu od daty nabycia nieruchomości (nieruchomość Wnioskodawczyni nabyła w dniu 22 marca 2011 r.). Uzyskaną kwotę Wnioskodawczyni przeznaczyła w części na remont i przebudowę domu mieszkalnego, którego jest właścicielką, i w którym stale zamieszkuje. Wśród poniesionych wydatków znalazła się również kwota 23 000 zł na zakup i montaż markizy tarasowej …. – 8 000 zł brutto za montaż markizy oraz 15 000 zł za zakup markizy. Wnioskodawczyni wskazuje przy tym, że przed dokonaniem tak dużego wydatku dowiadywała się w Urzędzie Skarbowym, czy wydatek ten zostanie uwzględniony i uzyskała odpowiedź (niestety jedynie ustną), że zakup i montaż markizy, która jest trwale połączona ze ścianą budynku, może stanowić wydatek na cele mieszkaniowe w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Markiza tarasowa zwijana produkcji firmy „…..” typ …., jest urządzeniem wyprodukowanym pod zamówienie, na konkretny wymiar, o szerokości 6 m i wysięgu 3,5 m. Posiada ona napęd elektryczny w postaci silnika elektrycznego, obsługiwanego za pomocą pilota. Zamontowanie markizy wymagało nawiercenia 8 otworów, przebicia się przez tynk i ocieplenie, celem posadowienia i wklejenia prętów gwintowanych do ścian budynku. Na tych prętach został osadzony stelaż markizy. Konstrukcja nośna pozostaje trwale zespolona ze ścianą budynku i nie ma możliwości jej zdemontowania bez uszkodzenia części konstrukcyjnej budynku. W praktyce nie wiadomo, czy w ogóle byłoby możliwe wyrwanie prętów ze ściany, skoro zostały one wklejone za pomocą zaprawy chemicznej. Ponadto konieczne było podłączenie silnika do instalacji elektrycznej.

Przedmiotowa markiza ma za zadanie ochronę nawierzchni tarasu oraz pomieszczeń zlokalizowanych na parterze przed działaniem promieni słonecznych. Montaż markizy skutkuje obniżeniem temperatury w pomieszczeniach na parterze o kilka stopni C w okresie letnim.

Urząd Skarbowy nie uznał wydatków poniesionych na zakup i montaż markizy tarasowej jako wydatków poniesionych na własne cele mieszkaniowe, tj. przebudowę lub remont własnego budynku mieszkalnego w rozumieniu art. 21 ust. 25 pkt 1 lit. d) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z sugestią pracownika Urzędu Skarbowego, Wnioskodawczyni dokonała korekty złożonego zeznania podatkowego. Celem uniknięcia dalszego naliczania odsetek za zwłokę, Wnioskodawczyni zapłaciła całą należność wraz z odsetkami, lecz nie zgadza się z interpretacją Urzędu. Zgodnie z informacją uzyskaną od pracownika Urzędu Skarbowego, w przypadku uzyskania korzystnej interpretacji podatkowej, Wnioskodawczyni dokona korekty złożonego zeznania podatkowego.

W uzupełnieniu wniosku stwierdzono, że sprzedaż w 2015 r. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego nie nastąpiła w wykonaniu działalności gospodarczej. Nabycie w dniu 22 marca 2011 r. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu nastąpiło na podstawie umowy sprzedaży. Dom mieszkalny, będący przedmiotem wniosku położony jest przy ul. S. w S. Wydatek na markizę został poniesiony w 2016 r.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy możliwe jest zwolnienie z opodatkowania dochodu ze sprzedaży lokalu mieszkalnego w przypadku wydatkowania środków z tej sprzedaży na zakup i montaż markizy tarasowej, która jest trwale połączona ze ścianą budynku?

Zdaniem Wnioskodawczyni (ostatecznie sformułowanym w uzupełnieniu wniosku), wydatek na zakup i montaż markizy tarasowej, która została wykonana na wymiar oraz jest trwale połączona ze ścianą budynku poprzez nawiercenie ściany i wklejenie do niej na stałe 8 prętów, na których osadzona jest konstrukcja urządzenia, w taki sposób, że nie jest możliwy jej demontaż bez uszkodzenia elewacji budynku, stanowi wydatek na własne cele mieszkaniowe w rozumieniu art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i skutkuje zwolnieniem dochodu uzyskanego z odpłatnego zbycia spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu z podatku dochodowego od osób fizycznych. Zgodnie z art. 21 ust. 25 pkt 1 lit. d) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zakup i montaż markizy tarasowej stanowi wydatek poniesiony na remont własnego budynku mieszkalnego.

