Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB3-2.4012.700.2019.2.MD
z 23 grudnia 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku we wniosku z 23 października 2019 r. (data wpływu 23 października 2019 r.) uzupełnionym pismem z 17 grudnia 2019 r. (data wpływu 18 grudnia 2019 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku VAT sprzedaży działki nr 1 – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 23 października 2019 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku VAT sprzedaży działki nr 1. Ww. wniosek został uzupełniony pismem z 17 grudnia 2019 r. (data wpływu 18 grudnia 2019 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie Organu z 10 grudnia 2019 r. znak: 0111-KDIB3-2.4012.700.2019.1.MD.

We wniosku, uzupełnionym pismem z 17 grudnia 2019 r. przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawcą jest Komornik (...). W wyniku prowadzonego postępowania egzekucyjnego doszło do sprzedaży nieruchomości należącej do dłużnika T. spółka z o.o. nieruchomości przemysłowej stanowiącej część kompleksu do przeładunku gazu i parafiny. Na sprzedanej nieruchomości posadowione są budynki na jednej z działek o numerze geodezyjnym 2. Pozostałe działki o numerach geodezyjnych 3, 4 są niezabudowane, na działce zaś o numerze geodezyjnym 1 posadowiona jest budowla w postaci wagi najazdowej o nośności 50T i o wartości 43.967,00 zł, a zakwalifikowana w ewidencji środków trwałych dłużnika jako maszyny i urządzenia. Zgodnie z wypisem z rejestru gruntów wydanym przez Starostwo Powiatowe w H. zlicytowane nieruchomości zostały opisane w sposobie użytkowania jako tereny przemysłowe. Ustawa o podatku VAT (Dz. U. 2018 poz. 2714) w art. 18 stanowi iż komornicy sądowi wykonujący czynności egzekucyjne w rozumieniu przepisów Kodeksu postępowania cywilnego są płatnikami podatku od dostawy, dokonywanej w trybie egzekucji, towarów będących własnością dłużnika lub posiadanych przez niego z naruszeniem obowiązujących przepisów. Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT dostawa terenów budowlanych innych niż tereny budowlane jest zwolniona z VAT. Za tereny budowlane uznaje się zgodnie z art. 2 pkt 33 ustawy o VAT grunt przeznaczony pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego a w przypadku braku takiego planu zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu. W operacie szacunkowym przedłożonym przez biegłego rzeczoznawcę majątkowego wynika, że dla opisanych działek nie ma obowiązującego planu zagospodarowania przestrzennego w Gminie N. Nie wydawano też decyzji o warunkach zabudowy dla ww. działek.

W uzupełnieniu do wniosku udzielono następujących wyjaśnień.

Na pytanie Organu „Kiedy doszło do sprzedaży nieruchomości opisanej we wniosku, w skład której wchodzi działka nr 1?” Wnioskodawca wskazał, że nabycie nieruchomości przez wierzyciela egzekwującego nastąpiło w dniu 28 marca 2019 r. na podstawie postanowienia sądu rejonowego zgodnie z art. 968 paragraf 1 kpc ( przejęcie nieruchomości za długi )

Na pytanie Organu „Czy w związku z nabyciem działki o numerze 1 Dłużnikowi przysługiwało prawo do odliczenia podatku należnego?”, Wnioskodawca wskazał że: „Nie”.

Na pytanie Organu „(…) czy waga najazdowa stanowi budowlę w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (Dz. U. z 2017 r. poz. 1332 ze zm.) oraz Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (PKOB) wprowadzonej rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999r. (Dz. U. Nr 112, poz. 1316 ze zm.)? – jeżeli tak, to jakie jest oznaczenie PKOB (proszę wskazać dla wagi najazdowej).” Wnioskodawca podał „PKOB 2420.

Na pytanie Organu „Czy ww. obiekt posadowione na ww. działce jest trwale związane z gruntem? Wnioskodawca odpowiedział, że „Tak”.

Na pytanie Organu „Jeżeli ww. waga stanowi budowlę w rozumieniu przepisów ustawy Prawo budowlane oraz Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych proszę wskazać kiedy budowla została wybudowana i oddana do użytkowania.”, Wnioskodawca udzielił odpowiedzi, że „oddana w 1999 r.”

