2019.12.31 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej - 0113-KDIPT1-3.4012.668.2019.2.EG

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT1-3.4012.668.2019.2.EG
z 31 grudnia 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 15 października 2019 r. (data wpływu 17 października 2019 r.), uzupełnionym pismem z dnia 5 grudnia 2019 r. (data wpływu 13 grudnia 2019 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do pełnego odliczenia podatku VAT od wydatków związanych z eksploatacją samochodów – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 17 października 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do pełnego odliczenia podatku VAT od wydatków związanych z eksploatacją samochodów.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z dnia 5 grudnia 2019 r. (data wpływu 13 grudnia 2019 r.) poprzez doprecyzowanie opisu sprawy.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe

(ostatecznie doprecyzowane w uzupełnieniu wniosku).

2.1. Opis działalności gospodarczej wnioskodawcy

2.1.1. Wnioskodawca (dalej: „Wnioskodawca”) prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą zarejestrowaną w Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej oraz jest czynnym podatnikiem VAT, posiadającym siedzibę działalności gospodarczej w Polsce.

2.1.2. Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą związaną m.in. z produkcją filmów, nagrań wideo i programów telewizyjnych (PKD 59.11.Z). W praktyce aktywność zawodowa Wnioskodawcy polega m.in. na:

i. tworzeniu scenariuszy do filmów,

2.1.3. W ramach prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawca współpracuje z różnymi podmiotami z branży artystycznej i filmowej, w której poza niezbędnym sprzętem i oprogramowaniem, wykorzystuje również samochody osobowe (szczegóły poniżej w pkt 2.2).

2.2. Samochody osobowe wykorzystywane w działalności gospodarczej Wnioskodawcy

Charakterystyka samochodów osobowych Wnioskodawcy

2.2.1. Wnioskodawca jest obecnie właścicielem trzech samochodów osobowych, z których jeden użytkuje prywatnie. Dwa z pozostałych są wykorzystywane w działalności gospodarczej Wnioskodawcy, tj.:

i. Samochód 1, rok produkcji 1969, stanowiący głównie wolnostojący rekwizyt na planach zdjęciowych w którym uczestniczy Wnioskodawca (dalej: „Samochód 1”),

2.2.2. Samochód 1 oraz Samochód 2 zostały ujęte w ewidencji środków trwałych Wnioskodawcy oraz z tytułu ich używania były lub są dokonywane odpisy amortyzacyjne. Na moment sporządzenia niniejszego wniosku o wydanie Interpretacji Indywidualnej (dalej: „Wniosek”), Wnioskodawca odlicza 50% podatku od towarów i usług (dalej: „VAT”) od wydatków związanych z nabyciem paliwa, wykorzystywanych do napędu tych pojazdów, usług naprawy lub konserwacji tych pojazdów oraz innych towarów i usług związanych z ich eksploatacją lub używaniem.

2.2.3. Wnioskodawca nie zatrudnia pracowników. Samochód 1 oraz Samochód 2 użytkowane są wyłącznie przez Wnioskodawcę lub osoby współpracujące z Wnioskodawcą przy realizacji pojedynczych zleceń na podstawie umów o dzieło (dalej: „Współpracownicy”).

2.2.4. Samochód 1 stanowi w głównej mierze wolnostojący rekwizyt filmowy lub artystyczny, a jego średnioroczny przebieg w ciągu roku kalendarzowego nie przekracza 100 km. Z uwagi na unikalność oraz rok produkcji Samochodu 1, jego utrzymanie i konserwacja (np. karoserii, silnika) generują jednak dla Wnioskodawcy znaczne koszty, które Wnioskodawca chciałby zniwelować poprzez dokonanie pełnego odliczenia od wydatków związanych z jego eksploatacją.

2.2.5. Samochód 2 jest to pojazd typu osobowo-terenowego cechujący się wysoką mocą silnika oraz dużą pojemnością bagażnika. Jego parametry umożliwiają wykorzystanie pojazdu jako środka transportowego dla znacznej sprzętu, który Wnioskodawca wykorzystuje w działalności gospodarczej. Wnioskodawca wykorzystuje gabaryty Samochodu 2 również do używania przyczepy, co w konsekwencji przyczynia się do zwiększonego zużycia paliwa oraz pozostałych elementów szybko zużywających się pojazdu, np. klocków i tarcz hamulcowych oraz akumulatora. Wydatki eksploatacyjne związane z Samochodem 2 Wnioskodawca chciałby zneutralizować dzięki możliwości zastosowania pełnego odliczenia w VAT.

2.2.6. Pojazd wykorzystywany przez Wnioskodawcę wyłącznie do użytku prywatnego, rok produkcji 1986 r., jest to samochód osobowy przeznaczony do jazd lokalnych i poruszania się w bieżących sprawach życia codziennego. Nie posiada on właściwości i gabarytów Samochodu 1 i Samochodu 2 oraz nie wymaga ponoszenia ponadnormatywnych nakładów na jego utrzymanie w postaci np. zwiększonej ilości paliwa.