Według Wnioskodawczyni, zarówno konstrukcja, jak i przeznaczenie markizy tarasowej, jest zbliżone do rolet zewnętrznych, które już wielokrotnie były przedmiotem rozstrzygnięć organów podatkowych. Rozstrzygnięcia te jednoznacznie potwierdzają, że urządzenia takie, jako integralnie związane z budynkiem, stanowią wydatek na cele mieszkaniowe, bowiem stanowią część budynku mieszkalnego, niezależnie od tego, czy zakup i montaż rolet zewnętrznych zostanie sklasyfikowany, jako budowa, rozbudowa, nadbudowa, przebudowa lub remont budynku mieszkalnego, (por. interpretacja z dnia 8 kwietnia 2015 r., nr IBPBII/2/4511-77/15/AK, IBPBII/2/415-257/11/MM, 0113-KDIPT2-2.4011.268.2019.3.EC, 0114-KDIP3-3.4011.318.2018.3.PP, wyrok WSA we Wrocławiu sygn. akt I SA/Wr 787/13).

Markiza tarasowa nie stanowi elementu wyposażenia budynku, gdyż nie może być w sposób dowolny zdemontowana i zainstalowana w innym miejscu bez konieczności zniszczenia elewacji budynku. Markiza ponadto została wyprodukowana na konkretny wymiar i możliwość jej dopasowania w innym miejscu również jest wątpliwa.

Jak przyjął Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie (sygn. akt I SA/Lu 606/17): „zwolnienie podatkowe, o którym mowa w powołanych przepisach w zakresie wydatkowania dochodu pochodzącego ze zbycia nieruchomości i praw majątkowych na remont lokalu mieszkalnego obejmuje również wydatki na zaprojektowanie, wykonanie i montaż w lokalu mieszkalnym tego rodzaju elementu wyposażenia, który jest (w sensie faktycznym i funkcjonalnym) trwale połączony z elementami konstrukcyjnymi lokalu (ścianami, sufitem, podłogą) i które to elementy wyposażenia, z racji zaprojektowania i dopasowania do konkretnego lokalu nie mogą być racjonalnie wykorzystane do wyposażenia innego lokalu”.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2019 r., poz. 1387, z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,
4. innych rzeczy,

‒ jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonywaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a)-c) – przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy – przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

Wobec powyższego, odpłatne zbycie nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości i praw majątkowych stanowi źródło przychodu podlegające opodatkowaniu, jeżeli zbycie to ma miejsce przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

Zatem, w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości i praw majątkowych, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ww. ustawy decydujące znaczenie w kwestii opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych ma forma prawna ich nabycia oraz moment nabycia.

Z przedstawionego we wniosku opisu tanu faktycznego wynika, że w 2015 r. Wnioskodawczyni dokonała sprzedaży spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego, które nabyła w 2011 r. Ww. sprzedaż nie nastąpiła w wykonaniu działalności gospodarczej. Nabycie ww. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu nastąpiło na podstawie umowy sprzedaży. Uzyskaną z ww. sprzedaży kwotę Wnioskodawczyni przeznaczyła w części na remont i przebudowę domu mieszkalnego, którego jest właścicielką, i w którym stale zamieszkuje. Wśród poniesionych wydatków znalazła się również kwota na zakup i montaż markizy tarasowej. Wydatek na markizę został poniesiony w 2016 r. Markiza tarasowa zwijana jest urządzeniem wyprodukowanym pod zamówienie, na konkretny wymiar, o szerokości 6 m i wysięgu 3,5 m. Posiada ona napęd elektryczny w postaci silnika elektrycznego, obsługiwanego za pomocą pilota. Zamontowanie markizy wymagało nawiercenia 8 otworów, przebicia się przez tynk i ocieplenie, celem posadowienia i wklejenia prętów gwintowanych do ścian budynku. Na tych prętach został osadzony stelaż markizy. Konstrukcja nośna pozostaje trwale zespolona ze ścianą budynku i nie ma możliwości jej zdemontowania bez uszkodzenia części konstrukcyjnej budynku. W praktyce nie wiadomo, czy w ogóle byłoby możliwe wyrwanie prętów ze ściany, skoro zostały one wklejone za pomocą zaprawy chemicznej. Ponadto konieczne było podłączenie silnika do instalacji elektrycznej. Przedmiotowa markiza ma za zadanie ochronę nawierzchni tarasu oraz pomieszczeń zlokalizowanych na parterze przed działaniem promieni słonecznych. Montaż markizy skutkuje obniżeniem temperatury w pomieszczeniach na parterze o kilka stopni C w okresie letnim.