Na pytanie Organu „Kiedy (proszę o podanie daty) wystąpiło pierwsze zajęcie (używanie) wagi wskazanej znajdującej się na działce nr 1 i jaka czynność stanowiła to pierwsze zajęcie?”, Wnioskodawca udzielił odpowiedzi, że „Jak wyżej tj. w 1999 r.”

Na pytanie Organu „W jaki sposób ww. budowla (waga najazdowa) była wykorzystywana od momentu nabycia/wytworzenia do chwili sprzedaży? (tj. czy była wykorzystywana w celu prowadzenia działalności gospodarczej przez Dłużnika, czy może była przedmiotem umowy najmu, dzierżawy lub umowy o podobnym charakterze – jeśli tak, to kiedy (w jakich okresach)?”Wnioskodawca wskazał, że była wykorzystywana do prowadzenia działalności gospodarczej związanej z dystrybucją gazu skroplonego typu lpg.

Na pytanie Organu „Czy Dłużnik lub poprzedni właściciele w odniesieniu do ww. budowli posadowionej na działce nr 1 ponosili wydatki na jej ulepszenie w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiące co najmniej 30% wartości początkowej danego obiektu? Jeżeli tak proszę wskazać kiedy były ponoszone ww. nakłady oraz jaki podmiot je ponosił.”, Wnioskodawca udzielił odpowiedzi, że „Nie”.

Na pytanie Organu „W przypadku twierdzącej odpowiedzi na pytanie 8 proszę wskazać kiedy budowla po ulepszeniu stanowiącym co najmniej 30% została oddana do użytkowania – proszę podać datę.”, Wnioskodawca udzielił odpowiedzi, że „jak wyżej”.

Na pytanie Organu „Czy po ewentualnym ulepszeniu wystąpiło pierwsze zajęcie (używanie) ww. budowli dla potrzeb działalności gospodarczej Dłużnika lub poprzednich właścicieli? Jeśli tak to kiedy (proszę podać daty) i czy od daty pierwszego zajęcia (używania) ww. budowli dla potrzeb działalności gospodarczej po dokonanym ulepszeniu do daty planowanej sprzedaży upłynie okres krótszy niż 2 lata?”, Wnioskodawca udzielił odpowiedzi, że „jak wyżej”.

Na pytanie Organu „Czy budowla była przez Dłużnika lub poprzednich właścicieli po ewentualnym ulepszeniu (jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej) wynajmowana, wydzierżawiana jeśli tak to w jakim okresie (proszę o wskazanie daty zawarcia umów najmu/dzierżawy) i czy od daty ich zawarcia do daty planowanej sprzedaży upłynie więcej niż 2 lata?” Wnioskodawca udzielił odpowiedzi, że „nie była ulepszana”.

Na pytanie Organu „Czy Dłużnika miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od wydatków na ulepszenie w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym ww. budowli?”, Wnioskodawca udzielił odpowiedzi, że „nie”.

Na pytanie Organu „Proszę wskazać czy ww. budowla była wykorzystywana przez Dłużnika wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku VAT? Jeżeli tak, to proszę wskazać jaka to działalność oraz na jakiej podstawie prawnej działalność ta korzysta ze zwolnienia. „Wnioskodawca udzielił odpowiedzi, że „nie korzystał ze zwolnienia z podatku VAT”

Na pytanie Organu „Jeżeli transakcja była dokonana po 1 września 2019 r. i Wnioskodawca nie posiada informacji, które są niezbędne do oceny, czy w przedmiotowej sprawie będzie miało zastosowanie zwolnienie od podatku, prosimy o wskazanie, czy ten brak informacji jest wynikiem podjętych przez Wnioskodawcę udokumentowanych działań potwierdzających brak możliwości uzyskania tych niezbędnych informacji od dłużnika?” Wnioskodawca wskazał, że transakcja była dokonana przed 1 września 2019 r.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie (ostatecznie sformułowane w piśmie z 17 grudnia 2019 r.):

Czy przyjmując, że waga najazdowa 50 T zgodnie z opisanym stanem faktycznym stanowi budowlę to sprzedaż działki o numerze geodezyjnym 1 będzie podlegała zwolnieniu na zasadzie art. 43 ust 1 pkt 10 ustawy o VAT?