2.2.7. Mając na uwadze specyfikę prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności oraz sposób wykorzystywania Samochodu 1 oraz Samochodu 2, przedmiotem Wniosku jest potwierdzenie możliwości zmiany (po spełnieniu dodatkowych ustawowych warunków) sposobu wykorzystywania Pojazdów poprzez zastosowanie pełnego odliczenia (100%) VAT od wydatków związanych z ich użytkowaniem. Zastosowanie pełnego odliczenia VAT ma zostać poprzedzone wprowadzeniem w odpowiednich klauzul umownych oraz zasad użytkowania Pojazdów wykluczających ich prywatny użytek, szczegółowo przedstawionych w punkcie 2.3 Wniosku poniżej.

2.3. Sposób użytkowania Pojazdów i ewidencjonowania przejazdów

Ewidencja przejazdów

2.3.1. Dla celów pełnego odliczenia VAT Wnioskodawca planuje wprowadzić ewidencję przejazdów dotyczącą Samochodu 1 i Samochodu 2 (dalej: „Ewidencja”), która zawierać będzie wszystkie elementy wskazane w art. 86a ust. 7 ustawy o VAT, tj.:

i. numer rejestracyjny Pojazdów;

kolejny numer wpisu,
datę i cel wyjazdu,
opis trasy (skąd - dokąd),
liczbę przejechanych kilometrów,
imię i nazwisko osoby kierującej pojazdem

- potwierdzony przez Wnioskodawcę na koniec każdego okresu rozliczeniowego w zakresie autentyczności wpisu osoby kierującej pojazdem, innej niż Wnioskodawca;

v. liczbę przejechanych kilometrów na koniec każdego okresu rozliczeniowego oraz na dzień zakończenia prowadzenia Ewidencji.

2.3.2. W przypadku gdy Pojazdy użytkowane są przez Współpracowników, wpis o którym mowa w pkt 2.3.1. powyżej, dokonywany będzie przez Wnioskodawcę i obejmować będzie:

i. kolejny numer wpisu,

v. stan licznika na dzień zwrotu Pojazdu,

Regulamin użytkowania Pojazdów

2.3.3. Wnioskodawca planuje wprowadzić w prowadzonej działalności gospodarczej regulamin użytkowania pojazdów (dalej: „Regulamin”), który będzie obowiązywał Wnioskodawcę oraz jego Współpracowników.

2.3.4. Regulamin będzie opierał się na następujących założeniach:

i. zobowiązać będzie użytkownika Pojazdów do uzupełnienia Ewidencji po każdym ich użyciu,

v. klucze do Pojazdów będą po każdym użyciu albo wykonanym zleceniu zwracane Wnioskodawcy,

2.3.5. Regulamin znajdzie odpowiednie zastosowanie dla użytku innego niż jazdy lokalne (okolice ...).

2.3.6. Wnioskodawca nie będzie wykorzystywał Pojazdów do celów prywatnych.

W uzupełnieniu w odpowiedzi na pytania Organu o treści:

Do wykonywania jakich czynności w ramach prowadzonej działalności gospodarczej będą wykorzystywane przez Wnioskodawcę przedmiotowe samochody, tj. czy do czynności:
1. opodatkowanych podatkiem od towarów i usług,
2. zwolnionych z opodatkowania podatkiem od towarów i usług,
3. niepodlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług?
Czy wydatki eksploatacyjne dotyczące pojazdów samochodowych będą dokumentowane fakturami wystawianymi na rzecz Wnioskodawcy?
Jakie konkretnie wydatki eksploatacyjne związane z użytkowaniem pojazdów są przedmiotem zapytania Wnioskodawcy?
W przedmiotowym wniosku Wnioskodawca wskazał, że cyt.: „Regulamin znajdzie odpowiednie zastosowanie dla użytku innego niż jazdy lokalne (okolice ...)”, wobec powyższego należy wskazać, czy i jaki regulamin będzie obowiązywał dla użytku do jazd lokalnych (okolice ...)?
Czy Wnioskodawca złoży właściwemu dla Wnioskodawcy Naczelnikowi Urzędu Skarbowego informację VAT-26, której wzór został określony w rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 21 marca 2014 r. w sprawie wzoru informacji o pojazdach samochodowych wykorzystywanych wyłącznie do działalności gospodarczej (Dz. U. z 2014 r., poz. 371)?
Gdzie będą zlokalizowane miejsca parkingowe, w których parkowane będą pojazdy, przed rozpoczęciem i po zakończeniu ich użytkowania?
Czy przedmiotowe samochody, są pojazdami samochodowymi, o których mowa w art. 86a ust. 9 pkt 1-3 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174 z poźn. zm.)? Jeżeli tak to należy wskazać, który konkretnie przepis dotyczy przedmiotowych pojazdów?
Jeżeli przedmiotowe pojazdy samochodowe, są pojazdami, o których mowa w art. 86a ust. 9 ustawy o VAT, to czy spełnienie wymagań określonych w tym przepisie zostało stwierdzone na podstawie dodatkowego badania technicznego przeprowadzonego przez okręgową stację kontroli pojazdów, potwierdzonego zaświadczeniem wydanym przez tę stację oraz adnotacją w dowodzie rejestracyjnym o spełnieniu tych wymagań (dotyczy pojazdów wymienionych w art. 86a ust. 9 pkt 1-2 ustawy) lub na podstawie dokumentów wydanych zgodnie z przepisami o ruchu drogowym (dotyczy pojazdów wymienionych w art. 86a ust. 9 pkt 3 ustawy)?