W świetle powyższego stwierdzić należy, że odpłatne zbycie w 2015 r. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego, który Wnioskodawczyni nabyła w 2011 r., stanowi źródło przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. b) ww. ustawy, ponieważ nastąpiło przed upływem pięcioletniego terminu określonego w ww. przepisie.

Zgodnie z art. 30e ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, od dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) podatek dochodowy wynosi 19% podstawy obliczenia podatku.

Stosownie do art. 30e ust. 2 ww. ustawy, podstawą obliczenia podatku, o której mowa w ust. 1, jest dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw określonym zgodnie z art. 19, a kosztami ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c i 6d, powiększoną o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od zbywanych nieruchomości lub praw.

W świetle art. 19 ust. 1 ww. ustawy, przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8, jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Jeżeli jednak cena określona w umowie, bez uzasadnionej przyczyny, znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy w wysokości wartości rynkowej.

Zgodnie natomiast z art. 22 ust. 6c powołanej ustawy, koszty uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), z zastrzeżeniem ust. 6d, stanowią udokumentowane koszty nabycia lub udokumentowane koszty wytworzenia, powiększone o udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania.

Zgodnie z art. 22 ust. 6e ww. ustawy, wysokość nakładów, o których mowa w ust. 6c i 6d ustala się na podstawie faktur VAT w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług oraz dokumentów stwierdzających poniesienie opłat administracyjnych.

W myśl art. 30e ust. 4 ww. ustawy, po zakończeniu roku podatkowego podatnik jest obowiązany w zeznaniu podatkowym, o którym mowa w art. 45 ust. 1a pkt 3, wykazać:

1. dochody uzyskane w roku podatkowym z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) i obliczyć należny podatek dochodowy od dochodu, do którego nie ma zastosowania art. 21 ust. 1 pkt 131, lub
2. dochody, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131.
   
   

Zgodnie z art. 45 ust. 1a pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w terminie określonym w ust. 1 (do dnia 30 kwietnia roku następującego po roku podatkowym) podatnicy są obowiązani składać urzędom skarbowym odrębne zeznania, według ustalonych wzorów, o wysokości osiągniętego w roku podatkowym dochodu (poniesionej straty) z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych opodatkowanych na zasadach określonych w art. 30e.

Dochód z odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) może na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – podlegać zwolnieniu z opodatkowania. Stosownie do treści tego przepisu, wolne od podatku dochodowego są dochody z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, o których mowa w art. 30e, w wysokości, która odpowiada iloczynowi tego dochodu i udziału wydatków poniesionych na własne cele mieszkaniowe w przychodzie z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, jeżeli począwszy od dnia odpłatnego zbycia, nie później niż w okresie dwóch lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie, przychód uzyskany ze zbycia tej nieruchomości lub tego prawa majątkowego został wydatkowany na własne cele mieszkaniowe; udokumentowane wydatki poniesione na te cele uwzględnia się do wysokości przychodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych.

Należy wyjaśnić, że powyższe zwolnienie obejmować będzie taką część dochodu uzyskanego z tytułu odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, jaka proporcjonalnie odpowiada udziałowi poniesionych wydatków na własne cele mieszkaniowe w osiągniętych przychodach z odpłatnego zbycia.

W sytuacji, gdy przychód z odpłatnego zbycia zostałby w całości przeznaczony na cele mieszkaniowe, to wówczas uzyskany z tego tytułu dochód w całości korzystałby ze zwolnienia od podatku dochodowego.

Dochód zwolniony należy obliczyć według następującego wzoru:

dochód zwolniony = D x W/P, gdzie:

D – dochód z odpłatnego zbycia,

W – wydatki poniesione na cele mieszkaniowe,

P – przychód z odpłatnego zbycia.