Stanowisko Wnioskodawcy:

Działka zabudowana wagą najazdową nie może korzystać ze zwolnienia o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10?

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174 ze zm.), zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej „podatkiem”, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Przez towary – na mocy art. 2 pkt 6 ustawy – rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W świetle przedstawionych powyżej przepisów, nieruchomość, zarówno gruntowa, jak i zabudowana, spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jej sprzedaż stanowi dostawę towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy.

Nie każda jednak czynność, stanowiąca dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, musi być wykonana przez podatnika.

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – według art. 15 ust. 2 ustawy – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Podkreślić należy, że czynność, która podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług może albo być opodatkowana właściwą stawką podatku, albo może korzystać ze zwolnienia od tego podatku.

Na mocy art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

W świetle art. 146aa ust. 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2019 r. do końca roku następującego po roku, dla którego wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż - 6% stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże zarówno w treści ustawy o podatku od towarów i usług, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi bądź zwolnienie od podatku.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone m.in. w art. 43 ustawy.

Należy wskazać, że w stosunku do nieruchomości zabudowanych – dla dostawy budynków, budowli lub ich części – ustawodawca przewidział zwolnienia od podatku od towarów i usług w art. 43 ust. 1 pkt 10 i pkt 10a ustawy, przy spełnieniu określonych w tych przepisach warunkach.

Stosownie do treści art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

1. dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
2. pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.
   
   

Z powyższego uregulowania wynika, że dostawa budynków, budowli lub ich części jest – co do zasady – zwolniona od podatku od towarów i usług. Wyjątek stanowi dostawa w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz jeżeli pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Zatem dla ustalenia zasad opodatkowania dostawy budynków, budowli lub ich części kluczowym jest ustalenie, kiedy nastąpiło pierwsze zasiedlenie i jaki upłynął okres od tego momentu.

Przez pierwsze zasiedlenie – według art. 2 pkt 14 ustawy w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 sierpnia 2019 r. – rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

1. wybudowaniu lub
2. ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.
   
   

Należy zauważyć, że w kwestii rozumienia definicji pierwszego zasiedlenia wypowiedział się również Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 14 maja 2015 r., o sygn. akt I FSK 382/14. NSA w wyroku tym stwierdził, że: „Wykładnia językowa, systematyczna i celowościowa dyrektywy 112 wskazuje wyraźnie, że ww. pojęcie należy rozumieć szeroko jako „pierwsze zajęcie budynku, używanie”. Zatem w taki sposób powinna być odczytywana definicja przewidziana w treści art. 2 pkt 14 ustawy.

Natomiast w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 września 2019 r., przez pierwsze zasiedlenie rozumie się oddanie do użytkowania pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi lub rozpoczęcie użytkowania na potrzeby własne budynków, budowli lub ich części, po ich:

1. wybudowaniu lub
2. ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.
   
   

Jak wynika z powyższych uregulowań oraz przytoczonego orzecznictwa, zwolnienie na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy stosuje się w odniesieniu do dostawy całości lub części budynków, budowli, jeżeli w stosunku do nich nastąpiło pierwsze zasiedlenie, przy czym okres pomiędzy pierwszym zasiedleniem, a dostawą nie jest krótszy niż 2 lata. Wykluczenie z tego zwolnienia następuje w sytuacjach, gdy dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz w sytuacji, gdy od momentu pierwszego zasiedlenia do chwili sprzedaży nie minęły co najmniej 2 lata.

W tym miejscu należy zauważyć, że w przypadku nieruchomości niespełniających przesłanek do zwolnienia od podatku na podstawie powołanego wyżej przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, ustawodawca umożliwia podatnikom – po spełnieniu określonych warunków – skorzystanie ze zwolnienia wskazanego w pkt 10a tego przepisu.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem, że:

1. w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,
2. dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.
   