Wnioskodawca wskazał:

Wnioskodawca wykorzystuje Pojazdy wyłącznie do działalności opodatkowanej VAT.
Tak, wydatki eksploatacyjne dotyczące Pojazdów będą dokumentowane fakturami wystawianymi na rzecz Wnioskodawcy. Wyjątek stanowić będą wydatki, których udokumentowanie nie wymaga wystawienia faktury VAT, np. nabycie obowiązkowej polisy odpowiedzialności cywilnej pojazdów mechanicznych.
Przedmiotem zapytania Wnioskodawcy są wydatki eksploatacyjne, o których mowa w art. 86a ust. 2 pkt 3 ustawy o VAT, tj. wydatki związane z nabyciem paliw silnikowych, oleju napędowego i gazu, wykorzystywanych do napędu Pojazdów, usług naprawy lub konserwacji Pojazdów oraz innych towarów i usług związanych z eksploatacją lub używaniem Pojazdów. Innymi słowy, Wnioskodawca pragnie potwierdzić swoje stanowisko w odniesieniu m.in. do kosztów nabycia paliwa,
Regulamin znajdzie przede wszystkim zastosowanie do jazd lokalnych, tj. w ... i okolicach oraz również (odpowiednio) do jazd innych niż jazdy lokalne.
Tak, Wnioskodawca złoży właściwemu dla Wnioskodawcy Naczelnikowi Urzędu Skarbowego informację VAT-26, której wzór został określony w rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 21 marca 2014 r. w sprawie wzoru informacji o pojazdach samochodowych wykorzystywanych wyłącznie do działalności gospodarczej (Dz.U. z 2014 r., poz. 371).
Wnioskodawca pragnie uzupełnić elementy zdarzenia przyszłego wskazane we Wniosku i podkreślić, że miejscami parkingowymi przed rozpoczęciem i po zakończeniu ich używania dla:

h) Nie, Pojazdy nie są pojazdami samochodowymi o których mowa w art. 86a ust. 9 pkt 1-3 ustawy o VAT.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

3.1

Czy zgodnie z przedstawionym w opisie zdarzenia przyszłego sposobem dokumentowania oraz rozliczenia przejazdów dokonanych Samochodem 1 oraz Samochodem 2, Wnioskodawcy przysługiwać będzie prawo do pełnego odliczenia podatku VAT naliczonego od wydatków związanych z ich eksploatacją ?

Zdaniem Wnioskodawcy.

4.1

Przedstawiony w opisie zdarzenia przyszłego sposób dokumentowania oraz rozliczenia przejazdów dokonanych Samochodem 1 oraz Samochodem 2 umożliwia zastosowanie pełnego odliczenia VAT od wydatków związanych z ich eksploatacją.

5. UZASADNIENIE

5.1. Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy w zakresie wskazanym w pkt 3.1, tj. przedstawiony w opisie zdarzenia przyszłego sposób dokumentowania oraz rozliczenia przejazdów dokonanych Samochodem 1 oraz Samochodem 2 umożliwia zastosowanie pełnego odliczenia VAT od wydatków związanych z ich eksploatacją.

5.1.1. Podstawa prawna

5.1.2. Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, w zakresie w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

5.1.3. W świetle powyższego, prawo do odliczenia podatku naliczonego przysługuje tylko podatnikom VAT w takim przypadku, gdy dokonywane zakupy mają związek z czynnościami opodatkowanymi. Odliczyć zatem można podatek naliczony, który jest związany z transakcjami opodatkowanymi podatnika, tzn. których następstwem jest określenie podatku należnego. Wskazana norma prawna wyraża zasadę neutralności VAT, w następstwie której podatnicy realizujący czynności zwolnione, są w podobnej sytuacji jak ostateczny nabywca (konsument) towaru lub usługi, z wyjątkiem przypadków jednoznacznie wskazanych w ustawie o VAT. Ustawa o VAT wyłącza zatem możliwość dokonywania odliczeń podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających opodatkowaniu.

5.1.4. W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy o VAT, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

5.1.5. Ustawodawca przyznał podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno tzw. przesłanek pozytywnych, tj. zakupy będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy o VAT.

5.1.6. Zgodnie z art. 86a ust. 1 pkt 1 ustawy, w przypadku wydatków związanych z pojazdami samochodowymi kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, stanowi 50% kwoty podatku wynikającej z faktury otrzymanej przez podatnika.

5.1.7. Stosownie do zapisu ust. 2 tego artykułu, do wydatków związanych z pojazdami samochodowymi, o których mowa w ust. 1, zalicza się wydatki dotyczące:

i. nabycia, importu lub wytworzenia tych pojazdów oraz nabycia lub importu ich części składowych;

5.1.8. Jak stanowi art. 2 pkt 34 ustawy o VAT, przez pojazdy samochodowe rozumie się pojazdy samochodowe w rozumieniu przepisów o ruchu drogowym o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony.

5.1.9. Na podstawie art. 86a ust. 3 ww. ustawy, przepis ust. 1 nie ma zastosowania:

wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika lub
konstrukcyjnie przeznaczone do przewozu co najmniej 10 osób łącznie z kierowcą, jeżeli z dokumentów wydanych na podstawie przepisów o ruchu drogowym wynika takie przeznaczenie;

5.1.10. Zgodnie z art. 86a ust. 6 ustawy o VAT, ewidencja przebiegu pojazdu jest prowadzona od dnia rozpoczęcia wykorzystywania pojazdu samochodowego wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika do dnia zakończenia wykorzystywania tego pojazdu wyłącznie do tej działalności.