Stosownie do art. 21 ust. 25 pkt 1 ww. ustawy, za wydatki poniesione na cele, o których mowa w ust. 1 pkt 131, uważa się wydatki poniesione na:

1. nabycie budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, a także na nabycie gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem,
2. nabycie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie, prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie,
3. nabycie gruntu pod budowę budynku mieszkalnego lub udziału w takim gruncie, prawa użytkowania wieczystego takiego gruntu lub udziału w takim prawie, w tym również z rozpoczętą budową budynku mieszkalnego, oraz nabycie innego gruntu lub udziału w gruncie, prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, jeżeli w okresie, o którym mowa w ust. 1 pkt 131, grunt ten zmieni przeznaczenie na grunt pod budowę budynku mieszkalnego,
4. budowę, rozbudowę, nadbudowę, przebudowę lub remont własnego budynku mieszkalnego, jego części lub własnego lokalu mieszkalnego,
5. rozbudowę, nadbudowę, przebudowę lub adaptację na cele mieszkalne własnego budynku niemieszkalnego, jego części, własnego lokalu niemieszkalnego lub własnego pomieszczenia niemieszkalnego,

- położonych w państwie członkowskim Unii Europejskiej lub w innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego albo w Konfederacji Szwajcarskiej.

Przez własny budynek, lokal lub pomieszczenie, o których mowa w ust. 25 pkt 1 lit. d) i e), rozumie się budynek, lokal lub pomieszczenie stanowiące własność lub współwłasność podatnika lub do którego podatnikowi przysługuje spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udział w takich prawach (art. 21 ust. 26 ww. ustawy).

Natomiast w przypadku niewypełnienia warunków określonych w art. 21 ust. 1 pkt 131 podatnik jest obowiązany do złożenia korekty zeznania, o którym mowa w art. 45 ust. 1a pkt 3, i do zapłaty podatku wraz z odsetkami za zwłokę; odsetki nalicza się od następnego dnia po upływie terminu płatności, o którym mowa w art. 45 ust. 4 pkt 4, do dnia zapłaty podatku włącznie (art. 30e ust. 7 ww. ustawy).

Ww. zwolnienia są wyjątkiem od zasady powszechności opodatkowania, co oznacza, że wszelkie odstępstwa od tej zasady, muszą bezwzględnie wynikać z przepisów prawa i być interpretowane ściśle z jego literą. W związku z tym, tylko wydatkowanie środków uzyskanych z odpłatnego zbycia – w terminie i na cele wskazane w art. 21 ust. 1 pkt 131, a szczegółowo opisane w art. 21 ust. 25 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – pozwala na zastosowanie przedmiotowego zwolnienia.

Zatem, korzystanie ze zwolnienia od podatku, jest możliwe wyłącznie w sytuacji, gdy spełnione są wszelkie przesłanki określone w przepisie stanowiącym podstawę prawną danej preferencji.

W przypadku niewypełnienia warunków określonych w wyżej cytowanym art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych podatnik traci prawo do ulgi i jest zobowiązany do złożenia korekty zeznania oraz zapłaty podatku dochodowego.

Z treści art. 21 ust. 1 pkt 131 w związku z ust. 25 pkt 1 lit. d) i ust. 26 ustawy o podatku dochodowego od osób fizycznych wynika, że aby podatnik mógł skorzystać z powyższego zwolnienia, przychód uzyskany z odpłatnego zbycia nieruchomości bądź udziału w nieruchomości oraz praw do lokali wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych musi zostać wydatkowany począwszy od dnia odpłatnego zbycia, nie później niż w okresie dwóch lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie na cele w nim określone, m.in. na budowę lub remont własnego budynku mieszkalnego, jego części.

Katalog wydatków stanowiących własne cele mieszkaniowe podatnika wymieniony w art. 21 ust. 25 ww. ustawy ma charakter zamknięty – jest to wyliczenie enumeratywne. Ustawodawca formułując zwolnienie przedmiotowe, w sposób jednoznaczny wskazał realizację celów mieszkaniowych, które pozwalają na skorzystanie ze zwolnienia z opodatkowania dochodu ze sprzedaży.

Przy czym podkreślić należy, że w ww. przepisie ustawodawca wskazał, że przychód z odpłatnego zbycia ma zostać wydatkowany na „własne cele mieszkaniowe”. Poprzedzenie wyrażenia „cele mieszkaniowe” przymiotnikiem „własne” świadczy o tym, że ustawodawca przewidując podstawę do zastosowania ww. zwolnienia i dopisując ten przymiotnik, przesądził, że celem nadrzędnym jest możliwość uwzględnienia przy obliczaniu dochodu zwolnionego z opodatkowania tylko takich wydatków, które poniesione zostały na zaspokojenie „własnych” potrzeb mieszkaniowych podatnika.