   

Jeżeli nie zostaną spełnione przesłanki zastosowania zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 i pkt 10a ustawy, należy przeanalizować możliwość skorzystania ze zwolnienia od podatku w oparciu o przepis art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Zwolnienie od podatku określone w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, dotyczy wszystkich towarów – zarówno nieruchomości, jak i ruchomości – przy nabyciu (imporcie lub wytworzeniu) których nie przysługiwało podatnikowi prawo do odliczenia podatku VAT i wykorzystywanych – niezależnie od okresu ich używania przez podatnika (kilka dni, miesięcy czy lat) – wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku VAT.

Dodatkowo wskazać należy, że zgodnie z art. 29a ust. 8 ustawy, w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

Z powyższego przepisu jednoznacznie wynika, że co do zasady, grunt będący przedmiotem sprzedaży podlega opodatkowaniu według takiej stawki podatku, jaką opodatkowane są budynki i budowle na nim posadowione. Oznacza to, że w sytuacji, gdy budynki, budowle lub ich części korzystają ze zwolnienia od podatku, również sprzedaż gruntu (prawo użytkowania wieczystego gruntu) korzysta ze zwolnienia od podatku.

Wobec powyższego, przy sprzedaży budynków lub budowli, dokonywanej wraz z dostawą gruntu, na którym są one posadowione, grunt dzieli byt prawny budynków w zakresie opodatkowania podatkiem od towarów i usług. Oznacza to, że do dostawy gruntu stosuje się analogiczną stawkę podatku jak przy dostawie budynków, budowli lub ich części trwale z gruntem związanych. Jeżeli dostawa budynków albo budowli lub ich części korzysta ze zwolnienia od podatku, ze zwolnienia takiego korzysta również dostawa gruntu, na którym obiekt jest posadowiony. Powyższy przepis obejmuje swoim zakresem także grunty będące w użytkowaniu wieczystym.

Z treści wniosku wynika że w wyniku prowadzonego postępowania egzekucyjnego doszło do sprzedaży nieruchomości. Na działce o numerze geodezyjnym 1 posadowiona jest budowla w postaci wagi najazdowej o nośności 50T.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą zwolnienia od podatku VAT sprzedaży działki nr 1, na której posadowiona jest budowla w postaci wagi najazdowej.

W celu ustalenia czy w analizowanej sprawie dla dostawy budowli posadowionej na działce nr 1, zastosowanie znajdzie zwolnienie od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT należy w pierwszej kolejności rozstrzygnąć czy w odniesieniu do wskazanej budowli miało miejsce pierwsze zasiedlenie.

Analiza przedstawionych we wniosku okoliczności oraz treści powołanych przepisów prawa, przy uwzględnieniu wykładni pierwszego zasiedlenia wynikającej z orzecznictwa TSUE, prowadzi do stwierdzenia, że sprzedaż przez Wnioskodawcę opisanej we wniosku budowli w postaci wagi najazdowej posadowionej na działce nr 1 nie zostanie dokonana w ramach pierwszego zasiedlenia, ani też w okresie krótszym niż dwa lata od pierwszego zasiedlenia, gdyż – jak wynika z treści wniosku – ww. budowla została już zasiedlona. Jak podał Wnioskodawca pierwsze zajęcie (używanie) ww. budowli nastąpiło w 1999 r. Budowla była wykorzystywana do prowadzenia działalności gospodarczej związanej z dystrybucją gazu skroplonego typu lpg. Ponadto jak wynika z wniosku w stosunku budowli nie były ponoszone wydatki na ulepszenie w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiące co najmniej 30% wartości początkowej budowli.

W konsekwencji planowana sprzedaż budowli znajdującej się na działce nr 1 będzie spełniać przesłanki do zastosowania zwolnienia od podatku określone w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy. A tym samym sprzedaż budowli w postaci wagi najazdowej będzie mogła korzystać ze zwolnienia na podstawie ww. art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy. W związku z powyższym – na podstawie art. 29a ust. 8 ustawy – również sprzedaż gruntu, na którym posadowione jest waga najazdowa będzie mogła korzystać ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy jest nieprawidłowe.

Należy zaznaczyć, że niniejsza interpretacja dotyczy wyłącznie zwolnienia od podatku VAT sprzedaży działki nr 1. Wniosek w zakresie zwolnienia od podatku dostawy niezabudowanych działek nr 3 i 4 będzie przedmiotem odrębnego rozstrzygnięcia.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.