5.1.11. W myśl ust. 7 ww. artykułu, ewidencja przebiegu pojazdu powinna zawierać:

i. numer rejestracyjny pojazdu samochodowego;

kolejny numer wpisu,
datę i cel wyjazdu,
opis trasy (skąd - dokąd),
liczbę przejechanych kilometrów,
imię i nazwisko osoby kierującej pojazdem

5.1.12. Możliwość zastosowania pełnego odliczenia VAT od wydatków eksploatacyjnych związanych z użytkowaniem Samochodu 1 i Samochodu 2.

5.1.13. Z powyższych przepisów wynika, że warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi. Z uwagi na fakt, że zarówno Samochód 1 jak i Samochód 2 będą wykorzystywane do czynności opodatkowanych Wnioskodawcy, to Wnioskodawcy będzie przysługiwać prawo do odliczenia VAT wykazanego na fakturach dotyczących wydatków związanych z eksploatacją Pojazdów.

5.1.14. Na gruncie ustawy o VAT prawo do odliczenia VAT od wydatków związanych z użytkowaniem samochodów osobowych podlega jednak pewnym ograniczeniom. Zgodnie z opisanym zdarzeniem przyszłym Pojazdy są wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej Wnioskodawcy. Z uwagi na specyfikę prowadzonej działalności Wnioskodawcy oraz typ, rodzaj nadwozia oraz gabaryty Pojazdów, 50% odliczenie VAT od wydatków eksploatacyjnych nie realizuje w pełni prawa Wnioskodawcy do neutralności w VAT. Jak wynika z pkt 2.2.4 oraz 2.2.5 Wniosku, eksploatacja Pojazdów generuje bowiem znaczne koszty, które po spełnieniu określonych warunków w ustawie o VAT, mogłyby zostać zneutralizowane poprzez zastosowanie 100% odliczenia podatku.

5.1.15. Przepis umożliwiający pełne odliczenie VAT od takich wydatków służy bowiem realizacji zasady neutralności opodatkowania, która ma zastosowanie w stosunku do czynności podejmowanych w ramach normalnej działalności gospodarczej, z wyłączeniem czynności stanowiących nadużycie prawa, które nie ma na celu realizacji działalności gospodarczej lecz osiągnięcie wyłącznie korzyści podatkowych (Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej z dnia 7 marca 2019 r., sygn. S-ILPP2/443-992/14-3/EN). Niniejszym Wnioskiem Wnioskodawca wnosi o potwierdzenie jego stanowiska dotyczącego możliwości urzeczywistnienia zasady neutralności opodatkowania w VAT na tle przedstawionego we Wniosku opisu zdarzenia przyszłego. Podejmowane czynności nie służą osiągnięciu wyłącznie korzyści podatkowych sprzecznych z celem ustawy o VAT.

5.1.16. Podsumowując, Wnioskodawca pragnie zatem potwierdzić, że prawo do odliczenia VAT w stosunku do wydatków związanych z użytkowaniem Pojazdów przysługuje mu w pełnej wysokości z uwagi na ich wyłączny związek z prowadzoną działalnością gospodarczą Wnioskodawcy.

5.1.17. Wskazać jednak należy, że przepisy ustawy nie określają w jaki sposób podatnik ma zapewnić wyeliminowanie użytku prywatnego używanego pojazdu samochodowego dla celów pełnego odliczenia podatku naliczonego. Zdaniem Wnioskodawcy, wprowadzenie zaproponowanych w opisie zdarzenia przyszłego mechanizmów wyklucza możliwość użytku prywatnego Pojazdów. Świadczyć o tym będą następujące okoliczności:

i. zastosowanie Ewidencji prowadzonej zgodnie z art. 86a ust. 6-8 ustawy o VAT,

5.1.18. Powyższe stanowisko jest zbieżne z interpretacjami indywidualnymi wydawanymi w podobnych stanach faktycznych. Organy podatkowe wskazują bowiem, że dopiero po wprowadzeniu ewidencji przejazdów pojazdów służących prowadzeniu działalności gospodarczej oraz przyjęciu zasad ich używania wykluczających użytek prywatny możliwe jest zastosowanie pełnego odliczenia VAT (np. interpretacja indywidulna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 19 września 2019 r., sygn. 0115- KDIT1-2.4012.402.2019.2.AGW oraz z dnia 21 grudnia 2017 r., sygn. 0115-KDIT1-2.4012.731.2017.2.AGW).