Warunkiem zwolnienia podatkowego jest wykazanie przez podatnika, że wydatek poniesiony został na zrealizowanie jego własnych celów mieszkaniowych. Wydatkowanie przychodu na własne cele mieszkaniowe oznacza, według stanowiska prezentowanego w orzecznictwie i doktrynie, że celem podatnika jest realizacja potrzeby zapewnienia sobie tzw. „dachu nad głową”. Z punktu widzenia ustawodawcy istotne jest bowiem aby wydatkowanie przychodu było ukierunkowane na zrealizowanie własnych potrzeb mieszkaniowych podatnika. W sytuacji przedstawionej we wniosku warunek posiadania wskazanego przez ustawodawcę tytułu prawnego do nieruchomości, w której realizowane są własne cele mieszkaniowego jest spełniony, ponieważ Wnioskodawczyni zamieszkuje w budynku mieszkalnym będącym przedmiotem remontu, stanowiącym Jej własność, w związku z którym Wnioskodawczyni chce skorzystać ze zwolnienia z opodatkowania.

Wątpliwości Wnioskodawczyni budzi kwestia zwolnienia z opodatkowania dochodu ze sprzedaży spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego w przypadku wydatkowania środków z tej sprzedaży na zakup i montaż markizy tarasowej, która jest trwale połączona ze ścianą budynku.

Ustosunkowując się do możliwości skorzystania przez Wnioskodawczynię ze zwolnienia od opodatkowania dochodu uzyskanego ze sprzedaży spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego w sytuacji wydatkowania części przychodu z tej sprzedaży na zakup i montaż markizy tarasowej, która jest trwale połączona ze ścianą budynku, należy wskazać, że jednym z własnych celów mieszkaniowych zgodnie z powołanym wyżej art. 21 ust. 25 pkt 1 lit. d) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest wydatkowanie środków ze sprzedaży na budowę, rozbudowę, nadbudowę, przebudowę lub remont własnego budynku mieszkalnego, jego części lub własnego lokalu mieszkalnego.

Przepisy ustawy o podatku dochodowym nie definiują pojęcia „remont”, nie określają również jakiego rodzaju wydatki wchodzą w zakres tego zwolnienia. Wymienione pojęcie rozumieć należy zatem w znaczeniu powszechnie stosowanym w zakresie inwestycji.

W świetle przepisu art. 3 pkt 8 ww. ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (Dz. U. z 2018 r., poz. 1202, z późn. zm.) poprzez „remont” należy rozumieć wykonanie w istniejącym obiekcie budowlanym robót budowlanych polegających na odtworzeniu stanu pierwotnego, a niestanowiących bieżącej konserwacji, przy czym dopuszcza się stosowanie wyrobów budowlanych innych niż użyto w stanie pierwotnym.

Za „remont” uważa się w szczególności wykonanie robót budowlanych w istniejącym budynku mieszkalnym lub lokalu mieszkalnym wraz z wymianą dotychczas użytkowanych, zużytych składników wyposażenia technicznego budynku lub lokalu (np. dotychczasowej instalacji wodnej, kanalizacyjnej, centralnego ogrzewania, ciepłej wody, gazu przewodowego lub tylko określonych elementów tych instalacji).

Pojęcie remontu wyczerpująco wyjaśnił również Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 4 marca 1998 r., sygn. akt I SA/Gd 886/96, stwierdzając: „za remont budynku mieszkalnego lub lokalu mieszkalnego w znaczeniu powszechnie stosowanym w zakresie inwestycji uważa się prace budowlane mające na celu utrzymanie lokalu mieszkalnego lub budynku mieszkalnego we właściwym stanie, przywrócenie jego pierwotnej zdolności użytkowej, którą utracił w wyniku upływu czasu i eksploatacji wraz z wymianą dotychczas użytkowanych zużytych składników ich wyposażenia technicznego takich jak: dotychczasowej instalacji wodnej, kanalizacyjnej, centralnego ogrzewania, ciepłej wody, gazu przewodowego lub tylko określonych elementów tych instalacji.”