5.1.19. Ponadto, w swoich stanowiskach Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej potwierdza, że na gruncie obowiązujących przepisów ustawodawca nie określił precyzyjnie ustawowych wymogów mających wyeliminować użytek prywatny samochodów osobowych. Z wydawanych interpretacji indywidualnych wynika natomiast, że przyjęte mechanizmy muszą uwzględniać specyfikę działalności podatnika oraz sposób używania danych pojazdów:

i. „Wskazać należy, że przepisy ustawy nie określają w jaki sposób podatnik ma zapewnić wyeliminowanie użytku prywatnego używanego w nim pojazdu samochodowego dla celów pełnego odliczenia podatku naliczonego. Działania te muszą być dostosowane do specyfiki działalności i sposobu używania dla jego celów pojazdów. Określone przez podatnika zasady używania pojazdu muszą obiektywnie potwierdzać, że pojazd jest wykorzystywany wyłącznie w działalności gospodarczej i nie ma możliwości prywatnego użytku. Przy czym użytek prywatny należy postrzegać w kategoriach potencjalnej, a nie faktycznej możliwości użytku pojazdu do celów prywatnych” - interpretacja indywidulna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 23 marca 2018 r., sygn. 0112-KDIL1- 2.4012.29.2018.2.PG oraz z dnia 19 września 2019 r., sygn. 0115-KDIT1- 2.4012.402.2019.2. AGW

5.1.20 Zdaniem Wnioskodawcy przyjęte przez niego zasady używania Pojazdów (przedstawione w pkt 2.3 Wniosku) w sposób jednoznaczny i bezsporny wykluczają możliwość ich użytku dla celów prywatnych. Stanowisko Wnioskodawcy potwierdzają następujące interpretacje indywidualne:

i. wyznaczenie miejsc parkingowych dla pojazdów oraz zdeponowanie kluczy - interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 23 marca 2018 r., sygn. 0112-KDIL1-2.4012.29.2018.2.PG,

Uzupełnienie zdarzenia przyszłego poprzez udzielenie odpowiedzi na dodatkowe pytania Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej nie zmienia stanowiska Wnioskodawcy, który uznaje, że w świetle opisu zdarzenia przyszłego, w tym uzupełnionych niniejszą odpowiedzią informacji, będzie miał prawo, po dokonaniu odpowiedniego zgłoszenia VAT-26, do pełnego odliczenia VAT od wydatków eksploatacyjnych związanych z używaniem Pojazdów.

Zdaniem Wnioskodawcy na powyższą ocenę nie wpłynie okoliczność, że jeden z Pojazdów będzie zaparkowany w miejscu zamieszkania Wnioskodawcy, gdyż z uwagi na swoje gabaryty oraz właściwości (np. wysokie zużycie paliwa) jego użytkowanie dla celów prywatnych jest nieekonomiczne i nieopłacalne. Ponadto, w pobliżu miejsca prowadzenia działalności gospodarczej Wnioskodawcy będzie znajdować się pojazd Saab 900, niebędący przedmiotem zapytania Wnioskodawcy. Pojazd ten służy Wnioskodawcy do przejazdów prywatnych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174, z późn. zm.), zwanej dalej „ustawą”, w zakresie w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Na mocy art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

nabycia towarów i usług,
dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.

Jak wynika z powołanych przepisów prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi.

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza możliwość dokonania odliczenia podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych.

Ponadto, w treści art. 88 ustawy ustawodawca wskazał przypadki, w odniesieniu do których nie stosuje się obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego oraz przypadki, w których faktury i dokumenty celne nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego.

Należy wskazać, że kwestie dotyczące prawa do odliczenia podatku naliczonego od wydatków związanych z pojazdami samochodowymi zostały uregulowane w art. 86a ustawy o VAT.

Na mocy art. 86a ust. 1 ustawy, w przypadku wydatków związanych z pojazdami samochodowymi kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, stanowi 50% kwoty podatku:

wynikającej z faktury otrzymanej przez podatnika;
należnego z tytułu:
1. świadczenia usług, dla którego zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 4 podatnikiem jest ich usługobiorca,
2. dostawy towarów, dla której zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 5 podatnikiem jest ich nabywca,
3. wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów;
należnego, w przypadku, o którym mowa w art. 33a;
wynikającej z otrzymanego dokumentu celnego, deklaracji importowej w przypadku, o którym mowa w art. 33b, oraz z decyzji, o których mowa w art. 33 ust. 2 i 3 oraz art. 34.

Stosownie do art. 86a ust. 2 ustawy, do wydatków związanych z pojazdami samochodowymi, o których mowa w ust. 1, zalicza się wydatki dotyczące:

nabycia, importu lub wytworzenia tych pojazdów oraz nabycia lub importu ich części składowych;
używania tych pojazdów na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze, związane z tą umową, inne niż wymienione w pkt 3;
nabycia lub importu paliw silnikowych, oleju napędowego i gazu, wykorzystywanych do napędu tych pojazdów, usług naprawy lub konserwacji tych pojazdów oraz innych towarów i usług związanych z eksploatacją lub używaniem tych pojazdów.

Zatem, zgodnie z ww. regulacjami, podatnikowi przysługuje ograniczone do 50% prawo do odliczenia podatku w odniesieniu do wszystkich wydatków związanych z pojazdami samochodowymi przeznaczonymi do użytku „mieszanego”.

Dla celów stosowania tego ograniczenia za wykorzystywanie „mieszane” należy rozumieć, że w odniesieniu do pojazdu wykorzystywanego w działalności gospodarczej istnieje możliwość jego użycia również do celów niezwiązanych z tą działalnością, np. do celów prywatnych. Wystarczy przy tym możliwość nawet tylko jednorazowego użycia pojazdu do celów prywatnych, aby uznać, że pojazd może być wykorzystywany w sposób „mieszany”.

Nie jest przy tym istotny moment, w którym użycie to ma miejsce podczas całego okresu użytkowania przez podatnika danego pojazdu, żeby uznać ten pojazd za wykorzystywany do celów „mieszanych”.

Od zasady wynikającej z art. 86a ust. 1 i ust. 2 występują jednakże wyjątki.

W świetle art. 86a ust. 3 ustawy, przepis ust. 1 nie ma zastosowania:

w przypadku gdy pojazdy samochodowe są:
1. wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika lub
2. konstrukcyjnie przeznaczone do przewozu co najmniej 10 osób łącznie z kierowcą, jeżeli z dokumentów wydanych na podstawie przepisów o ruchu drogowym wynika takie przeznaczenie;
do towarów montowanych w pojazdach samochodowych i do związanych z tymi towarami usług montażu, naprawy i konserwacji, jeżeli przeznaczenie tych towarów wskazuje obiektywnie na możliwość ich wykorzystywania wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika.

Na mocy art. 86a ust. 4 ustawy, pojazdy samochodowe są uznawane za wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika, jeżeli:

sposób wykorzystywania tych pojazdów przez podatnika, zwłaszcza określony w ustalonych przez niego zasadach ich używania, dodatkowo potwierdzony prowadzoną przez podatnika dla tych pojazdów ewidencją przebiegu pojazdu, wyklucza ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą lub
konstrukcja tych pojazdów wyklucza ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą lub powoduje, że ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą jest nieistotne.

W myśl art. 86a ust. 5 ustawy, warunku prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu nie stosuje się w przypadku pojazdów samochodowych:

przeznaczonych wyłącznie do:
1. odprzedaży,
2. sprzedaży, w przypadku pojazdów wytworzonych przez podatnika,
3. oddania w odpłatne używanie na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze

w odniesieniu do których:
1. kwotę podatku naliczonego od wydatków z nimi związanych podatnik oblicza zgodnie z ust. 1 lub
2. podatnikowi nie przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od wydatków z nimi związanych.

Ewidencja przebiegu pojazdu jest prowadzona od dnia rozpoczęcia wykorzystywania pojazdu samochodowego wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika do dnia zakończenia wykorzystywania tego pojazdu wyłącznie do tej działalności (art. 86a ust. 6 ustawy).

W myśl ust. 7 ww. artykułu, ewidencja przebiegu pojazdu powinna zawierać:

numer rejestracyjny pojazdu samochodowego;
dzień rozpoczęcia i zakończenia prowadzenia ewidencji;
stan licznika przebiegu pojazdu samochodowego na dzień rozpoczęcia prowadzenia ewidencji, na koniec każdego okresu rozliczeniowego oraz na dzień zakończenia prowadzenia ewidencji;
wpis osoby kierującej pojazdem samochodowym dotyczący każdego wykorzystania tego pojazdu, obejmujący:
1. kolejny numer wpisu,
2. datę i cel wyjazdu,
3. opis trasy (skąd - dokąd),
4. liczbę przejechanych kilometrów,
5. imię i nazwisko osoby kierującej pojazdem

liczbę przejechanych kilometrów na koniec każdego okresu rozliczeniowego oraz na dzień zakończenia prowadzenia ewidencji.

W powołanych wyżej przepisach art. 86a ustawy ustawodawca zawarł szczególne uregulowania dotyczące określenia wysokości przysługującej do odliczenia kwoty podatku naliczonego. Taka konstrukcja oznacza, że w sytuacji, gdy znajdzie zastosowanie szczególne uregulowanie zawarte w art. 86a ust. 1 ustawy, wówczas podatnik może skorzystać jedynie z ograniczonego prawa do odliczenia podatku naliczonego. Jeżeli jednak przepis art. 86a ust. 1 ustawy nie znajdzie zastosowania, wówczas znajdą zastosowanie ogólne uregulowania zawarte w art. 86 ustawy.

Należy zauważyć, że przepis art. 86a ust. 4 ustawy wskazuje na istnienie dwóch grup pojazdów samochodowych uznawanych za wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika.

W pierwszej grupie (zgodnie z art. 86a ust. 4 pkt 1 ustawy) mieszczą się pojazdy, których konstrukcja wskazuje na ich przeznaczenie z reguły do użytku prywatnego, jednakże pojazdy te mogą być także wykorzystywane w działalności gospodarczej (np. samochód osobowy, motocykl). Z tych też względów – dla celów pełnego odliczania VAT – fakt wykorzystywania ich wyłącznie do działalności gospodarczej musi być rozpatrywany w kategoriach obiektywnych.

W konsekwencji, w celu dokonania pełnego odliczenia podatku VAT muszą zostać spełnione łącznie dwa warunki:

sposób wykorzystywania tych pojazdów przez podatnika, zwłaszcza określony w ustalonych przez niego zasadach ich używania wyklucza ich użycie do celów prywatnych,
wykluczenie użytku prywatnego musi zostać potwierdzone prowadzoną przez podatnika dla tych pojazdów ewidencją przebiegu pojazdu.

W drugiej grupie pojazdów uznawanych za wykorzystywane wyłącznie w działalności gospodarczej (zgodnie z art. 86a ust. 4 pkt 2 ustawy) mieszczą się natomiast pojazdy samochodowe, których konstrukcja wyklucza ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą lub powoduje, że ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą jest nieistotne. Jednakże w tej grupie pojazdów nie ma samochodów osobowych.