Należy zatem uznać, że za remont uważa się wykonanie w istniejących już budynkach czy lokalach takich robót budowlanych, które mają na celu wymianę dotychczas użytkowanych „elementów technicznych” budynków czy lokali, np. podłóg, drzwi, okien, instalacji (wodnej, gazowej, grzewczej, kanalizacyjnej, elektrycznej) bądź ich elementów cząstkowych.

Zatem, do wydatków mieszkaniowych z tytułu remontu można zaliczyć te, które związane są z jakimiś pracami, których efekt w ich strukturze, strukturze pomieszczeń tych nieruchomości ma charakter trwały. Prace te powinny mieć nadto charakter budowlany, a nie „wyposażeniowy”.

Mając na uwadze powyższe stwierdzić należy, że montaż markizy nie ma charakteru budowlanego lecz wyposażeniowy. Zatem, wydatek poniesiony na zakup i montaż markizy tarasowej nie jest wydatkiem na własne cele mieszkaniowe w rozumieniu art. 21 ust. 25 pkt 1 lit. d) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Nie spełnia jego dyspozycji, ponieważ nie może być traktowany na równi z wydatkami remontowymi, poniesienie których uprawnia do skorzystania ze zwolnienia z opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 131 w związku z art. 21 ust. 25 pkt 1 lit. d) ww. ustawy.

Brak możliwości, jak argumentuje Wnioskodawczyni, w sposób dowolny zdemontowania i zainstalowania markizy tarasowej w innym miejscu bez konieczności zniszczenia elewacji budynku, a także fakt wyprodukowania jej na konkretny wymiar przez co możliwość jej dopasowania w innym miejscu jest wątpliwa, nie przesądzają o tym, że markiza tarasowa nie stanowi elementu wyposażenia. Markiza tarasowa nie jest elementem technicznym remontowanego budynku mieszkalnego lecz dodatkowym wyposażeniem tego budynku. Zatem, argument Wnioskodawczyni nie zasługuje na uwzględnienie.

Mając na względzie powyższe uregulowania prawne oraz przedstawiony stan faktyczny stwierdzić należy, że wydatki poniesione przez Wnioskodawczynię z części środków pieniężnych uzyskanych ze sprzedaży spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego na zakup i montaż markizy tarasowej nie mieszczą się w dyspozycji w art. 21 ust. 1 pkt 131 w związku z art. 21 ust. 25 pkt 1 lit. d) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zatem, wydatkowanie przychodu z ww. sprzedaży na ten cel nie uprawnia do zwolnienia z opodatkowania dochodu z tej sprzedaży na podstawie ww. przepisów.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawczyni uznane zostało za nieprawidłowe.

Odnosząc się do powołanych w stanowisku interpretacji indywidualnych zauważyć należy, że dotyczą one innych wydatków – nie dotyczą markiz tarasowych lecz rolet zewnętrznych, co podkreśliła sama Wnioskodawczyni. Ponadto wskazać należy, że rozstrzygnięcia w nich zawarte nie są wiążące dla tutejszego Organu. Interpretacje organów podatkowych dotyczą tylko konkretnych, indywidualnych spraw podatników, osadzonych w określonym stanie faktycznym lub zdarzeniu przyszłym i tylko w tych sprawach rozstrzygnięcia w każdej z nich zawarte są wiążące. Nie wywołują one zatem żadnych skutków prawnych w odniesieniu do innych podatników. To samo dotyczy wskazanego przez Wnioskodawczynię wyroku Sądu Administracyjnego, który zdaniem Wnioskodawczyni przemawia za słusznością przedstawionego stanowiska. Podkreślić należy, że jakkolwiek orzeczenia kształtują pewną linię wykładni obowiązującego prawa, jednak dotyczą wyłącznie konkretnych spraw, w danym stanie faktycznym. Orzeczenia te zapadły w indywidualnych sprawach i w świetle art. 87 ustawy z dnia 2 kwietnia 1997 r. – Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 78, poz. 483, z poźn. zm.), nie są źródłem powszechnie obowiązującego prawa i tym samym nie mogą być wiążące dla organu wydającego przedmiotową interpretację.

Jednocześnie Organ zauważa, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretacje opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku – nie prowadzi postępowania dowodowego. Przedmiotem interpretacji wydanej na podstawie art. 14b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.) jest sam przepis prawa. Jeżeli zatem, przedstawiony we wniosku stan faktyczny będzie różnił się od występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawczyni w zakresie rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Zgodnie z art. 14na § 1 ustawy Ordynacja podatkowa przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 ustawy Ordynacja podatkowa).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w …, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.