Jak wynika z art. 86a ust. 9 ustawy, do pojazdów samochodowych, o których mowa w ust. 4 pkt 2, należą:

pojazdy samochodowe, inne niż samochody osobowe, mające jeden rząd siedzeń, który oddzielony jest od części przeznaczonej do przewozu ładunków ścianą lub trwałą przegrodą:
1. klasyfikowane na podstawie przepisów o ruchu drogowym do podrodzaju: wielozadaniowy, van lub
2. z otwartą częścią przeznaczoną do przewozu ładunków;
pojazdy samochodowe, inne niż samochody osobowe, które posiadają kabinę kierowcy z jednym rzędem siedzeń i nadwozie przeznaczone do przewozu ładunków jako konstrukcyjnie oddzielne elementy pojazdu;
pojazdy specjalne, które spełniają również warunki zawarte w odrębnych przepisach, określone dla następujących przeznaczeń:
1. agregat elektryczny/spawalniczy,
2. do prac wiertniczych,
3. koparka, koparko-spycharka,
4. ładowarka,
5. podnośnik do prac konserwacyjno-montażowych,
6. żuraw samochodowy

Natomiast w myśl art. 86a ust. 10 ustawy, spełnienie wymagań dla pojazdów samochodowych określonych w ust. 9:

pkt 1 i 2 stwierdza się na podstawie dodatkowego badania technicznego przeprowadzonego przez okręgową stację kontroli pojazdów, potwierdzonego zaświadczeniem wydanym przez tę stację oraz dowodu rejestracyjnego pojazdu zawierającego odpowiednią adnotację o spełnieniu tych wymagań;
pkt 3 stwierdza się na podstawie dokumentów wydanych zgodnie z przepisami o ruchu drogowym.

Podatnicy wykorzystujący wyłącznie do działalności gospodarczej pojazdy samochodowe, dla których są obowiązani prowadzić ewidencję przebiegu pojazdu, mają obowiązek złożyć naczelnikowi urzędu skarbowego informację o tych pojazdach w terminie 7 dni od dnia, w którym poniosą pierwszy wydatek związany z tymi pojazdami (art. 86a ust. 12 ustawy).

Przez „poniesienie wydatku” należy rozumieć dokonanie wpłaty zaliczki na poczet zakupu towaru czy usługi lub też nabycie towaru czy usługi, w zależności od tego, która z tych sytuacji wystąpiła jako pierwsza.

Na mocy art. 86a ust. 13 ustawy, w przypadku niezłożenia w terminie informacji, o której mowa w ust. 12, uznaje się, że pojazd samochodowy jest wykorzystywany wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika dopiero od dnia jej złożenia.

Ponadto należy wskazać, że w myśl art. 2 pkt 34 ustawy, przez pojazdy samochodowe rozumie się pojazdy samochodowe w rozumieniu przepisów o ruchu drogowym o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony.

Należy zaznaczyć, że kluczową rolę w rozwiązaniu przedstawionego we wniosku problemu odgrywa przepis art. 86a ust. 3 pkt 1 lit. a w związku z art. 86a ust. 4 pkt 1 ustawy. Z treści tych przepisów wynika, że podatnik ma możliwość odliczenia 100% kwoty podatku naliczonego zawartego w fakturach dotyczących wydatków związanych z nabyciem pojazdów samochodowych oraz wydatków związanych z ich eksploatacją w sytuacji, gdy pojazdy te są wykorzystywane wyłącznie do celów prowadzenia działalności gospodarczej.

Odwołując się do wykładni językowej, zgodnie z interpretacją zawartą w internetowym Słowniku Języka Polskiego PWN przez pojęcie „wyłącznie” należy rozumieć „tylko” oraz „jedynie”. Przy definiowaniu słowa „wyłącznie” mogą być również pomocne synonimy tego słowa, wśród których wskazuje się: absolutnie; bezwzględnie; całkowicie; jedynie; tylko; zupełnie. Zatem możliwość odliczenia 100% kwoty podatku naliczonego zawartego w fakturach dotyczących wydatków związanych z pojazdami samochodowymi dotyczy tylko tych pojazdów, które przeznaczone są jedynie do wykonywania czynności służbowych, tym samym nie są wykorzystywane, choćby przejściowo, w inny sposób.

Dla celów pełnego odliczania VAT fakt wykorzystywania pojazdów wyłącznie do działalności musi być rozpatrywany w kategoriach obiektywnych. W celu dokonania pełnego odliczenia podatku VAT muszą zostać spełnione łącznie dwa warunki, tj. sposób wykorzystania tych pojazdów przez podatnika, zwłaszcza w ustalonych przez niego zasadach ich używania, wyklucza ich użycie do celów prywatnych oraz wykluczenie użytku prywatnego musi zostać potwierdzone prowadzoną przez podatnika dla tych pojazdów ewidencją przebiegu pojazdu.

W tym miejscu wskazać należy, że przepisy ustawy nie określają, w jaki sposób podatnik ma zapewnić w przedsiębiorstwie wyeliminowanie użytku prywatnego używanych w nim pojazdów samochodowych dla celów pełnego odliczenia podatku naliczonego. Określone przez podatnika zasady używania pojazdów muszą obiektywnie potwierdzać, że pojazd jest wykorzystywany wyłącznie w działalności gospodarczej i nie ma możliwości prywatnego użytku tych pojazdów. Przy czym użytek prywatny należy postrzegać w kategoriach potencjalnej, a nie faktycznej możliwości użytku pojazdu do celów prywatnych.

Analiza przedstawionego we wniosku opisu sprawy oraz przywołanych regulacji prawnych prowadzi do stwierdzenia, że opisana przez Wnioskodawcę procedura nie wyklucza użycia przedmiotowych samochodów do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą Wnioskodawcy. Mimo, że prowadzona będzie ewidencja przebiegu pojazdu, monitoring GPS to jednak parkowanie Samochodu 2 przez Wnioskodawcę w miejscu jego zamieszkania, a więc poprzez jego bezpośrednią dostępność, powoduje wykorzystanie tego samochodu do celów prywatnych. Tym bardziej, że samochód przeznaczony do użytku prywatnego Wnioskodawca parkuje w pobliżu wskazanego miejsca prowadzenia działalności (niebędącego miejscem zamieszkania) Wnioskodawcy, oddalonego od miejsca zamieszkania Wnioskodawcy o 10 km.

Wskazać należy, także że wprowadzenie przez Wnioskodawcę regulaminu używania samochodów wyłącznie w celach służbowych, nie jest równoznaczne ze stworzeniem przez Wnioskodawcę stosownej procedury użytkowania pojazdów, która wykluczy ich potencjalne użycie do celów prywatnych. Jak wynika z przedstawionych okoliczności sprawy Wnioskodawca wprowadzi regulację przewidującą nałożenie na Współpracowników kary finansowej za użytkowanie prywatne Pojazdów, tj. dla celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą prowadzoną przez Wnioskodawcę. W związku z tym, z okoliczności sprawy wprost wynika, że nawet sam Wnioskodawca zakłada ewentualne naruszenie zasad korzystania z samochodów i ich wykorzystywanie przez Współpracowników do celów prywatnych.

Przepisy art. 86a ust. 3 pkt 1 lit. a w związku z art. 86a ust. 4 pkt 1 ustawy, na podstawie których przysługuje pełne prawo do odliczenia do wydatków związanych z samochodami osobowymi, wskazują na wykluczenie użycia ich do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą. Zatem gdy istnieje możliwość, nawet potencjalna, wykorzystywania samochodów do użytku osobistego, nie można uznać, że Wnioskodawca stworzył mechanizmy i wprowadził zasady eliminujące wykorzystywanie pojazdów do innych celów niż działalność gospodarcza. Użycie samochodów do celów osobistych, uznaje się za wykorzystywanie do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika. Wskazane przez Wnioskodawcę zasady nie zmieniają faktu, że samochody te będą służyły do celów „mieszanych”, tj. do celów działalności gospodarczych i jednocześnie innych niemieszczących się w tej kategorii, co wyklucza pełne odliczenie podatku naliczonego od wydatków związanych z tymi pojazdami.

Wobec powyższego wprowadzone przez Wnioskodawcę zasady (tj. regulamin, uzupełnianie danych w ewidencji przebiegu pojazdu, sankcje, nadzór za pomocą GPS) nie wykluczają obiektywnie prywatnego użytku tych pojazdów, tym samym planowane przez Wnioskodawcę działania nie wykluczają użycia samochodów do celów innych niż działalność gospodarcza.

Bez wpływu na powyższe rozstrzygnięcie pozostaje złożenie informacji VAT-26, skoro bowiem – jak wyżej stwierdzono – samochody nie będą wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej, to Wnioskodawca nie będzie obowiązany do złożenia informacji VAT-26.

Tym samym, Wnioskodawca nie będzie miał prawa do odliczenia 100% kwoty podatku naliczonego dotyczącej wydatków związanych z eksploatacją przedmiotowych samochodów, gdyż samochody te nie spełniają warunków, o których mowa w art. 86a ust. 3 pkt 1 lit. a w związku z art. 86a ust. 4 pkt 1.

W konsekwencji, Wnioskodawcy będzie przysługiwało prawo do odliczenia 50% podatku naliczonego od ww. wydatków dotyczących przedmiotowych samochodów osobowych.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy jest nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Tut. Organ informuje, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione we wniosku, które nie zostały objęte pytaniami, nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa – rozpatrzone.

Jednocześnie podkreślić należy, iż tut. Organ wydając interpretację przepisów prawa podatkowego na podstawie art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej nie prowadzi postępowania podatkowego w rozumieniu tej ustawy. Niniejsza interpretacja indywidualna ogranicza się wyłącznie do udzielenia pisemnej informacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w okolicznościach zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę. Tut. Organ informuje, iż nie jest właściwy do przeprowadzenia postępowania dowodowego, które w przedmiotowej sprawie umożliwiłoby weryfikację opisanego zdarzenia przyszłego.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowana ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, niniejsza interpretacja została wydana w oparciu o opis sprawy. Zatem w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, wydana interpretacja traci swą aktualność.

Odnosząc się do powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji należy wskazać, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach, w których indywidualnie oceniano stan faktyczny/zdarzenie przyszłe i stanowisko wnioskodawcy. Powołane interpretacje nie stanowią źródła prawa i tutejszy organ nie jest nimi związany.

Jednocześnie należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku opisu sprawy, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin